Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
donderdag 19 juni 2008 om 08:00
Hoi allemaal
Josephien@ Wat een moeilijke tijd voor je. Het vertrouwde achterlaten, waar iedereen zo bang voor is. Het zal niet gemallekijk zijn. Je kinderen die er ook weer een draai in moeten vinden. Ik hoop dat je straks wat meer rust krijgt als je zelf een huisje hebt. Ik wil je heel veel succes wensen, met of zonder nr 2, samen met je kinderen.
Ids@ Voor jou is de goede keuze maken heel erg moeilijk. Het accepteren dat je een nr 2 heb, of hem uit je hoofd krijgen. Ik wens jou heel veel succes om een keuze te maken. Ik hoop dat je je vandaag al wat beter voelt. Zet alles op een rijtje voor jezelf en sta dan achter je keuze, wat het ook is.
Ja idd ik ben wel heel gevaarlijk bezig. We hebben het er nog wel over gehad, dat het heel lekker is maar ook heel spannend. Stel dat er iemand thuis komt. Ik ga het maar niet meer doen. Te gevaarlijk.......jullie hebben gelijk, als het dan uitkomt.......is het leed niet te overzien. Gisteren met hem samengewerkt. Hij was me constant aan het verleiden. Enne we hebben weer snel sex gehad. Nu ben ik tot maandag vrij, dus zien we elkaar niet meer..... Ik was gisterenavond helemaal in trans....... Lekker geslapen, en weer wakker geworden met zijn negatief op mijn gezicht. Ik ben in love......
Groetjes Lenneke
Josephien@ Wat een moeilijke tijd voor je. Het vertrouwde achterlaten, waar iedereen zo bang voor is. Het zal niet gemallekijk zijn. Je kinderen die er ook weer een draai in moeten vinden. Ik hoop dat je straks wat meer rust krijgt als je zelf een huisje hebt. Ik wil je heel veel succes wensen, met of zonder nr 2, samen met je kinderen.
Ids@ Voor jou is de goede keuze maken heel erg moeilijk. Het accepteren dat je een nr 2 heb, of hem uit je hoofd krijgen. Ik wens jou heel veel succes om een keuze te maken. Ik hoop dat je je vandaag al wat beter voelt. Zet alles op een rijtje voor jezelf en sta dan achter je keuze, wat het ook is.
Ja idd ik ben wel heel gevaarlijk bezig. We hebben het er nog wel over gehad, dat het heel lekker is maar ook heel spannend. Stel dat er iemand thuis komt. Ik ga het maar niet meer doen. Te gevaarlijk.......jullie hebben gelijk, als het dan uitkomt.......is het leed niet te overzien. Gisteren met hem samengewerkt. Hij was me constant aan het verleiden. Enne we hebben weer snel sex gehad. Nu ben ik tot maandag vrij, dus zien we elkaar niet meer..... Ik was gisterenavond helemaal in trans....... Lekker geslapen, en weer wakker geworden met zijn negatief op mijn gezicht. Ik ben in love......
Groetjes Lenneke
donderdag 19 juni 2008 om 17:21
hey lenneke!
bah hij belde vandaag... dat wilde ik natuurlijk graag, maar eigenlijk ook weer niet. ik wil dat hij onaardig is tegen mij en daardoor de keuze makkelijker maakt...
maar het lijkt me trouwens heel spannend joh bij je thuis. maar idd pas op! ik denk dat je voornemen een goede is, niet meer bij je thuis...
hij is wel weer helemaal het mannetje nu he? de jager is wakker..
bah hij belde vandaag... dat wilde ik natuurlijk graag, maar eigenlijk ook weer niet. ik wil dat hij onaardig is tegen mij en daardoor de keuze makkelijker maakt...
maar het lijkt me trouwens heel spannend joh bij je thuis. maar idd pas op! ik denk dat je voornemen een goede is, niet meer bij je thuis...
hij is wel weer helemaal het mannetje nu he? de jager is wakker..
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald
vrijdag 20 juni 2008 om 08:14
Hoi Ids
Ja de jager is wakker. Maar gelukkig gisteren niets meer van hem gehoord! Ik had gisteren een rotdag dat wil je niet weten. Ik dacht de hele dag aan hem, wilde hem zien, hem vasthouden. Er kwam heel de dag niets uit mijn handen. Het was tijd om weer met beide benen op de grond te staan. We hebben het fijn gehad deze spanndende dagen. Maar ik heb ook nog een gezin. Het is weer even goed zo.
Hoe gaat het met jou? Het is moeilijk he om een keuze te maken. Ik heb heel lang in mijn hoofd gehad dat ik ermee moest stoppen. Maar dan trok ik juist naar hem toe. Hij moest uit mijn hoofd, maar het lukte me niet. Maar nu ik het geaccepteerd heb, heb ik meer rust. Ook al is het niet goed waar we mee bezig zijn. Maar ja in mijn achterhoofd zit dat er een keer een eind aan komt.
Groetjes Lenneke
Ja de jager is wakker. Maar gelukkig gisteren niets meer van hem gehoord! Ik had gisteren een rotdag dat wil je niet weten. Ik dacht de hele dag aan hem, wilde hem zien, hem vasthouden. Er kwam heel de dag niets uit mijn handen. Het was tijd om weer met beide benen op de grond te staan. We hebben het fijn gehad deze spanndende dagen. Maar ik heb ook nog een gezin. Het is weer even goed zo.
Hoe gaat het met jou? Het is moeilijk he om een keuze te maken. Ik heb heel lang in mijn hoofd gehad dat ik ermee moest stoppen. Maar dan trok ik juist naar hem toe. Hij moest uit mijn hoofd, maar het lukte me niet. Maar nu ik het geaccepteerd heb, heb ik meer rust. Ook al is het niet goed waar we mee bezig zijn. Maar ja in mijn achterhoofd zit dat er een keer een eind aan komt.
Groetjes Lenneke
vrijdag 20 juni 2008 om 14:51
hey lenneke
ja nou dat heb ik ook wel eens tegen nr2 gezegd. ik zei tegen hem dat ik best wel eens in de verleiding kom, maar dat als we ooit die grens over gaan, dat het daar dan niet eindigt. dat ik dan denk zijn stalker te worden of i.d. want dat ik hem dan helemaal zou willen hebben en niet half. en dat dat eigenlijk raar was omdat ik ook een nr1 heb waar ik toch ook om geef. maar nr2 zit echt diep bij mij. te diep ben ik bang voor. maar ik probeer het toch van me af te zetten. maar ondertusen is het zoals jij zegt, dat het niet lukt.. de zaken alleen maar versterkt.
groetjes, ids
ja nou dat heb ik ook wel eens tegen nr2 gezegd. ik zei tegen hem dat ik best wel eens in de verleiding kom, maar dat als we ooit die grens over gaan, dat het daar dan niet eindigt. dat ik dan denk zijn stalker te worden of i.d. want dat ik hem dan helemaal zou willen hebben en niet half. en dat dat eigenlijk raar was omdat ik ook een nr1 heb waar ik toch ook om geef. maar nr2 zit echt diep bij mij. te diep ben ik bang voor. maar ik probeer het toch van me af te zetten. maar ondertusen is het zoals jij zegt, dat het niet lukt.. de zaken alleen maar versterkt.
groetjes, ids
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald
zaterdag 21 juni 2008 om 10:18
Hallo allemaal
Het is weer rustig en denk steeds na over wat ik het liefste zou willen. Natuurlijk zet hij zijn beste beentje voor als ik in de buurt ben. Het is alleen maar aantrekkingskracht. Nu kan ik hem wel los laten maar uit mijn hoofd gaat hij niet. Dan maar genieten......van elkaar, Ik ben gisteren naar zijn vrouw geweest. Zij is jarig geweest, kon er niet onderuit. Was zij maar eens tevreden met het geen wat ze hebt. Niet voot niets dat hij er een ander (ik dus) op na houdt. Ik doe het ook omdat ik thuis niet de iedeale gevoelens ken. Daarbij de aandacht van iemand anders...... Dan is het cirkeltje rond... Ik weet niet wat er gebeurd als we betrapt worden, nooit aan denken , maar wel altijd goed uitkijken. Was het maar eens zo dat we gewoon openlijk konden doen. Komt dat ooit nog eens of blijft dat altijd uit...... Ik weet het niet, ik kan niet in de toekomst kijken. Ik ben verliefd dat is iets wat zeker is, maar ik leef met mijn gezin. Niet de iedeale positie maar wel spannend.......
Wat een verhaal weer he? Genietend ga ik weer verder........
Groetjes Lenneke
Het is weer rustig en denk steeds na over wat ik het liefste zou willen. Natuurlijk zet hij zijn beste beentje voor als ik in de buurt ben. Het is alleen maar aantrekkingskracht. Nu kan ik hem wel los laten maar uit mijn hoofd gaat hij niet. Dan maar genieten......van elkaar, Ik ben gisteren naar zijn vrouw geweest. Zij is jarig geweest, kon er niet onderuit. Was zij maar eens tevreden met het geen wat ze hebt. Niet voot niets dat hij er een ander (ik dus) op na houdt. Ik doe het ook omdat ik thuis niet de iedeale gevoelens ken. Daarbij de aandacht van iemand anders...... Dan is het cirkeltje rond... Ik weet niet wat er gebeurd als we betrapt worden, nooit aan denken , maar wel altijd goed uitkijken. Was het maar eens zo dat we gewoon openlijk konden doen. Komt dat ooit nog eens of blijft dat altijd uit...... Ik weet het niet, ik kan niet in de toekomst kijken. Ik ben verliefd dat is iets wat zeker is, maar ik leef met mijn gezin. Niet de iedeale positie maar wel spannend.......
Wat een verhaal weer he? Genietend ga ik weer verder........
Groetjes Lenneke
zaterdag 21 juni 2008 om 16:19
Josephine, jee wat sterk van jou dat je voor jezelf kiest, en als ik het goed begrijp had jou nr1 ook al een nr2 klaarstaan? Of was hij je meteen vergeten?
Mega, wat verwoordde jij dat mooi, ik voel mij ook altijd schuldig en dat het mijn eigen schuld is hoe ik mij voel met nr1, heb het ook maar allemaal zo gelaten, want kreeg nooit respons op wat ik wou,mijn dromen, nee, hij is daar idd wel medeschuldig aan, dank je voor deze eyeopener,
Lenneke, je hebt het nu wel geaccepteerd he, maar blijf oppassen, en idd, we blijven maar hangen he,
Flamingo en Flamenco, beetje dezelfde naam, en beetje dezelfde situatie, sterkte beiden,
Ids, niet jezelf afkraken hoor, snap het wel hoor, heb zelf ook wel van die buien, hi,
Hmmmm, heb zelf nr2 weer avondje gezien en vastgehouden, hmmmmmmm,
en de rest groetjes en sterkte Anna
Mega, wat verwoordde jij dat mooi, ik voel mij ook altijd schuldig en dat het mijn eigen schuld is hoe ik mij voel met nr1, heb het ook maar allemaal zo gelaten, want kreeg nooit respons op wat ik wou,mijn dromen, nee, hij is daar idd wel medeschuldig aan, dank je voor deze eyeopener,
Lenneke, je hebt het nu wel geaccepteerd he, maar blijf oppassen, en idd, we blijven maar hangen he,
Flamingo en Flamenco, beetje dezelfde naam, en beetje dezelfde situatie, sterkte beiden,
Ids, niet jezelf afkraken hoor, snap het wel hoor, heb zelf ook wel van die buien, hi,
Hmmmm, heb zelf nr2 weer avondje gezien en vastgehouden, hmmmmmmm,
en de rest groetjes en sterkte Anna
zaterdag 21 juni 2008 om 23:44
Hey Allemaal
Even afwezig geweest, druk weekje gehad.
Wat een verhalen weer zeg.... kan t even niet zow goed uit elkaar houden, wie wat beleefd op het moment. Sorry....
(kan ook nie heel relaxed reageren, want nr, 1 is nog in de buurt, maar wilde jullie graag even weten dat ik er wel ben....)
Hier is t rustig, erg rustig wat betreft contact. Nr. 2 heeft t erg druk....een afspraak zit er dan ook voorlopig nie in
Ook weinig sms, zelfs daar te druk voor. Daarbij: foon van hem ligt vaak bij ze secretaresse, kmoet dus nog oppassen ook met wat ik sms :s
Kheb um van de week wel even via msn gesproken.
Heb toen wel een beetje "gemeen" spelletje gespeeld
.
Eerst beetje afstandelijk, hem laten jagen en happen.... en dat werkte.... hihi.
Hij heeft me wel laten weten dat ik toch ook wel regelmatig in zijn hoofd zit.
Zucht...... daar wordt je toch wel happy van!
Al merk ik ook wel dat ik soms te veel met mijn hoofd er niet helemaal bij ben, dan moet ik mezelf echt even terug op die aardbol planten.
Maar goed, daar "kies" ik zelf voor, dus dat is mijn eigen verantwoording.
Gr. Winky
Even afwezig geweest, druk weekje gehad.
Wat een verhalen weer zeg.... kan t even niet zow goed uit elkaar houden, wie wat beleefd op het moment. Sorry....
(kan ook nie heel relaxed reageren, want nr, 1 is nog in de buurt, maar wilde jullie graag even weten dat ik er wel ben....)
Hier is t rustig, erg rustig wat betreft contact. Nr. 2 heeft t erg druk....een afspraak zit er dan ook voorlopig nie in
Ook weinig sms, zelfs daar te druk voor. Daarbij: foon van hem ligt vaak bij ze secretaresse, kmoet dus nog oppassen ook met wat ik sms :s
Kheb um van de week wel even via msn gesproken.
Heb toen wel een beetje "gemeen" spelletje gespeeld
.Eerst beetje afstandelijk, hem laten jagen en happen.... en dat werkte.... hihi.
Hij heeft me wel laten weten dat ik toch ook wel regelmatig in zijn hoofd zit.
Zucht...... daar wordt je toch wel happy van!
Al merk ik ook wel dat ik soms te veel met mijn hoofd er niet helemaal bij ben, dan moet ik mezelf echt even terug op die aardbol planten.
Maar goed, daar "kies" ik zelf voor, dus dat is mijn eigen verantwoording.
Gr. Winky
maandag 23 juni 2008 om 07:31
Hoi Winky
Spannend he als nr 2 op jacht is.......dan krijg je wel aandacht. Het is zo dat je dan het gevoel krijgt dat je even aan het vliegen bent.....haha. Maar dan moet je idd de werkelijkheid weer in. Beide benen weer op de grond. We genieten er maar van hoor. Hier is het ook gelukkig even wat rustiger. De jacht is weer geloten. Ieder is weer even met zijn eigen gezin bezig, en dat is ook belangrijk.
Verder voor iedereen sterkte.....
Groetjes Lenneke
Spannend he als nr 2 op jacht is.......dan krijg je wel aandacht. Het is zo dat je dan het gevoel krijgt dat je even aan het vliegen bent.....haha. Maar dan moet je idd de werkelijkheid weer in. Beide benen weer op de grond. We genieten er maar van hoor. Hier is het ook gelukkig even wat rustiger. De jacht is weer geloten. Ieder is weer even met zijn eigen gezin bezig, en dat is ook belangrijk.
Verder voor iedereen sterkte.....
Groetjes Lenneke
dinsdag 24 juni 2008 om 09:30
Hihi, dames
Ik moet dit even kwijt....
Kheb nr. 2 eerst een aanzet gegeven tot "jagen" (via sms).
En toen hij toe hapte (voor msn), hem vervolgens een klein beetje afgewezen en hem in de "msn-wacht" gezet, naar vanavond.
Hihi, ik begin het te leren
(al was het wel moeilijk om me te beheersen hoorrrr.....)
Jammer genoeg, zit live daten er voorlopig toch nie, dus dan nemen we hier maar genoegen mee.
Dus Lenneke: Bij mij is de jacht even niet gesloten. Ik vlieg wel weer hoor!
Ik moet dit even kwijt....
Kheb nr. 2 eerst een aanzet gegeven tot "jagen" (via sms).
En toen hij toe hapte (voor msn), hem vervolgens een klein beetje afgewezen en hem in de "msn-wacht" gezet, naar vanavond.
Hihi, ik begin het te leren
(al was het wel moeilijk om me te beheersen hoorrrr.....)
Jammer genoeg, zit live daten er voorlopig toch nie, dus dan nemen we hier maar genoegen mee.
Dus Lenneke: Bij mij is de jacht even niet gesloten. Ik vlieg wel weer hoor!
dinsdag 24 juni 2008 om 11:53
Hallo allemaal, vandaag ben ik wat aan het terug lezen wat er werd bijna een jaar geleden werd geschreven op dit topic. Ik word op het moment verscheurd en weet niet wat ik moet doen. Teka jij schreef in augustus dat het gevoel voor nr2 zo alles overheersend was dat je nr1 wel moest verlaten.
Vandaag een lang gesprek met nr1 gehad. Zijn geduld is op. Volgens hem kan ik nr2 uit mijn hoofd zetten als ik dat maar wil. Hij zegt dat alle redenen die ik opgeef om niet te scheiden, niet met hem te maken hebben maar met onze dochter, mijn angst om de familie uit elkaar te halen etc. En ik kan hem er niet van overtuigen dat dat niet zo is want het is de waarheid. Ik krijg nr2 niet uit mijn hoofd. En nr2 krijgt mij niet uit zijn hoofd. Mijn grootste angst is dat mijn dochter (6jaar) zal op groeien met gescheiden ouders. Ik heb het er ook moeilijk mee dat ik mijn nr1 heel veel pijn doe als ik nr2 niet uit mijn hoofd zet want ondanks alles houdt hij nog steeds van me. Hij had altijd gedacht dat wat wij hebben heel speciaal is en dat we een hele sterke relatie hebben. Ik dacht dat ook altijd tot dat nt2 in the picture kwam. Ben ik nou zo verblind door mijn liefde voor nr2 dat ik alles verkeerd zie? En kom ik er, als ik nr1 verlaat, heel snel achter dat ik de grootste fout van mijn leven heb gemaakt? En is dat het allemaal waard om het leven van mijn dochter op de kop te zetten?
Ik weet dat jullie geen antwoorden hebben op deze vragen, maar ik kom er echt niet meer uit.
Vandaag een lang gesprek met nr1 gehad. Zijn geduld is op. Volgens hem kan ik nr2 uit mijn hoofd zetten als ik dat maar wil. Hij zegt dat alle redenen die ik opgeef om niet te scheiden, niet met hem te maken hebben maar met onze dochter, mijn angst om de familie uit elkaar te halen etc. En ik kan hem er niet van overtuigen dat dat niet zo is want het is de waarheid. Ik krijg nr2 niet uit mijn hoofd. En nr2 krijgt mij niet uit zijn hoofd. Mijn grootste angst is dat mijn dochter (6jaar) zal op groeien met gescheiden ouders. Ik heb het er ook moeilijk mee dat ik mijn nr1 heel veel pijn doe als ik nr2 niet uit mijn hoofd zet want ondanks alles houdt hij nog steeds van me. Hij had altijd gedacht dat wat wij hebben heel speciaal is en dat we een hele sterke relatie hebben. Ik dacht dat ook altijd tot dat nt2 in the picture kwam. Ben ik nou zo verblind door mijn liefde voor nr2 dat ik alles verkeerd zie? En kom ik er, als ik nr1 verlaat, heel snel achter dat ik de grootste fout van mijn leven heb gemaakt? En is dat het allemaal waard om het leven van mijn dochter op de kop te zetten?
Ik weet dat jullie geen antwoorden hebben op deze vragen, maar ik kom er echt niet meer uit.
dinsdag 24 juni 2008 om 12:25
quote:Thea83 schreef op 22 juli 2007 @ 13:25:
dit weekend ;heb ik geen contact gehad met Nr2. Meestal maak ik het eerste contact en reageert hij daarop. Veel nagedacht dit weekend en blijf tot de conclusie komen dat ik mijn man, knderen en ouders gelukkig maak door niet te laten merken dat ik me niet gelukkig voel in dit huwelijk. Ik heb het gevoel dat ik voor manlief de plaats van zijn moeder heb ingenomen zodat hij nooit hoeft op te groeien. We zijn beiden in de 40, ik verwacht niet dat hij verandert. Ik wou dat ik in het begin van onze relatie had ingezien dat het niet een gelijkwaardige relatie was. Nu is het te laat om nog iets te veranderen. Sorry, ik voel me down vandaag.
Flamenco, ik heb eens gekeken wat ik 11 maanden geleden heb geschreven, daar wordt ik ook niet vrolijk van.
Helaas kan ik geen advies geven over jouw dillemma. Niemand kan in de toekomst kijken en je vertellen wat wijs is. Ik kan me voorstellen van je Nr1 dat hij alles of niets van je wilt. Als je bij Nr1 blijft moet je 100% breken met Nr2. Kan je dat?
dit weekend ;heb ik geen contact gehad met Nr2. Meestal maak ik het eerste contact en reageert hij daarop. Veel nagedacht dit weekend en blijf tot de conclusie komen dat ik mijn man, knderen en ouders gelukkig maak door niet te laten merken dat ik me niet gelukkig voel in dit huwelijk. Ik heb het gevoel dat ik voor manlief de plaats van zijn moeder heb ingenomen zodat hij nooit hoeft op te groeien. We zijn beiden in de 40, ik verwacht niet dat hij verandert. Ik wou dat ik in het begin van onze relatie had ingezien dat het niet een gelijkwaardige relatie was. Nu is het te laat om nog iets te veranderen. Sorry, ik voel me down vandaag.
Flamenco, ik heb eens gekeken wat ik 11 maanden geleden heb geschreven, daar wordt ik ook niet vrolijk van.
Helaas kan ik geen advies geven over jouw dillemma. Niemand kan in de toekomst kijken en je vertellen wat wijs is. Ik kan me voorstellen van je Nr1 dat hij alles of niets van je wilt. Als je bij Nr1 blijft moet je 100% breken met Nr2. Kan je dat?
dinsdag 24 juni 2008 om 14:57
Hoi Thea Flamenco en alle anderen,
ikzelf schrijf hier nog niet zo lang mee, ongeveer een maand of 4 schat ik, maar ben al wel 3 jaar bezig met nr. 2, de eerste twee jaar voornamelijk in mn hoofd, en nu sinds eind april dus ook lichamelijk. Eigenlijk is het hier schrijven gewoon een uitlaatklep en gaan het hele jaar door onze gevoelens op en neer. Er zijn sterke momenten en dat schrijven we dan op en er zijn zwakke momenten en die schrijven we dan ook weer van ons af hier. Zo gebeurt het denk ik dat je na een jaar denkt dat je nog geen steek verder bent gekomen in het proces om nr. 2 uit je hoofd te zetten en weer voor nr 1 te gaan. Maar er zijn klaarblijkelijk een aantal jaren voor nodig om weer helemaal met jezelf in het reine te komen, hetzij met nr.1 en een nr. 2 erbij, hetzij zonder nr. 1 en nieuwe start met nr. 2, of misschien wel helemaal alleen als je na een bepaalde keuze inderdaad met lege handen staat en denkt had ik maar nooit....
Het zijn ingewikkelde dilemma's, gevoelens die overheersen, verstand waar je niet naar wil luisteren. Heeel veel sterkte gewenst in ieder geval!
ikzelf geniet en kijk naar uit naar onze laatste ontmoeting voor mn vakantie van 3 weken... kan er nu wel mee leven om hem 3 weken niet te zien. Zal trouwens weinig anders opzitten. Heb me voorgenomen om ook van mn vakantie lekker te genieten en even rust te hebben is eigenlijk ook wel heel fijn!
Lfs P.
ikzelf schrijf hier nog niet zo lang mee, ongeveer een maand of 4 schat ik, maar ben al wel 3 jaar bezig met nr. 2, de eerste twee jaar voornamelijk in mn hoofd, en nu sinds eind april dus ook lichamelijk. Eigenlijk is het hier schrijven gewoon een uitlaatklep en gaan het hele jaar door onze gevoelens op en neer. Er zijn sterke momenten en dat schrijven we dan op en er zijn zwakke momenten en die schrijven we dan ook weer van ons af hier. Zo gebeurt het denk ik dat je na een jaar denkt dat je nog geen steek verder bent gekomen in het proces om nr. 2 uit je hoofd te zetten en weer voor nr 1 te gaan. Maar er zijn klaarblijkelijk een aantal jaren voor nodig om weer helemaal met jezelf in het reine te komen, hetzij met nr.1 en een nr. 2 erbij, hetzij zonder nr. 1 en nieuwe start met nr. 2, of misschien wel helemaal alleen als je na een bepaalde keuze inderdaad met lege handen staat en denkt had ik maar nooit....
Het zijn ingewikkelde dilemma's, gevoelens die overheersen, verstand waar je niet naar wil luisteren. Heeel veel sterkte gewenst in ieder geval!
ikzelf geniet en kijk naar uit naar onze laatste ontmoeting voor mn vakantie van 3 weken... kan er nu wel mee leven om hem 3 weken niet te zien. Zal trouwens weinig anders opzitten. Heb me voorgenomen om ook van mn vakantie lekker te genieten en even rust te hebben is eigenlijk ook wel heel fijn!
Lfs P.
dinsdag 24 juni 2008 om 15:28
quote:pinky8 schreef op 24 juni 2008 @ 14:57:
Hoi Thea Flamenco en alle anderen,
ikzelf schrijf hier nog niet zo lang mee, ongeveer een maand of 4 schat ik, maar ben al wel 3 jaar bezig met nr. 2, de eerste twee jaar voornamelijk in mn hoofd, en nu sinds eind april dus ook lichamelijk. Eigenlijk is het hier schrijven gewoon een uitlaatklep en gaan het hele jaar door onze gevoelens op en neer. Er zijn sterke momenten en dat schrijven we dan op en er zijn zwakke momenten en die schrijven we dan ook weer van ons af hier. Zo gebeurt het denk ik dat je na een jaar denkt dat je nog geen steek verder bent gekomen in het proces om nr. 2 uit je hoofd te zetten en weer voor nr 1 te gaan. Maar er zijn klaarblijkelijk een aantal jaren voor nodig om weer helemaal met jezelf in het reine te komen, hetzij met nr.1 en een nr. 2 erbij, hetzij zonder nr. 1 en nieuwe start met nr. 2, of misschien wel helemaal alleen als je na een bepaalde keuze inderdaad met lege handen staat en denkt had ik maar nooit....
Het zijn ingewikkelde dilemma's, gevoelens die overheersen, verstand waar je niet naar wil luisteren. Heeel veel sterkte gewenst in ieder geval!
ikzelf geniet en kijk naar uit naar onze laatste ontmoeting voor mn vakantie van 3 weken... kan er nu wel mee leven om hem 3 weken niet te zien. Zal trouwens weinig anders opzitten. Heb me voorgenomen om ook van mn vakantie lekker te genieten en even rust te hebben is eigenlijk ook wel heel fijn!
Lfs P.Die gekleurde zin geeft eigenlijk aan waar ik wat angstig voor ben. Het is nu 2 jaar geleden dat collega op mijn afdeling kwam werken en vrij snel daarna begon onze intensieve vriendschap. Ik wil hem niet kwijt maar ik wil ook niet alles op het spel zetten voor een bevlieging. Maar kan ik het nog wel een bevlieging noemen nu het emotionele gedeelte al 2 jaar aan de gang is?
Hoi Thea Flamenco en alle anderen,
ikzelf schrijf hier nog niet zo lang mee, ongeveer een maand of 4 schat ik, maar ben al wel 3 jaar bezig met nr. 2, de eerste twee jaar voornamelijk in mn hoofd, en nu sinds eind april dus ook lichamelijk. Eigenlijk is het hier schrijven gewoon een uitlaatklep en gaan het hele jaar door onze gevoelens op en neer. Er zijn sterke momenten en dat schrijven we dan op en er zijn zwakke momenten en die schrijven we dan ook weer van ons af hier. Zo gebeurt het denk ik dat je na een jaar denkt dat je nog geen steek verder bent gekomen in het proces om nr. 2 uit je hoofd te zetten en weer voor nr 1 te gaan. Maar er zijn klaarblijkelijk een aantal jaren voor nodig om weer helemaal met jezelf in het reine te komen, hetzij met nr.1 en een nr. 2 erbij, hetzij zonder nr. 1 en nieuwe start met nr. 2, of misschien wel helemaal alleen als je na een bepaalde keuze inderdaad met lege handen staat en denkt had ik maar nooit....
Het zijn ingewikkelde dilemma's, gevoelens die overheersen, verstand waar je niet naar wil luisteren. Heeel veel sterkte gewenst in ieder geval!
ikzelf geniet en kijk naar uit naar onze laatste ontmoeting voor mn vakantie van 3 weken... kan er nu wel mee leven om hem 3 weken niet te zien. Zal trouwens weinig anders opzitten. Heb me voorgenomen om ook van mn vakantie lekker te genieten en even rust te hebben is eigenlijk ook wel heel fijn!
Lfs P.Die gekleurde zin geeft eigenlijk aan waar ik wat angstig voor ben. Het is nu 2 jaar geleden dat collega op mijn afdeling kwam werken en vrij snel daarna begon onze intensieve vriendschap. Ik wil hem niet kwijt maar ik wil ook niet alles op het spel zetten voor een bevlieging. Maar kan ik het nog wel een bevlieging noemen nu het emotionele gedeelte al 2 jaar aan de gang is?
dinsdag 24 juni 2008 om 15:59
Thea,
ik was ook altijd bang voor dat moment dat het zou omslaan in sex. daar heb ik ook echt 2,5 jaar naar toe moeten groeien. voelde me al schuldig genoeg door alleen sms en mail contact. maar voor mij zijn de grenzen kennelijk toch verschoven, al weet ik natuurlijk wel dat het absoluut niet door de beugel kan wat ik doe. Op een bepaald moment was daar ineens die eerste zoen en ja, dan volgt al snel meer. het maakt het weer een stuk moeilijker, dat moet je je wel goed realiseren. En of het een bevlieging is van jou, dat kun je alleen zelf bepalen denk ik. Sterkte! lfs P
ik was ook altijd bang voor dat moment dat het zou omslaan in sex. daar heb ik ook echt 2,5 jaar naar toe moeten groeien. voelde me al schuldig genoeg door alleen sms en mail contact. maar voor mij zijn de grenzen kennelijk toch verschoven, al weet ik natuurlijk wel dat het absoluut niet door de beugel kan wat ik doe. Op een bepaald moment was daar ineens die eerste zoen en ja, dan volgt al snel meer. het maakt het weer een stuk moeilijker, dat moet je je wel goed realiseren. En of het een bevlieging is van jou, dat kun je alleen zelf bepalen denk ik. Sterkte! lfs P
dinsdag 24 juni 2008 om 16:26
Pinky, ik hoop dat je niet erg vind dat ik nog even doorvraag. Hoe ging het bij jullie in het begin? Was het ook vriendschap die steeds vertrouwelijker werd? Het kost mij moeite in het begin om toe te geven dat ik een "emotional affair" had. Op een gegeven moment kon ik alles niet meer afdoen met "we zijn gewoon goede vrienden" bv Voordat ik 's avonds de auto uitstapte moest ik eerst de gesprek history en sms'jes wissen. Telefoon altijd op silent en vooral niet laten slingeren. Emailadres wachtwoord gewijzigd. En vooral nooit thuis op viva inloggen!!
Collega heeft verteld dat hij hetzelfde deed, sms-jes wissen, alleen emails via werk email versturen, hij zou in het weekend nooit als eerste contact opnemen. Ik wel met hem omdat ik altijd wel wist wanneer hij alleen thuis is etc. Een keer toen we 'savonds samen wat waren wezen drinken na werk belde zijn vrouw. Hij vertelde dus ijskoud dat hij met collega Klaas, Piet en Jan in het cafe zat. Ik voelde me op dat moment zo slecht....
Nu was er de afgelopen twee maanden heel weinig contact van zijn kant en plotseling is hij weer helemaal terug en ben ik weer terug bij af....
Collega heeft verteld dat hij hetzelfde deed, sms-jes wissen, alleen emails via werk email versturen, hij zou in het weekend nooit als eerste contact opnemen. Ik wel met hem omdat ik altijd wel wist wanneer hij alleen thuis is etc. Een keer toen we 'savonds samen wat waren wezen drinken na werk belde zijn vrouw. Hij vertelde dus ijskoud dat hij met collega Klaas, Piet en Jan in het cafe zat. Ik voelde me op dat moment zo slecht....
Nu was er de afgelopen twee maanden heel weinig contact van zijn kant en plotseling is hij weer helemaal terug en ben ik weer terug bij af....
dinsdag 24 juni 2008 om 17:03
Hallo allemaal,
Wat een emoties weer, gevoelens die maar blijven...., een keuze moeten maken....
Flamenco, ai... wat is dit vreselijk moeilijk voor je, ook ik weet je geen antwoord of raad te geven. Ik kan me je worsteling zo ontzettend goed voorstellen, wat te doen?
Ik heb bewondering voor een ieder hier die een keuze heeft gemaakt, hetzij gedwongen, hetzij uit zichzelf. Feit blijft dat als je een keuze maakt, je een hele moeilijke tijd tegemoet gaat. Een aantal keren heb ik al gelezen hier dat die keuze in ieder geval rust heeft gebracht. Dit is zeker zo als nr. 1 van je nr. 2 afweet, dan is het een heel ander verhaal dan dat nr. 1 niet van nr. 2 weet. Ik wens je heel erg veel sterkte, big hug!!
Ik kan gelukkig nog steeds genieten, zowel van mijn nr. 1 als van mijn nr. 2, maar ik word dan ook niet op de vingers gekeken door nr. 1, gewoon omdat hij niet van nr. 2 afweet. En juist dat geeft mij rust, egoistisch, dat zeker.
Ik heb niet teruggelezen wat ik een jaar geleden hier geschreven heb, ik weet wel dat ik met mezelf in het reine ben gekomen, dat mijn schuldgevoelens naar nr.. 1 zijn verdwenen. Mijn relatie met nr. 2 heeft zich verdiept, en nog steeds hebben nr. 2 en ik dezelfde uitgangspunten als in het begin, nog steeds voelen we ons beiden hier goed bij. Het kan dus wel hetzelfde verwachtingspatroon, ik ben me ervan bewust dat ik van geluk mag spreken dat dit zo is.
Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Wat een emoties weer, gevoelens die maar blijven...., een keuze moeten maken....
Flamenco, ai... wat is dit vreselijk moeilijk voor je, ook ik weet je geen antwoord of raad te geven. Ik kan me je worsteling zo ontzettend goed voorstellen, wat te doen?
Ik heb bewondering voor een ieder hier die een keuze heeft gemaakt, hetzij gedwongen, hetzij uit zichzelf. Feit blijft dat als je een keuze maakt, je een hele moeilijke tijd tegemoet gaat. Een aantal keren heb ik al gelezen hier dat die keuze in ieder geval rust heeft gebracht. Dit is zeker zo als nr. 1 van je nr. 2 afweet, dan is het een heel ander verhaal dan dat nr. 1 niet van nr. 2 weet. Ik wens je heel erg veel sterkte, big hug!!
Ik kan gelukkig nog steeds genieten, zowel van mijn nr. 1 als van mijn nr. 2, maar ik word dan ook niet op de vingers gekeken door nr. 1, gewoon omdat hij niet van nr. 2 afweet. En juist dat geeft mij rust, egoistisch, dat zeker.
Ik heb niet teruggelezen wat ik een jaar geleden hier geschreven heb, ik weet wel dat ik met mezelf in het reine ben gekomen, dat mijn schuldgevoelens naar nr.. 1 zijn verdwenen. Mijn relatie met nr. 2 heeft zich verdiept, en nog steeds hebben nr. 2 en ik dezelfde uitgangspunten als in het begin, nog steeds voelen we ons beiden hier goed bij. Het kan dus wel hetzelfde verwachtingspatroon, ik ben me ervan bewust dat ik van geluk mag spreken dat dit zo is.
Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
dinsdag 24 juni 2008 om 17:28
Hoi allemaal, hier een update van mij.
Wij hebben definitief afscheid genomen. Zijn vrouw is getipt door iemand dat hij vreemd zou gaan. Hij verdacht mij ervan. Ik ben woest geweest. Vrijdag gesproken en toen zei hij dat hij er spijt van had dat hij mij had beschuldigd. Verder nog goed gesproken. We missen elkaar, maar weten nu allebei dat het niet meer gaat. Verder al een tijdje geen contact. Merk al dat het ook in mijn hoofd wat rustiger wordt. Ik hoopdat ik het zo vol kan houden. Is wel beter. En daarbij: wat moet ik met een vent die mij verdenkt van dat soort praktijken!
Iedereen die er wel lekker van kan genieten: geniet lekker verder. Pas op met wat je doet en laat je niet betrappen.
Iedereen die er moeite mee heeft: veel sterkte, ik weet hoe moeilijk het is om afscheid te nemen. I khoop dat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta als hij wel weer contact op neemt.
xxx
Wij hebben definitief afscheid genomen. Zijn vrouw is getipt door iemand dat hij vreemd zou gaan. Hij verdacht mij ervan. Ik ben woest geweest. Vrijdag gesproken en toen zei hij dat hij er spijt van had dat hij mij had beschuldigd. Verder nog goed gesproken. We missen elkaar, maar weten nu allebei dat het niet meer gaat. Verder al een tijdje geen contact. Merk al dat het ook in mijn hoofd wat rustiger wordt. Ik hoopdat ik het zo vol kan houden. Is wel beter. En daarbij: wat moet ik met een vent die mij verdenkt van dat soort praktijken!
Iedereen die er wel lekker van kan genieten: geniet lekker verder. Pas op met wat je doet en laat je niet betrappen.
Iedereen die er moeite mee heeft: veel sterkte, ik weet hoe moeilijk het is om afscheid te nemen. I khoop dat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta als hij wel weer contact op neemt.
xxx
dinsdag 24 juni 2008 om 20:26
Lieve Flamenco, ik herken veel in wat je schrijft.
Mij overkwam het zelfde 2 jaar geleden.
Ik moest kiezen, ik kon niet kiezen en wilde niet kiezen.
Ik heb uiteindelijk moeten kiezen, en de keuze werd mijn man waar ik nog veel van hield.
Mijn kinderen hebben zeker meegespeeld in de keuze maar niet alleen....
We hadden nog teveel samen om op te geven.
We zijn al samen vanaf mijn 16e, (voor mijn nr 2) heb ik altijd geloofd; met deze man word ik oud.
Ik heb daar nu ook weer vertrouwen in maar dat heeft veel tijd gekost.
Ik heb het met regelmaat nog steeds moeilijk met het feit dat ik mijn nr 2 niet meer kan en mag zien.
Eigenlijk zou ik moeten schrijven; "wil" zien, maar dat kan ik nog steeds niet .
Verstandelijk weet ik dat het voor iedereen beter is, maar gevoelsmatig blijft het moeilijk.
Ik heb er lang over gedaan om weer rust in mezelf te vinden.
Geen kontakt hebben is toch de enige weg als je met je partner verder wilt, maar de moeilijkste om te gaan.
Het enige wat ik je aan advies kan meegeven is, neem de tijd.
Loslaten (emotioneel) gaat niet zomaar, dat heeft veel tijd nodig.Welke man je ook kiest.
Mij overkwam het zelfde 2 jaar geleden.
Ik moest kiezen, ik kon niet kiezen en wilde niet kiezen.
Ik heb uiteindelijk moeten kiezen, en de keuze werd mijn man waar ik nog veel van hield.
Mijn kinderen hebben zeker meegespeeld in de keuze maar niet alleen....
We hadden nog teveel samen om op te geven.
We zijn al samen vanaf mijn 16e, (voor mijn nr 2) heb ik altijd geloofd; met deze man word ik oud.
Ik heb daar nu ook weer vertrouwen in maar dat heeft veel tijd gekost.
Ik heb het met regelmaat nog steeds moeilijk met het feit dat ik mijn nr 2 niet meer kan en mag zien.
Eigenlijk zou ik moeten schrijven; "wil" zien, maar dat kan ik nog steeds niet .
Verstandelijk weet ik dat het voor iedereen beter is, maar gevoelsmatig blijft het moeilijk.
Ik heb er lang over gedaan om weer rust in mezelf te vinden.
Geen kontakt hebben is toch de enige weg als je met je partner verder wilt, maar de moeilijkste om te gaan.
Het enige wat ik je aan advies kan meegeven is, neem de tijd.
Loslaten (emotioneel) gaat niet zomaar, dat heeft veel tijd nodig.Welke man je ook kiest.
dinsdag 24 juni 2008 om 20:30
Eindelijk heb ik even de rust om wat te schrijven. Het zijn vreselijk hectische dagen. Hier een nr. 1 die afgelopen weekend een ja of nee wilde horen. En ik heb nee gezegd.....Ik kan het niet meer opbrengen. Misschien even een voorbeeldje van wat er van het weekend gebeurt is. Het is misschien klein, maar zoooo veelzeggend over onze relatie. Ik had een kleinigheidje van iemand gekregen. Ik zou het zelf nooit gekocht hebben, maar diegene had er echt over nagedacht. En het was speciaal voor mij. Een paar dagen later zei (lees: niet vragen, maar meedelen) nr. 1: "Zal ik dit maar weggooien". Dus niet vragen of ik het net zo lelijk vond als hij, niet vragen wat ik er mee wilde, nee, gewoon, "zal ik het maar weggooien".
Ik werd zo vreselijk boos. Dit is nu precies waar het bij ons om draait. Ik heb het al eerder geschreven, maar het werd weer zo duidelijk. Ik leef zijn leven, ik doe zijn dingen, en het komt niet in hem op dat ik ook een leven heb.
Dus ik heb een duidelijk nee gezegd tegen hem.
Bij mijn nr. 2 is het doek gevallen. Zij is weggegaan, belt hem om het uur waar hij is en wat hij doet, dus daar is het ook vreselijk gezellig....
Ik zal morgen verder schrijven, ik moet nu bijna weg. Nog één opmerking naar Winky18. Of je bent echt 18 jaar, of je gedraagt je weinig volwassen. Sorry dat ik dat zo zeg, maar je doet het voorkomen dat het vreselijk leuk en spannend is waar je mee bezig bent. Ik vind het niet leuk om jouw "spannende, tot jagen aanzettende" berichten te lezen. Als je een beetje de tenneur leest in onze berichten, weet je dat er naast blijdschap om een grote liefde te ervaren, ook erg veel verdriet heerst!
Flamenco, zet hem op! Neem een beslissing. Hier ga je aan kapot.
Liefs, Mega
Ik werd zo vreselijk boos. Dit is nu precies waar het bij ons om draait. Ik heb het al eerder geschreven, maar het werd weer zo duidelijk. Ik leef zijn leven, ik doe zijn dingen, en het komt niet in hem op dat ik ook een leven heb.
Dus ik heb een duidelijk nee gezegd tegen hem.
Bij mijn nr. 2 is het doek gevallen. Zij is weggegaan, belt hem om het uur waar hij is en wat hij doet, dus daar is het ook vreselijk gezellig....
Ik zal morgen verder schrijven, ik moet nu bijna weg. Nog één opmerking naar Winky18. Of je bent echt 18 jaar, of je gedraagt je weinig volwassen. Sorry dat ik dat zo zeg, maar je doet het voorkomen dat het vreselijk leuk en spannend is waar je mee bezig bent. Ik vind het niet leuk om jouw "spannende, tot jagen aanzettende" berichten te lezen. Als je een beetje de tenneur leest in onze berichten, weet je dat er naast blijdschap om een grote liefde te ervaren, ook erg veel verdriet heerst!
Flamenco, zet hem op! Neem een beslissing. Hier ga je aan kapot.
Liefs, Mega
dinsdag 24 juni 2008 om 21:28
Mega,
Je schrijft hierboven onder meer dit stukje:
Nog één opmerking naar Winky18. Of je bent echt 18 jaar, of je gedraagt je weinig volwassen. Sorry dat ik dat zo zeg, maar je doet het voorkomen dat het vreselijk leuk en spannend is waar je mee bezig bent. Ik vind het niet leuk om jouw "spannende, tot jagen aanzettende" berichten te lezen. Als je een beetje de tenneur leest in onze berichten, weet je dat er naast blijdschap om een grote liefde te ervaren, ook erg veel verdriet heerst!
Ben blij dat jij het zegt, ik wilde bijna iets soortgelijks gaan schrijven. helemaal met je eens dus.
@ thea
over hoe het bij ons ging..tja, het is gewoon zo gegroeid, steeds een beetje verder in smsjes en mailtjes, veel flirten, niet doelbewust maar het voelde gewoon heel natuurlijk bij ons. ik kan nu niet zo uitgebreid schrijven ivm nr. 1 die in de kamer is
probeer morgen wel weer te reageren. Sorry.
Sterkte! Lfs P
Je schrijft hierboven onder meer dit stukje:
Nog één opmerking naar Winky18. Of je bent echt 18 jaar, of je gedraagt je weinig volwassen. Sorry dat ik dat zo zeg, maar je doet het voorkomen dat het vreselijk leuk en spannend is waar je mee bezig bent. Ik vind het niet leuk om jouw "spannende, tot jagen aanzettende" berichten te lezen. Als je een beetje de tenneur leest in onze berichten, weet je dat er naast blijdschap om een grote liefde te ervaren, ook erg veel verdriet heerst!
Ben blij dat jij het zegt, ik wilde bijna iets soortgelijks gaan schrijven. helemaal met je eens dus.
@ thea
over hoe het bij ons ging..tja, het is gewoon zo gegroeid, steeds een beetje verder in smsjes en mailtjes, veel flirten, niet doelbewust maar het voelde gewoon heel natuurlijk bij ons. ik kan nu niet zo uitgebreid schrijven ivm nr. 1 die in de kamer is
probeer morgen wel weer te reageren. Sorry.
Sterkte! Lfs P
dinsdag 24 juni 2008 om 21:34
Een beslissing nemen.... ja, misschien moeten we dat allemaal wel doen, maar eerder doordat je gedwongen wordt door de omstandigheden, daarmee bedoel ik dat je nr. 1 inmiddels weet van je nr. 2 of dat je gewoon niet met jezelf in het reine kan komen. Dan MOET je een beslissing nemen inderdaad, omdat je er anders aan kapot gaat. Misschien hoef je die beslissing niet eens zelf te nemen en wordt die voor je genomen, maar dat maakt het er allemaal niet makkelijker op.
Mega, big hug!!!!!
Tantetje, big hug!!!!
Marla, ik denk dat je gelijk hebt, ik zie het bij een vriendin van mij op dit moment, en daar is niet eens een nr. 2 in het spel, het kost zo vreselijk veel energie en moeite, tranen om los te laten.
Ik snap de opmerking van Mega wel over het "jagen" e.d. Ik denk alleen dat we niet allemaal in dezelfde situatie zitten, dat we anders tegen een tweede liefde aan kijken.
Voor mij is een tweede liefde een lief waar ik ook een relatie mee zou kunnen hebben, waar ik ontzettend veel van hou, waar ik niet alleen sex mee deel (want dan zou het een minnaar zijn, een SV (ik weet nog steeds niet waar dit voor staat, maar neem aan een sex vriend)). Met mijn nr. 2 huil ik soms om wat hij meemaakt in zijn dagelijks leven, net zoals ik dat met mijn nr. 1 doe. Een tweede liefde is voor mij meer dan alleen, het is liefhebben met alles wat daarbij hoort. En inderdaad het soms zo moeilijk hebben dat jij er niet voor hem kunt zijn als hij het moeilijk heeft op de manier zoals je eigenlijk zou willen, twee liefdes... 2 mannen waar ik zielsveel van hou....
Mega, big hug!!!!!
Tantetje, big hug!!!!
Marla, ik denk dat je gelijk hebt, ik zie het bij een vriendin van mij op dit moment, en daar is niet eens een nr. 2 in het spel, het kost zo vreselijk veel energie en moeite, tranen om los te laten.
Ik snap de opmerking van Mega wel over het "jagen" e.d. Ik denk alleen dat we niet allemaal in dezelfde situatie zitten, dat we anders tegen een tweede liefde aan kijken.
Voor mij is een tweede liefde een lief waar ik ook een relatie mee zou kunnen hebben, waar ik ontzettend veel van hou, waar ik niet alleen sex mee deel (want dan zou het een minnaar zijn, een SV (ik weet nog steeds niet waar dit voor staat, maar neem aan een sex vriend)). Met mijn nr. 2 huil ik soms om wat hij meemaakt in zijn dagelijks leven, net zoals ik dat met mijn nr. 1 doe. Een tweede liefde is voor mij meer dan alleen, het is liefhebben met alles wat daarbij hoort. En inderdaad het soms zo moeilijk hebben dat jij er niet voor hem kunt zijn als hij het moeilijk heeft op de manier zoals je eigenlijk zou willen, twee liefdes... 2 mannen waar ik zielsveel van hou....
dinsdag 24 juni 2008 om 23:20
Mega & Pinky: Ik ben zeker geen 18 meer, maar wel nog een heeeeeel stuk jonger dan dat jullie zijn!
Het gaat bij ons nu eenmaal nog niet zo diep, daarvoor zien we elkaar te weinig en is het nog te kort. Ik hang er nog een beetje tussen in. Misschien hoor ik toch meer thuis op het forum met een SV (hoewel die S nog niet van toepassing is geweest).
Ik zal mij dan ook niet meer mengen in jullie owwww, zo volwassen-gesprekken, over jullie volwassen-gevoelens!
Jammer dat jullie er verdriet van hebben, vanalles wat je mee maakt. Ik geniet er gewoon nog van. Sorry......
Ik hoop oprecht dat jullie de voor jullie, juiste wegen zullen bewandelen.
Het gaat jullie goed!
Het gaat bij ons nu eenmaal nog niet zo diep, daarvoor zien we elkaar te weinig en is het nog te kort. Ik hang er nog een beetje tussen in. Misschien hoor ik toch meer thuis op het forum met een SV (hoewel die S nog niet van toepassing is geweest).
Ik zal mij dan ook niet meer mengen in jullie owwww, zo volwassen-gesprekken, over jullie volwassen-gevoelens!
Jammer dat jullie er verdriet van hebben, vanalles wat je mee maakt. Ik geniet er gewoon nog van. Sorry......
Ik hoop oprecht dat jullie de voor jullie, juiste wegen zullen bewandelen.
Het gaat jullie goed!
woensdag 25 juni 2008 om 00:00
Beste allemaal,
Ik schreef hier tot vorig jaar mee en lees nu af en toe bij. Het trof me dat meerdere van jullie in de dubio fase zitten waarin ikzelf ook lang heb rondgebodderd. Het vraagt veel om keuzes te maken, en als je die maakt staat je leven echt n tijdje op zn kop. Mij heeft t zeker n jaar gekost om te beseffen dat ik er alleen voorsta maar ondanks alle strijd er veel sterker en vastberadener ben uitgekomen. Ik heb nr 2 altijd gezien als n eyeopener, ondertussen ben ik welliswaar veel van hem gaan houden maar zie nog steeds geen perspektief in onze toekomst. Door hem ben ik misschien op n ander been gezet, ben me zelfstandiger en vrijer gaan voelen.
'Zomaar' switchen van nr 1 naar nr 2 is dus niet gelukt, ik sta met lege handen. Toch geen spijt, het is raar om er zo op terug te kijken ; ik zit nu met een geheime liefde ( mijn nr 1 en omgeving wisten van niets ) iets tussen nr 2 en mij dat nooit realiteit zal worden. Een onbeschreven pagina in mijn geschiedenis die nooit iemand anders zal kennen, ik koest die ervaring, het heeft mn leven veranderd. Schijnbaar had ik daarvoor een nr 2 nodig...
Ik hoop dat t jullie aan t denken zet, geef niet zomaar op wat je dierbaar is tenzij je niet meer anders kan en wil.
Zou mooi zijn als er werkelijk nog prinsen op t witte paard zijn...
groetjes,
Mooose
Ik schreef hier tot vorig jaar mee en lees nu af en toe bij. Het trof me dat meerdere van jullie in de dubio fase zitten waarin ikzelf ook lang heb rondgebodderd. Het vraagt veel om keuzes te maken, en als je die maakt staat je leven echt n tijdje op zn kop. Mij heeft t zeker n jaar gekost om te beseffen dat ik er alleen voorsta maar ondanks alle strijd er veel sterker en vastberadener ben uitgekomen. Ik heb nr 2 altijd gezien als n eyeopener, ondertussen ben ik welliswaar veel van hem gaan houden maar zie nog steeds geen perspektief in onze toekomst. Door hem ben ik misschien op n ander been gezet, ben me zelfstandiger en vrijer gaan voelen.
'Zomaar' switchen van nr 1 naar nr 2 is dus niet gelukt, ik sta met lege handen. Toch geen spijt, het is raar om er zo op terug te kijken ; ik zit nu met een geheime liefde ( mijn nr 1 en omgeving wisten van niets ) iets tussen nr 2 en mij dat nooit realiteit zal worden. Een onbeschreven pagina in mijn geschiedenis die nooit iemand anders zal kennen, ik koest die ervaring, het heeft mn leven veranderd. Schijnbaar had ik daarvoor een nr 2 nodig...
Ik hoop dat t jullie aan t denken zet, geef niet zomaar op wat je dierbaar is tenzij je niet meer anders kan en wil.
Zou mooi zijn als er werkelijk nog prinsen op t witte paard zijn...
groetjes,
Mooose
woensdag 25 juni 2008 om 01:11
Lieve allemaal,
bedankt voor jullie reacties. Vandaag had ik eigenlijk aan de studie gemoeten maar ik heb de hele dag in huis rond gedwaald, gehuild en heel veel nagedacht. Het ene moment was ik er helemaal van overtuigd dat ik mijn man moet verlaten en het andere moment begonnen alle twijfels weer op te zetten. Vaak wordt gezegd dat je beter spijt kan hebben van wat je niet gedaan hebt dan van wat je wel gedaan hebt maar dat gaat hier niet op. Mijn man heeft al 8 (!) geduld met mij, sinds hij weet dat ik een relatie heb met nr2. In die 8 maand hebben nr2 en ik elkaar buiten het werk om niet ontmoet maar we hadden nog steeds intensief contact. mijn man wist hier niet van maar voelde terecht dat mijn hoofd en mijn hart niet bij hem waren. De laatste weken is er van alles gebeurd en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik nu echt moet kiezen. Zoals zo vaak met nr2 afgesproken dat we het contact moeten afbreken maar hij was hier niet toe in staat en zoals altijd was ik niet in staat om nee tegen hem te zeggen. Ik wil mijn huwelijk een laatste, echte kans geven. Sinds nr2 in mijn leven is, heb ik mijn man heel weinig verteld wat er in mijn leven gebeurd want alles deelde ik met nr2 en alles had uiteindelijk met hem te maken. Deze avond zei mijn man dat hij zich schuldig voelt mbt alles wat er gebeurd is. Ondanks alles wil hij ons een nieuwe kans geven. Ik heb besloten dat ik nu echt het contact met nr2 verbreek. Ik ga verder met mijn man. En als mag blijken dat het tussen ons niet meer goed komt, kunnen we er altijd nog een eind aan maken. Maar dan weet ik in ieder geval dat ik mijn best heb gedaan.
Nr2 is gebroken. Ik weet niet hoe hij hier door heen zal komen. Voor hem was ik alles. Ik voel me zo schuldig. Hoe heb ik zo naief kunnen zijn en het zover kunnen laten komen?
bedankt voor jullie reacties. Vandaag had ik eigenlijk aan de studie gemoeten maar ik heb de hele dag in huis rond gedwaald, gehuild en heel veel nagedacht. Het ene moment was ik er helemaal van overtuigd dat ik mijn man moet verlaten en het andere moment begonnen alle twijfels weer op te zetten. Vaak wordt gezegd dat je beter spijt kan hebben van wat je niet gedaan hebt dan van wat je wel gedaan hebt maar dat gaat hier niet op. Mijn man heeft al 8 (!) geduld met mij, sinds hij weet dat ik een relatie heb met nr2. In die 8 maand hebben nr2 en ik elkaar buiten het werk om niet ontmoet maar we hadden nog steeds intensief contact. mijn man wist hier niet van maar voelde terecht dat mijn hoofd en mijn hart niet bij hem waren. De laatste weken is er van alles gebeurd en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik nu echt moet kiezen. Zoals zo vaak met nr2 afgesproken dat we het contact moeten afbreken maar hij was hier niet toe in staat en zoals altijd was ik niet in staat om nee tegen hem te zeggen. Ik wil mijn huwelijk een laatste, echte kans geven. Sinds nr2 in mijn leven is, heb ik mijn man heel weinig verteld wat er in mijn leven gebeurd want alles deelde ik met nr2 en alles had uiteindelijk met hem te maken. Deze avond zei mijn man dat hij zich schuldig voelt mbt alles wat er gebeurd is. Ondanks alles wil hij ons een nieuwe kans geven. Ik heb besloten dat ik nu echt het contact met nr2 verbreek. Ik ga verder met mijn man. En als mag blijken dat het tussen ons niet meer goed komt, kunnen we er altijd nog een eind aan maken. Maar dan weet ik in ieder geval dat ik mijn best heb gedaan.
Nr2 is gebroken. Ik weet niet hoe hij hier door heen zal komen. Voor hem was ik alles. Ik voel me zo schuldig. Hoe heb ik zo naief kunnen zijn en het zover kunnen laten komen?
