Gezondheid
alle pijlers
moe van het altijd moe zijn
woensdag 5 maart 2014 om 15:07
Hallo allemaal
Ik plaats dit niet omdat ik verwacht dat jullie met antwoorden komen maar meer om te kijken of jullie het herkennen, zit te twijfelen of ik dit aankaart bij de dokter
Ik ben dus altijd moe, ik sta al moe op..(maakt niet uit hoelang/kort ik slaap) waarna het 1 a 2 uur lekker gaat om vervolgens weer helemaal gebroken te zijn, ik werk met kinderen en maak 10 a 11 uur per dag (4dagen) aan het einde van de ochtend al ben ik zo moe dat ik makkelijk in slaap kan vallen als ik eraan toe zo geven. Soms heb ik de mogelijkheid om smiddags even te gaan liggen, maar er is dan geen verschil in vermoeidheid of ik het nou wel of niet doe.. Na het werk ben ik dus 1 wrak en moet ik thuis koken dan kan ik vaak nauwelijks eten van vermoeidheid.. Na het eten gaat het vaak wel weer maar moet me zelf er echt aan toezetten om bv een uurtje te gaan sporten. Na het sporten ben ik dan weer helemaal kapot en klaar om naar bed te gaan.
Heb 2 aandoeningen/ziektes waar tot zover ik weet dit niet een symptoom is.. In iedergeval niet in zo'n staat.
In weekeinden een boodschap doen/naar de stad/een verjaardag.. het breekt me helemaal op.
Vandaag een halve dag gewerkt en het voelt als een hele dag. Ik ben het zat.. Mijn humeur heeft er onder te lijden
VitD helpt voor geen meter maar wil/durf niet weer naar de dokter te gaan omdat er altijd wat is, en ik alle andere onderzoeken ook zo zat ben plus er toch nooit duidelijkheid uitkomt.
Wat ik nu wel wil met dit verhaal weet ik niet, zoals ik zei misschien herkenning.. Moe van het moe zijn maakt me zo moe
Ik plaats dit niet omdat ik verwacht dat jullie met antwoorden komen maar meer om te kijken of jullie het herkennen, zit te twijfelen of ik dit aankaart bij de dokter
Ik ben dus altijd moe, ik sta al moe op..(maakt niet uit hoelang/kort ik slaap) waarna het 1 a 2 uur lekker gaat om vervolgens weer helemaal gebroken te zijn, ik werk met kinderen en maak 10 a 11 uur per dag (4dagen) aan het einde van de ochtend al ben ik zo moe dat ik makkelijk in slaap kan vallen als ik eraan toe zo geven. Soms heb ik de mogelijkheid om smiddags even te gaan liggen, maar er is dan geen verschil in vermoeidheid of ik het nou wel of niet doe.. Na het werk ben ik dus 1 wrak en moet ik thuis koken dan kan ik vaak nauwelijks eten van vermoeidheid.. Na het eten gaat het vaak wel weer maar moet me zelf er echt aan toezetten om bv een uurtje te gaan sporten. Na het sporten ben ik dan weer helemaal kapot en klaar om naar bed te gaan.
Heb 2 aandoeningen/ziektes waar tot zover ik weet dit niet een symptoom is.. In iedergeval niet in zo'n staat.
In weekeinden een boodschap doen/naar de stad/een verjaardag.. het breekt me helemaal op.
Vandaag een halve dag gewerkt en het voelt als een hele dag. Ik ben het zat.. Mijn humeur heeft er onder te lijden
VitD helpt voor geen meter maar wil/durf niet weer naar de dokter te gaan omdat er altijd wat is, en ik alle andere onderzoeken ook zo zat ben plus er toch nooit duidelijkheid uitkomt.
Wat ik nu wel wil met dit verhaal weet ik niet, zoals ik zei misschien herkenning.. Moe van het moe zijn maakt me zo moe
woensdag 5 maart 2014 om 17:25
Ik heb niet alles kunnen lezen, alleen je OP maar ik denk meteen aan vitamine B12 tekort.
Bloed prikken dus, en voor de zekerheid erbij zeggen dat je op B12 wilt laten testen. Ik heb het gehad, dat tekort en herken je vermoeidheid wel. Maar heb te vaak gehoord dat bij bloed prikken niet standaard B12 getest wordt.. ook niet bij deze klachten.
Succes en sterkte
Bloed prikken dus, en voor de zekerheid erbij zeggen dat je op B12 wilt laten testen. Ik heb het gehad, dat tekort en herken je vermoeidheid wel. Maar heb te vaak gehoord dat bij bloed prikken niet standaard B12 getest wordt.. ook niet bij deze klachten.
Succes en sterkte
woensdag 5 maart 2014 om 17:58
@ titato: pfoe herkenbaar verhaal hoor! Ik heb hier al jaren last van en precies hetzelfde als wat jij omschrijft qua werk/sport/boodschappen/koken e.d. Werk trouwens zelf ook met kinderen. Nu sinds kort op advies van nieuwe therapeuten tijdelijk gestopt met werken om over paar weken weer op te gaan bouwen...ben benieuwd. Hoop dat de specialist morgen wat antwoorden voor je heeft.
@ Lizzebeestje: ik was even benieuwd naar welk allergiecentrum je bent geweest, kun je daar "gewoon" zelf naar toe of moet je doorgestuurd worden?
Best irritant dat er zoveel mogelijkheden zijn qua 'diagnose' bij vermoeidheid en bij alles wat je leest krijg je weer een sprankje hoop dat dat misschien voor jezelf ook van toepassing kan zijn en een oplossing kan bieden....nu spookt dus steeds het allergiecentrum door mn hoofd...
Succes morgen Titato
@ Lizzebeestje: ik was even benieuwd naar welk allergiecentrum je bent geweest, kun je daar "gewoon" zelf naar toe of moet je doorgestuurd worden?
Best irritant dat er zoveel mogelijkheden zijn qua 'diagnose' bij vermoeidheid en bij alles wat je leest krijg je weer een sprankje hoop dat dat misschien voor jezelf ook van toepassing kan zijn en een oplossing kan bieden....nu spookt dus steeds het allergiecentrum door mn hoofd...
Succes morgen Titato
anoniem_196512 wijzigde dit bericht op 05-03-2014 18:12
Reden: aanpassing tekst
Reden: aanpassing tekst
% gewijzigd
woensdag 5 maart 2014 om 18:00
Hallo titato
ik herken je symptomen.
Ik werk ook met kinderen en deed vroeger ook lange dagen.
Ik was tegen de middag zo moe dat ik soms even naar huis ging om te gaan liggen en nadien weer te gaan werken (ik had die mogelijkheid).
Ik kan soms het geluid van de kinderen en de drukte niet meer verdragen.
Ik reed naar huis in een roes, ik was er echt niet meer bij...
Thuis aangekomen kon ik nog net de afwasmachine uitladen en dan was het op...ik kon niet meer, zo moe was ik...Ik heb maanden niet meer gekookt. Enkel opwarmmaaltijden...Half liggend eten in de zetel, vroeg slapen...
Tijdens het weekend te moe zijn om leuke dingen te doen...
Ik dacht dat er zuiver lichamelijk iets mis met me was, maar het bleek een burnout te zijn...
Misschien ook iets om over na te denken.
Groetjes
Bloemmetje200
ik herken je symptomen.
Ik werk ook met kinderen en deed vroeger ook lange dagen.
Ik was tegen de middag zo moe dat ik soms even naar huis ging om te gaan liggen en nadien weer te gaan werken (ik had die mogelijkheid).
Ik kan soms het geluid van de kinderen en de drukte niet meer verdragen.
Ik reed naar huis in een roes, ik was er echt niet meer bij...
Thuis aangekomen kon ik nog net de afwasmachine uitladen en dan was het op...ik kon niet meer, zo moe was ik...Ik heb maanden niet meer gekookt. Enkel opwarmmaaltijden...Half liggend eten in de zetel, vroeg slapen...
Tijdens het weekend te moe zijn om leuke dingen te doen...
Ik dacht dat er zuiver lichamelijk iets mis met me was, maar het bleek een burnout te zijn...
Misschien ook iets om over na te denken.
Groetjes
Bloemmetje200
woensdag 5 maart 2014 om 18:02
woensdag 5 maart 2014 om 18:21
Een burnout Denk ik ook wel eens aan maar Dan meer in de zin van dat het mij niet zal verbazen Als ik dat Krijg. Qua eten maakt het mij zelf niet veel uit alhoewel ik wel van een goede maaltijd houd, maar wil altijd dat mijn vriend wel eten op Tafel heeft, vandaag gezegd dat we maar pizza eten en het sporten ook afgezegd .. Lig al vanaf 2 u op bed.. Net even op de bank gezeten, geprobeerd op te ruimen maar ik ben gewoon op
Het zijn inderdaad lange dagen, wil ook niet humeurig zijn tegen de kinderen maar soms is het lontje wel kort door de vermoeidheid, verder vecht ik dan tegen de moeheid waardoor ik waarschijnlijk nog meer moe raak.
Thuis merk ik dat ik snel geïrriteerd ben, geen zin in intimiteit en het best vind om alleen te zitten op de bank, waarover ik mij dan weer schuldig voel tegenover vriend. Hij komt dalijk thuis en ga dan maar op de bank zitten zodat hij mij niet in bed ziet "luieren"
Wil niet aanstellerig overkomen hoor maar zoals ik al zei.. Moe zijn maakt zo moe
Het zijn inderdaad lange dagen, wil ook niet humeurig zijn tegen de kinderen maar soms is het lontje wel kort door de vermoeidheid, verder vecht ik dan tegen de moeheid waardoor ik waarschijnlijk nog meer moe raak.
Thuis merk ik dat ik snel geïrriteerd ben, geen zin in intimiteit en het best vind om alleen te zitten op de bank, waarover ik mij dan weer schuldig voel tegenover vriend. Hij komt dalijk thuis en ga dan maar op de bank zitten zodat hij mij niet in bed ziet "luieren"
Wil niet aanstellerig overkomen hoor maar zoals ik al zei.. Moe zijn maakt zo moe
woensdag 5 maart 2014 om 18:27
De dagen zijn lang ja maar op de 1 of andere manier ook weer de "perfecte" baan voor mij. Kan de dag indelen hoe ik wil (zover dat kan met kinderen) over 2 jaar gaan alle kinderen naar school dus dan wil ik wel minder uren werken
Sta op de wachtlijst voor pgd en ivf dus dat speelt dan ook mee en zal dan sowieso minder werken als ik zelf kinderen heb, maar het geld moet toch binnenkomen
Vriend net gesproken "waarom ben je zo moe dan.. Lekker half dagje gewerkt toch" zucht weet niet eens meer wat te antwoorden
Sta op de wachtlijst voor pgd en ivf dus dat speelt dan ook mee en zal dan sowieso minder werken als ik zelf kinderen heb, maar het geld moet toch binnenkomen
Vriend net gesproken "waarom ben je zo moe dan.. Lekker half dagje gewerkt toch" zucht weet niet eens meer wat te antwoorden
woensdag 5 maart 2014 om 19:16
Veel chronisch zieken hebben last van vermoeidheid, ziek zijn kost gewoon energie. Ik lees bij jou ook verzet tegen de diagnose die je gehad hebt, ook dat kost energie. Vermoeidheid is een lastige klacht, ook een klacht waar artsen niet zoveel mee kunnen, bij veel ziekten is het "a fact of life" voor ze. Daarom ondernemen ze vaak niet zoveel actie op dat gebied.
Misschien zou je (na uitsluiting van fysieke dingen) baat hebben bij cognitieve gedragstherapie. Word je niet minder moe, maar je leert er wel beter mee omgaan.
Misschien zou je (na uitsluiting van fysieke dingen) baat hebben bij cognitieve gedragstherapie. Word je niet minder moe, maar je leert er wel beter mee omgaan.
woensdag 5 maart 2014 om 19:17
quote:Java schreef op woensdag 05 maart 2014 19:10 Het kan ook nog een (onopgemerkte) slaapstoornis zijn."Slaapstoornis" is Al vastgesteld.. Nou uit onderzoeken van slaapcentrum kwam niets maar bij mijn aandoeningen, is dat een voorkomend probleem. Pillen voor gehad (geen effect) nu aan de pillen voor bloed doorstroming ivm RLS . Slaap ik beter van maar voelt niet zo
woensdag 5 maart 2014 om 20:50
quote:LillyFeeee schreef op 05 maart 2014 @ 16:43:
Beeldig, je weet toch niet of het een symptoom, hoe out of The box ook, is wat bij ziekte 1 hoort. Die arts moet er iig van op de hoogte zijn. Of hij er wat mee kan is vraag 2.
Daar heb je gelijk in. Waar het mij vooral aan ging is dat je wel aan de juiste bel moet gaan hangen. Als de specialist een dermatoloog is, een psychiater of een uroloog, dan kan die niets met een klacht als "vermoeidheid". Niet als je verwachting althans is dat dat verder onderzocht wordt. De normale route is dan om weer terug te gaan naar je huisarts om een nieuwe verwijzing te vragen.
Maar als het binnen het ziektebeeld kan passen, dan is het inderdaad handig om het ook bij desbetreffende specialist neer te leggen.
Oh, even gegoogled: bij beide chronische aandoeningen kan vermoeidheid als symptoom horen zie ik. Dan zou ik het inderdaad wel melden bij de specialist.
Beeldig, je weet toch niet of het een symptoom, hoe out of The box ook, is wat bij ziekte 1 hoort. Die arts moet er iig van op de hoogte zijn. Of hij er wat mee kan is vraag 2.
Daar heb je gelijk in. Waar het mij vooral aan ging is dat je wel aan de juiste bel moet gaan hangen. Als de specialist een dermatoloog is, een psychiater of een uroloog, dan kan die niets met een klacht als "vermoeidheid". Niet als je verwachting althans is dat dat verder onderzocht wordt. De normale route is dan om weer terug te gaan naar je huisarts om een nieuwe verwijzing te vragen.
Maar als het binnen het ziektebeeld kan passen, dan is het inderdaad handig om het ook bij desbetreffende specialist neer te leggen.
Oh, even gegoogled: bij beide chronische aandoeningen kan vermoeidheid als symptoom horen zie ik. Dan zou ik het inderdaad wel melden bij de specialist.
woensdag 5 maart 2014 om 21:43
@beeldig wat aardig in de interesse en het googlen van de aandoeningen, ikzelf weet het afentoe niet meer.. Die dokter zegt dit.. Die dokter zegt dat en verder moet ik het zelf maar oplossen (dat gevoel krijg ik soms) ik snap je uitleg over wat voor specialist nu wel beter.
Ben benieuwd morgen. Morgen van 8 tot 1 werken half dagje dus en daarna naar het ziekenhuis.
Ben benieuwd morgen. Morgen van 8 tot 1 werken half dagje dus en daarna naar het ziekenhuis.
woensdag 5 maart 2014 om 22:08
Titato, het kan daarin heel handig zijn om een huisarts te hebben die het geheel bewaakt. In ons zorgsysteem is je huisarts de "spin in het web". Niet alleen is de huisarts poortwachter voor de specialist, als je er bij de specialist niet uit komt, dan is je huisarts ook de aangewezen persoon om je weer eens stapje verder te helpen. De huisarts is degene die álle medische informatie, van álle specialisten binnen krijgt. (Al kan dat wel een tijdje duren, zo is mijn ervaring...) De huisarts zou dus wel overzicht moeten hebben en zou jou daarin bij de hand kunnen nemen.
Heb je nu wel een huisarts waar je vertrouwen in hebt? Misschien kun je anders gewoon eens met de huisarts rond de tafel en daar ook gewoon vertellen dat je het overzicht een beetje kwijt bent, maar dat dit de dingen zijn waar je tegenaan loopt en dat je het gevoel hebt dat je daarin niet verder komt bij de specialisten en het zelf maar op moet lossen. Een goede huisarts pikt zo'n signaal wel op.
Overigens heb ik toen ik het overzicht een beetje kwijt was en vast liep in mijn beperkingen wel veel gehad aan begeleiding op het psychische vlak. Door te leren omgaan met de beperkingen door mijn ziekte, kwam ik weer een stuk ontspannener in het leven te staan. Ik heb anderen ook wel gehoord over een revalidatietraject om om te leren gaan met beperkingen door ziekte. De dames van het salamiworsten-topic kunnen je daar meer over vertellen.
Als het dus wel een kwestie van "jammer maar helaas" is, dan betekent dat nog steeds niet dat je het dus zelf maar op moet lossen. Ook in het proces dat daarna komt, kun je begeleiding krijgen.
Heb je nu wel een huisarts waar je vertrouwen in hebt? Misschien kun je anders gewoon eens met de huisarts rond de tafel en daar ook gewoon vertellen dat je het overzicht een beetje kwijt bent, maar dat dit de dingen zijn waar je tegenaan loopt en dat je het gevoel hebt dat je daarin niet verder komt bij de specialisten en het zelf maar op moet lossen. Een goede huisarts pikt zo'n signaal wel op.
Overigens heb ik toen ik het overzicht een beetje kwijt was en vast liep in mijn beperkingen wel veel gehad aan begeleiding op het psychische vlak. Door te leren omgaan met de beperkingen door mijn ziekte, kwam ik weer een stuk ontspannener in het leven te staan. Ik heb anderen ook wel gehoord over een revalidatietraject om om te leren gaan met beperkingen door ziekte. De dames van het salamiworsten-topic kunnen je daar meer over vertellen.
Als het dus wel een kwestie van "jammer maar helaas" is, dan betekent dat nog steeds niet dat je het dus zelf maar op moet lossen. Ook in het proces dat daarna komt, kun je begeleiding krijgen.
zondag 9 maart 2014 om 20:22
Ik kan je aanraden om naar het vermoeidheidscentrum in Lelystad te gaan.
Google daar maar eens op.
Verder, hoe is je suikerinname en ik meen iets gelezen te hebben over weinig drinken? Laat eens alle onnatuurlijke suikers weg en drink 0.03x je lichaamsgewicht aan water (hoe lang/zwaar ben je eigenlijk?)
Ik heb me/cvs na pfeiffer en ben ook altijd moe, maar het is al wel een stuk beter door behandeling in Lelystad ( het echte traject moet ik nog volgen). Volgens de standaarden is mijn vit.b 12 goed genoeg maar toch ziet de internist aldaar liever een hoger gehalte, dus slik ik nu een hoge dosering b12 en gebruik ik voor het slapen en tegen gewrichtspijn amitriptyline ( duurt min 6 wk voor het werkt). Met een regelmatiger voedingspatroon( geen suikerkicks meer, daar werd ik pas echt moe van) betere nachtrust en de vitamines voel ik me echt al een stuk beter. En de acceptatie dat ik nu eenmaal moe ben. Niet meer vechten en zoeken naar de kwaal en hopen dat het over gaat.
Google daar maar eens op.
Verder, hoe is je suikerinname en ik meen iets gelezen te hebben over weinig drinken? Laat eens alle onnatuurlijke suikers weg en drink 0.03x je lichaamsgewicht aan water (hoe lang/zwaar ben je eigenlijk?)
Ik heb me/cvs na pfeiffer en ben ook altijd moe, maar het is al wel een stuk beter door behandeling in Lelystad ( het echte traject moet ik nog volgen). Volgens de standaarden is mijn vit.b 12 goed genoeg maar toch ziet de internist aldaar liever een hoger gehalte, dus slik ik nu een hoge dosering b12 en gebruik ik voor het slapen en tegen gewrichtspijn amitriptyline ( duurt min 6 wk voor het werkt). Met een regelmatiger voedingspatroon( geen suikerkicks meer, daar werd ik pas echt moe van) betere nachtrust en de vitamines voel ik me echt al een stuk beter. En de acceptatie dat ik nu eenmaal moe ben. Niet meer vechten en zoeken naar de kwaal en hopen dat het over gaat.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 9 maart 2014 om 21:03
quote:Dummels schreef op 05 maart 2014 @ 17:05:
Hier een zelfde soort verhaal als Lizzebeestje: ook jaren lang extreem moe geweest. Altijd toch maar doorgaan. Bleek dat ik een glutenintolerantie heb en mijn hele darmflora was geheel kapot.
Nu na jaren een glutenvrij dieet voel ik me echt helemaal top!
Dus ga eens kijken of het een allergie/intolerantie zou kunnen zijn.Hier hetzelfde verhaal, ik had ernstige tekorten van zo'n beetje alles. Nam geen enkele voedingsstof meer op, viel ook enorm af. Coeliakie dus. En nu na een jaar glutenvrij, is alles weer goed. Heerlijk om weer energie te hebben.
Hier een zelfde soort verhaal als Lizzebeestje: ook jaren lang extreem moe geweest. Altijd toch maar doorgaan. Bleek dat ik een glutenintolerantie heb en mijn hele darmflora was geheel kapot.
Nu na jaren een glutenvrij dieet voel ik me echt helemaal top!
Dus ga eens kijken of het een allergie/intolerantie zou kunnen zijn.Hier hetzelfde verhaal, ik had ernstige tekorten van zo'n beetje alles. Nam geen enkele voedingsstof meer op, viel ook enorm af. Coeliakie dus. En nu na een jaar glutenvrij, is alles weer goed. Heerlijk om weer energie te hebben.
dinsdag 11 maart 2014 om 10:09
Mijn eerste reactie is ook, laat je B12 controleren! (en je ferritine=ijzer, foliumzuur en vit D)
Vraag bij de uitslag je waarden op, want hoe goed de gezondheidszorg in Nederland ook is, juist op deze vlakken gaat het (helaas) vaak mis. De waarden die bij de verschillende labaratoria worden gehanteerd, worden vaak afgedaan als zijn de "goed" terwijl dit niet het geval hoeft te zijn.
Om mezelf als voorbeeld te nemen, jaren en jaren enorm vermoeid rondgelopen (plus een heleboel andere klachten waar ik jullie niet mee wil vervelen) maar kleine kinderen, drukke baan, zal daar allemaal wel aan liggen, gewoon doorgaan en niet zeuren. Tot ik vorig jaar compleet ben ingestort. Bloed laten nakijken en toevallig werd hierin ook b12 en die andere vitamines meegenomen. Met de uitslag ben ik gaan googelen en kwam op de site van de stichting B12 tekort terecht en wat bleek tot mijn grot verbazing.....mijn bloed was helemaal niet goed! Mijn B12 zat op de zgn laag- normaal waarden (waarden gaan van 150 nmol/l tot ik meende 300 nmol) mijn waarde zat op 173, volgens de referentie waarden dus nog "goed" met behulp van de artikelen die ik op genoemde site vond naar de ha gestapt, veel en lang strijd moeten voeren, uiteindelijk overgestapt naar andere huisarts en ik krijg nu sinds een half jaar B12 injecties. En ik kan vertellen dat er een wereld voor me is open gegaan! Niet meer zo ontzettend, vreselijk alles overheersend moe, alle andere klachten zijn zo goed als verdwenen.
Ook mijn foliumzuur en ferritine en vit D bleken veel en veel te laag. (deze werken in principe allemaal samen) dit ben ik allemaal gaan aanvullen met goede supplementen (niet die bij het kruidvat vandaan ) en ik ben eigenlijk weer helemaal mijn eigen vitale zelf. Toevallig moest ik gisteren weer bloedprikken en kreeg dezelfde dag mijn vit D weer binnen. Deze was in oktober 40 (laagste referentie waarde is 50) wat niet goed is na zo'n mooie zomer als we afgelopen jaar hebben gehad. Dit ben ik in de wintermaanden gaan aanvullen in hoge dosering (onderhouds dosering is 800 IE, ik nam dagelijks 1500 IE) en gisteren zat mijn waarde op 87.
Mijn advies, check de site van de B12tekort stichting en hopelijk gaat er voor jou ook een wereld open.
Vraag bij de uitslag je waarden op, want hoe goed de gezondheidszorg in Nederland ook is, juist op deze vlakken gaat het (helaas) vaak mis. De waarden die bij de verschillende labaratoria worden gehanteerd, worden vaak afgedaan als zijn de "goed" terwijl dit niet het geval hoeft te zijn.
Om mezelf als voorbeeld te nemen, jaren en jaren enorm vermoeid rondgelopen (plus een heleboel andere klachten waar ik jullie niet mee wil vervelen) maar kleine kinderen, drukke baan, zal daar allemaal wel aan liggen, gewoon doorgaan en niet zeuren. Tot ik vorig jaar compleet ben ingestort. Bloed laten nakijken en toevallig werd hierin ook b12 en die andere vitamines meegenomen. Met de uitslag ben ik gaan googelen en kwam op de site van de stichting B12 tekort terecht en wat bleek tot mijn grot verbazing.....mijn bloed was helemaal niet goed! Mijn B12 zat op de zgn laag- normaal waarden (waarden gaan van 150 nmol/l tot ik meende 300 nmol) mijn waarde zat op 173, volgens de referentie waarden dus nog "goed" met behulp van de artikelen die ik op genoemde site vond naar de ha gestapt, veel en lang strijd moeten voeren, uiteindelijk overgestapt naar andere huisarts en ik krijg nu sinds een half jaar B12 injecties. En ik kan vertellen dat er een wereld voor me is open gegaan! Niet meer zo ontzettend, vreselijk alles overheersend moe, alle andere klachten zijn zo goed als verdwenen.
Ook mijn foliumzuur en ferritine en vit D bleken veel en veel te laag. (deze werken in principe allemaal samen) dit ben ik allemaal gaan aanvullen met goede supplementen (niet die bij het kruidvat vandaan ) en ik ben eigenlijk weer helemaal mijn eigen vitale zelf. Toevallig moest ik gisteren weer bloedprikken en kreeg dezelfde dag mijn vit D weer binnen. Deze was in oktober 40 (laagste referentie waarde is 50) wat niet goed is na zo'n mooie zomer als we afgelopen jaar hebben gehad. Dit ben ik in de wintermaanden gaan aanvullen in hoge dosering (onderhouds dosering is 800 IE, ik nam dagelijks 1500 IE) en gisteren zat mijn waarde op 87.
Mijn advies, check de site van de B12tekort stichting en hopelijk gaat er voor jou ook een wereld open.
dinsdag 11 maart 2014 om 12:01
Sorry helemaal niet meer gekeken op het forum, specialist ging goed, hoef de komende 2jr niet meer te komen, aandoening is dus niets veranderd,
Hij raadde mij aan om inderdaad de huisarts te bezoeken en urine te laten testen
Zal ook mijn b12 laten kijken.
De mensen met allergieën..werd dat vastgesteld door bloedtrsten?
Hij raadde mij aan om inderdaad de huisarts te bezoeken en urine te laten testen
Zal ook mijn b12 laten kijken.
De mensen met allergieën..werd dat vastgesteld door bloedtrsten?
