Kinderen
alle pijlers
Co-ouderschap ervaringen
dinsdag 15 juli 2014 om 18:52
Misschien is er al een doorlopend topic over waar ik kan meelezen, dan zou ik dat graag weten.
Ik zou graag ervaringen delen met ouders die ook co-ouderschap hebben en hoe ze dit ervaren, met name hoe de kinderen erop reageren. En of gevoelens van twijfel, falen en egoïsme herkenbaar zijn.
Ook ben ik benieuwd of er ook ouders zijn die zelf pendelen i.p.v. het kind/de kinderen. En wat voor voor- en/of nadelen dat heeft.
Ik zou graag ervaringen delen met ouders die ook co-ouderschap hebben en hoe ze dit ervaren, met name hoe de kinderen erop reageren. En of gevoelens van twijfel, falen en egoïsme herkenbaar zijn.
Ook ben ik benieuwd of er ook ouders zijn die zelf pendelen i.p.v. het kind/de kinderen. En wat voor voor- en/of nadelen dat heeft.
dinsdag 15 juli 2014 om 19:01
Wij zijn wel getrouwd. Maar leven het grootse deel apart. Lat achtig. De kinderen blijven in 1 huis. We zijn er om de buurt. 2 keer per week samen. Wij vonden het gelukkig alle 2 te aso om je kinderen aan te doen, waar je zelf geen zin in hebt (met je spullen sjouwen). Wij houden veel van elkaar en onze kinderen en ik vind dit de beste optie als je niet meer in 1 huis kan of wil wonen. Ik weet dat dit mensen tegen het verkeerde been schopt. Maar dit is mijn mening. Wat andere doen moeten ze zelf weten.
dinsdag 15 juli 2014 om 19:20
Ik denk daar nu ook over na. Ik woon sinds een half jaar in een ander huis. Spullen hoeven we niet te sjouwen, alles is in beide huizen aanwezig, alleen de slaapbeer gaat steeds mee. Maar wat je zegt besef ik steeds meer; wat doen we ons kind aan met het heen en weer gaan?
Moet zeggen dat het wel heel goed gaat zo hoor. Ze is wel eens verdrietig dat we niet in 1 huis wonen maar over het algemeen is ze vrolijk en blij en soms zelf trots dat ze twee huizen heeft. Maar toch.. het voelt wel egoïstisch af en toe. En dan denk ik, misschien moeten wij inderdaad die last dragen, niet ons kind..
Moet zeggen dat het wel heel goed gaat zo hoor. Ze is wel eens verdrietig dat we niet in 1 huis wonen maar over het algemeen is ze vrolijk en blij en soms zelf trots dat ze twee huizen heeft. Maar toch.. het voelt wel egoïstisch af en toe. En dan denk ik, misschien moeten wij inderdaad die last dragen, niet ons kind..
dinsdag 15 juli 2014 om 19:28
Nee 2. 1 eensgezinswoning. 1 soort vakantie bungalow. In de bungalow zijn 2 slaapkamers. Wij hebben daar dus onze eigen kamer. In het huis hebben wij ook eigen slaapkamers. Wij hebben het wel eens over scheiden gehad. Vroeger. Ik kan niet zo goed tegen samen wonen. Toen besloten we al, wij hebben fouten gemaakt. Daar horen onze kinderen geen last van te hebben. Maar zo gauw we er een huis bij hadden ging het stukken beter tussen ons. Wij hebben ook een vrij huwelijk. Nou ja behoorlijk anders dan gemiddeld. Maar voor onze kinderen is het echt perfect! 1 huis, 1 bed, altijd alles voor handen.
dinsdag 15 juli 2014 om 19:45
Wij hebben eerst ook in twee huizen gewoond. Ik vond het verschrikkelijk. Ik voelde me nergens thuis, altijd met spullen sjouwen, lastig om de boodschappen te plannen en altijd toch in de sfeer van mijn ex zijn.
Uiteindelijk zijn we toch in twee huizen gaan wonen en ik moet zeggen dat dat een enorme opluchting was. We leven nu een jaar zo en ik moet zeggen dat het super goed gaat. We gaan goed met elkaar om, eten bij elkaar als we onze dochter brengen. Met mijn dochter gaat het erg goed, ze is nu 3,5 jaar en weet niet beter. Maar natuurlijk is het een enorme stap en had ik veel liever gehad dat we nog bij elkaar waren. Maar goed, dat is nu eenmaal niet zo, en ik ben erg blij met hoe het gaat!
Uiteindelijk zijn we toch in twee huizen gaan wonen en ik moet zeggen dat dat een enorme opluchting was. We leven nu een jaar zo en ik moet zeggen dat het super goed gaat. We gaan goed met elkaar om, eten bij elkaar als we onze dochter brengen. Met mijn dochter gaat het erg goed, ze is nu 3,5 jaar en weet niet beter. Maar natuurlijk is het een enorme stap en had ik veel liever gehad dat we nog bij elkaar waren. Maar goed, dat is nu eenmaal niet zo, en ik ben erg blij met hoe het gaat!
dinsdag 15 juli 2014 om 20:18
Hier al 10 jaar co-ouderschap. Gaat ontzettend goed, maar voldoet wel aan de volgende voorwaarden:
- dicht bij elkaar wonen (200 meter bij elkaar vandaan)
- gezond verstand
- geen gesleep met spullen, alles is er in beide huizen
- regelmatig alle agenda's op tafel en gezamenlijke planning doornemen
- neuzen dezelfde kant op
- financieel hele goede en duidelijke afspraken maken.
Natuurlijk is er hier ook wel eens gedoe, maar dan praten we het uit en overleggen we. Volgens mij staat en valt het met goede communicatie.
- dicht bij elkaar wonen (200 meter bij elkaar vandaan)
- gezond verstand
- geen gesleep met spullen, alles is er in beide huizen
- regelmatig alle agenda's op tafel en gezamenlijke planning doornemen
- neuzen dezelfde kant op
- financieel hele goede en duidelijke afspraken maken.
Natuurlijk is er hier ook wel eens gedoe, maar dan praten we het uit en overleggen we. Volgens mij staat en valt het met goede communicatie.
dinsdag 15 juli 2014 om 20:18
dinsdag 15 juli 2014 om 20:43
Ik ben het met je eens hoor lucifer, het is een prachtige oplossing als het lukt. Maar de meeste mensen zullen dan toch sowieso al drie huizen nodig hebben, want die zijn gescheiden. En anders zou je dus helemaal nergens een eigen plek hebben.
Jullie hebben een weliswaar bijzondere relatie, maar ik neem aan nog wel met een bepaalde vorm van liefde of op zijn minst diepe vriendschap. Bij de meeste scheidingen zijn die gevoelens naar elkaar toch nogal anders. Ik denk dat het ook ontzettend veel spanning op kan leveren om nog zo met elkaar geconfronteerd te worden. Elkaars was, spullen, alle huishoud ergernissen blijven gewoon om maar iets simpels te noemen. Lijkt mij alleen mogelijk als je in zeer goede harmonie uit elkaar gaat.
Jullie hebben een weliswaar bijzondere relatie, maar ik neem aan nog wel met een bepaalde vorm van liefde of op zijn minst diepe vriendschap. Bij de meeste scheidingen zijn die gevoelens naar elkaar toch nogal anders. Ik denk dat het ook ontzettend veel spanning op kan leveren om nog zo met elkaar geconfronteerd te worden. Elkaars was, spullen, alle huishoud ergernissen blijven gewoon om maar iets simpels te noemen. Lijkt mij alleen mogelijk als je in zeer goede harmonie uit elkaar gaat.
dinsdag 15 juli 2014 om 22:10
Mijn kinderen wisselen niet van huis, ex en ik doen dat. Bevalt ons goed. In beide huizen hebben we een eigen slaapkamer. Maar in het tweede huis ben ik zelf nauwelijks meer omdat ik dan bij mijn vriend ben.
Het heeft even geduurd voordat we de geldzaken op de rit hadden. Dat loopt nu goed. Dat is eigenlijk het enige waar we echt tegen aanliepen. Hoe doe je het met boodschappen enzo.
Het heeft even geduurd voordat we de geldzaken op de rit hadden. Dat loopt nu goed. Dat is eigenlijk het enige waar we echt tegen aanliepen. Hoe doe je het met boodschappen enzo.
Before you assume, there is this thing called asking.
dinsdag 15 juli 2014 om 22:13
quote:SillySill schreef op 15 juli 2014 @ 20:43:
Ik ben het met je eens hoor lucifer, het is een prachtige oplossing als het lukt. Maar de meeste mensen zullen dan toch sowieso al drie huizen nodig hebben, want die zijn gescheiden. En anders zou je dus helemaal nergens een eigen plek hebben.
Jullie hebben een weliswaar bijzondere relatie, maar ik neem aan nog wel met een bepaalde vorm van liefde of op zijn minst diepe vriendschap. Bij de meeste scheidingen zijn die gevoelens naar elkaar toch nogal anders. Ik denk dat het ook ontzettend veel spanning op kan leveren om nog zo met elkaar geconfronteerd te worden. Elkaars was, spullen, alle huishoud ergernissen blijven gewoon om maar iets simpels te noemen. Lijkt mij alleen mogelijk als je in zeer goede harmonie uit elkaar gaat.
Klopt, wij zijn in goede harmonie uit elkaar. Bepaalde ergernissen blijven. Bij mij vooral op huishoudelijk gebied maar ik heb daar een weg in gevonden en erger me niet meer. We doen elkaars was, die leggen we schoon op elkaars bed. Geen problemen mee.
De winst en de rust die het onze kinderen brengt is me alle ergernissen meer dan waard.
Ik ben het met je eens hoor lucifer, het is een prachtige oplossing als het lukt. Maar de meeste mensen zullen dan toch sowieso al drie huizen nodig hebben, want die zijn gescheiden. En anders zou je dus helemaal nergens een eigen plek hebben.
Jullie hebben een weliswaar bijzondere relatie, maar ik neem aan nog wel met een bepaalde vorm van liefde of op zijn minst diepe vriendschap. Bij de meeste scheidingen zijn die gevoelens naar elkaar toch nogal anders. Ik denk dat het ook ontzettend veel spanning op kan leveren om nog zo met elkaar geconfronteerd te worden. Elkaars was, spullen, alle huishoud ergernissen blijven gewoon om maar iets simpels te noemen. Lijkt mij alleen mogelijk als je in zeer goede harmonie uit elkaar gaat.
Klopt, wij zijn in goede harmonie uit elkaar. Bepaalde ergernissen blijven. Bij mij vooral op huishoudelijk gebied maar ik heb daar een weg in gevonden en erger me niet meer. We doen elkaars was, die leggen we schoon op elkaars bed. Geen problemen mee.
De winst en de rust die het onze kinderen brengt is me alle ergernissen meer dan waard.
Before you assume, there is this thing called asking.
dinsdag 15 juli 2014 om 22:17
Waarom 3? Toen we dit besloten was het niet zo harmonieus. Er was veel gebeurd en ook al wou ik voor de kinderen blijven knokken. Samen ging het even niet neer. Het was een hele moeilijke tijd. Maar voor de kinderen gelukkig niet zo.
2 keer verjaardag vieren vind ik persoonlijk het toppunt van treurnis. Dat je die ene dag per jaar je ego geen slinger kan geven! Kinderen zijn solidair. Trots heeft er weinig mee te maken. Moet ze straks ook 2 keer trouwen? Afstuderen? De musical van groep 8?
Maar goed ook in onze omgeving merk ik dit. Mensen praten hun straatje schoon. Kan mij er wel eens over opwinden. Hoe kinderen de dupe worden van kinderachtig gedrag van hun ouders.
2 keer verjaardag vieren vind ik persoonlijk het toppunt van treurnis. Dat je die ene dag per jaar je ego geen slinger kan geven! Kinderen zijn solidair. Trots heeft er weinig mee te maken. Moet ze straks ook 2 keer trouwen? Afstuderen? De musical van groep 8?
Maar goed ook in onze omgeving merk ik dit. Mensen praten hun straatje schoon. Kan mij er wel eens over opwinden. Hoe kinderen de dupe worden van kinderachtig gedrag van hun ouders.
dinsdag 15 juli 2014 om 22:27
quote:lucifers schreef op 15 juli 2014 @ 20:18:
Dat je dochter nergens thuis is, is minder erg? Zij voelt hetzelfde denk, als jij toen. Waarom vind je dat minder erg? Ik kan mij gewoon niet eens voorstellen dat ik mijn belang voor dat van de kinderen zet. Hoe verkoop jij dat dan aan jezelf?
Is dat voor mij bedoeld? Dan vind het een beetje onnodig fel deze reactie sorry..
Jullie hebben het heel fijn kunnen regelen zo omdat jullie nog wel een soort van relatie hebben. Dat is natuurlijk niet bij iedereen zo. Wij kunnen heel goed samen door één deur maar ik wil niet meer zijn vrouw zijn.
Je neemt zomaar aan dat ik dingen 'minder erg' vind en mijn eigen belang voorop zet. Dat vind ik nogal hard en ongefundeerd voor iemand die mij helemaal niet kent. Ik geeft toch aan dat ik ermee worstel? Beetje kort door de bocht deze aannames.
Mijn dochter woont nog in haar oude vertrouwde huis bij haar vader en in een ander maar ondertussen ook vertrouwd huis met mij waar veel van haar 'oude' spullen zijn. Ze zegt dat ze bij allebei het fijn heeft maar lichte voorkeur voor vaders huis. Logisch, dat is haar geboortehuis.
Met dit topic wil ik ervaringen lezen en leren over voor- en nadelen van co-ouderschap en het verschil tussen kind in 1 huis of 2 huizen. Juist omdat ik twijfel wat het beste is. Helaas zijn niet altijd alle keuzes haalbaar of gevoelsmatig bereikbaar. Hoe graag je ook wilt. Het allerliefst was ik natuurlijk gewoon een gelukkig gezinnetje samen in 1 huis.
Wel bedankt voor je bijdrage, maar ik vind deze 'beschuldigingen' niet heel fijn..
Dat je dochter nergens thuis is, is minder erg? Zij voelt hetzelfde denk, als jij toen. Waarom vind je dat minder erg? Ik kan mij gewoon niet eens voorstellen dat ik mijn belang voor dat van de kinderen zet. Hoe verkoop jij dat dan aan jezelf?
Is dat voor mij bedoeld? Dan vind het een beetje onnodig fel deze reactie sorry..
Jullie hebben het heel fijn kunnen regelen zo omdat jullie nog wel een soort van relatie hebben. Dat is natuurlijk niet bij iedereen zo. Wij kunnen heel goed samen door één deur maar ik wil niet meer zijn vrouw zijn.
Je neemt zomaar aan dat ik dingen 'minder erg' vind en mijn eigen belang voorop zet. Dat vind ik nogal hard en ongefundeerd voor iemand die mij helemaal niet kent. Ik geeft toch aan dat ik ermee worstel? Beetje kort door de bocht deze aannames.
Mijn dochter woont nog in haar oude vertrouwde huis bij haar vader en in een ander maar ondertussen ook vertrouwd huis met mij waar veel van haar 'oude' spullen zijn. Ze zegt dat ze bij allebei het fijn heeft maar lichte voorkeur voor vaders huis. Logisch, dat is haar geboortehuis.
Met dit topic wil ik ervaringen lezen en leren over voor- en nadelen van co-ouderschap en het verschil tussen kind in 1 huis of 2 huizen. Juist omdat ik twijfel wat het beste is. Helaas zijn niet altijd alle keuzes haalbaar of gevoelsmatig bereikbaar. Hoe graag je ook wilt. Het allerliefst was ik natuurlijk gewoon een gelukkig gezinnetje samen in 1 huis.
Wel bedankt voor je bijdrage, maar ik vind deze 'beschuldigingen' niet heel fijn..
dinsdag 15 juli 2014 om 22:30
Aquamarijne, ik zou mij best kunnen voorstellen dat hoe jullie het doen ook wel voor ons zou kunnen werken. En die ergernissen zou ik zeker ook voor lief nemen. Je stapt er dan ook wat makkelijker overheen denk ik. Omdat je meer beseft; ik doe dit voor mijn kind en ben verder vrij in mijn keuzes. Denk ik..
dinsdag 15 juli 2014 om 22:33
quote:lucifers schreef op 15 juli 2014 @ 22:17:
2 keer verjaardag vieren vind ik persoonlijk het toppunt van treurnis. Dat je die ene dag per jaar je ego geen slinger kan geven! Kinderen zijn solidair. Trots heeft er weinig mee te maken. Moet ze straks ook 2 keer trouwen? Afstuderen? De musical van groep 8?
Maar goed ook in onze omgeving merk ik dit. Mensen praten hun straatje schoon. Kan mij er wel eens over opwinden. Hoe kinderen de dupe worden van kinderachtig gedrag van hun ouders.Hier ben ik het dan wel weer met je eens. Gelukkig gaat dit bij ons goed. We kunnen prima dingen samen doen en gaan ook allebei naar feestjes van gezamenlijke vrienden. Niemand hoeft te kiezen tussen ons. Maar gezien je reacties moet jij je keuzes nogal eens verdedigen? Is er in jullie omgeving weinig begrip?
2 keer verjaardag vieren vind ik persoonlijk het toppunt van treurnis. Dat je die ene dag per jaar je ego geen slinger kan geven! Kinderen zijn solidair. Trots heeft er weinig mee te maken. Moet ze straks ook 2 keer trouwen? Afstuderen? De musical van groep 8?
Maar goed ook in onze omgeving merk ik dit. Mensen praten hun straatje schoon. Kan mij er wel eens over opwinden. Hoe kinderen de dupe worden van kinderachtig gedrag van hun ouders.Hier ben ik het dan wel weer met je eens. Gelukkig gaat dit bij ons goed. We kunnen prima dingen samen doen en gaan ook allebei naar feestjes van gezamenlijke vrienden. Niemand hoeft te kiezen tussen ons. Maar gezien je reacties moet jij je keuzes nogal eens verdedigen? Is er in jullie omgeving weinig begrip?
dinsdag 15 juli 2014 om 22:36
quote:hallogeenlampje schreef op 15 juli 2014 @ 20:18:
Hier al 10 jaar co-ouderschap. Gaat ontzettend goed, maar voldoet wel aan de volgende voorwaarden:
- dicht bij elkaar wonen (200 meter bij elkaar vandaan)
- gezond verstand
- geen gesleep met spullen, alles is er in beide huizen
- regelmatig alle agenda's op tafel en gezamenlijke planning doornemen
- neuzen dezelfde kant op
- financieel hele goede en duidelijke afspraken maken.
Natuurlijk is er hier ook wel eens gedoe, maar dan praten we het uit en overleggen we. Volgens mij staat en valt het met goede communicatie.Oke.. wij voldoen aan alle voorwaarden behalve de afstand. Ik woon nu ongeveer 1,5 km verderop. Hoe is het met de kinderen? Voelen ze zich veilig en thuis in beide huizen? Geen moeite (gehad) met het gewissel?
Hier al 10 jaar co-ouderschap. Gaat ontzettend goed, maar voldoet wel aan de volgende voorwaarden:
- dicht bij elkaar wonen (200 meter bij elkaar vandaan)
- gezond verstand
- geen gesleep met spullen, alles is er in beide huizen
- regelmatig alle agenda's op tafel en gezamenlijke planning doornemen
- neuzen dezelfde kant op
- financieel hele goede en duidelijke afspraken maken.
Natuurlijk is er hier ook wel eens gedoe, maar dan praten we het uit en overleggen we. Volgens mij staat en valt het met goede communicatie.Oke.. wij voldoen aan alle voorwaarden behalve de afstand. Ik woon nu ongeveer 1,5 km verderop. Hoe is het met de kinderen? Voelen ze zich veilig en thuis in beide huizen? Geen moeite (gehad) met het gewissel?
dinsdag 15 juli 2014 om 22:38
quote:vivanoordje schreef op 15 juli 2014 @ 19:45:
Wij hebben eerst ook in twee huizen gewoond. Ik vond het verschrikkelijk. Ik voelde me nergens thuis, altijd met spullen sjouwen, lastig om de boodschappen te plannen en altijd toch in de sfeer van mijn ex zijn.
Uiteindelijk zijn we toch in twee huizen gaan wonen en ik moet zeggen dat dat een enorme opluchting was. We leven nu een jaar zo en ik moet zeggen dat het super goed gaat. We gaan goed met elkaar om, eten bij elkaar als we onze dochter brengen. Met mijn dochter gaat het erg goed, ze is nu 3,5 jaar en weet niet beter. Maar natuurlijk is het een enorme stap en had ik veel liever gehad dat we nog bij elkaar waren. Maar goed, dat is nu eenmaal niet zo, en ik ben erg blij met hoe het gaat!Fijn dat je uiteindelijk je draai hebt gevonden. Wat voor jullie het beste werkt is denk ik ook uiteindelijk het beste voor je kind(eren).
Wij hebben eerst ook in twee huizen gewoond. Ik vond het verschrikkelijk. Ik voelde me nergens thuis, altijd met spullen sjouwen, lastig om de boodschappen te plannen en altijd toch in de sfeer van mijn ex zijn.
Uiteindelijk zijn we toch in twee huizen gaan wonen en ik moet zeggen dat dat een enorme opluchting was. We leven nu een jaar zo en ik moet zeggen dat het super goed gaat. We gaan goed met elkaar om, eten bij elkaar als we onze dochter brengen. Met mijn dochter gaat het erg goed, ze is nu 3,5 jaar en weet niet beter. Maar natuurlijk is het een enorme stap en had ik veel liever gehad dat we nog bij elkaar waren. Maar goed, dat is nu eenmaal niet zo, en ik ben erg blij met hoe het gaat!Fijn dat je uiteindelijk je draai hebt gevonden. Wat voor jullie het beste werkt is denk ik ook uiteindelijk het beste voor je kind(eren).
dinsdag 15 juli 2014 om 22:39
Het is niet bedoeld om te kwetsen. Ik vraag mij gewoon vaak af als mensen aangeven geen zin hebben in 2 huizen of gedoe waarom dat voor kinderen minder erg zou zijn.
Er is veel commentaar op onze regeling geweest ja. Met name door gescheiden ouders die 2 keer verjaardag vieren. Omdat het voor hen misschien te confronterend is?
Er is veel commentaar op onze regeling geweest ja. Met name door gescheiden ouders die 2 keer verjaardag vieren. Omdat het voor hen misschien te confronterend is?
dinsdag 15 juli 2014 om 22:44
Ik ga ervan uit dat iedereen, iedere ouder, het beste wil voor zijn kind. Geen situatie is hetzelfde, geen situatie laat zich één op één vergelijken.
Naar mijn mening is het allerbelangrijkste dat je elkaar het ouderschap gunt, je ego opzij kunt zetten en je de andere ouder niet zwart maakt. Verjaardagen ed gewoon samen viert en dat je kinderen niet in een loyaliteitsconflict brengt.
Het ene kind is het andere niet maar alle kinderen willen onbelemmerd van hun ouders kunnen houden.
Naar mijn mening is het allerbelangrijkste dat je elkaar het ouderschap gunt, je ego opzij kunt zetten en je de andere ouder niet zwart maakt. Verjaardagen ed gewoon samen viert en dat je kinderen niet in een loyaliteitsconflict brengt.
Het ene kind is het andere niet maar alle kinderen willen onbelemmerd van hun ouders kunnen houden.
Before you assume, there is this thing called asking.
dinsdag 15 juli 2014 om 22:47
Lucifers, volgens mij hebben jullie een prima oplossing.
Een stel in mijn omgeving leeft ook apart van elkaar, wel getrouwd. Er is wel liefde maar samenwonen lukt niet. Een van beide is manisch depressief. Voor hun en de kinderen een goede oplossing. Er is rust en duidelijkheid en juist deze oplossing toont aan hoeveel liefde er is voor de ander.
Een stel in mijn omgeving leeft ook apart van elkaar, wel getrouwd. Er is wel liefde maar samenwonen lukt niet. Een van beide is manisch depressief. Voor hun en de kinderen een goede oplossing. Er is rust en duidelijkheid en juist deze oplossing toont aan hoeveel liefde er is voor de ander.
Before you assume, there is this thing called asking.
dinsdag 15 juli 2014 om 22:54
Wauw. Ik wou dat ik dat zo kon doen Lucifers. Echt. Als het aan mij had gelegen ging het ook zo ongeveer. Maar je hebt 2 nodig om de tango te dansen en hij wilde niet meer samenwonen of zo als jullie doen, zoiets heb ik voorgesteld.
Ontopic.
Wij hebben 2 huizen. Alles aanwezig uiteraard voor mijn meisje.
Soms heb ik wel eens het gevoel dat er met haar wordt gezeuld, maar dat is meer mijn gevoel denk ik. Als ik werk slaapt ze bij haar vader plus een dag extra. Weekenden wel om en om of in overleg.
Mijn meisje is nu 11 maanden. Dit gaat nu een paar maanden zo.
Dingen als verjaardagen en dergelijk gaat gewoon samen.
Door haar situatie moeten we ook vaak richting het ziekenhuis, fysiotherapie en dat soort grapjes. Maar altijd met zijn allen en altijd in goed overleg.
Soms doen we ook nog dingen samen met ons drieën. Zoals even wandelen, ijsje eten of naar de kinderboerderij. Ook familie aangelegenheden doen we nog met zijn drieën zoals verjaardagen opa's en oma's of trouwerijen.
Mijn soort van ex en ik gaan goed met elkaar om. Natuurlijk is daar veel aan vooraf gegaan en ik weet niet wat de toekomst brengt.
Maar voor nu gaat het goed. Er zijn natuurlijk ook geen andere partners in het spel. Dus kan niet veel daarover zeggen als dat gebeurd.
Ontopic.
Wij hebben 2 huizen. Alles aanwezig uiteraard voor mijn meisje.
Soms heb ik wel eens het gevoel dat er met haar wordt gezeuld, maar dat is meer mijn gevoel denk ik. Als ik werk slaapt ze bij haar vader plus een dag extra. Weekenden wel om en om of in overleg.
Mijn meisje is nu 11 maanden. Dit gaat nu een paar maanden zo.
Dingen als verjaardagen en dergelijk gaat gewoon samen.
Door haar situatie moeten we ook vaak richting het ziekenhuis, fysiotherapie en dat soort grapjes. Maar altijd met zijn allen en altijd in goed overleg.
Soms doen we ook nog dingen samen met ons drieën. Zoals even wandelen, ijsje eten of naar de kinderboerderij. Ook familie aangelegenheden doen we nog met zijn drieën zoals verjaardagen opa's en oma's of trouwerijen.
Mijn soort van ex en ik gaan goed met elkaar om. Natuurlijk is daar veel aan vooraf gegaan en ik weet niet wat de toekomst brengt.
Maar voor nu gaat het goed. Er zijn natuurlijk ook geen andere partners in het spel. Dus kan niet veel daarover zeggen als dat gebeurd.
