Gezondheid
alle pijlers
Eva Voorstellen
dinsdag 1 april 2014 om 23:31
Hallo,
Ik stel me even voor:
Ik ben dus Eva en ruim een jaar geleden ben ik door een ziekte (bacteriele infectie) mijn beide onderbenen en linker onderarm kwijtgeraakt. Ik ben nog aan het revalideren (afrondende fase) en heb gesprekken met een pscyholoog om de drastische veranderingen in mijn leven een plekje te geven.
Voorheen was ik succesvol in een represenatatieve baan, deed af en toe modellenwerk en sportte veel. Ik heb adhd en dus was het voor mij ook echt nodig om veel te bewegen. Ik ben altijd erg slank geweest en begreep nooit dat mensen dik konden worden. Ik vond dat het hun eigen schuld was.
Na de operatie kon ik niet meer sporten, werken en ben ik door de onrust,en frustraties ook extra gaan eten. In een hoog tempo ben ik tientallen kilo's aangekomen en ben ik zélf dik geworden. Natuurlijk probeer ik niet te klagen. Ik ben dankbaar dat ik nog leef (het had ook goed anders af kunnen lopen). Ik schaam me alleen nog erg voor mijn nieuwe ik en de starende blikken op straat wennen ook maar niet. Helaas zijn protheses voor mij geen optie omdat ik van mezelf een hele slechte motoriek heb, waardoor het onmogelijk bleek te functioneren met protheses..
Ik ben dus aan een rolstoel gebonden maar heb daar zo'n hekel aan dat ik zo veel mogelijk doe zónder dat ding. Ik heb gelukkig nieuwe hobby's gevonden maar mis wel het sporten en het makkelijk bewegen. Ik heb nu het gevoel dat mijn overgewicht me even erg beperkt als het missen van mijn ledematen, en wil in ieder geval daar wat aan doen omdat het kan.
dus tips zijn welkom wat betreft afvallen en wat ik na verlies van zoveel lichaamsvolume wel en niet moet eten. voorheen was ik 1.78cm en 63 kg en nu ben ik 1.28 cm en 97 kg.
Verder ben ik hier ook omdat gezondheid in de breedstee zin van het woord mij interesseert en ik graag wil meepraten in topics. Ook om wat afleiding te vinden.
Tot op het forum!
groetjes
Ik stel me even voor:
Ik ben dus Eva en ruim een jaar geleden ben ik door een ziekte (bacteriele infectie) mijn beide onderbenen en linker onderarm kwijtgeraakt. Ik ben nog aan het revalideren (afrondende fase) en heb gesprekken met een pscyholoog om de drastische veranderingen in mijn leven een plekje te geven.
Voorheen was ik succesvol in een represenatatieve baan, deed af en toe modellenwerk en sportte veel. Ik heb adhd en dus was het voor mij ook echt nodig om veel te bewegen. Ik ben altijd erg slank geweest en begreep nooit dat mensen dik konden worden. Ik vond dat het hun eigen schuld was.
Na de operatie kon ik niet meer sporten, werken en ben ik door de onrust,en frustraties ook extra gaan eten. In een hoog tempo ben ik tientallen kilo's aangekomen en ben ik zélf dik geworden. Natuurlijk probeer ik niet te klagen. Ik ben dankbaar dat ik nog leef (het had ook goed anders af kunnen lopen). Ik schaam me alleen nog erg voor mijn nieuwe ik en de starende blikken op straat wennen ook maar niet. Helaas zijn protheses voor mij geen optie omdat ik van mezelf een hele slechte motoriek heb, waardoor het onmogelijk bleek te functioneren met protheses..
Ik ben dus aan een rolstoel gebonden maar heb daar zo'n hekel aan dat ik zo veel mogelijk doe zónder dat ding. Ik heb gelukkig nieuwe hobby's gevonden maar mis wel het sporten en het makkelijk bewegen. Ik heb nu het gevoel dat mijn overgewicht me even erg beperkt als het missen van mijn ledematen, en wil in ieder geval daar wat aan doen omdat het kan.
dus tips zijn welkom wat betreft afvallen en wat ik na verlies van zoveel lichaamsvolume wel en niet moet eten. voorheen was ik 1.78cm en 63 kg en nu ben ik 1.28 cm en 97 kg.
Verder ben ik hier ook omdat gezondheid in de breedstee zin van het woord mij interesseert en ik graag wil meepraten in topics. Ook om wat afleiding te vinden.
Tot op het forum!
groetjes
woensdag 2 april 2014 om 00:06
Wat erg dat je zo gehandicapt bent geraakt. Wat voor bacteriële infectie was dat en waar en hoe heb je die opgelopen?
De vraag hoe je zou kunnen afvallen kan je beter aan je behandelend artsen stellen, lijkt me. Komt dat tijdens de revalidatie helemaal niet ter sprake?
De vraag hoe je zou kunnen afvallen kan je beter aan je behandelend artsen stellen, lijkt me. Komt dat tijdens de revalidatie helemaal niet ter sprake?
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
woensdag 2 april 2014 om 00:53
quote:Dana schreef op 02 april 2014 @ 00:06:
De vraag hoe je zou kunnen afvallen kan je beter aan je behandelend artsen stellen, lijkt me.
Ja, dat lijkt me ook, of eigenlijk vooral aan een diëtist. Ik denk dat iedereen die in een rolstoel belandt, dik(ker) wordt, lijkt me eigenlijk heel logisch. Ik zou zeker eens met een diëtist gaan praten, die zijn hierin gespecialiseerd.
Wat me trouwens ook opvalt aan je bericht is de zin "Voorheen was ik succesvol in een representatieve baan." Betekent dit dat je je baan ook nog kwijt bent? Het klinkt wel heel heftig allemaal!
Was het lyme?
In elk geval heel veel sterkte en ik hoop dat je hier nog wat tips krijgt.
De vraag hoe je zou kunnen afvallen kan je beter aan je behandelend artsen stellen, lijkt me.
Ja, dat lijkt me ook, of eigenlijk vooral aan een diëtist. Ik denk dat iedereen die in een rolstoel belandt, dik(ker) wordt, lijkt me eigenlijk heel logisch. Ik zou zeker eens met een diëtist gaan praten, die zijn hierin gespecialiseerd.
Wat me trouwens ook opvalt aan je bericht is de zin "Voorheen was ik succesvol in een representatieve baan." Betekent dit dat je je baan ook nog kwijt bent? Het klinkt wel heel heftig allemaal!
Was het lyme?
In elk geval heel veel sterkte en ik hoop dat je hier nog wat tips krijgt.
woensdag 2 april 2014 om 00:57
quote:Dana schreef op 02 april 2014 @ 00:06:
Wat erg dat je zo gehandicapt bent geraakt. Wat voor bacteriële infectie was dat en waar en hoe heb je die opgelopen?
De vraag hoe je zou kunnen afvallen kan je beter aan je behandelend artsen stellen, lijkt me. Komt dat tijdens de revalidatie helemaal niet ter sprake?
dank jullie wel voor jullie reacties
Het is een bacterie die normaal in je keel voorkomt en daar weinig kwaad doet. Alleen in enkele (zeldzame) gevallen kan het voorkomen dat hij elders in je lichaam nestelt en dan een vleesetende bacterie word: fasciitis necroticans, met alle gevolgen van dien. Bij mij was het mede te wijten aan slechte doorbloeding, erfelijke aandoening, waardoor de schade groot was. ze zijn dan genoodzaakt de aangetaste ledematen te amputeren en dat moet dan snel ook want het kan binnen 48 uur dodelijk zijn.
Na de operatie wist ik niet precies wat er gebeurt was omdat ze vtv niet goed konden inlichten wat ze moesten amputeren, dat werd tijdens de operatie duidelijk en bovendien had ik hoge koorts en helse pijn dus ging alles in een roes aan me voorbij. Na de operatie beseftee ik dus pas echt wat er gebeurt was.
dat komt wel ter sprake natuurlijk, alleen zit ik ook met persoonlijke omstandigheden die het lastiger maken, maar zie mijn andere topic
Wat erg dat je zo gehandicapt bent geraakt. Wat voor bacteriële infectie was dat en waar en hoe heb je die opgelopen?
De vraag hoe je zou kunnen afvallen kan je beter aan je behandelend artsen stellen, lijkt me. Komt dat tijdens de revalidatie helemaal niet ter sprake?
dank jullie wel voor jullie reacties
Het is een bacterie die normaal in je keel voorkomt en daar weinig kwaad doet. Alleen in enkele (zeldzame) gevallen kan het voorkomen dat hij elders in je lichaam nestelt en dan een vleesetende bacterie word: fasciitis necroticans, met alle gevolgen van dien. Bij mij was het mede te wijten aan slechte doorbloeding, erfelijke aandoening, waardoor de schade groot was. ze zijn dan genoodzaakt de aangetaste ledematen te amputeren en dat moet dan snel ook want het kan binnen 48 uur dodelijk zijn.
Na de operatie wist ik niet precies wat er gebeurt was omdat ze vtv niet goed konden inlichten wat ze moesten amputeren, dat werd tijdens de operatie duidelijk en bovendien had ik hoge koorts en helse pijn dus ging alles in een roes aan me voorbij. Na de operatie beseftee ik dus pas echt wat er gebeurt was.
dat komt wel ter sprake natuurlijk, alleen zit ik ook met persoonlijke omstandigheden die het lastiger maken, maar zie mijn andere topic
woensdag 2 april 2014 om 01:07
Ach lieve TO, ik las je eerste berichtje en het werd me al koud om het hart, heb een keer zoiets gezien. Brrr fasciitis necroticans is echt afschuwelijk!
Ik vind je berichtje ook positief en dapper, volgens mij ben je goed aan het herstellen. Knap hoor, goed dat je zo'n positieve instelling vasthoudt!
Iig wil ik je van harte welkom heten op het forum tips heb ik niet erg, het lijkt me inderdaad heel belangrijk dat je dit met het revalidatieteam bespreekt. Daar zitten neem ik aan ook fysiotherapeuten en diëtisten bij die je hiermee kunnen helpen? En anders kunnen ze het vast voor je regelen!
Succes meid!
Ik vind je berichtje ook positief en dapper, volgens mij ben je goed aan het herstellen. Knap hoor, goed dat je zo'n positieve instelling vasthoudt!
Iig wil ik je van harte welkom heten op het forum tips heb ik niet erg, het lijkt me inderdaad heel belangrijk dat je dit met het revalidatieteam bespreekt. Daar zitten neem ik aan ook fysiotherapeuten en diëtisten bij die je hiermee kunnen helpen? En anders kunnen ze het vast voor je regelen!
Succes meid!
woensdag 2 april 2014 om 01:08
woensdag 2 april 2014 om 02:00
Hoi Eva,
Wat een horror heb jij mee gemaakt zeg.
Wat zal jij moeten omschakelen wb jouw leven. Alles is veranderd, en niet alleen de buitenkant.
In je andere topic schreef je dat je voorheen vond dat dikke mensen het aan zichzelf te wijten hadden. Nu ben je zelf dik en gaat die mening wellicht herzien. Je gaat de wereld anders beschouwen. Door leed vaak genuanceerder.
Voorheen deed je modellenwerk. Misschien is het eeb idee om je nu meer op het innerlijk v de mens te richten.
Om je ADHD enigszins te beteugelen zou je kunnen mediteren. Je bent tot zitten veroordeed,dus kun je ook zinvol zitten.
Er zijn nog genoeg uitdagingen die je op kan pakken.
Zoek de grenzen op binnen jouw beperktheid, en ontdek dat je zi beperkt bent als je zelf toe laat.
Heel veel sterkte!
Wat een horror heb jij mee gemaakt zeg.
Wat zal jij moeten omschakelen wb jouw leven. Alles is veranderd, en niet alleen de buitenkant.
In je andere topic schreef je dat je voorheen vond dat dikke mensen het aan zichzelf te wijten hadden. Nu ben je zelf dik en gaat die mening wellicht herzien. Je gaat de wereld anders beschouwen. Door leed vaak genuanceerder.
Voorheen deed je modellenwerk. Misschien is het eeb idee om je nu meer op het innerlijk v de mens te richten.
Om je ADHD enigszins te beteugelen zou je kunnen mediteren. Je bent tot zitten veroordeed,dus kun je ook zinvol zitten.
Er zijn nog genoeg uitdagingen die je op kan pakken.
Zoek de grenzen op binnen jouw beperktheid, en ontdek dat je zi beperkt bent als je zelf toe laat.
Heel veel sterkte!
woensdag 2 april 2014 om 07:06
Wat een heftige tijd heb jij achter de rug!
Overleg met je revalidatie arts welke rolstoelsporten je zou kunnen doen, dan kan je in ieder geval weer je energie kwijt.
Eet je nog steeds teveel? Dan zou je dat in samenwerking met dietist of psycholoog kunnen aanpakken.
Verder eens met Kerrie, ziekte brengt een hoop nieuwe inzichten met zich mee. Probeer te kijken welke positieve dingen je kan meenemen.
Overleg met je revalidatie arts welke rolstoelsporten je zou kunnen doen, dan kan je in ieder geval weer je energie kwijt.
Eet je nog steeds teveel? Dan zou je dat in samenwerking met dietist of psycholoog kunnen aanpakken.
Verder eens met Kerrie, ziekte brengt een hoop nieuwe inzichten met zich mee. Probeer te kijken welke positieve dingen je kan meenemen.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
woensdag 2 april 2014 om 11:23
nogmaals dank voor alle lieve reacties.
Ik probeer de vragen te beantwoorden:
- ik ben afgekeurd voor mijn oude functie en zit nu nog in de ziektewet, nog een half jaar. Er word gekeken naar vervangend werk via spoor 2 traject. Alleen moet nog blijken wat eer wel en niet geschikt is. IK weet nu iig dat protheses geen optie zijn en dus moet werk daar op aangepast worden. Ik zou administratief werk kunnen, alleen door mijn adhd is dat soort werk voor mij onmogelijk. Alles bij elkaar ziet het er naar uit dat ik door alle beperkingen een dusdanig verlies van arbeidscapaciteit heb tov oude functie dat ik tussen de 80-100% ao word verklaard. Dit zal straks bij de wia keuring duidelijk worden.
- protheses zijn voor mij geen optie. Dit heb ik uiteraard geprobeerd tijdens de revalidatie en uiteindelijk besloten dat ik beter zónder kan bewegen/functioneren dan mét en daar gaat het uiteindelijk om.
- ik weet dat het om het innerlijk gaat, maar mijn leven was voorheen enkel op uiterlijkheden gericht en ik besef nu hoe makkelijk ik het had omdat ik slank en knap was. Mannen voor het uitkiezen en ik kreeg door mijn uiterlijk veel voor elkaar. Nu merk ik dat ik wel aandacht krijg op straat, maar dan héél anders. Mannen zijn eerder bang voor me lijkt het dan dat ze massaal op me reageren.
Ik vind het best lastig om dat uiterlijke aspect los te laten en probeer er nog steeds goed uut te zien. wat betreft dikke mensen snap ik nog steeds niet dat iemand dik word met een gezond lichaam. Voor mijn operatie was ik ook altijd super slank en pas nu ik gehandicapt ben ben ik helaas dikker geworden. Ik wil dat alleen niet accepteren en mijn streven is om mijn oude figuur terug te krijgen waar mogelijk
Ik probeer de vragen te beantwoorden:
- ik ben afgekeurd voor mijn oude functie en zit nu nog in de ziektewet, nog een half jaar. Er word gekeken naar vervangend werk via spoor 2 traject. Alleen moet nog blijken wat eer wel en niet geschikt is. IK weet nu iig dat protheses geen optie zijn en dus moet werk daar op aangepast worden. Ik zou administratief werk kunnen, alleen door mijn adhd is dat soort werk voor mij onmogelijk. Alles bij elkaar ziet het er naar uit dat ik door alle beperkingen een dusdanig verlies van arbeidscapaciteit heb tov oude functie dat ik tussen de 80-100% ao word verklaard. Dit zal straks bij de wia keuring duidelijk worden.
- protheses zijn voor mij geen optie. Dit heb ik uiteraard geprobeerd tijdens de revalidatie en uiteindelijk besloten dat ik beter zónder kan bewegen/functioneren dan mét en daar gaat het uiteindelijk om.
- ik weet dat het om het innerlijk gaat, maar mijn leven was voorheen enkel op uiterlijkheden gericht en ik besef nu hoe makkelijk ik het had omdat ik slank en knap was. Mannen voor het uitkiezen en ik kreeg door mijn uiterlijk veel voor elkaar. Nu merk ik dat ik wel aandacht krijg op straat, maar dan héél anders. Mannen zijn eerder bang voor me lijkt het dan dat ze massaal op me reageren.
Ik vind het best lastig om dat uiterlijke aspect los te laten en probeer er nog steeds goed uut te zien. wat betreft dikke mensen snap ik nog steeds niet dat iemand dik word met een gezond lichaam. Voor mijn operatie was ik ook altijd super slank en pas nu ik gehandicapt ben ben ik helaas dikker geworden. Ik wil dat alleen niet accepteren en mijn streven is om mijn oude figuur terug te krijgen waar mogelijk
woensdag 2 april 2014 om 11:31
quote:eva_zonder_benen schreef op 02 april 2014 @ 11:23:
nogmaals dank voor alle lieve reacties.
Ik probeer de vragen te beantwoorden:
- ik ben afgekeurd voor mijn oude functie en zit nu nog in de ziektewet, nog een half jaar. Er word gekeken naar vervangend werk via spoor 2 traject. Alleen moet nog blijken wat eer wel en niet geschikt is. IK weet nu iig dat protheses geen optie zijn en dus moet werk daar op aangepast worden. Ik zou administratief werk kunnen, alleen door mijn adhd is dat soort werk voor mij onmogelijk. Alles bij elkaar ziet het er naar uit dat ik door alle beperkingen een dusdanig verlies van arbeidscapaciteit heb tov oude functie dat ik tussen de 80-100% ao word verklaard. Dit zal straks bij de wia keuring duidelijk worden.
- protheses zijn voor mij geen optie. Dit heb ik uiteraard geprobeerd tijdens de revalidatie en uiteindelijk besloten dat ik beter zónder kan bewegen/functioneren dan mét en daar gaat het uiteindelijk om.
- ik weet dat het om het innerlijk gaat, maar mijn leven was voorheen enkel op uiterlijkheden gericht en ik besef nu hoe makkelijk ik het had omdat ik slank en knap was. Mannen voor het uitkiezen en ik kreeg door mijn uiterlijk veel voor elkaar. Nu merk ik dat ik wel aandacht krijg op straat, maar dan héél anders. Mannen zijn eerder bang voor me lijkt het dan dat ze massaal op me reageren.
Ik vind het best lastig om dat uiterlijke aspect los te laten en probeer er nog steeds goed uut te zien. wat betreft dikke mensen snap ik nog steeds niet dat iemand dik word met een gezond lichaam. Voor mijn operatie was ik ook altijd super slank en pas nu ik gehandicapt ben ben ik helaas dikker geworden. Ik wil dat alleen niet accepteren en mijn streven is om mijn oude figuur terug te krijgen waar mogelijkOei, dat zijn harde lessen allemaal Eva.
nogmaals dank voor alle lieve reacties.
Ik probeer de vragen te beantwoorden:
- ik ben afgekeurd voor mijn oude functie en zit nu nog in de ziektewet, nog een half jaar. Er word gekeken naar vervangend werk via spoor 2 traject. Alleen moet nog blijken wat eer wel en niet geschikt is. IK weet nu iig dat protheses geen optie zijn en dus moet werk daar op aangepast worden. Ik zou administratief werk kunnen, alleen door mijn adhd is dat soort werk voor mij onmogelijk. Alles bij elkaar ziet het er naar uit dat ik door alle beperkingen een dusdanig verlies van arbeidscapaciteit heb tov oude functie dat ik tussen de 80-100% ao word verklaard. Dit zal straks bij de wia keuring duidelijk worden.
- protheses zijn voor mij geen optie. Dit heb ik uiteraard geprobeerd tijdens de revalidatie en uiteindelijk besloten dat ik beter zónder kan bewegen/functioneren dan mét en daar gaat het uiteindelijk om.
- ik weet dat het om het innerlijk gaat, maar mijn leven was voorheen enkel op uiterlijkheden gericht en ik besef nu hoe makkelijk ik het had omdat ik slank en knap was. Mannen voor het uitkiezen en ik kreeg door mijn uiterlijk veel voor elkaar. Nu merk ik dat ik wel aandacht krijg op straat, maar dan héél anders. Mannen zijn eerder bang voor me lijkt het dan dat ze massaal op me reageren.
Ik vind het best lastig om dat uiterlijke aspect los te laten en probeer er nog steeds goed uut te zien. wat betreft dikke mensen snap ik nog steeds niet dat iemand dik word met een gezond lichaam. Voor mijn operatie was ik ook altijd super slank en pas nu ik gehandicapt ben ben ik helaas dikker geworden. Ik wil dat alleen niet accepteren en mijn streven is om mijn oude figuur terug te krijgen waar mogelijkOei, dat zijn harde lessen allemaal Eva.
odi et amo
woensdag 2 april 2014 om 11:36
quote:eva_zonder_benen schreef op 02 april 2014 @ 11:23:
wat betreft dikke mensen snap ik nog steeds niet dat iemand dik word met een gezond lichaam. Voor mijn operatie was ik ook altijd super slank en pas nu ik gehandicapt ben ben ik helaas dikker geworden. Depressie is ook een ziekte, al zit die tussen de oren. Als je niet goed in je vel zit, worden mensen vaak ook dikker.
wat betreft dikke mensen snap ik nog steeds niet dat iemand dik word met een gezond lichaam. Voor mijn operatie was ik ook altijd super slank en pas nu ik gehandicapt ben ben ik helaas dikker geworden. Depressie is ook een ziekte, al zit die tussen de oren. Als je niet goed in je vel zit, worden mensen vaak ook dikker.
woensdag 2 april 2014 om 14:34
Ik denk dat je vroeger je oordeel nogal snel klaar had over anderen, en dat je nu ziet dat er achter veel dingen een verhaal zit
Nu moet je leren je mind set te veranderen. Niet iedereen denkt zoals jij (dacht).
Ik heb me bijvoorbeeld nooit zo druk gemaakt om knap/niet knap, dik/dun. Er is letterlijk zoveel meer than meets the eye. En natuurlijk zou ik me dingen afvragen als ik iemand met een beperking zou ontmoeten voor een date: hoe moet dat met seks/kinderen/etc. Dat gaat toch door je heen. Maar dat zou mij er niet van weerhouden met iemand te daten die zo'n beperking heeft, daar vind je gaandeweg wel een oplossing voor.
Maar wat je moet veranderen is de gedachte dat je alleen maar mooi bent als je slank bent en aan het modebeeld voldoet. Dat is maar een modebeeld.
Mooi zijn zit in meer dan je kledingmaat gelukkig, en je hoeft niet eens mooi te zijn om aantrekkelijk gevonden te worden, godzijdank, anders zou het wel een heel treurige wereld worden.
En tenslotte: beauty is in the eye of the beholder. Ik weet zeker dat 80% van het VF of nog meer mijn vriend straal voorbij zou lopen. Waarom? Omdat we allemaal door iets anders aangetrokken worden in iemand en dat heeft minder met uiterlijk te maken dan jij denkt.
Echt pin je niet zo vast op dat dik zijn. Mijn moeder is dik. En prachtig!
Nu moet je leren je mind set te veranderen. Niet iedereen denkt zoals jij (dacht).
Ik heb me bijvoorbeeld nooit zo druk gemaakt om knap/niet knap, dik/dun. Er is letterlijk zoveel meer than meets the eye. En natuurlijk zou ik me dingen afvragen als ik iemand met een beperking zou ontmoeten voor een date: hoe moet dat met seks/kinderen/etc. Dat gaat toch door je heen. Maar dat zou mij er niet van weerhouden met iemand te daten die zo'n beperking heeft, daar vind je gaandeweg wel een oplossing voor.
Maar wat je moet veranderen is de gedachte dat je alleen maar mooi bent als je slank bent en aan het modebeeld voldoet. Dat is maar een modebeeld.
Mooi zijn zit in meer dan je kledingmaat gelukkig, en je hoeft niet eens mooi te zijn om aantrekkelijk gevonden te worden, godzijdank, anders zou het wel een heel treurige wereld worden.
En tenslotte: beauty is in the eye of the beholder. Ik weet zeker dat 80% van het VF of nog meer mijn vriend straal voorbij zou lopen. Waarom? Omdat we allemaal door iets anders aangetrokken worden in iemand en dat heeft minder met uiterlijk te maken dan jij denkt.
Echt pin je niet zo vast op dat dik zijn. Mijn moeder is dik. En prachtig!
woensdag 2 april 2014 om 17:44
Hai Eva!
Wat een heftig verhaal zeg!
Ben zelf 4 jaar geleden mijn beide onderbenen kwijtgeraakt door trombose. De arts stuurde me steeds weg met 'zit tussen je oren' (was de enige plek zo'n beetje waar geen trombose zat, maar hij doelde natuurlijk niet op trombose) en 'wintertenen'.
Om een heel lang verhaal heel kort te maken: ik loop wel, al is dat wel eens meer geweest. In het eerste jaar kreeg ik fantastische protheses en kon ik 7 km per dag lopen. Toen kreeg ik een ander systeem en kon ik nog maar 3 km per dag.
Momenteel ben ik 34 weken zwanger van ons eerste kindje.., Iets dat niemand voor mogelijk had gehouden. Deze week wordt het kindje gehaald (om andere gezondheidsredenen) Ik hoop volgende week wat meer tijd te hebben om te reageren... Deze dagen zijn een beetje hectisch (en brengen héél veel herinneringen aan de amputatie naar boven!) Volgende week lig ik nog in het zh en kan ik dus rustig reageren..
Als je wilt mailen: kuuk 1978 @ gmail . com (zonder spaties!)
Dan probeer ik een beetje bij te lezen en de voorgaande reacties te lezen.
Ik hoop dat je veel waardevolle en praktische tips opdoet op dit forum!!
Ben je misschien al lid van KMK (korter maar krachtig) ? (daar ken ik iemand met een soortgelijk verhaal als jij!)
Wat een heftig verhaal zeg!
Ben zelf 4 jaar geleden mijn beide onderbenen kwijtgeraakt door trombose. De arts stuurde me steeds weg met 'zit tussen je oren' (was de enige plek zo'n beetje waar geen trombose zat, maar hij doelde natuurlijk niet op trombose) en 'wintertenen'.
Om een heel lang verhaal heel kort te maken: ik loop wel, al is dat wel eens meer geweest. In het eerste jaar kreeg ik fantastische protheses en kon ik 7 km per dag lopen. Toen kreeg ik een ander systeem en kon ik nog maar 3 km per dag.
Momenteel ben ik 34 weken zwanger van ons eerste kindje.., Iets dat niemand voor mogelijk had gehouden. Deze week wordt het kindje gehaald (om andere gezondheidsredenen) Ik hoop volgende week wat meer tijd te hebben om te reageren... Deze dagen zijn een beetje hectisch (en brengen héél veel herinneringen aan de amputatie naar boven!) Volgende week lig ik nog in het zh en kan ik dus rustig reageren..
Als je wilt mailen: kuuk 1978 @ gmail . com (zonder spaties!)
Dan probeer ik een beetje bij te lezen en de voorgaande reacties te lezen.
Ik hoop dat je veel waardevolle en praktische tips opdoet op dit forum!!
Ben je misschien al lid van KMK (korter maar krachtig) ? (daar ken ik iemand met een soortgelijk verhaal als jij!)
woensdag 2 april 2014 om 17:56
quote:eva_zonder_benen schreef op 02 april 2014 @ 11:23:
nogmaals dank voor alle lieve reacties.
Ik probeer de vragen te beantwoorden:
- ik ben afgekeurd voor mijn oude functie en zit nu nog in de ziektewet, nog een half jaar. Er word gekeken naar vervangend werk via spoor 2 traject. Alleen moet nog blijken wat eer wel en niet geschikt is. IK weet nu iig dat protheses geen optie zijn en dus moet werk daar op aangepast worden. Ik zou administratief werk kunnen, alleen door mijn adhd is dat soort werk voor mij onmogelijk. Alles bij elkaar ziet het er naar uit dat ik door alle beperkingen een dusdanig verlies van arbeidscapaciteit heb tov oude functie dat ik tussen de 80-100% ao word verklaard. Dit zal straks bij de wia keuring duidelijk worden.
- protheses zijn voor mij geen optie. Dit heb ik uiteraard geprobeerd tijdens de revalidatie en uiteindelijk besloten dat ik beter zónder kan bewegen/functioneren dan mét en daar gaat het uiteindelijk om.
- ik weet dat het om het innerlijk gaat, maar mijn leven was voorheen enkel op uiterlijkheden gericht en ik besef nu hoe makkelijk ik het had omdat ik slank en knap was. Mannen voor het uitkiezen en ik kreeg door mijn uiterlijk veel voor elkaar. Nu merk ik dat ik wel aandacht krijg op straat, maar dan héél anders. Mannen zijn eerder bang voor me lijkt het dan dat ze massaal op me reageren.
Ik vind het best lastig om dat uiterlijke aspect los te laten en probeer er nog steeds goed uut te zien. wat betreft dikke mensen snap ik nog steeds niet dat iemand dik word met een gezond lichaam. Voor mijn operatie was ik ook altijd super slank en pas nu ik gehandicapt ben ben ik helaas dikker geworden. Ik wil dat alleen niet accepteren en mijn streven is om mijn oude figuur terug te krijgen waar mogelijk
Toen ik ziek werd liet mijn toenmalige vriend mij zitten... Van de amputatie was nog niet eens sprake, maar doordat ik ziek was was ik niet meer de zelfstandige, energieke vrouw waar hij voor gevallen was.... Wat ben ik dáár ziek van geweest, van die opmerking! Tijdens mijn zh-verblijf en tijdens de revalidatie heb ik me ook zorgen gemaakt hoe mensen mij zouden zien...
Na bijna een jaar heb ik de stoute schoenen aangetrokken en en ik gaan daten (lang leve internet! ik vertelde altijd wel heel snel dat ik een stukje miste!)
Date 1 was een vent die het geweldig vond dat hij een vrouw trof die op de één of andere manier ´afhankelijk´ van hem zou zijn... Daar knapte ik op 1 avondje behoorlijk op af.
Date 2 zat nog te vast aan zijn vorige relatie en bedonderde me al voordat we een week samen waren...
Date 3 sprak uit dat hij het wel een dingetje vond als hij bedacht hoe ik naakt was (hij was wel eerlijk, we hadden het eerste kopje koffie nog niet eens op!)
Date 4 is mijn huidige man. Toen hij op me af kwam lopen schoot compleet de bliksem door me heen... Twee weken later waren we een stel (vandaag precies 3 jaar!) en 4 maanden later zat hij voor me op z´n knieen.
Hij heeft het nooit een punt gevonden dat ik mijn benen mis. En hij is er altijd zó relaxt mee omgegaan!
Ik kreeg in het begin wel altijd de vraag ` Hoe kennen jullie elkaar?´ en ´ Heeft hij ook iets?´ Ik antwoordde dan altijd `ja tuurlijk, ik geen benen, hij geen armen..´ want dat is logisch, hahaha..
nogmaals dank voor alle lieve reacties.
Ik probeer de vragen te beantwoorden:
- ik ben afgekeurd voor mijn oude functie en zit nu nog in de ziektewet, nog een half jaar. Er word gekeken naar vervangend werk via spoor 2 traject. Alleen moet nog blijken wat eer wel en niet geschikt is. IK weet nu iig dat protheses geen optie zijn en dus moet werk daar op aangepast worden. Ik zou administratief werk kunnen, alleen door mijn adhd is dat soort werk voor mij onmogelijk. Alles bij elkaar ziet het er naar uit dat ik door alle beperkingen een dusdanig verlies van arbeidscapaciteit heb tov oude functie dat ik tussen de 80-100% ao word verklaard. Dit zal straks bij de wia keuring duidelijk worden.
- protheses zijn voor mij geen optie. Dit heb ik uiteraard geprobeerd tijdens de revalidatie en uiteindelijk besloten dat ik beter zónder kan bewegen/functioneren dan mét en daar gaat het uiteindelijk om.
- ik weet dat het om het innerlijk gaat, maar mijn leven was voorheen enkel op uiterlijkheden gericht en ik besef nu hoe makkelijk ik het had omdat ik slank en knap was. Mannen voor het uitkiezen en ik kreeg door mijn uiterlijk veel voor elkaar. Nu merk ik dat ik wel aandacht krijg op straat, maar dan héél anders. Mannen zijn eerder bang voor me lijkt het dan dat ze massaal op me reageren.
Ik vind het best lastig om dat uiterlijke aspect los te laten en probeer er nog steeds goed uut te zien. wat betreft dikke mensen snap ik nog steeds niet dat iemand dik word met een gezond lichaam. Voor mijn operatie was ik ook altijd super slank en pas nu ik gehandicapt ben ben ik helaas dikker geworden. Ik wil dat alleen niet accepteren en mijn streven is om mijn oude figuur terug te krijgen waar mogelijk
Toen ik ziek werd liet mijn toenmalige vriend mij zitten... Van de amputatie was nog niet eens sprake, maar doordat ik ziek was was ik niet meer de zelfstandige, energieke vrouw waar hij voor gevallen was.... Wat ben ik dáár ziek van geweest, van die opmerking! Tijdens mijn zh-verblijf en tijdens de revalidatie heb ik me ook zorgen gemaakt hoe mensen mij zouden zien...
Na bijna een jaar heb ik de stoute schoenen aangetrokken en en ik gaan daten (lang leve internet! ik vertelde altijd wel heel snel dat ik een stukje miste!)
Date 1 was een vent die het geweldig vond dat hij een vrouw trof die op de één of andere manier ´afhankelijk´ van hem zou zijn... Daar knapte ik op 1 avondje behoorlijk op af.
Date 2 zat nog te vast aan zijn vorige relatie en bedonderde me al voordat we een week samen waren...
Date 3 sprak uit dat hij het wel een dingetje vond als hij bedacht hoe ik naakt was (hij was wel eerlijk, we hadden het eerste kopje koffie nog niet eens op!)
Date 4 is mijn huidige man. Toen hij op me af kwam lopen schoot compleet de bliksem door me heen... Twee weken later waren we een stel (vandaag precies 3 jaar!) en 4 maanden later zat hij voor me op z´n knieen.
Hij heeft het nooit een punt gevonden dat ik mijn benen mis. En hij is er altijd zó relaxt mee omgegaan!
Ik kreeg in het begin wel altijd de vraag ` Hoe kennen jullie elkaar?´ en ´ Heeft hij ook iets?´ Ik antwoordde dan altijd `ja tuurlijk, ik geen benen, hij geen armen..´ want dat is logisch, hahaha..
woensdag 2 april 2014 om 19:40
lieve kuuk, pixiedust en anderen
Kuuk, Dank voor je positieve verhalen, natuurlijk niet dat wat je is overkomen, maar hoe je er mee omgaat. Ik heb al heel veel tips gekregen waar ik wat mee kan, waaronder van Pixiedust. Maak je dus geen zorgen dat je mijn vragen nog uitgebreid moet lezen en antwoorden (behalve als je dit zelf natuurlijk leuk vind om te doen) ik heb sowieso erg veel moeite met info verwerken en omdat het nu zoveel is moet ik het eerst rustig verwerken voordat ik weer iets op kan nemen. Ik had niet verwacht dat ik zoveel reacties zou krijgen en dat waardeer ik zeer. Ik wil alleen niet dat jullie nu nog meer moeite gaan doen om mij tips te geven omdat het nu wel even genoeg is qua info. Het is sowieso allemaal nieuw en overweldigend de situatie dus stap voor stap dingen aanpakken.
nogmaals dank voor alle moeite en tips
Kuuk, Dank voor je positieve verhalen, natuurlijk niet dat wat je is overkomen, maar hoe je er mee omgaat. Ik heb al heel veel tips gekregen waar ik wat mee kan, waaronder van Pixiedust. Maak je dus geen zorgen dat je mijn vragen nog uitgebreid moet lezen en antwoorden (behalve als je dit zelf natuurlijk leuk vind om te doen) ik heb sowieso erg veel moeite met info verwerken en omdat het nu zoveel is moet ik het eerst rustig verwerken voordat ik weer iets op kan nemen. Ik had niet verwacht dat ik zoveel reacties zou krijgen en dat waardeer ik zeer. Ik wil alleen niet dat jullie nu nog meer moeite gaan doen om mij tips te geven omdat het nu wel even genoeg is qua info. Het is sowieso allemaal nieuw en overweldigend de situatie dus stap voor stap dingen aanpakken.
nogmaals dank voor alle moeite en tips
woensdag 28 mei 2014 om 17:29
Eva, ik lees dit topic nu pas en ik vind het vreselijk wat je hebt meegemaakt. Mijn oma is 8 jaar geleden overleden aan deze vleesetende bacterie. Amputeren (in haar geval haar arm) kon niet meer omdat haar organen ook al aangetast waren. Het ging zo snel en het was heftig om haar arm te zien (en om haar te zien sterven).
Ik wens je heel veel kracht en sterkte en ik hoop dat je je draai weer een beetje kan vinden. Ik weet niet wat ik moet/kan zeggen behalve sterkte
Ik wens je heel veel kracht en sterkte en ik hoop dat je je draai weer een beetje kan vinden. Ik weet niet wat ik moet/kan zeggen behalve sterkte
