
angst voor overgeven (emetofobie)
maandag 22 juli 2013 om 22:12
maandag 22 juli 2013 om 22:20

maandag 22 juli 2013 om 22:31
Ik heb een zusje van 12 die precies hetzelfde had. Bij haar begon het met een slechte ervaring waar ze bij het auto rijden heel erg misselijk was geworden. Dit 'gevoel' van misselijk zijn vond ze blijkbaar zo naar dat het voor haar een hele traumatische ervaring was.
Ze durfde niet meer in de auto, niet meer in dingen die ronddraaien zoals een attractie, maar zelf ook niet meer naar school. Omdat ze dan inderdaad bang was om weer over te geven.
Als advies kan ik je geven om dit zeker aan je moeder te vertellen! Een angst is een serieuze zaak, of dit nou een sociale angst is (heb ok zelf gehad), angst voor kleine ruimten, of angst voor misselijkheid!! Het kan je zo veel moeite bezorgen in je leven..
De volgende stap zou dan professionele hulp zijn (alleen als jij dit ziet zitten natuurlijk!) en dan gaan ze zoeken naar jou traumatische ervaring waar het begon, en ga je een stappenplan maken om deze angst te overwinnen!
Heel veel succes meid!!!
Ze durfde niet meer in de auto, niet meer in dingen die ronddraaien zoals een attractie, maar zelf ook niet meer naar school. Omdat ze dan inderdaad bang was om weer over te geven.
Als advies kan ik je geven om dit zeker aan je moeder te vertellen! Een angst is een serieuze zaak, of dit nou een sociale angst is (heb ok zelf gehad), angst voor kleine ruimten, of angst voor misselijkheid!! Het kan je zo veel moeite bezorgen in je leven..
De volgende stap zou dan professionele hulp zijn (alleen als jij dit ziet zitten natuurlijk!) en dan gaan ze zoeken naar jou traumatische ervaring waar het begon, en ga je een stappenplan maken om deze angst te overwinnen!
Heel veel succes meid!!!
maandag 22 juli 2013 om 22:34
kijk eens op www.emetofobie.nl/forum genoeg mensen die je met heel veel vragen opweg kunnen helpen, en daar kun je natuurlijk ook je verhaal kwijt en om advies vragen!
je hoeft je helemaal niet te schamen hoor, ik heb er ook al mijn hele leven last van, en er zijn er meer die er last van hebben dan je denkt.
leg het maar gewoon uit aan je moeder, ze zal niet alles begrijpen, ze is er tenslotte niet bang voor zoals jij dat bent, maar ze zal je vast en zeker willen helpen als jij haar goed uitlegt hoe erg je er mee zit, en hoe moeilijk het je leven af en toe maakt.
daar staan mensen gewoon niet bij stil, die dingen moet je uitleggen, en beter vroeger dan later meis!
je hoeft je helemaal niet te schamen hoor, ik heb er ook al mijn hele leven last van, en er zijn er meer die er last van hebben dan je denkt.
leg het maar gewoon uit aan je moeder, ze zal niet alles begrijpen, ze is er tenslotte niet bang voor zoals jij dat bent, maar ze zal je vast en zeker willen helpen als jij haar goed uitlegt hoe erg je er mee zit, en hoe moeilijk het je leven af en toe maakt.
daar staan mensen gewoon niet bij stil, die dingen moet je uitleggen, en beter vroeger dan later meis!

maandag 22 juli 2013 om 22:34
Eerste stap: naar je moeder of vader of andere vertrouwenspersoon.
Tweede stap: naar huisarts voor verwijzing
Derde stap: behandeling
Eventueel kun je de eerste stap over slaan maar misschien is wat steun wel handig. Lijkt me wel!
Sterkte!
Sorry dubbel had ik niet gezien
Tweede stap: naar huisarts voor verwijzing
Derde stap: behandeling
Eventueel kun je de eerste stap over slaan maar misschien is wat steun wel handig. Lijkt me wel!
Sterkte!
Sorry dubbel had ik niet gezien
anoniem_177883 wijzigde dit bericht op 22-07-2013 22:36
Reden: Mosterd
Reden: Mosterd
% gewijzigd
maandag 22 juli 2013 om 22:36
Vertel het je moeder of ga alleen naar de huisarts. Die heeft geheim plicht.
Vraag een verwijzig naar een therapeut. Ik ken meedere meiden/vrouwen die het hadden en er door middel van therapie vanaf zijn gekomen.
In Vivo therapie is er erg goed voor.
Maar lieverd, probeer het je moeder te vertellen.
Vraag een verwijzig naar een therapeut. Ik ken meedere meiden/vrouwen die het hadden en er door middel van therapie vanaf zijn gekomen.
In Vivo therapie is er erg goed voor.
Maar lieverd, probeer het je moeder te vertellen.

maandag 22 juli 2013 om 22:38
quote:juliax schreef op 22 juli 2013 @ 22:31:
oke, ik durf het niet te vertellen omdat ik niet weet hoe ik het moet vertellenJe zou het op kunnen zoeken op internet en je moeder de uitgeprinte blaadjes geven. Zeg haar eerlijk dat je niet weet hoe je het moet vertellen en dat het je onzeker maakt en het daarom hebt uitgeprint voor haar.
oke, ik durf het niet te vertellen omdat ik niet weet hoe ik het moet vertellenJe zou het op kunnen zoeken op internet en je moeder de uitgeprinte blaadjes geven. Zeg haar eerlijk dat je niet weet hoe je het moet vertellen en dat het je onzeker maakt en het daarom hebt uitgeprint voor haar.
maandag 22 juli 2013 om 22:40
ik heb mijn moeder gevraagd of ze even met mij alleen kon zijn, want ik had haar wat uit te leggen.
ik heb haar gevraagd of ze aub wilde luisteren totdat ik klaar was met praten, zonder onderbrekingen omdat het nogal lastig voor mij was.
dat deed ze, en ik heb haar uitgelegd dat ik op de 1 of andere manier ooit bang ben geworden voor overgeven, en overgeven waar anderen bij zijn, zo erg, dat ik niet meer naar buiten durfde, niks meer aan durfde te raken, niet naar school durfde, in de angst dat ik besmet zou raken, of dat ik ineens moest overgeven op een plek waar ik niet kon vluchten.
en omdat ik daar zo mee bezig ben constant, voel ik mij ook constant misselijk, waardoor mn angst weer naar boven kwam, en zo kwam ik in een spiraal terecht waar ik niet meer uit kom, en dat bezorgd mij heel veel verdriet angst spanning stress, en ondertussen functioneer ik niet meer en word ik depressief.
ik wil heel graag hulp zoeken want ik merk aan mezelf dat het uit de hand loopt, ik heb het opgezocht, het is een fobie met een naam.
en toen gaf ik haar een paar uitgeprinte blaadjes van die site die ik hierboven heb gelinkt, zodat ze het op papier kon lezen.
uiteraard had ze veel vragen, maar ik voelde mij zo opgelucht! en geloof me meid, ze wordt echt niet boos hoor, het zal haar eerder verdriet doen dat haar kind er al zo lang mee loopt.
ik heb haar gevraagd of ze aub wilde luisteren totdat ik klaar was met praten, zonder onderbrekingen omdat het nogal lastig voor mij was.
dat deed ze, en ik heb haar uitgelegd dat ik op de 1 of andere manier ooit bang ben geworden voor overgeven, en overgeven waar anderen bij zijn, zo erg, dat ik niet meer naar buiten durfde, niks meer aan durfde te raken, niet naar school durfde, in de angst dat ik besmet zou raken, of dat ik ineens moest overgeven op een plek waar ik niet kon vluchten.
en omdat ik daar zo mee bezig ben constant, voel ik mij ook constant misselijk, waardoor mn angst weer naar boven kwam, en zo kwam ik in een spiraal terecht waar ik niet meer uit kom, en dat bezorgd mij heel veel verdriet angst spanning stress, en ondertussen functioneer ik niet meer en word ik depressief.
ik wil heel graag hulp zoeken want ik merk aan mezelf dat het uit de hand loopt, ik heb het opgezocht, het is een fobie met een naam.
en toen gaf ik haar een paar uitgeprinte blaadjes van die site die ik hierboven heb gelinkt, zodat ze het op papier kon lezen.
uiteraard had ze veel vragen, maar ik voelde mij zo opgelucht! en geloof me meid, ze wordt echt niet boos hoor, het zal haar eerder verdriet doen dat haar kind er al zo lang mee loopt.
maandag 22 juli 2013 om 22:58
dinsdag 23 juli 2013 om 01:43
Emetofobie komt best veel voor. Maar in verschillende gradaties. Ik heb het ook. Alleen functioneer ik nog wel.
Ik ben met de jaren, iets minder bang geworden. Ik ben ook bang dat anderen gaan braken, waar ik bij ben. Ik kan dus ook niet tegen mensen die te veel zuipen en dan een beetje witjes in een hoekje zitten. Pretparken vind ik erg leuk. Maar ik ben altijd bang dat iemand over zijn nek gaat, waar ik bij ben.
Er bestaan therapieën om over deze angst heen te komen. Als ik echt last krijg en niet meer naar buiten durf, zou ik in therapie gaan. Het leven wordt zo moeilijk als je hier niks mee doet.
Ik ben met de jaren, iets minder bang geworden. Ik ben ook bang dat anderen gaan braken, waar ik bij ben. Ik kan dus ook niet tegen mensen die te veel zuipen en dan een beetje witjes in een hoekje zitten. Pretparken vind ik erg leuk. Maar ik ben altijd bang dat iemand over zijn nek gaat, waar ik bij ben.
Er bestaan therapieën om over deze angst heen te komen. Als ik echt last krijg en niet meer naar buiten durf, zou ik in therapie gaan. Het leven wordt zo moeilijk als je hier niks mee doet.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
dinsdag 23 juli 2013 om 02:11
@toetiefroetie De meeste emetofoben geven weinig tot nooit over, juist omdat ze zo krampachtig bezig zijn om maar niet ziek te worden, ik heb in 10 jaar twee keer moeten spugen, maar het maakt de angst er niet minder op, het risico is er altijd je weet alleen niet wanneer maar je weet dat het weer een keer gaat gebeuren, het hoort bij het leven, en dat maakt het zo beangstigend, dat is voor een buitenstaander erg moeilijk te begrijpen denk ik
dinsdag 23 juli 2013 om 12:08
Ik heb het gehad, het begon ook toen ik 14-15 jaar was. Het werd van kwaad tot erger en durfde later zelfs niet meer de deur uit.. Je hoeft je er niet voor te schamen want iedereen heeft wel wat
Inmiddels ben ik er nu helemaal vanaf (20 jaar). Ga ajb naar de huisarts of psycholoog, iemand die je kan helpen... Je zult je een stuk beter voelen! XSucces you can do this

dinsdag 23 juli 2013 om 20:08
Moet je vaak overgeven? Of ben je bang voor wat er gebeurt mocht je over gaan geven?
Vertel je moeder: mama, ik heb ergens hele erge angst voor. Ik vind het idee dat ik ergens zou moeten overgeven heel eng. En doordat ik zo bang ben, durf ik niet zo goed dingen te doen in mijn dagelijkse leven. Ik ben bang dat ik ergens anders dan thuis moet overgeven. Wil je met me mee naar de huisarts om hieraan te werken?
Succes meis!
Vertel je moeder: mama, ik heb ergens hele erge angst voor. Ik vind het idee dat ik ergens zou moeten overgeven heel eng. En doordat ik zo bang ben, durf ik niet zo goed dingen te doen in mijn dagelijkse leven. Ik ben bang dat ik ergens anders dan thuis moet overgeven. Wil je met me mee naar de huisarts om hieraan te werken?
Succes meis!
vrijdag 26 juli 2013 om 11:09
Beste Juliax,
ik heb ook al jaren deze angst.
Zoek een goede therapeut, zodat je meer info krijgt over de angst, inzicht krijgt in je angst en hiermee leert omgaan zodat je minder situaties en dingen gaat vermijden. Ik heb goede ervaring bij i p z o (google).
Wat betreft de site over emetofobie die hier wordt genoemd.
Ik was zo blij dat ik wist dat er meer mensen waren met dezelfde angst, echter heeft het lezen van alle verhalen daar mij juist angstiger gemaakt.
Ik was zo obsessief bezig met het zoeken naar info om m'n angst te verminderen, terwijl alle verhalen de angst alleen maar voedde. Ik raad het niet af (!), maar bedenk eerst met welk doel je naar de site gaat.
Er is ook een boek over emetofobie 'misselijk van angst'. Dit lijkt me een goed boek om zelf eens te lezen en daarna aan je moeder te geven. Dat helpt misschien om haar alles te vertellen.
Veel succes, weet zeker dat het je gaat lukken!!!
ik heb ook al jaren deze angst.
Zoek een goede therapeut, zodat je meer info krijgt over de angst, inzicht krijgt in je angst en hiermee leert omgaan zodat je minder situaties en dingen gaat vermijden. Ik heb goede ervaring bij i p z o (google).
Wat betreft de site over emetofobie die hier wordt genoemd.
Ik was zo blij dat ik wist dat er meer mensen waren met dezelfde angst, echter heeft het lezen van alle verhalen daar mij juist angstiger gemaakt.
Ik was zo obsessief bezig met het zoeken naar info om m'n angst te verminderen, terwijl alle verhalen de angst alleen maar voedde. Ik raad het niet af (!), maar bedenk eerst met welk doel je naar de site gaat.
Er is ook een boek over emetofobie 'misselijk van angst'. Dit lijkt me een goed boek om zelf eens te lezen en daarna aan je moeder te geven. Dat helpt misschien om haar alles te vertellen.
Veel succes, weet zeker dat het je gaat lukken!!!