Gezondheid
alle pijlers
Weer paniekaanvallen? Zo ja, wat nu?
dinsdag 25 februari 2014 om 10:49
Ik heb last van mijn rug, ter hoogte van mijn longen en last van benauwdheid. Ik maak me er zorgen over. Half december had ik ook last van benauwdheid en pijn/druk/steken in mijn borst. Er is meteen (mijn vader heeft op z'n 50-ste een hartinfarct en stilstand gehad) een hartfilmpje gemaakt en bloed afgenomen, maar er was niets aan de hand met mijn hart. Misschien was het (chronische) hyperventilatie/paniekaanvallen. Als het niet over ging, moest ik weer langskomen. Het werd wel minder, maar nu heb ik dus weer klachten.
Met paniekaanvallen ben ik bekend en ik heb daar ook twee keer een periode antidepressiva voor geslikt, maar ik ben daar vanaf. Het ging twee jaar goed, maar van de zomer heb ik weer paniekaanvallen gekregen (getriggerd door de angst voor achterop zitten bij motorrijden in de bergen) en sindsdien gaat het minder. Ik merk ook dat mijn schouders continue opgetrokken zijn en ook mijn nek doet pijn. Maar ondertussen pieker ik ook over iets engs in mijn longen… De pijn op mijn borst werd door al mijn gepieker ook steeds erger. Toen ik gerustgesteld was, ging het na enkele dagen al veel beter met de klachten, al kwam de onrust en het benauwde gevoel wel steeds terug. Moeilijk kunnen ademen, mieloijk slikken, diep zuchten, veel boeren. Ook ben ik moe, maar slaap ik heel slecht. Het kost me ook moeite om niet te huilen. Niet door verdriet, maar door het onvermogen mijn lichaam normaal te laten functioneren. Waarom gaat het steeds mis? Oké, het is veel te druk op werk en thuis is er ook stress, doordat mijn vriend als zzp'er gaat werken. Ik moet dat toch kunnen loslaten?
Wat moet ik nu? Toch weer naar de dokter om uit te sluiten dat het iets engs in mijn rug/longen is? Wat ik me afvraag, want als ik xanax neem, neemt het wel wat af. Of een oplossing voor die stress zoeken, maar wat dan? Ik ben al drie keer bij de psycholoog geweest (steeds ongeveer 10 keer) en bij een haptonoom, maar dat vond ik vreselijk. Ik voelde mij heel onprettig in ondergoed bij een vreemde man; ik vond de man in kwestie ook onprettig en ik ben lastig met aanraking en ontspanning. Toch zat ik te denken aan ontspanningsmassage (door een vrouw), ademhalingstherapie of yoga?
Iemand tips?
Met paniekaanvallen ben ik bekend en ik heb daar ook twee keer een periode antidepressiva voor geslikt, maar ik ben daar vanaf. Het ging twee jaar goed, maar van de zomer heb ik weer paniekaanvallen gekregen (getriggerd door de angst voor achterop zitten bij motorrijden in de bergen) en sindsdien gaat het minder. Ik merk ook dat mijn schouders continue opgetrokken zijn en ook mijn nek doet pijn. Maar ondertussen pieker ik ook over iets engs in mijn longen… De pijn op mijn borst werd door al mijn gepieker ook steeds erger. Toen ik gerustgesteld was, ging het na enkele dagen al veel beter met de klachten, al kwam de onrust en het benauwde gevoel wel steeds terug. Moeilijk kunnen ademen, mieloijk slikken, diep zuchten, veel boeren. Ook ben ik moe, maar slaap ik heel slecht. Het kost me ook moeite om niet te huilen. Niet door verdriet, maar door het onvermogen mijn lichaam normaal te laten functioneren. Waarom gaat het steeds mis? Oké, het is veel te druk op werk en thuis is er ook stress, doordat mijn vriend als zzp'er gaat werken. Ik moet dat toch kunnen loslaten?
Wat moet ik nu? Toch weer naar de dokter om uit te sluiten dat het iets engs in mijn rug/longen is? Wat ik me afvraag, want als ik xanax neem, neemt het wel wat af. Of een oplossing voor die stress zoeken, maar wat dan? Ik ben al drie keer bij de psycholoog geweest (steeds ongeveer 10 keer) en bij een haptonoom, maar dat vond ik vreselijk. Ik voelde mij heel onprettig in ondergoed bij een vreemde man; ik vond de man in kwestie ook onprettig en ik ben lastig met aanraking en ontspanning. Toch zat ik te denken aan ontspanningsmassage (door een vrouw), ademhalingstherapie of yoga?
Iemand tips?
dinsdag 25 februari 2014 om 11:46
Yoga helpt mij enorm om te ontspannen. Ook ben je op die manier erg bewust met je lijf bezig waardoor je ook op andere fronten bewuster bent van je grenzen. Ook ik ben bekend met paniek aanvallen en bij is het vaak een kwestie van te veel en te lang over mijn grenzen gaan. Net alsof mijn lichaam me dan een signaal geeft van: slow down
Maar het is erg rot idd, een naar gevoel. Gelukkig helpt het mij ook om tegen mezelf te zeggen: nu is het rot maar dit gaat ook weer over.
Sterkte en succes!
Maar het is erg rot idd, een naar gevoel. Gelukkig helpt het mij ook om tegen mezelf te zeggen: nu is het rot maar dit gaat ook weer over.
Sterkte en succes!
dinsdag 25 februari 2014 om 12:00
Voortdurend aangespannen rompspieren kunnen pijn aan je ademhaling veroorzaken en dat kan wel zó erg worden dat je haast geen adem durft te halen van de pijn.
Ik weet niet waarom jij voortdurend zo in stress leeft. Een bepaalde hoeveelheid stress is normaal en nodig om te presteren, maar door teveel stress gedurende langere tijd (vaak om de verkeerde dingen) raak je uit balans.
Ik weet niet waarom jij voortdurend zo in stress leeft. Een bepaalde hoeveelheid stress is normaal en nodig om te presteren, maar door teveel stress gedurende langere tijd (vaak om de verkeerde dingen) raak je uit balans.
dinsdag 25 februari 2014 om 12:22
Ik heb nooit kunnen achterhalen waarom die paniekaanvallen steeds terugkomen. Vaak op momenten dat er ogenschijnlijk niets aan de hand is. Wel ben ik een overdreven piekeraar en trek ik mij vrijwel alles (persoonlijk) aan. En, ik denk al gauw dat ik wat engs heb. In het geval van hart- en longziekten is ddat familiair gezien weer niet zo gek. Ik heb eigenlijk nooit echt rust in mijn hoofd. Ontspannen kan ik maar moeilijk. Behalve door wat glazen wijn, maar dat verergert de volgende dag de mogelijkheid van onrust/aanvallen weer. Dus geen oplossing.
dinsdag 25 februari 2014 om 12:34
Therapie gaat nooit werken als je niet op gemak bent bij een therapeut. Geen één therapie.
Alcohol is nooit een oplossing. Ga terug naar de huisarts, laat je controleren of er niks lichamelijks mis is en vraag dan een verwijzing voor een psycholoog. Angst- en paniekaanvallen zijn goed te behandelen, maar zorg wel dat je een therapeut hebt met wie een klik ervaart, anders wordt het niks.
Alcohol is nooit een oplossing. Ga terug naar de huisarts, laat je controleren of er niks lichamelijks mis is en vraag dan een verwijzing voor een psycholoog. Angst- en paniekaanvallen zijn goed te behandelen, maar zorg wel dat je een therapeut hebt met wie een klik ervaart, anders wordt het niks.
You know how I know? Because I reeaally think so!
dinsdag 25 februari 2014 om 12:42
dinsdag 25 februari 2014 om 12:51
Maar, dat heeft tot nu toe weinig opgeleverd. De eerste keer ben ik wel van wat dwangmatigheid afgekomen en is het idee van "moeten' wat afgenomen. De tweede keer was zinloos. Cognitieve gedragstherapie was het beide keren en ik begrijp het principe wel, maar ik kan er zo weinig mee. Ja, als ik moeite heb met bellen, moet ik wel bellen en dan wordt het uiteindelijk makkelijker...Het probleem is dat ik niet wanneer of waarom ik een paniekaanval krijg en dan kon hij er ook weinig mee. Haptonomie werkt voor mij gewoon niet, denk ik. De derde therapeut heeft mij wel wat dingen doen inzien, maar meer ook niet. Eigenlijk houdt dat mij tegen. Wat moet ik zeggen? Ik ervaar stress, onrust en gespannenheid en ik heb geen idee waardoor? En dan mijn jeugd gaan oprakelen met scheiding, een agressieve ex-vriend van mijn moeder, een tweede scheiding van mijn vader en mijn vroege volwassenheid...En dan?En hoe vind je dan een goede? Van mijn huisarts word ik op dat gebied niet wijzer. Die zegt dat ik er zelf een kan/mag uitzoeken....Ik vraag me echt af of praten wel gaat helpen. Ik wil leren ontspannen en loslaten en stoppen met piekeren.
dinsdag 25 februari 2014 om 13:06
Ik zou voor je eigen gerustheid nogmaals bij de dokter alles laten checken. Dan kun je in elk geval wat dat betreft iets meer rust in je hoofd krijgen.
Verder heb jij duidelijk manieren nodig om te leren ontspannen. Denk eens aan;
Massage (door vrouw)
Sauna, zwemmen (zwemmen maakt je spieren weer los)
Yoga/bikram/hot flow yoga
Mindfulness trainingen
Meditatie, als dat bij je past
Wandelingen maken in de natuur
Een boek lezen
Het maakt niet uit wat, zolang het op JOU maar een ontspannend effect heeft.
Verder heb jij duidelijk manieren nodig om te leren ontspannen. Denk eens aan;
Massage (door vrouw)
Sauna, zwemmen (zwemmen maakt je spieren weer los)
Yoga/bikram/hot flow yoga
Mindfulness trainingen
Meditatie, als dat bij je past
Wandelingen maken in de natuur
Een boek lezen
Het maakt niet uit wat, zolang het op JOU maar een ontspannend effect heeft.
dinsdag 25 februari 2014 om 13:11
quote:oki07 schreef op 25 februari 2014 @ 12:51:
En dan mijn jeugd gaan oprakelen met scheiding, een agressieve ex-vriend van mijn moeder, een tweede scheiding van mijn vader en mijn vroege volwassenheid....Ik vraag me echt af of praten wel gaat helpen. Ik wil leren ontspannen en loslaten en stoppen met piekeren.Toch klinkt dit niet alsof je al deze gebeurtenissen verwerkt hebt, en daardoor blijven ze in je hoofd rondmalen. Ik heb zelf geen ervaring met therapie, maar ik heb van vrienden begrepen dat de klik het meest belangrijke is, en soms duurt het een tijdje voordat je die therapeut hebt gevonden die bij je past.
En dan mijn jeugd gaan oprakelen met scheiding, een agressieve ex-vriend van mijn moeder, een tweede scheiding van mijn vader en mijn vroege volwassenheid....Ik vraag me echt af of praten wel gaat helpen. Ik wil leren ontspannen en loslaten en stoppen met piekeren.Toch klinkt dit niet alsof je al deze gebeurtenissen verwerkt hebt, en daardoor blijven ze in je hoofd rondmalen. Ik heb zelf geen ervaring met therapie, maar ik heb van vrienden begrepen dat de klik het meest belangrijke is, en soms duurt het een tijdje voordat je die therapeut hebt gevonden die bij je past.
dinsdag 25 februari 2014 om 15:07
Oki, ik herken je frustratie. Het niet weten waar die onrust vandaan komt. Ja, ik heb in het verleden ook al wat emotioneel zware opdoffers gehad, maar ik denk dat ik die min of meer verwerkt heb. Ik heb ook al therapie gehad, ik kan over mijn problemen makkelijk praten, maar daarmee is die onrust blijkbaar nog niet uit mijn lichaam. Mijn leven is OK nu, ik geen zware zorgen, ik heb mensen om me heen die ik graag zie. Ik kan mediteren, genieten van de kleine dingen, ... al wat je wil, maar toch word ik vaak overvallen door paniekaanvallen, lichamelijke kwalen allerhande, angst... en ik weet niet waarom.
dinsdag 25 februari 2014 om 15:51
quote:fam1973 schreef op 25 februari 2014 @ 15:07:
Oki, ik herken je frustratie. Het niet weten waar die onrust vandaan komt. Ja, ik heb in het verleden ook al wat emotioneel zware opdoffers gehad, maar ik denk dat ik die min of meer verwerkt heb. Ik heb ook al therapie gehad, ik kan over mijn problemen makkelijk praten, maar daarmee is die onrust blijkbaar nog niet uit mijn lichaam. Mijn leven is OK nu, ik geen zware zorgen, ik heb mensen om me heen die ik graag zie. Ik kan mediteren, genieten van de kleine dingen, ... al wat je wil, maar toch word ik vaak overvallen door paniekaanvallen, lichamelijke kwalen allerhande, angst... en ik weet niet waarom.
Zo is het bij mij ook. Ik heb een leuk leven; leuke vriend, leuke vriendinnen, goede band met mijn ouders en zusje. Mijn baan is momenteel druk, maar leuk. Ik weet dat het met dat zzp-gedoe wel goed komt, maar mijn lichaam zit vol spanning en onrust. Waarom toch?
Wat doe jij ertegen dan? Want als ik echt een paniekaanval heb, helpt niets meer, behalve xanax. Dat slik ik niet dagelijks, maar ik wil het helemaal niet nodig hebben. Ik voelde mij stabiebeler met AD, maar daarvan word ik een stuk dikker én dat wil ik dus niet. Ik ga iig weer meer bewegen door dagelijks op te hometrainer te gaan (lastig, omdat ik last van mijn knie krijg, dus ik probeer nu 20 minuten ipv 30), want bewegen is goed voor mijn geest. En eens kijken of ik yoga kan vinden, waarbij ik nog kan aansluiten halverwege. Het lastige is ook dat slechte slapen, want daardoor kom ik in een vicieuze cirkel. En ook daaraan probeer ik alles te doen. Wel bewegen, maar rust voordat ik ga slapen. Kruidenthee, geen tv of computer. Iets ontspannends lezen, maar toch word ik vaak wakker en kom dan niet meer in slaap. Gek, word ik er van.
Oki, ik herken je frustratie. Het niet weten waar die onrust vandaan komt. Ja, ik heb in het verleden ook al wat emotioneel zware opdoffers gehad, maar ik denk dat ik die min of meer verwerkt heb. Ik heb ook al therapie gehad, ik kan over mijn problemen makkelijk praten, maar daarmee is die onrust blijkbaar nog niet uit mijn lichaam. Mijn leven is OK nu, ik geen zware zorgen, ik heb mensen om me heen die ik graag zie. Ik kan mediteren, genieten van de kleine dingen, ... al wat je wil, maar toch word ik vaak overvallen door paniekaanvallen, lichamelijke kwalen allerhande, angst... en ik weet niet waarom.
Zo is het bij mij ook. Ik heb een leuk leven; leuke vriend, leuke vriendinnen, goede band met mijn ouders en zusje. Mijn baan is momenteel druk, maar leuk. Ik weet dat het met dat zzp-gedoe wel goed komt, maar mijn lichaam zit vol spanning en onrust. Waarom toch?
Wat doe jij ertegen dan? Want als ik echt een paniekaanval heb, helpt niets meer, behalve xanax. Dat slik ik niet dagelijks, maar ik wil het helemaal niet nodig hebben. Ik voelde mij stabiebeler met AD, maar daarvan word ik een stuk dikker én dat wil ik dus niet. Ik ga iig weer meer bewegen door dagelijks op te hometrainer te gaan (lastig, omdat ik last van mijn knie krijg, dus ik probeer nu 20 minuten ipv 30), want bewegen is goed voor mijn geest. En eens kijken of ik yoga kan vinden, waarbij ik nog kan aansluiten halverwege. Het lastige is ook dat slechte slapen, want daardoor kom ik in een vicieuze cirkel. En ook daaraan probeer ik alles te doen. Wel bewegen, maar rust voordat ik ga slapen. Kruidenthee, geen tv of computer. Iets ontspannends lezen, maar toch word ik vaak wakker en kom dan niet meer in slaap. Gek, word ik er van.
dinsdag 25 februari 2014 om 16:59
Tja, ik heb ook de ultieme oplossing nog niet gevonden, jammer genoeg. Ik probeer me heel erg op mijn ademhaling te focussen, maar als de angst te groot is, krijg ik hem ook niet meer onder controle. Bovendien heb ik allerlei chronische lichamelijke klachten ontwikkeld, waarop ze de stempel "psychosomatisch" hebben gekleefd. Ik voel me nochtans niet depressief en heb verder een leuk leven...
woensdag 26 februari 2014 om 07:47
Vervelend hoor, fam 1973. Al is het fijn om te horen dat je niet depressief bent en een leuk leven hebt!
Ik heb zelf last van mijn onderbeen en linkerarm. Een soort spanning. Het is soms weg, maar meestal is het daar en ze hebben niets kunnen vinden, is dus 'spanning'.
Hoe focus je je op die ademhaling? Heb je daar cd's of app's voor? En heb je weleens yoga, massage of ademhalingstherapie gedaan?
Ik heb zelf last van mijn onderbeen en linkerarm. Een soort spanning. Het is soms weg, maar meestal is het daar en ze hebben niets kunnen vinden, is dus 'spanning'.
Hoe focus je je op die ademhaling? Heb je daar cd's of app's voor? En heb je weleens yoga, massage of ademhalingstherapie gedaan?
woensdag 26 februari 2014 om 09:43
Ik heb al een heleboel gedaan oki Onder andere yoga, shiatsu, bij osteopaat geweest, kine, allerlei diëten (heb veel last van maag en darmen), meditatie, bachbloesems.....
Sommige klachten krijg ik niet onder controle, wat ik ook probeer (vooral maag en darmen). Een paniekaanval (hyperventilatie, hartkloppingen, duizelig...) kan ik soms counteren als ik het snel genoeg in de gaten heb. Ik tel dan mijn ademhaling (2 sec in, 8 sec uit) en ik probeer mijn aandacht af te leiden op één of andere manier, afhankelijk van waar ik op dat ogenblik ben (tegen m'n hond beginnen praten en mezelf ervan overtuigen dat het weer overgaat, tekenen, gedicht schrijven, bloemen planten, ...) Als ik al te ver doorsla, dan helpt dat allemaal niet meer.
Sommige klachten krijg ik niet onder controle, wat ik ook probeer (vooral maag en darmen). Een paniekaanval (hyperventilatie, hartkloppingen, duizelig...) kan ik soms counteren als ik het snel genoeg in de gaten heb. Ik tel dan mijn ademhaling (2 sec in, 8 sec uit) en ik probeer mijn aandacht af te leiden op één of andere manier, afhankelijk van waar ik op dat ogenblik ben (tegen m'n hond beginnen praten en mezelf ervan overtuigen dat het weer overgaat, tekenen, gedicht schrijven, bloemen planten, ...) Als ik al te ver doorsla, dan helpt dat allemaal niet meer.
woensdag 26 februari 2014 om 11:17
Ik herken wat je zegt over dat counteren (al kende ik de term niet). Bewust op ademhaling letten, probeer ik ook, maar afleiding werkt het beste. En beweging. Laatst voelde ik mij slecht en gingen we de Dom in Keulen beklimmen. Dat was zo inspannend, dat je ademhaling vanzelf anders gaat en daarna was het over. Maarja, om nou iedere keer een kerk te gaan beklimmen;-)
Ik heb in ieder geval een afspraak bij de huisarts vanmiddag, zodat hij naar mijn longen kan luisteren (en bloeddruk en zuurstof kan meten) en dan ga ik bespreken wat te doen als dit toch echt weer alleen paniek blijkt te zijn. Ook heb ik contact opgenomen met de yogapraktijk, waarvan op de site stond dat tussentijds instappen bij mindfulness-yoga mogelijk was én een afspraak gemaakt voor een massage aanstaande vrijdag bij een mevrouw, waarvan ik bij vluchtig contact een goed gevoel had. Ze heeft ook een prettige stemming. Dat laatste is voor mij nogal wat, maar ik heb gisteren zo'n huilbui gehad en wist het gewoon niet meer, dat ik iets moest. Ik heb gewoon een wal onder mijn oog van het huilen, ook altijd fijn om daarmee naar je werk te gaan...
Ik heb in ieder geval een afspraak bij de huisarts vanmiddag, zodat hij naar mijn longen kan luisteren (en bloeddruk en zuurstof kan meten) en dan ga ik bespreken wat te doen als dit toch echt weer alleen paniek blijkt te zijn. Ook heb ik contact opgenomen met de yogapraktijk, waarvan op de site stond dat tussentijds instappen bij mindfulness-yoga mogelijk was én een afspraak gemaakt voor een massage aanstaande vrijdag bij een mevrouw, waarvan ik bij vluchtig contact een goed gevoel had. Ze heeft ook een prettige stemming. Dat laatste is voor mij nogal wat, maar ik heb gisteren zo'n huilbui gehad en wist het gewoon niet meer, dat ik iets moest. Ik heb gewoon een wal onder mijn oog van het huilen, ook altijd fijn om daarmee naar je werk te gaan...
woensdag 26 februari 2014 om 12:06
Oki, laat je eerst en vooral maar eens onderzoeken door je huisarts, goed idee. Bij mij zitten hartkwalen trouwens ook in de familie. Mijn papa en mijn grootouders zijn allemaal jong gestorven. Dus als ik iets voel wat maar enigszins op een hartziekte kan wijzen, komt de paniek sowieso ook opzetten. Ondanks alle relaxatieoefeningen, afleiding, geruststellende onderzoeken... Dus ik snap je zeker wel. Veel succes bij de huisarts vanmiddag ! Hopelijk kan hij je geruststellen en je op weg helpen om meer rust te vinden. Laat je weten hoe het ging ?
woensdag 26 februari 2014 om 22:54
Ik heb adem-en ontspanningstherapie van Dixhoorn gedaan.
Werkt heel goed, maar was wel duur, omdat het niet werd vergoed.
Hopelijk is dat ondertussen veranderd.
Je kunt beginnen met als je op de bank zit op je houding te letten.
Niet je benen tegen de bank klemmen, maar zorgen dat je voeten voor je knieén staan. Dat geeft al een stuk ontspanning.
Werkt heel goed, maar was wel duur, omdat het niet werd vergoed.
Hopelijk is dat ondertussen veranderd.
Je kunt beginnen met als je op de bank zit op je houding te letten.
Niet je benen tegen de bank klemmen, maar zorgen dat je voeten voor je knieén staan. Dat geeft al een stuk ontspanning.
odi et amo
donderdag 27 februari 2014 om 10:05
Oki07, een wal onder je oog van het huilen lijkt me niet iets waar collega's veel van zullen denken. Als wallen bij een collega me al opvallen zal ik denken dat die persoon slecht geslapen heeft en dat vervelend vinden voor die persoon, maar meer ook niet. Jij klinkt alsof je je daar wel druk over maakt. Klopt dat? Reageren collega's ook op jouw wallen? Reageer jij op die van hen?
donderdag 27 februari 2014 om 11:16
@aikidoka. Die wal kan me niet zoveel schelen hoor. Dat huilen vind ik heel vervelend. Het lost niets op, maar ik kon het ook niet binnenhouden/stoppen. Ik voelde me zo machteloos, zo moe, zo wanhopig, zo slecht. Die wal was een bijkomstigheid, misschien heb ik dat niet goed verwoord.
Gisteren bij de huisarts geweest en hij heeft mijn longen geluisterd. Die klonken prima. Mijn zuurstofgehalte was te hoog, 99% en hij zag aan mijn zuchten en manier van ademhalen dat het (chronische) hyperventilatie is. Hij heeft mij doorverwezen naar een logopedist en ik heb mij zojuist ingeschreven. Morgen massage en maandag kan ik een proefles yoga meedoen. Ondertussen moet ik goed op mijn ademhaling letten, want die zit veel te hoog en moet naar mijn buik. Ik merk dat mijn schouders continue opgetrokken zijn. Niet goed dus.
@ Lamaatje, Daar zal ik ook op letten. Ik zit graag opgekruld, maar ik merkte gisteren dat jouw houding beter is. Dank je.
Gisteren bij de huisarts geweest en hij heeft mijn longen geluisterd. Die klonken prima. Mijn zuurstofgehalte was te hoog, 99% en hij zag aan mijn zuchten en manier van ademhalen dat het (chronische) hyperventilatie is. Hij heeft mij doorverwezen naar een logopedist en ik heb mij zojuist ingeschreven. Morgen massage en maandag kan ik een proefles yoga meedoen. Ondertussen moet ik goed op mijn ademhaling letten, want die zit veel te hoog en moet naar mijn buik. Ik merk dat mijn schouders continue opgetrokken zijn. Niet goed dus.
@ Lamaatje, Daar zal ik ook op letten. Ik zit graag opgekruld, maar ik merkte gisteren dat jouw houding beter is. Dank je.
donderdag 27 februari 2014 om 11:27
Als je er nou echt veel last van houdt dan kunnen beta blokkers misschien helpen, ik heb chronische hyperventilatie en daardoor was ik constant duizelig en je raakt helemaal uit balans.
Doordat je steeds teveel zuurstof binnenkrijgt ontstaan angst en paniek gedachten en zo zit je in een cirkel, terwijl het misschien ondertussen meer een lichamelijk probleem is geworden dan psychisch.
Doordat je steeds teveel zuurstof binnenkrijgt ontstaan angst en paniek gedachten en zo zit je in een cirkel, terwijl het misschien ondertussen meer een lichamelijk probleem is geworden dan psychisch.
donderdag 27 februari 2014 om 12:26
@ alinea, Ik heb wel al alprazolam in huis (angstremmer) en dat helpt wel iets, maar dat is geen structurele oplossing en de huisarts wilde er dus niet meer van uitschrijven. We kijken hoe het gaat.
@ fam1973, haha. Ontspan als commando zorgt voor nog meer spanning, maar ik ga mijn best doen. Ik merk echt dat mijn schouders op slot zitten, dus hopelijk helpt de massage morgen wat.
@ fam1973, haha. Ontspan als commando zorgt voor nog meer spanning, maar ik ga mijn best doen. Ik merk echt dat mijn schouders op slot zitten, dus hopelijk helpt de massage morgen wat.
donderdag 27 februari 2014 om 12:55
Ja oki, voeten op de grond houden is beter.
Fysiomassage heeft mij ook goed geholpen.
Wat ook wonderbaarlijk goed werkt is babymassage. Daardoor krijg je weer contact met je lichaam. Ik zal eens kijken of ik daar een site van kan vinden.
Voeten regelmatig losdraaien als je ook gespannen enkels hebt.
Fysiomassage heeft mij ook goed geholpen.
Wat ook wonderbaarlijk goed werkt is babymassage. Daardoor krijg je weer contact met je lichaam. Ik zal eens kijken of ik daar een site van kan vinden.
Voeten regelmatig losdraaien als je ook gespannen enkels hebt.
odi et amo
