Relaties
alle pijlers
Leeftijdsverschil in relatie - ervaringen?
maandag 5 mei 2008 om 17:14
Ik heb nu al 3.5 jaar een relatie met een man die 14 jaar ouder is dan ik. Hij werkt al, ik studeer nog. Het gaat heel erg goed en ik we willen echt verder samen. Hij heeft verder geen kinderen oid, en we willen dat samen allemaal doen. Alleen, ik wil daar nog wel eventjes mee wachten. En dat betekent dat hij dus een vrij oude papa wordt! We wonen nu nog niet eens samen, dus reken maar uit 
Wie heeft hier nog meer ervaring mee? Hoe is dit gelopen? Wellicht wat oudere forumdames die kunnen vertellen hoe het bij hun gelopen is? Ik ben niet onzeker over onze relatie, ik ben alleen benieuwd hoe het bij andere dames is vergaan!
Wie heeft hier nog meer ervaring mee? Hoe is dit gelopen? Wellicht wat oudere forumdames die kunnen vertellen hoe het bij hun gelopen is? Ik ben niet onzeker over onze relatie, ik ben alleen benieuwd hoe het bij andere dames is vergaan!
maandag 5 mei 2008 om 17:26
Begrijp dat eigenlijk niet, je zit in een relatie waar het leeftijdsverschil geen problemen geeft. Feitelijk zijn er geen problemen en toch wil je er over gaan praten.
Ik heb zelf in een relatie gezeten met een soorgelijk leeftijdsverschil. Tussen ons werkte het niet. Maar al waren wij even oud geweest, ook dan was de relatie kapot gegaan.
Ik heb zelf in een relatie gezeten met een soorgelijk leeftijdsverschil. Tussen ons werkte het niet. Maar al waren wij even oud geweest, ook dan was de relatie kapot gegaan.
maandag 5 mei 2008 om 17:38
Mijn toetsenbord is in de war, dus ik heb geen vraagtekens enzo, sorrie daarvoor.
Het kan wat moeilijk lezen.
Hoe oud ben je...
Mijn man is 13 jaar ouder dan mij, hij is wel eerder getrouwd geweest en heeft ook kinderen uit dat huwelijk.
Zij wonen echter in het buitenland dus we zien ze niet zo vaak, alleen als we daarheen op vakantie gaan.
Ik heb nooit problemen ondervonden van ons leeftijdsverschil eigenlijk.
We zijn 4 jaar geleden getrouwd en hebben inmiddels een zoon van 2 en een tweede kind op komst.
Ik ben zelf 27 en mijn man is 40.
We zijn trouwens nu 8 jaar samen.
Tsja, ik had zelf ook wel liever gehad dat hij 10 jaar jonger was, maar dat is nou eenmaal niet zo.
De omgeving heeft er ook nooit een punt van gemaakt, al ben ik wat vrienden betreft wel wat kwijtgeraakt.
maar ja, ik was 19 toen ik hem leerde kennen en hij 32, dus mijn vrienden van toen hadden weinig met hem.
Maar ook dat gaat nou eenmaal zo.
Ik heb geen moment spijt gehad van mijn keuze om met hem verder te gaan en we hebben natuurlijk onze ups en downs ook wel, maar dat heeft niks met het leeftijdsverschil te maken.
Maar hier bij ons gaat het heel goed en we zijn heel gelukkig samen.
Het kan wat moeilijk lezen.
Hoe oud ben je...
Mijn man is 13 jaar ouder dan mij, hij is wel eerder getrouwd geweest en heeft ook kinderen uit dat huwelijk.
Zij wonen echter in het buitenland dus we zien ze niet zo vaak, alleen als we daarheen op vakantie gaan.
Ik heb nooit problemen ondervonden van ons leeftijdsverschil eigenlijk.
We zijn 4 jaar geleden getrouwd en hebben inmiddels een zoon van 2 en een tweede kind op komst.
Ik ben zelf 27 en mijn man is 40.
We zijn trouwens nu 8 jaar samen.
Tsja, ik had zelf ook wel liever gehad dat hij 10 jaar jonger was, maar dat is nou eenmaal niet zo.
De omgeving heeft er ook nooit een punt van gemaakt, al ben ik wat vrienden betreft wel wat kwijtgeraakt.
maar ja, ik was 19 toen ik hem leerde kennen en hij 32, dus mijn vrienden van toen hadden weinig met hem.
Maar ook dat gaat nou eenmaal zo.
Ik heb geen moment spijt gehad van mijn keuze om met hem verder te gaan en we hebben natuurlijk onze ups en downs ook wel, maar dat heeft niks met het leeftijdsverschil te maken.
Maar hier bij ons gaat het heel goed en we zijn heel gelukkig samen.
maandag 5 mei 2008 om 17:39
Mijn man is 15 jaar ouder en toen ik 27 was, was ik voor het eerst zwanger. Dat eindigde in een miskraam en uiteindelijk kregen we onze zoon toen ik 30 was. Nu ben ik zwanger van de tweede. Ik ben nu 33, hij wordt deze maand 48. Het maakt (nu) niet uit dat hij ouder is; hij geniet er enorm van en is hartstikke actief. Natuurlijk realiseren we ons dat als zoonlief 20 is, manlief 65 is, maar het is zoals het is. Hij leeft gezond, sport lekker en rookt niet. Meer kan je eigenlijk niet doen. Wij liepen elkaar tegen het lijf, werden verliefd, kregen een relatie en wilden ook graag kinderen. Het feit dat hij ouder is heeft ons daar (duidelijk) niet van weerhouden.
Ik denk wel dat de kinderwens eerder om de hoek kwam kijken, dan wanneer ik een relatie had gehad met iemand van mijn eigen leeftijd. Wellicht dat ik die kriebels dan nog wel even had onderdrukt.
Grtjs, Tori
Ik denk wel dat de kinderwens eerder om de hoek kwam kijken, dan wanneer ik een relatie had gehad met iemand van mijn eigen leeftijd. Wellicht dat ik die kriebels dan nog wel even had onderdrukt.
Grtjs, Tori
maandag 5 mei 2008 om 17:49
He tori..idd leuk!
Grappig dat je zo nog eens wat leest van een ander...
Ik ben het ook met Tori eens trouwens wat de kinderwens betreft.
Die kwam hier ook eerder om de hoek kijken ivm het leeftijdsverschil.
Ik denk dat ik anders nog geen kinderen had gehad.
Maar toch was ik er zeker wel aan toe, toen we besloten voor een kindje te gaan.
En nee, geen moment spijt gehad!
Grappig dat je zo nog eens wat leest van een ander...
Ik ben het ook met Tori eens trouwens wat de kinderwens betreft.
Die kwam hier ook eerder om de hoek kijken ivm het leeftijdsverschil.
Ik denk dat ik anders nog geen kinderen had gehad.
Maar toch was ik er zeker wel aan toe, toen we besloten voor een kindje te gaan.
En nee, geen moment spijt gehad!
maandag 5 mei 2008 om 19:47
Hier ook een soortgelijk (succes)verhaal. Ik ben 27 en mijn man wordt volgende week 39. Wij hebben 8 weken geleden ons eerste kindje gekregen. Net als Tori heb ik mijn kinderwens wel wat hoger op de agenda gezet ivm het leeftijdsverschil. Omdat ik toch zeker wist een kindje te willen, is dat voor mij nooit een bezwaar geweest.
maandag 5 mei 2008 om 19:52
Mijn moeder was getrouwd met een oudere man en mijn oom was getrouwd met een veel jongere vrouw.
Zij zeggen dat leeftijdsverschil pas echt goed merkbaar is op middelbare leeftijd.
Want of je kinderen krijgt op je 25 of 45 maakt in principe niet zo gek veel uit. Op je 25 en 45e kun je ook nog allebei heel actief in het leven staan.
Maar de verschillen worden echt merkbaar als bjivoorbeeld de man al met pensioen is en de vrouw moet nog een jaar of 10 tot 15 werken. Vroeger kregen mannen als ze 65 plus waren en hun vrouw nog niet een toeslag voor hun vrouw.Tegenwoordig is dat niet meer zo dus zal er steeds meer een financiële noodzaak zijn voor de vrouw om dan aan het werk te blijven.
Weg toekomstdroom van na mijn pensioen ga ik reizen, in mijn tweede huisje in frankrijk zitten, leuke uitstapjes maken en lekker wandelen en fietsen. Wanneer de vrouw daar dan ook aan toe is dan is manlief te oud en zit al bijna in een rolstoel.
Er wordt tegenwoordig hartstikke veel georganiseerd voor ouderen maar daar moet manlief dan alleen naar toe.
Wanneer de vrouw uitgewerkt is kan ze haar pensioendromenook wel vergeten want dan kan ze aan de bak om man te verzorgen.
En ook al heb je nog zo'n actieve levenstijl. Je ziet toch vaak dat ouderen liever overdag dingen ondernemen dan s avonds.
MIjn familie is allemaal wat ouder en die vieren verjaardagen overdag want s avonds in het donker zien ze slechter en willen ze eigenlijkook liever de deur niet meer uit.
Zij zeggen dat leeftijdsverschil pas echt goed merkbaar is op middelbare leeftijd.
Want of je kinderen krijgt op je 25 of 45 maakt in principe niet zo gek veel uit. Op je 25 en 45e kun je ook nog allebei heel actief in het leven staan.
Maar de verschillen worden echt merkbaar als bjivoorbeeld de man al met pensioen is en de vrouw moet nog een jaar of 10 tot 15 werken. Vroeger kregen mannen als ze 65 plus waren en hun vrouw nog niet een toeslag voor hun vrouw.Tegenwoordig is dat niet meer zo dus zal er steeds meer een financiële noodzaak zijn voor de vrouw om dan aan het werk te blijven.
Weg toekomstdroom van na mijn pensioen ga ik reizen, in mijn tweede huisje in frankrijk zitten, leuke uitstapjes maken en lekker wandelen en fietsen. Wanneer de vrouw daar dan ook aan toe is dan is manlief te oud en zit al bijna in een rolstoel.
Er wordt tegenwoordig hartstikke veel georganiseerd voor ouderen maar daar moet manlief dan alleen naar toe.
Wanneer de vrouw uitgewerkt is kan ze haar pensioendromenook wel vergeten want dan kan ze aan de bak om man te verzorgen.
En ook al heb je nog zo'n actieve levenstijl. Je ziet toch vaak dat ouderen liever overdag dingen ondernemen dan s avonds.
MIjn familie is allemaal wat ouder en die vieren verjaardagen overdag want s avonds in het donker zien ze slechter en willen ze eigenlijkook liever de deur niet meer uit.
maandag 5 mei 2008 om 20:13
quote:sugarmiss schreef op 05 mei 2008 @ 19:52:
Mijn moeder was getrouwd met een oudere man en mijn oom was getrouwd met een veel jongere vrouw.
Zij zeggen dat leeftijdsverschil pas echt goed merkbaar is op middelbare leeftijd.
Want of je kinderen krijgt op je 25 of 45 maakt in principe niet zo gek veel uit. Op je 25 en 45e kun je ook nog allebei heel actief in het leven staan.
Maar de verschillen worden echt merkbaar als bjivoorbeeld de man al met pensioen is en de vrouw moet nog een jaar of 10 tot 15 werken. Vroeger kregen mannen als ze 65 plus waren en hun vrouw nog niet een toeslag voor hun vrouw.Tegenwoordig is dat niet meer zo dus zal er steeds meer een financiële noodzaak zijn voor de vrouw om dan aan het werk te blijven.
Weg toekomstdroom van na mijn pensioen ga ik reizen, in mijn tweede huisje in frankrijk zitten, leuke uitstapjes maken en lekker wandelen en fietsen. Wanneer de vrouw daar dan ook aan toe is dan is manlief te oud en zit al bijna in een rolstoel.
Er wordt tegenwoordig hartstikke veel georganiseerd voor ouderen maar daar moet manlief dan alleen naar toe.
Wanneer de vrouw uitgewerkt is kan ze haar pensioendromenook wel vergeten want dan kan ze aan de bak om man te verzorgen.
En ook al heb je nog zo'n actieve levenstijl. Je ziet toch vaak dat ouderen liever overdag dingen ondernemen dan s avonds.
MIjn familie is allemaal wat ouder en die vieren verjaardagen overdag want s avonds in het donker zien ze slechter en willen ze eigenlijkook liever de deur niet meer uit.Toch fijn dat je je glazen bol er even voor ons hebt bijgepakt!
Mijn moeder was getrouwd met een oudere man en mijn oom was getrouwd met een veel jongere vrouw.
Zij zeggen dat leeftijdsverschil pas echt goed merkbaar is op middelbare leeftijd.
Want of je kinderen krijgt op je 25 of 45 maakt in principe niet zo gek veel uit. Op je 25 en 45e kun je ook nog allebei heel actief in het leven staan.
Maar de verschillen worden echt merkbaar als bjivoorbeeld de man al met pensioen is en de vrouw moet nog een jaar of 10 tot 15 werken. Vroeger kregen mannen als ze 65 plus waren en hun vrouw nog niet een toeslag voor hun vrouw.Tegenwoordig is dat niet meer zo dus zal er steeds meer een financiële noodzaak zijn voor de vrouw om dan aan het werk te blijven.
Weg toekomstdroom van na mijn pensioen ga ik reizen, in mijn tweede huisje in frankrijk zitten, leuke uitstapjes maken en lekker wandelen en fietsen. Wanneer de vrouw daar dan ook aan toe is dan is manlief te oud en zit al bijna in een rolstoel.
Er wordt tegenwoordig hartstikke veel georganiseerd voor ouderen maar daar moet manlief dan alleen naar toe.
Wanneer de vrouw uitgewerkt is kan ze haar pensioendromenook wel vergeten want dan kan ze aan de bak om man te verzorgen.
En ook al heb je nog zo'n actieve levenstijl. Je ziet toch vaak dat ouderen liever overdag dingen ondernemen dan s avonds.
MIjn familie is allemaal wat ouder en die vieren verjaardagen overdag want s avonds in het donker zien ze slechter en willen ze eigenlijkook liever de deur niet meer uit.Toch fijn dat je je glazen bol er even voor ons hebt bijgepakt!
maandag 5 mei 2008 om 20:32
hm... ik ben datende met een man die 14 jaar ouder is dan ik ben...
Ik studeer nog, hij werkt... ik woon op kamers.. hij heeft een eigen appartementje. hij woont in het zuiden.. ik in het hoge noorden.. Hij heeft natuurlijk een andere achtergrond met andere ervaringen dan ik heb etc.. Genoeg probleempjes om tegenaan te lopen, maar tot nu toe klikt het ontzettend goed!!
Dit zit natuurlijk nog maar in de beginfase.. En zodra het echt 'wat wordt' zal mijn verstand waarschijnlijk ook een grotere rol gaan spelen. Tot nu toe geniet ik er lekker van !! Leef een beetje dag bij dag en zie wel waar dit op uitkomt. Ik ben van mening dat je met zo'n instelling al een heel eind kunt komen!!
Ga lekker je eigen gang, doe wat goed voelt. Enne een wat oudere pappa is toch ook geen ramp?
Ik studeer nog, hij werkt... ik woon op kamers.. hij heeft een eigen appartementje. hij woont in het zuiden.. ik in het hoge noorden.. Hij heeft natuurlijk een andere achtergrond met andere ervaringen dan ik heb etc.. Genoeg probleempjes om tegenaan te lopen, maar tot nu toe klikt het ontzettend goed!!
Dit zit natuurlijk nog maar in de beginfase.. En zodra het echt 'wat wordt' zal mijn verstand waarschijnlijk ook een grotere rol gaan spelen. Tot nu toe geniet ik er lekker van !! Leef een beetje dag bij dag en zie wel waar dit op uitkomt. Ik ben van mening dat je met zo'n instelling al een heel eind kunt komen!!
Ga lekker je eigen gang, doe wat goed voelt. Enne een wat oudere pappa is toch ook geen ramp?
maandag 5 mei 2008 om 20:35
Ja Sugarmiss, ik kan me voorstellen dat je je verwachtingen moet bijstellen. Ik ga er nu sowieso al vanuit dat we dan moeten werken tot we 70 zijn... Maar ja, ik hou nu eenmaal van déze man en met déze man wilde ik graag kinderen.
En de ervaringen die er in jouw familie zijn, spelen zich vooral tussen man en vrouw af en niet zozeer tussen vader en kinderen. Hij zal niet zo snel meer een potje voetballen met zijn zoon als hij 70 is, maar dan moeten ze maar naar een wedstrijd oid. Oftewel, met wat inventiviteit en creativiteit kom je vast een heel eind.
Zaza, grappig om jou hier ook tegen te komen
En de ervaringen die er in jouw familie zijn, spelen zich vooral tussen man en vrouw af en niet zozeer tussen vader en kinderen. Hij zal niet zo snel meer een potje voetballen met zijn zoon als hij 70 is, maar dan moeten ze maar naar een wedstrijd oid. Oftewel, met wat inventiviteit en creativiteit kom je vast een heel eind.
Zaza, grappig om jou hier ook tegen te komen
maandag 5 mei 2008 om 20:48
quote:Tori2 schreef op 05 mei 2008 @ 20:35:
Maar ja, ik hou nu eenmaal van déze man en met déze man wilde ik graag kinderen.
Ik kan het hier alleen maar mee eens zijn.
En bovendien, je weet toch nooit wat de toekomst je zal brengen?
Hoewel je als je ouder bent natuurlijk meer gebreken zal gaan krijgen, wil dat niet zeggen dat je als jongere nooit wat overkomt.
En ik ben bereid om bepaalde dingen 'op te geven' voor mijn man als het nodig is, en ik denk/hoop dat mijn man dat ook zal doen als ik onverhoopt een ongeluk krijg en in een rolstoel eindig oid....
(het vind het overgens ook niet opgeven hoor, ik noem dat meer mijn toekomst een beetje bijstellen:)
*zaza, jij ook hier? ja, je overtreft ons wel hoor, hihi*
Maar ja, ik hou nu eenmaal van déze man en met déze man wilde ik graag kinderen.
Ik kan het hier alleen maar mee eens zijn.
En bovendien, je weet toch nooit wat de toekomst je zal brengen?
Hoewel je als je ouder bent natuurlijk meer gebreken zal gaan krijgen, wil dat niet zeggen dat je als jongere nooit wat overkomt.
En ik ben bereid om bepaalde dingen 'op te geven' voor mijn man als het nodig is, en ik denk/hoop dat mijn man dat ook zal doen als ik onverhoopt een ongeluk krijg en in een rolstoel eindig oid....
(het vind het overgens ook niet opgeven hoor, ik noem dat meer mijn toekomst een beetje bijstellen:)
*zaza, jij ook hier? ja, je overtreft ons wel hoor, hihi*
maandag 5 mei 2008 om 20:51
quote:sugarmiss schreef op 05 mei 2008 @ 19:52:
Maar de verschillen worden echt merkbaar als bjivoorbeeld de man al met pensioen is en de vrouw moet nog een jaar of 10 tot 15 werken. Vroeger kregen mannen als ze 65 plus waren en hun vrouw nog niet een toeslag voor hun vrouw.Tegenwoordig is dat niet meer zo
Weg toekomstdroom van na mijn pensioen ga ik reizen, in mijn tweede huisje in frankrijk zitten, leuke uitstapjes maken en lekker wandelen en fietsen.Ik ben wel heel blij dat de staat (lees: wij werkende mensen) niet meer het tweede huis en de vakanties van stellen met een groot leeftijdsverschil betalen. Wat is er mis met werken tot je 65e als je gezond bent? Ik zie geen enkele redenen waarom vrouwen minder zouden werken dan mannen.
Maar de verschillen worden echt merkbaar als bjivoorbeeld de man al met pensioen is en de vrouw moet nog een jaar of 10 tot 15 werken. Vroeger kregen mannen als ze 65 plus waren en hun vrouw nog niet een toeslag voor hun vrouw.Tegenwoordig is dat niet meer zo
Weg toekomstdroom van na mijn pensioen ga ik reizen, in mijn tweede huisje in frankrijk zitten, leuke uitstapjes maken en lekker wandelen en fietsen.Ik ben wel heel blij dat de staat (lees: wij werkende mensen) niet meer het tweede huis en de vakanties van stellen met een groot leeftijdsverschil betalen. Wat is er mis met werken tot je 65e als je gezond bent? Ik zie geen enkele redenen waarom vrouwen minder zouden werken dan mannen.
maandag 5 mei 2008 om 23:05
Ook ik zit in een prille relatie met een oudere man. Wij schelen 22 jaar, hij is net 50, ik ben 28.
Nu heeft hij al drie iets grotere kinderen, ik heb een nog klein zoontje. We hebben het al wel eens over kinderen gehad, vooral ook door het leeftijdsverschil. Hij vindt zichzelf eigenlijk al te oud en ik moet eerlijk zeggen dat ik wel happy ben met zoals het nu is. Mijn zoon is gezond en ik vind het prima zo. Dus eigenlijk speelt dat al niet meer bij ons.
Hoe oud zijn jullie nu?
Een oudere vader hoeft niet verschrikkelijk nadelig ofzo te zijn. Ideaal is misschien anders, maar het is inderdaad nu eenmaal zo gelopen, jullie zijn verliefd, en tja.. die jaren verschil zijn er nu eenmaal!
Kan me ook voorstellen dat jij liever zou willen wachten voordat jullie aan kinderen beginnen, je bent nog jong (ik ben zo vrij dat aan te nemen als je nog studeert). Kan me echter ook wel voorstellen dat je je kinderwens iets 'vervroegd'. Nu is hij nog fit en kan hij er nog lang van genieten.
Nu heeft hij al drie iets grotere kinderen, ik heb een nog klein zoontje. We hebben het al wel eens over kinderen gehad, vooral ook door het leeftijdsverschil. Hij vindt zichzelf eigenlijk al te oud en ik moet eerlijk zeggen dat ik wel happy ben met zoals het nu is. Mijn zoon is gezond en ik vind het prima zo. Dus eigenlijk speelt dat al niet meer bij ons.
Hoe oud zijn jullie nu?
Een oudere vader hoeft niet verschrikkelijk nadelig ofzo te zijn. Ideaal is misschien anders, maar het is inderdaad nu eenmaal zo gelopen, jullie zijn verliefd, en tja.. die jaren verschil zijn er nu eenmaal!
Kan me ook voorstellen dat jij liever zou willen wachten voordat jullie aan kinderen beginnen, je bent nog jong (ik ben zo vrij dat aan te nemen als je nog studeert). Kan me echter ook wel voorstellen dat je je kinderwens iets 'vervroegd'. Nu is hij nog fit en kan hij er nog lang van genieten.
dinsdag 6 mei 2008 om 12:00
Ik begrijp Pom's reactie eigenlijk niet zo goed?..
Fijn om wat reacties te krijgen! En wat oudere papa lijkt mij ook niet heel problematisch, maar ik denk inderdaad, zoals andere dames ook al schreven, ik wel eerder aan kinderen ga beginnen dan dat ik anders had gedaan. Ik merk zelf dat ik er al best veel over nadenk, gewoon omdat het ook verstandig is om erover na te denken. Het leeftijdsverschil is inderdaad denk ik pas echt te merken als we ouder zijn, hoewel ik ook weer een artikel heb gelezen over dat de "oudere" partner dan juist jonger blijft, omdat je "jongere" partner nog zo midden in het leven staat. Leuke bijkomstigheid lijkt me zo! Ik ben nu 23 en hij 37, ouwe lul! En zoals Maresol zegt: ik had het ook echt prettiger gevonden als hij jonger was, omdat je dan meer in dezelfde levensfase zit, maar tja dat is nu eenmaal niet zo..
Marieke en Tori, kunnen jullie misschien iets meer vertellen over het besluit om te proberen kinderen te krijgen? Is het heel natuurlijk gegaan, of toch meer geplanned? En hebben jullie met jullie partners veel gepraat over het feit dat hij een oude papa zou zijn?
Fijn om wat reacties te krijgen! En wat oudere papa lijkt mij ook niet heel problematisch, maar ik denk inderdaad, zoals andere dames ook al schreven, ik wel eerder aan kinderen ga beginnen dan dat ik anders had gedaan. Ik merk zelf dat ik er al best veel over nadenk, gewoon omdat het ook verstandig is om erover na te denken. Het leeftijdsverschil is inderdaad denk ik pas echt te merken als we ouder zijn, hoewel ik ook weer een artikel heb gelezen over dat de "oudere" partner dan juist jonger blijft, omdat je "jongere" partner nog zo midden in het leven staat. Leuke bijkomstigheid lijkt me zo! Ik ben nu 23 en hij 37, ouwe lul!
En zoals Maresol zegt: ik had het ook echt prettiger gevonden als hij jonger was, omdat je dan meer in dezelfde levensfase zit, maar tja dat is nu eenmaal niet zo.. Marieke en Tori, kunnen jullie misschien iets meer vertellen over het besluit om te proberen kinderen te krijgen? Is het heel natuurlijk gegaan, of toch meer geplanned? En hebben jullie met jullie partners veel gepraat over het feit dat hij een oude papa zou zijn?
dinsdag 6 mei 2008 om 12:11
dinsdag 6 mei 2008 om 17:33
quote:El_lebel schreef op 06 mei 2008 @ 12:00:
Ik begrijp Pom's reactie eigenlijk niet zo goed?..
Fijn om wat reacties te krijgen! En wat oudere papa lijkt mij ook niet heel problematisch, maar ik denk inderdaad, zoals andere dames ook al schreven, ik wel eerder aan kinderen ga beginnen dan dat ik anders had gedaan. Ik merk zelf dat ik er al best veel over nadenk, gewoon omdat het ook verstandig is om erover na te denken. Het leeftijdsverschil is inderdaad denk ik pas echt te merken als we ouder zijn, hoewel ik ook weer een artikel heb gelezen over dat de "oudere" partner dan juist jonger blijft, omdat je "jongere" partner nog zo midden in het leven staat. Leuke bijkomstigheid lijkt me zo! Ik ben nu 23 en hij 37, ouwe lul! En zoals Maresol zegt: ik had het ook echt prettiger gevonden als hij jonger was, omdat je dan meer in dezelfde levensfase zit, maar tja dat is nu eenmaal niet zo..
Marieke en Tori, kunnen jullie misschien iets meer vertellen over het besluit om te proberen kinderen te krijgen? Is het heel natuurlijk gegaan, of toch meer geplanned? En hebben jullie met jullie partners veel gepraat over het feit dat hij een oude papa zou zijn?De zwangerschap was wel geplanned, maar omdat ik meteen de eerste maand zwanger bleek, toch nog vrij onverwachts. Ik had er zelf rekening mee gehouden dat het wel een tijdje kon duren voordat ik zwanger was en wou in verband met mijn man's leeftijd niet te lang meer wachten. Op het moment dat wij 'ervoor gingen' waren we ongeveer twee en een half jaar samen. Wij hebben voor de tijd wel veel gepraat over zwangerschap en kinderen krijgen, maar niet in het bijzonder over het feit dat hij een 'oude papa' zou worden. Persoonlijk vind ik dit ook nogal meevallen, ik zou pas een man vanaf 45 een 'oude papa' noemen (sorry tori en zaza ). Uit recent onderzoek is gebleken dat in 2006 bijna een derde van de mannen die hun eerste kind kregen, boven de 35 was. Tegen de tijd dat jouw (en mijn) kinderen naar school gaan is het dus helemaal niet vreemd om een vader van die leeftijd te hebben.
Ik begrijp Pom's reactie eigenlijk niet zo goed?..
Fijn om wat reacties te krijgen! En wat oudere papa lijkt mij ook niet heel problematisch, maar ik denk inderdaad, zoals andere dames ook al schreven, ik wel eerder aan kinderen ga beginnen dan dat ik anders had gedaan. Ik merk zelf dat ik er al best veel over nadenk, gewoon omdat het ook verstandig is om erover na te denken. Het leeftijdsverschil is inderdaad denk ik pas echt te merken als we ouder zijn, hoewel ik ook weer een artikel heb gelezen over dat de "oudere" partner dan juist jonger blijft, omdat je "jongere" partner nog zo midden in het leven staat. Leuke bijkomstigheid lijkt me zo! Ik ben nu 23 en hij 37, ouwe lul!
En zoals Maresol zegt: ik had het ook echt prettiger gevonden als hij jonger was, omdat je dan meer in dezelfde levensfase zit, maar tja dat is nu eenmaal niet zo.. Marieke en Tori, kunnen jullie misschien iets meer vertellen over het besluit om te proberen kinderen te krijgen? Is het heel natuurlijk gegaan, of toch meer geplanned? En hebben jullie met jullie partners veel gepraat over het feit dat hij een oude papa zou zijn?De zwangerschap was wel geplanned, maar omdat ik meteen de eerste maand zwanger bleek, toch nog vrij onverwachts. Ik had er zelf rekening mee gehouden dat het wel een tijdje kon duren voordat ik zwanger was en wou in verband met mijn man's leeftijd niet te lang meer wachten. Op het moment dat wij 'ervoor gingen' waren we ongeveer twee en een half jaar samen. Wij hebben voor de tijd wel veel gepraat over zwangerschap en kinderen krijgen, maar niet in het bijzonder over het feit dat hij een 'oude papa' zou worden. Persoonlijk vind ik dit ook nogal meevallen, ik zou pas een man vanaf 45 een 'oude papa' noemen (sorry tori en zaza ). Uit recent onderzoek is gebleken dat in 2006 bijna een derde van de mannen die hun eerste kind kregen, boven de 35 was. Tegen de tijd dat jouw (en mijn) kinderen naar school gaan is het dus helemaal niet vreemd om een vader van die leeftijd te hebben.
dinsdag 6 mei 2008 om 18:32
Valt mij wel op dat niemand van de jongere partners echt realistisch naar de wat verdere toekomst durft te kijken.
Er is toch een mentaliteit van wie dan leeft wie dan zorgt.
Er wordt niet verder gekeken dan de kinderwens en leeftijd waarop de man te oud wordt om nog vader te worden.
Mijn vader was 47 toen ik geboren werd. Ik heb er als kind nooit bij stil gestaan dat mijn vader een oudere vader was. Mijn vader was gewoon mijn vader. Aangezien mijn vader zelf een nakomertje was en de jongste uit een groot gezin heb ik mijn jeugd wel veel met oudere mensen te maken gehad.
In elk geval genoeg om zeker te weten dat ik nooit een echt oudere partner zou willen.
Er is toch een mentaliteit van wie dan leeft wie dan zorgt.
Er wordt niet verder gekeken dan de kinderwens en leeftijd waarop de man te oud wordt om nog vader te worden.
Mijn vader was 47 toen ik geboren werd. Ik heb er als kind nooit bij stil gestaan dat mijn vader een oudere vader was. Mijn vader was gewoon mijn vader. Aangezien mijn vader zelf een nakomertje was en de jongste uit een groot gezin heb ik mijn jeugd wel veel met oudere mensen te maken gehad.
In elk geval genoeg om zeker te weten dat ik nooit een echt oudere partner zou willen.
dinsdag 6 mei 2008 om 19:51
Mijn man is 10 jaar ouder dan ik (31 en 41). Wij zijn momenteel aan het proberen een kindje te krijgen, alhoewel dat nu na ruim een jaar nog niet raak is. Het enige dat we merken aan het leeftijdsverschil is bij muziek en dat hij wat ouderwetsere woorden gebruikt. Ik moet eerlijk zeggen dat als hij bijvoorbeeld 20 jaar ouder geweest zou zijn, ik zeker geen relatie met hem zou zijn begonnen. Dat is wat mij betreft teveel; dan scheel je m.i. zoveel met elkaar dat je niet in dezelfde levensfase zit en zit er ook echt een generatiekloof tussen. En daarbij wil ik niet als 50 jarige met een 70 jarige 'opgescheept' zitten. Ik realiseer me heel goed dat als ik bijvoorbeeld 60 ben, en hopelijk nog vitaal zoals mijn ouders, hij dan al 70 is. Maar dat vind ik dan nog overbrugbaar.
dinsdag 6 mei 2008 om 21:04
quote:sugarmiss schreef op 06 mei 2008 @ 18:32:
Valt mij wel op dat niemand van de jongere partners echt realistisch naar de wat verdere toekomst durft te kijken.
Er is toch een mentaliteit van wie dan leeft wie dan zorgt.
Er wordt niet verder gekeken dan de kinderwens en leeftijd waarop de man te oud wordt om nog vader te worden.
Mijn vader was 47 toen ik geboren werd. Ik heb er als kind nooit bij stil gestaan dat mijn vader een oudere vader was. Mijn vader was gewoon mijn vader. Aangezien mijn vader zelf een nakomertje was en de jongste uit een groot gezin heb ik mijn jeugd wel veel met oudere mensen te maken gehad.
In elk geval genoeg om zeker te weten dat ik nooit een echt oudere partner zou willen.Wat stel je dan voor? Dat we onze partners maar verlaten? Om iemand van onze eigen leeftijd te gaan zoeken, waar we wel minder van houden, maar in ieder geval langer? Wat heb ik eraan om nu mijn geluk uit de weg te gaan omdat ik er later wel eens verdriet van zou kunnen hebben? Misschien sterf ik zelf wel aan borstkanker of een ongeluk als ik 35 ben! Wie zal het zeggen.... heb ik me toch mooi voor niets zorgen gemaakt over mijn eventueel eenzame oude dag.
Valt mij wel op dat niemand van de jongere partners echt realistisch naar de wat verdere toekomst durft te kijken.
Er is toch een mentaliteit van wie dan leeft wie dan zorgt.
Er wordt niet verder gekeken dan de kinderwens en leeftijd waarop de man te oud wordt om nog vader te worden.
Mijn vader was 47 toen ik geboren werd. Ik heb er als kind nooit bij stil gestaan dat mijn vader een oudere vader was. Mijn vader was gewoon mijn vader. Aangezien mijn vader zelf een nakomertje was en de jongste uit een groot gezin heb ik mijn jeugd wel veel met oudere mensen te maken gehad.
In elk geval genoeg om zeker te weten dat ik nooit een echt oudere partner zou willen.Wat stel je dan voor? Dat we onze partners maar verlaten? Om iemand van onze eigen leeftijd te gaan zoeken, waar we wel minder van houden, maar in ieder geval langer? Wat heb ik eraan om nu mijn geluk uit de weg te gaan omdat ik er later wel eens verdriet van zou kunnen hebben? Misschien sterf ik zelf wel aan borstkanker of een ongeluk als ik 35 ben! Wie zal het zeggen.... heb ik me toch mooi voor niets zorgen gemaakt over mijn eventueel eenzame oude dag.
dinsdag 6 mei 2008 om 22:00
Je vraagt om ervaringen van anderen en ik wil je de mijne geven:
Mijn vader was er 44 toen ik geboren werd. Als kind vond ik het vreselijk dat ik (in mijn ogen) een stokoude vader had. Ik wilde liever niet dat mijn vader mij aan de schoolpoort kwam ophalen (eigenlijk wilde ik nergens met hem gezien worden) want ik was er stellig van overtuigd dat iedereen zou denken dat hij mijn grootvader was! Achteraf gezien denk ik dat mijn gevoel in grote mate ook veroorzaakt werd door het feit dat mijn vader vrij ouderwets was en ik geen al te beste relatie met hem had. Dat is allemaal al lang geleden (ben er bijna 40) en ik vraag me wel eens af of ik me vandaag helemaal hetzelfde zou voelen, want tegenwoordig zijn er veel meer kinderen met niet zo jonge ouders en valt het dus allemaal minder op. Overigens wil ik eraan toevoegen dat mijn vader nog steeds leeft en op zijn hoge leeftijd zelfs nog erg fit is, en mijn kinderen die nu tieners zijn hebben dus nog steeds een grootvader.
En hier mijn tweede ervaring: rond mijn twintigste heb ik anderhalf jaar lang een relatie gehad met een man die 19 jaar ouder was. Die relatie is uiteindelijk stukgelopen, niet echt om leeftijdsredenen, alhoewel sommige onoverbrugbare verschillen tussen ons misschien indirect toch ook wel voortkwamen uit het leeftijdsverschil. Wat er ook van zij, onlangs kwam ik deze man bij toeval opnieuw tegen (sinds het afkappen van onze relatie nooit meer gezien) en eerlijk waar: ik ben er toch wel een beetje van geschrokken. Ik voel mezelf in de fleur van mijn leven, energiek, vol leven, zie er eigenlijk ook wel goed uit, terwijl hij er nogal... eh... oud uitzag! Hij wordt er volgend jaar 60 en ik moet er niet aan denken dat ik met hem getrouwd zou zijn!
Overigens wil ik met het meedelen van mijn ervaringen niets insinueren naar jouw situatie toe! Het is gewoon hoe de dingen voor mij geweest zijn, en ik ben ervan overtuigd dat in mijn perceptie als kind van mijn vaders leeftijd en het gevoel dat ik onlangs had bij die man, meer dingen speelden dan alleen maar de leeftijd. Ik wens je alleszins al het beste toe in je relatie!
Mijn vader was er 44 toen ik geboren werd. Als kind vond ik het vreselijk dat ik (in mijn ogen) een stokoude vader had. Ik wilde liever niet dat mijn vader mij aan de schoolpoort kwam ophalen (eigenlijk wilde ik nergens met hem gezien worden) want ik was er stellig van overtuigd dat iedereen zou denken dat hij mijn grootvader was! Achteraf gezien denk ik dat mijn gevoel in grote mate ook veroorzaakt werd door het feit dat mijn vader vrij ouderwets was en ik geen al te beste relatie met hem had. Dat is allemaal al lang geleden (ben er bijna 40) en ik vraag me wel eens af of ik me vandaag helemaal hetzelfde zou voelen, want tegenwoordig zijn er veel meer kinderen met niet zo jonge ouders en valt het dus allemaal minder op. Overigens wil ik eraan toevoegen dat mijn vader nog steeds leeft en op zijn hoge leeftijd zelfs nog erg fit is, en mijn kinderen die nu tieners zijn hebben dus nog steeds een grootvader.
En hier mijn tweede ervaring: rond mijn twintigste heb ik anderhalf jaar lang een relatie gehad met een man die 19 jaar ouder was. Die relatie is uiteindelijk stukgelopen, niet echt om leeftijdsredenen, alhoewel sommige onoverbrugbare verschillen tussen ons misschien indirect toch ook wel voortkwamen uit het leeftijdsverschil. Wat er ook van zij, onlangs kwam ik deze man bij toeval opnieuw tegen (sinds het afkappen van onze relatie nooit meer gezien) en eerlijk waar: ik ben er toch wel een beetje van geschrokken. Ik voel mezelf in de fleur van mijn leven, energiek, vol leven, zie er eigenlijk ook wel goed uit, terwijl hij er nogal... eh... oud uitzag! Hij wordt er volgend jaar 60 en ik moet er niet aan denken dat ik met hem getrouwd zou zijn!
Overigens wil ik met het meedelen van mijn ervaringen niets insinueren naar jouw situatie toe! Het is gewoon hoe de dingen voor mij geweest zijn, en ik ben ervan overtuigd dat in mijn perceptie als kind van mijn vaders leeftijd en het gevoel dat ik onlangs had bij die man, meer dingen speelden dan alleen maar de leeftijd. Ik wens je alleszins al het beste toe in je relatie!
