Relaties
alle pijlers
Alsnog officieel erkennen van dochter/vader
dinsdag 17 juni 2008 om 20:27
Hallo iedereen, ik heb een vraag waar ik zelf niet uitkom (ook niet met google!). Even in het kort een situatieschets: Mijn biologische vader (M) is bij mijn moeder weggegaan na een hele nare relatie, ik was toen 1,5. Mijn moeder heeft vrij snel mijn "stief" vader (D) ontmoet en die zijn getrouwd toen ik 3,5 was. M hield vrij snel op met de bezoekjes aan mij en haalde me ook niet op zonder dat hij daar ooit een verklaring voor heeft gegeven aan mijn moeder. D heeft de volledige zorg en vaderrol overgenomen en ik heb hem altijd als mijn vader gezien.
Op een gegeven moment dacht mijn moeder dat hij mij ook kon 'echten' zonder dat ze daarvoor toestemming hoefden te vragen aan M. Dat bleek niet te kloppen en door de vergissing van mijn moeder heeft M na de oproep van de rechter om te verschijnen direct nee gezegd. Kortom ik ben nooit officieel de dochter van D geworden. M heeft net zoals daarvoor nooit de moeite genomen om contact met mij te zoeken, zelfs een kaartje voor mijn verjaardag was teveel.
Op mijn 13e/14e kwam ik in de pubertijd en begon ik me steeds meer af te vragen over M. Mijn moeder heeft altijd alles openlijk verteld en had zijn adres en telefoonnummer ook zodat ik vrij was om contact te zoeken. Na een heel pril contact per brief hadden we afgesproken dat ik hem zou bellen om 20:00, maar door omstandigheden was dat 20:30 geworden. Hij heeft toen een tirade afgestoken dat ik me aan mijn afspraken moest houden en dat hij dat ook altijd deed. Ik ben toen zo geschrokken dat ik het contact niet langer heb gezocht, hij heeft ook geen poging gedaan omdat te herstellen of zelf contact te zoeken.
Ik heb hem twee jaar terug gezien bij de crematie van mijn opa (de vader van M dus) en die ontmoeting was bizar, schokkend en ik was helemaal kapot. Hij heeft niks ergs gedaan behalve alleen naar me te knikken toen ik na zoveel jaar voor het eerst voor zijn neus stond. Geen emotie, niks. Ik heb bewust D meegenomen naar die crematie omdat hij degene is op wie ik kan steunen in dat soort momenten. En op dat moment voelde ik me een heel klein meisje.
Nu ben ik volwassen en woon ik samen, misschien dat ik ooit ga trouwen of kinderen krijg. Ik zal M dan gewoon een kaart sturen, dan hou ik iig de eer aan mezelf. Mijn vriend is minder mild en zou hem wel willen aanvliegen, vandaar dat ik hem ook niet heb meegenomen naar de crematie van mijn opa.
Ik besef nu hoe erg ik heb geboft met zo'n lieve vader D, ik heb een ontzettend hechte band met hem en hij is op alle fronten mijn vader. Nu kan M niks meer zeggen over mij en ik wil los zijn van zijn naam, ik wil het niet meer. Ik wil me niet meer hoeven voorstellen met zijn achternaam, het voelt gewoon niet als mijn naam. Ik wil alsnog dat D mij erkent als zijn dochter en ik weet dat hij dat ook heel graag wil. Hij wil ook graag dat dit officieel is maar laat de keuze aan mij of ik dat wil. Vanmiddag en al een paar keer eerder hebben we het er lang over gehad en ik heb besloten dat ik dit gewoon wil doorzetten.
Alleen weet ik echt niet hoe. Internet, postbus51 bieden geen antwoord op hoe ik/we dit voor elkaar krijg(en). Ik heb hem nog geen cadeau gegeven voor vaderdag omdat ik met dit idee speel, het lijkt me mooi om de regeling uit te zoeken en dat in een envelop te geven. Wie heeft hier een antwoord op of ervaring mee? Alvast heel erg bedankt voor de reacties!
Op een gegeven moment dacht mijn moeder dat hij mij ook kon 'echten' zonder dat ze daarvoor toestemming hoefden te vragen aan M. Dat bleek niet te kloppen en door de vergissing van mijn moeder heeft M na de oproep van de rechter om te verschijnen direct nee gezegd. Kortom ik ben nooit officieel de dochter van D geworden. M heeft net zoals daarvoor nooit de moeite genomen om contact met mij te zoeken, zelfs een kaartje voor mijn verjaardag was teveel.
Op mijn 13e/14e kwam ik in de pubertijd en begon ik me steeds meer af te vragen over M. Mijn moeder heeft altijd alles openlijk verteld en had zijn adres en telefoonnummer ook zodat ik vrij was om contact te zoeken. Na een heel pril contact per brief hadden we afgesproken dat ik hem zou bellen om 20:00, maar door omstandigheden was dat 20:30 geworden. Hij heeft toen een tirade afgestoken dat ik me aan mijn afspraken moest houden en dat hij dat ook altijd deed. Ik ben toen zo geschrokken dat ik het contact niet langer heb gezocht, hij heeft ook geen poging gedaan omdat te herstellen of zelf contact te zoeken.
Ik heb hem twee jaar terug gezien bij de crematie van mijn opa (de vader van M dus) en die ontmoeting was bizar, schokkend en ik was helemaal kapot. Hij heeft niks ergs gedaan behalve alleen naar me te knikken toen ik na zoveel jaar voor het eerst voor zijn neus stond. Geen emotie, niks. Ik heb bewust D meegenomen naar die crematie omdat hij degene is op wie ik kan steunen in dat soort momenten. En op dat moment voelde ik me een heel klein meisje.
Nu ben ik volwassen en woon ik samen, misschien dat ik ooit ga trouwen of kinderen krijg. Ik zal M dan gewoon een kaart sturen, dan hou ik iig de eer aan mezelf. Mijn vriend is minder mild en zou hem wel willen aanvliegen, vandaar dat ik hem ook niet heb meegenomen naar de crematie van mijn opa.
Ik besef nu hoe erg ik heb geboft met zo'n lieve vader D, ik heb een ontzettend hechte band met hem en hij is op alle fronten mijn vader. Nu kan M niks meer zeggen over mij en ik wil los zijn van zijn naam, ik wil het niet meer. Ik wil me niet meer hoeven voorstellen met zijn achternaam, het voelt gewoon niet als mijn naam. Ik wil alsnog dat D mij erkent als zijn dochter en ik weet dat hij dat ook heel graag wil. Hij wil ook graag dat dit officieel is maar laat de keuze aan mij of ik dat wil. Vanmiddag en al een paar keer eerder hebben we het er lang over gehad en ik heb besloten dat ik dit gewoon wil doorzetten.
Alleen weet ik echt niet hoe. Internet, postbus51 bieden geen antwoord op hoe ik/we dit voor elkaar krijg(en). Ik heb hem nog geen cadeau gegeven voor vaderdag omdat ik met dit idee speel, het lijkt me mooi om de regeling uit te zoeken en dat in een envelop te geven. Wie heeft hier een antwoord op of ervaring mee? Alvast heel erg bedankt voor de reacties!
dinsdag 17 juni 2008 om 20:39
Wat mooi dat je daar zo bewust mee bezig bent. Kan me inderdaad voorstellen dat het een super vaderdagcadeau is voor iemand die dit eigenlijk ook al jaren wil.
Zelf heb ik er geen ervaring mee maar een vriendin van mij wel. Haar verhaal is eigenlijk zo goed als identiek aan dat van jou. Met als enig verschil dat zij echt helemaal geen contact meer had met haar biologische vader. Zij heeft de naamsverandering geregeld toen ze op de middelbare school zat. Dit vooral omdat ze al haar diploma's op de naam van haar (stief) vader wilde hebben. Zij leefde al met die naam maar officieel heette ze niet zo. Ze wilde absoluut de naam van haar biologische vader niet op haar diploma's. Helaas weet ik niet hoe ze dit toen gedaan heeft. Ik weet wel dat ze een officieel schrijven van de Koningin kreeg om e.e.a. te bekrachtigen. Het is dus niet zomaar even een handtekening halen.
Als je wilt kan ik het haar binnenkort een keer vragen?
Zelf heb ik er geen ervaring mee maar een vriendin van mij wel. Haar verhaal is eigenlijk zo goed als identiek aan dat van jou. Met als enig verschil dat zij echt helemaal geen contact meer had met haar biologische vader. Zij heeft de naamsverandering geregeld toen ze op de middelbare school zat. Dit vooral omdat ze al haar diploma's op de naam van haar (stief) vader wilde hebben. Zij leefde al met die naam maar officieel heette ze niet zo. Ze wilde absoluut de naam van haar biologische vader niet op haar diploma's. Helaas weet ik niet hoe ze dit toen gedaan heeft. Ik weet wel dat ze een officieel schrijven van de Koningin kreeg om e.e.a. te bekrachtigen. Het is dus niet zomaar even een handtekening halen.
Als je wilt kan ik het haar binnenkort een keer vragen?
dinsdag 17 juni 2008 om 20:54
Hoi Ambrosia. Ik heb even gekeken en volgens mij geeft Postbus 51 een heel duidelijk en voor jou ook relevant (en uitvoerbaar) antwoord.
Wanneer kan ik mijn achternaam laten wijzigen in die van een ouder of verzorger?
Na een scheiding of verbreking van de buitenhuwelijkse samenleving, kunt u vanaf uw 18e jaar uw achternaam laten wijzigen in die van uw ouder of verzorger die u heeft verzorgd en opgevoed toen u minderjarig was.
Wanneer u bijvoorbeeld enige tijd alleen door uw moeder bent verzorgd, kan u de naam van uw moeder vragen. Ook kan u de naam van de nieuwe partner van uw moeder of van een pleegouder vragen. U kunt een verzoek doen aan het ministerie van Justitie.
Voorwaarde voor toewijzing van het verzoek
Uw ouder, partner van uw ouder of pleegouders wiens naam uw wilt, moet u enige tijd hebben verzorgd en opgevoed toen u minderjarig was, na een scheiding. Als deze heeft plaatsgevonden toen u al meerderjarig was, kunt u uw achternaam niet laten wijzigen.
Instemming partner of pleegouder
Als u de naam wilt hebben van de partner of een pleegouder, moet deze hiermee instemmen. Als er geen instemming is, wordt het verzoek afgewezen. Het verzoek om naamswijziging kan maar éénmaal worden gedaan. Er is geen maximumleeftijd aan verbonden.
Mee te sturen stukken
De stukken die u bij het aanvraagformulier mee moet sturen zijn:
recent afgegeven afschrift van uw geboorteakte (maximaal zes maanden oud);
kopie van paspoort waaruit blijkt dat u de Nederlandse nationaliteit bezit;
instemmingsverklaring van degene wiens naam wordt gevraagd;
recent afgegeven afschrift van de huwelijksakte van uw ouder en diens partner (niet ouder), bij een naamswijziging vanwege een huwelijk;
echtscheidingsakte van uw ouders met daarin vermeld de datum van inschrijving in de registers van de burgerlijke stand, bij een naamswijzing vanwege een echtscheiding;
uittreksel uit de gemeentelijke basisadministratie met daarin vermeld de datum van de verbreking van de buitenhuwelijkse samenleving, bij naamswijzing vanwege het einde van een samenleving.
Wanneer kan ik mijn achternaam laten wijzigen in die van een ouder of verzorger?
Na een scheiding of verbreking van de buitenhuwelijkse samenleving, kunt u vanaf uw 18e jaar uw achternaam laten wijzigen in die van uw ouder of verzorger die u heeft verzorgd en opgevoed toen u minderjarig was.
Wanneer u bijvoorbeeld enige tijd alleen door uw moeder bent verzorgd, kan u de naam van uw moeder vragen. Ook kan u de naam van de nieuwe partner van uw moeder of van een pleegouder vragen. U kunt een verzoek doen aan het ministerie van Justitie.
Voorwaarde voor toewijzing van het verzoek
Uw ouder, partner van uw ouder of pleegouders wiens naam uw wilt, moet u enige tijd hebben verzorgd en opgevoed toen u minderjarig was, na een scheiding. Als deze heeft plaatsgevonden toen u al meerderjarig was, kunt u uw achternaam niet laten wijzigen.
Instemming partner of pleegouder
Als u de naam wilt hebben van de partner of een pleegouder, moet deze hiermee instemmen. Als er geen instemming is, wordt het verzoek afgewezen. Het verzoek om naamswijziging kan maar éénmaal worden gedaan. Er is geen maximumleeftijd aan verbonden.
Mee te sturen stukken
De stukken die u bij het aanvraagformulier mee moet sturen zijn:
recent afgegeven afschrift van uw geboorteakte (maximaal zes maanden oud);
kopie van paspoort waaruit blijkt dat u de Nederlandse nationaliteit bezit;
instemmingsverklaring van degene wiens naam wordt gevraagd;
recent afgegeven afschrift van de huwelijksakte van uw ouder en diens partner (niet ouder), bij een naamswijziging vanwege een huwelijk;
echtscheidingsakte van uw ouders met daarin vermeld de datum van inschrijving in de registers van de burgerlijke stand, bij een naamswijzing vanwege een echtscheiding;
uittreksel uit de gemeentelijke basisadministratie met daarin vermeld de datum van de verbreking van de buitenhuwelijkse samenleving, bij naamswijzing vanwege het einde van een samenleving.
dinsdag 17 juni 2008 om 21:43
quote:krokusje schreef op 17 juni 2008 @ 21:16:
@ambrosia, ik zie je vaker reageren. Ik reageer wat minder vaak dus je zult mijn naam waarschijnlijk niet kennen. Wat een mooi verhaal en wat voor liefde spreekt er voor je echte, niet-biologische vader. Prachtig
Inderdaad
Hier ook herkenning, qua niet willen gebruiken van de achternaam van je bio-vader. De mijne is van mijn moeder gescheiden toen ik 22 was, daarna heeft ie ons (mij+broer) nooit meer gesproken. Ik wilde graag de naam van mijn moeder aannemen. Kon wel, maar zou veel rompslomp geven én geld kosten. Inmiddels ben ik getrouwd en gebruik ik alleen nog bij officiele gelegenheden mijn meisjesnaam.
@ambrosia, ik zie je vaker reageren. Ik reageer wat minder vaak dus je zult mijn naam waarschijnlijk niet kennen. Wat een mooi verhaal en wat voor liefde spreekt er voor je echte, niet-biologische vader. Prachtig
Inderdaad
Hier ook herkenning, qua niet willen gebruiken van de achternaam van je bio-vader. De mijne is van mijn moeder gescheiden toen ik 22 was, daarna heeft ie ons (mij+broer) nooit meer gesproken. Ik wilde graag de naam van mijn moeder aannemen. Kon wel, maar zou veel rompslomp geven én geld kosten. Inmiddels ben ik getrouwd en gebruik ik alleen nog bij officiele gelegenheden mijn meisjesnaam.
dinsdag 17 juni 2008 om 21:57
Lieve Ambrosia,
Wat een mooi verhaal van je opvoedvader. Je echte vader is de man die voor je zorgt en van je houdt. Wat fijn dat die in je leven is!
Ik wens je heel veel succes met het veranderen van je naam. Volgens mij voelt dat net als dat je gaat trouwen. Er is weinig verandert maar gevoelsmatig verandert er een heleboel.
Liefs!
Leo
Wat een mooi verhaal van je opvoedvader. Je echte vader is de man die voor je zorgt en van je houdt. Wat fijn dat die in je leven is!
Ik wens je heel veel succes met het veranderen van je naam. Volgens mij voelt dat net als dat je gaat trouwen. Er is weinig verandert maar gevoelsmatig verandert er een heleboel.
Liefs!
Leo
dinsdag 17 juni 2008 om 22:04
Even een bedenking. Ik had niet veel met de naam van mijn vader, en toen 'ie ook nog eens niet op mijn trouwdag wilde komen wist ik niet hoe snel ik de naam van mijn echtgenoot aan moest nemen.
Daar ben ik na de scheiding toch op teruggekomen.
Ik heb die naam die ik nu draag mijn hele leven gedragen, daar ben ik mee opgegroeid, die hoort bij mij. Mijn identiteit zit in mij, niet in de naam die ik draag, niet in de relatie die die naam heeft met mijn omgeving.
Ik snap best dat je je biologische vader officieel wilt weggooien of je vader wilt erkennen, maar bottomline hoef je daarvoor je naam niet te wijzigen.
Daar ben ik na de scheiding toch op teruggekomen.
Ik heb die naam die ik nu draag mijn hele leven gedragen, daar ben ik mee opgegroeid, die hoort bij mij. Mijn identiteit zit in mij, niet in de naam die ik draag, niet in de relatie die die naam heeft met mijn omgeving.
Ik snap best dat je je biologische vader officieel wilt weggooien of je vader wilt erkennen, maar bottomline hoef je daarvoor je naam niet te wijzigen.
dinsdag 17 juni 2008 om 22:09
Heej Ambrosia,
Tussen alle verstoppogingen voor het EK ook zomaar een heel serieus topic. Wilde al een heel verhaal schrijven over aanvragen bij Ministerie van Justitie etc, maar zie dat je al een heel duidelijk antwoord op je vraag hebt gekregen.
Een bijzonder verhaal! Wat fijn dat D. zo'n plek heeft gehad in je leven. Een bijzonderder vaderdagkado kan ik me bijna niet voorstellen. Veel succes
Erwt
Tussen alle verstoppogingen voor het EK ook zomaar een heel serieus topic. Wilde al een heel verhaal schrijven over aanvragen bij Ministerie van Justitie etc, maar zie dat je al een heel duidelijk antwoord op je vraag hebt gekregen.
Een bijzonder verhaal! Wat fijn dat D. zo'n plek heeft gehad in je leven. Een bijzonderder vaderdagkado kan ik me bijna niet voorstellen. Veel succes
Erwt
Peas on earth!
dinsdag 17 juni 2008 om 22:25
quote:krokusje schreef op 17 juni 2008 @ 21:16:
@ambrosia, ik zie je vaker reageren. Ik reageer wat minder vaak dus je zult mijn naam waarschijnlijk niet kennen. Wat een mooi verhaal en wat voor liefde spreekt er voor je echte, niet-biologische vader. PrachtigIk herken jouw naam wel hoor Krokusje!! Dankje voor je lieve berichtje. (f)
@ambrosia, ik zie je vaker reageren. Ik reageer wat minder vaak dus je zult mijn naam waarschijnlijk niet kennen. Wat een mooi verhaal en wat voor liefde spreekt er voor je echte, niet-biologische vader. PrachtigIk herken jouw naam wel hoor Krokusje!! Dankje voor je lieve berichtje. (f)
dinsdag 17 juni 2008 om 22:27
quote:eleonora schreef op 17 juni 2008 @ 21:57:
Lieve Ambrosia,
Wat een mooi verhaal van je opvoedvader. Je echte vader is de man die voor je zorgt en van je houdt. Wat fijn dat die in je leven is!
Ik wens je heel veel succes met het veranderen van je naam. Volgens mij voelt dat net als dat je gaat trouwen. Er is weinig verandert maar gevoelsmatig verandert er een heleboel.
Liefs!
Leo
Lieve Ambrosia,
Wat een mooi verhaal van je opvoedvader. Je echte vader is de man die voor je zorgt en van je houdt. Wat fijn dat die in je leven is!
Ik wens je heel veel succes met het veranderen van je naam. Volgens mij voelt dat net als dat je gaat trouwen. Er is weinig verandert maar gevoelsmatig verandert er een heleboel.
Liefs!
Leo
dinsdag 17 juni 2008 om 22:32
quote:mamzelle schreef op 17 juni 2008 @ 22:04:
Even een bedenking. Ik had niet veel met de naam van mijn vader, en toen 'ie ook nog eens niet op mijn trouwdag wilde komen wist ik niet hoe snel ik de naam van mijn echtgenoot aan moest nemen.
Daar ben ik na de scheiding toch op teruggekomen.
Ik heb die naam die ik nu draag mijn hele leven gedragen, daar ben ik mee opgegroeid, die hoort bij mij. Mijn identiteit zit in mij, niet in de naam die ik draag, niet in de relatie die die naam heeft met mijn omgeving.
Ik snap best dat je je biologische vader officieel wilt weggooien of je vader wilt erkennen, maar bottomline hoef je daarvoor je naam niet te wijzigen.Ik denk dat het voor mij echt anders ligt. Ik wil me echt losmaken van die naam en erkennen wat D voor mij betekent, ook om naar de buitenwereld te laten zien dat ik zijn dochter ben. De naam past niet bij mij, het vloekt haast bij mijn voornaam en zo voelt het ook. Ik zal mijn biologische vader niet weggooien, die houdt zijn plek zoals hij die altijd heeft gehad. Hij mag op mijn bruiloft komen, hij mag zijn kleinkindje zien als die er komt, ik heb geen haat tegen hem. Maar ik heb wel heel veel liefde voor mijn vader (D) en die wil ik zo erkennen en zijn naam hebben voor de rest van m'n leven.
Even een bedenking. Ik had niet veel met de naam van mijn vader, en toen 'ie ook nog eens niet op mijn trouwdag wilde komen wist ik niet hoe snel ik de naam van mijn echtgenoot aan moest nemen.
Daar ben ik na de scheiding toch op teruggekomen.
Ik heb die naam die ik nu draag mijn hele leven gedragen, daar ben ik mee opgegroeid, die hoort bij mij. Mijn identiteit zit in mij, niet in de naam die ik draag, niet in de relatie die die naam heeft met mijn omgeving.
Ik snap best dat je je biologische vader officieel wilt weggooien of je vader wilt erkennen, maar bottomline hoef je daarvoor je naam niet te wijzigen.Ik denk dat het voor mij echt anders ligt. Ik wil me echt losmaken van die naam en erkennen wat D voor mij betekent, ook om naar de buitenwereld te laten zien dat ik zijn dochter ben. De naam past niet bij mij, het vloekt haast bij mijn voornaam en zo voelt het ook. Ik zal mijn biologische vader niet weggooien, die houdt zijn plek zoals hij die altijd heeft gehad. Hij mag op mijn bruiloft komen, hij mag zijn kleinkindje zien als die er komt, ik heb geen haat tegen hem. Maar ik heb wel heel veel liefde voor mijn vader (D) en die wil ik zo erkennen en zijn naam hebben voor de rest van m'n leven.
dinsdag 17 juni 2008 om 22:33
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 17 juni 2008 @ 22:09:
Heej Ambrosia,
Tussen alle verstoppogingen voor het EK ook zomaar een heel serieus topic. Wilde al een heel verhaal schrijven over aanvragen bij Ministerie van Justitie etc, maar zie dat je al een heel duidelijk antwoord op je vraag hebt gekregen.
Een bijzonder verhaal! Wat fijn dat D. zo'n plek heeft gehad in je leven. Een bijzonderder vaderdagkado kan ik me bijna niet voorstellen. Veel succes
ErwtDankje Erwt, jammer dat ik vanavond geen tijd heb gehad voor het verstoptopic, maar ik kwam mijn studieboeken eigenlijk niet uit. Ik kom zo nog even kijken.
Heej Ambrosia,
Tussen alle verstoppogingen voor het EK ook zomaar een heel serieus topic. Wilde al een heel verhaal schrijven over aanvragen bij Ministerie van Justitie etc, maar zie dat je al een heel duidelijk antwoord op je vraag hebt gekregen.
Een bijzonder verhaal! Wat fijn dat D. zo'n plek heeft gehad in je leven. Een bijzonderder vaderdagkado kan ik me bijna niet voorstellen. Veel succes
ErwtDankje Erwt, jammer dat ik vanavond geen tijd heb gehad voor het verstoptopic, maar ik kwam mijn studieboeken eigenlijk niet uit. Ik kom zo nog even kijken.
dinsdag 17 juni 2008 om 22:54
quote:moppetoet schreef op 17 juni 2008 @ 22:47:
@Ambrosia,
Misschien zouden jullie contact op moeten nemen met een goede familierechtadvocaat om informatie in te winnen over stiefouderadoptie ? Dan wordt jullie band nog sterker bezegeld.
(P.S. Je stiefvader moet wél meer dan 18 jaar ouder zijn dan jij, geloof ik).
Thnx voor de tip
18 jaar ouder dan ik: dat is ie
@Ambrosia,
Misschien zouden jullie contact op moeten nemen met een goede familierechtadvocaat om informatie in te winnen over stiefouderadoptie ? Dan wordt jullie band nog sterker bezegeld.
(P.S. Je stiefvader moet wél meer dan 18 jaar ouder zijn dan jij, geloof ik).
Thnx voor de tip
18 jaar ouder dan ik: dat is ie
donderdag 19 juni 2008 om 22:56
quote:mango82 schreef op 17 juni 2008 @ 22:59:
Wat een ontzettend lief vaderdag cadeau! En al zou het niet lukken (ik heb geen verstand van deze dingen), dat je het wilt en er mee bezig bent is, volgens mij al, een enorm compliment en lief cadeau voor je "stief"vader!
Succes er mee!
Mango(f) Dankje voor je lieve reactie!
Wat een ontzettend lief vaderdag cadeau! En al zou het niet lukken (ik heb geen verstand van deze dingen), dat je het wilt en er mee bezig bent is, volgens mij al, een enorm compliment en lief cadeau voor je "stief"vader!
Succes er mee!
Mango(f) Dankje voor je lieve reactie!
