Seks
alle pijlers
Minnaar deel 23.
dinsdag 15 april 2014 om 22:14
Al 22 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
woensdag 23 april 2014 om 17:37
quote:Heeeidi schreef op 23 april 2014 @ 16:48:
Het lijkt me ook best ingewikkeld om die stap weer terug te moeten doen, Look. Van eerst open relatie, terug naar monogamie. Je weet wat je mist nu en zeker als je behoefte daar zo ligt, aan die ander, is het moeilijk loslaten.
Weet jouw nr 1 dat er dan nu een risicootje in zit dat je toch ooit vreemd zal gaan, omdat die behoefte binnen in jou niet zomaar aan en uit te zetten is?.
Missen is natuurlijk relatief. Ik ga niet dood aan geen minnaar hebben. Ik heb thuis ook lekkere seks. Maar inderdaad, het is best lastig om dat andere smaakje nooit meer te proeven.
Ik denk ook dat het te maken heeft met ouder worden, je ontwikkelen, ontdekken waar je nog meer warm voor loopt. Als ik bij mijn allereerste keer seks dingen moest doen die ik nu in een hotelkamer doe, dan was ik spontaan non geworden
Het is alleen zo jammer dat mijn lief niet kan zien dat ik andere dingen als toegevoegde waarde zie en dat dat niks zegt over zijn kunnen of mijn liefde voor hem. Hij heeft die behoefte niet en voor hem is dat 'gemis' dus lastig voor te stellen. Hij ziet het als luxe artikel waar je ook prima zonder kan. En dat is natuurlijk ook zo, als je dat wilt. En ik weet niet of ik dat wel wil. Maar door de rotsvaste overtuiging in ons, is hij niet bang dat ik vreemd zou gaan... En ik ben een beetje klaar met goede gesprekken daarover. Die heb ik al jaren gevoerd.
Het lijkt me ook best ingewikkeld om die stap weer terug te moeten doen, Look. Van eerst open relatie, terug naar monogamie. Je weet wat je mist nu en zeker als je behoefte daar zo ligt, aan die ander, is het moeilijk loslaten.
Weet jouw nr 1 dat er dan nu een risicootje in zit dat je toch ooit vreemd zal gaan, omdat die behoefte binnen in jou niet zomaar aan en uit te zetten is?.
Missen is natuurlijk relatief. Ik ga niet dood aan geen minnaar hebben. Ik heb thuis ook lekkere seks. Maar inderdaad, het is best lastig om dat andere smaakje nooit meer te proeven.
Ik denk ook dat het te maken heeft met ouder worden, je ontwikkelen, ontdekken waar je nog meer warm voor loopt. Als ik bij mijn allereerste keer seks dingen moest doen die ik nu in een hotelkamer doe, dan was ik spontaan non geworden
Het is alleen zo jammer dat mijn lief niet kan zien dat ik andere dingen als toegevoegde waarde zie en dat dat niks zegt over zijn kunnen of mijn liefde voor hem. Hij heeft die behoefte niet en voor hem is dat 'gemis' dus lastig voor te stellen. Hij ziet het als luxe artikel waar je ook prima zonder kan. En dat is natuurlijk ook zo, als je dat wilt. En ik weet niet of ik dat wel wil. Maar door de rotsvaste overtuiging in ons, is hij niet bang dat ik vreemd zou gaan... En ik ben een beetje klaar met goede gesprekken daarover. Die heb ik al jaren gevoerd.
woensdag 23 april 2014 om 17:39
Almost, dat we alles in elkaar hadden gevonden dachten mijn vrouw en ik 24 jaar geleden ook.
Vanaf dat punt zijn we allebei gewoon doorgegaan met ontwikkelen en dan kom je idd ook op seksuele meningsverschillen terecht.
Het is fijn als de ander je dan de ruimte kan gunnen om eens een afslag te nemen. Daardoor werd onze relatie niet minder. Eerder het tegenovergestelde.
Vanaf dat punt zijn we allebei gewoon doorgegaan met ontwikkelen en dan kom je idd ook op seksuele meningsverschillen terecht.
Het is fijn als de ander je dan de ruimte kan gunnen om eens een afslag te nemen. Daardoor werd onze relatie niet minder. Eerder het tegenovergestelde.
volg je verstand, gebruik je gevoel
woensdag 23 april 2014 om 17:43
In het eerste deel van je tekst kan ik mezelf goed vinden Heidi. In mijn geval is nr 1 mijn eerste echte liefde geweest, heb niet geexperimenteerd in andere relaties enzo. Dan krijg je op een gegeven moment het gevoel van 'is dit het nu?' Zeker als daarna de seks helemaal uitblijft. En als je dan al bijna 25 jaar in hetzelfde patroon zit verander je dat ook niet zomaar even. Zoals Rooss ook al eerder aangaf, hetzelfde is het met de seks. Je gaat niet na zoveel jaar ineens van alles van je nr1 'eisen' op seksgebied, zeker niet als dat zoveel afwijkt van wat er 'normaal' is. (of niet is in mijn geval)
In mijn geval is het emotioneel uit elkaar groeien niet direct het geval. We doen nog wel dingen samen maar moeten daarvoor, vanwege afwijkende werktijden, echt voor plannen. En daar hebben we niet altijd zin in. Daarnaast vind ik een stukje ruimte voor mijzelf ook heel belangrijk. Niet alleen omdat ik dan tijd heb voor nr2, maar ook om mijn eigen identiteit niet te verliezen. Ik wil niet 'de vrouw van zijn', ik wil Almost zijn.
In mijn geval is het emotioneel uit elkaar groeien niet direct het geval. We doen nog wel dingen samen maar moeten daarvoor, vanwege afwijkende werktijden, echt voor plannen. En daar hebben we niet altijd zin in. Daarnaast vind ik een stukje ruimte voor mijzelf ook heel belangrijk. Niet alleen omdat ik dan tijd heb voor nr2, maar ook om mijn eigen identiteit niet te verliezen. Ik wil niet 'de vrouw van zijn', ik wil Almost zijn.
woensdag 23 april 2014 om 17:53
quote:Skypster schreef op 23 april 2014 @ 14:52:
[...]
Ja, ik voel me schuldig.
Ik weet ook dat het door hem nooit geaccepteerd zal worden.
En waarom ik dit doe? Omdat ik wel behoeftes op dat vlak heb.
En ik maar één keer leef.
Overigens: ik zeg nergens dat ik me er niet goed bij voel.
Ik zeg alleen dat ik ze idealiter zou willen samenvoegen. Het zou het leven een stuk minder complex maken
Hier veel herkenning hoor! Een echt schuldgevoel heb ik niet, maar ik had liever de behoefte niet gehad aan een ander, zeg maar.
En ook het verhaal van Elynn vind ik herkenbaar, jammer dat je niet verder mee wil schrijven. Ja, het is wellicht wat wollig/romantisch opgeschreven, maar feit blijft dat de liefde voor een minnaar gewoon heel echt kan voelen. Het lijkt mij persoonlijk heel erg moeilijk om een getrouwde minnaar te hebben als je zelf single bent. Zeker een van wie je weet dat hij nooit bij zijn vrouw weg zal gaan. De jaloezie bij het zien van familiefoto's van je minnaar herken ik niet, omdat ik zelf ook een heel fijn gezin heb. Ik vraag hem ook vaak wat over zijn vrouw en kinderen, vind het leuk om over ze te horen zelfs. Geen enkele jaloezie daar. Maar als ik single was geweest.... oef. Ik zou het zeker weten niet kunnen.
[...]
Ja, ik voel me schuldig.
Ik weet ook dat het door hem nooit geaccepteerd zal worden.
En waarom ik dit doe? Omdat ik wel behoeftes op dat vlak heb.
En ik maar één keer leef.
Overigens: ik zeg nergens dat ik me er niet goed bij voel.
Ik zeg alleen dat ik ze idealiter zou willen samenvoegen. Het zou het leven een stuk minder complex maken
Hier veel herkenning hoor! Een echt schuldgevoel heb ik niet, maar ik had liever de behoefte niet gehad aan een ander, zeg maar.
En ook het verhaal van Elynn vind ik herkenbaar, jammer dat je niet verder mee wil schrijven. Ja, het is wellicht wat wollig/romantisch opgeschreven, maar feit blijft dat de liefde voor een minnaar gewoon heel echt kan voelen. Het lijkt mij persoonlijk heel erg moeilijk om een getrouwde minnaar te hebben als je zelf single bent. Zeker een van wie je weet dat hij nooit bij zijn vrouw weg zal gaan. De jaloezie bij het zien van familiefoto's van je minnaar herken ik niet, omdat ik zelf ook een heel fijn gezin heb. Ik vraag hem ook vaak wat over zijn vrouw en kinderen, vind het leuk om over ze te horen zelfs. Geen enkele jaloezie daar. Maar als ik single was geweest.... oef. Ik zou het zeker weten niet kunnen.
woensdag 23 april 2014 om 17:54
quote:highlander schreef op 23 april 2014 @ 17:39:
Het is fijn als de ander je dan de ruimte kan gunnen om eens een afslag te nemen. Daardoor werd onze relatie niet minder. Eerder het tegenovergestelde.Lijkt me een prachtig comprimis. Helaas iets wat ik niet bespreekbaar durf te maken, ook al is hij degene die mij wat laat missen in de relatie. Heb de behoefte aan seks al een aantal keren ter sprake gebracht maar het enige antwoord wat ik dan krijg is: 'jij moet er dan ook moeite voor doen'. Pfft, dan ben ik gelijk al opgedroogd. Wat een antwoord; ik wil wel, hij niet.
Het is fijn als de ander je dan de ruimte kan gunnen om eens een afslag te nemen. Daardoor werd onze relatie niet minder. Eerder het tegenovergestelde.Lijkt me een prachtig comprimis. Helaas iets wat ik niet bespreekbaar durf te maken, ook al is hij degene die mij wat laat missen in de relatie. Heb de behoefte aan seks al een aantal keren ter sprake gebracht maar het enige antwoord wat ik dan krijg is: 'jij moet er dan ook moeite voor doen'. Pfft, dan ben ik gelijk al opgedroogd. Wat een antwoord; ik wil wel, hij niet.
woensdag 23 april 2014 om 18:59
Heidi, tja wat zal ik zeggen er komt een moment dan kijk je in de spiegel en vraag je jezelf af "waar ben ik mee bezig?" Geheelonthouding zal het nooit worden. Maar het omvat helaas meer dan alleen met teveel verschillende kerels neuken en er spelletjes mee spelen. Ik kan beter geen porno meer kijken, niet onder werktijd geile berichten sturen en ontvangen. Niet elke man meer met zaadvragende ogen aankijken. Ik was de hele dag met seks bezig....en nog. Het wordt een lange weg. Sportschoolvlam is toch ergens goed voor geweest door hem ben ik andere dingen gaan zien. Piloot is (nog) niet besproken bij psycholoog..... Komt nog. Ik ga weer in de meeleesstand want ook hier moet / mag ik me niet meer mee bezig houden.
woensdag 23 april 2014 om 19:57
Het idee dat ik de rest van mijn leven alleen nog met mijn man mag vrijen, vind ik een dusdanig deprimerende gedachte dat ik daar wekenlang van op kan drogen. Gelukkig gold dat destijds voor hem ook en sindsdien zijn we in een open relatie gegroeid. We hebben ons hier samen in ontwikkeld en leren nog steeds.
En eindelijk, eindelijk ga ik weer eens echt buiten de deur copuleren! Op korte termijn zelfs, dus al in de voorpretfase, heerlijk! Gezoend en gefriemeld is er wel, maar deze was echt de moeite van een derde date waard, meer dan waard hoop ik!
En eindelijk, eindelijk ga ik weer eens echt buiten de deur copuleren! Op korte termijn zelfs, dus al in de voorpretfase, heerlijk! Gezoend en gefriemeld is er wel, maar deze was echt de moeite van een derde date waard, meer dan waard hoop ik!
woensdag 23 april 2014 om 20:33
quote:Heeeidi schreef op 23 april 2014 @ 16:48:
Ik vind het verhaal van een aantal schrijfsters helemaal niet zoveel anders dan het verhaal van Elynn. In ieder geval denk ik dat Jane er ook wel een mooi voorbeeld voor is. Van plan zijn niet verliefd te worden en zichzelf 'beloven' er mee te stoppen als ze toch verliefd wordt. En dan wordt ze verliefd (of was ze allang) en wil ze toch liever niet stoppen. Want wie wil nu stoppen met iets dat zo geweldig voelt?
Ik snap vooral die beloftes niet, want iedereen weet wel, diep van binnen, dat ze nergens op slaan en toch niet blijven staan. Kun je beter niks beloven.
Ik zat dit nog even terug te lezen en begrijp die uitspraken over "stoppen bij verliefdheid" ook niet. Hoezo zou je dat doen? En is verliefd zijn niet gewoon het lekkerste dat er is, hoezo zou je dat op gaan geven? Het is natuurlijk wel van belang dat je verliefheid ziet voor wat het is: een chemisch proces. Niet iets waarop heftige besluiten gebaseerd moeten worden zoals het breken met nr. 1.
Ik merk dat Buitenlander en ik onze zogenaamde verliefdheid zelfs een beetje zitten te cultiveren. Die kriebels zijn fijn om te voelen en het is ook fijn om een ander hetzelfde gevoel te geven door aandacht, complimentjes, etc. Wij hebben natuurlijk niet veel anders omdat we elkaar voorlopig niet gaan zien (en op alleen geile praatjes kom ik de maanden niet door ), maar die vlinders zijn gewoon zo lekker
Ik ben er echter al lang niet meer zo van in de war zoals een paar weken terug.
Oranje, wat heerlijk voor je! Hoe staat jouw man eigenlijk in jullie open relatie, heeft hij veel dates/minnaressen?
Ik vind het verhaal van een aantal schrijfsters helemaal niet zoveel anders dan het verhaal van Elynn. In ieder geval denk ik dat Jane er ook wel een mooi voorbeeld voor is. Van plan zijn niet verliefd te worden en zichzelf 'beloven' er mee te stoppen als ze toch verliefd wordt. En dan wordt ze verliefd (of was ze allang) en wil ze toch liever niet stoppen. Want wie wil nu stoppen met iets dat zo geweldig voelt?
Ik snap vooral die beloftes niet, want iedereen weet wel, diep van binnen, dat ze nergens op slaan en toch niet blijven staan. Kun je beter niks beloven.
Ik zat dit nog even terug te lezen en begrijp die uitspraken over "stoppen bij verliefdheid" ook niet. Hoezo zou je dat doen? En is verliefd zijn niet gewoon het lekkerste dat er is, hoezo zou je dat op gaan geven? Het is natuurlijk wel van belang dat je verliefheid ziet voor wat het is: een chemisch proces. Niet iets waarop heftige besluiten gebaseerd moeten worden zoals het breken met nr. 1.
Ik merk dat Buitenlander en ik onze zogenaamde verliefdheid zelfs een beetje zitten te cultiveren. Die kriebels zijn fijn om te voelen en het is ook fijn om een ander hetzelfde gevoel te geven door aandacht, complimentjes, etc. Wij hebben natuurlijk niet veel anders omdat we elkaar voorlopig niet gaan zien (en op alleen geile praatjes kom ik de maanden niet door ), maar die vlinders zijn gewoon zo lekker
Ik ben er echter al lang niet meer zo van in de war zoals een paar weken terug.
Oranje, wat heerlijk voor je! Hoe staat jouw man eigenlijk in jullie open relatie, heeft hij veel dates/minnaressen?
woensdag 23 april 2014 om 20:42
Almost, herkenbaar. Hier is het ook het emotioneen uit elkaar groeien. Avonden samen moeten we plannen. Maar ik wil ook echt mijn eigen ikje kunnen blijven. Ook niet alleen voor tijd met mijn nr2, ik heb te veel mensen zichzelf zien verliezen in een relatie. Dat is iets waar ik voor probeer te waken.
woensdag 23 april 2014 om 20:51
quote:annabel_k schreef op 23 april 2014 @ 20:33:
[...]
Ik zat dit nog even terug te lezen en begrijp die uitspraken over "stoppen bij verliefdheid" ook niet. Hoezo zou je dat doen? En is verliefd zijn niet gewoon het lekkerste dat er is, hoezo zou je dat op gaan geven? Het is natuurlijk wel van belang dat je verliefheid ziet voor wat het is: een chemisch proces. Niet iets waarop heftige besluiten gebaseerd moeten worden zoals het breken met nr. 1.
Ik merk dat Buitenlander en ik onze zogenaamde verliefdheid zelfs een beetje zitten te cultiveren. Die kriebels zijn fijn om te voelen en het is ook fijn om een ander hetzelfde gevoel te geven door aandacht, complimentjes, etc. Wij hebben natuurlijk niet veel anders omdat we elkaar voorlopig niet gaan zien (en op alleen geile praatjes kom ik de maanden niet door ), maar die vlinders zijn gewoon zo lekker
Ik ben er echter al lang niet meer zo van in de war zoals een paar weken terug.
Oranje, wat heerlijk voor je! Hoe staat jouw man eigenlijk in jullie open relatie, heeft hij veel dates/minnaressen?
Precies dat was bij mij de reden dat ik uit alle macht niet verliefd wilde gaan worden, de angst mezelf er te ver in te verliezen. Nu merk ik inderdaad dat mijn gedachten soms even te veel af gaan dwalen. Ben gelukkig wel in staad om mezelf direct weer te laten landen.
Maargoed, of hier nu sprake is van echte verliefdheid heb ik voor mezelf nog steeds niet helemaal duidelijk. Misschien is dat wel omdater diep van binnen wel degerlijk een verliefdheid zit, maar ik zelf nog uit alle macht probeer dit tegen te houden.
[...]
Ik zat dit nog even terug te lezen en begrijp die uitspraken over "stoppen bij verliefdheid" ook niet. Hoezo zou je dat doen? En is verliefd zijn niet gewoon het lekkerste dat er is, hoezo zou je dat op gaan geven? Het is natuurlijk wel van belang dat je verliefheid ziet voor wat het is: een chemisch proces. Niet iets waarop heftige besluiten gebaseerd moeten worden zoals het breken met nr. 1.
Ik merk dat Buitenlander en ik onze zogenaamde verliefdheid zelfs een beetje zitten te cultiveren. Die kriebels zijn fijn om te voelen en het is ook fijn om een ander hetzelfde gevoel te geven door aandacht, complimentjes, etc. Wij hebben natuurlijk niet veel anders omdat we elkaar voorlopig niet gaan zien (en op alleen geile praatjes kom ik de maanden niet door ), maar die vlinders zijn gewoon zo lekker
Ik ben er echter al lang niet meer zo van in de war zoals een paar weken terug.
Oranje, wat heerlijk voor je! Hoe staat jouw man eigenlijk in jullie open relatie, heeft hij veel dates/minnaressen?
Precies dat was bij mij de reden dat ik uit alle macht niet verliefd wilde gaan worden, de angst mezelf er te ver in te verliezen. Nu merk ik inderdaad dat mijn gedachten soms even te veel af gaan dwalen. Ben gelukkig wel in staad om mezelf direct weer te laten landen.
Maargoed, of hier nu sprake is van echte verliefdheid heb ik voor mezelf nog steeds niet helemaal duidelijk. Misschien is dat wel omdater diep van binnen wel degerlijk een verliefdheid zit, maar ik zelf nog uit alle macht probeer dit tegen te houden.
woensdag 23 april 2014 om 20:58
Jane, jij en ik zien verliefdheid denk ik echt anders. Volgens mij komt het in gradaties: je hebt de milde verliefdheid (He, wat een leuke man en wat een lekker warm en fuzzy gevoel geeft ie me), de allesoverheersende verliefdheid (ik kan niet meer slapen, niet meer eten, niet meer denken, ik verlies mezelf helemaal), en alles er tussenin. Probeer vooral niet in de laatste versie te belanden, maar de eerste is toch niet zo erg?
woensdag 23 april 2014 om 21:11
Jane, dat wat jij schrijft herken ik en bedoelde ik laatst ook te zeggen. Krampachtig roepen niet verliefd te zijn, in de hoop dat je het dan 'dus' ook niet bent. Werkt geloof ik wel tot op zekere hoogte...
Maar wat Annabel zegt vind ik wel iets om over na te denken... misschien moet je jezelf gunnen te voelen wat je voelt. Wat je ook voelt, het mag er zijn, probeer het eens bewust te voelen en niet weg te stoppen. Wat gebeurt er dan? En hoe erg is het nu eigenlijk om iets te voelen? Ik heb op een gegeven moment besloten dat iets wat goed voelt, waar ik blij van word, waar ik energie van krijg, niet erg is. Sterker nog, ik ben er juist bewust van gaan genieten en vind het nu eigenlijk gewoon heerlijk
Schuldgevoel... erg herkenbaar. Ook zeker last van. En ook daarin ben ik een struisvogel. Ik probeer er niet teveel bij stil te staan en over na te denken. Werkt aardig Maar het klopt wat highlander zegt, de lust is groter dan het schuldgevoel, anders deed ik niet wat ik doe. De eerste keer dat wij het gingen doen, stapte ik in de auto om naar de afgesproken plek te rijden. Buikpijn van de zenuwen... ging ik dit écht doen? Stond ik écht op het punt om met een andere man te gaan neuken? Ik startte de auto, de radio ging aan, en wat knalde er door de speakers.... Shirley Bassey... This is my life, and I don't give a damn for lost emotions, I've such a lot of love I've got to give...Let me live, let me live! Keihard meegebruld, en sindsdien een soort van lijflied
Maar wat Annabel zegt vind ik wel iets om over na te denken... misschien moet je jezelf gunnen te voelen wat je voelt. Wat je ook voelt, het mag er zijn, probeer het eens bewust te voelen en niet weg te stoppen. Wat gebeurt er dan? En hoe erg is het nu eigenlijk om iets te voelen? Ik heb op een gegeven moment besloten dat iets wat goed voelt, waar ik blij van word, waar ik energie van krijg, niet erg is. Sterker nog, ik ben er juist bewust van gaan genieten en vind het nu eigenlijk gewoon heerlijk
Schuldgevoel... erg herkenbaar. Ook zeker last van. En ook daarin ben ik een struisvogel. Ik probeer er niet teveel bij stil te staan en over na te denken. Werkt aardig Maar het klopt wat highlander zegt, de lust is groter dan het schuldgevoel, anders deed ik niet wat ik doe. De eerste keer dat wij het gingen doen, stapte ik in de auto om naar de afgesproken plek te rijden. Buikpijn van de zenuwen... ging ik dit écht doen? Stond ik écht op het punt om met een andere man te gaan neuken? Ik startte de auto, de radio ging aan, en wat knalde er door de speakers.... Shirley Bassey... This is my life, and I don't give a damn for lost emotions, I've such a lot of love I've got to give...Let me live, let me live! Keihard meegebruld, en sindsdien een soort van lijflied
woensdag 23 april 2014 om 21:11
Nou ze is dus wat terughoudender nu, en foto's uitwisselen zit er eventjes niet in. Vanaf haar kant tenminste, want ik stuur haar nog wel gewoon foto's en daar reageert ze goed op. Heb haar ook weer op weten te winden vandaag.
Maar nu vraag ik me af, zal ik dit iedere dag blijven doen, haar een beetje opwinden, of kan ik beter af en toe een dag of twee niets laten horen, om vervolgens weer te beginnen? Wat is het beste?
Maar nu vraag ik me af, zal ik dit iedere dag blijven doen, haar een beetje opwinden, of kan ik beter af en toe een dag of twee niets laten horen, om vervolgens weer te beginnen? Wat is het beste?
woensdag 23 april 2014 om 21:18
Fijn Mikmak!
En ik ben het zo enorm met je eens. Waarom zou je zulke fijne gevoelens wegstoppen? Vreemd gaan we toch, waarom dan doen alsof je er niets bij voelt?
En ja, die eerste date buikpijn. Man... ik zat niet in de auto maar in het vliegtuig.. wat was dat spannend/eng/opwindend/belachelijk en alles tegelijk. Maar ik deed het toch. No turning back. (nu alleen nog even die tweede date cheffen...)
Rob, kan je niet gewoon beter een ander meisje zoeken? Een jonger meisje, zonder gezin? Waarom deze vrouw perse, ze heeft je al laten weten dat ze niet wil...
En ik ben het zo enorm met je eens. Waarom zou je zulke fijne gevoelens wegstoppen? Vreemd gaan we toch, waarom dan doen alsof je er niets bij voelt?
En ja, die eerste date buikpijn. Man... ik zat niet in de auto maar in het vliegtuig.. wat was dat spannend/eng/opwindend/belachelijk en alles tegelijk. Maar ik deed het toch. No turning back. (nu alleen nog even die tweede date cheffen...)
Rob, kan je niet gewoon beter een ander meisje zoeken? Een jonger meisje, zonder gezin? Waarom deze vrouw perse, ze heeft je al laten weten dat ze niet wil...
woensdag 23 april 2014 om 21:34
woensdag 23 april 2014 om 22:21
Ik wil juist wel die gevoelens wegstoppen. Ergo, wil het zover niet eens laten komen. Dat was voor mij ook de trigger om hier weer mee te schrijven. Wil van het gevoel af. Want daar waar het heerlijk is om een kriebel te hebben als je hem weer ziet, is datzelfde gevoel afschuwelijk als hij voor je neus met een ander flirt.
woensdag 23 april 2014 om 22:40
quote:oranjexx schreef op woensdag 23 april 2014 19:57 Het idee dat ik de rest van mijn leven alleen nog met mijn man mag vrijen, vind ik een dusdanig deprimerende gedachte dat ik daar wekenlang van op kan drogen. Gelukkig gold dat destijds voor hem ook en sindsdien zijn we in een open relatie gegroeid. We hebben ons hier samen in ontwikkeld en leren nog steeds.
En eindelijk, eindelijk ga ik weer eens echt buiten de deur copuleren! Op korte termijn zelfs, dus al in de voorpretfase, heerlijk! Gezoend en gefriemeld is er wel, maar deze was echt de moeite van een derde date waard, meer dan waard hoop ik! "Het idee dat ik de rest van mijn leven alleen nog met mijn man mag vrijen, vind ik een dusdanig deprimerende gedachte dat ik daar wekenlang van op kan drogen."
Wauw dit is ook precies iets dat ik had kunnen typen. Het erge is nog dat ik echt niet begrijp dat iemand niet zo denkt.
Mag ik vragen vanaf welke leeftijd je dit zo ziet? Ik ben 21 en ik heb nog nooit een vrouw van mijn leeftijd erover gesproken die dat ook zo ziet. Klein detail: mijn vriend ziet het ook niet zo... =(
En eindelijk, eindelijk ga ik weer eens echt buiten de deur copuleren! Op korte termijn zelfs, dus al in de voorpretfase, heerlijk! Gezoend en gefriemeld is er wel, maar deze was echt de moeite van een derde date waard, meer dan waard hoop ik! "Het idee dat ik de rest van mijn leven alleen nog met mijn man mag vrijen, vind ik een dusdanig deprimerende gedachte dat ik daar wekenlang van op kan drogen."
Wauw dit is ook precies iets dat ik had kunnen typen. Het erge is nog dat ik echt niet begrijp dat iemand niet zo denkt.
Mag ik vragen vanaf welke leeftijd je dit zo ziet? Ik ben 21 en ik heb nog nooit een vrouw van mijn leeftijd erover gesproken die dat ook zo ziet. Klein detail: mijn vriend ziet het ook niet zo... =(
woensdag 23 april 2014 om 22:45
quote:elynn84 schreef op 22 april 2014 @ 22:54:
Naast alle passie is daar soms ook het niet te voorkomen verdriet. Deze liefde is niet van ons, hij hoort bij vrouw en kinderen. Deze liefde mag niet bestaan en hoewel we hier liever niet aan denken, rijst er slechts 1 vraag: waar eindigt deze bevlogen liefde?
En hoewel we elkaar plechtig beloven dat dit (voorlopig) niet eindigt, weten we allebei dat deze passie wel degelijk eindig is. Wij zullen nooit van ons zijn. Maar hoe zal het eindigen?
Wat een ontzettend triest verhaal. Als je inderdaad van 1984 bent, dan ben je nu dus rond de 30. In plaats van dat je jezelf een prettige relatie gunt met iemand met wie je je in het daglicht kunt vertonen, met wie je een leven samen op kunt bouwen, met wie je mooie reizen kunt maken, samen een gezin kunt stichten......moet je het doen met gestolen uurtjes in de wetenschap dat hij straks weer de echtgenoot zal spelen van een ander.
Waar het eindigt? Ik ken wel wat voorbeelden: vrouwen die echt, echt niet van plan waren om 10 jaar lang op het wachtbankje te zitten, maar die op hun 40e toch ontdekten dat die 10 jaar voorbij gevlogen waren.
Hij, charmant, intelligent, goede baan etc, had inmiddels allang een nieuwe aantrekkelijke vrouw opgespoord, die weer 10 jaar jonger was.
Maar dit zal jou vast allemaal niet overkomen. Jij denkt dat je nu een bijzonder, spannend leven leidt en dat je een uitverkorene bent van deze man die je op een voetstuk hebt gezet.
Ik vind het heel triest dat jouw hart gewonnen heeft van je verstand. Je zou jezelf zoveel meer kunnen gunnen.
Naast alle passie is daar soms ook het niet te voorkomen verdriet. Deze liefde is niet van ons, hij hoort bij vrouw en kinderen. Deze liefde mag niet bestaan en hoewel we hier liever niet aan denken, rijst er slechts 1 vraag: waar eindigt deze bevlogen liefde?
En hoewel we elkaar plechtig beloven dat dit (voorlopig) niet eindigt, weten we allebei dat deze passie wel degelijk eindig is. Wij zullen nooit van ons zijn. Maar hoe zal het eindigen?
Wat een ontzettend triest verhaal. Als je inderdaad van 1984 bent, dan ben je nu dus rond de 30. In plaats van dat je jezelf een prettige relatie gunt met iemand met wie je je in het daglicht kunt vertonen, met wie je een leven samen op kunt bouwen, met wie je mooie reizen kunt maken, samen een gezin kunt stichten......moet je het doen met gestolen uurtjes in de wetenschap dat hij straks weer de echtgenoot zal spelen van een ander.
Waar het eindigt? Ik ken wel wat voorbeelden: vrouwen die echt, echt niet van plan waren om 10 jaar lang op het wachtbankje te zitten, maar die op hun 40e toch ontdekten dat die 10 jaar voorbij gevlogen waren.
Hij, charmant, intelligent, goede baan etc, had inmiddels allang een nieuwe aantrekkelijke vrouw opgespoord, die weer 10 jaar jonger was.
Maar dit zal jou vast allemaal niet overkomen. Jij denkt dat je nu een bijzonder, spannend leven leidt en dat je een uitverkorene bent van deze man die je op een voetstuk hebt gezet.
Ik vind het heel triest dat jouw hart gewonnen heeft van je verstand. Je zou jezelf zoveel meer kunnen gunnen.
donderdag 24 april 2014 om 07:03
Rob, ik zou me zeker niet opdringen. Dat werkt meestal averechts. Je wilt geen vervelende vlieg worden en dat ze t benauwt van je krijgt en daarom t contact verbreekt. Een beetje ook op haar reageren, niet te veel vragen.
Ik voor mezelf zou niet snel met een vreemde afspreken, maar ook niet zo snel pikante foto's van mezelf aan een onbekende sturen. Maar ik sta ook niet op datingsites of zo. Daarom snap ik haar reactie ook niet zo. Ze wil kennelijk graag iemand anders dan haar man ontmoeten en ook weer niet.
Ik ken mn nr2 van 11 jaar geleden. Toen hadden we al iets, waarna hij zich na een jaar schuldig voelde tov zijn (nu) ex. Regelmatig aan elkaar blijven denken, elkaar weer gevonden. Hij woont nu samen, alweer een jaar of 7 geloof ik, heeft 2 kids die al enige tijd op zichzelf wonen. Zijn nieuwe partner heeft nooit kinderen gekregen. Ook nooit getrouwd geweest.
Ook vroeger was hij geen vreemde, we werkten samen in hetzelfde bedrijf.
Ik voor mezelf zou niet snel met een vreemde afspreken, maar ook niet zo snel pikante foto's van mezelf aan een onbekende sturen. Maar ik sta ook niet op datingsites of zo. Daarom snap ik haar reactie ook niet zo. Ze wil kennelijk graag iemand anders dan haar man ontmoeten en ook weer niet.
Ik ken mn nr2 van 11 jaar geleden. Toen hadden we al iets, waarna hij zich na een jaar schuldig voelde tov zijn (nu) ex. Regelmatig aan elkaar blijven denken, elkaar weer gevonden. Hij woont nu samen, alweer een jaar of 7 geloof ik, heeft 2 kids die al enige tijd op zichzelf wonen. Zijn nieuwe partner heeft nooit kinderen gekregen. Ook nooit getrouwd geweest.
Ook vroeger was hij geen vreemde, we werkten samen in hetzelfde bedrijf.
donderdag 24 april 2014 om 07:27
quote:justrob schreef op 23 april 2014 @ 21:11:Nou ze is dus wat terughoudender nu, en foto's uitwisselen zit er eventjes niet in. Vanaf haar kant tenminste, want ik stuur haar nog wel gewoon foto's en daar reageert ze goed op. Heb haar ook weer op weten te winden vandaag. Maar nu vraag ik me af, zal ik dit iedere dag blijven doen, haar een beetje opwinden, of kan ik beter af en toe een dag of twee niets laten horen, om vervolgens weer te beginnen? Wat is het beste?Mijn ervaring leert dat op de lange termijn niets zo irritant is voor een vrouw dan een man die alleen met lust bezig is en haar het gevoel geeft dat zij alleen een vagina is.
Probeer haar ook als mens te zien en leren kennen.
Wat doet ze zoal op een dag? Wat zijn haar hobbies? etc.
Als jij die moeite niet wilt doen bespaar jezelf dan de moeite en richt je op een vrouw die wel zin heeft in een snelle anonieme onenightstand.
Probeer haar ook als mens te zien en leren kennen.
Wat doet ze zoal op een dag? Wat zijn haar hobbies? etc.
Als jij die moeite niet wilt doen bespaar jezelf dan de moeite en richt je op een vrouw die wel zin heeft in een snelle anonieme onenightstand.
volg je verstand, gebruik je gevoel
