Minnaar. Deel 22.

12-12-2013 15:06 3014 berichten
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.

Met andere woorden:



Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"



Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Herkenbaar, Ohyeah. Hier gaat ook steeds het slot op de relatie, en gaat het er een paar weken/maanden later weer af. En niks willen delen.
Alle reacties Link kopieren
oh bar, bij jou ook al? Zooooo zwaar irritant he? (stiekem ben ik 'blij' dat ik niet de enige ben)



Weet jij waar het bij jullie aan ligt?
Het moet op basis van gelijkheid, en dat snap ik wel. Ik maak heel makkelijk contact met anderen, hij niet. Ik heb al een poosje een vaste minnaar gehad, hij niet, alleen wat losse dates. Ik ben niet zo kritisch wat uiterlijk betreft, uitstraling vind ik belangrijker. Hij niet, hij is zeer kritisch. Ik wil te veel te snel, hij wil rustiger aan. Dus als het hem niet lukt, gaat het feest niet door. En als hij wel ergens beet heeft, dan mag ik ook weer. Ik word onrustig van al dat ge-ja/nee. Ik heb al meerdere keren voorgesteld om er helemaal een streep door te zetten, maar telkens hoor ik na een poosje toch weer: ik wil dit ook. Ik wil duidelijkheid.
Alle reacties Link kopieren
Jemig, hoe herkenbaar is dat zeg.

Wij hebben een open relatie dus nog helemaal niet geprobeerd. Ja okay een jaar geleden of zo toen hij dacht dat hij een date had mocht ik ook op date. Toen ging die van hem niet door..... en hoppa REM erop.
Alle reacties Link kopieren
@Barbarella:

Die basis van gelijkheid kan ik wel begrijpen. Zelf zijn we nu dit stadium aan het ontdekken. Zij heeft haar date gehad, en zelf voelt het voor me uit balans als ze nu weer zou gaan. Ik heb zelf ook de interesse naar wat nieuws, dus ik wil dat we eerst beide deze ervaring hebben van zowel zelf op stap als thuis blijven wetend dat de ander op stap is.



Ik geloof wel dat als we er meer ervaring in hebben en we het spel ervan gevonden hebben ze van mij best vaker mag als ze dat wil. En daarbij zou ik eerder een vaste scharrel prefereren. Ik wil immers ook dat ze niet in onveilige situaties beland. Maar wel als het in balans staat tot de vreiheid die we samen kunnen ervaren. Echter vind ik wel, en dit is belangrijk, als ik merk dat ik niet persee met anderen het bed in hoef te duiken, maar zij wel die behoefte houd. Ik haar hierin dan vrij zal laten. Het heeft geen zin om haar dat te ontzeggen als ik zelf niet zonodig hoef, toch? Ik zie haar liever gelukkig en blij in onze relatie dan dat ik de deur hiervoor dicht houd.
Eenzaam is degene die voor niemand nummer één is.
Ik begrijp het wel, maar leuk vind ik het niet. Frustrerend. Voor allebei.
Het is zo verrekte lastig omdat de gelijkwaardigheid zoek is. De langzaamste bepaalt en het is vaak letterlijk slikken of stikken. Ik heb best moeite met het voorwaardelijke stukje en zou daar waarschijnlijk heel opstandig van worden.



In ons geval past het opleggen van beperkingen aan elkaar niet bij hoe ik het voel en zou willen hebben. Je moet elkaar de ruimte kunnen gunnen uit liefde en vertrouwen in elkaar en niet uit angst of jaloezie, dan is de basis verkeerd en komt het volgens mij altijd als een boemerang terug.



Neemt niet weg dat je wel rekening met elkaar kunt en moet houden en dat er ruimte moet zijn om bepaalde kaders met elkaar af te spreken over wat wel en wat niet gewenst is.



Dus, sterkte dames, ik vind dat jullie in een waardeloze situatie zitten. Je mag de honingpot zien, eraan ruiken, maar er niet aankomen tenzij man eerst een hapje heeft mogen nemen. Inderdaad erg frustrerend.
Alle reacties Link kopieren
"Je moet elkaar de ruimte kunnen gunnen uit liefde en vertrouwen in elkaar en niet uit angst of jaloezie, dan is de basis verkeerd en komt het volgens mij altijd als een boemerang terug."



Ik vind dat je de kern hier te pakken hebt. Dat maakt het natuurlijk ook zo lastig, je moet beide ook in staat zijn dit te kunnen doen en de ego hierbij proberen buiten schot te laten. Maar er moet ook een verhouding kunnen zijn waarbij er ruimte is om zowel positieve als negatieve gevoelens hierover te kunnen uiten zonder er een oordeel over te geven/krijgen. Je kiest er samen voor, dus als er uiteindelijk 1 niet voor gaat geld het voor iedereen. (Dan laat ik buiten beschouwing of meneer of mevrouw het enkel interessant vind omdat zich nu een potentiële prooi zich voordoet.)
Eenzaam is degene die voor niemand nummer één is.
Alle reacties Link kopieren
Hier inmiddels drie weken verder. Ik heb zelfs moeite met het lezen van dit topic, het gaat er niet veel beter op.



BV wilde heel graag dat het goed zou komen tussen ons en dat we irl konden praten over wat er gebeurd was en of en hoe nu verder. Ik twijfelde maar wilde uiteindelijk wel want het voelde ergens niet goed zoals het gelopen is. We hadden een lunchdate gepland, ik had hem de ontmoetingsplek geappt ter bevestiging en zag dat hij het niet gelezen had voordat hij thuiskwam. Nou, je raad het al natuurlijk: ik kreeg 's avonds een app dat hij al het contact verbrak en hij me had willen zeggen tijdens de lunch me nooit meer te willen zien. Hij heeft me direct van facebook gegooid en geblockt op de app maar ook zijn vrouw heeft datzelfde gedaan. Dus tja...logische conclusie is dat ze het onderschept heeft.



Er is nog een contactkanaal open waar ze niks van weet maar ik heb echt niks meer van hem gehoord. Ik vind het vreselijk hoe het gelopen is. Alle andere vrienden en zijn ouders heeft hij ook al uit zijn leven gegooid.



Ik mis hem heel erg en zou willen dat dingen weer waren zoals een maandje geleden.
Ai....kan het zo zijn dat zijn vrouw je die app gestuurd heeft? Want hij wilde tijdens de lunch gewoon nog met je door....en 's avonds verbreekt hij alle contact? Dat kan hij dan toch niet zelf gedaan hebben?

Het is een hele heikele kwestie, omdat jij zowel hem als zijn vrouw goed kent. Jij kent mijn verhaal nog als het goed is..en het heel, heel pijnlijk als je zo wordt verraden door je partner en vriendin/kennis. Dus ik snap haar, maar leef ook met jou mee.

Sterkte!!



O en...je voelt het nog niet zo, maar jij bent echt wel het beste af op deze manier. Er stond je anders nog een hoop ellende te wachten.
Je moet ervan uit gaan dat hij zelf de keuze heeft gemaakt om met haar door te willen. Gaat vaak zo, jij als minnares hebt het nakijken. Pas als zij hem eruit gooit (kan alsnog gebeuren tzt), zal hij jou weer contacten. Maar dan zou ik even heel goed nadenken wat jij wil! Hij kiest namelijk niet uit vrije keuze voor jou nu.
Jufmafkees, wat naar dat het zo is afgelopen. Hij zal thuis helemaal klem zitten en heeft waarschijnlijk geen andere keus dan alle contact met jou te verbreken. Veel sterkte en een dikke knuffel!



Julus, wat een fijne reaktie van jou! Een tijd geleden leek het dat je hier was om te strijden tegen alle vreemdgangers, nu steek je jufmafkees een hart onder de riem terwijl je weet hoe pijnlijk het vanaf de andere kant is. Ik haal daaruit dat jij een stuk steviger en gelukkiger in het leven staat. Fijn!
Alle reacties Link kopieren
Jules, ik weet wel zeker dat hij dat appje van haar moest sturen omdat er dingen instonden die feitelijk onjuist waren. Plus de eerste regel indiceerde dat zij idd wat onderschept had. Dus daar twijfel ik niet over.



Ik zag hem gister met haar langslopen (hij mag nu helemaaaaaaal nergens meer alleen heen) en zag hem kijken naar me waarna ze hem overduidelijk gelijk op zijn flikker gaf. Dat dit niet zijn keus is, is me wel duidelijk.



Je hebt uiteraard wel een punt dat hij er nu voor kiest bij haar te zijn. Maar zelfs dat begrijp ik nog wel, gezien de situatie. Ik sta nog steeds achter het standpunt dat ik nu zeker geen relatie met hem wil en hij echt intensieve therapie nodig heeft als hij daar weg zou gaan om alles te verwerken. En dat zij echt compleet gestoord is en niet wil veranderen of hulp wil zoeken, staat echt als een paal boven water. Dus dat ik haar niet meer in mijn leven heb, is zeker een manier van beter af zijn.



Maar dat betekent natuurlijk niet dat ik niet meer van hem hou. Het idee dat we elkaar niet meer zien op alle belangrijke dagen, dat ik vooral mijn maatje kwijt ben, vind ik heel erg. Hij was en is nog steeds de man met wie ik verder zou willen op termijn. Dat gaat niet zomaar weg.
Alle reacties Link kopieren
quote:kameko schreef op 14 maart 2014 @ 10:00:

Jufmafkees, wat naar dat het zo is afgelopen. Hij zal thuis helemaal klem zitten en heeft waarschijnlijk geen andere keus dan alle contact met jou te verbreken. Veel sterkte en een dikke knuffel!





Dat denk ik ook ja maar ik zal heus wel wat van hem horen vroeg of laat denk ik. Hoop ik tenminste.



Ik maak me vooral zorgen om hem en ook de kinderen. Hij is echt op, helemaal zichzelf niet. En de kinderen zien er gesloopt uit. Iemand, geen idee wie, heeft zelfs een zorgmelding op school gedaan. Dus tja, ik ben niet de enige die het ziet.
Kameko, lief van je, maar m.i. stond ik er altijd al redelijk onpartijdig in. Wél wilde ik graag een spiegel voor houden.

Denk ik ook, dat hij hartstikke klem zat. Hij is voor het blok gezet natuurlijk en zijn eerste reactie is dan kiezen voor zijn huwelijk.

Maar Jufmafkees, wees niet verbaasd als het nog niet over is tussen jullie. Hij GAAT je weer contacten als het thuis wat rustiger is.



Je hebt nu liefdesverdriet, en dat is pijnlijk. In welke situatie dan ook. En ik hoop dat je de kracht hebt om echt voor jezelf te kiezen. Sowieso maakt dat je altijd sterker.
Alle reacties Link kopieren
quote:Julus schreef op 14 maart 2014 @ 10:06:

Kameko, lief van je, maar m.i. stond ik er altijd al redelijk onpartijdig in. Wél wilde ik graag een spiegel voor houden.

Denk ik ook, dat hij hartstikke klem zat. Hij is voor het blok gezet natuurlijk en zijn eerste reactie is dan kiezen voor zijn huwelijk.

Maar Jufmafkees, wees niet verbaasd als het nog niet over is tussen jullie. Hij GAAT je weer contacten als het thuis wat rustiger is.



Je hebt nu liefdesverdriet, en dat is pijnlijk. In welke situatie dan ook. En ik hoop dat je de kracht hebt om echt voor jezelf te kiezen. Sowieso maakt dat je altijd sterker.

Thanks. Ik denk dat je gelijk hebt. Ik ga sowieso verder met mijn leven en het geeft ergens ook wel rust te weten dat het nu niet in mijn handen ligt en niet meer mijn verantwoording is. Maar anderzijds blijf ik me wel zorgen maken om hem. En ik ben ergens boos op hem dat hij dit zich laat aandoen en mij aandoet maar anderzijds begrijp ik het ook.



Dus tja, ik zie het maar als tijdelijke pauze en ik hoop dat het niet definitief is.
Juf, natuurlijk hou je van hem en dat zal nog wel een tijd blijven. Hij houdt ook van jou. Maar de situatie is complex. Zeker als hij wat issues heeft met zijn vrouw, komt hij daar niet zo snel uit. Hij is nu een kat in het nauw, kan niet helder denken.

Ik hoop dat jij wel helder kunt blijven denken, maar zo kom je wel op me over. Feitelijk moet jij nu de sterkste zijn en het veel tijd geven.

En wie weet...ooit....zijn jullie samen. Ga je daar op wachten, is de vraag.
Alle reacties Link kopieren
Ga ik er op wachten? Ik weet het niet. Ik ben ergens bang dat hij na afgelopen maand nooit meer zal durven weg te gaan. Hij had toen iedereen om zich heen staan, alle steun en had zelfs op zijn werk verteld te gaan scheiden. En een dag later na een uur met haar geweest te zijn, hadden ze weer een relatie. Het klopt van geen kant. Maar waarom zou hij wel durven gaan in de huidige situatie waarin hij iedereen afgestoten heeft? Ik vraag me af of hij die stap durft te zetten.



En dan nog los van haar als gestoorde ex...dat zie ik niet zo zitten eigenlijk. Maar ja, hoort erbij vrees ik.



Dus ik weet het niet. Ja, tuurlijk wil ik op hem wachten. Maar ik zie ook de belemmeringen en wil niet mijn leven verpesten door te wachten op iets wat misschien nooit komen gaat.
Lieve JM, hoe lief ook, je kunt niet iemands redder (in nood) zijn. Hij is volwassen, dus moet hier zelf verantwoordelijkheid in nemen en hij zal moeten kiezen wat hij werkelijk wil in zijn leven.

Die keuze kon en kan hij nog niet maken. JIJ kunt ervoor kiezen om datgene te doen waarvan jij gelukkig wordt.



En bedenk ondertussen ook wat jou precies bindt aan hem; waarom hou je van hem, wat trekt je aan? Ik lees een hoog reddersgehalte, niet lullig bedoeld. Maar op welke gronden zou jij kiezen voor een leven met hem, wat maakt dat hij voor jou een perfecte levenspartner zal zijn?
Enige wat ik je nog kan zeggen is; behaalde resultaten uit het verleden laten je zien wat de toekomst kan/zal brengen.

Hij is eerder op zijn keuze teruggekomen, en heeft feitelijk nooit echt gekozen..



ALS hij al kiest, ooit, dan ben je er nog lang niet. It's up to you.
Overigens is het NOOIT jouw verantwoordelijkheid geweest, zijn leven!! Dat moet je echt loslaten.
Alle reacties Link kopieren
quote:Julus schreef op 14 maart 2014 @ 10:13:



En bedenk ondertussen ook wat jou precies bindt aan hem; waarom hou je van hem, wat trekt je aan? Ik lees een hoog reddersgehalte, niet lullig bedoeld. Maar op welke gronden zou jij kiezen voor een leven met hem, wat maakt dat hij voor jou een perfecte levenspartner zal zijn?Ik begrijp wat je bedoelt en je hebt een punt over dat redden. Maar daarnaast, de reden waarom we ooit samen eindigden is omdat we een enorme klik hadden op alle vlakken, elkaar feilloos aanvoelden, een blik genoeg was, overal open over konden praten, het gezellig hadden, lol hadden, gewaagd waren aan elkaar en het veilig en vertrouwd voelde. Wat ik met hem had, hem ik nooit met een ander meegemaakt, die band. Een beetje moeilijk uit te leggen en te omschrijven. En toevallig vonden we elkaar natuurlijk ook nog aantrekkelijk en was de chemie enorm.
Alle reacties Link kopieren
quote:Julus schreef op 14 maart 2014 @ 10:15:



ALS hij al kiest, ooit, dan ben je er nog lang niet. It's up to you.Dit is wat ik me zeer goed realiseer. Dat een relatie zeer zeer lastig zal zijn puur door het verleden en patronen. Dat is ook waarom ik zeg, al zou hij nu willen, dan is het nog nee. Eerst op zichzelf, werken aan rust en zichzelf en dan wellicht ooit. Maar dat is meer omdat ik niet wil dat het mislukt omdat we te snel gaan. En hij was zich daar ook altijd van bewust.
Lieverd, zo voelt dat altijd als je iemand tegenkomt met wie je een enorme klik op alle vlakken voelt...of het nou een gewone of een minnaarrelatie is, dat maakt niet uit. Klik is klik.

Die band voelde ook nog eens sterker, omdat hij in een butsituatie thuis zit, jij misschien dingen herkende en dan voelt het al snel als speciaal en bijzonder. En het moest stiekem, dat vergroot je saamhorigheidsgevoel ook al.



waar jij bang voor bent denk ik, is dat je dit nooit meer met een ander zult meemaken. Ik kan je verzekeren (jij bent nog best jong toch?) dat je dat wel gaat doen en misschien zelfs nog wel beter. Iig heb je dan niet meer de stress en de onzekerheid eromheen!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ergens het meest bang voor dat ik stiekem toch in mijn hart op hem ga wachten, ook al ga ik feitelijk verder, en we nooit samenkomen om welke reden dan ook.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven