Relaties
alle pijlers
opa en achterkleinkinderen
donderdag 26 juni 2008 om 13:21
Hoi meiden,
Graag jullie advies over het volgende.
Ik ben inmiddels 18 weken zwanger en alles gaat voorspoedig! Ik heb nog een paar opa en oma over (de ouders van mijn vader). Ik zelf heb altijd erg weinig (zeg maar geen) goed contact met ze gehad. Ze hebben mij altijd laten blijken dat ik in hun ogen niet gewenst was en zich zeer naar opgesteld naar mij en mijn moeder.
Nu heeft mijn vader weer een goed contact met ze en heeft hij doormiddel van therapie en gesprekken ze vergeven. Dat vind ik heel mooi en ik gun ze dat ook. Nu heb ik van het weekend even geinformeerd bij mijn vader hoe mijn opa en oma erover denken dat ze een achterkleinkind krijgen. De reactie hierop was "je opa wil niet dat je langskomt want dat kan je oma niet aan" .
Nu heb ik enigszins last van zwangerchapshormonen dus ik heb aangegeven dat ik zeker niet langs kom en als ze zich zo opstellen ze hun achterkleinkind niet te zien krijgen. Mijn vader heeft me nu een brief geschreven waarin hij vraagt of ik toch wil langskomen bij mijn opa en oma voor hem en of ik begrip wil opbrengen voor allerlei omstandigheden waardoor ze zich zo gedragen (opa heeft in een concentratiekamp gezeten).
Hier is mijn dilemma:
Ik wil eigenlijk niets meer met deze mensen te maken hebben en al helemaal niet mijn kind aan ze blootstellen maar ik heb ook erge medelijden met mijn vader want die is heel verdrietig en zoekt naar manieren om dit op te lossen.
wat zouden jullie doen??
Liefs,
Eve
Graag jullie advies over het volgende.
Ik ben inmiddels 18 weken zwanger en alles gaat voorspoedig! Ik heb nog een paar opa en oma over (de ouders van mijn vader). Ik zelf heb altijd erg weinig (zeg maar geen) goed contact met ze gehad. Ze hebben mij altijd laten blijken dat ik in hun ogen niet gewenst was en zich zeer naar opgesteld naar mij en mijn moeder.
Nu heeft mijn vader weer een goed contact met ze en heeft hij doormiddel van therapie en gesprekken ze vergeven. Dat vind ik heel mooi en ik gun ze dat ook. Nu heb ik van het weekend even geinformeerd bij mijn vader hoe mijn opa en oma erover denken dat ze een achterkleinkind krijgen. De reactie hierop was "je opa wil niet dat je langskomt want dat kan je oma niet aan" .
Nu heb ik enigszins last van zwangerchapshormonen dus ik heb aangegeven dat ik zeker niet langs kom en als ze zich zo opstellen ze hun achterkleinkind niet te zien krijgen. Mijn vader heeft me nu een brief geschreven waarin hij vraagt of ik toch wil langskomen bij mijn opa en oma voor hem en of ik begrip wil opbrengen voor allerlei omstandigheden waardoor ze zich zo gedragen (opa heeft in een concentratiekamp gezeten).
Hier is mijn dilemma:
Ik wil eigenlijk niets meer met deze mensen te maken hebben en al helemaal niet mijn kind aan ze blootstellen maar ik heb ook erge medelijden met mijn vader want die is heel verdrietig en zoekt naar manieren om dit op te lossen.
wat zouden jullie doen??
Liefs,
Eve
donderdag 26 juni 2008 om 13:27
donderdag 26 juni 2008 om 13:28
Volgens mij geef je zelf het antwoord al; namelijk dat je je kind niet wil 'blootstellen' aan deze mensen. Ik snap heel erg goed dat je je vader niet wil kwetsen, ik heb zelf in een soortgelijke situatie gezeten, maar je vader is een volwassen man die zelf zijn keuzes maakt. Jij kunt alleen maar je eigen grenzen stellen. En als je opa en oma iets anders van je verwachten, moeten ze dat zelf maar aangeven. Ik vind het niet fair dat ze dit via jouw vader spelen. Maar ook jouw vader moet zijn grenzen aangeven tegenover zijn ouders en aangeven dat ze contact met jou op moeten nemen als ze iets willen.
Blijf vooral rustig ademen en geniet van je zwangerschap.
Blijf vooral rustig ademen en geniet van je zwangerschap.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 26 juni 2008 om 13:30
Jij en je kind zijn geen onderhandelingsmateriaal voor je vader zodat híj zich beter voelt. Opa wil je niet zien, jij wilt opa niet zien en daar heeft je vader niks mee te maken.
Vervelend dat je vader verdriet heeft, maar ik vind dat hij daar zelf maar mee moet dealen. En niet op jouw schouders neer moet leggen.
Vervelend dat je vader verdriet heeft, maar ik vind dat hij daar zelf maar mee moet dealen. En niet op jouw schouders neer moet leggen.
donderdag 26 juni 2008 om 13:35
quote:hekate schreef op 26 juni 2008 @ 13:27:
Je hebt er toch eerst zelf naar geïnformeerd?
En ik begrijp eigenlijk dat zij er dus geen prijs op stellen dat je langskomt, dus dan zou ik het ook niet doen. Je vader heeft hier in feite niets mee te maken om het even heel bot te stellen.
Ik zat al te bedenken hoe ik het op moest schrijven, maar hekate heeft het prima verwoord.
Jammer voor je vader, maar het gaat om jou en je kind
Je hebt er toch eerst zelf naar geïnformeerd?
En ik begrijp eigenlijk dat zij er dus geen prijs op stellen dat je langskomt, dus dan zou ik het ook niet doen. Je vader heeft hier in feite niets mee te maken om het even heel bot te stellen.
Ik zat al te bedenken hoe ik het op moest schrijven, maar hekate heeft het prima verwoord.
Jammer voor je vader, maar het gaat om jou en je kind
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 26 juni 2008 om 13:40
donderdag 26 juni 2008 om 13:41
tja, ik zou dus wel heengaan om mijn vader een plezier te doen. Ik denk dan altijd, het is mijn vader. Die heeft mij met liefde opgevoed. Dingen voor me gedaan en gelaten en ik hou van hem. Laat ik mijn eigen ding dan maar even opzij zetten en heengaan.
Zoiets hoef je natuurlijk niet op stel en sprong te doen als je net bevallen bent. Maar ach, als de ergste hormonen weg zijn.
Ik neem niet aan dat je vader wil dat je er wekelijks op de koffie zit ofzo.
Voor een situatie als dit zou ik dus mijn eigen ding opzij zetten om mijn vader tegemoet te komen.
Zoiets hoef je natuurlijk niet op stel en sprong te doen als je net bevallen bent. Maar ach, als de ergste hormonen weg zijn.
Ik neem niet aan dat je vader wil dat je er wekelijks op de koffie zit ofzo.
Voor een situatie als dit zou ik dus mijn eigen ding opzij zetten om mijn vader tegemoet te komen.
donderdag 26 juni 2008 om 13:46
quote:TheMommyReturns schreef op 26 juni 2008 @ 13:40:
Als ik zo je verhaal lees dan zal het ws geen gezellig bezoekje worden, omdat opa en oma het zelf helemaal niet willen ('aankunnen').
Misschien kun je straks een geboortekaartje en fotootje meegeven aan je vader. Hij kan deze dan zelf aan zijn ouders geven als hij ze bezoekt.Dit is precies wat ik wilde zeggen
Als ik zo je verhaal lees dan zal het ws geen gezellig bezoekje worden, omdat opa en oma het zelf helemaal niet willen ('aankunnen').
Misschien kun je straks een geboortekaartje en fotootje meegeven aan je vader. Hij kan deze dan zelf aan zijn ouders geven als hij ze bezoekt.Dit is precies wat ik wilde zeggen
donderdag 26 juni 2008 om 13:47
Waarom kan je oma het dan niet aan dat je langskomt???
Het klinkt alsof je vader graag wil dat je langsgaat voor zijn eigen gemoedsrust en dat is niet helemaal fair van hem. Opa en Oma willen niet eens dat je langs komt. Moet je het dan voor je vader doen?
Wellicht kun je 1x langs gaan maar dan alleen maar voor je vader. (als alle hormonen weer een beetje uit je lichaam zijn, je alles een beetje op orde hebt en je weer wat beter in je vel zit. Dan ben je dus ongeveer een maand of 6 a 7 maanden na de geboorte verder).
Op die manier doe je het omdat je veel om je vader geeft. Niet zozeer voor oma en opa. Tevens zeg je duidelijk tegen je vader dat je dit echt alleen voor hem doet en dat het een éénmalige actie is.
Het klinkt alsof je vader graag wil dat je langsgaat voor zijn eigen gemoedsrust en dat is niet helemaal fair van hem. Opa en Oma willen niet eens dat je langs komt. Moet je het dan voor je vader doen?
Wellicht kun je 1x langs gaan maar dan alleen maar voor je vader. (als alle hormonen weer een beetje uit je lichaam zijn, je alles een beetje op orde hebt en je weer wat beter in je vel zit. Dan ben je dus ongeveer een maand of 6 a 7 maanden na de geboorte verder).
Op die manier doe je het omdat je veel om je vader geeft. Niet zozeer voor oma en opa. Tevens zeg je duidelijk tegen je vader dat je dit echt alleen voor hem doet en dat het een éénmalige actie is.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
donderdag 26 juni 2008 om 13:54
Je vader had het ook voor jou op kunnen nemen. Zijn eigen kind. Hij had tegen zijn ouders kunnen zeggen: 'Wat denk je wel, je praat wel over mijn kind en toekomstige kleinkind!'.
Ik snap ook wel dat dat moeilijk is voor hem.
Ik zou doen wat goed voelt voor jou. Jij bent niet verantwoordelijk voor de relatie tussen jouw vander en zijn ouders. En als jouw opa en oma aangegeven hebben dat je niet welkom bent.....waarom zou je dan gaan?
Een concentratiekamp is VRESELIJK. Het geeft alleen niet het recht jou zo te behandelen.
Ik snap ook wel dat dat moeilijk is voor hem.
Ik zou doen wat goed voelt voor jou. Jij bent niet verantwoordelijk voor de relatie tussen jouw vander en zijn ouders. En als jouw opa en oma aangegeven hebben dat je niet welkom bent.....waarom zou je dan gaan?
Een concentratiekamp is VRESELIJK. Het geeft alleen niet het recht jou zo te behandelen.
donderdag 26 juni 2008 om 13:54
Wat een vervelende situatie. Wat ik niet snap is dat je eerst via je vader te horen krijgt dat je niet welkom bent bij je grootouders en dat vervolgens je vader via een een brief aan jou vraagt of je toch bij je grootouders wil langsgaan???
Dus ff kort door de bocht (correct me if I'm wrong): je vader ziet graag dat je naar hun toegaat ook al weet hij dat je daar niet gewenst bent? Heb je dit met hem besproken?
Ik zou geen dingen doen die volledig tegen je gevoel indruisen maar wanneer je vader duidelijk kan maken waarom hij je toch graag een keer bij je grootouders ziet ook al ben je daar niet gewenst en je hier enige begrip voor op kan brengen, zou ik het overwegen om hem éénmalig te plezieren....
Je kunt je afvragen wat kost het je en wat levert het je op?
Als dat redelijk in evenwicht is heb je het juiste antwoord....
Sterkte!
Dus ff kort door de bocht (correct me if I'm wrong): je vader ziet graag dat je naar hun toegaat ook al weet hij dat je daar niet gewenst bent? Heb je dit met hem besproken?
Ik zou geen dingen doen die volledig tegen je gevoel indruisen maar wanneer je vader duidelijk kan maken waarom hij je toch graag een keer bij je grootouders ziet ook al ben je daar niet gewenst en je hier enige begrip voor op kan brengen, zou ik het overwegen om hem éénmalig te plezieren....
Je kunt je afvragen wat kost het je en wat levert het je op?
Als dat redelijk in evenwicht is heb je het juiste antwoord....
Sterkte!
donderdag 26 juni 2008 om 13:56
Als je opa en oma het niet willen en jij wil het niet, dan houdt het toch gewoon op? Lijkt me een vrij zinloos bezoek op die manier.
Vervelend voor je vader maar hij moet denk ik maar blij zijn dat het contact voor hemzelf beter is. En anderen de vrijheid gunnen er op hun eigen manier in te staan.
Iig een dikke , ik zou verdrietig zijn hiervan. Als je opa en oma nou aangaven dat ze jullie graag zouden zien is het nog het overwegen waard, maar dit klinkt best pijnlijk.
Vervelend voor je vader maar hij moet denk ik maar blij zijn dat het contact voor hemzelf beter is. En anderen de vrijheid gunnen er op hun eigen manier in te staan.
Iig een dikke , ik zou verdrietig zijn hiervan. Als je opa en oma nou aangaven dat ze jullie graag zouden zien is het nog het overwegen waard, maar dit klinkt best pijnlijk.
donderdag 26 juni 2008 om 15:07
Hallo meiden,
Bedankt voor de wijze woorden. Weet idd zelf eigenlijk wel dat ik niet moet komen als ik niet gewenst ben maar heb een beetje de neiging om mijzelf opzij te zetten omdat ik het zielig vind voor mijn vader.
Nou mijn vader en ik wonen heel ver uit elkaar maar we zien elkaar wel. Mijn vader is een beetje van het brieven schrijven, dat is voor hem een manier om zijn gedachtes op een rijtje te zetten!
Ik ben heel blij met het idee om als tussenweg een geboortekaartje mee te geven en een foto'tje.
Ja het ging heel raar ik begon erover en toen bleek dat mijn vader er eigenlijk ook al een tijdje over had nagedacht en dat hij al had geinformeerd bij zijn ouders omdat hij het zo graag zou willen. Helaas hebben die mij alweer afgewezen voordat ik zelf echt iets heb kunnen doen (beetje vaag maar ik hoop dat jullie me snappen).
Ik was daar eigenlijk ook superpissig over maar ja...
In iedergeval bedankt voor jullie reacties.
Bedankt voor de wijze woorden. Weet idd zelf eigenlijk wel dat ik niet moet komen als ik niet gewenst ben maar heb een beetje de neiging om mijzelf opzij te zetten omdat ik het zielig vind voor mijn vader.
Nou mijn vader en ik wonen heel ver uit elkaar maar we zien elkaar wel. Mijn vader is een beetje van het brieven schrijven, dat is voor hem een manier om zijn gedachtes op een rijtje te zetten!
Ik ben heel blij met het idee om als tussenweg een geboortekaartje mee te geven en een foto'tje.
Ja het ging heel raar ik begon erover en toen bleek dat mijn vader er eigenlijk ook al een tijdje over had nagedacht en dat hij al had geinformeerd bij zijn ouders omdat hij het zo graag zou willen. Helaas hebben die mij alweer afgewezen voordat ik zelf echt iets heb kunnen doen (beetje vaag maar ik hoop dat jullie me snappen).
Ik was daar eigenlijk ook superpissig over maar ja...
In iedergeval bedankt voor jullie reacties.
donderdag 26 juni 2008 om 16:40
Het zou bij mij zijn: graag of niet!
Wel raar hoor, opa's en oma's vinden klein -en achterkleinkinderen toch altijd geweldig? Wel lief dat je vader zich zo inzet, een brief schrijft. Hij kan je alleen niet dwingen of overhalen, jouw gevoel moet ook wel een beetje goed zitten.
Eerst foto's en kaartje, je kunt altijd nog verder zien hoe het gaat. Als ze nou een leuk kaartje terug sturen straks, dat zou al een eerste gebaar kunnen zijn. Sterkte!
Wel raar hoor, opa's en oma's vinden klein -en achterkleinkinderen toch altijd geweldig? Wel lief dat je vader zich zo inzet, een brief schrijft. Hij kan je alleen niet dwingen of overhalen, jouw gevoel moet ook wel een beetje goed zitten.
Eerst foto's en kaartje, je kunt altijd nog verder zien hoe het gaat. Als ze nou een leuk kaartje terug sturen straks, dat zou al een eerste gebaar kunnen zijn. Sterkte!
donderdag 26 juni 2008 om 16:50
Hoi Eve, wat voor vreselijks heb jij je opa en oma dan wel aangedaan, dat ze niet willen dat je met hun achterkleinkind langskomt? Ik begrijp helemaal niet waarom ze dat niet willen, heb jij enig idee hoe dat komt? En hoe het komt dat jij en je moeder niet gewenst waren? En op welke manier hebben ze dat laatste laten blijken?
donderdag 26 juni 2008 om 16:58
quote:eve76 schreef op 26 juni 2008 @ 13:21:
Ze hebben mij altijd laten blijken dat ik in hun ogen niet gewenst was en zich zeer naar opgesteld naar mij en mijn moeder.
Mijn vader heeft me nu een brief geschreven waarin hij vraagt of ik toch wil langskomen bij mijn opa en oma voor hem en of ik begrip wil opbrengen voor allerlei omstandigheden waardoor ze zich zo gedragen (opa heeft in een concentratiekamp gezeten).
Prima dat je vader ze vergeven heeft. Ik snap alleen niet dat je vader kan leven met de manier waarop ze zich gedragen hebben tegenover jou en je moeder.
Ik vind dan ook niet dat hij het recht heeft om jou te vragen begrip op te brengen voor het gedrag van opa en oma en alles maar te vergeten.
Ze hebben mij altijd laten blijken dat ik in hun ogen niet gewenst was en zich zeer naar opgesteld naar mij en mijn moeder.
Mijn vader heeft me nu een brief geschreven waarin hij vraagt of ik toch wil langskomen bij mijn opa en oma voor hem en of ik begrip wil opbrengen voor allerlei omstandigheden waardoor ze zich zo gedragen (opa heeft in een concentratiekamp gezeten).
Prima dat je vader ze vergeven heeft. Ik snap alleen niet dat je vader kan leven met de manier waarop ze zich gedragen hebben tegenover jou en je moeder.
Ik vind dan ook niet dat hij het recht heeft om jou te vragen begrip op te brengen voor het gedrag van opa en oma en alles maar te vergeten.
