Kinderen
alle pijlers
Peuterpuberteit of toch iets anders?
maandag 23 juni 2008 om 16:15
Jeetje, dit klinkt heftig joh. Een vriendin van mij heeft dit ook gehad met haar zoontje. Huisarts kon ook niks vinden. Maar toch bleef ook zij het idee houden dat hij pijn had. Steeds weer naar huisarts, maar nee hoor mevrouw, niks. Uiteindelijk na 3/4 jaar eiste ze om door te laten verwijzen naar een KNO-arts, en wat bleek, een ernstig verwaarloosde middenoor-ontsteking. Had de huisarts ook niet kunnen zien met zijn apparatuur, omdat zoon een te dik trommelvlies hiervoor had ofzo (weet het fijne er niet van). Zoon kreeg medicijnen, en binnen een week had ze een ander kind....
Wat ik hier mee wil zeggen, wie weet is het wel iets medisch. Laat je dan ook niet met een kluitje in het riet sturen, maar laat je doorsturen! Volgens mij is het belangrijk om medische oorzaken uit te sluiten, voordat je allerlei andere dingen gaat proberen. Zeker omdat jij zelf het gevoel hebt dat hij pijn heeft, een moeder weet het toch vaak het best! Wie weet is het wel heel simpel op te lossen...... Sterkte!
Wat ik hier mee wil zeggen, wie weet is het wel iets medisch. Laat je dan ook niet met een kluitje in het riet sturen, maar laat je doorsturen! Volgens mij is het belangrijk om medische oorzaken uit te sluiten, voordat je allerlei andere dingen gaat proberen. Zeker omdat jij zelf het gevoel hebt dat hij pijn heeft, een moeder weet het toch vaak het best! Wie weet is het wel heel simpel op te lossen...... Sterkte!
maandag 23 juni 2008 om 16:16
Als eerste, overbezorgd zijn is niet erg, onderbezorgd zijn, dat is pas een ramp. Maak je daar dus niet druk om, bezorgd zijn om je kind is een goede eigenschap en hoort er gewoon bij.
Toen ik begon met jouw verhaal te lezen dacht ik ook peuterpub. maar toen ik verder las over de 'niet pakken bij mijn au' zinnen denk ik dat dit toch echt een hint is dat er wat is. Vooral als het elke keer om dezelfde regio gaat. Heb je al geprobeerd aan de kleine, voor zover mogelijk, te vragen waar hij precies au heeft.
Als jij het gevoel hebt dat er iets is met je kind dan moet je je niet laten afschepen door de huisarts hoor. Bel desnoods met het ziekenhuis en doe of je een verwijzing voor de kinderarts hebt. Beter voor niets dan dat er wat echt is, en iedereen negeert het. Peuters kunnen best overdrijven met pijn hoor maar mijn ervaring leert dat kinderen het best goed kunnen aangeven als er echt wat is. Dit lijkt me typisch zo'n geval. Heel veel succes ermee. Luister naar je gevoel en naar je kind, dat is het enige juiste.
Toen ik begon met jouw verhaal te lezen dacht ik ook peuterpub. maar toen ik verder las over de 'niet pakken bij mijn au' zinnen denk ik dat dit toch echt een hint is dat er wat is. Vooral als het elke keer om dezelfde regio gaat. Heb je al geprobeerd aan de kleine, voor zover mogelijk, te vragen waar hij precies au heeft.
Als jij het gevoel hebt dat er iets is met je kind dan moet je je niet laten afschepen door de huisarts hoor. Bel desnoods met het ziekenhuis en doe of je een verwijzing voor de kinderarts hebt. Beter voor niets dan dat er wat echt is, en iedereen negeert het. Peuters kunnen best overdrijven met pijn hoor maar mijn ervaring leert dat kinderen het best goed kunnen aangeven als er echt wat is. Dit lijkt me typisch zo'n geval. Heel veel succes ermee. Luister naar je gevoel en naar je kind, dat is het enige juiste.
maandag 23 juni 2008 om 16:19
quote:sinas schreef op 23 juni 2008 @ 15:52:
Of hij is lekker aan het spelen, krijgt het op zijn heupen en gooit alles uit de box. Zomaar uit het niets.
Of hij loopt door de kamer en staat stil, bukt voorover en kijkt moeilijk. Begint te huilen en loopt als een kip zonder kop door de kamer. Slaat op zijn hoofd, krabt zijn gezicht open.
Wel wordt hij na het middagslaapje en �s ochtends bijna altijd huilend wakker en zegt dan �nie auw pak� wat ik vertaal als: me niet aanraken waar het zeer doet.
Luier verschonen kan niet meer liggend, hysterisch wordt hij dan. Ook wanneer een T-shirt over zijn hoofd gaat zegt hij �au�.
Als ik zijn oor aanraak, zegt hij au en trekt hij zijn hoofd weg. Ook heeft hij soms weinig plasluiers.
Maar ik heb mijn zoon zien veranderen van een extreem lief en zachtaardig kereltje in een extreem driftig, gefrustreerd en ontevreden kind.
Zeker bovenstaande dingen die jij opnoemt, doen mij ook gelijk denken aan pijn!
Of hij is lekker aan het spelen, krijgt het op zijn heupen en gooit alles uit de box. Zomaar uit het niets.
Of hij loopt door de kamer en staat stil, bukt voorover en kijkt moeilijk. Begint te huilen en loopt als een kip zonder kop door de kamer. Slaat op zijn hoofd, krabt zijn gezicht open.
Wel wordt hij na het middagslaapje en �s ochtends bijna altijd huilend wakker en zegt dan �nie auw pak� wat ik vertaal als: me niet aanraken waar het zeer doet.
Luier verschonen kan niet meer liggend, hysterisch wordt hij dan. Ook wanneer een T-shirt over zijn hoofd gaat zegt hij �au�.
Als ik zijn oor aanraak, zegt hij au en trekt hij zijn hoofd weg. Ook heeft hij soms weinig plasluiers.
Maar ik heb mijn zoon zien veranderen van een extreem lief en zachtaardig kereltje in een extreem driftig, gefrustreerd en ontevreden kind.
Zeker bovenstaande dingen die jij opnoemt, doen mij ook gelijk denken aan pijn!
maandag 23 juni 2008 om 16:33
Het klinkt mij inderdaad anders in de oren dan de gebruikelijke dwarsheid, dan is er namelijk bijna altijd wel een aanleiding voor explosief gedrag aan te wijzen (gewoonlijk: kind krijgt z'n zin niet).
Je kind is al bijna 2, kun je niet met hem praten over zijn pijn? Ik zou op een rustig moment, als hij lekker op schoot zit, iets zeggen in de trant van: jij hebt soms heel erge pijn he? kun je met dit vingertje de pijn aanwijzen? Of: doet je oog pijn? Doet je neus pijn? Doet je oor pijn? Doet je hoofd pijn? Misschien kan hij je best wat aanvullende informatie geven!
Als je denkt dat je kind pijn heeft zou ik bij de huisarts gewoon zeggen: ik zie dat hij af en toe extreme pijn heeft en wil graag een verwijzing voor een KNO-arts. En dus daar niet de vraag stellen die je hier stelt (peuterpuberteit of iets anders?). Oorpijn is inderdaad goed voorstelbaar bij dit gedrag. Heel naar om je kind zo te zien! Sterkte!
Je kind is al bijna 2, kun je niet met hem praten over zijn pijn? Ik zou op een rustig moment, als hij lekker op schoot zit, iets zeggen in de trant van: jij hebt soms heel erge pijn he? kun je met dit vingertje de pijn aanwijzen? Of: doet je oog pijn? Doet je neus pijn? Doet je oor pijn? Doet je hoofd pijn? Misschien kan hij je best wat aanvullende informatie geven!
Als je denkt dat je kind pijn heeft zou ik bij de huisarts gewoon zeggen: ik zie dat hij af en toe extreme pijn heeft en wil graag een verwijzing voor een KNO-arts. En dus daar niet de vraag stellen die je hier stelt (peuterpuberteit of iets anders?). Oorpijn is inderdaad goed voorstelbaar bij dit gedrag. Heel naar om je kind zo te zien! Sterkte!
maandag 23 juni 2008 om 16:52
He wat rot voor jullie! Naar om je zoon zo te zien worstelen. Ik sluit me aan bij de andere schrijfsters: op naar de kinderarts/KNO-arts. Hij heeft idd waarschijnlijk ergens pijn.
Als je terug kijkt op de laatste 6 wkn: is hij verkouden geweest of niet fit? Of wellicht een andere aanwijzing voor ziekte/ongemak? Gevallen? etc. Probeer (voor zover je dat al niet hebt gedaan) even terug te gaan in de tijd en te bedenken wat er allemaal gebeurt is.
Sterkte! (en laat eens weten hoe het verder gegaan is)
Als je terug kijkt op de laatste 6 wkn: is hij verkouden geweest of niet fit? Of wellicht een andere aanwijzing voor ziekte/ongemak? Gevallen? etc. Probeer (voor zover je dat al niet hebt gedaan) even terug te gaan in de tijd en te bedenken wat er allemaal gebeurt is.
Sterkte! (en laat eens weten hoe het verder gegaan is)
maandag 23 juni 2008 om 19:46
Sinas, jouw hele verhaal deed me een beetje denken aan mijn zoon. Mijn zoon was weliswaar veel jonger (10 of 11 maanden, ik weet het niet meer precies), maar had ook zo''n periode van een maand of 2, waarin ik hem totaal niet meer terugkende. Hij huilde alleen nog maar, wou niets meer en bonkte continu met zijn hoofd op de grond. Ik heb me heel lang aan laten praten dat het bij zijn ontwikkeling hoorde en dat het normaal was en daardoor veel te lang gewacht met naar een arts gaan.
Toen ik uiteindelijk ging bleek hij een fikse urineweginfectie te hebben, waar bij gezien de klachten bijna 2 maanden mee rondgelopen moet hebben. Achteraf konik mezelf wel voor de kop slaan dat ik het zolang aangekeken heb. Na 2 tabletten antibiotica had ik mijn oude zoon weer terug en was hij zijn lieve oude ik weer.
Kortom, moraal van het verhaal: zorg dat je pijn kan uitsluiten en vertrouw op je intuïtie!
Toen ik uiteindelijk ging bleek hij een fikse urineweginfectie te hebben, waar bij gezien de klachten bijna 2 maanden mee rondgelopen moet hebben. Achteraf konik mezelf wel voor de kop slaan dat ik het zolang aangekeken heb. Na 2 tabletten antibiotica had ik mijn oude zoon weer terug en was hij zijn lieve oude ik weer.
Kortom, moraal van het verhaal: zorg dat je pijn kan uitsluiten en vertrouw op je intuïtie!
zondag 29 juni 2008 om 00:02
Sinas, vergeef me als het al genoemd is, want ik kom zomaar binnenvallen. Maar ik las iig dat je denkt aan pijn. Heb je al eens geprobeerd om via een spelletje (op een moment dat hij wel lekker blij en gezellig is en dus mee wil werken en niet vermoed dat het om een test gaat) erachter te komen hoe hij reageert op aanrakingen op verschillende plekken op zijn lijf. Bijvoorbeeld een muisje (je vinger of vingerpoppetje) die over zijn lijfje loopt op zoek naar een lekker hapje kaas (kiekeboe, is hier het kaasje en dan vervolgens onder het okseltje kijken). En dan zijn lijfje over en dus ook zijn hoofd niet overslaan (kiekeboe, is hier het hapje kaas en dan achter de oortjes of in de haren, in het nekje, etc.). Want als hij pijn zou hebben ergens, kan ik me nl. voorstellen dat hij -ondanks dat het een spelletje is- je anrakingen enigzins afweert.
Maar misschien ben ik wel enorme mosterd hoor met deze opmerking.
In ieder geval veel sterkte, ik zou het in jouw geval anders ook echt niet weten. Ik weet wel dat "auw" in het algemeen wel aangewend kan worden als een vorm van aandacht. Bij dochter was het toen ze 2 was ook een vorm die opkwam en weer verdween (niet slapen willen en vervolgens mama roepen, dan roepen dat ze dorst heeft, vervolgens roepen dat ze auw heeft, dan roepen dat ze beer kwijt was, etc. Hoe doorzichtig haha). Op de creche deed ze dit ook nog wel eens en de leidsters hebben dit ook bij mij nagevraagd. Net als zeggen dat ze moe is als ze gewoon geen zin heeft. Dit om aan te geven dat bepaalde reacties kunnen ontstaan n.a.v. een tegenreactie (misschien wel extra bezorgdheid/aandacht of een knuffel krijgen). Maar daarvoor moet je denk ik je kind ook kennen en vermoeden of dat er inzit of niet.
Nogmaals sterkte!
Maar misschien ben ik wel enorme mosterd hoor met deze opmerking.
In ieder geval veel sterkte, ik zou het in jouw geval anders ook echt niet weten. Ik weet wel dat "auw" in het algemeen wel aangewend kan worden als een vorm van aandacht. Bij dochter was het toen ze 2 was ook een vorm die opkwam en weer verdween (niet slapen willen en vervolgens mama roepen, dan roepen dat ze dorst heeft, vervolgens roepen dat ze auw heeft, dan roepen dat ze beer kwijt was, etc. Hoe doorzichtig haha). Op de creche deed ze dit ook nog wel eens en de leidsters hebben dit ook bij mij nagevraagd. Net als zeggen dat ze moe is als ze gewoon geen zin heeft. Dit om aan te geven dat bepaalde reacties kunnen ontstaan n.a.v. een tegenreactie (misschien wel extra bezorgdheid/aandacht of een knuffel krijgen). Maar daarvoor moet je denk ik je kind ook kennen en vermoeden of dat er inzit of niet.
Nogmaals sterkte!
zondag 29 juni 2008 om 00:41
Ik herken dit heel erg!
Zou eens vragen om een verwijzing naar de kno arts.
Oorpijn is zo'n gruwelijk gemeen zeer dat je kind er echt heel
kribbig van kan zijn.
Vooral het hoofdkrabben was hier ook het geval.
Middenoorontsteking is lang niet altijd makkelijk te ontdekken.
Als je hem een zetpil geeft gaat het dan wel weer even goed?
Zou eens vragen om een verwijzing naar de kno arts.
Oorpijn is zo'n gruwelijk gemeen zeer dat je kind er echt heel
kribbig van kan zijn.
Vooral het hoofdkrabben was hier ook het geval.
Middenoorontsteking is lang niet altijd makkelijk te ontdekken.
Als je hem een zetpil geeft gaat het dan wel weer even goed?
