Gezondheid
alle pijlers
enkelbreuk en gestopt met roken
maandag 9 december 2013 om 11:31
Hoi
Zoals ik al in vroegere posts aanhaalde sukkel ik sinds eind juli van dit jaar met een gecompliceerde enkelbreuk. Na 10 weken met 5 pinnen in mijn voet en been te hebben rondgelopen werden deze verwijderd. Vorige maand zijn ze tot de ontdekking gekomen dat de breuk niet heelt, er wordt geen bot aangemaakt.
De orthopedist die ik nu heb (vorige dokter was een algemeen heelkundige die me behandeld heeft toen ik op spoed binnenkwam) heeft me aangeraden en zelfs bijna bevolen te stoppen met roken.
Hier ben ik vorige week ook met volle moed aan begonnen. Gezien ik niet kan autorijden (heb een 4de operatie gehad in evenveel maanden tijd, waarbij ze bot uit de heup genomen hebben en in de breuk gestoken) wegens een gips die er nog tot eind januari aan moet is dit een ideale situatie. Ik kan niet op eigen houtje naar de winkel rijden voor een pakje sigaretten en ben dus verplicht om op mijn tanden te bijten.
Maar met momenten is het toch moeilijk hoor. Vooral 's morgens, wanneer ik opsta en echt kan genieten van een kopje koffie en een sigaret. Ik rookte de meeste sigaretten ook 's morgens. Ik was/ben geen kettingroker (max tss 10 - 15 sigaretten per dag) en ondervind lichamelijk amper ontwenningsverschijnselen. Was wel even grumpy, maar dat lijkt over te zijn.
Ik sjoemel wel een beetje: ik heb een pakje sigaretten gekocht en deze in bewaring gegeven aan mijn moeder en wanneer mijn moeder langskomt neemt zij de sigaretten mee en rook ik er eentje wanneer zij er is. Ik moet wel zeggen dat wanneer zij komt ik eigenlijk geen zin heb in een sigaret, maar omdat de verleiding er is rook ik er toch eentje. Gelukkig komt ze niet elke dag.
Nu hoor ik jullie al vragen wat ik wil met deze post. Ik weet het niet, ik wilde het gewoon even kwijt omdat ik het nu even moeilijk heb zo zonder sigaretten. Heb kauwgum en snoepjes die wel al eens helpen als de nood het hoogst is, maar dikwijls blijft het erg moeilijk.
De hele situatie is erg moeilijk en is een beproeving voor mezelf. TOt nu toe gaat het, maar er zijn momenten waarbij ik het heel erg moeilijk heb met de enkelbreuk en de gevolgen ervan.
Ik ben bang dat ik nooit meer de oude zal worden en dat ik beperkingen zal blijven hebben waardoor ik mijn huidige job niet zal kunnen blijven uitoefenen, want hierbij is toch redelijk wat fysieke gezondheid voor nodig.
De grote lichtpuntjes in de hele situatie zijn mijn huisdieren: 2 honden, vogel en konijn.
Afin, ik wilde dit gewoon even kwijt...
Zoals ik al in vroegere posts aanhaalde sukkel ik sinds eind juli van dit jaar met een gecompliceerde enkelbreuk. Na 10 weken met 5 pinnen in mijn voet en been te hebben rondgelopen werden deze verwijderd. Vorige maand zijn ze tot de ontdekking gekomen dat de breuk niet heelt, er wordt geen bot aangemaakt.
De orthopedist die ik nu heb (vorige dokter was een algemeen heelkundige die me behandeld heeft toen ik op spoed binnenkwam) heeft me aangeraden en zelfs bijna bevolen te stoppen met roken.
Hier ben ik vorige week ook met volle moed aan begonnen. Gezien ik niet kan autorijden (heb een 4de operatie gehad in evenveel maanden tijd, waarbij ze bot uit de heup genomen hebben en in de breuk gestoken) wegens een gips die er nog tot eind januari aan moet is dit een ideale situatie. Ik kan niet op eigen houtje naar de winkel rijden voor een pakje sigaretten en ben dus verplicht om op mijn tanden te bijten.
Maar met momenten is het toch moeilijk hoor. Vooral 's morgens, wanneer ik opsta en echt kan genieten van een kopje koffie en een sigaret. Ik rookte de meeste sigaretten ook 's morgens. Ik was/ben geen kettingroker (max tss 10 - 15 sigaretten per dag) en ondervind lichamelijk amper ontwenningsverschijnselen. Was wel even grumpy, maar dat lijkt over te zijn.
Ik sjoemel wel een beetje: ik heb een pakje sigaretten gekocht en deze in bewaring gegeven aan mijn moeder en wanneer mijn moeder langskomt neemt zij de sigaretten mee en rook ik er eentje wanneer zij er is. Ik moet wel zeggen dat wanneer zij komt ik eigenlijk geen zin heb in een sigaret, maar omdat de verleiding er is rook ik er toch eentje. Gelukkig komt ze niet elke dag.
Nu hoor ik jullie al vragen wat ik wil met deze post. Ik weet het niet, ik wilde het gewoon even kwijt omdat ik het nu even moeilijk heb zo zonder sigaretten. Heb kauwgum en snoepjes die wel al eens helpen als de nood het hoogst is, maar dikwijls blijft het erg moeilijk.
De hele situatie is erg moeilijk en is een beproeving voor mezelf. TOt nu toe gaat het, maar er zijn momenten waarbij ik het heel erg moeilijk heb met de enkelbreuk en de gevolgen ervan.
Ik ben bang dat ik nooit meer de oude zal worden en dat ik beperkingen zal blijven hebben waardoor ik mijn huidige job niet zal kunnen blijven uitoefenen, want hierbij is toch redelijk wat fysieke gezondheid voor nodig.
De grote lichtpuntjes in de hele situatie zijn mijn huisdieren: 2 honden, vogel en konijn.
Afin, ik wilde dit gewoon even kwijt...
It is what it is and that's what it is!
maandag 9 december 2013 om 11:47
Weinig, carretjerockt.
Wat niet onbegrijpelijk is: in het begin komt er heel wat volk over de vloer, maar deze werken ook en leiden hun leven.
SOwieso ben ik niet een echt sociaal persoon en heb min of meer voldoende aan het weinige contact dat ik heb.
Goed, wat meer menselijk contact kan helpen om de gedachten wat af te wenden, maar moeilijk kan ook, denk ik.
Ik hoop van harte dat de breuk nu goed zal helen en dat ik in no time (na eind januari toch) weer kan revalideren en terug wat zelfstandiger kan zijn.
Bedankt voor het medeleven en de aanmoedigende woorden
Wat niet onbegrijpelijk is: in het begin komt er heel wat volk over de vloer, maar deze werken ook en leiden hun leven.
SOwieso ben ik niet een echt sociaal persoon en heb min of meer voldoende aan het weinige contact dat ik heb.
Goed, wat meer menselijk contact kan helpen om de gedachten wat af te wenden, maar moeilijk kan ook, denk ik.
Ik hoop van harte dat de breuk nu goed zal helen en dat ik in no time (na eind januari toch) weer kan revalideren en terug wat zelfstandiger kan zijn.
Bedankt voor het medeleven en de aanmoedigende woorden
It is what it is and that's what it is!
maandag 9 december 2013 om 12:01
Enkele maanden geleden grapte er iemand dat ik me kon bezighouden met haken of breien, maar nu, enkelbreuk in combinatie met het stoppen met roken, lijkt me dat geen slecht idee.
Een vriendin van me, die zelf juweeltjes maakt, zou eens wat prullen die ze hiervoor zelf niet meer gebruikt, meebrengen, maar we vergeten het steeds
Voorlopig is het internet en tv-kijken een excellente bezigheid. Omdat rondhuppelen met krukken niet zo leuk is (ben er al mee gevallen en ben daar nu als de dood voor) laat het me toe om het niet erg te vinden dat ik niet rook, omdat ik nu niet steeds de keuken of veranda in moet om te roken (ik rook niet in huis: onder de dampkap of in de veranda).
Een vriendin van me, die zelf juweeltjes maakt, zou eens wat prullen die ze hiervoor zelf niet meer gebruikt, meebrengen, maar we vergeten het steeds
Voorlopig is het internet en tv-kijken een excellente bezigheid. Omdat rondhuppelen met krukken niet zo leuk is (ben er al mee gevallen en ben daar nu als de dood voor) laat het me toe om het niet erg te vinden dat ik niet rook, omdat ik nu niet steeds de keuken of veranda in moet om te roken (ik rook niet in huis: onder de dampkap of in de veranda).
It is what it is and that's what it is!
maandag 9 december 2013 om 12:14
Hey Vicelos,
Hier geen ervaring met stoppen met roken, maar ook een enkelbreuk die niet goed heelt en waar ik ook nog een zeer lange tijd mee moet 'rondlopen'.
Ik kan dus ook weinig en snap wel jouw probleem qua slechte gewoontes. Je kan al zo weinig en heb daardoor ook weinig afleiding, dan is het helemaal lastig om hetgeen wat je wèl kan, en tijdelijk een geluksmoment produceert, te stoppen. Ik heb dat met eten op dit moment. Ben al behoorlijk wat aangekomen en dat vind ik ook lastig.
Juist omdat de toekomst voor mij ook onzeker is qua mobiliteit (en de gevolgen die dat heeft voor o.a.werk), ervaar ik stress, waardoor ik juist begin te eten (echte emotie-eter).
Ik probeer het inderdaad op te vangen door met mensen af te spreken, wat langer in bed te blijven liggen en het niet in huis te halen.
Helaas heb ik niet de gouden tip voor je, want ik struggle ook nog steeds met de situatie. Maar hopelijk helpt het dat je een, soort van, lotgenoot hebt?
Succes met jouw herstel!
(Sorry, weet dat het niet helemaal hetzelfde is, maar wilde toch even een bijdrage leveren).
Hier geen ervaring met stoppen met roken, maar ook een enkelbreuk die niet goed heelt en waar ik ook nog een zeer lange tijd mee moet 'rondlopen'.
Ik kan dus ook weinig en snap wel jouw probleem qua slechte gewoontes. Je kan al zo weinig en heb daardoor ook weinig afleiding, dan is het helemaal lastig om hetgeen wat je wèl kan, en tijdelijk een geluksmoment produceert, te stoppen. Ik heb dat met eten op dit moment. Ben al behoorlijk wat aangekomen en dat vind ik ook lastig.
Juist omdat de toekomst voor mij ook onzeker is qua mobiliteit (en de gevolgen die dat heeft voor o.a.werk), ervaar ik stress, waardoor ik juist begin te eten (echte emotie-eter).
Ik probeer het inderdaad op te vangen door met mensen af te spreken, wat langer in bed te blijven liggen en het niet in huis te halen.
Helaas heb ik niet de gouden tip voor je, want ik struggle ook nog steeds met de situatie. Maar hopelijk helpt het dat je een, soort van, lotgenoot hebt?
Succes met jouw herstel!
(Sorry, weet dat het niet helemaal hetzelfde is, maar wilde toch even een bijdrage leveren).
'We accept the love we think we deserve.' Stephen Chbosky
maandag 9 december 2013 om 12:34
Hey Hayleyyy
Bedankt voor je berichtje. Ben blij te horen dat ik niet alleen ben. Ik heb een - oud - forum ontdekt met mensen in hetzelfde schuitje als ons. Daar werd toen ook gesuggereerd dat stoppen met roken de beste optie is als de breuk slecht geneest. Maar uit jouw reply kan ik concluderen dat er ook andere factoren dan roken zijn die de genezing kunnen bemoeilijken.
Ik vind onze situaties vergelijkbaar, hoor, alleen heb jij zin om te eten, terwijl ik een roker ben. Hoewel ik geen emo-eter ben, ben ik toch ook wat kilootjes bijgekomen de afgelopen maanden, maar dat vind ik niet onbegrijpelijk door de weinige beweging die we hebben.
Hoelang sukkel jij met je enkel? Is het een gecompliceerde breuk?
Mijn scheenbeen en kuitbeen zijn beiden gebroken. De breuk aan het kuitbeen hebben ze opgelost met een plaatje en de breuk onderaan het scheenbeen hebben ze toen gemobiliseerd met pinnen.
Ik vraag me dan toch af wat dan nog aan de bron kan liggen van slecht genezende breuken. Ik neem nu ook vitaminesupplementen met vitamine D3 en Calcium. Maar of dat veel helpt, weet ik niet.
Wat ik in jouw verhaal ook herken is de mogelijkse blijvende immobiliteit, zij het miniem, doch vertekenend voor onze job.
En de tijd die je hebt om na te denken is inderdaad stressgevend.
Ik geloof in karma en ik vraag me soms toch af wat voor ergs ik gedaan heb om dit te moeten meemaken. Een vriendin van mij zegt dat ik dit moet doorstaan als levensles, maar daar ben ik nog niet zo zeker van.
Bedankt voor je berichtje. Ben blij te horen dat ik niet alleen ben. Ik heb een - oud - forum ontdekt met mensen in hetzelfde schuitje als ons. Daar werd toen ook gesuggereerd dat stoppen met roken de beste optie is als de breuk slecht geneest. Maar uit jouw reply kan ik concluderen dat er ook andere factoren dan roken zijn die de genezing kunnen bemoeilijken.
Ik vind onze situaties vergelijkbaar, hoor, alleen heb jij zin om te eten, terwijl ik een roker ben. Hoewel ik geen emo-eter ben, ben ik toch ook wat kilootjes bijgekomen de afgelopen maanden, maar dat vind ik niet onbegrijpelijk door de weinige beweging die we hebben.
Hoelang sukkel jij met je enkel? Is het een gecompliceerde breuk?
Mijn scheenbeen en kuitbeen zijn beiden gebroken. De breuk aan het kuitbeen hebben ze opgelost met een plaatje en de breuk onderaan het scheenbeen hebben ze toen gemobiliseerd met pinnen.
Ik vraag me dan toch af wat dan nog aan de bron kan liggen van slecht genezende breuken. Ik neem nu ook vitaminesupplementen met vitamine D3 en Calcium. Maar of dat veel helpt, weet ik niet.
Wat ik in jouw verhaal ook herken is de mogelijkse blijvende immobiliteit, zij het miniem, doch vertekenend voor onze job.
En de tijd die je hebt om na te denken is inderdaad stressgevend.
Ik geloof in karma en ik vraag me soms toch af wat voor ergs ik gedaan heb om dit te moeten meemaken. Een vriendin van mij zegt dat ik dit moet doorstaan als levensles, maar daar ben ik nog niet zo zeker van.
It is what it is and that's what it is!
maandag 9 december 2013 om 14:15
Hoi,
Oh, is er een oud forum? Waar?
Ik herken je vraag wel; 'waar heb ik dit aan verdiend?'
Ik zie mezelf ook wel als een goed persoon en snap ook niet waarom ik dit nu moet ondergaan. Alleen een gebroken enkel, soit. Maar het werkt door op zoveel levensgebieden. Daar kan ik ook erg somber om worden.
Ik geloof ook niet meer in een eerlijke verdeling van leed. Sommige mensen hebben gewoon meer pech dan anderen.
Nu wil ik ook wel het positieve erin zien (het heeft weinig zin medelijden te hebben) en ik wil ook niet anderen belasten met mijn gezeur, maar ik vind het tevens lastig de situatie te accepteren (heb daar ook een tijd geleden een topic over geopend).
Ik ben ook bang voor de winter. Dan kan ik helemaal niet meer naar buiten, vrees ik.
Ik woon alleen en ben liever niemand tot last.
Maar ooit moet het toch weer beter gaan met ons, toch? Ik probeer maar te bedenken dat het niet veel slechter kan dan nu. Wat je niet hebt, kan je niet kwijtraken, right? Vanaf hier kunnen we alleen maar opbouwen. Wij gaan ontzettend genieten als we weer kunnen lopen. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit nog voor lief zal nemen.
Oh, is er een oud forum? Waar?
Ik herken je vraag wel; 'waar heb ik dit aan verdiend?'
Ik zie mezelf ook wel als een goed persoon en snap ook niet waarom ik dit nu moet ondergaan. Alleen een gebroken enkel, soit. Maar het werkt door op zoveel levensgebieden. Daar kan ik ook erg somber om worden.
Ik geloof ook niet meer in een eerlijke verdeling van leed. Sommige mensen hebben gewoon meer pech dan anderen.
Nu wil ik ook wel het positieve erin zien (het heeft weinig zin medelijden te hebben) en ik wil ook niet anderen belasten met mijn gezeur, maar ik vind het tevens lastig de situatie te accepteren (heb daar ook een tijd geleden een topic over geopend).
Ik ben ook bang voor de winter. Dan kan ik helemaal niet meer naar buiten, vrees ik.
Ik woon alleen en ben liever niemand tot last.
Maar ooit moet het toch weer beter gaan met ons, toch? Ik probeer maar te bedenken dat het niet veel slechter kan dan nu. Wat je niet hebt, kan je niet kwijtraken, right? Vanaf hier kunnen we alleen maar opbouwen. Wij gaan ontzettend genieten als we weer kunnen lopen. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit nog voor lief zal nemen.
'We accept the love we think we deserve.' Stephen Chbosky
maandag 9 december 2013 om 15:05
Het is lastig stoppen met roken... ik ben gestopt vanwege een zwangerschapswens (en ook mn eigen gezondheid)..
Als het ten koste gaat van je botgenezing dan moet je gewoon ff streng zijn voor jezelf... anders sta jeje eigen herstel in de weg en dat is natuurlijk een beetje dom..
Wil niet zeggen dat je er geen moeite mee mag hebben.. accepteer dat.. en volhouden!
Als het ten koste gaat van je botgenezing dan moet je gewoon ff streng zijn voor jezelf... anders sta jeje eigen herstel in de weg en dat is natuurlijk een beetje dom..
Wil niet zeggen dat je er geen moeite mee mag hebben.. accepteer dat.. en volhouden!
maandag 9 december 2013 om 15:44
Stap dan nog liever over op een e-sigaret, Ipv af en toe een echte.. De "bijwerkingen" waaronder slechtere genezing, hef je daarmee op.. Aangezien je al weinig rookt kun je aan de 0 mg nicotine..
Probeer daarnaast veel bezig te zijn met je handen, puzzels waren al genoemd.. Ben je een beetje een creatief type?
Probeer daarnaast veel bezig te zijn met je handen, puzzels waren al genoemd.. Ben je een beetje een creatief type?
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
