Relaties
alle pijlers
vriend neemt t op voor z'n kids
zondag 8 juni 2008 om 00:37
Hallo iedereen..
Ik vraag me af of er mensen zijn die het volgende herkennen, en hoe ze ermee omgaan.
Mijn vriend heeft kinderen, en die logeren af en toe bij ons.
Nou was ik enige tijd geleden de bedden aan het verschonen en in één van de bedden vind ik van die gele kringen op de lakens.
Dus ik laat t aan mijn vriend zien en zeg dat ik denk dat één van de kids in bed geplast heeft! ik zeg er nog bij dat dat niet geeft, dat dat nou eenmaal kan gebeuren bij kinderen, en dat ik het vooral zielig vind voor zijn zoontje dat hij het blijkbaar niet heeft durven zeggen dat ie geplast had, maar er gewoon in is blijven liggen.
de reactie van m'n vriend: ''Nee, dat kan niet, mijn kinderen plassen niet in bed!! die vlek zat er al in!!'' (wat dus zeker weten niet zo was)
Een andere keer was er iets stuk gegaan op hun slaapkamer. Dus ik laat dat zien aan m'n vriend, en zijn reactie was weer meteen: ''Nee hoor, dat kunnen mijn kinderen echt niet gedaan hebben!!''
Dit zijn 2 kleine voorbeelden, maar het gebeurt wel vaker dat hij dan zo reageert. Hierdoor voel ik me niet echt serieus genomen. Heb echt zoiets van: als er weer iets is kan ik het net zo goed niet tegen hem zeggen, want hij zal toch ontkennen dat zijn kinderen er wat mee te maken hebben.
En ik ben echt niet boos als er eens iets gebeurt, het zijn kinderen, dus er kan weleens wat gebeuren. Ik meld dit soort dingen alleen aan m'n vriend zodat hij het er eventueel met ze over kan hebben als hij dat nodig vindt.
Ik vraag me dus af of er mensen zijn die dit soort dingen herkennen....?
(hopelijk begrijpen jullie het een beetje trouwens!)
Ik vraag me af of er mensen zijn die het volgende herkennen, en hoe ze ermee omgaan.
Mijn vriend heeft kinderen, en die logeren af en toe bij ons.
Nou was ik enige tijd geleden de bedden aan het verschonen en in één van de bedden vind ik van die gele kringen op de lakens.
Dus ik laat t aan mijn vriend zien en zeg dat ik denk dat één van de kids in bed geplast heeft! ik zeg er nog bij dat dat niet geeft, dat dat nou eenmaal kan gebeuren bij kinderen, en dat ik het vooral zielig vind voor zijn zoontje dat hij het blijkbaar niet heeft durven zeggen dat ie geplast had, maar er gewoon in is blijven liggen.
de reactie van m'n vriend: ''Nee, dat kan niet, mijn kinderen plassen niet in bed!! die vlek zat er al in!!'' (wat dus zeker weten niet zo was)
Een andere keer was er iets stuk gegaan op hun slaapkamer. Dus ik laat dat zien aan m'n vriend, en zijn reactie was weer meteen: ''Nee hoor, dat kunnen mijn kinderen echt niet gedaan hebben!!''
Dit zijn 2 kleine voorbeelden, maar het gebeurt wel vaker dat hij dan zo reageert. Hierdoor voel ik me niet echt serieus genomen. Heb echt zoiets van: als er weer iets is kan ik het net zo goed niet tegen hem zeggen, want hij zal toch ontkennen dat zijn kinderen er wat mee te maken hebben.
En ik ben echt niet boos als er eens iets gebeurt, het zijn kinderen, dus er kan weleens wat gebeuren. Ik meld dit soort dingen alleen aan m'n vriend zodat hij het er eventueel met ze over kan hebben als hij dat nodig vindt.
Ik vraag me dus af of er mensen zijn die dit soort dingen herkennen....?
(hopelijk begrijpen jullie het een beetje trouwens!)
'Tell people there's an invisible man in the sky who created the universe, and the vast majority will believe you. Tell them the paint is wet, and they have to touch it to be sure.' -George Carlin
zondag 8 juni 2008 om 01:45
Hmm,
Ik vraag mij ook af waarom hij dat doet.
Zo in je post te lezen meldt je het met de beste bedoelingen.
Ik zou een gesprekje aangaan hierover en hem uitleggen waarom je dit soort voorvallen meldt.
Niet om zijn kinderen aan te vallen of iets dergelijks.
maar om er wat mee te doen.
Het lijkt er namelijk op dat hij dit heel anders ziet en daarom gelijk in de verdedigind schiet.
Dat is jammer,want ook al zijn het zijn kinderen,het zou fijn zijn als je er samen voor kan (en mag) zorgen als ze bij jullie zijn.
Ik vraag mij ook af waarom hij dat doet.
Zo in je post te lezen meldt je het met de beste bedoelingen.
Ik zou een gesprekje aangaan hierover en hem uitleggen waarom je dit soort voorvallen meldt.
Niet om zijn kinderen aan te vallen of iets dergelijks.
maar om er wat mee te doen.
Het lijkt er namelijk op dat hij dit heel anders ziet en daarom gelijk in de verdedigind schiet.
Dat is jammer,want ook al zijn het zijn kinderen,het zou fijn zijn als je er samen voor kan (en mag) zorgen als ze bij jullie zijn.
zondag 8 juni 2008 om 01:45
Als het niet erg is dat er eentje (waarschijnlijk) in bed heeft geplast, waarom begin je er dan (op die manier) over? Misschien is het handiger om bij de dingen waarvan je het blijkbaar toch niet erg vindt, gewoon je mond te houden. Het kan ongeloofwaardig zijn als je iets meldt in de trant van 'Ik vind het niet erg, maar.....', dat impliceert nl. toch enigszins dat je het eigenlijk wel een klein beetje erg vindt.
Verder: hoe oud zijn de kinderen waar het om gaat? Is het misschien mogelijk om rechtstreeks iets aan hen te vragen in plaats van aan je vriend? Hoe bréng je het? Blijkbaar schiet hij steeds in de verdediging, kan dat misschien aan jouw houding liggen? Het is zomaar een vraag hoor, no offense.
En het kan natuurlijk zijn dat hij bang is dat jij zijn kinderen niet accepteert, en dat hij daarom zo stellig is in zijn uitlatingen dat zijn kinderen bepaalde dingen echt niet doen. Misschien is jouw commentaar voor hem een indicatie dat jij kritisch bent naar zijn kinderen toe.
Kortom, tijd voor een goed gesprek onder vier ogen, waarbij je voorop stelt dat je zijn kinderen schatten vindt, maar dat je wel graag dingen wil kunnen bespreken die de kinderen en jou(w spullen) aangaan?
Verder: hoe oud zijn de kinderen waar het om gaat? Is het misschien mogelijk om rechtstreeks iets aan hen te vragen in plaats van aan je vriend? Hoe bréng je het? Blijkbaar schiet hij steeds in de verdediging, kan dat misschien aan jouw houding liggen? Het is zomaar een vraag hoor, no offense.
En het kan natuurlijk zijn dat hij bang is dat jij zijn kinderen niet accepteert, en dat hij daarom zo stellig is in zijn uitlatingen dat zijn kinderen bepaalde dingen echt niet doen. Misschien is jouw commentaar voor hem een indicatie dat jij kritisch bent naar zijn kinderen toe.
Kortom, tijd voor een goed gesprek onder vier ogen, waarbij je voorop stelt dat je zijn kinderen schatten vindt, maar dat je wel graag dingen wil kunnen bespreken die de kinderen en jou(w spullen) aangaan?
zondag 8 juni 2008 om 02:52
Ben het niet geheel met je eens dropje.
Ookal vind je dingen niet erg,dat wil niet zeggen dat je het dan ook niet hoeft te melden.
Als een kind iets heeft laten vallen aardoor het kapot is vind ik ook niet dat dat perse gelijk gemeld moet worden(tenzij het zijn familie erfstuk is ofzo).
Maar bedplassen,dat is toch wel het melden waard.
Dat kan namelijk een beginnend probleem zijn,of opvallend gedrag omdat dat nooit voorkomt of iets dergelijks.
Dat hij zich aangevallen voelt kan natuurlijk ook ergens anders vandaan komen.
Miscchien een eerdere partner die niet het beste met zijn kids voor had??
Tsja,het is natuurlijk speculeren.
Daarom (ook door dropje goed gezegd) een gesprekje aangaan.
Ookal vind je dingen niet erg,dat wil niet zeggen dat je het dan ook niet hoeft te melden.
Als een kind iets heeft laten vallen aardoor het kapot is vind ik ook niet dat dat perse gelijk gemeld moet worden(tenzij het zijn familie erfstuk is ofzo).
Maar bedplassen,dat is toch wel het melden waard.
Dat kan namelijk een beginnend probleem zijn,of opvallend gedrag omdat dat nooit voorkomt of iets dergelijks.
Dat hij zich aangevallen voelt kan natuurlijk ook ergens anders vandaan komen.
Miscchien een eerdere partner die niet het beste met zijn kids voor had??
Tsja,het is natuurlijk speculeren.
Daarom (ook door dropje goed gezegd) een gesprekje aangaan.
zondag 8 juni 2008 om 08:27
zondag 8 juni 2008 om 10:49
quote:wanda_p schreef op 08 juni 2008 @ 10:40:
Waarom maakt niet hij de bedden van zijn kinderen op? Het valt me wel vaker op dat vaders hun vriendin inzetten als huishoudster en oppas als het om hun kinderen gaat.Mijn hemel zeg, wat een gezeur. Je kunt toch een bepaalde taakverdeling hebben? Moet zij dan zeggen, de bedden van jouw kinderen maak ik niet op? Dat doe je zelf maar? Een beetje doorgeschoten feminisme hoor.
Waarom maakt niet hij de bedden van zijn kinderen op? Het valt me wel vaker op dat vaders hun vriendin inzetten als huishoudster en oppas als het om hun kinderen gaat.Mijn hemel zeg, wat een gezeur. Je kunt toch een bepaalde taakverdeling hebben? Moet zij dan zeggen, de bedden van jouw kinderen maak ik niet op? Dat doe je zelf maar? Een beetje doorgeschoten feminisme hoor.
zondag 8 juni 2008 om 11:29
quote:Zamirah schreef op 08 juni 2008 @ 10:56:
Waarom communiceer je niet rechtstreeks met de kinderen?
Misschien omdat:
- bedplassen nog wel eens een gevoelig onderwep voor kinderen is
- er ook vaders zijn die wèl willen weten wanneer hun kind in eigen pis heeft liggen slapen en dit klaarblijkelijk niet durft te zeggen (wat ik me gezien alleen al de reactie van vader op TO kan voorstellen, pffff wat een ego heeft die man zeg!)
- TO en vader van kinderen eerst met elkaar kunnnen bespreken wat te doen
Waarom communiceer je niet rechtstreeks met de kinderen?
Misschien omdat:
- bedplassen nog wel eens een gevoelig onderwep voor kinderen is
- er ook vaders zijn die wèl willen weten wanneer hun kind in eigen pis heeft liggen slapen en dit klaarblijkelijk niet durft te zeggen (wat ik me gezien alleen al de reactie van vader op TO kan voorstellen, pffff wat een ego heeft die man zeg!)
- TO en vader van kinderen eerst met elkaar kunnnen bespreken wat te doen
zondag 8 juni 2008 om 12:01
Sommige mensen kunnen gewoon absoluut niet tegen kritiek als het om hun kinderen gaat. Ik kom het op school ook wel eens tegen. Kind doet iets waardoor het op zijn/haar kop krijgt en straf krijgt. Ouder belt meteen dezelfde dag nog boos op dat dat toch echt niet kan want kind doet zoiets niet etc. etc. Leraar legt uit wat er precies voorgevallen is en dan is de reactie meestal: "oh. oh. Ja, zo had ie het niet helemaal verteld. Ja, dan kan ik het me wel voorstellen van uw kant....". Maar een week later gebeurt er weer iets en moeder/pa-lief is meteen weer boos en belt meteen weer op! En dan weer hetzelfde liedje.
Hoe je ermee om gaat weet ik niet... geduldig blijven denk ik en steeds het gesprek maar weer aan gaan met de ouder. En ook eens met het kind praten. (in mijn geval dus: de leerling). Bij ons gaat het er dan om dat hij/zij het verhaal thuis wel eerlijk moet vertellen (bijvoorbeeld). Bij jou zou het dan een vertrouwelijk gesprek moeten zijn. Hoe goed ben je met zijn kinderen? Wonen jullie lang samen, ben je door hun al helemaal geaccepteerd? Dan zou je het erop kunnen wagen.
Hoe je ermee om gaat weet ik niet... geduldig blijven denk ik en steeds het gesprek maar weer aan gaan met de ouder. En ook eens met het kind praten. (in mijn geval dus: de leerling). Bij ons gaat het er dan om dat hij/zij het verhaal thuis wel eerlijk moet vertellen (bijvoorbeeld). Bij jou zou het dan een vertrouwelijk gesprek moeten zijn. Hoe goed ben je met zijn kinderen? Wonen jullie lang samen, ben je door hun al helemaal geaccepteerd? Dan zou je het erop kunnen wagen.
zondag 8 juni 2008 om 13:54
Wat een hoop reacties al!! dank jullie wel
Ik probeer het voorzichtig te brengen en vooral met de beste bedoelingen tegen m'n vriend.
Ik probeer me altijd in mijn vriend te verplaatsen w.b.t. de kinderen, en als het mijn eigen kind was geweest had ik het ook fijn gevonden om te weten dat hij in bed geplast had.
Het kan natuurlijk een ongelukje zijn, maar er zou ook iets anders achter kunnen zitten....vooral als het vaker voor zou gaan komen.
En dat het kind het blijkbaar niet heeft durven zeggen, vind ik alleen maar erg zielig voor hem. Dan vraag ik me meteen af, waarom niet? misschien voelt hij zich nog niet genoeg op zijn gemak hier...
Daarom heb ik het ook niet rechtstreeks tegen het kind gezegd. Hij heeft het uit zichzelf niet durven zeggen, schaamt zich er blijkbaar voor, dan wil ik hem niet nog ongemakkelijker laten voelen door er met hem over te beginnen. Ik vind dat iets wat, mocht het nodig zijn, hun vader/moeder maar met ze moet bespreken. Ik heb helemaal geen taak als tweede moeder voor de kids, en daar hebben zowel de kinderen als ik ook geen behoefte aan, want ze hebben al een moeder.
Maar ik moet er inderdaad maar eens rustig over gaan praten met mijn vriend. Ik had er nog niet bij stilgestaan dat, zoals dropje en iry schrijven, hij het zou kunnen opvatten als een persoonlijke aanval en dat hij bang is dat ik zijn kinderen niet accepteer ofzo
Maar nogmaals bedankt voor alle reacties!
En Wanda_p,niet dat het er echt toe doet vind ik, maar we hebben een prima verdeling van het huishouden. toevallig maakte ik dit keer de bedden van zijn kinderen op, een andere keer ruimt hij mijn spullen weer op. Ik ben echt niet huishoudster en oppas van de kinderen.
Ik probeer het voorzichtig te brengen en vooral met de beste bedoelingen tegen m'n vriend.
Ik probeer me altijd in mijn vriend te verplaatsen w.b.t. de kinderen, en als het mijn eigen kind was geweest had ik het ook fijn gevonden om te weten dat hij in bed geplast had.
Het kan natuurlijk een ongelukje zijn, maar er zou ook iets anders achter kunnen zitten....vooral als het vaker voor zou gaan komen.
En dat het kind het blijkbaar niet heeft durven zeggen, vind ik alleen maar erg zielig voor hem. Dan vraag ik me meteen af, waarom niet? misschien voelt hij zich nog niet genoeg op zijn gemak hier...
Daarom heb ik het ook niet rechtstreeks tegen het kind gezegd. Hij heeft het uit zichzelf niet durven zeggen, schaamt zich er blijkbaar voor, dan wil ik hem niet nog ongemakkelijker laten voelen door er met hem over te beginnen. Ik vind dat iets wat, mocht het nodig zijn, hun vader/moeder maar met ze moet bespreken. Ik heb helemaal geen taak als tweede moeder voor de kids, en daar hebben zowel de kinderen als ik ook geen behoefte aan, want ze hebben al een moeder.
Maar ik moet er inderdaad maar eens rustig over gaan praten met mijn vriend. Ik had er nog niet bij stilgestaan dat, zoals dropje en iry schrijven, hij het zou kunnen opvatten als een persoonlijke aanval en dat hij bang is dat ik zijn kinderen niet accepteer ofzo
Maar nogmaals bedankt voor alle reacties!
En Wanda_p,niet dat het er echt toe doet vind ik, maar we hebben een prima verdeling van het huishouden. toevallig maakte ik dit keer de bedden van zijn kinderen op, een andere keer ruimt hij mijn spullen weer op. Ik ben echt niet huishoudster en oppas van de kinderen.
'Tell people there's an invisible man in the sky who created the universe, and the vast majority will believe you. Tell them the paint is wet, and they have to touch it to be sure.' -George Carlin
zondag 8 juni 2008 om 15:27
Omdat het pas de eerste keer was had ik er niets van gezegt,kan iedereen een keer gebeuren.En het kind kan zich ervoor schamen en durft het niet te zeggen.Als je het gewoon in de was gooit,verschoont,en er niets van zegt laat je zien dat het niet erg is dat het iedereen kan gebeuren.Gebeurt het vaker dan is het wat anders,vraag aan de partner of het ook bij hem of zijn ex vrouw thuis gebeurt.Regelmatig of af en toe,na welke gelegenheden,bv na een enge film of wat dan ook.En ik zou het zelf niet aankaarten bij het kind dat zou ik aan de vader overlaten,daar voelt het kind zich toch prettiger bij denk ik.
maandag 9 juni 2008 om 07:52
quote:wanda_p schreef op 08 juni 2008 @ 10:40:
Waarom maakt niet hij de bedden van zijn kinderen op? Het valt me wel vaker op dat vaders hun vriendin inzetten als huishoudster en oppas als het om hun kinderen gaat.
Wat is dit nu weer voor onzin.
Wie weet sopt hij de badkamer wel terwijl TO de bedden opmaakt.!!!
Waarom maakt niet hij de bedden van zijn kinderen op? Het valt me wel vaker op dat vaders hun vriendin inzetten als huishoudster en oppas als het om hun kinderen gaat.
Wat is dit nu weer voor onzin.
Wie weet sopt hij de badkamer wel terwijl TO de bedden opmaakt.!!!
