Relaties
alle pijlers
Het gaat niet goed met mijn man en nu twijfelt hij ook nog.
maandag 2 juni 2008 om 13:12
Waarschijnlijk het zoveelste relatietopic maar ik kom er toch maar mee, ik wil er nog niet echt over praten met iemand in mijn omgeving.
Ik voelde al een hele tijd aan dat het niet goed ging met mijn man, hij is gesloten, afwezig, somber en heeft de ene tegenvaller na de ander in de werksfeer. Hij is al een keer van baan veranderd en heeft ook al een eigen bedrijf gestart maar de laatste 5 jaar heeft hij steeds te maken gehad met mensen die hem respectloos behandelden en denigrerende opmerkingen maakten.
Als gevolg hiervan sluit hij zich op en gaat zitten gamen.
Wij hebben weinig gezamenlijke vrienden, de vrienden die hij heeft kent hij van vroeger en ze wonen ver weg en hij belt ze nooit, ook niet als ik zeg dat ie een keer moet bellen en daardoor is er weinig contact.
We wonen nu ca 7 jaar in een stadje waar ik wel vrienden heb gemaakt maar hij dus niet en met de mannelijke partners klikt het ook niet echt. Hij meldt zich niet aan voor sportverenigingen en doet er weinig voor om contacten te maken, hij zegt dat hij het te druk heeft of geen zin heeft. Ik kan me voorstellen dat hij zich daardoor rot voelt en dat geeft hij ook wel toe maar hij doet er niet echt veel aan.
Wij hebben twee jonge kinderen en als ik dingen voorstel om samen te doen is hij vrijwel altijd negatief en heeft geen zin/tijd. Als ik teveel doorvraag ben ik een zeur maar als hij uiteindelijk wél meegaat heeft hij het toch naar zijn zin, en geeft dat gelukkig ook wel toe.
Ik heb er wel eerder naar gevraagd maar dan zei hij dat hij moe was.
Gisteravond is uiteindelijk de bom gebarsten, hij gaf aan er helemaal doorheen te zitten voornamelijk door de dingen die hij op zijn werk heeft meegemaakt maar hij gaf ook aan dat hij nu helemaal niet weet wat hij wil, dat hij aan alles twijfelt en dat hij ook aan zijn gevoelens voor mij twijfelt.
Ik heb gevraagd wat we eraan kunnen doen maar hij zegt eerst met zijn broer te willen praten en er voor zichzelf uit te willen komen.
Ik heb het gevoel alsof de grond onder mijn voeten is weggehaald, alsof ik geen kans heb gekregen om er iets aan te doen, dat hij met een ander gaat zitten praten om ook uit zijn gevoelens voor mij te komen.
Onze relatie is overigens verder wel goed, we zitten op één lijn wat betreft de kinderen en veel andere zaken. We laten elkaar vrij en alles lijkt goed te gaan alleen gezellig buiten zitten met een rosé-tje zit er met hem niet veel in, het is niet echt een gezellige kletser en dat mis ik af en toe wel. Omdat ik wel van hem hou en weet dat het verder een goede en lieve man is, is dat voor mij geen reden om de relatie te verbreken.
We hebben allebei gescheiden ouders en veel meegemaakt, we denken allebei (te) veel na en dat zal ook meespelen maar ik heb nu even geen idee wat te doen of hoe me op te stellen.
Ik weet niet wat ik met dit topic wil of wat ik ervan verwacht maar ik ben in ieder geval even mijn ei kwijt..
Ik voelde al een hele tijd aan dat het niet goed ging met mijn man, hij is gesloten, afwezig, somber en heeft de ene tegenvaller na de ander in de werksfeer. Hij is al een keer van baan veranderd en heeft ook al een eigen bedrijf gestart maar de laatste 5 jaar heeft hij steeds te maken gehad met mensen die hem respectloos behandelden en denigrerende opmerkingen maakten.
Als gevolg hiervan sluit hij zich op en gaat zitten gamen.
Wij hebben weinig gezamenlijke vrienden, de vrienden die hij heeft kent hij van vroeger en ze wonen ver weg en hij belt ze nooit, ook niet als ik zeg dat ie een keer moet bellen en daardoor is er weinig contact.
We wonen nu ca 7 jaar in een stadje waar ik wel vrienden heb gemaakt maar hij dus niet en met de mannelijke partners klikt het ook niet echt. Hij meldt zich niet aan voor sportverenigingen en doet er weinig voor om contacten te maken, hij zegt dat hij het te druk heeft of geen zin heeft. Ik kan me voorstellen dat hij zich daardoor rot voelt en dat geeft hij ook wel toe maar hij doet er niet echt veel aan.
Wij hebben twee jonge kinderen en als ik dingen voorstel om samen te doen is hij vrijwel altijd negatief en heeft geen zin/tijd. Als ik teveel doorvraag ben ik een zeur maar als hij uiteindelijk wél meegaat heeft hij het toch naar zijn zin, en geeft dat gelukkig ook wel toe.
Ik heb er wel eerder naar gevraagd maar dan zei hij dat hij moe was.
Gisteravond is uiteindelijk de bom gebarsten, hij gaf aan er helemaal doorheen te zitten voornamelijk door de dingen die hij op zijn werk heeft meegemaakt maar hij gaf ook aan dat hij nu helemaal niet weet wat hij wil, dat hij aan alles twijfelt en dat hij ook aan zijn gevoelens voor mij twijfelt.
Ik heb gevraagd wat we eraan kunnen doen maar hij zegt eerst met zijn broer te willen praten en er voor zichzelf uit te willen komen.
Ik heb het gevoel alsof de grond onder mijn voeten is weggehaald, alsof ik geen kans heb gekregen om er iets aan te doen, dat hij met een ander gaat zitten praten om ook uit zijn gevoelens voor mij te komen.
Onze relatie is overigens verder wel goed, we zitten op één lijn wat betreft de kinderen en veel andere zaken. We laten elkaar vrij en alles lijkt goed te gaan alleen gezellig buiten zitten met een rosé-tje zit er met hem niet veel in, het is niet echt een gezellige kletser en dat mis ik af en toe wel. Omdat ik wel van hem hou en weet dat het verder een goede en lieve man is, is dat voor mij geen reden om de relatie te verbreken.
We hebben allebei gescheiden ouders en veel meegemaakt, we denken allebei (te) veel na en dat zal ook meespelen maar ik heb nu even geen idee wat te doen of hoe me op te stellen.
Ik weet niet wat ik met dit topic wil of wat ik ervan verwacht maar ik ben in ieder geval even mijn ei kwijt..
maandag 2 juni 2008 om 13:34
Wat is er wél leuk aan hem dan?
Met mensen omgaan is niet echt zijn grootste vaardigheid lijkt wel. Als jij met jullie gezin iets wil doen, zeur je en als hij dan eenmaal meegaat heeft ie het wel leuk. Gezellig zo'n partner.
Op zijn werk gaat het al jaren mis. Mensen respecteren hem niet en maken denigrerende opmerkingen en dan gaat hij in de put zitten. Dat laat hij zelf gebeuren, vind ik. Daar kun je namelijk zelf een heleboel in bepalen.
Mijn partner zou het niet zijn. Heeft hij weleens aan zelfreflectie gedaan? Niet alles overkomt je alleen maar, er zijn genoeg dingen waar je zelf de hand in hebt. Hij kan alleen veranderen als hij dat zelf wil.
Desalniettemin is het natuurlijk klote, dat hij jou nu ook de wacht aanzet. Mijns inziens kun je er ook niet zoveel mee, behalve je eigen grenzen vaststellen. Wat wil jíj? Geef hem nu even de ruimte, maar bepaal voor jezelf een tijdspanne waarbinnen jij wel wil weten waar je aan toe bent. Richt je even op je eigen leven met jullie kinderen. Probeer niet voor hem te denken, ga niet piekeren over wat hij misschien wel niet denkt allemaal, want zolang hij dat niet naar jou uitspreekt, kun je het niet weten.
Sterkte meid!
Met mensen omgaan is niet echt zijn grootste vaardigheid lijkt wel. Als jij met jullie gezin iets wil doen, zeur je en als hij dan eenmaal meegaat heeft ie het wel leuk. Gezellig zo'n partner.
Op zijn werk gaat het al jaren mis. Mensen respecteren hem niet en maken denigrerende opmerkingen en dan gaat hij in de put zitten. Dat laat hij zelf gebeuren, vind ik. Daar kun je namelijk zelf een heleboel in bepalen.
Mijn partner zou het niet zijn. Heeft hij weleens aan zelfreflectie gedaan? Niet alles overkomt je alleen maar, er zijn genoeg dingen waar je zelf de hand in hebt. Hij kan alleen veranderen als hij dat zelf wil.
Desalniettemin is het natuurlijk klote, dat hij jou nu ook de wacht aanzet. Mijns inziens kun je er ook niet zoveel mee, behalve je eigen grenzen vaststellen. Wat wil jíj? Geef hem nu even de ruimte, maar bepaal voor jezelf een tijdspanne waarbinnen jij wel wil weten waar je aan toe bent. Richt je even op je eigen leven met jullie kinderen. Probeer niet voor hem te denken, ga niet piekeren over wat hij misschien wel niet denkt allemaal, want zolang hij dat niet naar jou uitspreekt, kun je het niet weten.
Sterkte meid!
maandag 2 juni 2008 om 14:07
Werk aan de winkel! Voor jouw man! Egoïstisch om op de bank te gaan zitten 'slachtoffer spelen' en ook nog eens zijn gezin op de tocht te zetten.
Negatieve aandacht is ook aandacht; komt op mij over dat hij zichzelf heel zielig vindt en niks wil ondernemen.
Je kunt hen steunen als zijn vrouw, maar that's it.
Je bent zijn vrouw en niet zijn therapeute!
Sterkte!
Negatieve aandacht is ook aandacht; komt op mij over dat hij zichzelf heel zielig vindt en niks wil ondernemen.
Je kunt hen steunen als zijn vrouw, maar that's it.
Je bent zijn vrouw en niet zijn therapeute!
Sterkte!
maandag 2 juni 2008 om 14:08
Dank voor je reactie. Grappig dat je begint over zelfrreflectie, hij doet op het moment naast zijn werk een HBO opleiding (hij is wel een doorzetter!) waarbij zelfreflectie een belangrijk punt is. Hij ís sindsdien ook wel veel veranderd, in de zin dat hij zich niet steeds verdedigt en het wel toegeeft als hij ergens mee geconfonteerd wordt maar hij stelt zich ook nog niet heel positief op. Zelf zegt hij dat dat komt omdat hij er doorheen zit.
Misschien is mijn stuk te negatief, wat ik fijn aan hem vind is dat hij leuk is met de kinderen, sowieso overigens met kinderen..dat klikt wel?!
Daarnaast kreeg ik enige tijd geleden te horen dat ik nog een zus bleek te hebben waar ik nu goed contact mee heb. Maar dat was een moeilijke periode, mijn moeder wilde ook niet dat ik contact had. Hij was toen een goed klankbord en geeft me sowieso goede raad als er wat is.
Wat ik wil? Ik weet het niet, ik wou dat hij soms even vrolijk tegen mij is zoals hij dat tegen zijn broer en zijn "oude vrienden" is maar als ik hem daarmee confronteer dan zegt hij dat hij voor hen zijn nare gevoel van binnen afsluit en als het ware doet alsof hij vrolijk is.
Hij vroeg gisteravond ook aan het eind van het gesprek of ik hem nu nog wel leuk vond nu hij dat gezegd had. Toen was ik helemaal de kluts kwijt want híj gaf toch aan dat hij twijfelt?!
Misschien is mijn stuk te negatief, wat ik fijn aan hem vind is dat hij leuk is met de kinderen, sowieso overigens met kinderen..dat klikt wel?!
Daarnaast kreeg ik enige tijd geleden te horen dat ik nog een zus bleek te hebben waar ik nu goed contact mee heb. Maar dat was een moeilijke periode, mijn moeder wilde ook niet dat ik contact had. Hij was toen een goed klankbord en geeft me sowieso goede raad als er wat is.
Wat ik wil? Ik weet het niet, ik wou dat hij soms even vrolijk tegen mij is zoals hij dat tegen zijn broer en zijn "oude vrienden" is maar als ik hem daarmee confronteer dan zegt hij dat hij voor hen zijn nare gevoel van binnen afsluit en als het ware doet alsof hij vrolijk is.
Hij vroeg gisteravond ook aan het eind van het gesprek of ik hem nu nog wel leuk vond nu hij dat gezegd had. Toen was ik helemaal de kluts kwijt want híj gaf toch aan dat hij twijfelt?!
maandag 2 juni 2008 om 14:12
Maartbaby, ik vind wel dat je gelijk hebt hoor! Hij heeft alleen nooit heel zielig gedaan, hij was alleen nors en teruggetrokken.
Als het dan een keer botste ging hij voor twee dagen extra zijn best doen in huis, extra schoonmaken enzo.
Dank voor je feedback, ik ben er niet uit wat ik er nu helemaal van vind en wat ik moet doen. Aan de ene kant hebben jullie gelijk, aan de andere kant, als je van iemand houdt dan wil je graag dat het goedkomt.
Als het dan een keer botste ging hij voor twee dagen extra zijn best doen in huis, extra schoonmaken enzo.
Dank voor je feedback, ik ben er niet uit wat ik er nu helemaal van vind en wat ik moet doen. Aan de ene kant hebben jullie gelijk, aan de andere kant, als je van iemand houdt dan wil je graag dat het goedkomt.
maandag 2 juni 2008 om 14:17
Poffertje, hier springen inderdaad wat meer positieve dingetjes uit. Weet je; het is fijn, dat hij bij jou/thuis zichzelf kan zijn. Maar ook voor jou en jullie gezien kan hij af en toe wel even doen alsof hij vrolijk is hoor. Als hij dat bij anderen ook kan, mag jij best van hem verwachten, dat hij dat thuis ook eens doet.
Wat hoewel jij/jullie zijn basis zijn en die vaak de hardere klappen krijgen, betekent het niet automatisch dat hij zich thuis nergens meer voor in hoeft te zetten. Hij kan bijvoorbeeld als de kinderen op bed liggen en jij naar een vriendin/moeder/sport bent, ook zijn stilte uitvoeren. Hij kan niet verwachten, dat jullie alleen maar met zijn nukken dealen. Hij moet ook met jullie dealen.
Wat zijn vraag van gisteravond betreft; als hij echt zo enorm met zichzelf in de knoop zit, kan ik de vraag nog wel plaatsen. Hij twijfelt, heeft dit nu naar jou geuit om uit te kunnen zoeken hoe en wat en is nu wellicht bang, dat jij hem niet meer wil. Hij heeft door zijn uitspraken ook een soort van zijn gezin op het spel gezet, want als jij besluit dat het zo voor jou niet meer hoeft (nu of in een later stadium) is hij jullie sowieso kwijt. Bij oprechte twijfel maakt hem dit bang, vermoed ik.
Wat hoewel jij/jullie zijn basis zijn en die vaak de hardere klappen krijgen, betekent het niet automatisch dat hij zich thuis nergens meer voor in hoeft te zetten. Hij kan bijvoorbeeld als de kinderen op bed liggen en jij naar een vriendin/moeder/sport bent, ook zijn stilte uitvoeren. Hij kan niet verwachten, dat jullie alleen maar met zijn nukken dealen. Hij moet ook met jullie dealen.
Wat zijn vraag van gisteravond betreft; als hij echt zo enorm met zichzelf in de knoop zit, kan ik de vraag nog wel plaatsen. Hij twijfelt, heeft dit nu naar jou geuit om uit te kunnen zoeken hoe en wat en is nu wellicht bang, dat jij hem niet meer wil. Hij heeft door zijn uitspraken ook een soort van zijn gezin op het spel gezet, want als jij besluit dat het zo voor jou niet meer hoeft (nu of in een later stadium) is hij jullie sowieso kwijt. Bij oprechte twijfel maakt hem dit bang, vermoed ik.
maandag 2 juni 2008 om 14:30
Ik heb me dat ook bedacht hoor, ik ben alleen erg geschrokken. Hij heeft aangegeven dat zijn rotgevoel door zijn werkproblemen en isolatie komt maar misschien óók met zijn gevoel voor mij.
Ik kan ook mezelf zijn bij hem en ik ben ook niet perfect, ben af en toe ongeduldig en driftig maar het is nooit bij me opgekomen dat ik twijfel aan mijn gevoelens voor hem.
Maarja, afwachten maar.
Ik kan ook mezelf zijn bij hem en ik ben ook niet perfect, ben af en toe ongeduldig en driftig maar het is nooit bij me opgekomen dat ik twijfel aan mijn gevoelens voor hem.
Maarja, afwachten maar.
maandag 2 juni 2008 om 14:33
maandag 2 juni 2008 om 14:44
Jawel, dat is nu ook de bedoeling. Hij staat daar ook zeker wel voor open. En volgens mij heeft hij ook een halve burn-out hoor. Ik had het alleen fijner gevonden als hij met mij had geprobeerd het eerst wat gezelliger te maken in plaats van aan te kondigen dat hij twijfelt en dit eerst met zijn broer wil bespreken. En dit terwijl hij ook aangeeft dat hij niet zeker weet 'f het wel oa door mij komt en niet gewoon alleen door zijn werk.
Het voelt alsof ik geen kans heb gehad terwijl ik al een half jaar heb geprobeerd hem wat vaker zijn vrienden te laten bellen en te stimuleren hem leuke dingen te laten doen en minder achter de pc te zitten.
Het lijkt alsof de basis nu weg is en ik weet niet hoe ik me op moet stellen, ik word er verdrietig en onzeker van.
Het voelt alsof ik geen kans heb gehad terwijl ik al een half jaar heb geprobeerd hem wat vaker zijn vrienden te laten bellen en te stimuleren hem leuke dingen te laten doen en minder achter de pc te zitten.
Het lijkt alsof de basis nu weg is en ik weet niet hoe ik me op moet stellen, ik word er verdrietig en onzeker van.
maandag 2 juni 2008 om 14:44
Ik zou zeggen: laat 'm met z'n broer praten. Als hij daar z'n ei beter kwijt denkt te raken dan bij jou, dan is dat maar zo. Waarschijnlijk geeft z'n broer een andere reactie dan jij, doordat jij anders tegen hem aankijkt. Je bent ook bang hem en de relatie kwijt te raken.
Ik kan best goed praten met mijn man, maar er zijn dingen die ik gewoon beter met mijn zus of vriendinnen kan bespreken dan met hem. Ook een vorm van reflectie. Eventueel praat ik er daarna nog over met m'n man.
Kan best goed zijn dus.
Ik kan best goed praten met mijn man, maar er zijn dingen die ik gewoon beter met mijn zus of vriendinnen kan bespreken dan met hem. Ook een vorm van reflectie. Eventueel praat ik er daarna nog over met m'n man.
Kan best goed zijn dus.
Later is nu
maandag 2 juni 2008 om 14:51
Moet je ook even niet willen, denk ik. Laat hem maar even gaan. Jij bent ook geraakt nu en daar bovenop hoef je hem nu niet ook nog eens te gaan pleasen.
Als het je lukt, laat hem even. Praat met hem wanneer er ruimte voor is, maar ga even niet 'achter hem aan zitten'. Het is net gebeurd, laat het ook even op jezelf inwerken. Jouw gevoelens hierin zijn ook legitiem. Of je nou overdonderd, verdrietig, boos, woedend, etc. bent, dat mag er zijn en heel hard gezegd; daar moet hij ook voor open staan, ondanks zijn twijfels.
Als het je lukt, laat hem even. Praat met hem wanneer er ruimte voor is, maar ga even niet 'achter hem aan zitten'. Het is net gebeurd, laat het ook even op jezelf inwerken. Jouw gevoelens hierin zijn ook legitiem. Of je nou overdonderd, verdrietig, boos, woedend, etc. bent, dat mag er zijn en heel hard gezegd; daar moet hij ook voor open staan, ondanks zijn twijfels.
maandag 2 juni 2008 om 15:08
Is hij niet depressief van wat in zijn verleden is gebeurt en hoe er met hem om wordt gegaan?
Fijn in ieder geval dat hij met zijn broer erover gaat praten.Die staat toch iets genuanceerder er tegen over en kan je man misschien helpen het op een andere manier te bekijken.
Als hij mijn man was liet ik hem gewoon een tijdje zijn eigen gang gaan,geen gepush of wat dan ook,er gewoon voor hem wezen.
Fijn in ieder geval dat hij met zijn broer erover gaat praten.Die staat toch iets genuanceerder er tegen over en kan je man misschien helpen het op een andere manier te bekijken.
Als hij mijn man was liet ik hem gewoon een tijdje zijn eigen gang gaan,geen gepush of wat dan ook,er gewoon voor hem wezen.
maandag 2 juni 2008 om 15:19
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben ook heel blij dat hij met zijn broer kan praten. Dat vind ik ook belangrijk en ik kan ook goed met hem praten, onze kinderen gaan erheen wanneer ons iets mocht overkomen. Ik heb er alleen moeite mee dat hij lang niets heeft gedaan om de negatieve spiraal te doorbreken en steeds geisoleerder is geraakt en nu ineens aangeeft aan mij te twijfelen en mij vervolgens in de wacht zet om met zijn broer te bespreken wat zijn gevoelens voor mij zijn.
Terwijl hij voornamelijk met zijn werk in de knoop zit, wat hij overigens ook gaat bespreken.
Ik vind het gewoon vervelend zoals het gaat en voel me buiten spel gezet terwijl hij een jaar niets doet aan zijn vriendschappen/werk of iets positiefs probeert te ondernemen om iets te verbeteren.
Terwijl hij voornamelijk met zijn werk in de knoop zit, wat hij overigens ook gaat bespreken.
Ik vind het gewoon vervelend zoals het gaat en voel me buiten spel gezet terwijl hij een jaar niets doet aan zijn vriendschappen/werk of iets positiefs probeert te ondernemen om iets te verbeteren.
maandag 2 juni 2008 om 15:43
Moeilijk hoor meid!
Dat ie leuk is met de kids is zeker een pluspunt, want voor hen is het vast al moeilijk genoeg (kids voelen meer aan dat dat we soms zouden willen).
Tis in een relatie natuurlijk zo dat je jezelf moet kunnen zijn en t.o. buitenstaanders (zijn broer en vrienden) wel gezellig doen is makkelijker.
Maar goed, tis ook jouw leven! Dat vind ik nog het belangrijkste!
Tuurlijk, je bent samen in goede en in slechte tijden maar onder steunen zie ik iets anders. Hij doet jouw verdriet door zijn twijfel uit te spreken.
Is het eigelijk écht zo dat ie twijfelt of is het een uiting van onzekerheid, peilen of jij hem nog wel wilt?! Is maar een idee hoor.
Sterkte voor jullie samen!
Dat ie leuk is met de kids is zeker een pluspunt, want voor hen is het vast al moeilijk genoeg (kids voelen meer aan dat dat we soms zouden willen).
Tis in een relatie natuurlijk zo dat je jezelf moet kunnen zijn en t.o. buitenstaanders (zijn broer en vrienden) wel gezellig doen is makkelijker.
Maar goed, tis ook jouw leven! Dat vind ik nog het belangrijkste!
Tuurlijk, je bent samen in goede en in slechte tijden maar onder steunen zie ik iets anders. Hij doet jouw verdriet door zijn twijfel uit te spreken.
Is het eigelijk écht zo dat ie twijfelt of is het een uiting van onzekerheid, peilen of jij hem nog wel wilt?! Is maar een idee hoor.
Sterkte voor jullie samen!
maandag 2 juni 2008 om 19:27
Ik weet het werkelijk niet, daarnet ook weer een gesprek gehad, hij is nu weg. Hij is zeker wel onzeker en het zou zeker kunnen, ik heb wel aangegeven dat door zulke uitingen hij mij in de wacht zet en ik het moeilijk vind hem te helpen omdat ik hierdoor deels het gevoel krijg dat zijn rotgevoel door mij komt.
Ik weet het niet, de tijd zal het leren.
Ik weet het niet, de tijd zal het leren.
