Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
vrijdag 6 juni 2008 om 18:33
quote:Knipoogjes schreef op 05 juni 2008 @ 19:23:
Muril, Teka, Doorelkaargeschud, Lois, Claartje, Marla, Anna, Mega, Josephien, Flamenco, Stranger, Caafje, Tantetje, Lenneke, Pinky, Ids, dewit, Sillyroosje en alle anderen die meelezen en die ik vergeten ben, probeer te genieten van die mooie momenten, koester ze! Geef ze een speciaal plekje!
x Knipoogje
Ik heb vandaag genoten. Iedere vezel in mijn lijf heeft hier naar uitgekeken, ieder stukje verstand zich er tegen verzet. Vandaag halve dag samen geweest voor werk. 's Ochtends eerst samen koffie. Ik was afstandelijk, liet het maar voor wat het was. Hij wilde immers niet meer? Nou, dat duurde dus niet lang. Hij nam initiatief tot zoenen en knuffelen. Dat liet ik me gebeuren. Samen weggeweest, samen teruggekomen. Nog meer geknuffeld en gezoend (ja, en nog een beetje meer). Niet all the way gegaan. Maar wat heb ik genoten. En weet je, ik heb er geen spijt van. Ondanks dat ik weet dat dit weer leuk was voor tussendoor, maar verder rustig blijft. Ondertussen sms-en we ons wel suf. Kan het niet laten. Op de een of andere manier lijkt het alsof we beide hebben geaccepteerd dat dit het is. Ik geniet nog steeds van hem, al kan hij me ook werelds kwaad maken.
Ik snap van mezelf niet dat ik toelaat dat er nog een ander is. Dat ik weet dat hij haar regelmatig ziet. Ik snap het werkelijk niet. Maakt liefde dan toch blind?
Maar voor nu: ik heb er van genoten. Het vreemde is, dat mijn huwelijk trouwens niet slecht is. De problemen die jullie hebben met nr. 1, die heb ik niet. Ook de sex is niet slecht. Wel vreemd dat dit dan toch gebeurd. Mis toch blijkbaar iets (spanning?).
Maar ik zweef en zit even op mijn wolk. Niemand krijgt me daar af.
Veel sterkte en wijsheid allemaal. Uit mijn hoofd krijg ik hem niet.
Muril, Teka, Doorelkaargeschud, Lois, Claartje, Marla, Anna, Mega, Josephien, Flamenco, Stranger, Caafje, Tantetje, Lenneke, Pinky, Ids, dewit, Sillyroosje en alle anderen die meelezen en die ik vergeten ben, probeer te genieten van die mooie momenten, koester ze! Geef ze een speciaal plekje!
x Knipoogje
Ik heb vandaag genoten. Iedere vezel in mijn lijf heeft hier naar uitgekeken, ieder stukje verstand zich er tegen verzet. Vandaag halve dag samen geweest voor werk. 's Ochtends eerst samen koffie. Ik was afstandelijk, liet het maar voor wat het was. Hij wilde immers niet meer? Nou, dat duurde dus niet lang. Hij nam initiatief tot zoenen en knuffelen. Dat liet ik me gebeuren. Samen weggeweest, samen teruggekomen. Nog meer geknuffeld en gezoend (ja, en nog een beetje meer). Niet all the way gegaan. Maar wat heb ik genoten. En weet je, ik heb er geen spijt van. Ondanks dat ik weet dat dit weer leuk was voor tussendoor, maar verder rustig blijft. Ondertussen sms-en we ons wel suf. Kan het niet laten. Op de een of andere manier lijkt het alsof we beide hebben geaccepteerd dat dit het is. Ik geniet nog steeds van hem, al kan hij me ook werelds kwaad maken.
Ik snap van mezelf niet dat ik toelaat dat er nog een ander is. Dat ik weet dat hij haar regelmatig ziet. Ik snap het werkelijk niet. Maakt liefde dan toch blind?
Maar voor nu: ik heb er van genoten. Het vreemde is, dat mijn huwelijk trouwens niet slecht is. De problemen die jullie hebben met nr. 1, die heb ik niet. Ook de sex is niet slecht. Wel vreemd dat dit dan toch gebeurd. Mis toch blijkbaar iets (spanning?).
Maar ik zweef en zit even op mijn wolk. Niemand krijgt me daar af.
Veel sterkte en wijsheid allemaal. Uit mijn hoofd krijg ik hem niet.
vrijdag 6 juni 2008 om 19:41
vrijdag 6 juni 2008 om 22:03
Anna, ja inderdaad, de liefde bedrijven dat is heel anders dan sex. In de liefde bedrijven ligt veel meer. Ik kan ook zeggen dat nr. 2 en ik de liefde bedrijven en dat is zo anders dan gewoon sex! Veel intenser. Maak er een grandioze dag van Anna!
Tantetje, zweef maar lekker, geniet er van!!! Denk niet aan de toekomst, wees maar even lekker een struisvogel (ben ik ook).
Ids, ik vind het moeilijk om inhoudelijk op je te reageren, daarvoor heb ik nog niet helemaal helder hoe je erin steekt. geniet waar het kan, hug voor de moeilijke momenten.
Lenneke, het scheelt al zoveel als je iets geaccepteerd hebt, daardoor heb je ook minder last van de emotionele achtbaan he?
Mega, diepe zucht..., waar neem je genoegen mee...? Wat wil je? Heel erg moeilijk, het antwoord weet ik niet. Hele grote knuffel!
Lois, ja, jij kunt niet kiezen, er is voor jou gekozen, en een keuze die zo vreselijk pijn doet. Ik kan me zo vreselijk goed voorstellen dat je je afvraagt wat jullie relatie voor nr. 2 heeft betekent. Ik kan alleen maar (digitaal) een arm om je heen slaan en je heel erg veel sterkte wensen. Hele grote knuffel.
Doorelkaargeschud, ik denk dat je gelijk hebt, hoe moeilijk ook. Een beslissing betekent ook consequenties.... dus Marla..., hug!
x Knipoogjes
Tantetje, zweef maar lekker, geniet er van!!! Denk niet aan de toekomst, wees maar even lekker een struisvogel (ben ik ook).
Ids, ik vind het moeilijk om inhoudelijk op je te reageren, daarvoor heb ik nog niet helemaal helder hoe je erin steekt. geniet waar het kan, hug voor de moeilijke momenten.
Lenneke, het scheelt al zoveel als je iets geaccepteerd hebt, daardoor heb je ook minder last van de emotionele achtbaan he?
Mega, diepe zucht..., waar neem je genoegen mee...? Wat wil je? Heel erg moeilijk, het antwoord weet ik niet. Hele grote knuffel!
Lois, ja, jij kunt niet kiezen, er is voor jou gekozen, en een keuze die zo vreselijk pijn doet. Ik kan me zo vreselijk goed voorstellen dat je je afvraagt wat jullie relatie voor nr. 2 heeft betekent. Ik kan alleen maar (digitaal) een arm om je heen slaan en je heel erg veel sterkte wensen. Hele grote knuffel.
Doorelkaargeschud, ik denk dat je gelijk hebt, hoe moeilijk ook. Een beslissing betekent ook consequenties.... dus Marla..., hug!
x Knipoogjes
vrijdag 6 juni 2008 om 23:29
Hier maar weer eens een berichtje van mij.....
Wat wordt er veel en lang geschreven zeg.
Kben nog steeds blij te lezen dat ik dus niet de enige ben. Al is het bij mij, in vergelijking met de meeste hier, nog wel pril (ca 6 maanden).
Ik ben wel een beetje jaloers op diegene die nr. 2 op het werk zien, of dichtbij hebben wonen.
Ik moet het doen met wat gechat en sms. Een live date zit er voorlopig even niet in.
Hadden wel een afspraak staan, maar die kan helaas niet door gaan. Hij kan niet en ik moet me TE veel in bochten wringen (lees: een goede alibi verzinnen), om die avond weg te kunnen. Das niet zow slim.... (als je begrijpt wat ik bedoel)
En ik baal er zow van! Maar wil dat niet zo erg naar nr. 2 toe laten blijken. Tactisch ??? Ik hoop t!
Knuffels voor iedereen hierzow!
Wat wordt er veel en lang geschreven zeg.
Kben nog steeds blij te lezen dat ik dus niet de enige ben. Al is het bij mij, in vergelijking met de meeste hier, nog wel pril (ca 6 maanden).
Ik ben wel een beetje jaloers op diegene die nr. 2 op het werk zien, of dichtbij hebben wonen.
Ik moet het doen met wat gechat en sms. Een live date zit er voorlopig even niet in.
Hadden wel een afspraak staan, maar die kan helaas niet door gaan. Hij kan niet en ik moet me TE veel in bochten wringen (lees: een goede alibi verzinnen), om die avond weg te kunnen. Das niet zow slim.... (als je begrijpt wat ik bedoel)En ik baal er zow van! Maar wil dat niet zo erg naar nr. 2 toe laten blijken. Tactisch ??? Ik hoop t!
Knuffels voor iedereen hierzow!
zaterdag 7 juni 2008 om 00:30
Winky, misschien vind je het niet fijn dat je nr. 2 niet dagelijks ziet of dicht in de buurt hebt, kan ik me iets bij voorstellen. Mijn nr. 2 woont 150 km bij mij vandaan, het is vaak mijn redding geweest die afstand, ik zou namelijk niet weten wat er zou gebeuren als hij wel dichtbij zou wonen of als ik hem dagelijks op mijn werk zou zien.
Natuurlijk is het moeilijk om een afspraak te maken en moet je dus echt een goed alibi hebben, geen risico's nemen.
Realiseer je echter wel dat je als je elkaar dan ontmoet, het extra heftig is, dat is toch ook heerlijk?
Mijn nr. 2 en ik vertellen het elkaar dat we ervan balen als het niet lukt om een afspraak te maken vanwege de reistijd, geen alibi, enz. Maar ik moet je misschien wel vertellen dat we meer dan alleen het lichamelijke delen, van de week hebben we lang aan de telefoon gezeten en hebben we het vooral gehad over dingen die ons dagelijks bezighouden, werk, ouders, kinderen, enz. enz.
Probeer ook het positieve van de afstand in te zien, al is dat soms best moeilijk hoor, vind ik ook.
Hug Knipoogje
Natuurlijk is het moeilijk om een afspraak te maken en moet je dus echt een goed alibi hebben, geen risico's nemen.
Realiseer je echter wel dat je als je elkaar dan ontmoet, het extra heftig is, dat is toch ook heerlijk?
Mijn nr. 2 en ik vertellen het elkaar dat we ervan balen als het niet lukt om een afspraak te maken vanwege de reistijd, geen alibi, enz. Maar ik moet je misschien wel vertellen dat we meer dan alleen het lichamelijke delen, van de week hebben we lang aan de telefoon gezeten en hebben we het vooral gehad over dingen die ons dagelijks bezighouden, werk, ouders, kinderen, enz. enz.
Probeer ook het positieve van de afstand in te zien, al is dat soms best moeilijk hoor, vind ik ook.
Hug Knipoogje
zaterdag 7 juni 2008 om 09:33
Voor jullie allen een knuffel!! Vind het erg dat sommigen van jullie het zo moeilijk hebben terwijl ik in zo'n bevoorrechte positie ben. Ik ben weggegaan bij mijn nr 1 en heb gekozen voor mijn nr 2 en hij voor mij.
Met mijn ex is het contact goed maar soms in bepaalde gevallen weet hij zich geen houding te geven naar mij toe..
Was gisteren ergens met mijn nr 2 en mijn nr 1 was er ook. Samen met zijn moeder.. soms in dit soort gevallen vind ik het ook moeilijk mezelf een houding te geven...
Nogmaals een fijn weekend en geniet van de mensen waar je van houdt!!
Met mijn ex is het contact goed maar soms in bepaalde gevallen weet hij zich geen houding te geven naar mij toe..
Was gisteren ergens met mijn nr 2 en mijn nr 1 was er ook. Samen met zijn moeder.. soms in dit soort gevallen vind ik het ook moeilijk mezelf een houding te geven...
Nogmaals een fijn weekend en geniet van de mensen waar je van houdt!!
zaterdag 7 juni 2008 om 18:08
Van 2 liefdes naar 1? Het had een nieuw topic kunnen zijn. Het is al zo lang geleden dat ik hier geschreven heb. Ik denk niet dat jullie me nog kennen. Ook ik heb jaren een 2e liefde gehad tot het een jaar geleden uit kwam. Zijn vrouw kwam er achter door een stom kassa bonnetje in zijn zak. Voor mij was het de 2e keer dat ik vreemd ging. Mijn man was dus hels (terrecht). We zijn in relatie therapie gegaan en ik heb serieus geprobeerd mijn nr. 2 niet meer te zien.
We zijn nu ruim een jaar verder en het ziet er naar uit dat we volgende week naar de advocaat gaan om een scheiding in te dienen. Ik kan nr. 2 niet uit mijn hoofd zetten. Sex met mijn man vind ik ondraaglijk. We zijn ruim 20 jaar getrouwd geweest en hebben twee pubers. Ik weet niet hoe ik het mijn ouders en onze kids moet gaan vertellen. Het feit dat ik 2x vreemd ben gegaan is het teken dat het niet goed zat met ons huwelijk. Ik ben altijd erg eenzaam geweest, mijn man was altijd met de zaak bezig. Ik was slap om in te gaan op de aandacht van andere mannen. Als ik sterk was geweest was ik voordat ik vreemd was gegaan, weggegaan bij mijn man maar ach...ik vond deze oplossing veel makkelijker, en (ik dacht) ook beter voor de kinderen en vrienden en ouders.
Je kunt het zo goed praten voor jezelf allemaal. Feit is nu dat ik het respect van mijn vrienden verloren ben, straks waarschijnlijk nooit meer van mijn ouders bezoek ga krijgen en (en daar lig ik wakker van) mijn kids ook nog ga verliezen. Wie wil een slet als moeder? En dan heb ik het nog niet eens over mijn financiele situatie. Ik heb net een nieuwe baan. Hoe kan ik goed presteren op mijn werk met deze ellende in het verschiet? Maar ik heb het geld hard nodig.
Mijn man krijgt van iedereen steun en begrip. Ineens zijn al 'onze' vrienden vergeten dat hij nooit makkelijk is geweest. Ik sta er van te kijken hoe er gekletst wordt en hoe iedereen oordeelt zonder de feiten te kennen.
Er is nog 1 iemand die me nog steeds op handen draagt. Ik noem hem mijn soulmate. Zijn vrouw heeft hem intussen ook verlaten en het lijkt logisch dat we samen verder gaan. Maar ik ga eerst op mezelf. Ik moet mijn schaamte zien te overwinnen, mijn schuldgevoel naar mijn man toe. Ik moet eerst ontdekken of ik mezelf nog de moeite waard vind om de liefde van hem te mogen ontvangen.
Het is echt zwaar shit allemaal en ik ben zo bang voor alle ellende die nog gaat komen. Ik heb geen spijt van mijn nr. 2 maar wel spijt van de manier hoe ik het heb aangepakt. Ik durf nu glashard te beweren dat het niet goed gaat met je huwelijk als je een nr. 2 er bij hebt! Allicht dat je je zielsgelukkig kunt voelen met al die aandacht. Maar er is altijd iemand die aan het kortste ein d trekt.
We zijn nu ruim een jaar verder en het ziet er naar uit dat we volgende week naar de advocaat gaan om een scheiding in te dienen. Ik kan nr. 2 niet uit mijn hoofd zetten. Sex met mijn man vind ik ondraaglijk. We zijn ruim 20 jaar getrouwd geweest en hebben twee pubers. Ik weet niet hoe ik het mijn ouders en onze kids moet gaan vertellen. Het feit dat ik 2x vreemd ben gegaan is het teken dat het niet goed zat met ons huwelijk. Ik ben altijd erg eenzaam geweest, mijn man was altijd met de zaak bezig. Ik was slap om in te gaan op de aandacht van andere mannen. Als ik sterk was geweest was ik voordat ik vreemd was gegaan, weggegaan bij mijn man maar ach...ik vond deze oplossing veel makkelijker, en (ik dacht) ook beter voor de kinderen en vrienden en ouders.
Je kunt het zo goed praten voor jezelf allemaal. Feit is nu dat ik het respect van mijn vrienden verloren ben, straks waarschijnlijk nooit meer van mijn ouders bezoek ga krijgen en (en daar lig ik wakker van) mijn kids ook nog ga verliezen. Wie wil een slet als moeder? En dan heb ik het nog niet eens over mijn financiele situatie. Ik heb net een nieuwe baan. Hoe kan ik goed presteren op mijn werk met deze ellende in het verschiet? Maar ik heb het geld hard nodig.
Mijn man krijgt van iedereen steun en begrip. Ineens zijn al 'onze' vrienden vergeten dat hij nooit makkelijk is geweest. Ik sta er van te kijken hoe er gekletst wordt en hoe iedereen oordeelt zonder de feiten te kennen.
Er is nog 1 iemand die me nog steeds op handen draagt. Ik noem hem mijn soulmate. Zijn vrouw heeft hem intussen ook verlaten en het lijkt logisch dat we samen verder gaan. Maar ik ga eerst op mezelf. Ik moet mijn schaamte zien te overwinnen, mijn schuldgevoel naar mijn man toe. Ik moet eerst ontdekken of ik mezelf nog de moeite waard vind om de liefde van hem te mogen ontvangen.
Het is echt zwaar shit allemaal en ik ben zo bang voor alle ellende die nog gaat komen. Ik heb geen spijt van mijn nr. 2 maar wel spijt van de manier hoe ik het heb aangepakt. Ik durf nu glashard te beweren dat het niet goed gaat met je huwelijk als je een nr. 2 er bij hebt! Allicht dat je je zielsgelukkig kunt voelen met al die aandacht. Maar er is altijd iemand die aan het kortste ein d trekt.
zaterdag 7 juni 2008 om 19:14
geitje....
ik kan me idd nog wel wat van je verhaal herinneren, wat erg dat het allemaal zo is gelopen voor je.
Je hebt gelijk wanneer je zegt dat je relatie niet goed zit wanneer er ruimte is voor een nr2 (tenminste in de meeste gevallen, sommigen kunnen/gaan er anders mee om). En dat jij nu degene bent die voor de buitenwacht niet deugd.... triest, maar zo herkenbaar. Dat je man hels was vanwege het feit dat jij degene was die vreemd ging.. begrijpelijk, dat het hem na verloop van tijd en therapie blijkbaar niet duidelijk is geworden wat de werkelijk reden van je vreemdgaan was is erg jammer. Maar dat zegt alleen iets over hem, niet over jou.
Dat je het een kans hebt willen geven pleit voor jou! Probeer over je schuldgevoelens heen te komen, moeilijk, ik weet het maar al te goed, hou jezelf voor dat wel de moeite waard bent. De buitenwacht (ver)oordeelt zo snel zonder beide kanten van het verhaal te kennen!
Ik wens je heel veel kracht, moed en wijsheid!! Big
X t
ik kan me idd nog wel wat van je verhaal herinneren, wat erg dat het allemaal zo is gelopen voor je.
Je hebt gelijk wanneer je zegt dat je relatie niet goed zit wanneer er ruimte is voor een nr2 (tenminste in de meeste gevallen, sommigen kunnen/gaan er anders mee om). En dat jij nu degene bent die voor de buitenwacht niet deugd.... triest, maar zo herkenbaar. Dat je man hels was vanwege het feit dat jij degene was die vreemd ging.. begrijpelijk, dat het hem na verloop van tijd en therapie blijkbaar niet duidelijk is geworden wat de werkelijk reden van je vreemdgaan was is erg jammer. Maar dat zegt alleen iets over hem, niet over jou.
Dat je het een kans hebt willen geven pleit voor jou! Probeer over je schuldgevoelens heen te komen, moeilijk, ik weet het maar al te goed, hou jezelf voor dat wel de moeite waard bent. De buitenwacht (ver)oordeelt zo snel zonder beide kanten van het verhaal te kennen!
Ik wens je heel veel kracht, moed en wijsheid!! Big
X t
zaterdag 7 juni 2008 om 19:46
Claartje, ik kan me voorstellen dat jij vindt dat je een bevoorrechte positie hebt, een keuze gemaakt en nu gelukkig met nr. 2. Dus inderdaad geen dubbelleven meer en wat dat aangaat geen emotionele achtbaan meer. Geniet van de rust die je nu hebt!
Ids, heerlijk om nr. 2 weer even te zien, geniet ervan!
Geitje, ook ik herinner me je nog. Ik vind het heel erg om te lezen hoe het je vergaan is. Pffff.... een dom kassabonnetje..., maar zo werkt het wel he? Dat blijkt maar.
Wat Teka ook zegt, je bent wel degelijk de moeite waard, het is zo makkelijk om met modder te gooien, het verhaal van één kant te geloven, helaas gebeurd dat maar al te vaak. Natuurlijk weten wij hier met z'n allen dat we niet goed bezig zijn en dat er iets mist in je relatie met nr. 1 als we heel eerlijk naar onszelf kijken.
Ik hoop zo dat je je weg weer kunt vinden, dat je straks ook weer van jezelf kunt zeggen: "Ik ben een wereldvrouw, heb mijn fouten, maar ik ben een goed mens!" Jij krijgt je leven ook weer op de rails, dat zal heus niet altijd even makkelijk zijn. Ik hoop je hier over een poosje weer te treffen en hoop dan dat je kunt zeggen dat je gelukkig bent, dat het je goed gaat! Big hug!!!!!!
Ik kan me alleen aansluiten bij wat Teka ook al heeft gezegd.
x Knipoogje
Ids, heerlijk om nr. 2 weer even te zien, geniet ervan!
Geitje, ook ik herinner me je nog. Ik vind het heel erg om te lezen hoe het je vergaan is. Pffff.... een dom kassabonnetje..., maar zo werkt het wel he? Dat blijkt maar.
Wat Teka ook zegt, je bent wel degelijk de moeite waard, het is zo makkelijk om met modder te gooien, het verhaal van één kant te geloven, helaas gebeurd dat maar al te vaak. Natuurlijk weten wij hier met z'n allen dat we niet goed bezig zijn en dat er iets mist in je relatie met nr. 1 als we heel eerlijk naar onszelf kijken.
Ik hoop zo dat je je weg weer kunt vinden, dat je straks ook weer van jezelf kunt zeggen: "Ik ben een wereldvrouw, heb mijn fouten, maar ik ben een goed mens!" Jij krijgt je leven ook weer op de rails, dat zal heus niet altijd even makkelijk zijn. Ik hoop je hier over een poosje weer te treffen en hoop dan dat je kunt zeggen dat je gelukkig bent, dat het je goed gaat! Big hug!!!!!!
Ik kan me alleen aansluiten bij wat Teka ook al heeft gezegd.
x Knipoogje
zaterdag 7 juni 2008 om 21:55
[quote]Knipoogjes schreef op 07 juni 2008 @ 19:46:
Claartje, ik kan me voorstellen dat jij vindt dat je een bevoorrechte positie hebt, een keuze gemaakt en nu gelukkig met nr. 2. Dus inderdaad geen dubbelleven meer en wat dat aangaat geen emotionele achtbaan meer. Geniet van de rust die je nu hebt!
het is nu tijd om rust te krijgen idd en dat is soms zo moeilijk!!
Maar ben blij dat ik gekozen heb en niet meer in die achtbaan zit.
vind het zo erg al die verhalen te lezen...
Geitje haar verhaal.....vreselijk!! Wat zul je het moeilijk hebben...
Alle verhalen...niet kunnen kiezen of moeten kiezen...
Eigenlijk hoor ik hier niet meer maar ik blijf jullie verhalen volgen...
Plaats af en toe een update...
dikke knuffel!!
Claartje, ik kan me voorstellen dat jij vindt dat je een bevoorrechte positie hebt, een keuze gemaakt en nu gelukkig met nr. 2. Dus inderdaad geen dubbelleven meer en wat dat aangaat geen emotionele achtbaan meer. Geniet van de rust die je nu hebt!
het is nu tijd om rust te krijgen idd en dat is soms zo moeilijk!!
Maar ben blij dat ik gekozen heb en niet meer in die achtbaan zit.
vind het zo erg al die verhalen te lezen...
Geitje haar verhaal.....vreselijk!! Wat zul je het moeilijk hebben...
Alle verhalen...niet kunnen kiezen of moeten kiezen...
Eigenlijk hoor ik hier niet meer maar ik blijf jullie verhalen volgen...
Plaats af en toe een update...
dikke knuffel!!
zaterdag 7 juni 2008 om 23:46
@knipoogjes: bedankt voor je steunende woorden!
Je hebt inderdaad gelijk: er was vast al veeeeeeel meer gebeurd (en veel vaker) als we bij elkaar in de buurt zouden wonen.......
Dus misschien wel beter zo.
Ach,"alles heeft tenslotte een reden"!
Dus dat zal met dit ook wel zo zijn.
Je hebt me met jouw woorden, wel een andere kijk gegeven op de "relatie" met nr. 2.
Thanx!
Je hebt inderdaad gelijk: er was vast al veeeeeeel meer gebeurd (en veel vaker) als we bij elkaar in de buurt zouden wonen.......
Dus misschien wel beter zo.
Ach,"alles heeft tenslotte een reden"!
Dus dat zal met dit ook wel zo zijn.
Je hebt me met jouw woorden, wel een andere kijk gegeven op de "relatie" met nr. 2.
Thanx!
anoniem_64862 wijzigde dit bericht op 07-06-2008 23:48
Reden: fout in tekst
Reden: fout in tekst
% gewijzigd
maandag 9 juni 2008 om 19:02
Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik had niet willen schrijven maar als je dan al die verhalen weer leest. En vooral dat van Mega was vreselijk herkenbaar. Nu heeft mijn nr. 1 me gemaild dat ik hulp moet gaan zoeken omdat ik te weinig zelfvertrouwen heb en dat ik bij 'onze' vrienden ook overkom als een koelkast. Ook heeft hij gezegd dat ik binnen nu en 3 weken andere woonruimte moet hebben gezocht. Ik weiger pertinent om mee te gaan in dit kat en muisspel. Ik heb al zoveel ellende gezien bij mensen om me heen in scheiding dat ik mezelf heb voorgenomen het zo niet! te doen. Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen. We wachten met het de kids te vertellen tot de examens achter de rug zijn. Ik ben zoooo bang ze te verliezen.
maandag 9 juni 2008 om 20:20
Geitje, ben blij dat je weer van je laat horen! Ja, jij zit nu in een nog snellere achtbaan van emoties, en hebt er niet voor kunnen kiezen omdat het uitgekomen is, en idd heel goed van je om het toch nog een kans te geven, maar idd is het helaas zo dat er geen nr2 was gekomen als alles goed zat met nr1.
Wij zijn er ook bang voor dat het uitkomt, wij willen eerst op onszelf en dan zijn we elkaar 'later' tegengekomen, net als jij wil ik eerst een tijd op mezelf, weer weten wie ik ben, heel knap van jou, en lieverd, je raakt je kids niet kwijt, heus niet,
maar snap je angst, het komt wel goed, is het niet linksom dan rechtsom, had je dat ooit niet zelf geschreven dat ik in de put zat? Heel veel sterkte
En oooooooooohhhhhhhhhhhhhh, dagje weggeweest met nr2, wauw, zucht, een echte verrassingsdag met jajajajjajajjaaaaa tada, een bezoekje aan een hotel! zooooooooooo romantish, zwijmel zwijmel, ik zweef nog, smiddags samen nog iets bezocht, en heerlijk uit eten, wat is ie toch lief, kunnen we voorlopig weer aan denken,
alle anderen groetjes Anna
Wij zijn er ook bang voor dat het uitkomt, wij willen eerst op onszelf en dan zijn we elkaar 'later' tegengekomen, net als jij wil ik eerst een tijd op mezelf, weer weten wie ik ben, heel knap van jou, en lieverd, je raakt je kids niet kwijt, heus niet,
maar snap je angst, het komt wel goed, is het niet linksom dan rechtsom, had je dat ooit niet zelf geschreven dat ik in de put zat? Heel veel sterkte
En oooooooooohhhhhhhhhhhhhh, dagje weggeweest met nr2, wauw, zucht, een echte verrassingsdag met jajajajjajajjaaaaa tada, een bezoekje aan een hotel! zooooooooooo romantish, zwijmel zwijmel, ik zweef nog, smiddags samen nog iets bezocht, en heerlijk uit eten, wat is ie toch lief, kunnen we voorlopig weer aan denken,
alle anderen groetjes Anna
dinsdag 10 juni 2008 om 08:49
Hallo allemaal en in het bijzonder Geitje....
Meid....wat een ellende. Kan me je angsten zo goed voorstellen. Alles waar ik zo bang voor ben. Is dit het waard? Waarschijnlijk krijg je het antwoorde op deze vraag later pas. Je moet eerst door het diepe dal.
Ik geloof niet dat je je kinderen zal verliezen. Het zal een heel verwerkingsproces voor ze worden, maar praat met ze, wees eerlijk dan zullen ze het uiteindelijk begrijpen.
Ik heb alle respect voor mijn 2 verloren. Een aantal weken geleden heeft hij anoniem via mail mijn man ingelicht...
Hij heeft er vaak mee gedreigd, maar dat hij het uiteindelijk echt zou doen had ik nooit verwacht. Ik heb er thuis een punt aan kunnen zuigen en het verhaal minder erg gemaakt dan dat het is/was. Mijn man is een schat en begrijpt het best.
Mijn eerste reactie was dat ik nooit meer iets van 2 wil weten....
Maar...ongelooflijk maar waar....het verlangen blijft.
Zou dit ooit nog over gaan? 9 jaren duurt het al.
Geitje, ik wens je heel veel sterkte. Zet het door. Uiteindelijk zul je er sterker uit komen.
Alle anderen ook sterkte!
Liefs
Dayenne
Meid....wat een ellende. Kan me je angsten zo goed voorstellen. Alles waar ik zo bang voor ben. Is dit het waard? Waarschijnlijk krijg je het antwoorde op deze vraag later pas. Je moet eerst door het diepe dal.
Ik geloof niet dat je je kinderen zal verliezen. Het zal een heel verwerkingsproces voor ze worden, maar praat met ze, wees eerlijk dan zullen ze het uiteindelijk begrijpen.
Ik heb alle respect voor mijn 2 verloren. Een aantal weken geleden heeft hij anoniem via mail mijn man ingelicht...
Hij heeft er vaak mee gedreigd, maar dat hij het uiteindelijk echt zou doen had ik nooit verwacht. Ik heb er thuis een punt aan kunnen zuigen en het verhaal minder erg gemaakt dan dat het is/was. Mijn man is een schat en begrijpt het best.
Mijn eerste reactie was dat ik nooit meer iets van 2 wil weten....
Maar...ongelooflijk maar waar....het verlangen blijft.
Zou dit ooit nog over gaan? 9 jaren duurt het al.
Geitje, ik wens je heel veel sterkte. Zet het door. Uiteindelijk zul je er sterker uit komen.
Alle anderen ook sterkte!
Liefs
Dayenne
dinsdag 10 juni 2008 om 09:49
quote:geitje2 schreef op 07 juni 2008 @ 18:08:
Je kunt het zo goed praten voor jezelf allemaal. Feit is nu dat ik het respect van mijn vrienden verloren ben, straks waarschijnlijk nooit meer van mijn ouders bezoek ga krijgen en (en daar lig ik wakker van) mijn kids ook nog ga verliezen. Wie wil een slet als moeder? En dan heb ik het nog niet eens over mijn financiele situatie. Ik heb net een nieuwe baan. Hoe kan ik goed presteren op mijn werk met deze ellende in het verschiet? Maar ik heb het geld hard nodig.
Mijn man krijgt van iedereen steun en begrip. Ineens zijn al 'onze' vrienden vergeten dat hij nooit makkelijk is geweest. Ik sta er van te kijken hoe er gekletst wordt en hoe iedereen oordeelt zonder de feiten te kennen.
Geitje, ik ken je verhaal niet, maar als ik dit lees wil ik je één ding zeggen. Je hoeft je niet te verontschuldigen tegenover anderen. Anderen oordelen zo vreselijk makkelijk. Sta erboven, wees maar arrogant, maar ga alstjeblieft niet in een slachtofferrol kruipen! Niet doen hoor! Ik vertik het ook. Ik weet ook dat er gekletst gaat worden. Maar jij en ik en alle anderen die in deze situatie geraakt zijn, weten waarom we in deze situatie geraakt zijn. En dat is onze! situatie. Wij moeten hier verder mee, niet hun.
Maar eerlijk is eerlijk, natuurlijk zakt de moed me ook wel eens in de schoenen. Sta ik wel heel stoer m'n vrouwtje, maar soms......
Hier is de situatie zo onwerkelijk. Soms denk ik weleens dat mijn nr. 1 nog niet door heeft wat er gaat gebeuren. Maar misschien ben ik nog niet helemaal duidelijk geweest. Ik vind het zo vreselijk moeilijk om op zijn vraag: "Kies je voor hem of kies je voor mij?" te antwoorden. Hij weet dat ik van nr. 2 hou en dat we wat hebben. Hoe diep het gaat kan ik niet over mijn hart verkrijgen om te zeggen. Meestal zeg ik dat ik voor mijzelf kies. Maar ik wil ook eerst alleen wonen. Ik wil ook eerst rust hebben en de zaken goed op een rij krijgen. Maar mijn nr. 1 ziet dat heel duidelijk als kiezen voor nr. 2. Hij is daar, jammer genoeg, heel zwart/wit in. Het is zus, dus het kan niet anders zijn. Moeilijk hoor.
Anna, wat zal jij een fijne dag gehad hebben! Wat is dat een heerlijk gevoel dat je je zo geliefd kan voelen. Daar kan je een poos(je) op teren, dat gevoel herken ik.
Ik wilde nog meer reageren op anderen, maar heb ondertussen nr. 2 aan de telefoon gehad en ben nu het hele verhaal kwijt
Ben nu even vol van andere dingen.......
Warme knuffel voor iedereen, Mega
Je kunt het zo goed praten voor jezelf allemaal. Feit is nu dat ik het respect van mijn vrienden verloren ben, straks waarschijnlijk nooit meer van mijn ouders bezoek ga krijgen en (en daar lig ik wakker van) mijn kids ook nog ga verliezen. Wie wil een slet als moeder? En dan heb ik het nog niet eens over mijn financiele situatie. Ik heb net een nieuwe baan. Hoe kan ik goed presteren op mijn werk met deze ellende in het verschiet? Maar ik heb het geld hard nodig.
Mijn man krijgt van iedereen steun en begrip. Ineens zijn al 'onze' vrienden vergeten dat hij nooit makkelijk is geweest. Ik sta er van te kijken hoe er gekletst wordt en hoe iedereen oordeelt zonder de feiten te kennen.
Geitje, ik ken je verhaal niet, maar als ik dit lees wil ik je één ding zeggen. Je hoeft je niet te verontschuldigen tegenover anderen. Anderen oordelen zo vreselijk makkelijk. Sta erboven, wees maar arrogant, maar ga alstjeblieft niet in een slachtofferrol kruipen! Niet doen hoor! Ik vertik het ook. Ik weet ook dat er gekletst gaat worden. Maar jij en ik en alle anderen die in deze situatie geraakt zijn, weten waarom we in deze situatie geraakt zijn. En dat is onze! situatie. Wij moeten hier verder mee, niet hun.
Maar eerlijk is eerlijk, natuurlijk zakt de moed me ook wel eens in de schoenen. Sta ik wel heel stoer m'n vrouwtje, maar soms......
Hier is de situatie zo onwerkelijk. Soms denk ik weleens dat mijn nr. 1 nog niet door heeft wat er gaat gebeuren. Maar misschien ben ik nog niet helemaal duidelijk geweest. Ik vind het zo vreselijk moeilijk om op zijn vraag: "Kies je voor hem of kies je voor mij?" te antwoorden. Hij weet dat ik van nr. 2 hou en dat we wat hebben. Hoe diep het gaat kan ik niet over mijn hart verkrijgen om te zeggen. Meestal zeg ik dat ik voor mijzelf kies. Maar ik wil ook eerst alleen wonen. Ik wil ook eerst rust hebben en de zaken goed op een rij krijgen. Maar mijn nr. 1 ziet dat heel duidelijk als kiezen voor nr. 2. Hij is daar, jammer genoeg, heel zwart/wit in. Het is zus, dus het kan niet anders zijn. Moeilijk hoor.
Anna, wat zal jij een fijne dag gehad hebben! Wat is dat een heerlijk gevoel dat je je zo geliefd kan voelen. Daar kan je een poos(je) op teren, dat gevoel herken ik.
Ik wilde nog meer reageren op anderen, maar heb ondertussen nr. 2 aan de telefoon gehad en ben nu het hele verhaal kwijt
Ben nu even vol van andere dingen.......
Warme knuffel voor iedereen, Mega
dinsdag 10 juni 2008 om 20:46
Lieve allemaal, wat een oude bekenden ineens en wat een verhalen.
Niemand van ons heeft kunnen voorzien wat een impact het aangaan van een nr 2 heeft op je leven.
Als ik nu weer zie hoeveel (oud) forummers blijven hangen.
Niet iedereen reageert meer, maar er wordt klaarblijkelijk nog erg veel meegelezen.
Zouden we ooit helemaal los komen?
Bedankt voor de reakties op mijn vragen, ik kan toch nog geen afstand doen van mijn (liefdes)post dus verhuis ik het maar naar mijn vriendin, voorlopig.
Verder berust ik maar in het feit dat ik via via weet dat het mijn nr 2 goed gaat.
Ik wil hem niet meer storen en ik ben bang dat ik het hem moeilijk maak in zijn verwerkingsproces.Ik zou als laatste willen dat we samen terugvallen, daar hebben we zo hard voor geknokt, als hij wil weten hoe het mij is vergaan weet hij de wegen te bewandelen.
Doorelkaargeschud, ook jij als man bedankt voor je reaktie.
Ik vraag me af hoe jij je leven weer op de rit hebt gekregen na het loslaten van je nr2.
Hoe is jou huwelijk na alle ellende?
Heb jij steun gekregen vanuit je omgeving, of heb je dit alleen moeten doorstaan.
Het is goed dat er hier ook af en toe mannen langs komen.
Ik kan me van een hele tijd terug ook het verhaal van "blijf maar twijfelen" later "Blijf" nog herinneren, ook een man.
Blijf lees jij ook nog mee?Hoe gaat het met jou?
Niemand van ons heeft kunnen voorzien wat een impact het aangaan van een nr 2 heeft op je leven.
Als ik nu weer zie hoeveel (oud) forummers blijven hangen.
Niet iedereen reageert meer, maar er wordt klaarblijkelijk nog erg veel meegelezen.
Zouden we ooit helemaal los komen?
Bedankt voor de reakties op mijn vragen, ik kan toch nog geen afstand doen van mijn (liefdes)post dus verhuis ik het maar naar mijn vriendin, voorlopig.
Verder berust ik maar in het feit dat ik via via weet dat het mijn nr 2 goed gaat.
Ik wil hem niet meer storen en ik ben bang dat ik het hem moeilijk maak in zijn verwerkingsproces.Ik zou als laatste willen dat we samen terugvallen, daar hebben we zo hard voor geknokt, als hij wil weten hoe het mij is vergaan weet hij de wegen te bewandelen.
Doorelkaargeschud, ook jij als man bedankt voor je reaktie.
Ik vraag me af hoe jij je leven weer op de rit hebt gekregen na het loslaten van je nr2.
Hoe is jou huwelijk na alle ellende?
Heb jij steun gekregen vanuit je omgeving, of heb je dit alleen moeten doorstaan.
Het is goed dat er hier ook af en toe mannen langs komen.
Ik kan me van een hele tijd terug ook het verhaal van "blijf maar twijfelen" later "Blijf" nog herinneren, ook een man.
Blijf lees jij ook nog mee?Hoe gaat het met jou?
dinsdag 10 juni 2008 om 20:59
Hoi Marla,
mijn leven is weer tot rust. Pijn verwerk ik zelf. En soms heb je van die periodes dat dat me even wat minder af gaat. Zoals nu, binnenkort is de dag dat ik en mijn nr.2 wat met elkaar kregen. Dan moet ik wel even slikken en kies ik ruimte en rust voor mijzelf om alles te verwerken. Verder is het OK. Heb gelukkig ook veel andere goede en mooie dingen in mijn leven. Er is wel veel veranderd. Ander werk, auto, 06, kortom mijn nr. 2 zou mij ook niet zo kunnen vinden, al kom ik door mijn baan wel met regelmaat langs plekken waar wij samen zijn geweest. Ik heb haar ook nooit opgezocht. Dat is nu eenmaal respect over en weer. Je moet elkaar de ruimte geven en kans geven om het eigen leven weer op de rit krijgen. We hebben elkaar al ruim 2 jaar niet gezien of gesproken. Het wordt dan rustiger, maar in mijn hart is voor altijd een bijzondere plek verankerd.
mijn leven is weer tot rust. Pijn verwerk ik zelf. En soms heb je van die periodes dat dat me even wat minder af gaat. Zoals nu, binnenkort is de dag dat ik en mijn nr.2 wat met elkaar kregen. Dan moet ik wel even slikken en kies ik ruimte en rust voor mijzelf om alles te verwerken. Verder is het OK. Heb gelukkig ook veel andere goede en mooie dingen in mijn leven. Er is wel veel veranderd. Ander werk, auto, 06, kortom mijn nr. 2 zou mij ook niet zo kunnen vinden, al kom ik door mijn baan wel met regelmaat langs plekken waar wij samen zijn geweest. Ik heb haar ook nooit opgezocht. Dat is nu eenmaal respect over en weer. Je moet elkaar de ruimte geven en kans geven om het eigen leven weer op de rit krijgen. We hebben elkaar al ruim 2 jaar niet gezien of gesproken. Het wordt dan rustiger, maar in mijn hart is voor altijd een bijzondere plek verankerd.
dinsdag 10 juni 2008 om 21:23
Wat sterk van je, heb je nooit de neiging om die plekken weer langs te gaan?
Ik kom nog steeds met regelmaat daar, soms vraag ik me wel eens af waarom ik het maar blijf doen.
Maar misschien is het stille hoop om hem nog weer eens een keer te ontmoeten om van hem te horen hoe hij de periode na ons afscheid heeft doorstaan.
Ik heb destijds een fout gemaakt door hem in mijn leef en werkomgeving te ontmoeten, ik kan daardoor moeilijk plekken ontwijken.
Dat is denk ik ook de reden dat het blijft trekken.
Ik heb een andere werkplek overwogen maar andere factoren wogen zwaarder.
En jou huwelijk, is die weer stabiel geworden?
Ik herken jou gevoelens rond bepaalde data, onrust beheerst dan mijn hoofd en lijf.
Ik kom nog steeds met regelmaat daar, soms vraag ik me wel eens af waarom ik het maar blijf doen.
Maar misschien is het stille hoop om hem nog weer eens een keer te ontmoeten om van hem te horen hoe hij de periode na ons afscheid heeft doorstaan.
Ik heb destijds een fout gemaakt door hem in mijn leef en werkomgeving te ontmoeten, ik kan daardoor moeilijk plekken ontwijken.
Dat is denk ik ook de reden dat het blijft trekken.
Ik heb een andere werkplek overwogen maar andere factoren wogen zwaarder.
En jou huwelijk, is die weer stabiel geworden?
Ik herken jou gevoelens rond bepaalde data, onrust beheerst dan mijn hoofd en lijf.
dinsdag 10 juni 2008 om 21:54
@dayenne: jee wat heftig dat nr2 nr1 in heeft gelicht. heeft jouw nr2 geen relatie, dat hij dat "risico" heeft genomen? want als ook hij een nr1 had dan zou je hem hetzelfde kunstje kunnen flikken.
ik zou der ook klaar mee zijn als nr2 zoiets deed. maar die van mij is chantabel..
maar ja in dat stadium zitten wij helemaal niet. nr2 en ik vinden elkaar leuk, hebben het ook wel eens uitgesproken tegen elkaar. en als het aan hem lag was eea al "geconsumeerd", maar tot op heden ben ik sterk
maar het valt me wel zwaar, denk veel aan hem (bijna obsessief) en ben blij als een kind als ik hem spreek of zie.
ik heb hem nu al een paar dagen niet gezien en dan merk ik dat het verstand het wel steeds meer en meer wint.
dan denk ik wel eens, is het niet beter om nu rigoreus te stoppen? gewoon tegen hem zeggen, hier eindigt het, óók onze vriendschap? want als ik hem blijf zien dan gaat het geheit een keer mis.
alleen zou ik hem als vriend heel erg missen. hij is een soort soulmate van me, ik heb bepaalde dingen nog nooit zo met iemand kunnen delen. ook niet met mijn nr1 (die mij ook lief is).
nr2 is zo open over dingen waardoor ik zelf ook er opener over wordt (ben doorgaans veel geslotener).
wie herkent dit? voor wie was/is dit ook een groot deel van de aantrekkingskracht van nr2? (buiten het fysieke, want mijn nr2 is echt het snoepje van de week, hi hi) (nr1 ziet er trouwens ook niet slecht uit maar heeft altijd al minder fysieke aantrekkingskracht op me gehad dan eerdere vlammen)
ik zou der ook klaar mee zijn als nr2 zoiets deed. maar die van mij is chantabel..
maar ja in dat stadium zitten wij helemaal niet. nr2 en ik vinden elkaar leuk, hebben het ook wel eens uitgesproken tegen elkaar. en als het aan hem lag was eea al "geconsumeerd", maar tot op heden ben ik sterk
maar het valt me wel zwaar, denk veel aan hem (bijna obsessief) en ben blij als een kind als ik hem spreek of zie.
ik heb hem nu al een paar dagen niet gezien en dan merk ik dat het verstand het wel steeds meer en meer wint.
dan denk ik wel eens, is het niet beter om nu rigoreus te stoppen? gewoon tegen hem zeggen, hier eindigt het, óók onze vriendschap? want als ik hem blijf zien dan gaat het geheit een keer mis.
alleen zou ik hem als vriend heel erg missen. hij is een soort soulmate van me, ik heb bepaalde dingen nog nooit zo met iemand kunnen delen. ook niet met mijn nr1 (die mij ook lief is).
nr2 is zo open over dingen waardoor ik zelf ook er opener over wordt (ben doorgaans veel geslotener).
wie herkent dit? voor wie was/is dit ook een groot deel van de aantrekkingskracht van nr2? (buiten het fysieke, want mijn nr2 is echt het snoepje van de week, hi hi) (nr1 ziet er trouwens ook niet slecht uit maar heeft altijd al minder fysieke aantrekkingskracht op me gehad dan eerdere vlammen)
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald
dinsdag 10 juni 2008 om 22:14
woensdag 11 juni 2008 om 09:31
Hoi Marla en Ids, hier ook een grote mate van herkenbaarheid wat betreft gevoeligheid, zorgzaamheid en fysieke aantrekkingskracht van nr. 2!!! een echt metroman, zonder te soft te zijn. Gaat hier ook super. kunnen bijna niet van elkaar afblijven... ik ben nu wel weer redelijk sterk, en dan komt het initiatief weer van zijn kant, en andersom ook. het is echt een wisselwerking. Geniet met volle teugen, maar blijft toch ook heel dubbel. Ben me al geestelijk aan t voorbereiden op 3 weken gemis van nr 2 tijdens mn vakantie... daar zie ik nog wel steeds tegenop, maar ja, niks aan te doen.
@ Danyenne, Wel heftig idd dat jouw nr. 2 je nr 1 heeft ingelicht..... Hoezo had hij daarmee gedreigd..? Wilde hij zelf stoppen maar jij nog niet ofzo? En vond hij dit de enige manier waarop je zou kunnen stoppen?
Sterkte in ieder geval meid!
Verder iedereen ook weer sterkte en plezier toegewenst !! xP
@ Danyenne, Wel heftig idd dat jouw nr. 2 je nr 1 heeft ingelicht..... Hoezo had hij daarmee gedreigd..? Wilde hij zelf stoppen maar jij nog niet ofzo? En vond hij dit de enige manier waarop je zou kunnen stoppen?
Sterkte in ieder geval meid!
Verder iedereen ook weer sterkte en plezier toegewenst !! xP
woensdag 11 juni 2008 om 10:34
Mijn nr 2 heeft ook een nr 1, maar zij is voor een gedeelte wel op de hoogte. Ik zou haar ook nog een en ander kunnen vertellen, maar ik ga me niet verlagen. Wie ben ik om haar nog meer pijn te doen...
Het was al over tussen 2 en mij. Hij kon het niet uitstaan dat ik 'schijnbaar normaal' doorleef terwijl zijn huwelijk naar de klote is. Ik moest van hem hetzelfde meemaken.....
Hoe ziek kun je zijn?
Het was al over tussen 2 en mij. Hij kon het niet uitstaan dat ik 'schijnbaar normaal' doorleef terwijl zijn huwelijk naar de klote is. Ik moest van hem hetzelfde meemaken.....
Hoe ziek kun je zijn?
woensdag 11 juni 2008 om 10:50
Ids, ik herken het heel goed, mijn relatie met collega was alleen emotioneel. Hij heeft persoonlijk contact verbroken zonder mij daar een uitleg over te geven. Dat doet pijn maar is tegelijkertijd wel goed. Het was denk ik de enige manier om te voorkomen dat de relatie zich nog verder zou ontwikkelen. Ik vind het wel heel moeilijk dat hij er blijkbaar weinig moeite mee heeft. Wij hebben zoveel van ons gevoelsleven met elkaar gedeeld, we hebben letterlijk over alles met elkaar gepraat, ik mis die gesprekken. Omdat wij bij hetzelfde bedrijf werken zien en spreken we elkaar nog wel, maar hij stuurt geen mailtjes, smsjes meer. Hoewel 2 weken geleden stuurde hij wel een mailtje toen hij even een rookpauze had en vroeg of ik ook kwam, toen hebben we heel eventjes gepraat. Ik heb hem gevraagd waarom we geen contact meer hebben maar hij heeft die vraag niet beantwoord. "we praten nu toch" was het antwoord. Ja nu 1x in de 4 weken en vroeger minimaal 30 minuten per dag! Ik ben toch niet gek dat ik dat nogal een verschil vindt!!.
Verder heb ik vrede met de situatie. Het geeft rust, ik hoef geen berichtjes meer te wissen voordat ik thuis de auto uit stap, ik hoef niet bang te zijn om mijn telefoon te laten slingeren in het weekend etc. Maar ik mis zijn vriendschap zo erg dat het pijn doet!
Geitje, knuffel voor je, ik weet je berichtje van vorig jaar nog goed te herinneren, toen het net uitgekomen was, sterkte meid, ik denk aan je!
Verder heb ik vrede met de situatie. Het geeft rust, ik hoef geen berichtjes meer te wissen voordat ik thuis de auto uit stap, ik hoef niet bang te zijn om mijn telefoon te laten slingeren in het weekend etc. Maar ik mis zijn vriendschap zo erg dat het pijn doet!
Geitje, knuffel voor je, ik weet je berichtje van vorig jaar nog goed te herinneren, toen het net uitgekomen was, sterkte meid, ik denk aan je!
woensdag 11 juni 2008 om 14:06
thanks meiden, fijn dat jullie het herkennen.
@thea83, hoe is het beëindigen van jullie speciale relatie dan in het werk gegaan? was het jullie beidens initiatief?
ik zie (als het doorgaat) mijn nr2 komende donderdag. ik denk dat ik eea ga proberen uit te praten met hem. moeilijk, moeilijk!
@danyenne, idd hoe ziek kan je zijn.. ik vind het heel kinderachtig van hem. het lijkt dus wel alsof hij jou de schuld van alles geeft, terwijl hij er ook zelf toch bij was? vreemd. lijkt me heel lastig. hoe heeft nr1 het opgepakt? wist hij er al wat van?
@thea83, hoe is het beëindigen van jullie speciale relatie dan in het werk gegaan? was het jullie beidens initiatief?
ik zie (als het doorgaat) mijn nr2 komende donderdag. ik denk dat ik eea ga proberen uit te praten met hem. moeilijk, moeilijk!
@danyenne, idd hoe ziek kan je zijn.. ik vind het heel kinderachtig van hem. het lijkt dus wel alsof hij jou de schuld van alles geeft, terwijl hij er ook zelf toch bij was? vreemd. lijkt me heel lastig. hoe heeft nr1 het opgepakt? wist hij er al wat van?
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald
