Kinderen
alle pijlers
miskraam
dinsdag 8 juli 2008 om 13:58
hallo iedereen,
ik ben op dit forum gekomen door verschillende site's.
ik was op zoek naar meer info over een miskraam.
door de vele getuigenissen van verschillende personen weet ik niet meer hoe het zit wanneer je een miskraam hebt gehad.
dit is mij vorige week overkomen. ik was 7 weken zwanger.
kan er iemand mee praten over zo'n tegenvaller ??
groztjes Jorlan
ik ben op dit forum gekomen door verschillende site's.
ik was op zoek naar meer info over een miskraam.
door de vele getuigenissen van verschillende personen weet ik niet meer hoe het zit wanneer je een miskraam hebt gehad.
dit is mij vorige week overkomen. ik was 7 weken zwanger.
kan er iemand mee praten over zo'n tegenvaller ??
groztjes Jorlan
dinsdag 8 juli 2008 om 15:52
Woman, heb ook vrij lang bloed verloren, het is een goede week geleden eindelijk gestopt met de voorlaatste dag die prop en ervoor wat vlezige stukken. 8 weken zwanger is niet niets he. Ik was nog niet zo ver. In ieder geval heel veel sterkte. Ik herken het lege en teleurstellende gevoel. In het begin dacht ik, ach, ik raak er wel doorheen. Maar het heeft (vooral lichamelijk dan) een grotere impact op me dan verwacht.
dinsdag 8 juli 2008 om 15:57
Hoe dan ook: niemand heeft het hier gehad over de vergelijking met een overleden kind. Dus wat mij betreft is het hier ook niet van toepassing. Bovendien hoeven we ook geen wedstrijd te doen: wie is het meest verdrietig. Want daar gaat het niet om.
Overigens zou ik zulke nare dingen nooit met elkaar vergelijken.
Maxem, de P staat niet voor partus maar voor para. En dat gaat over het aantal levend geboren kinderen wat je hebt gebaard. Of het nou over keizersnedes of bevallingen hebt.
Drew, omdat ik twee keer een miskraam heb gehad, is ons een chromosomenonderzoek aangeboden. Hierbij wordt gekeken of er bij mijn vriend of bij mij een chromosoomafwijking te vinden is die een zwangerschap bemoeilijkt/niet mogelijk maakt. Er is 95-97% kans dat ze niks vinden (dan wordt het voorlopig verder op toeval gegooit). Maar ja, je zal maar bij die 3-5% horen. Spannend!
Overigens zou ik zulke nare dingen nooit met elkaar vergelijken.
Maxem, de P staat niet voor partus maar voor para. En dat gaat over het aantal levend geboren kinderen wat je hebt gebaard. Of het nou over keizersnedes of bevallingen hebt.
Drew, omdat ik twee keer een miskraam heb gehad, is ons een chromosomenonderzoek aangeboden. Hierbij wordt gekeken of er bij mijn vriend of bij mij een chromosoomafwijking te vinden is die een zwangerschap bemoeilijkt/niet mogelijk maakt. Er is 95-97% kans dat ze niks vinden (dan wordt het voorlopig verder op toeval gegooit). Maar ja, je zal maar bij die 3-5% horen. Spannend!
dinsdag 8 juli 2008 om 15:57
Maxem, ik kan niet beschrijven wat het is. Je kan stellen dat het amper wat cellen zijn die zich aan het vermenigvuldigen waren.
Drew ik vind het ook niet zomaar een hoopje cellen hoor. Heb ook geen van mijn kinderen laten testen. Ik houd onvoorwaardelijk van mijn kinderen of ze nu gezond zijn of niet. Ik ga er voor 100% voor. Dat vind ik ook.
Drew ik vind het ook niet zomaar een hoopje cellen hoor. Heb ook geen van mijn kinderen laten testen. Ik houd onvoorwaardelijk van mijn kinderen of ze nu gezond zijn of niet. Ik ga er voor 100% voor. Dat vind ik ook.
dinsdag 8 juli 2008 om 15:59
Hi Maxem, niet gek met jouw ervaringen (vader, oom, kennisje) dat je extra angsten hebt ontwikkeld. Ik voelde dat ook wel toen een van mijn beste vriendinnen zomaar op haar 36e overleed (en zo meer in mijn gezinskring, maar dan - gelukkig - wat ouder). Had niet zozeer met kinderen te maken, maar met het (mijn) leven an sich.
Snap nu je opmerking. Sorry, stukje van 'kindje verliezen' niet goed gelezen.
Je houdt altijd die verschillen in beleving. Ik lees in principe maar weinig mee met miskraamtopics (dit is de eerste waar ik überhaupt reageer), maar ik neig ook naar het niet dramatischer maken dan het is. Je kunt het jezelf dan onnodig moeilijk en zwaar maken.
Drew, wat rot dat je lichamelijk nog niet bent opgeknapt. Ik begrijp je steeds sterker wordende wens absoluut! Ben even oud als jij en heb het gevoel dat ik er nog op tijd 'bij ben'. Ik wens je een goede, nieuwe zwangerschap toe!
Snap nu je opmerking. Sorry, stukje van 'kindje verliezen' niet goed gelezen.
Je houdt altijd die verschillen in beleving. Ik lees in principe maar weinig mee met miskraamtopics (dit is de eerste waar ik überhaupt reageer), maar ik neig ook naar het niet dramatischer maken dan het is. Je kunt het jezelf dan onnodig moeilijk en zwaar maken.
Drew, wat rot dat je lichamelijk nog niet bent opgeknapt. Ik begrijp je steeds sterker wordende wens absoluut! Ben even oud als jij en heb het gevoel dat ik er nog op tijd 'bij ben'. Ik wens je een goede, nieuwe zwangerschap toe!
dinsdag 8 juli 2008 om 16:06
Maxem, ik begrijp je. Ik heb ook een miskraam gehad, maar heel pril, was er nog maar nét achter dat ik zwanger was. Had ik een paar dagen zullen testen dan had ik het nooit geweten. Dat is alweer een jaar geleden. Alleen het gevoel dat die positieve test gaf zal ik nooit vergeten. Nu proberen we al, bijna een jaar, zwanger te worden. Helaas zonder resultaat tot nu toe.
Ook in mijn directe omgeving hebben mensen kindjes verloren. Weliswaar geen peuters maar met ruim 7 maanden en 9 maanden zwangerschap. Dat verdriet is immens.
Ik snap dus je opmerking. Maar daarentegen ben ik het ook eens met Ring, die zegt: Je kunt in feite alle verdriet wegrelativeren want er is altijd wel iets erger. Misschien heeft Woman al heel lang een kinderwens. Het is ook voor haar al de 2e keer dat het misgaat. Ik denk dat het pijnlijker wordt als het vaker gebeurt.
Kortom, ieder verdriet heeft bestaansrecht en iedereen verwoordt zijn gevoelens op zijn eigen manier. Ik zou het ook niet snel op die manier verwoorden maar ik denk dat in de kern het gevoel hetzelfde is.
Voor Ring, Woman, Jorlan en Drew: ik wens jullie snel een gezonde zwangerschap toe en alle sterkte voor nu. En Maxem en Madelief, voor jullie een prachtig en zorgeloos verder verloop van jullie zwangerschap mét gezonde kinderen als resultaat!
Ook in mijn directe omgeving hebben mensen kindjes verloren. Weliswaar geen peuters maar met ruim 7 maanden en 9 maanden zwangerschap. Dat verdriet is immens.
Ik snap dus je opmerking. Maar daarentegen ben ik het ook eens met Ring, die zegt: Je kunt in feite alle verdriet wegrelativeren want er is altijd wel iets erger. Misschien heeft Woman al heel lang een kinderwens. Het is ook voor haar al de 2e keer dat het misgaat. Ik denk dat het pijnlijker wordt als het vaker gebeurt.
Kortom, ieder verdriet heeft bestaansrecht en iedereen verwoordt zijn gevoelens op zijn eigen manier. Ik zou het ook niet snel op die manier verwoorden maar ik denk dat in de kern het gevoel hetzelfde is.
Voor Ring, Woman, Jorlan en Drew: ik wens jullie snel een gezonde zwangerschap toe en alle sterkte voor nu. En Maxem en Madelief, voor jullie een prachtig en zorgeloos verder verloop van jullie zwangerschap mét gezonde kinderen als resultaat!
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
dinsdag 8 juli 2008 om 16:07
Maxem, bedankt. Jij ook heel veel sterkte en geluk natuurlijk met je zwangerschap. Ik snap je opmerkingen wel hoor, als je zoiets naars als het verliezen van een kind in je nabijheid hebt meegemaakt voelt het toch al heel anders. Maar in mijn ogen ging het er hier keurig aan toe en had niemand het over het verliezen van een kind, vandaar mijn reacties. Je hoeft het niet altijd helemaal met elkaar eens te zijn toch?
Affijn, zou TO zich nou niet kapot geschrokken zijn van onze discussie??? Het was haar eerste keer hier op het forum...
Affijn, zou TO zich nou niet kapot geschrokken zijn van onze discussie??? Het was haar eerste keer hier op het forum...
dinsdag 8 juli 2008 om 16:11
Winterdip, ook dat herken ik. Vorig jaar raakte ik in één keer zwanger, toen volgde de 'foute echo' en de curettage. Vervolgens heb ik er bijna een jaar over gedaan, toen werd ik 'pas' weer zwanger. (En vervolgens een 'goede echo,' later een 'foute echo' en weer een curettage.)
Raar hoe je lichaam soms kan werken he? Het klinkt misschien vreemd uit mijn... ehhh vingers? Maar: houd moed!
Raar hoe je lichaam soms kan werken he? Het klinkt misschien vreemd uit mijn... ehhh vingers? Maar: houd moed!
dinsdag 8 juli 2008 om 16:17
Jij ook Ring, gewoon erop vertrouwen dat je ooit moeder wordt van een gezond kind. Misschien zelfs wel twee of drie! Het lichaam werkt inderdaad vreemd. Vorig jaar was ik er niet eens zo mee bezig (of eigenlijk, nauwelijks) en ineens bleek ik zwanger. Nu ben ik al bijna een half jaar met ovulatietesten in de weer maar... niks. De natuur laat zich niet dwingen.
En Maxem, ik hoop ook dat ik ooit beval van het liefste en mooiste kind van de wereld! Grappig om dat uit de mond van een moeder te horen, want jij als moeder hebt dat liefste en mooiste kind ter wereld toch al?
En Maxem, ik hoop ook dat ik ooit beval van het liefste en mooiste kind van de wereld! Grappig om dat uit de mond van een moeder te horen, want jij als moeder hebt dat liefste en mooiste kind ter wereld toch al?
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
dinsdag 8 juli 2008 om 16:24
Dat vertrouwen heb ik ook nog wel hoor. Maar het gaat wel met ups en downs. De ene keer heb ik er meer vertrouwen in en de andere keer minder. Maar voorlopig moet mijn cyclus zich eerst maar eens gaan reguleren... Tot die tijd drink ik lekker veel wijn en koffie, eet ik filet americain, carpaccio, rosbief, biefstuk, rauwe vis... Je moet van de nood maar gewoon een deugd proberen te maken!
dinsdag 8 juli 2008 om 16:28
quote:Ring1981 schreef op 08 juli 2008 @ 16:24:
Dat vertrouwen heb ik ook nog wel hoor. Maar het gaat wel met ups en downs. De ene keer heb ik er meer vertrouwen in en de andere keer minder. Maar voorlopig moet mijn cyclus zich eerst maar eens gaan reguleren... Tot die tijd drink ik lekker veel wijn en koffie, eet ik filet americain, carpaccio, rosbief, biefstuk, rauwe vis... Je moet van de nood maar gewoon een deugd proberen te maken!En zo is het maar net!
Dat vertrouwen heb ik ook nog wel hoor. Maar het gaat wel met ups en downs. De ene keer heb ik er meer vertrouwen in en de andere keer minder. Maar voorlopig moet mijn cyclus zich eerst maar eens gaan reguleren... Tot die tijd drink ik lekker veel wijn en koffie, eet ik filet americain, carpaccio, rosbief, biefstuk, rauwe vis... Je moet van de nood maar gewoon een deugd proberen te maken!En zo is het maar net!
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
dinsdag 8 juli 2008 om 18:03
Ring, daar ben ik bang voor, dat ik nu een jaar zal moeten proberen. Was ook bijna onmiddellijk zwanger maar niets zegt dat dit de volgende keer ook zo zal zijn.
Ik heb dat trouwens ook, ik eet nu al die dingen die ik niet meer mag eten als ik zwanger zou zijn. Rauwe vis is mijn lievelingseten, lekkere slaatjes op een terrasje nu het nog nog kan. Ik ga ook duiken in Oktober, alleen als ik niet zwanger ben tenminste. Dan wordt het snorkelen. Dus beide is goed. Zwanger (en goed zwanger deze keer!) of niet, maar dan kan ik zalig het onderwaterleven bewonderen.
Ik heb dat trouwens ook, ik eet nu al die dingen die ik niet meer mag eten als ik zwanger zou zijn. Rauwe vis is mijn lievelingseten, lekkere slaatjes op een terrasje nu het nog nog kan. Ik ga ook duiken in Oktober, alleen als ik niet zwanger ben tenminste. Dan wordt het snorkelen. Dus beide is goed. Zwanger (en goed zwanger deze keer!) of niet, maar dan kan ik zalig het onderwaterleven bewonderen.
dinsdag 8 juli 2008 om 18:40
quote:maxem schreef op 08 juli 2008 @ 15:33:
Waar het omgaat is dat een miskraam vaak wordt geassocieerd met een overleden kind. Dat vind ik te zwaar. Ik heb zelf 2 miskramen gehad en nu 2 kinderen dus weet waar ik het over heb. Miskramen compleet met ziekenhuisopname laprascopie en mogelijk verlies van eierstok/ken. Gelukkig alles goed gekomen. Tuurlijk is er na een miskraam verdriet. Maar een overleden kind, sorry nee. Verder hoop ik absoluut dat iedereen hierna een fijne zwangerschap en gezond kind/eren zal krijgen.Helemaal mee eens. Ik kan ook niks met opmerkingen over rouwperiodes bij een foetus van zes weken, dat je rouwt om je overleden kindje. Afscheid nemen van een droom, daar kan ik in komen. Maar een kindje van zes weken... Nee, echt niet.
Waar het omgaat is dat een miskraam vaak wordt geassocieerd met een overleden kind. Dat vind ik te zwaar. Ik heb zelf 2 miskramen gehad en nu 2 kinderen dus weet waar ik het over heb. Miskramen compleet met ziekenhuisopname laprascopie en mogelijk verlies van eierstok/ken. Gelukkig alles goed gekomen. Tuurlijk is er na een miskraam verdriet. Maar een overleden kind, sorry nee. Verder hoop ik absoluut dat iedereen hierna een fijne zwangerschap en gezond kind/eren zal krijgen.Helemaal mee eens. Ik kan ook niks met opmerkingen over rouwperiodes bij een foetus van zes weken, dat je rouwt om je overleden kindje. Afscheid nemen van een droom, daar kan ik in komen. Maar een kindje van zes weken... Nee, echt niet.
dinsdag 8 juli 2008 om 22:17
