Relaties
alle pijlers
Leeftijdsverschil in relatie - ervaringen?
maandag 5 mei 2008 om 17:14
Ik heb nu al 3.5 jaar een relatie met een man die 14 jaar ouder is dan ik. Hij werkt al, ik studeer nog. Het gaat heel erg goed en ik we willen echt verder samen. Hij heeft verder geen kinderen oid, en we willen dat samen allemaal doen. Alleen, ik wil daar nog wel eventjes mee wachten. En dat betekent dat hij dus een vrij oude papa wordt! We wonen nu nog niet eens samen, dus reken maar uit 
Wie heeft hier nog meer ervaring mee? Hoe is dit gelopen? Wellicht wat oudere forumdames die kunnen vertellen hoe het bij hun gelopen is? Ik ben niet onzeker over onze relatie, ik ben alleen benieuwd hoe het bij andere dames is vergaan!
Wie heeft hier nog meer ervaring mee? Hoe is dit gelopen? Wellicht wat oudere forumdames die kunnen vertellen hoe het bij hun gelopen is? Ik ben niet onzeker over onze relatie, ik ben alleen benieuwd hoe het bij andere dames is vergaan!
woensdag 7 mei 2008 om 08:15
quote:sugarmiss schreef op 06 mei 2008 @ 18:32:
Mijn vader was 47 toen ik geboren werd. Ik heb er als kind nooit bij stil gestaan dat mijn vader een oudere vader was. Mijn vader was gewoon mijn vader. Aangezien mijn vader zelf een nakomertje was en de jongste uit een groot gezin heb ik mijn jeugd wel veel met oudere mensen te maken gehad.
In elk geval genoeg om zeker te weten dat ik nooit een echt oudere partner zou willen.
Dus als jij vreselijk verliefd zou worden op een oudere man en hem het beste vindt wat je ooit overkomen is, zou jij hem laten gaan? En dan "maar kinderen nemen" met de next best thing?
Ik echt niet. Ik kende mijn huidige man al 6 jaar toen we iets met elkaar kregen, ben nog elke dag blij dat hij de vader van mijn kind gaat worden.
Als ik mijn man tien, vijftien jaar jonger kon maken zou ik het direct doen. Maar die keuze heb je niet en laat de man van wie ik hou niet om die reden lopen.
Mijn vader was 47 toen ik geboren werd. Ik heb er als kind nooit bij stil gestaan dat mijn vader een oudere vader was. Mijn vader was gewoon mijn vader. Aangezien mijn vader zelf een nakomertje was en de jongste uit een groot gezin heb ik mijn jeugd wel veel met oudere mensen te maken gehad.
In elk geval genoeg om zeker te weten dat ik nooit een echt oudere partner zou willen.
Dus als jij vreselijk verliefd zou worden op een oudere man en hem het beste vindt wat je ooit overkomen is, zou jij hem laten gaan? En dan "maar kinderen nemen" met de next best thing?
Ik echt niet. Ik kende mijn huidige man al 6 jaar toen we iets met elkaar kregen, ben nog elke dag blij dat hij de vader van mijn kind gaat worden.
Als ik mijn man tien, vijftien jaar jonger kon maken zou ik het direct doen. Maar die keuze heb je niet en laat de man van wie ik hou niet om die reden lopen.
woensdag 7 mei 2008 om 22:29
quote:sugarmiss schreef op 06 mei 2008 @ 18:32:
Valt mij wel op dat niemand van de jongere partners echt realistisch naar de wat verdere toekomst durft te kijken.
Er is toch een mentaliteit van wie dan leeft wie dan zorgt.
Er wordt niet verder gekeken dan de kinderwens en leeftijd waarop de man te oud wordt om nog vader te worden.
Mijn vader was 47 toen ik geboren werd. Ik heb er als kind nooit bij stil gestaan dat mijn vader een oudere vader was. Mijn vader was gewoon mijn vader. Aangezien mijn vader zelf een nakomertje was en de jongste uit een groot gezin heb ik mijn jeugd wel veel met oudere mensen te maken gehad.
In elk geval genoeg om zeker te weten dat ik nooit een echt oudere partner zou willen.
Er wordt idd niet veel verder gekeken, maar moet dat dan? Moet je dan nu al doemscenario's uit gaan stippelen over wat er al dan niet kan gaan gebeuren? Waarom?
Ja, het kan dat hij eerder hulpbehoevend wordt, het kan dat hij ziek wordt, maar dat heeft niet perse iets met leeftijd te maken.
Als twee leeftijdsgenoten een relatie met elkaar hebben, kan er toch ook iets verschrikkelijks gebeuren? Iedereen kan een ongeluk krijgen of ziek worden, maar daar kun je toch niet vanuit gaan? Dan houd je toch niet ineens minder van iemand?
Ik ben stapelverliefd en voel me heerlijk bij mijn 'oudje'. Ja, hij is al 82 als ik 'nog maar' 60 ben en ja, er is een kans dat hij eerder komt te overlijden. Maar stel nu dat ik de jaren totdat dat gaat gebeuren (en ik hoop dat het nog heeeeeel lang duurt) heel gelukkig met hem samen kan zijn en volop kan genieten van onze liefde. Dan is die tijd samen toch veel meer waard dan dat ik hem nu de deur wijs en een jonger iemand neem? Ik wil hem!!! En toevallig is hij nu eenmaal zo veel jaar ouder. En mocht hij eerder gaan dan ik, dan betekent dat alsnog niet het einde van mijn leven, maar we hebben dan wel een toptijd samen gehad.
Een goede vriendin van mij heeft een collega wiens man onverwacht aan een hartkwaal is overleden. Ze waren beide halverwege de 40, 2 kleine kindjes, zijn heel lang gelukkig samen geweest en nu is ze ineens alleen. Leeftijd zegt niets en een even oude partner geeft zeker geen garanties voor een lang en gelukkig leven samen.
Stellen die nog een kinderwens hebben, zullen zelf wel weten of het nog kan of niet. Het is hun keuze, net als andere mensen ook die keuze maken. Ik heb met mijn ex, die net zo oud is als ik, een zoon. Wij zijn niet meer samen, ook niet ideaal. Maar zo loopt het leven. Een oudere vader hoeft niet meteen een reden te zijn om te zeggen dat stellen beter niet meer aan kinderen kunnen beginnen.
Valt mij wel op dat niemand van de jongere partners echt realistisch naar de wat verdere toekomst durft te kijken.
Er is toch een mentaliteit van wie dan leeft wie dan zorgt.
Er wordt niet verder gekeken dan de kinderwens en leeftijd waarop de man te oud wordt om nog vader te worden.
Mijn vader was 47 toen ik geboren werd. Ik heb er als kind nooit bij stil gestaan dat mijn vader een oudere vader was. Mijn vader was gewoon mijn vader. Aangezien mijn vader zelf een nakomertje was en de jongste uit een groot gezin heb ik mijn jeugd wel veel met oudere mensen te maken gehad.
In elk geval genoeg om zeker te weten dat ik nooit een echt oudere partner zou willen.
Er wordt idd niet veel verder gekeken, maar moet dat dan? Moet je dan nu al doemscenario's uit gaan stippelen over wat er al dan niet kan gaan gebeuren? Waarom?
Ja, het kan dat hij eerder hulpbehoevend wordt, het kan dat hij ziek wordt, maar dat heeft niet perse iets met leeftijd te maken.
Als twee leeftijdsgenoten een relatie met elkaar hebben, kan er toch ook iets verschrikkelijks gebeuren? Iedereen kan een ongeluk krijgen of ziek worden, maar daar kun je toch niet vanuit gaan? Dan houd je toch niet ineens minder van iemand?
Ik ben stapelverliefd en voel me heerlijk bij mijn 'oudje'. Ja, hij is al 82 als ik 'nog maar' 60 ben en ja, er is een kans dat hij eerder komt te overlijden. Maar stel nu dat ik de jaren totdat dat gaat gebeuren (en ik hoop dat het nog heeeeeel lang duurt) heel gelukkig met hem samen kan zijn en volop kan genieten van onze liefde. Dan is die tijd samen toch veel meer waard dan dat ik hem nu de deur wijs en een jonger iemand neem? Ik wil hem!!! En toevallig is hij nu eenmaal zo veel jaar ouder. En mocht hij eerder gaan dan ik, dan betekent dat alsnog niet het einde van mijn leven, maar we hebben dan wel een toptijd samen gehad.
Een goede vriendin van mij heeft een collega wiens man onverwacht aan een hartkwaal is overleden. Ze waren beide halverwege de 40, 2 kleine kindjes, zijn heel lang gelukkig samen geweest en nu is ze ineens alleen. Leeftijd zegt niets en een even oude partner geeft zeker geen garanties voor een lang en gelukkig leven samen.
Stellen die nog een kinderwens hebben, zullen zelf wel weten of het nog kan of niet. Het is hun keuze, net als andere mensen ook die keuze maken. Ik heb met mijn ex, die net zo oud is als ik, een zoon. Wij zijn niet meer samen, ook niet ideaal. Maar zo loopt het leven. Een oudere vader hoeft niet meteen een reden te zijn om te zeggen dat stellen beter niet meer aan kinderen kunnen beginnen.
donderdag 15 mei 2008 om 16:28
Leuk om al jullie verhalen over leeftijdsverschil te lezen.
Zelf heb ik ook een relatie met een man die 13 jaar ouder is gehad. Alleen het probleem bij ons was dat ik 16 was en hij 29. Familie en vrienden vonden het maar niks. Helaas is onze relatie daardoor kapot gegaan. Ik weet zeker als het leeftijdsverschil er niet was geweest dat we nu nog bij elkaar waren. En wie weet wat de toekomst brengt.
Op dit moment heeft hij weer een vriendin die maar een paar jaar jonger is dan hem. We zijn nu allebei aan het twijfelen om het nog te proberen want we vinden elkaar nog steeds heel erg leuk. Al heeft hij nu wel een vriendin.
Zelf ben ik nu 17 en hij is bijna 30. Ik ben aan het studeren en hoop op mijn 20e klaar te zijn.Terwijl hij nu al werkt.
Wat vinden jullie hiervan? Is het leeftijdsverschil op onze leeftijd te groot? Wat moet je doen als familie en vrienden het niet accepteren? Heeft er nog iemand tips?
Zelf heb ik ook een relatie met een man die 13 jaar ouder is gehad. Alleen het probleem bij ons was dat ik 16 was en hij 29. Familie en vrienden vonden het maar niks. Helaas is onze relatie daardoor kapot gegaan. Ik weet zeker als het leeftijdsverschil er niet was geweest dat we nu nog bij elkaar waren. En wie weet wat de toekomst brengt.
Op dit moment heeft hij weer een vriendin die maar een paar jaar jonger is dan hem. We zijn nu allebei aan het twijfelen om het nog te proberen want we vinden elkaar nog steeds heel erg leuk. Al heeft hij nu wel een vriendin.
Zelf ben ik nu 17 en hij is bijna 30. Ik ben aan het studeren en hoop op mijn 20e klaar te zijn.Terwijl hij nu al werkt.
Wat vinden jullie hiervan? Is het leeftijdsverschil op onze leeftijd te groot? Wat moet je doen als familie en vrienden het niet accepteren? Heeft er nog iemand tips?
donderdag 15 mei 2008 om 19:23
Mijn vriend en ik schelen 10 jaar. Daarvoor had ik een relatie met iemand met wie ik 13 jaar scheelde. Over het algemeen gaat het heel goed tussen ons, omdat we qua karakter goed op elkaar aansluiten. Bovendien - en vat dit niet vreemd op - vind ik het wel lekker als er iemand voor mij 'zorgt'. Hij heeft dat gevoel heel erg dat hij hard moet werken zodat hij mij een goed leven kan bieden, dat hij voor me moet zorgen als ik ziek ben of me niet lekker voel, hij noemt me altijd z'n guppie. Hij vindt het fijn om voor mij te zorgen, ik word graag verzorgd.
donderdag 15 mei 2008 om 19:40
Best veel ervaringen dus! Leuk om te lezen. Lorenalove: mijn mening is dat niemand jouw realtie zo goed in kan schatten als jijzelf. Het is heel gemakkelijk voor anderen om een mening te vellen, maar je weet nooit hoe een relatie nou echt is, totdat je erin zit (dit zeg ik ook tegen mijzelf als ik over een ander stel denk van: "huh!? weird?!" --> niet doen!). Met andere woorden: als het goed voelt tussen jullie, is het leeftijdsverschil niet te groot. Wat mij veel lastiger lijkt is het feit dat jouw omgeving het niet accepteerd. Gelukkig heb ik daar nooit problemen mee gehad is mijn vriend door iedereen hartelijk ontvangen. Ik zal er wel goed over nadenken wat voor consequenties dat kan hebben voor jullie relaties, het zal het denk ik niet positief beinvloeden. Aan de andere kant: als jullie echt stapelgek op elkaar zijn en serieus voor elkaar kiezen, dan zien mensen dat echt wel aan jullie en maakt het leeftijdsverschil voor hen waarschijnlijk ook niet meer uit. Ik moet eerlijk zeggen dat ik 17 wel erg jong vind, maar iedereen is anders op die leeftijd. Woon je bijvoorbeeld al op jezelf of nog bij je ouders? Ik was 19 toen ik mijn vriend leerde kennen en woonde al ruim een jaar op mezelf in onze hoofdstad.
Ine, ik ben het volkomen met je eens. Eigenlijk geldt hetzelfde als voor andere minder conventionele relaties dat je niet kan kiezen op wie je verliefd wordt!
Ine, ik ben het volkomen met je eens. Eigenlijk geldt hetzelfde als voor andere minder conventionele relaties dat je niet kan kiezen op wie je verliefd wordt!
vrijdag 16 mei 2008 om 19:07
El_lebel je hebt helemaal gelijk.Je moet niet gelijk je mening over een relatie hebben. In mijn omgeving hebben mensen bij voorbaad al gezegt dat ze het niet accepteren zonder dat ze ons ooit samen gesproken hebben.En dat begrijp ik niet.Natuurlijk is het logisch dat ze er niet om staan te springen.Maar ik denk dat het bij jullie allemaal op het begin wel een klein beetje schrikken was toen je nadacht dat er wel een groot leeftijdsverschil is .
En ik woon nog niet op mezelf.Over ongeveer een half jaar hoop ik dat wel te doen omdat het toch elke dag ver reizen is voor mijn studie.
Fijn dat ze bij jou el_lebel gelijk positief hebben gereageert. Hoe hebben jullie het eigenlijk vertelt tegen familie en vrienden?
Sommige vrienden reageren er trouwens wel positief op die zijn wat ruimdenkender en vinden alles goed als ik er maar gelukkig van wordt.
En zijn er nog meer die rond hun 18e al hun vriend leerde kennen met een groot leeftijdsverschil?
Groetjes!
En ik woon nog niet op mezelf.Over ongeveer een half jaar hoop ik dat wel te doen omdat het toch elke dag ver reizen is voor mijn studie.
Fijn dat ze bij jou el_lebel gelijk positief hebben gereageert. Hoe hebben jullie het eigenlijk vertelt tegen familie en vrienden?
Sommige vrienden reageren er trouwens wel positief op die zijn wat ruimdenkender en vinden alles goed als ik er maar gelukkig van wordt.
En zijn er nog meer die rond hun 18e al hun vriend leerde kennen met een groot leeftijdsverschil?
Groetjes!
zaterdag 17 mei 2008 om 10:36
Hmm, wij hebben er niet echt een big deal van gemaakt. Mijn ouders hadden wel door dat er een jongen in m'n leven was, was spontaan super vrolijk als ik bij hun langs ging enzo, ik was echt verliefd als een blij hert. En toen uiteindelijk heb ik hem voorgesteld en tja.. het is gewoon nooit aan de orde geweest eigenlijk, hij valt (gelukkig) bij veel mensen in de smaak. Laat je weten hoe het bij jou verder loopt? Want hij heeft nu toch (nog..?) wel een vriendin (als ik eht goed begrepen heb)? Dat lijkt mij wel lastig.
Bye!
Bye!
zaterdag 17 mei 2008 om 10:54
@ Lerenalove: Mijn eerste reactie op een meisje van 17 en een man van 30 zou zijn; te groot verschil op die leeftijd. Maar als ik je postings lees, maak je een erg wijze en volwassen indruk.
Zoals El_label al zei; niet iedereen van een bepaalde leeftijd is met elkaar te vergelijken. Zelf heb ik een man van 39, maar het is net een jonge hond, soms heb ik het idee dat ik ouder ben dan hem ipv andersom. Ik ken ook mannen van 39 die al helemaal zijn opgedroogd! Die hebben een saai voorspelbaar leven en een bierbuik! Zo zie je maar dat geen situatie hetzelfde is. Hiervoor had ik een relatie met een man die 16 jaar ouder was dan ik, mijn omgeving is wat dat betreft 'wel wat gewend' van mij dus.
Voor mijn ouders was het in eerste instantie wel schrikken/slikken. Maar omdat het contact met mijn vorige vriend behoorlijk moeizaam was, waren ze eigenlijk al lang blij dat mijn huidige heel toegankelijk en spontaan is. In dit geval was voor hen 'iedere verandering een verbetering'. Voor de rest heb ik in mijn omgeving eigenlijk nooit vervelende reacties gehad over mijn relatie. Aangezien mijn man een stuk jonger lijkt dan ie is, worden we op straat ook nooit vreemd aangekeken. Met mijn vorige vriend was dat wel zo, maar daar heb ik me eigenlijk nooit iets van aangetrokken.
Wat jou vrienden en familie betreft; je moet het tijd geven. De weerstand die zij hebben is geen oordeel over jullie relatie maar een vooroordeel over het leeftijdsverschil. Wanneer ze hem beter hebben leren kennen en zien dat jullie heel gelukkig zijn samen, verdwijnt die weerstand (meestal) vanzelf. Wat je ouders betreft is het ergens wel begrijpelijk natuurlijk (wat niet wil zeggen dat het goed is). De meeste ouders hebben nu eenmaal een plaatje in hun hoofd wanneer het hun kind betreft. Als dat dan ineens heel anders uitpakt, zullen ze dat plaatje moeten bijstellen, dat kost tijd.
Het grootste probleem wat betreft deze jongen/man vind ik dat hij een vriendin heeft, niet dat hij ouder is.
Als ik je een advies mag geven zou ik me op de achtergrond houden totdat hij deze relatie (netjes) heeft afgerond. Als hij echt heel gek op je is, zal dit vanzelf gebeuren.
Zoals El_label al zei; niet iedereen van een bepaalde leeftijd is met elkaar te vergelijken. Zelf heb ik een man van 39, maar het is net een jonge hond, soms heb ik het idee dat ik ouder ben dan hem ipv andersom. Ik ken ook mannen van 39 die al helemaal zijn opgedroogd! Die hebben een saai voorspelbaar leven en een bierbuik! Zo zie je maar dat geen situatie hetzelfde is. Hiervoor had ik een relatie met een man die 16 jaar ouder was dan ik, mijn omgeving is wat dat betreft 'wel wat gewend' van mij dus.
Voor mijn ouders was het in eerste instantie wel schrikken/slikken. Maar omdat het contact met mijn vorige vriend behoorlijk moeizaam was, waren ze eigenlijk al lang blij dat mijn huidige heel toegankelijk en spontaan is. In dit geval was voor hen 'iedere verandering een verbetering'. Voor de rest heb ik in mijn omgeving eigenlijk nooit vervelende reacties gehad over mijn relatie. Aangezien mijn man een stuk jonger lijkt dan ie is, worden we op straat ook nooit vreemd aangekeken. Met mijn vorige vriend was dat wel zo, maar daar heb ik me eigenlijk nooit iets van aangetrokken.
Wat jou vrienden en familie betreft; je moet het tijd geven. De weerstand die zij hebben is geen oordeel over jullie relatie maar een vooroordeel over het leeftijdsverschil. Wanneer ze hem beter hebben leren kennen en zien dat jullie heel gelukkig zijn samen, verdwijnt die weerstand (meestal) vanzelf. Wat je ouders betreft is het ergens wel begrijpelijk natuurlijk (wat niet wil zeggen dat het goed is). De meeste ouders hebben nu eenmaal een plaatje in hun hoofd wanneer het hun kind betreft. Als dat dan ineens heel anders uitpakt, zullen ze dat plaatje moeten bijstellen, dat kost tijd.
Het grootste probleem wat betreft deze jongen/man vind ik dat hij een vriendin heeft, niet dat hij ouder is.
Als ik je een advies mag geven zou ik me op de achtergrond houden totdat hij deze relatie (netjes) heeft afgerond. Als hij echt heel gek op je is, zal dit vanzelf gebeuren.
zaterdag 17 mei 2008 om 11:11
Hij heeft inderdaad nog een vriendin. Dat is best ingewikkeld. Ik heb het zelf al eens meegemaakt dat mijn vriend was vreemdgegaan en heb tegen hem gezegt dat hij dat verdriet zijn vriendin niet kan aandoen. We spreken binnenkort af om er over te praten hoe het nu verder moet. Hij houd ook van zijn vriendin maar hij zegt dat het tussen ons gewoon heel erg goed en vertrouwd voelt. En dat gevoel heb ik persoonlijk ook.
En Marieke ik denk dat dat wel klopt ouders hebben gewoon een perfect plaatje in hun hoofd. Die willen dat ik nu nog geniet van mijn jeugd en studentenleven. Een vriend hebben kan je je hele leven nog hebben vinden hun.
Gelukkig hebben ze jou vriend wel geaccepteerd. En kijken ze jullie ook niet raar aan op straat. Dat had ik wel vaak als we in de stad liepen, dat de mensen toch nog maar een keer achterom keken als we hand in hand liepen.
Hoe zit het bij jullie qua samenwonen, trouwen en kinderen?
Hij wilt toch wel heel graag over een paar jaar een gezin hebben.Ik heb ook een kinderwens en hou ontzettend van kinderen. En pas ook elke week op bij kinderen.Maar ben ook blij als ik na een hele dag s avonds weer gewoon naar een cafe kan gaan met een vriendin. En ik weet niet of ik het al zie zitten over een paar jaar. En dat houd me ook wel veel bezig. Zo heb ik vannacht lang wakker gelegen en me daar druk over gemaakt. Ik wil mijn hele leven al jong moeder worden maar dat betekent voor mij 25 jaar ofzo. En hij ziet dat al voor zich als ik mijn diploma net heb gehaalt.
Hebben jullie hier tips voor? Of eigen ervaringen?
En Marieke ik denk dat dat wel klopt ouders hebben gewoon een perfect plaatje in hun hoofd. Die willen dat ik nu nog geniet van mijn jeugd en studentenleven. Een vriend hebben kan je je hele leven nog hebben vinden hun.
Gelukkig hebben ze jou vriend wel geaccepteerd. En kijken ze jullie ook niet raar aan op straat. Dat had ik wel vaak als we in de stad liepen, dat de mensen toch nog maar een keer achterom keken als we hand in hand liepen.
Hoe zit het bij jullie qua samenwonen, trouwen en kinderen?
Hij wilt toch wel heel graag over een paar jaar een gezin hebben.Ik heb ook een kinderwens en hou ontzettend van kinderen. En pas ook elke week op bij kinderen.Maar ben ook blij als ik na een hele dag s avonds weer gewoon naar een cafe kan gaan met een vriendin. En ik weet niet of ik het al zie zitten over een paar jaar. En dat houd me ook wel veel bezig. Zo heb ik vannacht lang wakker gelegen en me daar druk over gemaakt. Ik wil mijn hele leven al jong moeder worden maar dat betekent voor mij 25 jaar ofzo. En hij ziet dat al voor zich als ik mijn diploma net heb gehaalt.
Hebben jullie hier tips voor? Of eigen ervaringen?
dinsdag 20 mei 2008 om 14:24
Oei, dat hij het wel ziet zitten dat jij meteen moeder wordt na je studie.. dat vind ik toch wel bezwaarlijk! Mijn vriend begrijpt volkomen dat ik nog studeer, jong ben, geen kinderen wil en zoals ik ook al geschreven heb, wonen we nog niet eens samen (alhoewel ik daar geloof ik wel steeds meer aan toe ben, maar een beetje bang ben om dat balletje op te werpen, maar goed). M.a.w.: we zitten samen in deze relatie en groeien samen naar dingen als samenwonen, kinderen krijgen en trouwen toe. Als "jouw" man er al een heel idee over heeft, terwijl hij potverdorie nog in een relatie met een andere vrouw zit, dat vind ik eerlijk gezegd wel een beetje krom. Als hij van je houdt, dan geeft hij je alle tijd en ontwikkelen jullie je samen in de richting van samenwonen en kinderen. Ik dacht ook dat ik wel jong moeder wilde worden, maar ik ben ondertussen 23 en zie het echt nog niet zitten om over 2 of 3 jaar al moeder te zijn. Word dus eerder richting de 30, met oude papa..
Dit zijn dingen waar je heel goed over na moet denken en besef dat je heel moeilijk in kan schatten of je er aan toe bent op je 25e ofzo.
Dit zijn dingen waar je heel goed over na moet denken en besef dat je heel moeilijk in kan schatten of je er aan toe bent op je 25e ofzo.
dinsdag 20 mei 2008 om 16:11
quote:lorenalove schreef op 16 mei 2008 @ 19:07:
En zijn er nog meer die rond hun 18e al hun vriend leerde kennen met een groot leeftijdsverschil?
!
Ja, ik was 16 en hij 26. Ik ben 22 jaar met hem getrouwd geweest. Het was een heel ongelukkig huwelijk, maar dat lag niet aan het leeftijdsverschil. Daar merkte ik toen weinig van.
Maar onlangs kwam ik hem weer tegen en toen schrok ik ervan hoe oud hij er uit ziet. Misschien komt dat doordat mijn huidige man ongeveer mijn leeftij is. Mijn ex heeft ook al gezondheidsproblemen. Ik vind het leeftijdsverschil veel groter nu (ik ben nu een eind over de 50) dan toen ik 16 was.
En zijn er nog meer die rond hun 18e al hun vriend leerde kennen met een groot leeftijdsverschil?
!
Ja, ik was 16 en hij 26. Ik ben 22 jaar met hem getrouwd geweest. Het was een heel ongelukkig huwelijk, maar dat lag niet aan het leeftijdsverschil. Daar merkte ik toen weinig van.
Maar onlangs kwam ik hem weer tegen en toen schrok ik ervan hoe oud hij er uit ziet. Misschien komt dat doordat mijn huidige man ongeveer mijn leeftij is. Mijn ex heeft ook al gezondheidsproblemen. Ik vind het leeftijdsverschil veel groter nu (ik ben nu een eind over de 50) dan toen ik 16 was.
dinsdag 20 mei 2008 om 19:19
Toen ik mijn vriend leerde kennen wist ik helemaal niet hoe oud hij was. Het klikte waanzinnig goed en dat doet het na 5,5 jaar nog steeds. Ons verschil is 13 jaar.
Het is soms dat andere mensen erop reageren wanneer ze het horen, dat wij ons bewust zijn van het verschil. Wij merken het niet.
Behalve dat hij een "rugzakje" heeft. Lees: 2 kids en een ex-vrouw.
Je moet doen waar je je goed bij voelt. Sommige dingen heb ik wel heel vroeg al besproken, zoals trouwen en kinderen. Ik hoef niet perse te trouwen (en dat doet 'ie ook nooit meer), maar ik zou wel heel graag samen een kleintje willen. Ik moest er niet aandenken dat ik er na een paar jaar achter zou komen dat hij geen kids meer wilde hebben. Je moet natuurlijk maar hopen dat het lukt, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Het is soms dat andere mensen erop reageren wanneer ze het horen, dat wij ons bewust zijn van het verschil. Wij merken het niet.
Behalve dat hij een "rugzakje" heeft. Lees: 2 kids en een ex-vrouw.
Je moet doen waar je je goed bij voelt. Sommige dingen heb ik wel heel vroeg al besproken, zoals trouwen en kinderen. Ik hoef niet perse te trouwen (en dat doet 'ie ook nooit meer), maar ik zou wel heel graag samen een kleintje willen. Ik moest er niet aandenken dat ik er na een paar jaar achter zou komen dat hij geen kids meer wilde hebben. Je moet natuurlijk maar hopen dat het lukt, maar dat is weer een heel ander verhaal.
woensdag 21 mei 2008 om 22:54
Bedankt voor jullie reacties. El_lebel, ik vind eigenlijk dat hij dat ook niet van mij kan verwachten. Het is ook niet zo dat hij zegt dat we dan echt al moeten samenwonen ,trouwen enz. maar dat hij het wel heel graag zou willen omdat hij zichzelf ook steeds ouder vindt worden. Dus min of meer dringt hij het toch wel aan mij op. Hij is nu een week op vakantie dus heb ik een week de tijd om er nog eens goed over na te denken.
Reiger100, ik kan me voorstellen dat je ineens schrikt hoe oud hij is geworden. Waarschijnlijk als je nog met hem samen was geweest had je dat niet eens gezien, maar zoals je zelf al zegt omdat je nu een man heb van je eigen leeftijd. Dat zeggen ook wel veel vriendinnen, dat ik me dan op een gegeven moment nog jong voel en dat hij dan al ''oud'' is maar ik denk dat dat wel mee zal vallen.
Juf les, je hebt gelijk je moet doen waar je je goed bij voelt. Het lijkt me trouwens wel moeilijk voor jou dat hij al 2 kids had, en dat terwijl je volgens mij zelf nog geen kinderen heb.
Nu hij op vakantie is en ik hem toch de komende week niet tegen kan komen kan ik er nog eens goed over nadenken. En dan maar hopen dat ik de goede beslissing neem...
Reiger100, ik kan me voorstellen dat je ineens schrikt hoe oud hij is geworden. Waarschijnlijk als je nog met hem samen was geweest had je dat niet eens gezien, maar zoals je zelf al zegt omdat je nu een man heb van je eigen leeftijd. Dat zeggen ook wel veel vriendinnen, dat ik me dan op een gegeven moment nog jong voel en dat hij dan al ''oud'' is maar ik denk dat dat wel mee zal vallen.
Juf les, je hebt gelijk je moet doen waar je je goed bij voelt. Het lijkt me trouwens wel moeilijk voor jou dat hij al 2 kids had, en dat terwijl je volgens mij zelf nog geen kinderen heb.
Nu hij op vakantie is en ik hem toch de komende week niet tegen kan komen kan ik er nog eens goed over nadenken. En dan maar hopen dat ik de goede beslissing neem...
donderdag 22 mei 2008 om 17:00
vrijdag 23 mei 2008 om 11:37
Ik ben verliefd op een man die 12 jaar ouder is dan mij, ik ben 31 en heb eigenlijk diep in mijn hart een kinderwens. Hij heeft aangegeven dat hij geen kinderen meer wilt, hij heeft 3 geweldige puberdochters. Zijn vrouw is overleden en hij is heel duidelijk in zijn stelling dat hij wil gaan genieten van het leven!
Hij is echt super, we voelen elkaar erg goed aan, hebben een enorme klik en ik heb me nog nooit zo goed gevoeld bij iemand.
Diep in mijn hart hoop ik dat hij er nog eens goed over na wil denken, maar ik begrijp hem ook...
Lastig dilemma, wil hem niet kwijt... maar wat als mijn kinderwens te groot wordt, misschien laat ik dan wel de liefde van mijn leven voorbij lopen!
Hij is echt super, we voelen elkaar erg goed aan, hebben een enorme klik en ik heb me nog nooit zo goed gevoeld bij iemand.
Diep in mijn hart hoop ik dat hij er nog eens goed over na wil denken, maar ik begrijp hem ook...
Lastig dilemma, wil hem niet kwijt... maar wat als mijn kinderwens te groot wordt, misschien laat ik dan wel de liefde van mijn leven voorbij lopen!
vrijdag 23 mei 2008 om 13:37
Hé Moeki,
Wat een vreselijk moeilijke situatie zeg! Het lastige aan zoiets is natuurlijk dat je niet in de toekomst kunt kijken. Je kunt niet weten of hij nog van gedachte veranderd (hier zou ik trouwens niet van uit gaan) en je kunt ook niet inschatten in hoeverre een onvervulde kinderwens jou ongelukkig gaat maken.
Ik denk dat het opgeven van je kinderwens voor een partner een heel groot 'offer' is, misschien wel te groot. Je moet heel voorzichtig zijn dat je hem dit op een later tijdstip niet gaat aanrekenen, al het met de relatie bijvoorbeeld wat minder gaat.
Als je hiervoor gaat, zou je altijd voor ogen moeten houden dat dit jóuw keuze is geweest en dat je partner dit niet vóór je heeft beslist. Het lijkt me emotioneel ontzettend zwaar en gecompliceerd om zulke afwegingen te moeten maken...
Wat een vreselijk moeilijke situatie zeg! Het lastige aan zoiets is natuurlijk dat je niet in de toekomst kunt kijken. Je kunt niet weten of hij nog van gedachte veranderd (hier zou ik trouwens niet van uit gaan) en je kunt ook niet inschatten in hoeverre een onvervulde kinderwens jou ongelukkig gaat maken.
Ik denk dat het opgeven van je kinderwens voor een partner een heel groot 'offer' is, misschien wel te groot. Je moet heel voorzichtig zijn dat je hem dit op een later tijdstip niet gaat aanrekenen, al het met de relatie bijvoorbeeld wat minder gaat.
Als je hiervoor gaat, zou je altijd voor ogen moeten houden dat dit jóuw keuze is geweest en dat je partner dit niet vóór je heeft beslist. Het lijkt me emotioneel ontzettend zwaar en gecompliceerd om zulke afwegingen te moeten maken...
vrijdag 23 mei 2008 om 16:42
Moekie, jouw situatie lijkt mij verschrikkelijk moeilijk. Ik wens niemand toe om in jouw schoenen te staan. Er zijn vrouwen die de pil "vergeten", maar daar ben ik zelf niet zo'n fan van, een kindje moet toch geboren worden uit pure liefde (idealist die ik ben op m'n 23e ). Is het een closed case, of denk je dat je vriend er nog voor open staat om erover te praten?
vrijdag 23 mei 2008 om 16:48
hm.... waarschijnlijk heb ik binnenkort een relatie met een man die 14 jaar ouder is dan ik ben... en ja, het klikt enorm leuk! Tot nu toe nog aan het daten, maar vanuit zijn kant komen al hele lieve reacties die duiden op meer dan daten. Dus we zullen zien waar dit bootje gaat stranden (of niet gaat stranden )
zondag 8 juni 2008 om 20:56
hoihoi,
Heb een tijdje niet gekeken op het forum. Maar El_lebel er is nog niet echt meer duidelijkheid. Ik hoop dat we deze week echt tijd hebben om er even over te praten want ik wil hem gewoon echt heel graag terug. Hij heeft gezegt dat hij mij ook nog steeds heel erg leuk vindt. Dus nu maar hopen dat hij mij leuk genoeg vindt om het uit te maken met zijn vriendin.
Stiekem ga ik daar al van uit ,wat ik natuurlijk niet mag denken.
Hoe is het verder met jullie?
Echt vervelend voor jou moekie van je kinderwens.Ik hoop echt dat het bespreekbaar wordt en dat hij ''bijdraait''
Ik laat jullie het weten als ik meer weet over mijn onzekere liefdesleven.
Heb een tijdje niet gekeken op het forum. Maar El_lebel er is nog niet echt meer duidelijkheid. Ik hoop dat we deze week echt tijd hebben om er even over te praten want ik wil hem gewoon echt heel graag terug. Hij heeft gezegt dat hij mij ook nog steeds heel erg leuk vindt. Dus nu maar hopen dat hij mij leuk genoeg vindt om het uit te maken met zijn vriendin.
Stiekem ga ik daar al van uit ,wat ik natuurlijk niet mag denken.
Hoe is het verder met jullie?
Echt vervelend voor jou moekie van je kinderwens.Ik hoop echt dat het bespreekbaar wordt en dat hij ''bijdraait''
Ik laat jullie het weten als ik meer weet over mijn onzekere liefdesleven.
zondag 8 juni 2008 om 21:05
Hoi.
Ik heb zelf geen ervaring met jouw topic maar een vriendin van mij wel. Zij was studente en 18 jaar toen zij haar echtgenoot ontmoette die toen 38 jaar was. Hij had al wel een relatie achter de rug en uit die relatie een zoon. Twee jaar na hun ontmoeting zijn ze getrouwd en hebben twee kinderen samen en ze leefden nog lang en gelukkig.. Ze hebben elkaar 23 jaar geleden leren kennen.
Het was niet echt gemakkelijk in het begin maar het werkte uiteindelijk wel!
groet,
Krisha
Ik heb zelf geen ervaring met jouw topic maar een vriendin van mij wel. Zij was studente en 18 jaar toen zij haar echtgenoot ontmoette die toen 38 jaar was. Hij had al wel een relatie achter de rug en uit die relatie een zoon. Twee jaar na hun ontmoeting zijn ze getrouwd en hebben twee kinderen samen en ze leefden nog lang en gelukkig.. Ze hebben elkaar 23 jaar geleden leren kennen.
Het was niet echt gemakkelijk in het begin maar het werkte uiteindelijk wel!
groet,
Krisha
zondag 8 juni 2008 om 21:45
hoi!
Ik ben helemaal verliefd.... !!! Sommige vrienden weten het al, mijn ouders heb ik nog niks gezegd. Er is nog niks officieel, maar de verliefde gevoelens zijn helemaal wederzijds! Hier en daar vervelende reacties, soms juist hele lieve. Maar door die vervelende reacties doe ik het nog wel rustig aan...
Wel is het lastig om af te spreken, aangezien we 300 km bij elkaar vandaan wonen.... Dus flink plannen! Als het goed is, zie ik hem deze week nog een paar korte uurtjes, is niet anders
Het liefst wordt ik nu al lekker naast hem wakker, maar dat zit er nog even niet in.
Ik ben helemaal verliefd.... !!! Sommige vrienden weten het al, mijn ouders heb ik nog niks gezegd. Er is nog niks officieel, maar de verliefde gevoelens zijn helemaal wederzijds! Hier en daar vervelende reacties, soms juist hele lieve. Maar door die vervelende reacties doe ik het nog wel rustig aan...
Wel is het lastig om af te spreken, aangezien we 300 km bij elkaar vandaan wonen.... Dus flink plannen! Als het goed is, zie ik hem deze week nog een paar korte uurtjes, is niet anders
Het liefst wordt ik nu al lekker naast hem wakker, maar dat zit er nog even niet in.
woensdag 11 juni 2008 om 18:33
Ontmoet via internet (geen datingsite.. gewoon een chatbox en daarna msn en cam) en het verschil is 14 jaar... Veel mensen zullen dit erg veel vinden, vooral omdat ik nog jong ben en studente. Maar eigenlijk maakt het me op dit moment helemaal niks uit wat anderen er van denken (alhoewel mijn ouders nog niet op de hoogte zijn)
Over 2 dagen is het weer zover wooeii
Over 2 dagen is het weer zover wooeii
