Gezondheid
alle pijlers
Confrontatie aangaan met huisarts?
dinsdag 5 november 2013 om 12:59
Ik zit even met een dilemma, misschien kunnen jullie met mij meedenken?
Vanaf de geboorte van mijn 2e kindje (nu ruim 4 jaar geleden) voel ik mij niet goed. Vreselijke angsten, nachtenlang wakker; zeer neerslachtig en altijd de angst om mijzelf iets aan te doen..Ik ben best vaak naar mijn huisarts geweest omdat ik op zoek was naar hulp. Daar werd ik eigenlijk niet echt gehoord en verder dan 'ga lekker wandelen' of 'yoga zal je goed doen' kwam hij eigenlijk niet. De laatste keer dat ik daar langs ben geweest (ergens voor de zomer) kreeg ik een gesprek met de praktijkondersteuner (volgens mij een psychiatrisch verpleegkundige) en zij adviseerde mij om eens acupunctuur te doen. Wanhopig werd ik ervan. Ik wandelde mij een slag in de rondte en yoga ging echt niet omdat al mijn energie op ging aan werk (op mijn tandvlees) en mijn kinderen. Ik voelde mij steeds verder afzakken.
Na de vakantie ging ik weer heen omdat ik niet meer wist waar ik het moest zoeken. Op dat moment was mijn eigen huisarts op vakantie en nam een andere huisarts waar. Ik werd gelijk doorgestuurd naar de crisisdienst van de ggz en daar ben ik nog dezelfde week een traject in gegaan voor angst- en stemmingsstoornissen. Ik zie nu elke 2 weken een psychiater en gebruik medicijnen in een vrij hoge dosering. En nu, na een aantal weken afzien, zie ik eindelijk de zon weer een beetje schijnen, werk ik een paar uur per dag en geniet ik weer een beetje van mijn kinderen. Eindelijk weer een beetje het gevoel dat ik leef ipv overleef. Ik ben er nog lang niet. Krijg cognitieve therapie en moet voorlopig mijn AD blijven slikken, maar er is weer wat licht.
Eind goed al goed zou je zeggen. Maar ik heb alleen zo de behoefte om de confrontatie/een gesprek met mijn huisarts aan te gaan. Ik voel mij zo niet gehoord en serieus genomen en heb ook wel een beetje het idee dat ik 4 jaar van mijn leven heb 'verpest'. Wat wil ik dan met het gesprek bereiken? Geen idee, mijn gelijk halen? Eigenlijk wil ik liever niet van huisarts veranderen omdat ze wel heel goed zijn met (mijn) kinderen, maar het vertrouwen is wel een beetje zoek. Iemand een tip/ervaring?
Vanaf de geboorte van mijn 2e kindje (nu ruim 4 jaar geleden) voel ik mij niet goed. Vreselijke angsten, nachtenlang wakker; zeer neerslachtig en altijd de angst om mijzelf iets aan te doen..Ik ben best vaak naar mijn huisarts geweest omdat ik op zoek was naar hulp. Daar werd ik eigenlijk niet echt gehoord en verder dan 'ga lekker wandelen' of 'yoga zal je goed doen' kwam hij eigenlijk niet. De laatste keer dat ik daar langs ben geweest (ergens voor de zomer) kreeg ik een gesprek met de praktijkondersteuner (volgens mij een psychiatrisch verpleegkundige) en zij adviseerde mij om eens acupunctuur te doen. Wanhopig werd ik ervan. Ik wandelde mij een slag in de rondte en yoga ging echt niet omdat al mijn energie op ging aan werk (op mijn tandvlees) en mijn kinderen. Ik voelde mij steeds verder afzakken.
Na de vakantie ging ik weer heen omdat ik niet meer wist waar ik het moest zoeken. Op dat moment was mijn eigen huisarts op vakantie en nam een andere huisarts waar. Ik werd gelijk doorgestuurd naar de crisisdienst van de ggz en daar ben ik nog dezelfde week een traject in gegaan voor angst- en stemmingsstoornissen. Ik zie nu elke 2 weken een psychiater en gebruik medicijnen in een vrij hoge dosering. En nu, na een aantal weken afzien, zie ik eindelijk de zon weer een beetje schijnen, werk ik een paar uur per dag en geniet ik weer een beetje van mijn kinderen. Eindelijk weer een beetje het gevoel dat ik leef ipv overleef. Ik ben er nog lang niet. Krijg cognitieve therapie en moet voorlopig mijn AD blijven slikken, maar er is weer wat licht.
Eind goed al goed zou je zeggen. Maar ik heb alleen zo de behoefte om de confrontatie/een gesprek met mijn huisarts aan te gaan. Ik voel mij zo niet gehoord en serieus genomen en heb ook wel een beetje het idee dat ik 4 jaar van mijn leven heb 'verpest'. Wat wil ik dan met het gesprek bereiken? Geen idee, mijn gelijk halen? Eigenlijk wil ik liever niet van huisarts veranderen omdat ze wel heel goed zijn met (mijn) kinderen, maar het vertrouwen is wel een beetje zoek. Iemand een tip/ervaring?
dinsdag 5 november 2013 om 13:12
helaas geen goede tips. Wel een
Je zou een afspraak kunnen maken met je huisarts om te vragen wat die andere arts wel meteen heeft opgemerkt wat je eigen huisarts keer op keer over het hoofd heeft gezien.
Niet alleen je eigen huisarts ging de mist in, maar ook de praktijkondersteuner.
Weet niet of je iets aan dat antwoord zou kunnen hebben. Dat moet je echt voor jezelf beslissen.
Je zou een afspraak kunnen maken met je huisarts om te vragen wat die andere arts wel meteen heeft opgemerkt wat je eigen huisarts keer op keer over het hoofd heeft gezien.
Niet alleen je eigen huisarts ging de mist in, maar ook de praktijkondersteuner.
Weet niet of je iets aan dat antwoord zou kunnen hebben. Dat moet je echt voor jezelf beslissen.
dinsdag 5 november 2013 om 13:12
Zeker doen! Maak een afspraak, leg voor hoe je je gevoeld hebt en vraag waarom de huisarts zo gehandeld heeft. Leg ook goed uit wat het met je vertrouwen in hem heeft gedaan. Als de huisarts het goed oppakt kan het een heel waardevol gesprek zijn waardoor je weer goed samen verder kunt. Als je het niet doet zul je er altijd mee blijven lopen.
dinsdag 5 november 2013 om 13:12
dinsdag 5 november 2013 om 13:16
Zou ik in jouw geval wel doen en ik zou ook van huisarts veranderen.
Ik had vorig jaar ook zo een huisarts, die alles relateerde aan stress. Ik ben een second opinion gaan vragen en kreeg een verwijsbrief voor de cardioloog! Gelukkig achteraf niks ernstigs. Maar het was gewoon zo een chagrijnige kerel die mij waarschijnlijk vond zeuren, ondanks dat ik misschien één of twee keer per jaar daar heen ga, en hij zat duidelijk te wachten op zijn pensioen.
Nou ben ik niet zo op mijn mondje gevallen dus heb ik ook gezegd dat ik niet tevreden was met hem en ook niet met hoe hij mij op een denigrerende manier behandelde en heb ik mij laten uitschrijven bij zijn praktijk.
Ik had vorig jaar ook zo een huisarts, die alles relateerde aan stress. Ik ben een second opinion gaan vragen en kreeg een verwijsbrief voor de cardioloog! Gelukkig achteraf niks ernstigs. Maar het was gewoon zo een chagrijnige kerel die mij waarschijnlijk vond zeuren, ondanks dat ik misschien één of twee keer per jaar daar heen ga, en hij zat duidelijk te wachten op zijn pensioen.
Nou ben ik niet zo op mijn mondje gevallen dus heb ik ook gezegd dat ik niet tevreden was met hem en ook niet met hoe hij mij op een denigrerende manier behandelde en heb ik mij laten uitschrijven bij zijn praktijk.
dinsdag 5 november 2013 om 13:16
Ik zou het ook bespreken met je huisarts. Al is het maar om achteraf je toch gehoord te voelen én in de hoop dat hij het bij anderen wel tijdig opmerkt en ze doorstuurt.
Kijk ook eens bij zorgbelang nederland naar de afdeling in jouw provincie. Soms kun je daar terecht met vragen over hoe iets op te lossen. Ze doen het niet voor je maar kunnen je wel ondersteunen.
Kijk ook eens bij zorgbelang nederland naar de afdeling in jouw provincie. Soms kun je daar terecht met vragen over hoe iets op te lossen. Ze doen het niet voor je maar kunnen je wel ondersteunen.
Het is zoals het is
dinsdag 5 november 2013 om 13:16
quote:bootje_op_de_golven schreef op 05 november 2013 @ 13:12:
Zeker doen! Maak een afspraak, leg voor hoe je je gevoeld hebt en vraag waarom de huisarts zo gehandeld heeft. Leg ook goed uit wat het met je vertrouwen in hem heeft gedaan. Als de huisarts het goed oppakt kan het een heel waardevol gesprek zijn waardoor je weer goed samen verder kunt. Als je het niet doet zul je er altijd mee blijven lopen.
Dit dus!
Als je denkt dat het voor jou gevoel goed is om het uit te spreken en je denkt dat je dat ook goed kunt verwoorden zodat je met een beter gevoel naar huis gaat, dan zou ik het zeker doen!
Als je het idee hebt dat het misschien een stroef gesprek gaat worden, of als je het gevoel hebt dat je niet naar tevredenheid je gevoel kwijt kan, dan zou ik het niet doen. Dan ga je misschien wel gefrustreerder naar huis dan dat je ging.
Zeker doen! Maak een afspraak, leg voor hoe je je gevoeld hebt en vraag waarom de huisarts zo gehandeld heeft. Leg ook goed uit wat het met je vertrouwen in hem heeft gedaan. Als de huisarts het goed oppakt kan het een heel waardevol gesprek zijn waardoor je weer goed samen verder kunt. Als je het niet doet zul je er altijd mee blijven lopen.
Dit dus!
Als je denkt dat het voor jou gevoel goed is om het uit te spreken en je denkt dat je dat ook goed kunt verwoorden zodat je met een beter gevoel naar huis gaat, dan zou ik het zeker doen!
Als je het idee hebt dat het misschien een stroef gesprek gaat worden, of als je het gevoel hebt dat je niet naar tevredenheid je gevoel kwijt kan, dan zou ik het niet doen. Dan ga je misschien wel gefrustreerder naar huis dan dat je ging.
dinsdag 5 november 2013 om 13:18
Je kunt altijd het gesprek aangaan. Hij kan er misschien wat van leren. Andersom kan hij misschien ook toelichten waarom hij ervoor gekozen heeft om je niet door te verwijzen. Het is fijn dat je je nu weer wat beter voelt, maar als dat voornamelijk het resultaat is van zware medicatie dan kun je je afvagen wat nu de échte vooruitgang is.
dinsdag 5 november 2013 om 13:21
Doen. En niet perse om boos te worden maar wel om je verhaal uit te leggen en dat je je niet geholpen voelde in iets wat toch heel ernstig bleek te zijn.
Ik werd (met iets totaal anders) ook steeds weggestuurd bij de huisarts, 'neem maar paracetamol'. Heeft jaren geduurd voor ik in het ziekenhuis terecht kwam en iemand eindelijk echt eens luisterde. En de diagnose was Endometriose, wat ik al jaren vermoedde en ook uitgesproken had tegen de Ha.
Later teruggegaan om te vertellen hoe en wat en dat ik hoop dat hij door mijn verhaal andere mensen wel sneller doorstuurt. Heb ook excuus gekregen dus fijn. Wel alsnog een andere huisarts genomen want had er 0 vertrouwen in meer.
Ik werd (met iets totaal anders) ook steeds weggestuurd bij de huisarts, 'neem maar paracetamol'. Heeft jaren geduurd voor ik in het ziekenhuis terecht kwam en iemand eindelijk echt eens luisterde. En de diagnose was Endometriose, wat ik al jaren vermoedde en ook uitgesproken had tegen de Ha.
Later teruggegaan om te vertellen hoe en wat en dat ik hoop dat hij door mijn verhaal andere mensen wel sneller doorstuurt. Heb ook excuus gekregen dus fijn. Wel alsnog een andere huisarts genomen want had er 0 vertrouwen in meer.
dinsdag 5 november 2013 om 13:24
Dat blijven aanmodderen ken ik maar al te goed. Ik zou veranderen van huisarts. Als het vertrouwen zoek is, is dat nog moeilijk te herstellen. Je hebt je 4 jaar rot gevoeld, dat is wat anders dan 4 weken of 4 maanden hè. Artsen die denken dat alles op te lossen is met een beetje wandelen of wat ontspanningsoefeningen, ik heb ze ook gehad...
dinsdag 5 november 2013 om 13:25
Je zou ook kunnen overwegen om te beginnen met een brief? Niet meteen versturen, maar schrijven. Dan kun je die een week later nog eens lezen. En dan misschien een afspraak maken met de huisarts om hem de brief te geven, en even kort te vertellen wat er in de brief staat, dat je hoopt dat hij het leest, en dat is het dan. Dan krijg je geen welles nietes verhaal, en kan de huisarts de brief lezen en misschien als hij wil nadenken over zijn reactie? Mocht hij wel meteen willen reageren voordat hij de brief gelezen heeft dan kun je horen wat hij wil zeggen, en als het gesprek te ingewikkeld wordt voorstellen aan hem dat hij eerst de brief leest en dat je volgende week wel weer langs komt om het er eventueel nog over te hebben?
dinsdag 5 november 2013 om 13:26
Huisartsen hebben vaak de neiging om je met een advies "" doe maar rustig aan en ga veel wandelen je weer naar huis te sturen.
Maar ik zou zeker het gesprek met de huisarts hierover aangaan, al was het maar om,dat een andere patient niet hetzelfde overkomt dan jou.
Vraag dan wel een dubbel consult voor dit gesprek aan.
Maar ik zou zeker het gesprek met de huisarts hierover aangaan, al was het maar om,dat een andere patient niet hetzelfde overkomt dan jou.
Vraag dan wel een dubbel consult voor dit gesprek aan.
dinsdag 5 november 2013 om 13:33
Schrijf een brief. Daar kun je dan het over gelezen te hebben nog wat veranderen en zodoende echt duidelijk jouw punt naar voren brengen. En zonder dat je in huilen uitbarst of kwaad word (wat mij zou gebeuren) En ik zou idd een andere ha nemen. Als het vertrouwen weg is komt dat niet meer terug. En ik vind dat hij in gebreke is gebleven, daar kun je misschien een klacht over indienen.
dinsdag 5 november 2013 om 13:50
quote:ondernemer schreef op 05 november 2013 @ 13:18:
. Het is fijn dat je je nu weer wat beter voelt, maar als dat voornamelijk het resultaat is van zware medicatie dan kun je je afvagen wat nu de échte vooruitgang is.
Als dit het resultaat is van zware medicatie dan had ze die blijkbaar echt nodig. Des te meer is het haar huisarts aan te rekenen dat hij haar maar heeft laten aanmodderen en met het advies om aan yoga te gaan doen en te gaan wandelen naar huis te sturen.
ik zou een klacht indienen en van huisarts veranderen.
Je zegt dat je dat niet wil omdat hij zo goed met kinderen is maar wat als je kind ernstig ziek wordt of ook psychische klachten krijgt?
Is hij dan ook zo laks met doorsturen naar het ziekenhuis of naar goede hulpverlening voor je kind..
. Het is fijn dat je je nu weer wat beter voelt, maar als dat voornamelijk het resultaat is van zware medicatie dan kun je je afvagen wat nu de échte vooruitgang is.
Als dit het resultaat is van zware medicatie dan had ze die blijkbaar echt nodig. Des te meer is het haar huisarts aan te rekenen dat hij haar maar heeft laten aanmodderen en met het advies om aan yoga te gaan doen en te gaan wandelen naar huis te sturen.
ik zou een klacht indienen en van huisarts veranderen.
Je zegt dat je dat niet wil omdat hij zo goed met kinderen is maar wat als je kind ernstig ziek wordt of ook psychische klachten krijgt?
Is hij dan ook zo laks met doorsturen naar het ziekenhuis of naar goede hulpverlening voor je kind..
dinsdag 5 november 2013 om 15:49
Vanaf de geboorte van je kindje voel jij je niet goed?
En de huisarts is niet zo snugger om te bedenken dat wanneer er een vrouw bij hem komt die net bevallen is, haar hormonen wel eens alle kanten op kunnen vliegen en daar wat mee te doen?
Lijkt mijn verhaal wel.
3 mnd na de geboorte van oudste begon bij mij die ellende.
Had net zo'n huisarts., die het niet wist en mij doorstuurde naar het toen RIAGG.
Daar wisten ze niet wat ze met mij aan moesten.
Door gestuurd naar een hyperventilatie cursus.
de ontspanningsoefeningen waren wel fijn, maar dat was natuurlijk niet afdoende.
En ja wist ik veel, dus ik klootte ook maar wat aan.
Na 2jaar ging het beter, en na 3jr kwam ik door een artikel erachter dat ik een PPD had gehad.
Was inmiddels wel veranderd van huisarts.
Bij de 2e heb ik meteen aan de bel getrokken, en ben ik gestart met hormonen en Vit B6 na de bevalling, wat mij zeer geholpen heeft.
Kortom, ga naar je huisarts, ga in gesprek en spreek je ongenoegen uit.
Een optie om een mail oid te schrijven?
En idd een andere huisarts nemen.
Heb ik onlangs nog gedaan bij mijn huidige huisarts, die nam mij ook niet serieus(weet madame micmac alles van..hooooooii micmac)
Heb hem een geweldige mail gestuurd met een knipoog weliswaar, al zeg ik het zelf
En de huisarts is niet zo snugger om te bedenken dat wanneer er een vrouw bij hem komt die net bevallen is, haar hormonen wel eens alle kanten op kunnen vliegen en daar wat mee te doen?
Lijkt mijn verhaal wel.
3 mnd na de geboorte van oudste begon bij mij die ellende.
Had net zo'n huisarts., die het niet wist en mij doorstuurde naar het toen RIAGG.
Daar wisten ze niet wat ze met mij aan moesten.
Door gestuurd naar een hyperventilatie cursus.
de ontspanningsoefeningen waren wel fijn, maar dat was natuurlijk niet afdoende.
En ja wist ik veel, dus ik klootte ook maar wat aan.
Na 2jaar ging het beter, en na 3jr kwam ik door een artikel erachter dat ik een PPD had gehad.
Was inmiddels wel veranderd van huisarts.
Bij de 2e heb ik meteen aan de bel getrokken, en ben ik gestart met hormonen en Vit B6 na de bevalling, wat mij zeer geholpen heeft.
Kortom, ga naar je huisarts, ga in gesprek en spreek je ongenoegen uit.
Een optie om een mail oid te schrijven?
En idd een andere huisarts nemen.
Heb ik onlangs nog gedaan bij mijn huidige huisarts, die nam mij ook niet serieus(weet madame micmac alles van..hooooooii micmac)
Heb hem een geweldige mail gestuurd met een knipoog weliswaar, al zeg ik het zelf
dinsdag 5 november 2013 om 15:51
Bedankt voor alle reacties, dat doet me goed.
@madamemicmac: Tja, achteraf gezien begrijp ik ook niet goed waarom ik me zo lang aan het lijntje heb laten houden.. Huisarts was zo stellig in zijn oordeel (en ben echt heel open en eerlijk geweest) dat ik dacht 'ik zal wel gek zijn' .. wat achteraf ook het geval bleek te zijn .
@nina1966/linmjh: brief heb ik al eens geschreven en barstte idd in tranen uit. Een klacht indienen is voor mij nu nog even een brug te ver, maar na het lezen van een aantal reacties begin ik nu wel een beetje boos te worden ipv teleurgesteld/verdrietig. Brief was niet echt geschikt om ook daadwerkelijk aan de huisarts te geven.
@Sugarmiss:Daar heb je ook wel een punt, nog niet eerder bij stil gestaan (dat hij ook een foute/lakse diagnose kan stellen bij -mijn-kinderen).
Zware medicatie is helaas idd nodig. Zonder deze (en dit zijn de woorden van mijn psychiater) zou ik zeer ws nog dieper 'wegzakken' en zouden mijn angsten overwinnen.. Ik voel dat zelf ook echt zo. Ik was huiverig voor medicijnen maar het verschil is zo voel en merkbaar dat ik daar wel van terug ben gekomen, niet dat iknog nog uberhaupt een keuze had..
@streepjespyama: ik ben niet bang dat het een stroef gesprek wordt, ik ben alleen bang dat hij mijn ellendige gevoel niet weg kan nemen omdat hij zo een andere kijk op dingen heeft, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ben ban om daar nog gefrustreerder weg te gaan dan dat ik binnen kwam. Maar misschien is dit mijn invulling.
@desperate-houswife: ik heb meerdere keren bij hem aangegeven dat yoga mij niet ging helpen. Hij gaf mij altijd het gevoel dat ik een betweter was; dat hij de expert op dit gebied is en dat ik het gewoon weer een kans moest geven. Bij hem aangegeven dat ik al maanden niet meer dan 3 uur per nacht sliep en dat ik bang was om mijzelf iets aan te doen. Voor hem geen redenen om mij door te sturen..
Aan de rest die mij adviseert om het gesprek aan te gaan. Ik denk dat ik dit wel ga doen. Moet wel goed voorbereid zijn en niet te emotioneel zodat ik ook echt goed mijn verhaal kan doen.
Ben heel blij dat jullie meedenken.
@madamemicmac: Tja, achteraf gezien begrijp ik ook niet goed waarom ik me zo lang aan het lijntje heb laten houden.. Huisarts was zo stellig in zijn oordeel (en ben echt heel open en eerlijk geweest) dat ik dacht 'ik zal wel gek zijn' .. wat achteraf ook het geval bleek te zijn .
@nina1966/linmjh: brief heb ik al eens geschreven en barstte idd in tranen uit. Een klacht indienen is voor mij nu nog even een brug te ver, maar na het lezen van een aantal reacties begin ik nu wel een beetje boos te worden ipv teleurgesteld/verdrietig. Brief was niet echt geschikt om ook daadwerkelijk aan de huisarts te geven.
@Sugarmiss:Daar heb je ook wel een punt, nog niet eerder bij stil gestaan (dat hij ook een foute/lakse diagnose kan stellen bij -mijn-kinderen).
Zware medicatie is helaas idd nodig. Zonder deze (en dit zijn de woorden van mijn psychiater) zou ik zeer ws nog dieper 'wegzakken' en zouden mijn angsten overwinnen.. Ik voel dat zelf ook echt zo. Ik was huiverig voor medicijnen maar het verschil is zo voel en merkbaar dat ik daar wel van terug ben gekomen, niet dat iknog nog uberhaupt een keuze had..
@streepjespyama: ik ben niet bang dat het een stroef gesprek wordt, ik ben alleen bang dat hij mijn ellendige gevoel niet weg kan nemen omdat hij zo een andere kijk op dingen heeft, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ben ban om daar nog gefrustreerder weg te gaan dan dat ik binnen kwam. Maar misschien is dit mijn invulling.
@desperate-houswife: ik heb meerdere keren bij hem aangegeven dat yoga mij niet ging helpen. Hij gaf mij altijd het gevoel dat ik een betweter was; dat hij de expert op dit gebied is en dat ik het gewoon weer een kans moest geven. Bij hem aangegeven dat ik al maanden niet meer dan 3 uur per nacht sliep en dat ik bang was om mijzelf iets aan te doen. Voor hem geen redenen om mij door te sturen..
Aan de rest die mij adviseert om het gesprek aan te gaan. Ik denk dat ik dit wel ga doen. Moet wel goed voorbereid zijn en niet te emotioneel zodat ik ook echt goed mijn verhaal kan doen.
Ben heel blij dat jullie meedenken.
dinsdag 5 november 2013 om 17:14
quote:bootje_op_de_golven schreef op 05 november 2013 @ 13:12:
Zeker doen! Maak een afspraak, leg voor hoe je je gevoeld hebt en vraag waarom de huisarts zo gehandeld heeft. Leg ook goed uit wat het met je vertrouwen in hem heeft gedaan. Als de huisarts het goed oppakt kan het een heel waardevol gesprek zijn waardoor je weer goed samen verder kunt. Als je het niet doet zul je er altijd mee blijven lopen.
Dit dus.
Eigenlijk had de ha bij terugkomst van zijn vakantie ook best even contact met je mogen opnemen, toch?
Fouten maken is menselijk, ook artsen maken fouten. Erkennen van het hebben gemaakt van een fout schijnen veel mensen toch maar moeilijk te vinden.
Er zijn patiënten die vìnden dat hun arts een fout heeft gemaakt maar bij jou is dat niet het geval. Zijn eerste aanpak is nog logisch geweest maar verder in de tijd had hij kritischer naar jouw klachten en zichzelf moeten zijn.
Bedenk vooraf wat je met het gesprek wil.
Wil je excuses horen? Wil je verder met deze ha?
Misschien is het handig om je verhaal op papier te zetten en de belangrijkste punten te highlighten en het papier mee te nemen. Je zou ook nog iemand mee kunnen nemen.
Succes!
Zeker doen! Maak een afspraak, leg voor hoe je je gevoeld hebt en vraag waarom de huisarts zo gehandeld heeft. Leg ook goed uit wat het met je vertrouwen in hem heeft gedaan. Als de huisarts het goed oppakt kan het een heel waardevol gesprek zijn waardoor je weer goed samen verder kunt. Als je het niet doet zul je er altijd mee blijven lopen.
Dit dus.
Eigenlijk had de ha bij terugkomst van zijn vakantie ook best even contact met je mogen opnemen, toch?
Fouten maken is menselijk, ook artsen maken fouten. Erkennen van het hebben gemaakt van een fout schijnen veel mensen toch maar moeilijk te vinden.
Er zijn patiënten die vìnden dat hun arts een fout heeft gemaakt maar bij jou is dat niet het geval. Zijn eerste aanpak is nog logisch geweest maar verder in de tijd had hij kritischer naar jouw klachten en zichzelf moeten zijn.
Bedenk vooraf wat je met het gesprek wil.
Wil je excuses horen? Wil je verder met deze ha?
Misschien is het handig om je verhaal op papier te zetten en de belangrijkste punten te highlighten en het papier mee te nemen. Je zou ook nog iemand mee kunnen nemen.
Succes!
Je bent zelf een theepot
dinsdag 5 november 2013 om 17:19
Hoezo je gelijk halen? Heeft hij verkeerde diagnoses gesteld? Heeft hij geweigerd je door te verwijzen toen je daarom vroeg? Met welke informatie kom jij in zo'n spreekuur. Het is me absoluut niet duidelijk wat je huisarts te verwijten valt en wat je wil bereiken met een confrontatie
Ik zou wel een punt maken van die ondersteuner die je kwakzalverij adviseert.
Ik zou wel een punt maken van die ondersteuner die je kwakzalverij adviseert.
dinsdag 5 november 2013 om 17:30
Probeer ook niet te verzanden in details, de ander ( in dit geval je ha) kan de neiging krijgen daar teveel op in te gaan, zonde vd tijd.
Beperk je tot de grote lijnen, de zaken waar het voor jou misging.
Ik heb een paar jaar in de klachtencommissie gezeten van mijn zh. Bij gemaakte fouten wordt het bekennen daarvan zeer op prijs gesteld. Bij niet gemaakte fouten maar bijv een ander idee van een patiënt over iets wordt weer gewerkt aan bijv betere voorlichting.
Je huisarts heeft in het begin zeker niet verkeerd gehandeld, hij heeft de richtlijnen gevolgd die er zijn bij dit soort klachten. Toen je klachten bleven bestaan ( zelfs verergerden) had er beter opgereden moeten worden. Acupunctuur hoort daar zeer zeker niet bij!
Ik denk dat als je na het gesprek met de ha nog steeds een ontevreden gevoel hebt, je een officiële klacht kunt en misschien wel moet indienen.
Beperk je tot de grote lijnen, de zaken waar het voor jou misging.
Ik heb een paar jaar in de klachtencommissie gezeten van mijn zh. Bij gemaakte fouten wordt het bekennen daarvan zeer op prijs gesteld. Bij niet gemaakte fouten maar bijv een ander idee van een patiënt over iets wordt weer gewerkt aan bijv betere voorlichting.
Je huisarts heeft in het begin zeker niet verkeerd gehandeld, hij heeft de richtlijnen gevolgd die er zijn bij dit soort klachten. Toen je klachten bleven bestaan ( zelfs verergerden) had er beter opgereden moeten worden. Acupunctuur hoort daar zeer zeker niet bij!
Ik denk dat als je na het gesprek met de ha nog steeds een ontevreden gevoel hebt, je een officiële klacht kunt en misschien wel moet indienen.
Je bent zelf een theepot
dinsdag 5 november 2013 om 17:33
acupunctuur is belachelijk, dat is wel echt een reden om te klagen. Maar een huisarts die tegen een patiënt zegt die angstig en bezorgd is: ga maar een stukje wandelen gaat zeker niet buiten zijn boekje. het is namelijk nou niet bepaald een ongebruikelijke klacht en wandelen helpt best. Zeker na een bevalling kan het even duren voor je weer in balans bent. Daarbij ziet de huisarts je 10 minuten ofzo. Aangezien het hier om een psychische klacht gaat is hij geheel afhankelijk van wat jij hem vertelt en laat zien.
