Relaties
alle pijlers
Goede relatie en ineens verliefd??
maandag 9 juni 2008 om 21:17
Hoi,
ik loop al een paar maanden rond met het idee mijn 'probleem' op Viva te schrijven, om zo handige reacties te krijgen...Ik ga het nu toch proberen. Het is een heel verhaal maar ik probeer het concreet te houden. Ik treed niet in details ivm herkenbaarheid, al zullen duizenden vrouwen er iets in herkennen...
Ik woon inmiddels 5 jaar samen, mijn relatie gaat goed, ik mag in mijn handjes knijpen met de man die zoveel van me houdt. Ik had dat idee ook tot vorig jaar, toen ontmoette ik iemand in de kennisenkring die maar in mijn gedachten bleef zitten. En dat niet alleen, hoe meer ik hem tegenkwam, hoe langer ik erna van slag was. En van slag zijn? Ik leefde op wolken (geen roze), ik kon de wereld aan, had energie voor tien, niet eten kunnen..ik leek verliefd!! En toch tegelijk: ik waardeerde mijn vriend des te meer. Je hoort wel eens dat iemand die verliefd is op 'een ander' alle irritaties bij haar partner duidelijker ziet, maar ik hield nog meer van hem. Die 'andere' man is een beetje een tegenpool van mijn vriend. Ik heb na een half jaar zwijmelen over die ander geconcludeerd dat mijn gevoel uit de hand liep. Ik besloot het eerlijk te vertellen dat ik verliefd was op iemand anders aan mijn vriend. Die reageerde eerst geschrokken en we hebben er over gepraat, maar zoals mijn vriend nu eenmaal is; weinig woorden kreeg ik terug. Ik heb toen het gesprek maar 'afgemaakt' door te zeggen dat ik absoluut voor onze relatie ga en voor alles wat we hebben opgebouwd en dat ik van hem hou. Dat je best verliefd kunt worden op een ander maar dat het belangrijkste daarbij is: wat je er mee doet.
Kortom: eind goed, al goed. Maar van binnen? Ik ben echt tot over mijn oren verliefd, en het ergste is..als ik die ander zie, dat ik mezelf steeds vaker laat kennen.Rood worden, onhandig zijn, veel lachen om niks en het ergste; in een gesprek kan ik die ander niet volgen als hij erbij is omdat ik me zo schuldig voel. Schuldgevoel overheerst. Ik hou ontzettend veel van mijn vriend maar voel die verliefde gevoelens niet meer. Sleur in onze relatie? Ja, er aan werken kan wel, maar die ander kan ik niet uit mijn hoofd zetten. Ik fantaseer over hem etc. Mijn vriend denkt dat het langzaam is overgewaaid en dat hoop ik ook nog steeds.
Wat wil ik doen? Hier mijn idee. Ik wil vertellen aan die ander dat ik gevoelens heb voor hem maar dat ik er niets mee wil doen.Dat ik voor mijn vriend ga. Waarom wil ik die ander dat vertellen? Hij kan het zien als een compliment (altijd leuk toch??) en ik lucht mijn hart en hoef me niet meer zo schuldig te voelen, omdat...en hier komt het: zodra ik het uitspreek is de spanning volgens mij weg. Hoe saai en niet aantrekkelijk is het voor mij als vrouw om zoiets out of the blue op te biechten aan die ander? Zo haal ik de spanning bij mezelf weg en geef ik eerlijk aan als ik het vertel dat ik hem wellicht ontwijk of niet, maar dat ik hoe dan ook hem een goed leven toe wens. Ik vind dit gevoel zo zonde als het niet geuit wordt. Als in: ik leef maar 1x keer, hij moet het ooit eens weten. Ik wil hem telkens vragen om af te spreken zodat ik mijn gevoel kan vertellen en me niet meer schuldig hoef te voelen.
Dat lucht me al op als ik er alleen al aan denk. En dan is het uitgesproken (alle woorden zijn teveel bij gevoelens) en dus verpest in die zin dat hij 'het' weet. Weg chemistry (van beide kanten), als het goed is. En ik richt me zo weer eerlijk en open op mijn relatie, die ik weer wat kan spicen...so to speak.
Ik hoop dat jullie het kunnen volgen. Zal ik die ander het vertellen en die steen van mijn maag halen? Ik loop er al een jaar mee rond en ik merk dat het mijn leven teveel beinvloed. Stiekeme vlinders zijn niet erg, maar het wordt me te gortig. Ik hou van mijn vriend en wil bij hem blijven en dat gevoel is oprecht. We hebben het leuk, zijn gelijkwaardig aan elkaar en vinden elkaar de liefste van de hele wereld. En ik wil hem ook weer de leukste vinden....
Ik hoop op reacties en ervaringsverhalen.
ik loop al een paar maanden rond met het idee mijn 'probleem' op Viva te schrijven, om zo handige reacties te krijgen...Ik ga het nu toch proberen. Het is een heel verhaal maar ik probeer het concreet te houden. Ik treed niet in details ivm herkenbaarheid, al zullen duizenden vrouwen er iets in herkennen...
Ik woon inmiddels 5 jaar samen, mijn relatie gaat goed, ik mag in mijn handjes knijpen met de man die zoveel van me houdt. Ik had dat idee ook tot vorig jaar, toen ontmoette ik iemand in de kennisenkring die maar in mijn gedachten bleef zitten. En dat niet alleen, hoe meer ik hem tegenkwam, hoe langer ik erna van slag was. En van slag zijn? Ik leefde op wolken (geen roze), ik kon de wereld aan, had energie voor tien, niet eten kunnen..ik leek verliefd!! En toch tegelijk: ik waardeerde mijn vriend des te meer. Je hoort wel eens dat iemand die verliefd is op 'een ander' alle irritaties bij haar partner duidelijker ziet, maar ik hield nog meer van hem. Die 'andere' man is een beetje een tegenpool van mijn vriend. Ik heb na een half jaar zwijmelen over die ander geconcludeerd dat mijn gevoel uit de hand liep. Ik besloot het eerlijk te vertellen dat ik verliefd was op iemand anders aan mijn vriend. Die reageerde eerst geschrokken en we hebben er over gepraat, maar zoals mijn vriend nu eenmaal is; weinig woorden kreeg ik terug. Ik heb toen het gesprek maar 'afgemaakt' door te zeggen dat ik absoluut voor onze relatie ga en voor alles wat we hebben opgebouwd en dat ik van hem hou. Dat je best verliefd kunt worden op een ander maar dat het belangrijkste daarbij is: wat je er mee doet.
Kortom: eind goed, al goed. Maar van binnen? Ik ben echt tot over mijn oren verliefd, en het ergste is..als ik die ander zie, dat ik mezelf steeds vaker laat kennen.Rood worden, onhandig zijn, veel lachen om niks en het ergste; in een gesprek kan ik die ander niet volgen als hij erbij is omdat ik me zo schuldig voel. Schuldgevoel overheerst. Ik hou ontzettend veel van mijn vriend maar voel die verliefde gevoelens niet meer. Sleur in onze relatie? Ja, er aan werken kan wel, maar die ander kan ik niet uit mijn hoofd zetten. Ik fantaseer over hem etc. Mijn vriend denkt dat het langzaam is overgewaaid en dat hoop ik ook nog steeds.
Wat wil ik doen? Hier mijn idee. Ik wil vertellen aan die ander dat ik gevoelens heb voor hem maar dat ik er niets mee wil doen.Dat ik voor mijn vriend ga. Waarom wil ik die ander dat vertellen? Hij kan het zien als een compliment (altijd leuk toch??) en ik lucht mijn hart en hoef me niet meer zo schuldig te voelen, omdat...en hier komt het: zodra ik het uitspreek is de spanning volgens mij weg. Hoe saai en niet aantrekkelijk is het voor mij als vrouw om zoiets out of the blue op te biechten aan die ander? Zo haal ik de spanning bij mezelf weg en geef ik eerlijk aan als ik het vertel dat ik hem wellicht ontwijk of niet, maar dat ik hoe dan ook hem een goed leven toe wens. Ik vind dit gevoel zo zonde als het niet geuit wordt. Als in: ik leef maar 1x keer, hij moet het ooit eens weten. Ik wil hem telkens vragen om af te spreken zodat ik mijn gevoel kan vertellen en me niet meer schuldig hoef te voelen.
Dat lucht me al op als ik er alleen al aan denk. En dan is het uitgesproken (alle woorden zijn teveel bij gevoelens) en dus verpest in die zin dat hij 'het' weet. Weg chemistry (van beide kanten), als het goed is. En ik richt me zo weer eerlijk en open op mijn relatie, die ik weer wat kan spicen...so to speak.
Ik hoop dat jullie het kunnen volgen. Zal ik die ander het vertellen en die steen van mijn maag halen? Ik loop er al een jaar mee rond en ik merk dat het mijn leven teveel beinvloed. Stiekeme vlinders zijn niet erg, maar het wordt me te gortig. Ik hou van mijn vriend en wil bij hem blijven en dat gevoel is oprecht. We hebben het leuk, zijn gelijkwaardig aan elkaar en vinden elkaar de liefste van de hele wereld. En ik wil hem ook weer de leukste vinden....
Ik hoop op reacties en ervaringsverhalen.
maandag 9 juni 2008 om 21:36
ik heb dit ook meegemaakt, verliefd op een ander, en het ging maar niet over hoewel ik er ook niets mee heb gedaan.
Ik heb het uitgemaakt met mijn vriend omdat ik het oneerlijk vond voelen, dat die ander steeds in mijn gedachte was.
Heel goed dat je het verteld hebt aan je vriend! Dat kon ik niet....
Ik heb het uitgemaakt met mijn vriend omdat ik het oneerlijk vond voelen, dat die ander steeds in mijn gedachte was.
Heel goed dat je het verteld hebt aan je vriend! Dat kon ik niet....
maandag 9 juni 2008 om 21:44
Toet...
jawel. Daar heb ik bij stil gestaan. Wil ik dat het wederzijds is? Ja. Wil ik er dan ook iets mee? Nee. Maar het is toch best mooi als we dat zouden toegeven aan elkaar en het gaat niet? Het leven is dan al mooi genoeg, ik ben een dromer.
En in real life kan ik dan normaal doen omdat ik geloof dat die ander mij dan als 'vrouwen en hopeloos' of iets in die trant zal gaan zien. Ik heb ook een tijd gehad met hem dat we allebei heel goed voelden dat er meer was, maar dat hij zag dat ik dat gewoon spannend en leuk vond. Nu ziet hij in elk geval dat ik in de knoop zit met mezelf. En laat het dan waardig eindigen.
Zoiets verder?
Babado...Ja, ik kon niet anders dan het vertellen...het voelt als ontrouw, maar het gevoel zit in mij terwijl ik er niets mee doe.
jawel. Daar heb ik bij stil gestaan. Wil ik dat het wederzijds is? Ja. Wil ik er dan ook iets mee? Nee. Maar het is toch best mooi als we dat zouden toegeven aan elkaar en het gaat niet? Het leven is dan al mooi genoeg, ik ben een dromer.
En in real life kan ik dan normaal doen omdat ik geloof dat die ander mij dan als 'vrouwen en hopeloos' of iets in die trant zal gaan zien. Ik heb ook een tijd gehad met hem dat we allebei heel goed voelden dat er meer was, maar dat hij zag dat ik dat gewoon spannend en leuk vond. Nu ziet hij in elk geval dat ik in de knoop zit met mezelf. En laat het dan waardig eindigen.
Zoiets verder?
Babado...Ja, ik kon niet anders dan het vertellen...het voelt als ontrouw, maar het gevoel zit in mij terwijl ik er niets mee doe.
maandag 9 juni 2008 om 23:34
Ik zat in een soortgelijke situatie als jij en ik heb het dus wel aangegeven, ik heb het via de email gedaan (dat is mijn manier), al waren de gevoelens gelukkig niet wederzijds.
Het heeft mij enorm opgelucht dat ik het heb kunnen vertellen en inderdaad zoals jij omschrijft is voor mij toen de spanning weg gevallen.Ook door het wegvallen van de spanning heb ik het gevoel veel meer los kunnen laten.
Nu moet ik er ook bij zeggen dat het ook heel erg in mij zit. Als ik een spanning, irritatie of iets anders voel wil ik dat ook uiten. Uit ik dat niet dan beheerst dat gevoel ook mijn hele denken en mijn hele emotie. Dat heeft er ook toe geleidt dat ik het wel geuit heb.
Ik heb het ook niet in 1 keer geschreven, maar in etappes is het er uit gekomen. Steeds en stukje verder en dieper het gevoel kenbaar maken.
Het heeft mij enorm opgelucht dat ik het heb kunnen vertellen en inderdaad zoals jij omschrijft is voor mij toen de spanning weg gevallen.Ook door het wegvallen van de spanning heb ik het gevoel veel meer los kunnen laten.
Nu moet ik er ook bij zeggen dat het ook heel erg in mij zit. Als ik een spanning, irritatie of iets anders voel wil ik dat ook uiten. Uit ik dat niet dan beheerst dat gevoel ook mijn hele denken en mijn hele emotie. Dat heeft er ook toe geleidt dat ik het wel geuit heb.
Ik heb het ook niet in 1 keer geschreven, maar in etappes is het er uit gekomen. Steeds en stukje verder en dieper het gevoel kenbaar maken.
maandag 9 juni 2008 om 23:54
JoJootje....bedankt voor je reactie. Ik ben net als jij. Tenminste, wat het gevoelens uiten betreft. Ik moet 'heftige dingen' ook altijd uiten, ben geen opkropper. Dit 'gevoel' beheerst mij nu al een jaar. En steeds meer kan ik er niet omheen. De eerste maanden vond ik het nog grappig. En leuk. Maar daarna baalde ik als ik hem zag want ik was meteen lost..........kon me niet concentreren, werd onzeker en tegelijk blij blij blij. Is hij ergens niet, dan ben ik mijn good old self, rustig, ontspannen. Ik wilde het gevoel weg hebben en het verdween niet.
Ben op vakantie gegaan, waar ik elke dag naar huis wilde. Om het idee te hebben dat ik 'het kan opbiechten aan die ander'. En op vakantie was het zo ver weg!
Mijn gedachten kunnen zich niet focussen omdat 'hij' er tussen zweeft. Dus op het werk, in bed bij vriend, onder de douche, overal. Daarom wil ik het ook uiten naar die ander. Zodat ik er 'vanaf' ben en uit ervaring weet ik (ik praat graag) dat praten een boel gevoel kan uitschakelen of verpesten.
Ergens zou ik het heel jammer vinden als het gevoel niet wederzijds is, maar alleen om de reden dat ik mij dan vergist heb in de signalen. Mijn gevoel is erg sterk en ik denk soms al in 'wij' in een fantasie. Maar dat is meer mijn eigen teleurstelling in mijzelf.
Ik heb namelijk niet een heel goede mensenkennis. Mijn intuitie zegt vaak juist wel hoe het zit, maar omgeving (mijn omgeving en zijn omgeving) spelen een nr-rol en dat moet van mij weer zo blijven. Mijn vriend, ons leven en hij en zijn leven. Apart, dat is het beste en dat moet zo blijven. Als ik hem eerder tegenkwam, was het een ander verhaal geweest. Natuurlijk hoeft een relatie niet voor eeuwig te zijn. Maar in de relatie van mijn vriend en mij zitten goede ingredienten waardoor ik het niet 'zomaar' opgeef.
Ik vind het heel goed dat je het hebt verteld en dat daarna het gevoel weg ging. Of het gevoel los hebt gelaten. Knap van je. Ik stel mezelf in gedachten gewoon een bankje voor, zon erbij en ik op mijn allermooist (...a girl can dream) en dat ik dan zeg dat ik absoluut voor mijn relatie ga maar dat hij daar een aandeel in heeft. Wie weet zeg ik er ook bij dat hij iets in me los heeft gemaakt waar ik me niet van bewust was. Dat is wel zo. Ik kan verdrinken in zijn ogen en vind hem superaantrekkelijk. Aantrekkelijker dan mijn vriend. Alsof ik tot leven kom als hij er is. Maar goed.
Ik hoop dat als ik dat durf - wat jij wel durfde - het gevoel vanzelf verdwijnt en ik over vier jaar opgelucht ademhaal omdat ik aan mijn relatie heb gewerkt.
Ben op vakantie gegaan, waar ik elke dag naar huis wilde. Om het idee te hebben dat ik 'het kan opbiechten aan die ander'. En op vakantie was het zo ver weg!
Mijn gedachten kunnen zich niet focussen omdat 'hij' er tussen zweeft. Dus op het werk, in bed bij vriend, onder de douche, overal. Daarom wil ik het ook uiten naar die ander. Zodat ik er 'vanaf' ben en uit ervaring weet ik (ik praat graag) dat praten een boel gevoel kan uitschakelen of verpesten.
Ergens zou ik het heel jammer vinden als het gevoel niet wederzijds is, maar alleen om de reden dat ik mij dan vergist heb in de signalen. Mijn gevoel is erg sterk en ik denk soms al in 'wij' in een fantasie. Maar dat is meer mijn eigen teleurstelling in mijzelf.
Ik heb namelijk niet een heel goede mensenkennis. Mijn intuitie zegt vaak juist wel hoe het zit, maar omgeving (mijn omgeving en zijn omgeving) spelen een nr-rol en dat moet van mij weer zo blijven. Mijn vriend, ons leven en hij en zijn leven. Apart, dat is het beste en dat moet zo blijven. Als ik hem eerder tegenkwam, was het een ander verhaal geweest. Natuurlijk hoeft een relatie niet voor eeuwig te zijn. Maar in de relatie van mijn vriend en mij zitten goede ingredienten waardoor ik het niet 'zomaar' opgeef.
Ik vind het heel goed dat je het hebt verteld en dat daarna het gevoel weg ging. Of het gevoel los hebt gelaten. Knap van je. Ik stel mezelf in gedachten gewoon een bankje voor, zon erbij en ik op mijn allermooist (...a girl can dream) en dat ik dan zeg dat ik absoluut voor mijn relatie ga maar dat hij daar een aandeel in heeft. Wie weet zeg ik er ook bij dat hij iets in me los heeft gemaakt waar ik me niet van bewust was. Dat is wel zo. Ik kan verdrinken in zijn ogen en vind hem superaantrekkelijk. Aantrekkelijker dan mijn vriend. Alsof ik tot leven kom als hij er is. Maar goed.
Ik hoop dat als ik dat durf - wat jij wel durfde - het gevoel vanzelf verdwijnt en ik over vier jaar opgelucht ademhaal omdat ik aan mijn relatie heb gewerkt.
woensdag 11 juni 2008 om 11:23
HOi Purper,
ik heb deze man nooit verteld dat ik verliefd op hem was geworden, hoewel het duidelijk is dat we elkaar aantrekkelijk vinden.Ik heb hem wel verteld dat het uit is met mijn vriend, maar probeer hem op afstand te houden.
Ik heb het niet uitgemaakt om iets met die andere man te beginnen, ik denk eigenlijk dat ik iets miste in mijn relatie waardoor ik dit liet gebeuren...
ik heb deze man nooit verteld dat ik verliefd op hem was geworden, hoewel het duidelijk is dat we elkaar aantrekkelijk vinden.Ik heb hem wel verteld dat het uit is met mijn vriend, maar probeer hem op afstand te houden.
Ik heb het niet uitgemaakt om iets met die andere man te beginnen, ik denk eigenlijk dat ik iets miste in mijn relatie waardoor ik dit liet gebeuren...
vrijdag 13 juni 2008 om 21:40
Purperain, ben nu ook maar even op je eigen topic gaan kijken. Wellicht weet je ook al iets over mijn situatie. Heel veel raakvlakken met die van jou. Ik heb hem onlangs gezien en genegeerd omdat ik bang was dat anderen zouden zien aan me dat ik gevoelens voor hem heb.
Daar ben ik goed down van. En nu heb ik besloten binnenkort met hem af te spreken en open kaart te spelen. Ik stik er nu gewoon bijna in en moet het kwijt. Ik hoop op hetzelfde als jij: dat de chemie verdwijnt, maar ben ook bang dat hij zo ook ineens zijn gevoelens voor mij uitspreekt, dat het wederzijds is. Dan weet ik het écht ook niet meer. Nouja eerst maar afspreken. Ik houd je op de hoogte! Ondertussen kunnen we misschien elkaar wat moed inspreken. Ik ben ook vreselijk in love, denk de hele dag aan hem, eet slecht en heb ook zo'n moeite om gewoon met mijn vriend om te gaan. Hoewel ik wel denk dat ik een soortgelijke reactie van hem krijg als jij hebt gehad, dus dat schiet ook niet echt op.
Daar ben ik goed down van. En nu heb ik besloten binnenkort met hem af te spreken en open kaart te spelen. Ik stik er nu gewoon bijna in en moet het kwijt. Ik hoop op hetzelfde als jij: dat de chemie verdwijnt, maar ben ook bang dat hij zo ook ineens zijn gevoelens voor mij uitspreekt, dat het wederzijds is. Dan weet ik het écht ook niet meer. Nouja eerst maar afspreken. Ik houd je op de hoogte! Ondertussen kunnen we misschien elkaar wat moed inspreken. Ik ben ook vreselijk in love, denk de hele dag aan hem, eet slecht en heb ook zo'n moeite om gewoon met mijn vriend om te gaan. Hoewel ik wel denk dat ik een soortgelijke reactie van hem krijg als jij hebt gehad, dus dat schiet ook niet echt op.
zaterdag 14 juni 2008 om 12:51
Oh lieve Goocheldoos....je wil open kaart spelen en stikt er nu zowat in... Ik herken het.
Trouwens, gisteren las ik je reactie op mijn topic. Had geen reactie's meer verwacht. Dus ook een beetje voor mezelf lopen denken de laatste dagen. En toen ik je stukje las werd ik plotsklaps chagrijnig, beetje kwaad op de situatie en op mezelf. Niet leuk voor vriend, die geen idee had waarom. Het was confronterend te lezen, want jij typt wat ik ook erg vaak wil (uitspreken naar die ander) en de verwarring die ik ook voel heb je ook.
Ik heb hem wel gezien van de week en deed wat 'vervelender'. Waar ik normaal lief en relaxed zou zijn maakte ik nu wat drukkere grapjes ofzo, kortom, ik probeerde veel te verhullen. Anders was het te zien. De spanning was enorm.De dag erna leek het alsof ik nog in die spanning zat, mijn lijf zat vol adrenaline. Dat was trouwens gisteren bedenk ik mij..
Ik ben benieuwd of het bij jou helpt om het uit te spreken. Ik wacht er even mee omdat er zoveel connecties zijn in 'onze kring' en niet wil dat het bekend wordt. Twee meiden weten het al, Viva, vriendje en dat is ff genoeg.
Dat je hem negeert, herken ik. Ik doe soms arrogant, omdat hij me dan niet aan spreekt (hoop ik). Puur omdat mijn lichaam aan het shaken is en ik zoveel vlinders voel.. En zo kom ik echt wat anders over als dat ik ben.
Mocht je het je vriend vertellen, sterkte, en weet je al een beetje wat je precies wil? Of kijk je of je het aan die ander zegt en dan bedenkt wat je wil?
Probeer je koppie erbij te houden. Ik vind het ook vaak helemaal niets als ik die ander niet zie maar bedenk dan dat ik alles heb waar ik tot ik die ander kende gelukkig mee was. En ben.......
Ontwijken is misschien ook een optie, maar helaas...ik wil dat gewoon niet. Spanning is best een goed gevoel; I'm alive:)
Het lijkt me goed om elkaar moed in te spreken maar ik weet niet of ik dat elke keer kan, omdat het verhaal me zo beinvloed. Ik ben eigenlijk een beetje geschrokken van mezelf dat ik in deze situatie zit... Dus ik probeer voorlopig alle tijd en aandacht in mijn relatie te stoppen. Hij is nog steeds de liefste en ik kan al wel zeggen dat die ander zelfs een beetje bot kan zijn. En mijn vriend heeft een gouden hart, voor iedereen.
Die ander is wel iets anders dan mijn vriend...Minpunten zoeken en gevonden!
Ga je het hem vertellen, die ander dat je zo verliefd bent? Misschien kun je het eerder indekken, als in 'aangetrokken voelen tot'? Dat klinkt niet zo zwaar.. Zo wil ik het zelf namelijk omschrijven want ik wil het ook uiten. Wees voorzichtig...en geniet van alles tegelijk..ben benieuwd hoor!
Succes en keep your head up high (not too high)!
Trouwens, gisteren las ik je reactie op mijn topic. Had geen reactie's meer verwacht. Dus ook een beetje voor mezelf lopen denken de laatste dagen. En toen ik je stukje las werd ik plotsklaps chagrijnig, beetje kwaad op de situatie en op mezelf. Niet leuk voor vriend, die geen idee had waarom. Het was confronterend te lezen, want jij typt wat ik ook erg vaak wil (uitspreken naar die ander) en de verwarring die ik ook voel heb je ook.
Ik heb hem wel gezien van de week en deed wat 'vervelender'. Waar ik normaal lief en relaxed zou zijn maakte ik nu wat drukkere grapjes ofzo, kortom, ik probeerde veel te verhullen. Anders was het te zien. De spanning was enorm.De dag erna leek het alsof ik nog in die spanning zat, mijn lijf zat vol adrenaline. Dat was trouwens gisteren bedenk ik mij..
Ik ben benieuwd of het bij jou helpt om het uit te spreken. Ik wacht er even mee omdat er zoveel connecties zijn in 'onze kring' en niet wil dat het bekend wordt. Twee meiden weten het al, Viva, vriendje en dat is ff genoeg.
Dat je hem negeert, herken ik. Ik doe soms arrogant, omdat hij me dan niet aan spreekt (hoop ik). Puur omdat mijn lichaam aan het shaken is en ik zoveel vlinders voel.. En zo kom ik echt wat anders over als dat ik ben.
Mocht je het je vriend vertellen, sterkte, en weet je al een beetje wat je precies wil? Of kijk je of je het aan die ander zegt en dan bedenkt wat je wil?
Probeer je koppie erbij te houden. Ik vind het ook vaak helemaal niets als ik die ander niet zie maar bedenk dan dat ik alles heb waar ik tot ik die ander kende gelukkig mee was. En ben.......
Ontwijken is misschien ook een optie, maar helaas...ik wil dat gewoon niet. Spanning is best een goed gevoel; I'm alive:)
Het lijkt me goed om elkaar moed in te spreken maar ik weet niet of ik dat elke keer kan, omdat het verhaal me zo beinvloed. Ik ben eigenlijk een beetje geschrokken van mezelf dat ik in deze situatie zit... Dus ik probeer voorlopig alle tijd en aandacht in mijn relatie te stoppen. Hij is nog steeds de liefste en ik kan al wel zeggen dat die ander zelfs een beetje bot kan zijn. En mijn vriend heeft een gouden hart, voor iedereen.
Die ander is wel iets anders dan mijn vriend...Minpunten zoeken en gevonden!
Ga je het hem vertellen, die ander dat je zo verliefd bent? Misschien kun je het eerder indekken, als in 'aangetrokken voelen tot'? Dat klinkt niet zo zwaar.. Zo wil ik het zelf namelijk omschrijven want ik wil het ook uiten. Wees voorzichtig...en geniet van alles tegelijk..ben benieuwd hoor!
Succes en keep your head up high (not too high)!
zaterdag 14 juni 2008 om 13:17
waarom moet je zonodig tegen het object waar je verliefd op bent vertellen dat je verliefd op hem bent.
is de reden die je opgeeft hier, werkelijk de reden, of hoop je diep in je hart dat hij tegen je zegt: goh, meid dat komt nou ff goed uit, want je moet weten dat ik het op jou ook al maanden ben.
stel, dat hij dat tegen je zegt,...........wat dan??? wat ga je dan doen????
is dan de druk erbij jou zover af, dat je dan tegen die beste man zegt: ja oke, leuk om te weten, en ik heb het nu tegen je gezegd, maar ik ga er lekker niks meedoen.
of gaat nu het meest voor de hand liggende gebeuren?
gaan jullie dan spraakjes maken, elkaar steeds meer zien, wegen zoeken om alsmaar bij elkaar te zijn, en zo zak je steeds verder weg in het moeras van verliefdheid, met als gevolg dat je op een mooie dag vreemd bent gegaan.
en dat ga je dan ook tegen je liefhebbende vriend vertellen?
en hoe denk je, dat het dan gaat lopen?
ik twijfel dus aan het verhaal; ik moet het ff tegen de man waar ik verliefd op bent vertellen, dan is bij mij de druk eraf en verder ben ik niet van plan daar wat mee te doen.
is de reden die je opgeeft hier, werkelijk de reden, of hoop je diep in je hart dat hij tegen je zegt: goh, meid dat komt nou ff goed uit, want je moet weten dat ik het op jou ook al maanden ben.
stel, dat hij dat tegen je zegt,...........wat dan??? wat ga je dan doen????
is dan de druk erbij jou zover af, dat je dan tegen die beste man zegt: ja oke, leuk om te weten, en ik heb het nu tegen je gezegd, maar ik ga er lekker niks meedoen.
of gaat nu het meest voor de hand liggende gebeuren?
gaan jullie dan spraakjes maken, elkaar steeds meer zien, wegen zoeken om alsmaar bij elkaar te zijn, en zo zak je steeds verder weg in het moeras van verliefdheid, met als gevolg dat je op een mooie dag vreemd bent gegaan.
en dat ga je dan ook tegen je liefhebbende vriend vertellen?
en hoe denk je, dat het dan gaat lopen?
ik twijfel dus aan het verhaal; ik moet het ff tegen de man waar ik verliefd op bent vertellen, dan is bij mij de druk eraf en verder ben ik niet van plan daar wat mee te doen.
zaterdag 14 juni 2008 om 14:19
Ik zou het zeggen , absoluut , altijd leuk om als je nog niet verliefd was eens te bedenken hoe leuk diegene eigenlijk is die verliefd op jou is , kan je dat ook een beetje gaan zitten voeden tenslotte . Met een ietsiepietsie overredingskracht of hele lieve woorden heb je ook nog de kans op een prima potje neuk . dat er meer van komt . Altijd leuk ook , zo'n gedeeld geheim ; dat haalt de banden ook lekker aan , tenslotte .
ALSSSSSSSSSSS je het al wil vertellen , doe dat dan sámen ; neem je partner mee voor dat gesprek .
Hé ; da's al een stuk minder leuk , he ? Dat ontneemt jou misschien de complimentjes van mister Wonderful , of een innige tongzoen verzuchting dat hij het jammer vindt dat je voor je relatie wil gaan .
Wat te denken van mister Wonderful op áfstand houden ?
ALSSSSSSSSSSS je het al wil vertellen , doe dat dan sámen ; neem je partner mee voor dat gesprek .
Hé ; da's al een stuk minder leuk , he ? Dat ontneemt jou misschien de complimentjes van mister Wonderful , of een innige tongzoen verzuchting dat hij het jammer vindt dat je voor je relatie wil gaan .
Wat te denken van mister Wonderful op áfstand houden ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 14 juni 2008 om 14:22
Waarom is het zonde als je gevoel niet wordt geuit ?
Ik snap ook niet " je leeft maar 1 keer hij moet het ooit eens weten " ?
Ben je wel eerlijk tegen JEZELF ?
Wil je niet gewoon hengelen om te kijken of hij hapt en dán nog eens kijken naar wat je al hebt en of je het daar mee wilt blijven doen ?
Ik snap ook niet " je leeft maar 1 keer hij moet het ooit eens weten " ?
Ben je wel eerlijk tegen JEZELF ?
Wil je niet gewoon hengelen om te kijken of hij hapt en dán nog eens kijken naar wat je al hebt en of je het daar mee wilt blijven doen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 14 juni 2008 om 14:41
Om even te reageren op de drie bovenstaande reacties:
De reden dat ik eventueel zou vertellen is omdat
a. een last van mijn schouders valt
b. hij het puur als een compliment mag zien
c. ik dan uitleg dat ik absoluut voor mijn vriend, huis en leven van nu ga...
Omdat ik dan gewoon weer normaal mezelf kan zijn. Als je zoiets uitspreekt, verwacht ik dat de spanning tussen ons zal verdwijnen. Hij heeft respect voor mijn vriend, ik ook voor mijn vriend, en andersom allemaal et cetera. No way dat mijn relatie op het spel ga zetten, anders bleef ik nog een jaar doorzwijmelen. Mijn vriend weet dit trouwens van mij en we werken er aan. En ik wil de chemie laten verdwijnen door het juist uit te spreken tegen die ander. Omdat we elkaar vaker zien met vrienden erbij en ik weer gewoon mijzelf wil zijn in zijn nabijheid, zonder spanningen en hartkloppingen, vlinders enzo.
Ik zou niet vreemdgaan en zeker niet het risico nemen met iemand als ik al een hele lieve vriend heb van zoveel jaar. En neuken? Doe ff normaal. Zoiets doe je pas als je met iemand officieel samen bent en dan nog pas na een tijdje. Sorry, maar zoiets doe ik gewoon niet snel en heb dat ook nog nooit in mijn leven gedaan zonder een relatie te hebben. Maar ik veroordeel niemand die dat wel zonder relatie doet hoor, ieder zijn keuze.
Ik hoop dat het duidelijk is, dat ik niet stiekem hoop op een affaire of zoiets. Wel wil ik graag dat hij dat ook voelt maar dat we dan besluiten dat het niet gaat. Zoals ik eerder zei: dat vind ik bijzonder genoeg. Er is meer op de wereld dan liefde! En verliefdheid gaat altijd een stuk over. Ik was gelukkig met mijn vriend en wil gewoon dat die kriebels voor die ander in rook opgaan...
De reden dat ik eventueel zou vertellen is omdat
a. een last van mijn schouders valt
b. hij het puur als een compliment mag zien
c. ik dan uitleg dat ik absoluut voor mijn vriend, huis en leven van nu ga...
Omdat ik dan gewoon weer normaal mezelf kan zijn. Als je zoiets uitspreekt, verwacht ik dat de spanning tussen ons zal verdwijnen. Hij heeft respect voor mijn vriend, ik ook voor mijn vriend, en andersom allemaal et cetera. No way dat mijn relatie op het spel ga zetten, anders bleef ik nog een jaar doorzwijmelen. Mijn vriend weet dit trouwens van mij en we werken er aan. En ik wil de chemie laten verdwijnen door het juist uit te spreken tegen die ander. Omdat we elkaar vaker zien met vrienden erbij en ik weer gewoon mijzelf wil zijn in zijn nabijheid, zonder spanningen en hartkloppingen, vlinders enzo.
Ik zou niet vreemdgaan en zeker niet het risico nemen met iemand als ik al een hele lieve vriend heb van zoveel jaar. En neuken? Doe ff normaal. Zoiets doe je pas als je met iemand officieel samen bent en dan nog pas na een tijdje. Sorry, maar zoiets doe ik gewoon niet snel en heb dat ook nog nooit in mijn leven gedaan zonder een relatie te hebben. Maar ik veroordeel niemand die dat wel zonder relatie doet hoor, ieder zijn keuze.
Ik hoop dat het duidelijk is, dat ik niet stiekem hoop op een affaire of zoiets. Wel wil ik graag dat hij dat ook voelt maar dat we dan besluiten dat het niet gaat. Zoals ik eerder zei: dat vind ik bijzonder genoeg. Er is meer op de wereld dan liefde! En verliefdheid gaat altijd een stuk over. Ik was gelukkig met mijn vriend en wil gewoon dat die kriebels voor die ander in rook opgaan...
zaterdag 14 juni 2008 om 14:46
Waarom wil je zo graag dat het wederzijds is ? Samen lijden omdat het niet kan , ofzo ? Tóch een speciale band hebben samen ? Als er verder niets in zit dan maar elkaars Grote Onbereikbare Liefde zijn , ofzo ?
Of omdat je weet dat je dan altijd iets achter de hand hebt ?
Sorry , maar ik geloof je eervolle beweegredenen helemaal niet niet zo erg .
Of omdat je weet dat je dan altijd iets achter de hand hebt ?
Sorry , maar ik geloof je eervolle beweegredenen helemaal niet niet zo erg .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 14 juni 2008 om 14:49
quote:PurperRain schreef op 14 juni 2008 @ 14:41:
Er is meer op de wereld dan liefde!
Nu blijven echter geloof, hoop, liefde, deze drie; maar de grootste van deze is de liefde." (1 Korinthiërs 13:12, 13)
En verliefdheid gaat altijd een stuk over. Yep , mits je het niet gaan zitten " voeden " en gezellig samen lijdzaam gaat zitten delen . Ik was gelukkig met mijn vriend en wil gewoon dat die kriebels voor die ander in rook opgaan...
Er is meer op de wereld dan liefde!
Nu blijven echter geloof, hoop, liefde, deze drie; maar de grootste van deze is de liefde." (1 Korinthiërs 13:12, 13)
En verliefdheid gaat altijd een stuk over. Yep , mits je het niet gaan zitten " voeden " en gezellig samen lijdzaam gaat zitten delen . Ik was gelukkig met mijn vriend en wil gewoon dat die kriebels voor die ander in rook opgaan...
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 14 juni 2008 om 16:57
. ik dan uitleg dat ik absoluut voor mijn vriend, huis en leven van nu ga...
waarom moet je dat tegen mister wonderful vertellen dan, de beste man weet nu ook van niks............toch??
Dus is er geen enkele reden, om eerst tegen pikkemans te vertellen dat je olie pompt op hem, en hem dan verteld dat je lekker door gaat met je leven zoals het nu is.
nou schiet mij maar in een kapotje, want ik snap het niet meer. ik vind dat je nu een lulverhaal aan het ophangen bent.
is je vraag nu niet eigenlijk aan de vivalanders, hee zouden jullie het ook vertellen en hopen dat de kans bestaat dat we elkaar lekker kunnen uitwonen.
waarom moet je dat tegen mister wonderful vertellen dan, de beste man weet nu ook van niks............toch??
Dus is er geen enkele reden, om eerst tegen pikkemans te vertellen dat je olie pompt op hem, en hem dan verteld dat je lekker door gaat met je leven zoals het nu is.
nou schiet mij maar in een kapotje, want ik snap het niet meer. ik vind dat je nu een lulverhaal aan het ophangen bent.
is je vraag nu niet eigenlijk aan de vivalanders, hee zouden jullie het ook vertellen en hopen dat de kans bestaat dat we elkaar lekker kunnen uitwonen.
zaterdag 14 juni 2008 om 18:12
Je had volgens mij al gereageerd in mijn topic, maar ik keek wel ff raar op hoor, 2 topic met nagenoeg dezelfde titel .
Ik vind het persoonlijk ook geen goed idee om het diegene te gaan vertellen, maar ik snap wel héél goed waarom je dat wilt doen.
Ik word er namelijk nu ook wel krankjorum van na zoveel tijd dat hij nog steeds continu in mijn gedachten aanwezig is. Op een gegeven moment wil je er wel alles aan doen om daar vanaf te komen! Ik weet namelijk ook zeker dat ik met mijn vriend verder wil en dat ik er dus niets mee zal doen en ik had gehoopt dat het langzaamaan weer over zou gaan. Nou mooi niet dus, het duurt nu al bijna een jaar en het wordt nog steeds sterker in plaats van minder.
Ik denk dus niet dat het vertellen de manier zal zijn, maar ik weet wel dat ik net als jij héél graag van het gevoel af wil zijn!
Succes ermee en als je het toch vertelt, laat je dan even weten hoe het is gegaan en of het daarmee voor je gevoel inderdaad ook echt klaar is?
Ik vind het persoonlijk ook geen goed idee om het diegene te gaan vertellen, maar ik snap wel héél goed waarom je dat wilt doen.
Ik word er namelijk nu ook wel krankjorum van na zoveel tijd dat hij nog steeds continu in mijn gedachten aanwezig is. Op een gegeven moment wil je er wel alles aan doen om daar vanaf te komen! Ik weet namelijk ook zeker dat ik met mijn vriend verder wil en dat ik er dus niets mee zal doen en ik had gehoopt dat het langzaamaan weer over zou gaan. Nou mooi niet dus, het duurt nu al bijna een jaar en het wordt nog steeds sterker in plaats van minder.
Ik denk dus niet dat het vertellen de manier zal zijn, maar ik weet wel dat ik net als jij héél graag van het gevoel af wil zijn!
Succes ermee en als je het toch vertelt, laat je dan even weten hoe het is gegaan en of het daarmee voor je gevoel inderdaad ook echt klaar is?
zaterdag 14 juni 2008 om 18:22
Hele herkenbare situatie, ik heb hetzelfde gehad, met een collega (hoe cliche...?!). Ik heb het zowel mijn vriend als de collega verteld en dat luchtte heel erg op. Vooral omdat collega een net persoon bleek te zijn die mijn wens het geflirt niet uit de hand te laten lopen gewoon respecteerde. Natuurlijk was het moeilijk om afscheid te nemen van de spanning, en nog steeds vind ik deze persoon woest aantrekkelijk. Maar het feit dat je je verliefdheid uit kunt spreken geeft een hoop lucht. Overigens denk ik ook dat het voor het "object in kwestie" goed is. Sowieso is het altijd leuk wanneer iemand op jou valt, ik zou dat zelf ook graag willen weten. Maar tegelijkertijd beseft hij dan ook in wat voor situatie hij zich begeeft (vaste relatie waar 100% voor gekozen wordt) en vaak schrikt dat ook wel af. Ik ben dus wel voor vertellen, ik heb er nooit een dag spijt van gehad...
zaterdag 14 juni 2008 om 18:38
quote:koetje1984 schreef op 14 juni 2008 @ 18:22:
Overigens denk ik ook dat het voor het "object in kwestie" goed is. Sowieso is het altijd leuk wanneer iemand op jou valt, ik zou dat zelf ook graag willen weten....
Ja ? Ik vond dat altijd reuze-vervelend , dat iemand met van die grote herten-ogen zijn liefde verklaarde ,jij naar adem hapte want hûh ; waar kwam dat nou weer vandaan , het was toch gewoon altijd gezellig ? , jij hem afwees en hij veranderde in een geslagen hond .Daar werd ik o zo'n bitch van ; dat gevleid voelen duurde in ieder geval nooit lang .
Ik heb nóg een optie ; laat je partner het aan Mr . Wonderful vertellen .
Laat me raden ; ook geen leuk geil goed idee zeker ?
Overigens denk ik ook dat het voor het "object in kwestie" goed is. Sowieso is het altijd leuk wanneer iemand op jou valt, ik zou dat zelf ook graag willen weten....
Ja ? Ik vond dat altijd reuze-vervelend , dat iemand met van die grote herten-ogen zijn liefde verklaarde ,jij naar adem hapte want hûh ; waar kwam dat nou weer vandaan , het was toch gewoon altijd gezellig ? , jij hem afwees en hij veranderde in een geslagen hond .Daar werd ik o zo'n bitch van ; dat gevleid voelen duurde in ieder geval nooit lang .
Ik heb nóg een optie ; laat je partner het aan Mr . Wonderful vertellen .
Laat me raden ; ook geen leuk geil goed idee zeker ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 14 juni 2008 om 18:39
zaterdag 14 juni 2008 om 22:24
@bgb: ze hebben elkaar in die periode zelfs een keer ontmoet en dat ging erg goed. vervelend voor je dat je minder goede ervaringen hebt met mensen die jou de liefde verklaren , in mijn geval pakte het goed uit en vond de collega het toch vleiend om te horen (zijn woorden...)
En waarom ik flirtte? Waarom niet? Iedereen flirt wel eens, het is alleen de kunst om je partner er geen pijn mee te doen. Achteraf gesteld kan ik toch zeggen dat ik ondanks geflirt niks gedaan of gezegd heb wat mijn partner niet had mogen weten . Maar ik wist dat ik, als het zo doorging, die grens in de toekomst wel zou overschrijden en daarom heb ik het resoluut afgekapt.
Maar mag ik je wat vragen? Ik lees meer mee op het forum dan dat ik ook echt reageer, en ik merk dat je vaak behoorlijk geirriteerd op topics als deze ('verliefd op een ander'). Heeft dat een speciale reden...? (gewoon nieuwsgierigheid)
En waarom ik flirtte? Waarom niet? Iedereen flirt wel eens, het is alleen de kunst om je partner er geen pijn mee te doen. Achteraf gesteld kan ik toch zeggen dat ik ondanks geflirt niks gedaan of gezegd heb wat mijn partner niet had mogen weten . Maar ik wist dat ik, als het zo doorging, die grens in de toekomst wel zou overschrijden en daarom heb ik het resoluut afgekapt.
Maar mag ik je wat vragen? Ik lees meer mee op het forum dan dat ik ook echt reageer, en ik merk dat je vaak behoorlijk geirriteerd op topics als deze ('verliefd op een ander'). Heeft dat een speciale reden...? (gewoon nieuwsgierigheid)
