Relaties
alle pijlers
Kwetsende woorden
dinsdag 17 juni 2008 om 10:15
Hallo dames,
Ik heb hier maar een topic geopend omdat ergens heel erg mee zit. Het gaat namelijk om mijn moeder. De laatste tijden merk ik keer op keer dat zij mij heel erg kwetst, vernederd waar andere mensen bij zijn. Ze weet het altijd beter, als er bijvoorbeeld iets zich voor doet dan is zij de reddende engel want zij heeft de oplossing gevonden (ook al is dat dan bijvb. niet zo).
Ik overweeg de laatste tijd steeds vaker om definitief mijn contact met haar te verbreken. En tuurlijk heeft ze ook wel weer leuke dingen, als ik die zo even moet op noemen weet ik het effe niet zo gauw. Ze weet het altijd beter, ze maakt altijd domme geintjes door mij of me broertje te vergelijken met iets heel stoms. En op visite weet ze me altijd te vernederen. Ik heb sinds kort een dochtertje en laatst waren we op visite en toen maaktte ze ook weer zo'n opmerking als ; ja ze is gewoon jong ze weet gewoon niet hoe ze een kind moet opvoedden, bij onze cultuur zijn ze op jonge leeftijd al moeder en zorgen ze al voor 4/3 kleine kinderen maar hier dat niet zo blablabla. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet. Je zou juist denken dat je moeder een persoon zou moeten zijn die je steunt door dik en dun, als mijn moeder mij helpt dan geeft ze me achteraf altijd een trap na. En ook heb ik haar er mee geconfronteerd waarom zij mij soms zo beledigt, meestal loopt ze dan weg of begint ze mij aan te spreken over mijn houding terwijl het over haar gaat. Wat ik ook heel erg vind is dat als er bijvoorbeeld iets met me dochtertje is (ziek, enz) dat ze dan keer op keer zegt ; ik heb je toch gezegd dat je een abortus moest doen. Die woorden kwetsen mij heel erg veel. Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen. En ik heb al een tijdje geen kontakt met haar gehad ik ben toen 8maanden niet bij dr op bezoek geweest, maar zij is altijd het slachtoffer want zij is de o zo geweldige moeder die altijd geld in ons heeft gespendeerd en altijd achter ons aan heeft zitten hollen, maar dan denk ik ; hallo dat is je taak als moeder toch ?!
Ik heb geen internet thuis dus ik zal wat traag reageren.
Ik hoop dat er iemand tussen jullie zit die dit herkent.
Ik heb hier maar een topic geopend omdat ergens heel erg mee zit. Het gaat namelijk om mijn moeder. De laatste tijden merk ik keer op keer dat zij mij heel erg kwetst, vernederd waar andere mensen bij zijn. Ze weet het altijd beter, als er bijvoorbeeld iets zich voor doet dan is zij de reddende engel want zij heeft de oplossing gevonden (ook al is dat dan bijvb. niet zo).
Ik overweeg de laatste tijd steeds vaker om definitief mijn contact met haar te verbreken. En tuurlijk heeft ze ook wel weer leuke dingen, als ik die zo even moet op noemen weet ik het effe niet zo gauw. Ze weet het altijd beter, ze maakt altijd domme geintjes door mij of me broertje te vergelijken met iets heel stoms. En op visite weet ze me altijd te vernederen. Ik heb sinds kort een dochtertje en laatst waren we op visite en toen maaktte ze ook weer zo'n opmerking als ; ja ze is gewoon jong ze weet gewoon niet hoe ze een kind moet opvoedden, bij onze cultuur zijn ze op jonge leeftijd al moeder en zorgen ze al voor 4/3 kleine kinderen maar hier dat niet zo blablabla. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet. Je zou juist denken dat je moeder een persoon zou moeten zijn die je steunt door dik en dun, als mijn moeder mij helpt dan geeft ze me achteraf altijd een trap na. En ook heb ik haar er mee geconfronteerd waarom zij mij soms zo beledigt, meestal loopt ze dan weg of begint ze mij aan te spreken over mijn houding terwijl het over haar gaat. Wat ik ook heel erg vind is dat als er bijvoorbeeld iets met me dochtertje is (ziek, enz) dat ze dan keer op keer zegt ; ik heb je toch gezegd dat je een abortus moest doen. Die woorden kwetsen mij heel erg veel. Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen. En ik heb al een tijdje geen kontakt met haar gehad ik ben toen 8maanden niet bij dr op bezoek geweest, maar zij is altijd het slachtoffer want zij is de o zo geweldige moeder die altijd geld in ons heeft gespendeerd en altijd achter ons aan heeft zitten hollen, maar dan denk ik ; hallo dat is je taak als moeder toch ?!
Ik heb geen internet thuis dus ik zal wat traag reageren.
Ik hoop dat er iemand tussen jullie zit die dit herkent.
dinsdag 17 juni 2008 om 10:20
Bloemetje, wat lijkt me dat nu moeilijk. Ik denk dat een moeder achter je hoort te staan wat je ook doet of kiest. Wil niet zeggen dat ze het met je eens moet zijn. het lijkt me wel pijnlijk hoe je moeder je benadert. Ben je wel eens in gesprek gegaan met haar hierover?
Je hebt zelf een dochtertje, dus je weet hoe je het liefste haar wil benaderen, zoals je het zelf ook had gewild.
Als je al veel hebt geprobeerd en niets helpt, zou ik me af gaan vragen of je je energie er nog wel in wil stoppen. Omdat je toch keer op keer afgewezen wordt. Of zoek een middenweg, hou mondjesmaat contact, maar alleen op momenten dat jij dat wil en dat je sterk in je schoenen staat.
Ik wens je veel succes en sterkte .
Je hebt zelf een dochtertje, dus je weet hoe je het liefste haar wil benaderen, zoals je het zelf ook had gewild.
Als je al veel hebt geprobeerd en niets helpt, zou ik me af gaan vragen of je je energie er nog wel in wil stoppen. Omdat je toch keer op keer afgewezen wordt. Of zoek een middenweg, hou mondjesmaat contact, maar alleen op momenten dat jij dat wil en dat je sterk in je schoenen staat.
Ik wens je veel succes en sterkte .
dinsdag 17 juni 2008 om 10:24
quote:snorkel77 schreef op 17 juni 2008 @ 10:20:
Bloemetje, wat lijkt me dat nu moeilijk. Ik denk dat een moeder achter je hoort te staan wat je ook doet of kiest. Wil niet zeggen dat ze het met je eens moet zijn. het lijkt me wel pijnlijk hoe je moeder je benadert. Ben je wel eens in gesprek gegaan met haar hierover? Dat probeer ik juist altijd, maar altijd loopt ze weg of probeert ze het zodanig op mij af te schuiven door te vertellen wat ik allemaal wel niet verkeerd doe.Je hebt zelf een dochtertje, dus je weet hoe je het liefste haar wil benaderen, zoals je het zelf ook had gewild. Ik denk dat ik daarom de laatste tijd ook steeds meer met mijn moeders houding geconfronteerd wordt omdat ik nu zelf moeder ben.
Als je al veel hebt geprobeerd en niets helpt, zou ik me af gaan vragen of je je energie er nog wel in wil stoppen. Omdat je toch keer op keer afgewezen wordt. Of zoek een middenweg, hou mondjesmaat contact, maar alleen op momenten dat jij dat wil en dat je sterk in je schoenen staat.
Ik wens je veel succes en sterkte .Dankjewel
Bloemetje, wat lijkt me dat nu moeilijk. Ik denk dat een moeder achter je hoort te staan wat je ook doet of kiest. Wil niet zeggen dat ze het met je eens moet zijn. het lijkt me wel pijnlijk hoe je moeder je benadert. Ben je wel eens in gesprek gegaan met haar hierover? Dat probeer ik juist altijd, maar altijd loopt ze weg of probeert ze het zodanig op mij af te schuiven door te vertellen wat ik allemaal wel niet verkeerd doe.Je hebt zelf een dochtertje, dus je weet hoe je het liefste haar wil benaderen, zoals je het zelf ook had gewild. Ik denk dat ik daarom de laatste tijd ook steeds meer met mijn moeders houding geconfronteerd wordt omdat ik nu zelf moeder ben.
Als je al veel hebt geprobeerd en niets helpt, zou ik me af gaan vragen of je je energie er nog wel in wil stoppen. Omdat je toch keer op keer afgewezen wordt. Of zoek een middenweg, hou mondjesmaat contact, maar alleen op momenten dat jij dat wil en dat je sterk in je schoenen staat.
Ik wens je veel succes en sterkte .Dankjewel
dinsdag 17 juni 2008 om 10:28
ik zou ook niet gelijk het contact compleet verbreken (kan altijd nog) maar wel minderen, en zakelijker houden.
dus geen problemen aan haar voor leggen en niet klagen tegen haar.
gewoon vertellen over leuke dingen op je werk, over je kind en verder niet er op ingaan als ze naar doet.
ik ken het ook, ik heb wel zo goed als gebroken met mijn moeder, maar dat is dus ook niet makkelijk omdat je regelmatig geconfronteerd word met haar bij familie, kan je maar beter (zeker voor jezelf en je kind) het beprekt houden
succes
dus geen problemen aan haar voor leggen en niet klagen tegen haar.
gewoon vertellen over leuke dingen op je werk, over je kind en verder niet er op ingaan als ze naar doet.
ik ken het ook, ik heb wel zo goed als gebroken met mijn moeder, maar dat is dus ook niet makkelijk omdat je regelmatig geconfronteerd word met haar bij familie, kan je maar beter (zeker voor jezelf en je kind) het beprekt houden
succes
dinsdag 17 juni 2008 om 10:29
quote:gigaluilak schreef op 17 juni 2008 @ 10:28:
ik zsou ook niet gelijk het contact compleet verbreken (kan altijd nog) maar wel minderen, en zakelijker houden.
dus geen problemen aan haar voor leggen en niet klagen tegen haar.
gewoon vertellen over leuke dingen op je werk, over je kind en verder niet er op ingaan als ze naar doet.Ik denk ook dat je gelijk hebt, ik moet er denk ik maar mee kappen met het confronteren.Thanks voor je berichtje.
ik zsou ook niet gelijk het contact compleet verbreken (kan altijd nog) maar wel minderen, en zakelijker houden.
dus geen problemen aan haar voor leggen en niet klagen tegen haar.
gewoon vertellen over leuke dingen op je werk, over je kind en verder niet er op ingaan als ze naar doet.Ik denk ook dat je gelijk hebt, ik moet er denk ik maar mee kappen met het confronteren.Thanks voor je berichtje.
dinsdag 17 juni 2008 om 10:29
quote:gigaluilak schreef op 17 juni 2008 @ 10:28:
ik zsou ook niet gelijk het contact compleet verbreken (kan altijd nog) maar wel minderen, en zakelijker houden.
dus geen problemen aan haar voor leggen en niet klagen tegen haar.
gewoon vertellen over leuke dingen op je werk, over je kind en verder niet er op ingaan als ze naar doet.Ik denk ook dat je gelijk hebt, ik moet er denk ik maar mee kappen met het confronteren.Thanks voor je berichtje.
ik zsou ook niet gelijk het contact compleet verbreken (kan altijd nog) maar wel minderen, en zakelijker houden.
dus geen problemen aan haar voor leggen en niet klagen tegen haar.
gewoon vertellen over leuke dingen op je werk, over je kind en verder niet er op ingaan als ze naar doet.Ik denk ook dat je gelijk hebt, ik moet er denk ik maar mee kappen met het confronteren.Thanks voor je berichtje.
dinsdag 17 juni 2008 om 10:58
Wacht even:
1. Volgens jouw cultuur had je al 3/4 kinderen moeten hebben. Welke cultuur is dat dan wel?
2. En toch had je een abortus moeten doen. Wat dan weer in tegenspraak is met die 3/4 kinderen die je had moeten hebben. Hoe zit het nou wel volgens haar?
3. Ik neem aan dat zij ook wel eens ziek is. Moeten jullie haar dan ook maar doodschieten of je oma verwensen dat ze beter een abortus had moeten nemen?
Ik denk dat je moeder een hele harde les verdient: als zij zo doorgaat ga jij je van haar verwijderen met haar idiote uitspraken. En dat heeft ze dan wel aan zichzelf te danken. Wat zegt je vader?
1. Volgens jouw cultuur had je al 3/4 kinderen moeten hebben. Welke cultuur is dat dan wel?
2. En toch had je een abortus moeten doen. Wat dan weer in tegenspraak is met die 3/4 kinderen die je had moeten hebben. Hoe zit het nou wel volgens haar?
3. Ik neem aan dat zij ook wel eens ziek is. Moeten jullie haar dan ook maar doodschieten of je oma verwensen dat ze beter een abortus had moeten nemen?
Ik denk dat je moeder een hele harde les verdient: als zij zo doorgaat ga jij je van haar verwijderen met haar idiote uitspraken. En dat heeft ze dan wel aan zichzelf te danken. Wat zegt je vader?
dinsdag 17 juni 2008 om 11:03
Ik heb zo'n schoonmoeder. Het verhaal is niet helemaal hetzelfde als jij, maar het is er één die altijd gelijk in de verdediging schiet als je ergens over begint. Ze betrekt alles op zichzelf, altijd het gevoel dat ze de schuld ergens van krijgt. Wil ook altijd haar gelijk krijgen.
Mijn man en ik proberen zo min mogelijk met haar in discussie te gaan. Ik zit zelf ook altijd op het puntje van mijn stoel als we daar op visite zijn, niet relaxed of zo. Meestal zijn we een uurtje of 2 op visite en dan gaan we weer naar huis. Mijn tip is dezelfde als die van Gigaluilak: houd wel contact, maar houd het oppervlakkig.
Het is heel vervelend, want een moeder zou iemand moeten zijn waar je met je problemen heen kunt, iemand die je helpt en met je meedenkt. Maar jij hebt inmiddels geleerd dat jouw moeder dat niet doet. Het komt erop neer dat je je verwachtingen van je moeder moet loslaten. Geen verwachtingen geen teleurstellingen. Hoe zuur dat ook mag zijn.
Sterkte.
Mijn man en ik proberen zo min mogelijk met haar in discussie te gaan. Ik zit zelf ook altijd op het puntje van mijn stoel als we daar op visite zijn, niet relaxed of zo. Meestal zijn we een uurtje of 2 op visite en dan gaan we weer naar huis. Mijn tip is dezelfde als die van Gigaluilak: houd wel contact, maar houd het oppervlakkig.
Het is heel vervelend, want een moeder zou iemand moeten zijn waar je met je problemen heen kunt, iemand die je helpt en met je meedenkt. Maar jij hebt inmiddels geleerd dat jouw moeder dat niet doet. Het komt erop neer dat je je verwachtingen van je moeder moet loslaten. Geen verwachtingen geen teleurstellingen. Hoe zuur dat ook mag zijn.
Sterkte.
dinsdag 17 juni 2008 om 11:06
Ze heeft duidelijk problemen met jouw keuzes, en ja... ze is misschien zelf onzeker over haar eigen keuzes..
Ik zou inderdaad de wijste zijn en niet ingaan als ze iets naars zegt.
Misschien kun je wel zeggen als ze een nare opmerking maakt in het bijzijn van anderen, dat je dan zegt: ik vind het niet leuk dat je dit zegt mama..
Kijken hoe ze reageert? Dan zien andere mensen ook dat ze een kutopmerking maakt.
Nou gelukkig heb je zelf een dochtertje bij wie je geen kutopmerkingen zal maken
Ik kan me voorstellen (mijn moeder heeft het ook soms) dat je wil dat je moeder in je gelooft en achter je staat...
Heel veel sterkte!!!
Ik zou inderdaad de wijste zijn en niet ingaan als ze iets naars zegt.
Misschien kun je wel zeggen als ze een nare opmerking maakt in het bijzijn van anderen, dat je dan zegt: ik vind het niet leuk dat je dit zegt mama..
Kijken hoe ze reageert? Dan zien andere mensen ook dat ze een kutopmerking maakt.
Nou gelukkig heb je zelf een dochtertje bij wie je geen kutopmerkingen zal maken
Ik kan me voorstellen (mijn moeder heeft het ook soms) dat je wil dat je moeder in je gelooft en achter je staat...
Heel veel sterkte!!!
dinsdag 17 juni 2008 om 11:16
Dat ze zegt dat je maar een abortus had moeten nemen, vind ik echt keihard.
Verder eens met de andere posters. Misschien niet direct het contact verbreken, maar niet meer met vragen of problemen bij haar aankloppen. Ze zal je toch niet helpen. Hoop dat je daarmee bij een vriendin, man, ander familielid terecht kan.
Sterkte!
Verder eens met de andere posters. Misschien niet direct het contact verbreken, maar niet meer met vragen of problemen bij haar aankloppen. Ze zal je toch niet helpen. Hoop dat je daarmee bij een vriendin, man, ander familielid terecht kan.
Sterkte!
dinsdag 17 juni 2008 om 12:46
Ik herken wel dingen in je verhaal. Andere opmerkingen, maar een beetje dezelfde strekking.
Wat ik probeer -en dat is heel moeilijk- is om het contact een beetje "zakelijk" te houden. Ik heb dus contact, maar praat over wat algemene dingen bijvoorbeeld. Gevoelszaken of problemen bespreek ik bijna niet meer, want steun komt er zelden en meestal is het reden voor nog meer kritiek op mij.
Het is lastig, want je wilt zo graag dat het anders is, het is toch je moeder en die zou je juist moeten steunen, nietwaar.
Sterkte
Wat ik probeer -en dat is heel moeilijk- is om het contact een beetje "zakelijk" te houden. Ik heb dus contact, maar praat over wat algemene dingen bijvoorbeeld. Gevoelszaken of problemen bespreek ik bijna niet meer, want steun komt er zelden en meestal is het reden voor nog meer kritiek op mij.
Het is lastig, want je wilt zo graag dat het anders is, het is toch je moeder en die zou je juist moeten steunen, nietwaar.
Sterkte
dinsdag 17 juni 2008 om 12:50
dinsdag 17 juni 2008 om 12:54
dinsdag 17 juni 2008 om 13:34
quote:Antonio schreef op 17 juni 2008 @ 10:58:
Wacht even:
1. Volgens jouw cultuur had je al 3/4 kinderen moeten hebben. Welke cultuur is dat dan wel? Het was een voorbeeld en als je het niet heel erg vindt wil ik dit buiten beschouwing laten.2. En toch had je een abortus moeten doen. Wat dan weer in tegenspraak is met die 3/4 kinderen die je had moeten hebben. Hoe zit het nou wel volgens haar?
3. Ik neem aan dat zij ook wel eens ziek is. Moeten jullie haar dan ook maar doodschieten of je oma verwensen dat ze beter een abortus had moeten nemen?
Ik denk dat je moeder een hele harde les verdient: als zij zo doorgaat ga jij je van haar verwijderen met haar idiote uitspraken. En dat heeft ze dan wel aan zichzelf te danken. Wat zegt je vader? Met mijn vader heb ik geen contact, voor de rest nog bedankt voor je berichtje.
Wacht even:
1. Volgens jouw cultuur had je al 3/4 kinderen moeten hebben. Welke cultuur is dat dan wel? Het was een voorbeeld en als je het niet heel erg vindt wil ik dit buiten beschouwing laten.2. En toch had je een abortus moeten doen. Wat dan weer in tegenspraak is met die 3/4 kinderen die je had moeten hebben. Hoe zit het nou wel volgens haar?
3. Ik neem aan dat zij ook wel eens ziek is. Moeten jullie haar dan ook maar doodschieten of je oma verwensen dat ze beter een abortus had moeten nemen?
Ik denk dat je moeder een hele harde les verdient: als zij zo doorgaat ga jij je van haar verwijderen met haar idiote uitspraken. En dat heeft ze dan wel aan zichzelf te danken. Wat zegt je vader? Met mijn vader heb ik geen contact, voor de rest nog bedankt voor je berichtje.
dinsdag 17 juni 2008 om 13:36
quote:zomerkind schreef op 17 juni 2008 @ 11:03:
Ik heb zo'n schoonmoeder. Het verhaal is niet helemaal hetzelfde als jij, maar het is er één die altijd gelijk in de verdediging schiet als je ergens over begint. Ze betrekt alles op zichzelf, altijd het gevoel dat ze de schuld ergens van krijgt. Wil ook altijd haar gelijk krijgen.
Mijn man en ik proberen zo min mogelijk met haar in discussie te gaan. Ik zit zelf ook altijd op het puntje van mijn stoel als we daar op visite zijn, niet relaxed of zo. Meestal zijn we een uurtje of 2 op visite en dan gaan we weer naar huis. Mijn tip is dezelfde als die van Gigaluilak: houd wel contact, maar houd het oppervlakkig.
Het is heel vervelend, want een moeder zou iemand moeten zijn waar je met je problemen heen kunt, iemand die je helpt en met je meedenkt. Maar jij hebt inmiddels geleerd dat jouw moeder dat niet doet. Het komt erop neer dat je je verwachtingen van je moeder moet loslaten. Geen verwachtingen geen teleurstellingen. Hoe zuur dat ook mag zijn.
Sterkte. Het is moeilijk maar ik moet gewoon geen verwachtingen meer hebben, zo raak ik ook niet meer teleurgesteld.Thanks voor je berichtje.
Ik heb zo'n schoonmoeder. Het verhaal is niet helemaal hetzelfde als jij, maar het is er één die altijd gelijk in de verdediging schiet als je ergens over begint. Ze betrekt alles op zichzelf, altijd het gevoel dat ze de schuld ergens van krijgt. Wil ook altijd haar gelijk krijgen.
Mijn man en ik proberen zo min mogelijk met haar in discussie te gaan. Ik zit zelf ook altijd op het puntje van mijn stoel als we daar op visite zijn, niet relaxed of zo. Meestal zijn we een uurtje of 2 op visite en dan gaan we weer naar huis. Mijn tip is dezelfde als die van Gigaluilak: houd wel contact, maar houd het oppervlakkig.
Het is heel vervelend, want een moeder zou iemand moeten zijn waar je met je problemen heen kunt, iemand die je helpt en met je meedenkt. Maar jij hebt inmiddels geleerd dat jouw moeder dat niet doet. Het komt erop neer dat je je verwachtingen van je moeder moet loslaten. Geen verwachtingen geen teleurstellingen. Hoe zuur dat ook mag zijn.
Sterkte. Het is moeilijk maar ik moet gewoon geen verwachtingen meer hebben, zo raak ik ook niet meer teleurgesteld.Thanks voor je berichtje.
dinsdag 17 juni 2008 om 13:38
quote:_Soleil_ schreef op 17 juni 2008 @ 12:46:
Ik herken wel dingen in je verhaal. Andere opmerkingen, maar een beetje dezelfde strekking.
Wat ik probeer -en dat is heel moeilijk- is om het contact een beetje "zakelijk" te houden. Ik heb dus contact, maar praat over wat algemene dingen bijvoorbeeld. Gevoelszaken of problemen bespreek ik bijna niet meer, want steun komt er zelden en meestal is het reden voor nog meer kritiek op mij.
Het is lastig, want je wilt zo graag dat het anders is, het is toch je moeder en die zou je juist moeten steunen, nietwaar.
SterkteDaar komt het eigenlijk dus op neer dat er met mensen zoals mijn moeder geen gevoelszaken besproken kunnen worden of ik raak gekwetst.En daarom vind ik het ook moeilijk omdat het mijn moeder is maar ik heb gemerkt dat als ik mijn gevoelens met mijn moeder deel dat ze het dan later weer tegen me gaat gebruiken.Thnx voor je bericht.
Ik herken wel dingen in je verhaal. Andere opmerkingen, maar een beetje dezelfde strekking.
Wat ik probeer -en dat is heel moeilijk- is om het contact een beetje "zakelijk" te houden. Ik heb dus contact, maar praat over wat algemene dingen bijvoorbeeld. Gevoelszaken of problemen bespreek ik bijna niet meer, want steun komt er zelden en meestal is het reden voor nog meer kritiek op mij.
Het is lastig, want je wilt zo graag dat het anders is, het is toch je moeder en die zou je juist moeten steunen, nietwaar.
SterkteDaar komt het eigenlijk dus op neer dat er met mensen zoals mijn moeder geen gevoelszaken besproken kunnen worden of ik raak gekwetst.En daarom vind ik het ook moeilijk omdat het mijn moeder is maar ik heb gemerkt dat als ik mijn gevoelens met mijn moeder deel dat ze het dan later weer tegen me gaat gebruiken.Thnx voor je bericht.
woensdag 18 juni 2008 om 02:45
quote:calvijn1 schreef op 17 juni 2008 @ 12:50:
Hmm
Lijkt me juist reuze moeilijk om het contact zakelijk te houden.
Zit je toch elke keer weer gespannen, en hoop je op meer
Persoonlijk zou ik het contact verbreken.
Dit levert je toch alleen maar stress en verdriet op
Tja, dat is ook zeker een optie (en één die ik heus wel eens overwogen heb), maar er zijn ook nog anderen in het spel. Een vader, broers en zussen, ooms, tantes, grootouders etc. Dan is het heel moeilijk om één iemand uit je leven te bannen. Dan moet je er haast voor kiezen om met de rest ook geen contact meer te hebben. Of het contact moet iniedergeval anders worden, om je moeder te vermijden. Dat is ook geen ideale situatie.
Daarnaast... het is toch je moeder hè... dus contact vebreken doe je niet zomaar denk ik.
Hmm
Lijkt me juist reuze moeilijk om het contact zakelijk te houden.
Zit je toch elke keer weer gespannen, en hoop je op meer
Persoonlijk zou ik het contact verbreken.
Dit levert je toch alleen maar stress en verdriet op
Tja, dat is ook zeker een optie (en één die ik heus wel eens overwogen heb), maar er zijn ook nog anderen in het spel. Een vader, broers en zussen, ooms, tantes, grootouders etc. Dan is het heel moeilijk om één iemand uit je leven te bannen. Dan moet je er haast voor kiezen om met de rest ook geen contact meer te hebben. Of het contact moet iniedergeval anders worden, om je moeder te vermijden. Dat is ook geen ideale situatie.
Daarnaast... het is toch je moeder hè... dus contact vebreken doe je niet zomaar denk ik.
