Relaties
alle pijlers
schoonmoeder
maandag 30 juni 2008 om 14:50
mijn vriend gaat mijn kinderen erkennen.
dit melde ik heel vrolijk aan mijn schoonmoeder, en kreeg eigenlijk geen reactie.
later belde ik haar nogmaals, omdat het toch niet lekker zat. en ik kreeg me toch een berg modder over me heen!
het kwam eigenlijk hier op neer:
-ze zijn niet haar vlees en bloed, dus ook nooit haar echte kleinkinderen
-ze zal nooit zoveel van ze kunnen houden
-ze voelt zich schuldig naar dr echte kleinkinderen omdat ze nu nooit meer iets alleen met hun kan doen
en nog een berg meer van dit soort spul.
nu heeft mijn vriend ook kids. en mijn ouders hebben die eigenlijk vanaf dag 1 in hun hart gesloten. er word geen onderscheid gemaakt en ze horen er helemaal bij (ze staan zelfs in het testament) ik doe ook mijn best om alles en iedereen gelijk te behandelen (wat soms wel moeilijk is omdat ze hier niet permanent wonen) en voor mijn gevoel doet mijn vriend dat ook.
we hebben hierover het weekend gepraat en mijn vriend is daar heel makkelijk in: het draait om ons, wij zijn belangrijk en wat een buitenstaander ervan vind intresseert me niet. (over zijn eigen ouders) dus voor hem is het daarmee klaar.
maar ik zit er best wel mee, waarom zegt ze zulke dingen?
we hebben allebei een rottijd achter de rug, en het gaat heel goed zo met zijn allen. maar dit doet me meer dan ik had verwacht. ik had toch stiekum wel verwacht dat ze blij zou zijn dat het goed gaat met dr zoon.
dit melde ik heel vrolijk aan mijn schoonmoeder, en kreeg eigenlijk geen reactie.
later belde ik haar nogmaals, omdat het toch niet lekker zat. en ik kreeg me toch een berg modder over me heen!
het kwam eigenlijk hier op neer:
-ze zijn niet haar vlees en bloed, dus ook nooit haar echte kleinkinderen
-ze zal nooit zoveel van ze kunnen houden
-ze voelt zich schuldig naar dr echte kleinkinderen omdat ze nu nooit meer iets alleen met hun kan doen
en nog een berg meer van dit soort spul.
nu heeft mijn vriend ook kids. en mijn ouders hebben die eigenlijk vanaf dag 1 in hun hart gesloten. er word geen onderscheid gemaakt en ze horen er helemaal bij (ze staan zelfs in het testament) ik doe ook mijn best om alles en iedereen gelijk te behandelen (wat soms wel moeilijk is omdat ze hier niet permanent wonen) en voor mijn gevoel doet mijn vriend dat ook.
we hebben hierover het weekend gepraat en mijn vriend is daar heel makkelijk in: het draait om ons, wij zijn belangrijk en wat een buitenstaander ervan vind intresseert me niet. (over zijn eigen ouders) dus voor hem is het daarmee klaar.
maar ik zit er best wel mee, waarom zegt ze zulke dingen?
we hebben allebei een rottijd achter de rug, en het gaat heel goed zo met zijn allen. maar dit doet me meer dan ik had verwacht. ik had toch stiekum wel verwacht dat ze blij zou zijn dat het goed gaat met dr zoon.
maandag 30 juni 2008 om 21:57
Wat een rotreacties tulepje. Eerst met dat trouwen en nu dit weer. Weet je, dit zijn precies de schoonmoeders die overal zitten te vertellen dat hun evil schoondochter hun zoon van ze afgepikt heeft omdat ze weigeren in te zien dat ze hem helemaal zelf weggejaagd hebben.
Mijn schoonloeder zit bijna dagelijks op mijn vriend in te praten dat hij zijn relatie met mij moet verbreken want ik ben niet goed genoeg (Joost mag weten waarom). Zijn reactie is dezelfde als van jouw man, ook geen prater maar kort maar krachtig "Daar heeft ze niks mee te maken, ik ben met jou gelukkig en dat is het enige wat ik belangrijk vind". Dat is natuurlijk ontzettend fijn om te horen maar ik kan het -- net als jij -- ook niet loslaten. Wil ze haar zoon dan niet gelukkig zien? Ze maakt hem het leven zuur en heeft het zelf niet eens door. Ik begrijp er gewoon niks van, waarom doet iemand zo.
Mijn schoonloeder zit bijna dagelijks op mijn vriend in te praten dat hij zijn relatie met mij moet verbreken want ik ben niet goed genoeg (Joost mag weten waarom). Zijn reactie is dezelfde als van jouw man, ook geen prater maar kort maar krachtig "Daar heeft ze niks mee te maken, ik ben met jou gelukkig en dat is het enige wat ik belangrijk vind". Dat is natuurlijk ontzettend fijn om te horen maar ik kan het -- net als jij -- ook niet loslaten. Wil ze haar zoon dan niet gelukkig zien? Ze maakt hem het leven zuur en heeft het zelf niet eens door. Ik begrijp er gewoon niks van, waarom doet iemand zo.
dinsdag 1 juli 2008 om 16:48
quote:superstar_2 schreef op 30 juni 2008 @ 21:45:
Wat ben ik blij dat mijn schoonouders geen kinderen hebben en ik godzijdank niets met ze te maken hoef te hebben..
Huh? Jouw schoonouders hebben geen kinderen? Hoe kunnen ze dan schoonouders zijn? Met wie heb je een relatie dan?
Wat ben ik blij dat mijn schoonouders geen kinderen hebben en ik godzijdank niets met ze te maken hoef te hebben..
Huh? Jouw schoonouders hebben geen kinderen? Hoe kunnen ze dan schoonouders zijn? Met wie heb je een relatie dan?
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 1 juli 2008 om 17:13
"het kwam eigenlijk hier op neer:
-ze zijn niet haar vlees en bloed, dus ook nooit haar echte kleinkinderen
-ze zal nooit zoveel van ze kunnen houden
-ze voelt zich schuldig naar dr echte kleinkinderen omdat ze nu nooit meer iets alleen met hun kan doen"
1. is waar.
2. zou best kunnen, is ook helemaal niet erg. Dat geldt voor de meeste stief(groot-)ouders. Misschien geven jouw kinderen ook meer om hun biologische grootouders.
3. dat is vervelend voor haar maar je kunt er afspraken over maken.
Ik begrijp best dat haar reactie je rauw op het dak is gevallen. Misschien kun je het wat tijd geven. Ook voor de omgeving geldt dat het zo'n vier duurt voordat een samengesteld gezin volledig geaccepteerd is en iedereen heeft kunnen wennen aan de nieuwe situatie. En sommigen hechten nou eenmaal meer aan een bloedband dan anderen. Geef het tijd en probeer er later nog eens op een rustiger moment over te praten.
Feitelijk heb je wel gelijk, echter als je toch zelfs maar een greintje gevoel (lees empathie) in je zak hebt..........
-ze zijn niet haar vlees en bloed, dus ook nooit haar echte kleinkinderen
-ze zal nooit zoveel van ze kunnen houden
-ze voelt zich schuldig naar dr echte kleinkinderen omdat ze nu nooit meer iets alleen met hun kan doen"
1. is waar.
2. zou best kunnen, is ook helemaal niet erg. Dat geldt voor de meeste stief(groot-)ouders. Misschien geven jouw kinderen ook meer om hun biologische grootouders.
3. dat is vervelend voor haar maar je kunt er afspraken over maken.
Ik begrijp best dat haar reactie je rauw op het dak is gevallen. Misschien kun je het wat tijd geven. Ook voor de omgeving geldt dat het zo'n vier duurt voordat een samengesteld gezin volledig geaccepteerd is en iedereen heeft kunnen wennen aan de nieuwe situatie. En sommigen hechten nou eenmaal meer aan een bloedband dan anderen. Geef het tijd en probeer er later nog eens op een rustiger moment over te praten.
Feitelijk heb je wel gelijk, echter als je toch zelfs maar een greintje gevoel (lees empathie) in je zak hebt..........
dinsdag 1 juli 2008 om 17:53
woensdag 2 juli 2008 om 07:43
het voelt best goed om te lezen dat er veel vrouwen zijn met een akelige schoonmoeder. (ondanks dat het rot voelt)
vind het jammer, het had veel leuker kunnen zijn allemaal.
maar als je er goed over nadenkt, zij is in dit geval de verliezer (niet dat je nou van winnen/verliezen kunt spreken)
ik blijf tegen mijn vriend zeggen dat ie eens langs moet gaan (niet daarvoor, maar het blijven zijn ouders) maar hij heeft er geen behoefte aan. ik wil helemaal niet dat hij een soort van "ik moet kiezen" gevoel krijgt. en ik hoop dat me dat lukt.
en voor de kids: ja het is knudde dat ze ze niet wilt accepteren, maar wederom: het is haar verlies.
ze zijn namelijk de 2 liefste kindertjes in de wereld (hum hum) en het is gewoon jammer dat ze ze nu niet ziet opgroeien. want je begrijpt denk ik ook wel dat ik ze daar nu niet meer naartoe laat gaan. ja met verjaardagen etc zullen we gaan, en dan doe ik ook normaal. maar ik ga niet meer extra mijn best doen om geaccepteerd te worden.
ik wens iedereen veel sterkte met hun schoonmoeder. en bedankt voor alle lieve en nuchtere reacties. het heeft me zeker geholpen om het een plekje te geven. ik laat het links liggen. probeer net zo nuchter als mijn vriend te zijn, want dat werkt waarschijnlijk het beste.
vind het jammer, het had veel leuker kunnen zijn allemaal.
maar als je er goed over nadenkt, zij is in dit geval de verliezer (niet dat je nou van winnen/verliezen kunt spreken)
ik blijf tegen mijn vriend zeggen dat ie eens langs moet gaan (niet daarvoor, maar het blijven zijn ouders) maar hij heeft er geen behoefte aan. ik wil helemaal niet dat hij een soort van "ik moet kiezen" gevoel krijgt. en ik hoop dat me dat lukt.
en voor de kids: ja het is knudde dat ze ze niet wilt accepteren, maar wederom: het is haar verlies.
ze zijn namelijk de 2 liefste kindertjes in de wereld (hum hum) en het is gewoon jammer dat ze ze nu niet ziet opgroeien. want je begrijpt denk ik ook wel dat ik ze daar nu niet meer naartoe laat gaan. ja met verjaardagen etc zullen we gaan, en dan doe ik ook normaal. maar ik ga niet meer extra mijn best doen om geaccepteerd te worden.
ik wens iedereen veel sterkte met hun schoonmoeder. en bedankt voor alle lieve en nuchtere reacties. het heeft me zeker geholpen om het een plekje te geven. ik laat het links liggen. probeer net zo nuchter als mijn vriend te zijn, want dat werkt waarschijnlijk het beste.
woensdag 2 juli 2008 om 07:48
roosje11:
dat is nou het rare van het verhaal. als we daar komen (lees:kwamen) was het gelijk van: kom eens bij oma, etc etc.
maar zodra er cadeatjes waren kregen die van mij niets. en nou zit ik niet op haar cadeautjes te wachten, maar voor een kind is dit behoorlijk lullig!!
de jongste is daar een paar keer geweest toen ik echt wegmoest en geen oppas kon vinden. maar dat gaat nu ook niet meer gebeuren... ik laat ze daar niet achter terwijl ik dit nu weet.
het blijft nu bij verjaardagen en andere verplichte bezoekjes en verder niets...
dat is nou het rare van het verhaal. als we daar komen (lees:kwamen) was het gelijk van: kom eens bij oma, etc etc.
maar zodra er cadeatjes waren kregen die van mij niets. en nou zit ik niet op haar cadeautjes te wachten, maar voor een kind is dit behoorlijk lullig!!
de jongste is daar een paar keer geweest toen ik echt wegmoest en geen oppas kon vinden. maar dat gaat nu ook niet meer gebeuren... ik laat ze daar niet achter terwijl ik dit nu weet.
het blijft nu bij verjaardagen en andere verplichte bezoekjes en verder niets...
woensdag 2 juli 2008 om 07:58
quote:tulepje schreef op 02 juli 2008 @ 07:48:
roosje11:
dat is nou het rare van het verhaal. als we daar komen (lees:kwamen) was het gelijk van: kom eens bij oma, etc etc.
maar zodra er cadeatjes waren kregen die van mij niets. en nou zit ik niet op haar cadeautjes te wachten, maar voor een kind is dit behoorlijk lullig!!
de jongste is daar een paar keer geweest toen ik echt wegmoest en geen oppas kon vinden. maar dat gaat nu ook niet meer gebeuren... ik laat ze daar niet achter terwijl ik dit nu weet.
het blijft nu bij verjaardagen en andere verplichte bezoekjes en verder niets...dat is gewoon vals, wel zich als oma opstellen, maar dan toch onderscheid maken
roosje11:
dat is nou het rare van het verhaal. als we daar komen (lees:kwamen) was het gelijk van: kom eens bij oma, etc etc.
maar zodra er cadeatjes waren kregen die van mij niets. en nou zit ik niet op haar cadeautjes te wachten, maar voor een kind is dit behoorlijk lullig!!
de jongste is daar een paar keer geweest toen ik echt wegmoest en geen oppas kon vinden. maar dat gaat nu ook niet meer gebeuren... ik laat ze daar niet achter terwijl ik dit nu weet.
het blijft nu bij verjaardagen en andere verplichte bezoekjes en verder niets...dat is gewoon vals, wel zich als oma opstellen, maar dan toch onderscheid maken
woensdag 2 juli 2008 om 08:28
ja toch?!
ach, ik ga binnenkort trouwen. mijn kids worden erkent.
ik heb een hele leuke vent, en we hebben een geweldig gezin. waar maak ik me eigenlijk druk om?
misschien draait ze ooit wel bij, misschien nooit.
we hebben wel besproken dat als ze over een jaar nog zo raar doet, mijn vriend eens gaat praten met ze. ik wil nu eigenlijk rust in de tent, en als nu iedereen tegen dr gaat praten loopt het straks gigantisch uit de hand en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
mijn ouders wilde ook al gaan praten, maar ik heb gevraagt ze dat niet te doen. dan maken ze er iets heel groots van (en ik heb het idee dat ze daar wel op zit te wachten...)
kinderbijslag is binnen, ga de stad onveilig maken en kleding voor de kids kopen, fijne dag vandaag!!
ach, ik ga binnenkort trouwen. mijn kids worden erkent.
ik heb een hele leuke vent, en we hebben een geweldig gezin. waar maak ik me eigenlijk druk om?
misschien draait ze ooit wel bij, misschien nooit.
we hebben wel besproken dat als ze over een jaar nog zo raar doet, mijn vriend eens gaat praten met ze. ik wil nu eigenlijk rust in de tent, en als nu iedereen tegen dr gaat praten loopt het straks gigantisch uit de hand en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
mijn ouders wilde ook al gaan praten, maar ik heb gevraagt ze dat niet te doen. dan maken ze er iets heel groots van (en ik heb het idee dat ze daar wel op zit te wachten...)
kinderbijslag is binnen, ga de stad onveilig maken en kleding voor de kids kopen, fijne dag vandaag!!
