Relaties
alle pijlers
4 maanden een relatie, maar zoveel twijvels
woensdag 18 juni 2008 om 22:18
Hallo mede-forummers,
Ik zit al een tijdje met een probleem en zal proberen het zo kort mogelijk te houden. Hm, denk dat dat niet gaat lukken....Maar goed.
Sinds 4 maanden heb ik een relatie met een jongen die ik via internet heb leren kennen. Het is allemaal best snel gegaan, maar niet te snel naar mijn gevoel. Na 1,5 week mailen heb we 2 dates gehad en die waren allebei super leuk en gezellig. Aan het eind van de avond op de 2de date dachten we allebei van de ander dat die niet geinteresseerd was en dat liep toen een beetje gek, maar daar zijn we wel uitgekomen. Een weekje later kregen we een relatie (dit duurder een week omdat we op een uur rijden van elkaar wonen en dus niet ff snel nog wat konden afspreken). En toen begon eigenlijk, voor mij althans, de ellende.
Ik ben in m'n jeugd behoorlijk gepest en heb daardoor nogal eens wat moeite om mensen te vertrouwen. Bovendien heb ik ook een beetje een sociale angststoornis. Hiervoor zit ik al 2 jaar in therapie.
Enfin, toen we een halve week verkering hadden, heb ik m'n vriend midden in de nacht een sms gestuurd omdat ik dacht dat hij niet genoeg om hem gaf. Dit heb ik ook in de sms gezet. Die ochtend kreeg ik een sms van hem dat hij behoorlijk was geschrokken van m'n sms. Een paar dagen later, was een week nadat we wat gekregen hadden, zag ik hem weer en heb hem toen het een en ander verteld uit m'n verleden. Mede omdat ik vond dat hij dit moest weten ivm mijn gedrag. Hij reageerde gelukkig hier heel goed op.
Toen we drie weken verkering hadden, ben ik 's avonds naar hem toegegaan en wou het bijna uitmaken. Hij wist dat ik die avond kwam en dat het niet zomaar een gesprek zou worden. Toen hij de deur opende zag ik veel verdriet in z'n ogen. Ik heb het toen over m'n onzekerheden gehad en we zijn er die avond gelukkig wel uitgekomen, want ik wou hem ook niet kwijt.
Daarna ging alles eigenlijk wel goed. Al voelde ik mij vaak nog erg onzeker.
M'n vriend heeft een karaktertrekje waar ik erg onzeker van word en dat is dat hij behoorlijk direct en 'down-to-earth' is. Hij is ook wel wat kritisch. Komt ook wel door zijn beroep, maar het zal ook wel in zijn karakter zitten. Doordat hij soms zo kritisch is, heeft hij ook nog wel eens opmerkingen naar mij toe. Geen onaardige dingen ofzo, maar het zijn meer de dingen die ik gewoon anders doe dan hem.
Toen hij laatst weer een kritische opmerking had, heb tegen hem gezegd dat hij zich moest gaan afvragen of hij mij wel accepteert zoals ik ben. Hij gaf toe dat hij dat wel eens moeilijk vond. Maar toen we net 1,5 week verkering hadden zij hij tegen mij dat hij accepteerde zoals ik ben. Hier raak ik van in de war. Hij zei ook na ruim 1 week dat hij van me hield. Ik geloof dit ook wel, want het gaat niet alleen om de woorden maar ook om de daden, maar intussen stond hij nog wel op de datingsite. Hij kwam daar overigens niet meer. De laatste keer dat hij daar kwam was toen hij op m'n oproep reageerde. En hij heeft zijn profiel ook verwijderd, maar het zit me nog steeds dwars dat hij zegt dat hij vrij snel zegt dat hij van me houdt etc., maar z'n profiel niet meteen weghaalt. Ik heb toen gevraagd of hij er nog opstond en hij zei dat ie het profiel zou weghalen, maar hij zei ook zoiets van 'ja, voor de zekerheid he'. Ik vond dat destijds een beetje raar. Ik vatte dat op als dat ie z'n profiel als reserve wou aanhouden. Ik ben hier verder niet op ingegaan, maar ben het eigenlijk gaan vergeten.
Afgelopen weekend vertelde ik hem dat we elkaar dinsdag niet konden zien omdat ik een vergadering had van school. Ik ben lid van een klankbordgroep en dat is voor studenten met een functiebeperking (m'n sociale angsten levert nogal eens problemen op bij het groepswerk). Ik vertelde het hem misschien een beetje krom, maar hij begon een beetje te lachen. Niet in de zin van uitlachen, maar ik vond het wel vreemd en vroeg hem waarom hij nou lachtte. Hij antwoorde daarop met 'Moet ik dan huilen'?
Punt is, hij heeft mij een paar keer gezegd dat hij vind dat ik weinig inlevingsvermogen heb, maar ik krijg steeds meer de indruk dat hij dat dus niet heeft. Of dat hij mij een aansteller vind, ik weet het niet. Hij vraagt ook nooit hoe het bij de psychotherapeut gaat, waardoor ik denk dat het hem allemaal geen zak interesseert.
Sinds een maand hebben we ook een paar keer ruzie gehad. Komt ook wel omdat we allebei bijdenhand zijn. Een keer aan het einde van onze vakantie (we zijn laatst een lang weekend op vakantie geweest wat overigens super leuk was), maar we hebben gelukkig alle keren het goed uit kunnen praten.
Maar goed, ik word behoorlijk onzeker van dit alles. Hij is verder echt super lief, heeft veel voor me over, maar er zijn een paar tegenstrijdige dingen waar ik niks van snap. Ik heb ook het gevoel dat ik dit dus niet objectief kan bekijken omdat m'n vertrouwen in mensen nog steeds niet groot is.
De laatste 2 weken twijvel ik er heel erg aan of ik het niet gewoon uit moet maken hierom. Maar aan de andere kant wil ik hem niet kwijt.
Is het verhaal toch weer veel te lang geworden, maar ik zou het waarderen als jullie tips, adviezen etc. hebben.
In ieder geval bedankt.
Groetjes,
Tarantula
Ik zit al een tijdje met een probleem en zal proberen het zo kort mogelijk te houden. Hm, denk dat dat niet gaat lukken....Maar goed.
Sinds 4 maanden heb ik een relatie met een jongen die ik via internet heb leren kennen. Het is allemaal best snel gegaan, maar niet te snel naar mijn gevoel. Na 1,5 week mailen heb we 2 dates gehad en die waren allebei super leuk en gezellig. Aan het eind van de avond op de 2de date dachten we allebei van de ander dat die niet geinteresseerd was en dat liep toen een beetje gek, maar daar zijn we wel uitgekomen. Een weekje later kregen we een relatie (dit duurder een week omdat we op een uur rijden van elkaar wonen en dus niet ff snel nog wat konden afspreken). En toen begon eigenlijk, voor mij althans, de ellende.
Ik ben in m'n jeugd behoorlijk gepest en heb daardoor nogal eens wat moeite om mensen te vertrouwen. Bovendien heb ik ook een beetje een sociale angststoornis. Hiervoor zit ik al 2 jaar in therapie.
Enfin, toen we een halve week verkering hadden, heb ik m'n vriend midden in de nacht een sms gestuurd omdat ik dacht dat hij niet genoeg om hem gaf. Dit heb ik ook in de sms gezet. Die ochtend kreeg ik een sms van hem dat hij behoorlijk was geschrokken van m'n sms. Een paar dagen later, was een week nadat we wat gekregen hadden, zag ik hem weer en heb hem toen het een en ander verteld uit m'n verleden. Mede omdat ik vond dat hij dit moest weten ivm mijn gedrag. Hij reageerde gelukkig hier heel goed op.
Toen we drie weken verkering hadden, ben ik 's avonds naar hem toegegaan en wou het bijna uitmaken. Hij wist dat ik die avond kwam en dat het niet zomaar een gesprek zou worden. Toen hij de deur opende zag ik veel verdriet in z'n ogen. Ik heb het toen over m'n onzekerheden gehad en we zijn er die avond gelukkig wel uitgekomen, want ik wou hem ook niet kwijt.
Daarna ging alles eigenlijk wel goed. Al voelde ik mij vaak nog erg onzeker.
M'n vriend heeft een karaktertrekje waar ik erg onzeker van word en dat is dat hij behoorlijk direct en 'down-to-earth' is. Hij is ook wel wat kritisch. Komt ook wel door zijn beroep, maar het zal ook wel in zijn karakter zitten. Doordat hij soms zo kritisch is, heeft hij ook nog wel eens opmerkingen naar mij toe. Geen onaardige dingen ofzo, maar het zijn meer de dingen die ik gewoon anders doe dan hem.
Toen hij laatst weer een kritische opmerking had, heb tegen hem gezegd dat hij zich moest gaan afvragen of hij mij wel accepteert zoals ik ben. Hij gaf toe dat hij dat wel eens moeilijk vond. Maar toen we net 1,5 week verkering hadden zij hij tegen mij dat hij accepteerde zoals ik ben. Hier raak ik van in de war. Hij zei ook na ruim 1 week dat hij van me hield. Ik geloof dit ook wel, want het gaat niet alleen om de woorden maar ook om de daden, maar intussen stond hij nog wel op de datingsite. Hij kwam daar overigens niet meer. De laatste keer dat hij daar kwam was toen hij op m'n oproep reageerde. En hij heeft zijn profiel ook verwijderd, maar het zit me nog steeds dwars dat hij zegt dat hij vrij snel zegt dat hij van me houdt etc., maar z'n profiel niet meteen weghaalt. Ik heb toen gevraagd of hij er nog opstond en hij zei dat ie het profiel zou weghalen, maar hij zei ook zoiets van 'ja, voor de zekerheid he'. Ik vond dat destijds een beetje raar. Ik vatte dat op als dat ie z'n profiel als reserve wou aanhouden. Ik ben hier verder niet op ingegaan, maar ben het eigenlijk gaan vergeten.
Afgelopen weekend vertelde ik hem dat we elkaar dinsdag niet konden zien omdat ik een vergadering had van school. Ik ben lid van een klankbordgroep en dat is voor studenten met een functiebeperking (m'n sociale angsten levert nogal eens problemen op bij het groepswerk). Ik vertelde het hem misschien een beetje krom, maar hij begon een beetje te lachen. Niet in de zin van uitlachen, maar ik vond het wel vreemd en vroeg hem waarom hij nou lachtte. Hij antwoorde daarop met 'Moet ik dan huilen'?
Punt is, hij heeft mij een paar keer gezegd dat hij vind dat ik weinig inlevingsvermogen heb, maar ik krijg steeds meer de indruk dat hij dat dus niet heeft. Of dat hij mij een aansteller vind, ik weet het niet. Hij vraagt ook nooit hoe het bij de psychotherapeut gaat, waardoor ik denk dat het hem allemaal geen zak interesseert.
Sinds een maand hebben we ook een paar keer ruzie gehad. Komt ook wel omdat we allebei bijdenhand zijn. Een keer aan het einde van onze vakantie (we zijn laatst een lang weekend op vakantie geweest wat overigens super leuk was), maar we hebben gelukkig alle keren het goed uit kunnen praten.
Maar goed, ik word behoorlijk onzeker van dit alles. Hij is verder echt super lief, heeft veel voor me over, maar er zijn een paar tegenstrijdige dingen waar ik niks van snap. Ik heb ook het gevoel dat ik dit dus niet objectief kan bekijken omdat m'n vertrouwen in mensen nog steeds niet groot is.
De laatste 2 weken twijvel ik er heel erg aan of ik het niet gewoon uit moet maken hierom. Maar aan de andere kant wil ik hem niet kwijt.
Is het verhaal toch weer veel te lang geworden, maar ik zou het waarderen als jullie tips, adviezen etc. hebben.
In ieder geval bedankt.
Groetjes,
Tarantula
woensdag 18 juni 2008 om 22:32
woensdag 18 juni 2008 om 22:36
quote:tarantula schreef op 18 juni 2008 @ 22:32:
Nee, ik begrijp dat dit voor hem ook niet leuk is. Vind het zelf ook alles behalve leuk, ondanks dat we wel heel veel leuke dingen doen hoor. Als je het alles behalve leuk vindt zou ik er al helemaal mee stoppen. Dan is het de wederzijdse ellende niet waard.
Nee, ik begrijp dat dit voor hem ook niet leuk is. Vind het zelf ook alles behalve leuk, ondanks dat we wel heel veel leuke dingen doen hoor. Als je het alles behalve leuk vindt zou ik er al helemaal mee stoppen. Dan is het de wederzijdse ellende niet waard.
woensdag 18 juni 2008 om 22:39
woensdag 18 juni 2008 om 22:46
quote:tarantula schreef op 18 juni 2008 @ 22:39:
[...]
Ik bedoel alles behalve leuk, dat ik mijn onzekerheid en de invloed daarvan op m'n vriend alles behalve leuk vind.
En aan je openingspost te zien beslaan die neuroses het grootste gedeelte van je relatie. Dan mag ik toch concluderen dat je relatie helemaal niet leuk is?
En het zal voor je vriend nog wel erger zijn. Hij doet zo te lezen enorm zijn best om je je geliefd te laten voelen, maar jij trekt alles in twijfel. Daarbij heb je in die vier maanden al twee of drie keer op het punt gestaan het uit te maken. Hij blijft ondanks al jouw drama bij je, en nog vind je het niet genoeg.
Klinkt als ware liefde. Ik zou het uitmaken. En snel.
[...]
Ik bedoel alles behalve leuk, dat ik mijn onzekerheid en de invloed daarvan op m'n vriend alles behalve leuk vind.
En aan je openingspost te zien beslaan die neuroses het grootste gedeelte van je relatie. Dan mag ik toch concluderen dat je relatie helemaal niet leuk is?
En het zal voor je vriend nog wel erger zijn. Hij doet zo te lezen enorm zijn best om je je geliefd te laten voelen, maar jij trekt alles in twijfel. Daarbij heb je in die vier maanden al twee of drie keer op het punt gestaan het uit te maken. Hij blijft ondanks al jouw drama bij je, en nog vind je het niet genoeg.
Klinkt als ware liefde. Ik zou het uitmaken. En snel.
woensdag 18 juni 2008 om 23:20
Wat een negatieve reacties allemaal! Ik zeg doorzetten! Zelf ben ik ook begonnen aan mijn relatie toen het niet zo goed met mij ging en ook wij hebben best een tijd moeten "vechten" voor elkaar. Het is voor mijn vriend zeker niet makkelijk geweest, maar dat was het voor mij ook niet! Een aantal keer heb ik het uitgemaakt door mijn eigen onzekerheid. Ook hij is erg direct. Maar juist door die directheid wordt je soms even met twee benen op de grond gezet wat ook wel eens goed is. Probeer je eigen keuze te maken en praat veel met je vriend. Als hij zegt dat hij voor jou gaat dan moet je daarop vertrouwen. Aan het begin van een relatie is vertrouwen erg moeilijk, zeker als je zelfvertrouwen al erg laag is. Maar dat betekend niet dat jullie niet gelukkig kunnen worden. Zolang je er samen 'doorheen' komt maakt het jullie alleen maar heel sterk!!!!
woensdag 18 juni 2008 om 23:35
Jij hebt 4 maanden iets met een jongen, je ziet hem niet dagelijks en je schrijft al zo'n epistel vol met twijfels, gedoe, ruzie en wederzijdse verwijten? Ik moet zeggen dat ik dat ergens nog wel knap vind. Maar mijn god, wat doen jullie nog bij elkaar? Als je nu al zoveel gedoe hebt, hoe zie je dat over een jaar voor je dan?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 19 juni 2008 om 00:01
Bedankt voor al jullie reacties, ook al zijn sommigen een beetje hard. Maar begrijp het ook wel aan de ene kant. In ieder geval ben ik wel blij dat er iemand iets positiefs zegt. Dank je, qtee.
Antonio, godzijdank ben ik je ex niet en als ik denk dat m'n vriend niet 100% into me is, vind ik hem geen lompe boer.
Antonio, godzijdank ben ik je ex niet en als ik denk dat m'n vriend niet 100% into me is, vind ik hem geen lompe boer.
donderdag 19 juni 2008 om 07:37
Qtee, je zegt dat aan het begin van ene relatie vertrouwen moeilijk is. Waarom vind je dat? Ik herken dat juist helemaal niet.
Je begint een relatie toch juist mét vertrouwen? Dat is voor mij de basis, vanaf het 1e moment. Het ontbreken ervan (bij mij of de nader) zou voor mij een reden zijn meteen te kappen, helemaal als het allemaal nog zo pril is.
Tarantula, ik heb ondertussen geleerd dat een mens vaak meer leert van zgn 'harde' recties of dingen die je liever niet hoort, dan van een warm bad vol begrip. Al is dat laatste natuurlijk lekkerder.
Je begint een relatie toch juist mét vertrouwen? Dat is voor mij de basis, vanaf het 1e moment. Het ontbreken ervan (bij mij of de nader) zou voor mij een reden zijn meteen te kappen, helemaal als het allemaal nog zo pril is.
Tarantula, ik heb ondertussen geleerd dat een mens vaak meer leert van zgn 'harde' recties of dingen die je liever niet hoort, dan van een warm bad vol begrip. Al is dat laatste natuurlijk lekkerder.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 19 juni 2008 om 07:56
Hij komt op mij over als een stabiele en zekere jongen, die gewoon niet weet hoe hij moet omgaan met jouw onzekerheid.
Ik weet uit ervaring dat mannen niet zitten te wachten op een onzeker iemand die constant twijfelt of hij er nog genoeg voor gaat, en in twijfel trekt wat hij zegt of doet. En al zeker niet als je nog in de verliefdheidsfase zit. Dan zou je eigenlijk nog geen problemen of gedoe moeten hebben maar heel erg van alle leuks moeten genieten.
Als ik zo lees welke opmerkingen hij maakt, dan lijkt het er op dat hij het een beetje zat is, je onzekere gedrag. Hij zal zijn best doen om het te snappen en om het serieus te nemen, maar eigenlijk heeft hij er zo niet zoveel zin in. Ik denk eigenlijk dat het niet heel lang meer gaat duren.
Je kunt twee dingen doen; zorg dat je zekerder wordt en geniet gewoon. Of het uitmaken, voordat hij het uitmaakt, want dan word jij weer bevestigd in je negatieve gedachte; zie je wel, hij vindt me niet leuk genoeg..
Hoe dan ook, mijn ervaring is dat het waarschijnlijk niet goed afloopt. Het kan best nog een tijd zo doorgaan, maar of het ook leuk wordt betwijfel ik. Hij zal steeds minder zin hebben om af te spreken, jij merkt dat hij afstand neemt en dat veroorzaakt meer onzekerheid, enz.
Ik weet uit ervaring dat mannen niet zitten te wachten op een onzeker iemand die constant twijfelt of hij er nog genoeg voor gaat, en in twijfel trekt wat hij zegt of doet. En al zeker niet als je nog in de verliefdheidsfase zit. Dan zou je eigenlijk nog geen problemen of gedoe moeten hebben maar heel erg van alle leuks moeten genieten.
Als ik zo lees welke opmerkingen hij maakt, dan lijkt het er op dat hij het een beetje zat is, je onzekere gedrag. Hij zal zijn best doen om het te snappen en om het serieus te nemen, maar eigenlijk heeft hij er zo niet zoveel zin in. Ik denk eigenlijk dat het niet heel lang meer gaat duren.
Je kunt twee dingen doen; zorg dat je zekerder wordt en geniet gewoon. Of het uitmaken, voordat hij het uitmaakt, want dan word jij weer bevestigd in je negatieve gedachte; zie je wel, hij vindt me niet leuk genoeg..
Hoe dan ook, mijn ervaring is dat het waarschijnlijk niet goed afloopt. Het kan best nog een tijd zo doorgaan, maar of het ook leuk wordt betwijfel ik. Hij zal steeds minder zin hebben om af te spreken, jij merkt dat hij afstand neemt en dat veroorzaakt meer onzekerheid, enz.
donderdag 19 juni 2008 om 07:59
quote:HoiPippiLangkous schreef op 19 juni 2008 @ 07:37:
Qtee, je zegt dat aan het begin van ene relatie vertrouwen moeilijk is. Waarom vind je dat? Ik herken dat juist helemaal niet.
Je begint een relatie toch juist mét vertrouwen? Dat is voor mij de basis, vanaf het 1e moment. Het ontbreken ervan (bij mij of de nader) zou voor mij een reden zijn meteen te kappen, helemaal als het allemaal nog zo pril is.
Tarantula, ik heb ondertussen geleerd dat een mens vaak meer leert van zgn 'harde' recties of dingen die je liever niet hoort, dan van een warm bad vol begrip. Al is dat laatste natuurlijk lekkerder.
Ben het met je eens, aan het begin van een nieuwe relatie heb je nog geen redenen om wantrouwend te zijn. Je stapt er met volle overtuiging in, je gaat er allebei helemaal voor (als het goed is) dus van wantrouwen zal dan nog geen sprake zijn.
Iemand is te vertrouwen totdat het tegendeel aantoonbaar wordt bewezen, dan wordt het een ander verhaal en kun je alsnog beslissen om te stoppen.
Qtee, je zegt dat aan het begin van ene relatie vertrouwen moeilijk is. Waarom vind je dat? Ik herken dat juist helemaal niet.
Je begint een relatie toch juist mét vertrouwen? Dat is voor mij de basis, vanaf het 1e moment. Het ontbreken ervan (bij mij of de nader) zou voor mij een reden zijn meteen te kappen, helemaal als het allemaal nog zo pril is.
Tarantula, ik heb ondertussen geleerd dat een mens vaak meer leert van zgn 'harde' recties of dingen die je liever niet hoort, dan van een warm bad vol begrip. Al is dat laatste natuurlijk lekkerder.
Ben het met je eens, aan het begin van een nieuwe relatie heb je nog geen redenen om wantrouwend te zijn. Je stapt er met volle overtuiging in, je gaat er allebei helemaal voor (als het goed is) dus van wantrouwen zal dan nog geen sprake zijn.
Iemand is te vertrouwen totdat het tegendeel aantoonbaar wordt bewezen, dan wordt het een ander verhaal en kun je alsnog beslissen om te stoppen.
donderdag 19 juni 2008 om 08:38
Juist, dat gedoe over vertrouwen verdienen, ik vind dat zo'n nonsens.
Ik snap ook nooit zo goed dat mensen hun slechte ervaringen met eerdere partners op hun nieuwe partner projecteren. Ik snap best dat je gekwetst kunt zijn door vroegere partners, maar ik vind het zo niet eerlijk om daar de nieuwe mee op te schepen. Hij heeft je niet gekwetst toch?
Ik snap ook nooit zo goed dat mensen hun slechte ervaringen met eerdere partners op hun nieuwe partner projecteren. Ik snap best dat je gekwetst kunt zijn door vroegere partners, maar ik vind het zo niet eerlijk om daar de nieuwe mee op te schepen. Hij heeft je niet gekwetst toch?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 19 juni 2008 om 08:49
Als ik dit alles zo lees, dan denk ik beter dat je ermee kunt stoppen tarantula. Of 180graden moet veranderen in je gedrag. Je wantrouwt hem om geen goede gegronde reden. Ik lees overal tegenstrijdigheden in je bericht.
Hij is lief voor je, laat dit ook merken dat hij gek op je is, maar toch denk je dat het hem niets interesseert als jij bijvoorbeeld naar je therapeut gaat of een vergadering hebt op school...
Als je na een maandje al zoveel gedoe en " gezeur " hebt dan vraag ik me af is het het allemaal wel waard? Juist in het begin (wat hier ook al is gezegd) heb je absoluut geen reden tot wantrouwen. En, misschien zullen anderen dit tegenspreken maar ik vertel je nu hoe ik het persoonlijk zie, zeker in het prille begin (lees: de eerste maand toch zeker) lijkt het me dat je dan sowieso geen ruzie hebt omdat je veel te druk bezig bent met verliefd zijn, en op een roze wolk te zitten dus eigenlijk "blind" bent voor evt "schoonheidsfoutjes"
Maar als ik dit zo lees, en met de strubbelingen die jij nu al hebt omdat je hem gewoon niet vertrouwd of denkt dat hij niet om je geeft omdat hij niet vraagt hoe dingen gaan, ja dan moet je je toch echt heel hard afvragen of je door wilt gaan.
Je kunt iemand ook wegjagen dmv zo onzeker te zijn tegenover je partner...Hij kan er misschien ook wel moe van worden dat je aan zijn oprechtheid twijfelt...
Sterkte iig!
Hij is lief voor je, laat dit ook merken dat hij gek op je is, maar toch denk je dat het hem niets interesseert als jij bijvoorbeeld naar je therapeut gaat of een vergadering hebt op school...
Als je na een maandje al zoveel gedoe en " gezeur " hebt dan vraag ik me af is het het allemaal wel waard? Juist in het begin (wat hier ook al is gezegd) heb je absoluut geen reden tot wantrouwen. En, misschien zullen anderen dit tegenspreken maar ik vertel je nu hoe ik het persoonlijk zie, zeker in het prille begin (lees: de eerste maand toch zeker) lijkt het me dat je dan sowieso geen ruzie hebt omdat je veel te druk bezig bent met verliefd zijn, en op een roze wolk te zitten dus eigenlijk "blind" bent voor evt "schoonheidsfoutjes"
Maar als ik dit zo lees, en met de strubbelingen die jij nu al hebt omdat je hem gewoon niet vertrouwd of denkt dat hij niet om je geeft omdat hij niet vraagt hoe dingen gaan, ja dan moet je je toch echt heel hard afvragen of je door wilt gaan.
Je kunt iemand ook wegjagen dmv zo onzeker te zijn tegenover je partner...Hij kan er misschien ook wel moe van worden dat je aan zijn oprechtheid twijfelt...
Sterkte iig!
donderdag 19 juni 2008 om 08:52
quote:tarantula schreef op 18 juni 2008 @ 22:18:
De laatste 2 weken twijvel ik er heel erg aan of ik het niet gewoon uit moet maken hierom. Maar aan de andere kant wil ik hem niet kwijt.
Is het verhaal toch weer veel te lang geworden, maar ik zou het waarderen als jullie tips, adviezen etc. hebben.
Tips dat je het moet uitmaken om hem een plezier te doen vind ik persoonlijk nogal bizar. Hij kan het zelf wel uitmaken als hij dat wil.
Maar vanuit jezelf gezien, het klinkt alsof je het prima getroffen hebt. Dat je nu niet bepaald helemaal vrij bent van 'issues' lijkt me nogal een open deur. Je kersverse partner accepteert dat, vooralsnog, en verder moeten jullie blijkbaar nog wat aan elkaar wennen. Na vier maanden zo nu en dan een ruzie die ook weer goed opgelost wordt lijkt me nou niet echt bijzonder.
Dus ja, eigenlijk maar één tip: vertel jezelf eens precies waarom je het zou willen uitmaken en ga eens na of dat erg realistisch is.
De laatste 2 weken twijvel ik er heel erg aan of ik het niet gewoon uit moet maken hierom. Maar aan de andere kant wil ik hem niet kwijt.
Is het verhaal toch weer veel te lang geworden, maar ik zou het waarderen als jullie tips, adviezen etc. hebben.
Tips dat je het moet uitmaken om hem een plezier te doen vind ik persoonlijk nogal bizar. Hij kan het zelf wel uitmaken als hij dat wil.
Maar vanuit jezelf gezien, het klinkt alsof je het prima getroffen hebt. Dat je nu niet bepaald helemaal vrij bent van 'issues' lijkt me nogal een open deur. Je kersverse partner accepteert dat, vooralsnog, en verder moeten jullie blijkbaar nog wat aan elkaar wennen. Na vier maanden zo nu en dan een ruzie die ook weer goed opgelost wordt lijkt me nou niet echt bijzonder.
Dus ja, eigenlijk maar één tip: vertel jezelf eens precies waarom je het zou willen uitmaken en ga eens na of dat erg realistisch is.
donderdag 19 juni 2008 om 09:21
Hey allemaal,
Om even op het bericht van Rider in te gaan. De reden dat het mij soms beter lijkt om het uit te maken is omdat ik dan denk dat hij sommige dingen toch niet meent, al weet ik zelf ook wel dat dat nonsens is als ik naar zijn gedrag kijk. Hij laat nog steeds merken dat ie gek op me is. Ik wil hem bovendien ook niet kwijt.
Laatst vertelde m'n vriend me dat hij me over het algemeen juist wel zelfverzekerd vind. Hoe hij daar zo bij kwam, snap ik nog steeds niet helemaal.. Stond er wel een beetje van te kijken namelijk. Vind het ook wel een compliment. Maar goed, hij vond dat namelijk omdat ik wel op dingen afstap en dingen aanpak. Maar ja, in de relatie ben ik inderdaad wel eens onzeker.
Ik heb trouwens de laatste maanden geen twijvels meer uitgesproken naar hem. Dat was voornamelijk in de eerste 2 weken, maar ik weet ook wel dat dat ook niet hoort.
Krijg nu ook een beetje het gevoel dat hij misschien wel gelijk heeft gehad toen hij zei dat ik me soms weinig kan inleven. Heb er misschien te weinig bij stil gestaan wat voor een invloed mijn gedrag op hem heeft.
Grr, word behoorlijk gek van mijzelf.
Om even op het bericht van Rider in te gaan. De reden dat het mij soms beter lijkt om het uit te maken is omdat ik dan denk dat hij sommige dingen toch niet meent, al weet ik zelf ook wel dat dat nonsens is als ik naar zijn gedrag kijk. Hij laat nog steeds merken dat ie gek op me is. Ik wil hem bovendien ook niet kwijt.
Laatst vertelde m'n vriend me dat hij me over het algemeen juist wel zelfverzekerd vind. Hoe hij daar zo bij kwam, snap ik nog steeds niet helemaal.. Stond er wel een beetje van te kijken namelijk. Vind het ook wel een compliment. Maar goed, hij vond dat namelijk omdat ik wel op dingen afstap en dingen aanpak. Maar ja, in de relatie ben ik inderdaad wel eens onzeker.
Ik heb trouwens de laatste maanden geen twijvels meer uitgesproken naar hem. Dat was voornamelijk in de eerste 2 weken, maar ik weet ook wel dat dat ook niet hoort.
Krijg nu ook een beetje het gevoel dat hij misschien wel gelijk heeft gehad toen hij zei dat ik me soms weinig kan inleven. Heb er misschien te weinig bij stil gestaan wat voor een invloed mijn gedrag op hem heeft.
Grr, word behoorlijk gek van mijzelf.
donderdag 19 juni 2008 om 09:24
Ik denk dat je moet oppassen dat je je niet gerechtvaardigd voelt om zo te doen door je onzekerheid. Onzekerheid kun je aan werken en dat doe je ook, probeer het verder zo min mogelijk je gedrag te laten bepalen. Het is nl oneerlijk en moeilijk voor anderen, ze moeten zich aanpassen en ontzettend veel rekening met je houden wanneer je het zelf niet goed in perspectief kunt blijven zien. En dat is flink vermoeiend.
donderdag 19 juni 2008 om 09:32
Het is enorm vermoeiend voor de ander wanneer hij zich constant moet verdedigen; als hij zegt dat hij je leuk vindt, dan is dat zo. Maar let wel, daden zeggen soms meer dan woorden. Als daaruit blijkt dat hij het meent, dan moet je dat voor waar aannemen en jezelf niet gek lopen maken.
Als een man je niet interessant (genoeg) vindt, doet hij echt geen moeite, dat merk je snel genoeg.
Jouw vriend is er nog steeds en jullie praten erover, dus dat is dan positief.
Misschien ben je over het algemeen zelfverzekerd, zolang het nks te maken heeft met je gevoelens? Je kunt heel daadkrachtig en sterk zijn in bijv werk, maar juist heel onzeker met vriendschappen en relaties, want dan ben je vaak erg kwetsbaar. Vrienden of je partner kunnen je immers in de steek laten. Misschien ben je bang om in de steek gelaten te worden en ben je nu onbewust destructief bezig omdat je dan liever zelf de relatie "stukmaakt" ?
Als een man je niet interessant (genoeg) vindt, doet hij echt geen moeite, dat merk je snel genoeg.
Jouw vriend is er nog steeds en jullie praten erover, dus dat is dan positief.
Misschien ben je over het algemeen zelfverzekerd, zolang het nks te maken heeft met je gevoelens? Je kunt heel daadkrachtig en sterk zijn in bijv werk, maar juist heel onzeker met vriendschappen en relaties, want dan ben je vaak erg kwetsbaar. Vrienden of je partner kunnen je immers in de steek laten. Misschien ben je bang om in de steek gelaten te worden en ben je nu onbewust destructief bezig omdat je dan liever zelf de relatie "stukmaakt" ?
donderdag 19 juni 2008 om 10:50
quote:Julus schreef op 19 juni 2008 @ 09:32:
Misschien ben je over het algemeen zelfverzekerd, zolang het nks te maken heeft met je gevoelens? Je kunt heel daadkrachtig en sterk zijn in bijv werk, maar juist heel onzeker met vriendschappen en relaties, want dan ben je vaak erg kwetsbaar. Vrienden of je partner kunnen je immers in de steek laten. Misschien ben je bang om in de steek gelaten te worden en ben je nu onbewust destructief bezig omdat je dan liever zelf de relatie "stukmaakt" ?Ik geloof dat je gelijk hebt Julus.... Ik herken mijzelf daar wel in.
Misschien ben je over het algemeen zelfverzekerd, zolang het nks te maken heeft met je gevoelens? Je kunt heel daadkrachtig en sterk zijn in bijv werk, maar juist heel onzeker met vriendschappen en relaties, want dan ben je vaak erg kwetsbaar. Vrienden of je partner kunnen je immers in de steek laten. Misschien ben je bang om in de steek gelaten te worden en ben je nu onbewust destructief bezig omdat je dan liever zelf de relatie "stukmaakt" ?Ik geloof dat je gelijk hebt Julus.... Ik herken mijzelf daar wel in.
donderdag 19 juni 2008 om 10:57
Het zou jammer zijn als het stuk zou lopen ..maar je bent toch al met therapie bezig, dus je doet al wat je kunt.
Misschien helpt het om je angsten toe te laten en zodra je het voelt, dit bespreken met je vriend. Voordeel is dat je geen gekke sprongen maakt die hij niet begrijpt en je werkt tegelijkertijd aan je angst/onzekerheid. Blijf hem duidelijk maken dat je gedrag voortkomt uit onzekerheid en zeg dat je eigenlijk bang bent om hem kwijt te raken. Als hij echt om je geeft, zal hij je blijven steunen en uiteindelijk voel je je sterk en veilig genoeg bij hem, om een fijne relatie te hebben.
Mocht je nou weer zo'n "paniekaanval" voelen aankomen, reageer dan niet primair (want meestal zijn dit de stomme acties waar je later spijt van krijgt), maar tel tot drie, vraag jezelf af of het echt gegrond is. Is het gebaseerd op feiten, of maak jij het jezelf wijs? Dat is nl een groot verschil...
Ga altijd af op feiten, doe geen aannames. Mannen vinden het niet leuk als je dingen gaat invullen (en dat doe je uit onzekerheid). Blijf je dit doen dan word je keer op keer voor bevestigd in je eigen onzekere gedachten. Hij kan hier niet tegenop boksen, want jij hebt je mening alweer klaar. Als je verbaar sterk bent, kan hij praten wat hij wil, maar jij zult niet openstaan voor wat hij te zeggen heeft. Herken je dat?
Misschien helpt het om je angsten toe te laten en zodra je het voelt, dit bespreken met je vriend. Voordeel is dat je geen gekke sprongen maakt die hij niet begrijpt en je werkt tegelijkertijd aan je angst/onzekerheid. Blijf hem duidelijk maken dat je gedrag voortkomt uit onzekerheid en zeg dat je eigenlijk bang bent om hem kwijt te raken. Als hij echt om je geeft, zal hij je blijven steunen en uiteindelijk voel je je sterk en veilig genoeg bij hem, om een fijne relatie te hebben.
Mocht je nou weer zo'n "paniekaanval" voelen aankomen, reageer dan niet primair (want meestal zijn dit de stomme acties waar je later spijt van krijgt), maar tel tot drie, vraag jezelf af of het echt gegrond is. Is het gebaseerd op feiten, of maak jij het jezelf wijs? Dat is nl een groot verschil...
Ga altijd af op feiten, doe geen aannames. Mannen vinden het niet leuk als je dingen gaat invullen (en dat doe je uit onzekerheid). Blijf je dit doen dan word je keer op keer voor bevestigd in je eigen onzekere gedachten. Hij kan hier niet tegenop boksen, want jij hebt je mening alweer klaar. Als je verbaar sterk bent, kan hij praten wat hij wil, maar jij zult niet openstaan voor wat hij te zeggen heeft. Herken je dat?
donderdag 19 juni 2008 om 12:16
Hoi Julus,
Meestal geloof ik hem wel wat hij zegt, op het moment dat hij het zegt. Later, als we weer apart zijn, trek ik alles in twijvel.
Conclusies trekken ben ik heel goed in. Heb, met name in het begin een aantal conclusies getrokken en soms op een vrij botte manier dat vertelt. (Deed ik ook nog weleens per telefoon ipv real-life) Dit was inderdaad tijdens een paniekaanval. Ik heb toen ook m'n excuses aangeboden, want ik weet ook dat dan niet kan. Heb toen ook wel gezegd dat ik moet leren om tot drie te tellen en dan pas iets te zeggen.
M'n vriend heeft me wel gezegd dat hij er absoluut niet tegen kan als ik zo bot iets tegen hem zeg.
Laatst kon ik mij ook weer zo druk maken om een opmerking van hem. Ik heb toen trouwens gewacht totdat ik hem weer zag en heb het er heel rustig met hem over gehad. Ben blij dat ik toen niet in een bui het uit had gemaakt daarom, want na het gesprek begreep ik het veel beter. We vonden het trouwens beide een fijn gesprek.
Anyway, ik vond het best goed van mijzelf dat ik het er zo rustig over dat onderwerp kon hebben. Nu nog volhouden.
Meestal geloof ik hem wel wat hij zegt, op het moment dat hij het zegt. Later, als we weer apart zijn, trek ik alles in twijvel.
Conclusies trekken ben ik heel goed in. Heb, met name in het begin een aantal conclusies getrokken en soms op een vrij botte manier dat vertelt. (Deed ik ook nog weleens per telefoon ipv real-life) Dit was inderdaad tijdens een paniekaanval. Ik heb toen ook m'n excuses aangeboden, want ik weet ook dat dan niet kan. Heb toen ook wel gezegd dat ik moet leren om tot drie te tellen en dan pas iets te zeggen.
M'n vriend heeft me wel gezegd dat hij er absoluut niet tegen kan als ik zo bot iets tegen hem zeg.
Laatst kon ik mij ook weer zo druk maken om een opmerking van hem. Ik heb toen trouwens gewacht totdat ik hem weer zag en heb het er heel rustig met hem over gehad. Ben blij dat ik toen niet in een bui het uit had gemaakt daarom, want na het gesprek begreep ik het veel beter. We vonden het trouwens beide een fijn gesprek.
Anyway, ik vond het best goed van mijzelf dat ik het er zo rustig over dat onderwerp kon hebben. Nu nog volhouden.
