Seks
alle pijlers
Minnaar. Deel 22.
donderdag 12 december 2013 om 15:06
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
zondag 26 januari 2014 om 18:22
Het overstappen naar een ander leven lijkt mij helemaal niet rooskleurig, het is niet zo dat ik daar over droom oid want het lijkt mw superveel gedoe waar ik totáál niet op zit te wachten en wat er ontzettend in zou hakken. daarom kan iknu ook totaal niets beslissen, ik wil weten wat ik voel als ik man weer zie.
Ik weet dat die post waar jullie allemaal op reageerden heel gek overkomt maar geloof me ik heb er vanaf het begin zó voor gevochten (en nog!) en toch werkt het niet echt. Ik ben gewoon echt ten einde raad.
Ik weet dat die post waar jullie allemaal op reageerden heel gek overkomt maar geloof me ik heb er vanaf het begin zó voor gevochten (en nog!) en toch werkt het niet echt. Ik ben gewoon echt ten einde raad.
zondag 26 januari 2014 om 18:45
Dingdong, dat zo'n relatie enorm slopend is, je continue moe bent en de wederkerigheid mist, begrijp ik maar al te goed. Ik weet daarom ook dat iemand als Blauw, of in mijn geval BV, je extra duidelijk kan maken wat je mist en hoe anders het kan zijn in een relatie met iemand zonder autisme. Dat staat los van de liefde voor je man maar heeft alles te maken met voortschrijdend inzicht en de kennis dat de relatie op dat essentiele punt je nooit zal brengen waar je naar hunkert. Voor mij was dat in ieder geval wel zo en ik meen te lezen dat het voor jou ook zo is.
Toen ik een open relatie met ex startte was het een laatste redmiddel omdat we wisten dat er niets meer restte. We hadden al het andere al geprobeerd.
BV had twee jaar geleden al de keus gemaakt met mij verder te gaan. Ik wilde toen niet, niet vanwege hem maar vanwege dat ik het niet vond kunnen naar mijn ex (was toen echt nét over) en omdat ik het ook niet verstandig achtte dat hij weg zou gaan voor mij i.p.v. omdat hij het zat was thuis.
Dat brengt mij tevens bij het punt van Jules, waarom hij niet eerder weg is gegaan. Ik kon het toen niet. En nu zegt hij ook, je had compleet gelijk want toen wilde ik weg omdat ik alleen maar bij jou wilde zijn en dan waren we veel te snel gegaan en nu wil ik weg omdat het hier echt niet meer gaat. Natuurlijk wil hij nog steeds bij me zijn alleen ik ben godzijdank niet de reden om te vertrekken maar het stuklopen van de relatie.
Overigens Jules, dat hij niet linea recta gaat nu heeft ook met wat anders dan de financieen te maken maar dat kan ik hier echt niet neerzetten. Hij doet er heel verstandig aan niet gelijk te gaan en ik kan dat alleen maar aanmoedigen. Het heeft niets te maken met nog met haar willen zijn of niet weg durven gaan. Hij is altijd heel open en eerlijk geweest naar me en ik vertrouw hem 100%. Als ik dat niet deed, had ik natuurlijk ook geen relatie met hem gewild, ben niet zo stom een relatie te willen met een man die ik niet vertrouw.
Dat hij niet bij mij intrekt heeft, los van dat wij natuurlijk wel zo verstandig zijn niets overhaast te doen, ook simpelweg te maken met het feit dat hij kinderen heeft die hij een stabiele thuissituatie wil bieden (zeker na wat zij allemaal gezien hebben en meegemaakt) en dat betekent per definitie al niet gelijk bij mij intrekken. En dan is er nog mijn eigen kind...neuh...dat gebeurt dus sowieso de eerste jaren niet.
Terug naar Ding. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat je echt niet de ene man voor de andere wil verruilen. Dat doe je geen recht aan beiden. Rond eerst je relatie af, neem tijd voor jezelf en als het na verloop van tijd wat wordt met Blauw of Pietje Puk dan zie je dat dan wel. Eerst moet je verwerken dat je relatie op de klippen loopt en jezelf terugvinden, je oude energie terugkrijgen.
Het is ook niet in jouw belang om de ene man voor de ander in te ruilen, straks zit je met twee kapotte relaties. Doe het stap voor stap, er is nergens haast bij.
Toen ik een open relatie met ex startte was het een laatste redmiddel omdat we wisten dat er niets meer restte. We hadden al het andere al geprobeerd.
BV had twee jaar geleden al de keus gemaakt met mij verder te gaan. Ik wilde toen niet, niet vanwege hem maar vanwege dat ik het niet vond kunnen naar mijn ex (was toen echt nét over) en omdat ik het ook niet verstandig achtte dat hij weg zou gaan voor mij i.p.v. omdat hij het zat was thuis.
Dat brengt mij tevens bij het punt van Jules, waarom hij niet eerder weg is gegaan. Ik kon het toen niet. En nu zegt hij ook, je had compleet gelijk want toen wilde ik weg omdat ik alleen maar bij jou wilde zijn en dan waren we veel te snel gegaan en nu wil ik weg omdat het hier echt niet meer gaat. Natuurlijk wil hij nog steeds bij me zijn alleen ik ben godzijdank niet de reden om te vertrekken maar het stuklopen van de relatie.
Overigens Jules, dat hij niet linea recta gaat nu heeft ook met wat anders dan de financieen te maken maar dat kan ik hier echt niet neerzetten. Hij doet er heel verstandig aan niet gelijk te gaan en ik kan dat alleen maar aanmoedigen. Het heeft niets te maken met nog met haar willen zijn of niet weg durven gaan. Hij is altijd heel open en eerlijk geweest naar me en ik vertrouw hem 100%. Als ik dat niet deed, had ik natuurlijk ook geen relatie met hem gewild, ben niet zo stom een relatie te willen met een man die ik niet vertrouw.
Dat hij niet bij mij intrekt heeft, los van dat wij natuurlijk wel zo verstandig zijn niets overhaast te doen, ook simpelweg te maken met het feit dat hij kinderen heeft die hij een stabiele thuissituatie wil bieden (zeker na wat zij allemaal gezien hebben en meegemaakt) en dat betekent per definitie al niet gelijk bij mij intrekken. En dan is er nog mijn eigen kind...neuh...dat gebeurt dus sowieso de eerste jaren niet.
Terug naar Ding. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat je echt niet de ene man voor de andere wil verruilen. Dat doe je geen recht aan beiden. Rond eerst je relatie af, neem tijd voor jezelf en als het na verloop van tijd wat wordt met Blauw of Pietje Puk dan zie je dat dan wel. Eerst moet je verwerken dat je relatie op de klippen loopt en jezelf terugvinden, je oude energie terugkrijgen.
Het is ook niet in jouw belang om de ene man voor de ander in te ruilen, straks zit je met twee kapotte relaties. Doe het stap voor stap, er is nergens haast bij.
zondag 26 januari 2014 om 18:51
quote:Julus schreef op 26 januari 2014 @ 17:54:
En jazeker, voor zowel ex als ik heel fijn dat het nu eindelijk klaar is. Niemand zit hier toch op te wachten? Ik wilde nooit strijd, maar heb wel mijn belangen verdedigd. Maar dat die strijd er was en nu klaar is, geeft veel rust. Zou ik hem tegenkomen, dan zal ik hallo zeggen. Niet meer en niet minder. Sta onverschillig t.o.v. hem, heel blij mee.Wat ik me afvraag, ik kan me herinneren dat je een zoon hebt. Ziet hij hem ook helemaal niet meer of is er nog wel een nette omgangsregeling gekomen? Je zit toch een beetje aan elkaar vast dan op dat vlak lijkt me.
En jazeker, voor zowel ex als ik heel fijn dat het nu eindelijk klaar is. Niemand zit hier toch op te wachten? Ik wilde nooit strijd, maar heb wel mijn belangen verdedigd. Maar dat die strijd er was en nu klaar is, geeft veel rust. Zou ik hem tegenkomen, dan zal ik hallo zeggen. Niet meer en niet minder. Sta onverschillig t.o.v. hem, heel blij mee.Wat ik me afvraag, ik kan me herinneren dat je een zoon hebt. Ziet hij hem ook helemaal niet meer of is er nog wel een nette omgangsregeling gekomen? Je zit toch een beetje aan elkaar vast dan op dat vlak lijkt me.
zondag 26 januari 2014 om 18:58
Juf, ik was dat gedeelte kwijt, waarin jij beschrijft dat jij toentertijd nog niet met hem verder wilde. Maar dat is echt super goed geweest, die beslissing! Nu ga je dan inderdaad op zuivere gronden met elkaar verder, is de basis vele malen sterker en heb je waarschijnlijk al een stuk verdriet m.b.t. vorige relatie verwerkt.
Ik geloof ook dat hij andere, zwaarwegende redenen zal hebben om nu niet te vertrekken, als ik zo jullie voorgeschiedenis lees.
Is toch weer heel anders dan minnaar en minnares die op stel en sprong hun relatie verbreken en direct met elkaar doorgaan.
Niks dan lof over hoe jullie dit aanpakken!
Dingdong, ook ik had een relatie met een man met autisme. Ik weet hoe zwaar dat is/kan zijn, en helaas hebben wij het niet gered. Brengt mij meteen op de vraag van Juf; dit is de vader van mijn zoon, dus niet van ex die vreemdging. Dus wij hebben totaal niks meer met elkaar te maken gelukkig.
Met de vader van mijn zoon is er een hele goede vriendschap, al heel lang. Zoals jullie waarschijnlijk ook zullen weten, zijn het hondstrouwe en goudeerlijke mensen die voor je door het vuur gaan. Wat dat betreft had ik me geen betere vader voor mijn zoon kunnen wensen! Maar een relatie lukte niet..
Dingdong neem de tijd. Time is on your side..doe niks wat onherstelbaar is.
Ik geloof ook dat hij andere, zwaarwegende redenen zal hebben om nu niet te vertrekken, als ik zo jullie voorgeschiedenis lees.
Is toch weer heel anders dan minnaar en minnares die op stel en sprong hun relatie verbreken en direct met elkaar doorgaan.
Niks dan lof over hoe jullie dit aanpakken!
Dingdong, ook ik had een relatie met een man met autisme. Ik weet hoe zwaar dat is/kan zijn, en helaas hebben wij het niet gered. Brengt mij meteen op de vraag van Juf; dit is de vader van mijn zoon, dus niet van ex die vreemdging. Dus wij hebben totaal niks meer met elkaar te maken gelukkig.
Met de vader van mijn zoon is er een hele goede vriendschap, al heel lang. Zoals jullie waarschijnlijk ook zullen weten, zijn het hondstrouwe en goudeerlijke mensen die voor je door het vuur gaan. Wat dat betreft had ik me geen betere vader voor mijn zoon kunnen wensen! Maar een relatie lukte niet..
Dingdong neem de tijd. Time is on your side..doe niks wat onherstelbaar is.
zondag 26 januari 2014 om 19:03
Hahha had er net nog een stukje tussen gezet.
Jules...tja...lof. Hij blijft natuurlijk feitelijk wel iemand die vreemd is gegaan en ik ben wel degene die het facilliteerde. Dus lof gaat me wat te ver. Alleen in deze omstandigheden proberen we er het beste van de maken met de kinderen als eerste op het oog en de toekomst daarna.
Ah, kijk, zo'n relatie als jij met de vader van je zoon hebt, heb ik dus ook met ex. Heel fijn is dat!
Jules...tja...lof. Hij blijft natuurlijk feitelijk wel iemand die vreemd is gegaan en ik ben wel degene die het facilliteerde. Dus lof gaat me wat te ver. Alleen in deze omstandigheden proberen we er het beste van de maken met de kinderen als eerste op het oog en de toekomst daarna.
Ah, kijk, zo'n relatie als jij met de vader van je zoon hebt, heb ik dus ook met ex. Heel fijn is dat!
anoniem_182036 wijzigde dit bericht op 26-01-2014 19:59
Reden: kind is zoon niet zo'n.
Reden: kind is zoon niet zo'n.
% gewijzigd
zondag 26 januari 2014 om 19:27
Herkenbaar Dingdon, de relatie met hem kostte mij enorm veel energie. Ik haalde energie uit andere dingen (studie, kind, dingen doen), maar dat stond los van hem..Hij wilde niet zo veel, behalve dan zijn eigen dingen doen. Ook mijn ex wilde voor altijd met mij samen blijven, en is na onze breuk altijd alleen gebleven..
In zijn uppie redt hij het amper, ik help hem waar ik kan, maar hij heeft echt iemand nodig die dingen voor hem doet. Herkenbaar?
Een schat van een man, maar met enorme gebruiksaanwijzing. Voor mij was het niet meer te doen, zeker niet voor de rest van mijn leven. Nu we vrienden zijn is het wel te doen, als ouders van. Maar verder..ik zou compleet doordraaien.
In zijn uppie redt hij het amper, ik help hem waar ik kan, maar hij heeft echt iemand nodig die dingen voor hem doet. Herkenbaar?
Een schat van een man, maar met enorme gebruiksaanwijzing. Voor mij was het niet meer te doen, zeker niet voor de rest van mijn leven. Nu we vrienden zijn is het wel te doen, als ouders van. Maar verder..ik zou compleet doordraaien.
zondag 26 januari 2014 om 19:43
quote:jufmafkees schreef op 26 januari 2014 @ 18:45:
Terug naar Ding. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat je echt niet de ene man voor de andere wil verruilen. Dat doe je geen recht aan beiden. Rond eerst je relatie af, neem tijd voor jezelf
Doet jouw BV niet exact hetzelfde?
Die gaat volgens mij ook van vrouw naar Juf.
Weliswaar niet meteen samenwonen maar de nieuwe vrouw staat klaar met open armen en een schouder om op uit te huilen.
Ik zie geen verschil.
Terug naar Ding. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat je echt niet de ene man voor de andere wil verruilen. Dat doe je geen recht aan beiden. Rond eerst je relatie af, neem tijd voor jezelf
Doet jouw BV niet exact hetzelfde?
Die gaat volgens mij ook van vrouw naar Juf.
Weliswaar niet meteen samenwonen maar de nieuwe vrouw staat klaar met open armen en een schouder om op uit te huilen.
Ik zie geen verschil.
zondag 26 januari 2014 om 19:52
quote:Rooss4 schreef op 26 januari 2014 @ 19:43:
[...]
Doet jouw BV niet exact hetzelfde?
Die gaat volgens mij ook van vrouw naar Juf.
Weliswaar niet meteen samenwonen maar de nieuwe vrouw staat klaar met open armen en een schouder om op uit te huilen.
Ik zie geen verschil.
Deels heb je een punt, want we weten allebei dat we een relatie met elkaar willen. Dus, dat is waar. Alleen hij en ik hebben duidelijk afgesproken: geen relatie voordat hij een tijd op zichzelf heeft gezeten, de vorige verwerkt heeft en de kinderen een stabiele omgeving hebben. Ik heb zelf ook flink wat tijd nodig gehad daarvoor en zie daarom juist de noodzaak ervan in.
Hoe dat in de praktijk in de tussentijd loopt...dat vind ik lastig inschatten. Maar we zijn wel waakzaam erop niet te snel te gaan.
Is dat hetzelfde? Voor mij voelt dat niet hetzelfde als een relatie beeindigen en gelijk een nieuwe beginnen zonder tijd voor jezelf te nemen. Maar ik kan me voorstellen dat je, omdat je weet dat hij dat vooruitzicht wel heeft op een relatie met mij, dat als hetzelfde inschat. Ik vat de parallel wel ja. En misschien heb je daar gelijk in maar het voelt anders dan als we het twee jaar terug al gedaan hadden.
[...]
Doet jouw BV niet exact hetzelfde?
Die gaat volgens mij ook van vrouw naar Juf.
Weliswaar niet meteen samenwonen maar de nieuwe vrouw staat klaar met open armen en een schouder om op uit te huilen.
Ik zie geen verschil.
Deels heb je een punt, want we weten allebei dat we een relatie met elkaar willen. Dus, dat is waar. Alleen hij en ik hebben duidelijk afgesproken: geen relatie voordat hij een tijd op zichzelf heeft gezeten, de vorige verwerkt heeft en de kinderen een stabiele omgeving hebben. Ik heb zelf ook flink wat tijd nodig gehad daarvoor en zie daarom juist de noodzaak ervan in.
Hoe dat in de praktijk in de tussentijd loopt...dat vind ik lastig inschatten. Maar we zijn wel waakzaam erop niet te snel te gaan.
Is dat hetzelfde? Voor mij voelt dat niet hetzelfde als een relatie beeindigen en gelijk een nieuwe beginnen zonder tijd voor jezelf te nemen. Maar ik kan me voorstellen dat je, omdat je weet dat hij dat vooruitzicht wel heeft op een relatie met mij, dat als hetzelfde inschat. Ik vat de parallel wel ja. En misschien heb je daar gelijk in maar het voelt anders dan als we het twee jaar terug al gedaan hadden.
zondag 26 januari 2014 om 19:58
Het is maar net wat je onder een relatie verstaat. Als je afspreekt elkaar een half jaar niet te zien en te contacten, waarin hij zaken afhandelt en zijn blik naar de toekomst richt en daarna samen kijkt of er nog wat inzit dan zet je de relatie inderdaad in de wacht.
Als je minnaars blijft niet. Dan zie ik het gewoon als relatiehoppen.
Als je minnaars blijft niet. Dan zie ik het gewoon als relatiehoppen.
zondag 26 januari 2014 om 20:19
Ik zie dat ook als relatiehoppen, Rooss. Maar ik vind relatiehoppen niet per definitie slecht.
Dat is erg afhankelijk van hoe je jezelf al kent / kende vóór oorspronkelijke relatie, en wat daar nog van over is. En hoe snel je weer jezelf kunt her-uitvinden en gezond in een nieuwe relatie kunt staan. En gezond, dat is ook voor iedereen weer verschillend, wat dat inhoudt.
En dat geldt dan ook weer voor twee personen (de 'nieuwe geliefden') en daarbij komt nog dat JufM en BV beiden kinderen hebben wiens welzijn altijd als eerste voorop staat.
Terugkomend op Julus' ex die nu nog haar hulp nodig heeft. Ik denk dat dat voor mijn man minder geldt. Zoals ik hem inschat.
Rooss, die hobby.
*poef.*
hopelijk niet te snel maar voelt niet fijn dit hier te zetten.
Dat is erg afhankelijk van hoe je jezelf al kent / kende vóór oorspronkelijke relatie, en wat daar nog van over is. En hoe snel je weer jezelf kunt her-uitvinden en gezond in een nieuwe relatie kunt staan. En gezond, dat is ook voor iedereen weer verschillend, wat dat inhoudt.
En dat geldt dan ook weer voor twee personen (de 'nieuwe geliefden') en daarbij komt nog dat JufM en BV beiden kinderen hebben wiens welzijn altijd als eerste voorop staat.
Terugkomend op Julus' ex die nu nog haar hulp nodig heeft. Ik denk dat dat voor mijn man minder geldt. Zoals ik hem inschat.
Rooss, die hobby.
*poef.*
hopelijk niet te snel maar voelt niet fijn dit hier te zetten.
zondag 26 januari 2014 om 20:26
Ik vind dat als je het zo stelt, Roos, je zeker een punt hebt. Jouw eerste optie is natuurlijk wel het streven. Ik denk niet dat we helemaal geen contact zullen hebben maar wel dat het in die periode een stuk minder zal zijn en het echte minnaren zeker niet aan de orde zal zijn.
Ik zie wel het gevaar hoor: twee mensen die bij elkaar willen zijn en die nu helemaal alle tijd en gelegenheid hebben. En dan krijg je inderdaad feitelijk gewoon een relatie.
We zullen zien hoe het loopt, het bewustzijn dat rustig aan doen essentieel is, is er in ieder geval, dat scheelt denk ik al de helft.
Ik zie wel het gevaar hoor: twee mensen die bij elkaar willen zijn en die nu helemaal alle tijd en gelegenheid hebben. En dan krijg je inderdaad feitelijk gewoon een relatie.
We zullen zien hoe het loopt, het bewustzijn dat rustig aan doen essentieel is, is er in ieder geval, dat scheelt denk ik al de helft.
zondag 26 januari 2014 om 20:29
Gemist!! Geeft niet, ik stipte het aan omdat het je wellicht goed zou doen om het weer op te pakken.
Ik heb geen oordeel over relatiehoppen, ik vind het wel gek als iemand je aanraad het beslist niet te doen terwijl het in haar situatie ook gedaan wordt
Ik snap dat je iemand waar je gek op bent niet zomaar laat gaan omdat je niet wil relatiehoppen. Ik vind het wel reëel om te bedenken dat je in je snel aangegane nieuwe relatie waarschijnlijk tegen dezelfde dingen aan gaat lopen als in je oude relatie, omdat je jezelf nog niet de tijd hebt gegeven je oer-ik terug te vinden.
Maar goed, dat is mijn idee erover.
Ik heb geen oordeel over relatiehoppen, ik vind het wel gek als iemand je aanraad het beslist niet te doen terwijl het in haar situatie ook gedaan wordt
Ik snap dat je iemand waar je gek op bent niet zomaar laat gaan omdat je niet wil relatiehoppen. Ik vind het wel reëel om te bedenken dat je in je snel aangegane nieuwe relatie waarschijnlijk tegen dezelfde dingen aan gaat lopen als in je oude relatie, omdat je jezelf nog niet de tijd hebt gegeven je oer-ik terug te vinden.
Maar goed, dat is mijn idee erover.
zondag 26 januari 2014 om 20:35
Duidelijk juf, ik vind je heel eerlijk!
Dingdong, jouw situatie is zo slecht als je hem zelf maakt, het zit jou waarschijnlijk ook niet helemaal lekker anders zou je er niet al dagen ziek van zijn. Maar noem ons gerust rechtlijnig.
Je mag er wel om denken dat je geen misbruik gaat maken van je man. Van zijn geld, van zijn "er zijn" zolang jij nog studeert. En bedenk dat veel autisten te goed zijn voor deze wereld dus zijn zeer milde standpunt hierin is goed te begrijpen.
Zolang je dit nog kan doen met de zekerheid dat je prima bezig bent en niemand schaadt is het oké toch?
Dingdong, jouw situatie is zo slecht als je hem zelf maakt, het zit jou waarschijnlijk ook niet helemaal lekker anders zou je er niet al dagen ziek van zijn. Maar noem ons gerust rechtlijnig.
Je mag er wel om denken dat je geen misbruik gaat maken van je man. Van zijn geld, van zijn "er zijn" zolang jij nog studeert. En bedenk dat veel autisten te goed zijn voor deze wereld dus zijn zeer milde standpunt hierin is goed te begrijpen.
Zolang je dit nog kan doen met de zekerheid dat je prima bezig bent en niemand schaadt is het oké toch?
zondag 26 januari 2014 om 20:45
quote:Rooss4 schreef op 26 januari 2014 @ 20:29:
Gemist!! Geeft niet, ik stipte het aan omdat het je wellicht goed zou doen om het weer op te pakken.
Ik heb geen oordeel over relatiehoppen, ik vind het wel gek als iemand je aanraad het beslist niet te doen terwijl het in haar situatie ook gedaan wordt
.
LOL Zeg mevrouw Roos, zo is het wel genoeg geweest met uw scherpe analyses
Ding, zonder kind was het denk ik hier ook eerder beëindigd. Je probeert het toch nog langer vol te houden dan. Bedenk je wel, je hoeft niet NU al te beslissen. Je kan ook gewoon rustig de tijd nemen, wel blijven praten met man, de therapie proberen en als dat niet lukt de knoop doorhakken. Maar ergens proef ik dat je je besluit al hebt genomen. Is therapie voor jou dan nog wel zinvol?
Gemist!! Geeft niet, ik stipte het aan omdat het je wellicht goed zou doen om het weer op te pakken.
Ik heb geen oordeel over relatiehoppen, ik vind het wel gek als iemand je aanraad het beslist niet te doen terwijl het in haar situatie ook gedaan wordt
.
LOL Zeg mevrouw Roos, zo is het wel genoeg geweest met uw scherpe analyses
Ding, zonder kind was het denk ik hier ook eerder beëindigd. Je probeert het toch nog langer vol te houden dan. Bedenk je wel, je hoeft niet NU al te beslissen. Je kan ook gewoon rustig de tijd nemen, wel blijven praten met man, de therapie proberen en als dat niet lukt de knoop doorhakken. Maar ergens proef ik dat je je besluit al hebt genomen. Is therapie voor jou dan nog wel zinvol?
maandag 27 januari 2014 om 14:41
Hallo mede-minnaressen en -minnaars,
Als nieuwkommer op het forum kwam ik tijdens het speuren dit topic tegen. Bingo, want ja, ook ik heb een minnaar. Ik heb net al snel wat gelezen en een hoop kwam me bekend voor. Ik hoop dan ook hier wat leuke gesprekspartners te vinden om mee te kletsen, want verder is mijn geheime liefje bij niemand bekend.
Afijn, mijn verhaal om even voor te stellen:
De affaire met mijn minnaar begon 3 maanden geleden op het werk, hij is een collega. Op dat moment hadden wij allebei een relatie. Desondanks was er gelijk een klik, een donder, een bliksem zoals we allebei niet vaak met anderen hebben.
Inmiddels is de situatie zo dat ik de gebonden minnares ben van een vrijgezelle man. Hij heeft zijn vriendin verlaten. Waar hij in het begin signalen gaf dit deels voor mij te hebben gedaan en deels omdat het al niet goed zat tussen hun, weet ik nu bijna zeker dat hij het ongebonden leven wel even prima vindt en niet opzoek is naar een vaste relatie. Ik heb mijn 10 jaar durende relatie (nog) niet opgegeven en ben vooralsnog niet van plan dat in de nabije toekomst te doen. Dat had ik immers ook niet gedaan als ik mijn minnaar niet was tegengekomen. De seks with no strings attached is dus helemaal ok.
Ik voel me heerlijk bij mijn minnaar. De seks is fantastisch, vrijblijvend en vertrouwd. Ik ben een leuker, vrolijker persoon als ik met hem rommel. Vanzelfsprekend straalt dat ook af op mijn relatie. Soms doet mijn minnaar me inzien wat een geweldige vent ik heb, maar soms ontkom ik toch ook niet aan het knagende gevoel dat we als jeugdliefdes uit elkaar aan het groeien zijn en ik meer uitdaging nodig heb.
Toch valt het minnaressenbestaan me soms ook zwaar. Niet zo zeer vanwege mijn relatie, maar meer vanwege de onzekerheid, de zwakheid en afhankelijkheid die mijn minnaar in me naar boven brengt. Ik loop als een junk van zijn aandacht achter hem aan. En dat hij die macht heeft, weet ie maar al te goed. Niet reageren, mixed signals, gevoelsspelletjes: gek word ik er soms van!
Het komt dan ook geregeld voor dat we elkaar vooral zien als hij er zin in heeft, maar ik weinig terug krijg op het moment dat ik hem wil zien of spreken. Het geeft me het gevoel dat ik kan komen opdraven als het hem uitkomt, maar hij het het niet waard vindt om meer tijd in mij te investeren.
Rationeel gezien weet ik dat dat ongeclaimde prima is en ik daar juist blij mee moet zijn. Het is immers vrijblijvend en ik weet dat hij toch wel terugkomt. Maar tegelijkertijd doet het me pijn. Ik heb me al zo vaak voor genomen om meer 'hard to get' te spelen en hem te laten zien dat ik niet miss-dial-a-fuck ben, maar als het puntje bij paaltje komt, rijd ik weer als een verliefde tiener naar hem toe. Dan is het fantastisch tussen ons en raak ik weer verslaafd aan het gevoel dat hij en deze affaire bij me losmaken.
Kortom, heerlijk, maar ook ingewikkeld en bij tijd en wijle erg tegenstrijdig.
Groet,
WickedGame
Als nieuwkommer op het forum kwam ik tijdens het speuren dit topic tegen. Bingo, want ja, ook ik heb een minnaar. Ik heb net al snel wat gelezen en een hoop kwam me bekend voor. Ik hoop dan ook hier wat leuke gesprekspartners te vinden om mee te kletsen, want verder is mijn geheime liefje bij niemand bekend.
Afijn, mijn verhaal om even voor te stellen:
De affaire met mijn minnaar begon 3 maanden geleden op het werk, hij is een collega. Op dat moment hadden wij allebei een relatie. Desondanks was er gelijk een klik, een donder, een bliksem zoals we allebei niet vaak met anderen hebben.
Inmiddels is de situatie zo dat ik de gebonden minnares ben van een vrijgezelle man. Hij heeft zijn vriendin verlaten. Waar hij in het begin signalen gaf dit deels voor mij te hebben gedaan en deels omdat het al niet goed zat tussen hun, weet ik nu bijna zeker dat hij het ongebonden leven wel even prima vindt en niet opzoek is naar een vaste relatie. Ik heb mijn 10 jaar durende relatie (nog) niet opgegeven en ben vooralsnog niet van plan dat in de nabije toekomst te doen. Dat had ik immers ook niet gedaan als ik mijn minnaar niet was tegengekomen. De seks with no strings attached is dus helemaal ok.
Ik voel me heerlijk bij mijn minnaar. De seks is fantastisch, vrijblijvend en vertrouwd. Ik ben een leuker, vrolijker persoon als ik met hem rommel. Vanzelfsprekend straalt dat ook af op mijn relatie. Soms doet mijn minnaar me inzien wat een geweldige vent ik heb, maar soms ontkom ik toch ook niet aan het knagende gevoel dat we als jeugdliefdes uit elkaar aan het groeien zijn en ik meer uitdaging nodig heb.
Toch valt het minnaressenbestaan me soms ook zwaar. Niet zo zeer vanwege mijn relatie, maar meer vanwege de onzekerheid, de zwakheid en afhankelijkheid die mijn minnaar in me naar boven brengt. Ik loop als een junk van zijn aandacht achter hem aan. En dat hij die macht heeft, weet ie maar al te goed. Niet reageren, mixed signals, gevoelsspelletjes: gek word ik er soms van!
Het komt dan ook geregeld voor dat we elkaar vooral zien als hij er zin in heeft, maar ik weinig terug krijg op het moment dat ik hem wil zien of spreken. Het geeft me het gevoel dat ik kan komen opdraven als het hem uitkomt, maar hij het het niet waard vindt om meer tijd in mij te investeren.
Rationeel gezien weet ik dat dat ongeclaimde prima is en ik daar juist blij mee moet zijn. Het is immers vrijblijvend en ik weet dat hij toch wel terugkomt. Maar tegelijkertijd doet het me pijn. Ik heb me al zo vaak voor genomen om meer 'hard to get' te spelen en hem te laten zien dat ik niet miss-dial-a-fuck ben, maar als het puntje bij paaltje komt, rijd ik weer als een verliefde tiener naar hem toe. Dan is het fantastisch tussen ons en raak ik weer verslaafd aan het gevoel dat hij en deze affaire bij me losmaken.
Kortom, heerlijk, maar ook ingewikkeld en bij tijd en wijle erg tegenstrijdig.
Groet,
WickedGame
maandag 27 januari 2014 om 15:18
maandag 27 januari 2014 om 16:55
quote:wickedgame schreef op 27 januari 2014 @ 14:41:
Ik voel me heerlijk bij mijn minnaar. De seks is fantastisch, vrijblijvend en vertrouwd. Ik ben een leuker, vrolijker persoon als ik met hem rommel. Vanzelfsprekend straalt dat ook af op mijn relatie.
Oh ja, die hebben we een tijdje niet gehoord. Je bent een leuker mens thuis, omdat je vreemdgaat. Zou je partner je ook zoveel leuker vinden als hij wist wat de werkelijke reden van je vrolijkheid is? Lijkt me niet echt he?
Dus dat het afstraalt op je relatie, is gewoon kul en een smoesje voor jezelf. Zo kun je je geweten nog een beetje sussen.
quote:
Toch valt het minnaressenbestaan me soms ook zwaar. Niet zo zeer vanwege mijn relatie, maar meer vanwege de onzekerheid, de zwakheid en afhankelijkheid die mijn minnaar in me naar boven brengt. Ik loop als een junk van zijn aandacht achter hem aan. En dat hij die macht heeft, weet ie maar al te goed. Niet reageren, mixed signals, gevoelsspelletjes: gek word ik er soms van!
Het komt dan ook geregeld voor dat we elkaar vooral zien als hij er zin in heeft, maar ik weinig terug krijg op het moment dat ik hem wil zien of spreken. Het geeft me het gevoel dat ik kan komen opdraven als het hem uitkomt, maar hij het het niet waard vindt om meer tijd in mij te investeren.
Rationeel gezien weet ik dat dat ongeclaimde prima is en ik daar juist blij mee moet zijn. Het is immers vrijblijvend en ik weet dat hij toch wel terugkomt. Maar tegelijkertijd doet het me pijn. Ik heb me al zo vaak voor genomen om meer 'hard to get' te spelen en hem te laten zien dat ik niet miss-dial-a-fuck ben, maar als het puntje bij paaltje komt, rijd ik weer als een verliefde tiener naar hem toe. Dan is het fantastisch tussen ons en raak ik weer verslaafd aan het gevoel dat hij en deze affaire bij me losmaken.
Dat je zo meegaat in zijn wensen, doe je natuurlijk helemaal zelf. Jij bent degene die ingaat op al zijn uitnodigingen, terwijl je weet dat hij niet altijd even happig op jouw uitnodigingen hapt.
Ik voel me heerlijk bij mijn minnaar. De seks is fantastisch, vrijblijvend en vertrouwd. Ik ben een leuker, vrolijker persoon als ik met hem rommel. Vanzelfsprekend straalt dat ook af op mijn relatie.
Oh ja, die hebben we een tijdje niet gehoord. Je bent een leuker mens thuis, omdat je vreemdgaat. Zou je partner je ook zoveel leuker vinden als hij wist wat de werkelijke reden van je vrolijkheid is? Lijkt me niet echt he?
Dus dat het afstraalt op je relatie, is gewoon kul en een smoesje voor jezelf. Zo kun je je geweten nog een beetje sussen.
quote:
Toch valt het minnaressenbestaan me soms ook zwaar. Niet zo zeer vanwege mijn relatie, maar meer vanwege de onzekerheid, de zwakheid en afhankelijkheid die mijn minnaar in me naar boven brengt. Ik loop als een junk van zijn aandacht achter hem aan. En dat hij die macht heeft, weet ie maar al te goed. Niet reageren, mixed signals, gevoelsspelletjes: gek word ik er soms van!
Het komt dan ook geregeld voor dat we elkaar vooral zien als hij er zin in heeft, maar ik weinig terug krijg op het moment dat ik hem wil zien of spreken. Het geeft me het gevoel dat ik kan komen opdraven als het hem uitkomt, maar hij het het niet waard vindt om meer tijd in mij te investeren.
Rationeel gezien weet ik dat dat ongeclaimde prima is en ik daar juist blij mee moet zijn. Het is immers vrijblijvend en ik weet dat hij toch wel terugkomt. Maar tegelijkertijd doet het me pijn. Ik heb me al zo vaak voor genomen om meer 'hard to get' te spelen en hem te laten zien dat ik niet miss-dial-a-fuck ben, maar als het puntje bij paaltje komt, rijd ik weer als een verliefde tiener naar hem toe. Dan is het fantastisch tussen ons en raak ik weer verslaafd aan het gevoel dat hij en deze affaire bij me losmaken.
Dat je zo meegaat in zijn wensen, doe je natuurlijk helemaal zelf. Jij bent degene die ingaat op al zijn uitnodigingen, terwijl je weet dat hij niet altijd even happig op jouw uitnodigingen hapt.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
