Gezondheid
alle pijlers
Morgen uitslag...
maandag 21 juli 2014 om 01:41
Voel me wel een beetje "schuldig" dat dit mijn tweede topic is, waarin ik digitale steun vraag als nieuweling hier, maar ik kan niet slapen ervan: morgen krijgt mijn moeder uitslag of ze al dan niet kanker heeft. Nou ja, over een paar uur dus. Ik ben erg nerveus en bang.
Uiteraard begrijp ik dat het domweg afwachten is en dat je er geen kansberekening op kunt toepassen; toch pieker ik erover hoe vaak iemand door het oog van de naald kan kruipen. De eerste keer kanker (ander soort dan ze nu in het ergste geval zou hebben), heeft ze op miraculeuze wijze overleefd, ook al is ze nooit meer de oude geworden. De kanker waar het nu om zou gaan is helaas niet te genezen; althans niet voor veel jaren.
Ik probeer echt positief te blijven, maar met twee tegensprekende uitslagen is het erg lastig. Enerzijds kan ik amper wachten tot de uitslag bekend is en anderzijds wil ik het niet weten, want nu kan ik nog hopen. Geen vraag; meer een 'hoi-lief-dagboek-verhaal'. Voelt wel 'goed' het van me af te schrijven, dus bedankt voor het lezen.
Uiteraard begrijp ik dat het domweg afwachten is en dat je er geen kansberekening op kunt toepassen; toch pieker ik erover hoe vaak iemand door het oog van de naald kan kruipen. De eerste keer kanker (ander soort dan ze nu in het ergste geval zou hebben), heeft ze op miraculeuze wijze overleefd, ook al is ze nooit meer de oude geworden. De kanker waar het nu om zou gaan is helaas niet te genezen; althans niet voor veel jaren.
Ik probeer echt positief te blijven, maar met twee tegensprekende uitslagen is het erg lastig. Enerzijds kan ik amper wachten tot de uitslag bekend is en anderzijds wil ik het niet weten, want nu kan ik nog hopen. Geen vraag; meer een 'hoi-lief-dagboek-verhaal'. Voelt wel 'goed' het van me af te schrijven, dus bedankt voor het lezen.
maandag 21 juli 2014 om 02:05
Ik herken je verhaal en gevoel. Tussen hoop en vrees. Zit in hetzelfde schuitje, alleen voor mij is het nog een week in spanning zitten. Ben kapot van verdriet. En hoe stom ook, maar het geeft me rust om naar al dan niet wetenschappelijk bewezen geneesmiddelen te zoeken. Ik wens je heel veel sterkte en kracht.
maandag 21 juli 2014 om 02:26
Ja, ik ken het.
Hier hetzelfde verhaal, ofschoon wij de uitslag vorige week gehad hebben.
Het is niet goed, wij hopen nu maar dat er geen uitzaaiingen zijn, want dan overleeft ze het tenminste wel. En dat weten we pas na de operatie.
Een lange weg te gaan.
Ik doe wat Ciambella zegt. Studeren, googlen, om er maar zoveel mogelijk over te weten te komen.
Om het te begrijpen.
Het geeft me het gevoel dat ik er wat grip op heb.
Sterkte morgen meid.
Hier hetzelfde verhaal, ofschoon wij de uitslag vorige week gehad hebben.
Het is niet goed, wij hopen nu maar dat er geen uitzaaiingen zijn, want dan overleeft ze het tenminste wel. En dat weten we pas na de operatie.
Een lange weg te gaan.
Ik doe wat Ciambella zegt. Studeren, googlen, om er maar zoveel mogelijk over te weten te komen.
Om het te begrijpen.
Het geeft me het gevoel dat ik er wat grip op heb.
Sterkte morgen meid.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
maandag 21 juli 2014 om 02:30
Jemig, ciambella. Wat erg om te lezen dat jij in hetzelfde schuitje zit. Mag ik vragen of het ook om je moeder gaat? Ik google mezelf suf op momenten, maar daar word ik niet vrolijker van.
Het gekke is dat ik bijna apathisch ben (geworden) op de meeste momenten. Ik had er ergens al vrede mee dat ze toch nooit 100 zou worden, maar nu kan het -in het ergste geval- wel heel veel minder jaren dan dat worden.
Ik huil vooral 's avonds, maar dat heeft waarschijnlijk ook te maken met m'n eigen problemen die voor mij vrij heftig zijn en ik gisteren al een topic over had geopend bij Relaties. Voel me echt een wandelend drama c.q. wrak zo langzamerhand.
Een zieke moeder is niet iets wat je er even bij gaat doen, maar het is zoals het is. Ik wens jou ook heel veel sterkte en kracht en ga heel hard voor je duimen. Ziekte van dierbaren zou verboden moeten worden. De onzekerheid doet zoveel met je; je mag me altijd een PM sturen als je erover wil praten, ook al heb ik geen idee nog hoe dat hier werkt. Nogmaals veel sterkte!
Het gekke is dat ik bijna apathisch ben (geworden) op de meeste momenten. Ik had er ergens al vrede mee dat ze toch nooit 100 zou worden, maar nu kan het -in het ergste geval- wel heel veel minder jaren dan dat worden.
Ik huil vooral 's avonds, maar dat heeft waarschijnlijk ook te maken met m'n eigen problemen die voor mij vrij heftig zijn en ik gisteren al een topic over had geopend bij Relaties. Voel me echt een wandelend drama c.q. wrak zo langzamerhand.
Een zieke moeder is niet iets wat je er even bij gaat doen, maar het is zoals het is. Ik wens jou ook heel veel sterkte en kracht en ga heel hard voor je duimen. Ziekte van dierbaren zou verboden moeten worden. De onzekerheid doet zoveel met je; je mag me altijd een PM sturen als je erover wil praten, ook al heb ik geen idee nog hoe dat hier werkt. Nogmaals veel sterkte!
maandag 21 juli 2014 om 02:35
Wat erg delite dat de uitslag negatief is. Vreselijk. Het is verleidelijk om alle info die je erover kan vinden op te zoeken, maar het is ook confronterend. Ik herken het wel; het willen begrijpen van wat er aan de hand is. De vorige keer heb ik dat ook gedaan en ook veel gesprekken gehad met de artsen (al dan niet zonder m'n ouders). Nu hoop ik nog heel erg dat dit hele medische circus deze keer uit zal blijven en ik morgen door het plafond ga van blijdschap dat het toch iets onschuldigers blijkt te zijn.
Heel veel sterkte gewenst met de periode die komen gaat. Het is zwaar; heel zwaar. Denk ook om jezelf, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. Ik ga heel erg hopen dat de uitzaaiingen uitblijven.
Dank je wel, Mylene-Valerie.
Heel veel sterkte gewenst met de periode die komen gaat. Het is zwaar; heel zwaar. Denk ook om jezelf, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. Ik ga heel erg hopen dat de uitzaaiingen uitblijven.
Dank je wel, Mylene-Valerie.
maandag 21 juli 2014 om 03:00
Ja ook mijn lieve moedertje. Ik heb het geluk, dat ik een zeer ondersteunende partner heb. Zonder hem zou ik zijn ingestort denk ik. En ook is mijn geloof een grote steun.
Dus mijn respect voor jou, hoe je ondanks je eigen situatie zo sterk kunt blijven.
Misschien gaan jullie me uitlachen, maar ik denk iets gevonden te hebben wat het immuunsysteem versterkt en dat is kamelenmelk. Dat komt namelijk van alle diersoorten het meest in de buurt van moedermelk. Zelfs mensen met lactose intolerantie kunnen dit verdragen. Nou ja, al dat soort kleine dingen probeer ik hoop uit te putten.
Als je privé berichten ontvangen aan hebt staan, dan kan ik je pm-en als je wilt. Ben heel benieuwd naar de uitslag, als je dat hier wilt delen. Ik leef met je mee. Heel veel sterkte. En als je de slaap niet kunt vatten: sleep deaply meditatie mp3 via ITunes heb ik die, werkte bij mij goed om te ontspannen en in slaap te komen.
Dus mijn respect voor jou, hoe je ondanks je eigen situatie zo sterk kunt blijven.
Misschien gaan jullie me uitlachen, maar ik denk iets gevonden te hebben wat het immuunsysteem versterkt en dat is kamelenmelk. Dat komt namelijk van alle diersoorten het meest in de buurt van moedermelk. Zelfs mensen met lactose intolerantie kunnen dit verdragen. Nou ja, al dat soort kleine dingen probeer ik hoop uit te putten.
Als je privé berichten ontvangen aan hebt staan, dan kan ik je pm-en als je wilt. Ben heel benieuwd naar de uitslag, als je dat hier wilt delen. Ik leef met je mee. Heel veel sterkte. En als je de slaap niet kunt vatten: sleep deaply meditatie mp3 via ITunes heb ik die, werkte bij mij goed om te ontspannen en in slaap te komen.
maandag 21 juli 2014 om 03:28
Bij mijn vader is in maart uitgezaaide longkanker ontdekt. Hij zal hieraan gaan overlijden.
Om zijn leven wat te rekken heeft hij inmiddels 4 chemo's gehad van ieder 3 dagen achter elkaar. Scans hebben uitgewezen dat de chemo goed werk heeft verricht, dus wij hopen nu dat hij er een stukje tijd bij heeft gekregen,
In tegenstelling tot een aantal van jullie heb ik juist niet gegoogled.
Iedere patiënt is anders en iedereen reageert weer anders op de behandeling. Ik ben voor mezelf bang dat ik de verhalen die ik dan lees teveel als de ultieme waarheid ga zien. Arts heeft ook aangegeven dat het bij iedereen anders verloopt. Gelukkig is de voorlichting die we krijgen vanuit het ziekenhuis echt heel goed
Maar ik zou willen zeggen, je moet vooral doen waar je jezelf goed bij voelt.
Een knuffel voor jullie allemaal. Ik hoop met jullie mee dat de berichten die jullie krijgen goed mogen zijn.
Om zijn leven wat te rekken heeft hij inmiddels 4 chemo's gehad van ieder 3 dagen achter elkaar. Scans hebben uitgewezen dat de chemo goed werk heeft verricht, dus wij hopen nu dat hij er een stukje tijd bij heeft gekregen,
In tegenstelling tot een aantal van jullie heb ik juist niet gegoogled.
Iedere patiënt is anders en iedereen reageert weer anders op de behandeling. Ik ben voor mezelf bang dat ik de verhalen die ik dan lees teveel als de ultieme waarheid ga zien. Arts heeft ook aangegeven dat het bij iedereen anders verloopt. Gelukkig is de voorlichting die we krijgen vanuit het ziekenhuis echt heel goed
Maar ik zou willen zeggen, je moet vooral doen waar je jezelf goed bij voelt.
Een knuffel voor jullie allemaal. Ik hoop met jullie mee dat de berichten die jullie krijgen goed mogen zijn.
maandag 21 juli 2014 om 03:33
Lieve ciambella en miss112. Voor moeilijke momenten heb ik van m'n huisarts oxazepam gekregen en uur geleden eentje genomen. Ogen vallen bijna dicht en vind het niet netjes om niet helder te reageren inhoudelijk op jullie heftige verhalen.
Morgen reageer ik en ga nu hopelijk een paar uurtjes slaap pakken. Excuus als dit naar jullie toe onverschillig overkomt; zo is het absoluut niet bedoeld. Welterusten.
Morgen reageer ik en ga nu hopelijk een paar uurtjes slaap pakken. Excuus als dit naar jullie toe onverschillig overkomt; zo is het absoluut niet bedoeld. Welterusten.
maandag 21 juli 2014 om 05:56
Ik ben ook recent mijn vader verloren aan kanker.
Het hele proces vanaf dat wij wisten dat hij de ziekte had tot zijn overlijden heeft maar enkele weken mogen duren.
Chemo was niet eens meer aan de orde.....
Ik vond de onzekerheid tijdens het proces ontzettend zwaar.
Elke keer tussen hoop en vrees en de spannende gesprekken om te horen wat de status was.
Heel veel sterkte en kracht de komende tijd het is een ongelofelijke rot ziekte!
Het hele proces vanaf dat wij wisten dat hij de ziekte had tot zijn overlijden heeft maar enkele weken mogen duren.
Chemo was niet eens meer aan de orde.....
Ik vond de onzekerheid tijdens het proces ontzettend zwaar.
Elke keer tussen hoop en vrees en de spannende gesprekken om te horen wat de status was.
Heel veel sterkte en kracht de komende tijd het is een ongelofelijke rot ziekte!
maandag 21 juli 2014 om 07:45
maandag 21 juli 2014 om 08:54
Sterkte voor jullie allemaal
Inmiddels alweer 3 jaar geleden verloor ik mijn vader aan een hersentumor. Wat ik daaruit heb geleerd is: alles is goed op dit moment. Je zit in een situatie die je niet bij kunt houden maar waar je niet aan kunt ontsnappen. Je moet dus overleven en dat is goed, hoe je het ook doet.
Sterkte allemaal.
Inmiddels alweer 3 jaar geleden verloor ik mijn vader aan een hersentumor. Wat ik daaruit heb geleerd is: alles is goed op dit moment. Je zit in een situatie die je niet bij kunt houden maar waar je niet aan kunt ontsnappen. Je moet dus overleven en dat is goed, hoe je het ook doet.
Sterkte allemaal.
maandag 21 juli 2014 om 12:43
Ik reageer even in etappes, anders verwar ik misschien reacties van jullie met elkaar.
Ciambella: het doet me goed om te lezen dat je zoveel steun hebt aan je partner en je geloof. Dat vind ik fijn voor jou. De vorige keer had ik ook nog een relatie en het was prettig dat er iemand voor me zorgde. Mijn moeder is toen voor haar eerste operatie bijna 15 uur onder het mes geweest en moest in de loop der tijd nog 3 hersteloperaties ondergaan, 200 km vanaf waar ik zelf woonde. Aanvankelijk bleef ik die periode doorstuderen en sliep ik een paar uurtjes per nacht, zodat ik ook veel bij mijn familie kon zijn. Toen er sprake van was dat er complicaties waren opgetreden op de IC, heb ik mijn studie tijdelijk geparkeerd, want ik kon het niet meer combineren in mentaal opzicht en fysiek was het vele reizen ook zwaar. Mijn ex woonde om de hoek bij het ziekenhuis en het was zo fijn dat ik daar altijd mocht zijn en mijn familie trouwens ook. Het was zo'n heftige tijd en als ik het even niet trok, ging hij haar bezoeken. Zelf ben ik niet gelovig, maar ik schrijf heel veel en dat werkt wel rustgevend voor mij. Ik hoop dat je deze week enigszins doorkomt en je naaste omgeving extra lief voor je is. Nogmaals heel veel sterkte en ik ga even kijken hoe ik de functie van PB kan aanzetten.
Ciambella: het doet me goed om te lezen dat je zoveel steun hebt aan je partner en je geloof. Dat vind ik fijn voor jou. De vorige keer had ik ook nog een relatie en het was prettig dat er iemand voor me zorgde. Mijn moeder is toen voor haar eerste operatie bijna 15 uur onder het mes geweest en moest in de loop der tijd nog 3 hersteloperaties ondergaan, 200 km vanaf waar ik zelf woonde. Aanvankelijk bleef ik die periode doorstuderen en sliep ik een paar uurtjes per nacht, zodat ik ook veel bij mijn familie kon zijn. Toen er sprake van was dat er complicaties waren opgetreden op de IC, heb ik mijn studie tijdelijk geparkeerd, want ik kon het niet meer combineren in mentaal opzicht en fysiek was het vele reizen ook zwaar. Mijn ex woonde om de hoek bij het ziekenhuis en het was zo fijn dat ik daar altijd mocht zijn en mijn familie trouwens ook. Het was zo'n heftige tijd en als ik het even niet trok, ging hij haar bezoeken. Zelf ben ik niet gelovig, maar ik schrijf heel veel en dat werkt wel rustgevend voor mij. Ik hoop dat je deze week enigszins doorkomt en je naaste omgeving extra lief voor je is. Nogmaals heel veel sterkte en ik ga even kijken hoe ik de functie van PB kan aanzetten.
maandag 21 juli 2014 om 12:50
Miss112: ik word koud van je bericht, wat enorm verdrietig voor jullie. Heeft de familie onderling veel steun aan elkaar en heb je naast je familie ook mensen of iemand met wie je dit leed kan delen?
De kwaliteit van leven is zo betrekkelijk als je er eerst zo ziek van moet worden om het te rekken (de chemo van een aantal dagen). Vreselijk om je eigen vader zo te zien vechten voor een menswaardig bestaan dat nog een beetje gerekt kan worden.
Wat lief dat je vandaag mee bent gegaan naar het ziekenhuis. Ik deed dat ook telkens bij mijn moeder, maar woon nu 3 uur reizen bij haar vandaan en ik baal zo van de afstand. Ik vind het ook echt heel moeilijk om nu weer in die molen te zitten van onzekerheid en stress, omdat ik de beelden van een paar jaar geleden nog zo duidelijk op m'n netvlies heb. Bij de eerste keer zien op de IC hadden ze meer werk aan mij dan aan haar, geloof ik. Door de grote littekens en een geheel andere uitstraling vanwege de coma waarin ze haar hielden, schrok ik zo dat ik zelf flauwviel. Alsof het geheel niet mijn moeder was die daar lag.
Als er ook maar iets is wat ik voor je kan doen, laat het me weten. Klinkt misschien een beetje gek, omdat we elkaar verder niet kennen, maar je berichten grijpen me aan en het moet zo zwaar voor je zijn. Dat vind ik heel naar voor jou en je familie.
De kwaliteit van leven is zo betrekkelijk als je er eerst zo ziek van moet worden om het te rekken (de chemo van een aantal dagen). Vreselijk om je eigen vader zo te zien vechten voor een menswaardig bestaan dat nog een beetje gerekt kan worden.
Wat lief dat je vandaag mee bent gegaan naar het ziekenhuis. Ik deed dat ook telkens bij mijn moeder, maar woon nu 3 uur reizen bij haar vandaan en ik baal zo van de afstand. Ik vind het ook echt heel moeilijk om nu weer in die molen te zitten van onzekerheid en stress, omdat ik de beelden van een paar jaar geleden nog zo duidelijk op m'n netvlies heb. Bij de eerste keer zien op de IC hadden ze meer werk aan mij dan aan haar, geloof ik. Door de grote littekens en een geheel andere uitstraling vanwege de coma waarin ze haar hielden, schrok ik zo dat ik zelf flauwviel. Alsof het geheel niet mijn moeder was die daar lag.
Als er ook maar iets is wat ik voor je kan doen, laat het me weten. Klinkt misschien een beetje gek, omdat we elkaar verder niet kennen, maar je berichten grijpen me aan en het moet zo zwaar voor je zijn. Dat vind ik heel naar voor jou en je familie.
maandag 21 juli 2014 om 12:55
Lieve loetje84: gecondoleerd met het oneerlijke verlies van je paps. Wat onwerkelijk om dit mee te maken en helaas is het wel realiteit. Ik kan me bijna voorstellen dat toen je besefte dat hij ongeneeslijk ziek was, dat hij toen al overleed. Alsof je bij wijze van spreken achter de feiten aan loopt.
Het is idd een heel nare ziekte en ik hoop dat je op een waardige manier afscheid hebt kunnen nemen en nu veel steun hebt van lieve mensen om je heen en je ook ruimte hebt gevonden om terug te denken aan de mooie momenten met je vader. Het gemis zal heel groot zijn en als 1984 je geboortejaar is, ben je nog veel te jong om al zonder vader door het leven te moeten gaan. Ik vind mezelf al te jong, terwijl ik ouder ben dan jij... Sterkte!
Het is idd een heel nare ziekte en ik hoop dat je op een waardige manier afscheid hebt kunnen nemen en nu veel steun hebt van lieve mensen om je heen en je ook ruimte hebt gevonden om terug te denken aan de mooie momenten met je vader. Het gemis zal heel groot zijn en als 1984 je geboortejaar is, ben je nog veel te jong om al zonder vader door het leven te moeten gaan. Ik vind mezelf al te jong, terwijl ik ouder ben dan jij... Sterkte!
maandag 21 juli 2014 om 13:00
Dank je wel Carenza, boerderijgeit en lionlily. Helaas is de arts nog niet geweest bij m'n moeder en weten we nog niets. In 8 maanden tijd heeft ze zo'n kleine 2 maanden al doorgebracht in het ziekenhuis en de hoop is nog steeds dat ze nu botontkalking heeft gekregen van alle zooi die ze heeft moeten slikken van de klachten waarvoor ze aanvankelijk werd opgenomen, maar er is dus onduidelijkheid over omdat ze ook sterke overeenkomsten vertoont met de beginnende fase van de ziekte van Kahler. Gek genoeg klinkt dat veel minder hard dan botkanker. Ik vind het zo'n naar woord...
maandag 21 juli 2014 om 13:03
voetjesinhetzand: wat erg dat je je vader hebt verloren aan een hersentumor. Ik hoop dat je het na 3 jr. een plekje hebt kunnen geven en de scherpe randjes van de rouw en het gemis er in die zin af zijn bij jou.
Er is geen handboek voor wat te doen bij een familielid dat kanker heeft en hieraan zal overlijden. Meeleven, steunen, verdriet delen en 'pluk de dag' heb ik me de vorige keer aan opgetrokken, toen er complicaties waren opgetreden die de artsen niet hadden voorzien. Mocht het negatief uitvallen hier, zal ik dat weer proberen. Dank je wel dat je je ervaring en wijze les daaruit wil delen.
Er is geen handboek voor wat te doen bij een familielid dat kanker heeft en hieraan zal overlijden. Meeleven, steunen, verdriet delen en 'pluk de dag' heb ik me de vorige keer aan opgetrokken, toen er complicaties waren opgetreden die de artsen niet hadden voorzien. Mocht het negatief uitvallen hier, zal ik dat weer proberen. Dank je wel dat je je ervaring en wijze les daaruit wil delen.
maandag 21 juli 2014 om 13:31
quote:saran schreef op 21 juli 2014 @ 02:30:Ik had er ergens al vrede mee dat ze toch nooit 100 zou worden, maar nu kan het -in het ergste geval- wel heel veel minder jaren dan dat worden.
Probeer jezelf te realiseren dat het niet altijd even negatief uit pakt.
Mijn moeder kreeg 40 jaar geleden de diagnose kanker.
Dit in een periode dat de ziekte amper bekend was en de bestrijding er van in de kinderschoenen stond.
Vorige maand is zij 83 geworden in goede gezondheid dus de kans dat zij ooit 100 zal worden is er nog steeds.
Probeer jezelf te realiseren dat het niet altijd even negatief uit pakt.
Mijn moeder kreeg 40 jaar geleden de diagnose kanker.
Dit in een periode dat de ziekte amper bekend was en de bestrijding er van in de kinderschoenen stond.
Vorige maand is zij 83 geworden in goede gezondheid dus de kans dat zij ooit 100 zal worden is er nog steeds.
Niet geschoten is altijd mis
maandag 21 juli 2014 om 13:44
Bitje93: wat super dat je moeder inmiddels 83 is en nog helemaal in goede gezondheid! Fijn! Het is dat ik/we af en toe het vertrouwen kwijt zijn in haar lichaam. Het begon eind 2007 en werd begin 2008 opgenomen en geopereerd. Overleefd maar met allerlei lichamelijke beperkingen, doordat het een heel complexe operatie was en ze gebruik moesten maken van andere lichaamsdelen om de functie van het verwijderde lichaamsdeel te vervangen. In een jaar tijd 3 hersteloperaties.
In 2010 weer paniek, omdat het erop leek dat ze nu darmkanker had. Dit bleek godzijdank niet zo te zijn.
In 2013 opgenomen met zware longontsteking en daarbij wel een risico-patient gezien haar medische verleden. Na 2,5 week naar huis, maar 2 maanden later lag ze er weer, want het ging niet goed. Van die medicatie kreeg ze een darmontsteking. Van de medicatie daarvan trombose, waarvoor alles moest wijken, omdat dit domweg gevaarlijk is. Haar darmontsteking werd dus alleen maar heviger en ze verloor teveel bloed en kreeg last van helse rugpijn, waarbij ze in een paar weken tijd dagelijks huisarts en spoedeisende hulp bezocht.
Uiteindelijk 2 wk geleden middenin de nacht toch weer per ambulance naar het ziekenhuis gegaan en de gedane onderzoeken spreken elkaar tegen, waardoor er een definitief uitsluitsel moest komen met het onderzoek dat vorige week heeft plaatsgevonden en we vandaag uitslag van zullen krijgen.
Fijn! Het is dat ik/we af en toe het vertrouwen kwijt zijn in haar lichaam. Het begon eind 2007 en werd begin 2008 opgenomen en geopereerd. Overleefd maar met allerlei lichamelijke beperkingen, doordat het een heel complexe operatie was en ze gebruik moesten maken van andere lichaamsdelen om de functie van het verwijderde lichaamsdeel te vervangen. In een jaar tijd 3 hersteloperaties.In 2010 weer paniek, omdat het erop leek dat ze nu darmkanker had. Dit bleek godzijdank niet zo te zijn.
In 2013 opgenomen met zware longontsteking en daarbij wel een risico-patient gezien haar medische verleden. Na 2,5 week naar huis, maar 2 maanden later lag ze er weer, want het ging niet goed. Van die medicatie kreeg ze een darmontsteking. Van de medicatie daarvan trombose, waarvoor alles moest wijken, omdat dit domweg gevaarlijk is. Haar darmontsteking werd dus alleen maar heviger en ze verloor teveel bloed en kreeg last van helse rugpijn, waarbij ze in een paar weken tijd dagelijks huisarts en spoedeisende hulp bezocht.
Uiteindelijk 2 wk geleden middenin de nacht toch weer per ambulance naar het ziekenhuis gegaan en de gedane onderzoeken spreken elkaar tegen, waardoor er een definitief uitsluitsel moest komen met het onderzoek dat vorige week heeft plaatsgevonden en we vandaag uitslag van zullen krijgen.
