Gezondheid
alle pijlers
Morgen uitslag...
maandag 21 juli 2014 om 01:41
Voel me wel een beetje "schuldig" dat dit mijn tweede topic is, waarin ik digitale steun vraag als nieuweling hier, maar ik kan niet slapen ervan: morgen krijgt mijn moeder uitslag of ze al dan niet kanker heeft. Nou ja, over een paar uur dus. Ik ben erg nerveus en bang.
Uiteraard begrijp ik dat het domweg afwachten is en dat je er geen kansberekening op kunt toepassen; toch pieker ik erover hoe vaak iemand door het oog van de naald kan kruipen. De eerste keer kanker (ander soort dan ze nu in het ergste geval zou hebben), heeft ze op miraculeuze wijze overleefd, ook al is ze nooit meer de oude geworden. De kanker waar het nu om zou gaan is helaas niet te genezen; althans niet voor veel jaren.
Ik probeer echt positief te blijven, maar met twee tegensprekende uitslagen is het erg lastig. Enerzijds kan ik amper wachten tot de uitslag bekend is en anderzijds wil ik het niet weten, want nu kan ik nog hopen. Geen vraag; meer een 'hoi-lief-dagboek-verhaal'. Voelt wel 'goed' het van me af te schrijven, dus bedankt voor het lezen.
Uiteraard begrijp ik dat het domweg afwachten is en dat je er geen kansberekening op kunt toepassen; toch pieker ik erover hoe vaak iemand door het oog van de naald kan kruipen. De eerste keer kanker (ander soort dan ze nu in het ergste geval zou hebben), heeft ze op miraculeuze wijze overleefd, ook al is ze nooit meer de oude geworden. De kanker waar het nu om zou gaan is helaas niet te genezen; althans niet voor veel jaren.
Ik probeer echt positief te blijven, maar met twee tegensprekende uitslagen is het erg lastig. Enerzijds kan ik amper wachten tot de uitslag bekend is en anderzijds wil ik het niet weten, want nu kan ik nog hopen. Geen vraag; meer een 'hoi-lief-dagboek-verhaal'. Voelt wel 'goed' het van me af te schrijven, dus bedankt voor het lezen.
maandag 21 juli 2014 om 14:12
Om wat voor kanker gaat het?
Mijn moeder (overleden met 52) is nu alweer bijna drie jaar geleden overleden aan eierstokkanker. Hele heftige tijd, die anderhalf jaar daarvoor. Eierstokkanker wordt bijna altijd te laat ontdekt, veel uitzaaiingen maar wel alleen binnen de buikholte dus er was hoop. Op een gegeven moment leek ze schoon. (Na 6x chemo en operatie waarbij baarmoeder, eierstokken vetschort en milt verwijderd zijn) helaas was alles binnen een half jaar weer terug en twee keer zo heftig, met name haar darmen groeiden heftige tumoren, de eierstoktumoren reageerden wel op de chemo, dat vanuit haar darmen niet, dat woekerde gewoon door. Helaas werd dat haar fataal. Gelukkig woonden we niet ver van elkaar, mijn broertje woonde wel aan de andere kant van het land. Het was moeilijk.
Ik hoop dat jullie nog veel tijd gegund is.
Mijn moeder (overleden met 52) is nu alweer bijna drie jaar geleden overleden aan eierstokkanker. Hele heftige tijd, die anderhalf jaar daarvoor. Eierstokkanker wordt bijna altijd te laat ontdekt, veel uitzaaiingen maar wel alleen binnen de buikholte dus er was hoop. Op een gegeven moment leek ze schoon. (Na 6x chemo en operatie waarbij baarmoeder, eierstokken vetschort en milt verwijderd zijn) helaas was alles binnen een half jaar weer terug en twee keer zo heftig, met name haar darmen groeiden heftige tumoren, de eierstoktumoren reageerden wel op de chemo, dat vanuit haar darmen niet, dat woekerde gewoon door. Helaas werd dat haar fataal. Gelukkig woonden we niet ver van elkaar, mijn broertje woonde wel aan de andere kant van het land. Het was moeilijk.
Ik hoop dat jullie nog veel tijd gegund is.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 21 juli 2014 om 15:53
suzyqfive: wat een vreselijk verhaal... Het lijkt me zo verschrikkelijk als de hoop uiteindelijk zo finaal de grond in wordt getrapt binnen een relatief korte periode.
Ik vind het zo tegenstrijdig om hier nu het goede nieuws te komen melden dat mijn mama schoon is en de uitslag dus positief. Alsof ik geen respect toon naar de lieve forummers die hun ervaringen hebben gedeeld en wat lang niet altijd een goede afloop heeft gehad.
Toen ik zojuist belde werd er niet opgenomen, maar m'n vader belde al vrij snel terug, met het nieuws dat er wel een afwijking is gevonden in haar bloed, wat goed in de gaten moet worden gehouden, maar dat het niet botkanker is. De afwijking schijnt vaker voor te komen bij mensen boven de 70 jr., wat ze dus nog lang niet is. Hij was alleen in alle vreugde van het goede nieuws de naam van de afwijking vergeten, maar het was niet verontrustend op dit moment en ik hoor straks alsnog wel hoe de afwijking heet.
Het dringt nog niet goed tot me door, volgens mij. Van een tijdje in erge spanning, mag ik nu opeens blij en opgelucht zijn. Het contrast is groot, maar ik ga zo wel lekker met m'n zus erop proosten. Jemig, wat een heftige dagen waren het.
Ik wil jullie echt heel erg bedanken voor de lieve, meelevende reacties die me de laatste uren nog enigszins draaglijk hielpen doorkomen tot de uitslag. Dat waardeer ik meer dan ik kan omschrijven. Dat is toch super? Niemand kent mij en toch zijn jullie zo lief. Ik vind dat echt geweldig. Dank jullie wel!
Ik vind het zo tegenstrijdig om hier nu het goede nieuws te komen melden dat mijn mama schoon is en de uitslag dus positief. Alsof ik geen respect toon naar de lieve forummers die hun ervaringen hebben gedeeld en wat lang niet altijd een goede afloop heeft gehad.
Toen ik zojuist belde werd er niet opgenomen, maar m'n vader belde al vrij snel terug, met het nieuws dat er wel een afwijking is gevonden in haar bloed, wat goed in de gaten moet worden gehouden, maar dat het niet botkanker is. De afwijking schijnt vaker voor te komen bij mensen boven de 70 jr., wat ze dus nog lang niet is. Hij was alleen in alle vreugde van het goede nieuws de naam van de afwijking vergeten, maar het was niet verontrustend op dit moment en ik hoor straks alsnog wel hoe de afwijking heet.
Het dringt nog niet goed tot me door, volgens mij. Van een tijdje in erge spanning, mag ik nu opeens blij en opgelucht zijn. Het contrast is groot, maar ik ga zo wel lekker met m'n zus erop proosten. Jemig, wat een heftige dagen waren het.
Ik wil jullie echt heel erg bedanken voor de lieve, meelevende reacties die me de laatste uren nog enigszins draaglijk hielpen doorkomen tot de uitslag. Dat waardeer ik meer dan ik kan omschrijven. Dat is toch super? Niemand kent mij en toch zijn jullie zo lief. Ik vind dat echt geweldig. Dank jullie wel!
maandag 21 juli 2014 om 15:54
quote:saran schreef op 21 juli 2014 @ 13:03:
voetjesinhetzand: wat erg dat je je vader hebt verloren aan een hersentumor. Ik hoop dat je het na 3 jr. een plekje hebt kunnen geven en de scherpe randjes van de rouw en het gemis er in die zin af zijn bij jou.
Er is geen handboek voor wat te doen bij een familielid dat kanker heeft en hieraan zal overlijden. Meeleven, steunen, verdriet delen en 'pluk de dag' heb ik me de vorige keer aan opgetrokken, toen er complicaties waren opgetreden die de artsen niet hadden voorzien. Mocht het negatief uitvallen hier, zal ik dat weer proberen. Dank je wel dat je je ervaring en wijze les daaruit wil delen.
Ja het wordt echt minder. Ik mis mijn paps nog wel eens, maar moet meestal gewoon nog in positieve zin aan hem denken. Ik vond de periode dat hij ziek was denk ik zwaarder dan de rouwperiode, al is het niet te vergelijken. Maar dat machteloos wachten op de dood vond ik vreselijk.
Maar daarom zeg ik: er is geen fout of goed nu; het is overleven. 'Doe' maar gewoon. Het wordt echt beter (ook als je ouder overlijdt), maar daar hebben jullie nu niks aan.
voetjesinhetzand: wat erg dat je je vader hebt verloren aan een hersentumor. Ik hoop dat je het na 3 jr. een plekje hebt kunnen geven en de scherpe randjes van de rouw en het gemis er in die zin af zijn bij jou.
Er is geen handboek voor wat te doen bij een familielid dat kanker heeft en hieraan zal overlijden. Meeleven, steunen, verdriet delen en 'pluk de dag' heb ik me de vorige keer aan opgetrokken, toen er complicaties waren opgetreden die de artsen niet hadden voorzien. Mocht het negatief uitvallen hier, zal ik dat weer proberen. Dank je wel dat je je ervaring en wijze les daaruit wil delen.
Ja het wordt echt minder. Ik mis mijn paps nog wel eens, maar moet meestal gewoon nog in positieve zin aan hem denken. Ik vond de periode dat hij ziek was denk ik zwaarder dan de rouwperiode, al is het niet te vergelijken. Maar dat machteloos wachten op de dood vond ik vreselijk.
Maar daarom zeg ik: er is geen fout of goed nu; het is overleven. 'Doe' maar gewoon. Het wordt echt beter (ook als je ouder overlijdt), maar daar hebben jullie nu niks aan.
maandag 21 juli 2014 om 16:35
@saran. Gefeliciteerd met zo'n goede uitslag. Geniet er vooral van. Je reageert heel respectvol hoor!!
Je vroeg of ik het alleen moest doen maar dat is niet zo. Mijn vader heeft mijn moeder nog en drie kinderen (allemaal een partner) en 6 kleinkinderen. We hebben ook het gevoel dat we het echt samen dragen. Mijn vader zelf is heel positief ingesteld en dat is fijn. Dat is de beste manier om te genieten van de tijd die we nog hebben samen.
Mijn partner is zijn moeder aan kanker verloren toen hij ongeveer 8 jaar was. Haar leven was nog niet af. Er waren nog kinderen afhankelijk van haar.
Ik houd echt zielsveel van mijn vader. Hij is 70 en kan wel terug kijken op een leven dat heel goed is (geweest). Hij heeft kinderen en schoonkinderen die hem heel graag mogen. Hij heeft 6 kleinkinderen variërend in de leeftijd van 10 tot 16 die allemaal nog even graag naar opa en oma gaan. En een vrouw die zielsveel van hem houdt. Hij mag trots zijn op zichzelf.
Tot nu toe heeft hij behoudens dat hij moe is ook niet echt bijwerkingen gehad van de chemo. Dat is echt geweldig voor hem.
Zijn eerste bestraling vandaag is ook goed gegaan. Deze week nog 4 te gaan.
Er zullen nog moeilijke tijden aanbreken. Op het moment dat hij meer ongemak gaat krijgen en op het moment dat we echt afscheid van hem moeten gaan nemen, maar voor dit moment genieten we nog volop van elkaar.
Nogmaals gefeliciteerd met jouw goede nieuws. Je hebt al veel ellende mee gemaakt lees ik. Het mag ook wel eens een keer een goed bericht zijn.
Je vroeg of ik het alleen moest doen maar dat is niet zo. Mijn vader heeft mijn moeder nog en drie kinderen (allemaal een partner) en 6 kleinkinderen. We hebben ook het gevoel dat we het echt samen dragen. Mijn vader zelf is heel positief ingesteld en dat is fijn. Dat is de beste manier om te genieten van de tijd die we nog hebben samen.
Mijn partner is zijn moeder aan kanker verloren toen hij ongeveer 8 jaar was. Haar leven was nog niet af. Er waren nog kinderen afhankelijk van haar.
Ik houd echt zielsveel van mijn vader. Hij is 70 en kan wel terug kijken op een leven dat heel goed is (geweest). Hij heeft kinderen en schoonkinderen die hem heel graag mogen. Hij heeft 6 kleinkinderen variërend in de leeftijd van 10 tot 16 die allemaal nog even graag naar opa en oma gaan. En een vrouw die zielsveel van hem houdt. Hij mag trots zijn op zichzelf.
Tot nu toe heeft hij behoudens dat hij moe is ook niet echt bijwerkingen gehad van de chemo. Dat is echt geweldig voor hem.
Zijn eerste bestraling vandaag is ook goed gegaan. Deze week nog 4 te gaan.
Er zullen nog moeilijke tijden aanbreken. Op het moment dat hij meer ongemak gaat krijgen en op het moment dat we echt afscheid van hem moeten gaan nemen, maar voor dit moment genieten we nog volop van elkaar.
Nogmaals gefeliciteerd met jouw goede nieuws. Je hebt al veel ellende mee gemaakt lees ik. Het mag ook wel eens een keer een goed bericht zijn.
maandag 21 juli 2014 om 17:05
Wat fijn heerlijk! En voel je alsjeblieft niet schuldig joh!
Mensen overlijden nu eenmaal aan kanker, en dat is voor ons heftig, maar ik kan alleen maar oprecht blij zijn dat jouw moeder een goede uitslag heeft! En jullie zijn al eens door het proces gegaan, dan is dit des te fijner.
Mensen overlijden nu eenmaal aan kanker, en dat is voor ons heftig, maar ik kan alleen maar oprecht blij zijn dat jouw moeder een goede uitslag heeft! En jullie zijn al eens door het proces gegaan, dan is dit des te fijner.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 21 juli 2014 om 17:10
quote:miss112 schreef op 21 juli 2014 @ 08:03:
Ik moet nu met mijn vader naar heet ziekenhuis voor zijn eerste bestraling. Ze gaan preventief de hersenene bestralen. Had ik nog nooit van gehoord. Ik reageer later. Bedankt voor jullie steun.
Longkanker heeft de neiging uit te zaaien naar de hersenen. De hersenen worden beschermd door de hersenvliezen, die de chemo ook niet doorlaten. Eventuele kankercellen in de hersenen worden dus niet aangepakt door de chemo.
Bestralingen kunnen eventuele uitzaaiingen wel aanpakken. Ik vermoed dat er daarom preventief wordt bestraald.
Sterkte!
En sterkte aan allen die een zieke ouder hebben of al hebben verloren.
Ik moet nu met mijn vader naar heet ziekenhuis voor zijn eerste bestraling. Ze gaan preventief de hersenene bestralen. Had ik nog nooit van gehoord. Ik reageer later. Bedankt voor jullie steun.
Longkanker heeft de neiging uit te zaaien naar de hersenen. De hersenen worden beschermd door de hersenvliezen, die de chemo ook niet doorlaten. Eventuele kankercellen in de hersenen worden dus niet aangepakt door de chemo.
Bestralingen kunnen eventuele uitzaaiingen wel aanpakken. Ik vermoed dat er daarom preventief wordt bestraald.
Sterkte!
En sterkte aan allen die een zieke ouder hebben of al hebben verloren.
maandag 21 juli 2014 om 19:59
quote:Ikbenanoniem schreef op 21 juli 2014 @ 17:10:
[...]
Longkanker heeft de neiging uit te zaaien naar de hersenen. De hersenen worden beschermd door de hersenvliezen, die de chemo ook niet doorlaten. Eventuele kankercellen in de hersenen worden dus niet aangepakt door de chemo.
Bestralingen kunnen eventuele uitzaaiingen wel aanpakken. Ik vermoed dat er daarom preventief wordt bestraald
Sterkte!
En sterkte aan allen die een zieke ouder hebben of al hebben verloren.
Ben inmiddels terug van het zkh en het klopt zoals jij het stelt. Ze hebben tests uitgevoerd waarbij ze bij de ene helft wel preventief bestraalde en bij de andere helft niet. Het bleek dat de groep waarbij wel bestraald werd, gemiddeld gezien de mensen langer leefden.
Kleincellige longkanker blijkt nogal eens nijging te hebben uit te zaaien naar de hersenen. Pffff eigenlijk zou ik willen dat ik dit allemaal niet wist. Maar omdat hij ziek is moet je wel. Je wordt er vanzelf in mee gezogen.
[...]
Longkanker heeft de neiging uit te zaaien naar de hersenen. De hersenen worden beschermd door de hersenvliezen, die de chemo ook niet doorlaten. Eventuele kankercellen in de hersenen worden dus niet aangepakt door de chemo.
Bestralingen kunnen eventuele uitzaaiingen wel aanpakken. Ik vermoed dat er daarom preventief wordt bestraald
Sterkte!
En sterkte aan allen die een zieke ouder hebben of al hebben verloren.
Ben inmiddels terug van het zkh en het klopt zoals jij het stelt. Ze hebben tests uitgevoerd waarbij ze bij de ene helft wel preventief bestraalde en bij de andere helft niet. Het bleek dat de groep waarbij wel bestraald werd, gemiddeld gezien de mensen langer leefden.
Kleincellige longkanker blijkt nogal eens nijging te hebben uit te zaaien naar de hersenen. Pffff eigenlijk zou ik willen dat ik dit allemaal niet wist. Maar omdat hij ziek is moet je wel. Je wordt er vanzelf in mee gezogen.
maandag 21 juli 2014 om 20:40
quote:miss112 schreef op 21 juli 2014 @ 19:59:
[...]
Ben inmiddels terug van het zkh en het klopt zoals jij het stelt. Ze hebben tests uitgevoerd waarbij ze bij de ene helft wel preventief bestraalde en bij de andere helft niet. Het bleek dat de groep waarbij wel bestraald werd, gemiddeld gezien de mensen langer leefden.
Kleincellige longkanker blijkt nogal eens nijging te hebben uit te zaaien naar de hersenen. Pffff eigenlijk zou ik willen dat ik dit allemaal niet wist. Maar omdat hij ziek is moet je wel. Je wordt er vanzelf in mee gezogen.
Ik weet het.
Het is mijn vader overkomen. 20 jaar geleden deden ze niet aan preventieve bestraling. Ik ben blij dat ze inmiddels geleerd hebben dat het beter is dat wel te doen.
Ik hoop dat je vader nog een tijd bij jullie is, met goede levenskwaliteit.
[...]
Ben inmiddels terug van het zkh en het klopt zoals jij het stelt. Ze hebben tests uitgevoerd waarbij ze bij de ene helft wel preventief bestraalde en bij de andere helft niet. Het bleek dat de groep waarbij wel bestraald werd, gemiddeld gezien de mensen langer leefden.
Kleincellige longkanker blijkt nogal eens nijging te hebben uit te zaaien naar de hersenen. Pffff eigenlijk zou ik willen dat ik dit allemaal niet wist. Maar omdat hij ziek is moet je wel. Je wordt er vanzelf in mee gezogen.
Ik weet het.
Het is mijn vader overkomen. 20 jaar geleden deden ze niet aan preventieve bestraling. Ik ben blij dat ze inmiddels geleerd hebben dat het beter is dat wel te doen.
Ik hoop dat je vader nog een tijd bij jullie is, met goede levenskwaliteit.
maandag 21 juli 2014 om 22:12
quote:saran schreef op 21 juli 2014 @ 15:53:
suzyqfive: wat een vreselijk verhaal... Het lijkt me zo verschrikkelijk als de hoop uiteindelijk zo finaal de grond in wordt getrapt binnen een relatief korte periode.
Ik vind het zo tegenstrijdig om hier nu het goede nieuws te komen melden dat mijn mama schoon is en de uitslag dus positief. Alsof ik geen respect toon naar de lieve forummers die hun ervaringen hebben gedeeld en wat lang niet altijd een goede afloop heeft gehad.
Toen ik zojuist belde werd er niet opgenomen, maar m'n vader belde al vrij snel terug, met het nieuws dat er wel een afwijking is gevonden in haar bloed, wat goed in de gaten moet worden gehouden, maar dat het niet botkanker is. De afwijking schijnt vaker voor te komen bij mensen boven de 70 jr., wat ze dus nog lang niet is. Hij was alleen in alle vreugde van het goede nieuws de naam van de afwijking vergeten, maar het was niet verontrustend op dit moment en ik hoor straks alsnog wel hoe de afwijking heet.
Het dringt nog niet goed tot me door, volgens mij. Van een tijdje in erge spanning, mag ik nu opeens blij en opgelucht zijn. Het contrast is groot, maar ik ga zo wel lekker met m'n zus erop proosten. Jemig, wat een heftige dagen waren het.
Ik wil jullie echt heel erg bedanken voor de lieve, meelevende reacties die me de laatste uren nog enigszins draaglijk hielpen doorkomen tot de uitslag. Dat waardeer ik meer dan ik kan omschrijven. Dat is toch super? Niemand kent mij en toch zijn jullie zo lief. Ik vind dat echt geweldig. Dank jullie wel! Wat heerlijk voor jullie lieverd, dikke zoen! Ga het maar vieren
suzyqfive: wat een vreselijk verhaal... Het lijkt me zo verschrikkelijk als de hoop uiteindelijk zo finaal de grond in wordt getrapt binnen een relatief korte periode.
Ik vind het zo tegenstrijdig om hier nu het goede nieuws te komen melden dat mijn mama schoon is en de uitslag dus positief. Alsof ik geen respect toon naar de lieve forummers die hun ervaringen hebben gedeeld en wat lang niet altijd een goede afloop heeft gehad.
Toen ik zojuist belde werd er niet opgenomen, maar m'n vader belde al vrij snel terug, met het nieuws dat er wel een afwijking is gevonden in haar bloed, wat goed in de gaten moet worden gehouden, maar dat het niet botkanker is. De afwijking schijnt vaker voor te komen bij mensen boven de 70 jr., wat ze dus nog lang niet is. Hij was alleen in alle vreugde van het goede nieuws de naam van de afwijking vergeten, maar het was niet verontrustend op dit moment en ik hoor straks alsnog wel hoe de afwijking heet.
Het dringt nog niet goed tot me door, volgens mij. Van een tijdje in erge spanning, mag ik nu opeens blij en opgelucht zijn. Het contrast is groot, maar ik ga zo wel lekker met m'n zus erop proosten. Jemig, wat een heftige dagen waren het.
Ik wil jullie echt heel erg bedanken voor de lieve, meelevende reacties die me de laatste uren nog enigszins draaglijk hielpen doorkomen tot de uitslag. Dat waardeer ik meer dan ik kan omschrijven. Dat is toch super? Niemand kent mij en toch zijn jullie zo lief. Ik vind dat echt geweldig. Dank jullie wel! Wat heerlijk voor jullie lieverd, dikke zoen! Ga het maar vieren
maandag 21 juli 2014 om 22:15
quote:miss112 schreef op 21 juli 2014 @ 19:59:
[...]
Ben inmiddels terug van het zkh en het klopt zoals jij het stelt. Ze hebben tests uitgevoerd waarbij ze bij de ene helft wel preventief bestraalde en bij de andere helft niet. Het bleek dat de groep waarbij wel bestraald werd, gemiddeld gezien de mensen langer leefden.
Kleincellige longkanker blijkt nogal eens nijging te hebben uit te zaaien naar de hersenen. Pffff eigenlijk zou ik willen dat ik dit allemaal niet wist. Maar omdat hij ziek is moet je wel. Je wordt er vanzelf in mee gezogen.Jij sterkte 't is een kloteziekte. Ik hoop dat je vader nog lang bij jullie kan blijven.
[...]
Ben inmiddels terug van het zkh en het klopt zoals jij het stelt. Ze hebben tests uitgevoerd waarbij ze bij de ene helft wel preventief bestraalde en bij de andere helft niet. Het bleek dat de groep waarbij wel bestraald werd, gemiddeld gezien de mensen langer leefden.
Kleincellige longkanker blijkt nogal eens nijging te hebben uit te zaaien naar de hersenen. Pffff eigenlijk zou ik willen dat ik dit allemaal niet wist. Maar omdat hij ziek is moet je wel. Je wordt er vanzelf in mee gezogen.Jij sterkte 't is een kloteziekte. Ik hoop dat je vader nog lang bij jullie kan blijven.
maandag 21 juli 2014 om 23:01
quote:Ikbenanoniem schreef op 21 juli 2014 @ 20:40:
[...]
Ik weet het.
Het is mijn vader overkomen. 20 jaar geleden deden ze niet aan preventieve bestraling. Ik ben blij dat ze inmiddels geleerd hebben dat het beter is dat wel te doen.
Ik hoop dat je vader nog een tijd bij jullie is, met goede levenskwaliteit.
Dit is ook zo krom aan alles. Jij leest nu dat ze bij mijn vader wel de behandeling uitvoeren, die je graag voor jouw vader ook had gehad.
Ik heb datzelfde ervaren toen hij eind maart te horen kreeg dat hij zal gaan overlijden en juist in die week, stond de tv bol van de berichten, dat kanker over een tijd een chronische ziekte zal zijn. Dat is echt super goed om te horen. Maar helaas is dat voor mijn vader te laat.
Maar ben wel blij dat de wetenschap zulke grote stappen maakt op dit moment.
[...]
Ik weet het.
Het is mijn vader overkomen. 20 jaar geleden deden ze niet aan preventieve bestraling. Ik ben blij dat ze inmiddels geleerd hebben dat het beter is dat wel te doen.
Ik hoop dat je vader nog een tijd bij jullie is, met goede levenskwaliteit.
Dit is ook zo krom aan alles. Jij leest nu dat ze bij mijn vader wel de behandeling uitvoeren, die je graag voor jouw vader ook had gehad.
Ik heb datzelfde ervaren toen hij eind maart te horen kreeg dat hij zal gaan overlijden en juist in die week, stond de tv bol van de berichten, dat kanker over een tijd een chronische ziekte zal zijn. Dat is echt super goed om te horen. Maar helaas is dat voor mijn vader te laat.
Maar ben wel blij dat de wetenschap zulke grote stappen maakt op dit moment.
maandag 21 juli 2014 om 23:22
hi, heel veel sterkte! Mijn vader heeft in februari de diagnose gekregen. Vreselijk dat wachten op de uitslagen en leven tussen hoop en vrees. Ik vond het alsof letterlijk de bodem wegzakt, maar, hoe gek dat ook klinkt , het went. Ja, ik ben verdrietig, bang, boos etc. Maar ook een heleboel meer. De eerste weken niet, toen was ik alleen maar de dochter van iemand met kanker. Hart is een rotziekte, stekte!
maandag 21 juli 2014 om 23:26
Ik klinkte op dit topic omdat 'morgen uitslag' me meteen aan kanker deed denken (terwijl het ook een tentamenuitslag had kunnen zijn; om maar iets te noemen).
Saran: wat fijn dat de uitslag goed is! Pff, dat zal een pak van je hart zijn.
Miss; wat een heftige periode maak je door! Ik ben zelf 2 jaar geleden mijn vader verloren aan darmkanker. Tips heb ik niet voor je (zit je waarschijnlijk ook niet op te wachten); iedereen doet het op zijn eigen manier en dat is goed. Wil je alleen wel veel sterkte wensen! Wat voor mij destijds iets moois was aan die nare periode: ik kwam erachter dat ik veel meer aan kan dan ik dacht. Ik ben niet ingestort of doorgedraaid, waar ik best een beetje bang voor was. Volgens mij geldt dat voor iedereen; je kunt veel meer aan dan je denkt.
Saran: wat fijn dat de uitslag goed is! Pff, dat zal een pak van je hart zijn.
Miss; wat een heftige periode maak je door! Ik ben zelf 2 jaar geleden mijn vader verloren aan darmkanker. Tips heb ik niet voor je (zit je waarschijnlijk ook niet op te wachten); iedereen doet het op zijn eigen manier en dat is goed. Wil je alleen wel veel sterkte wensen! Wat voor mij destijds iets moois was aan die nare periode: ik kwam erachter dat ik veel meer aan kan dan ik dacht. Ik ben niet ingestort of doorgedraaid, waar ik best een beetje bang voor was. Volgens mij geldt dat voor iedereen; je kunt veel meer aan dan je denkt.
maandag 21 juli 2014 om 23:58
quote:delite schreef op 21 juli 2014 @ 23:30:
Saran, wat een ontzettend fijn nieuws!
Ik ben heel blij voor jou en je moeder.
Hier nog niets nieuws, mijn moeder heeft woensdag weer een afspraak, dus dan horen we weer iets meer.
Wat ik heel moeilijk vind is dat mijn vader amper een jaar geleden overleden is. Niet aan kanker, hij viel gewoon dood neer, om het maar bot uit te drukken.
Mijn moeder begon net een beetje op te krabbelen na dat verlies, en nu dit.
Ze is ineens weer terug bij af, ze wil dit niet alleen doen, zonder hem, ze is bang en ze heeft mijn vader nodig.
En die is er niet meer.
Ik vind het allemaal gewoon zo zielig.
Zielig voor mijn moeder, zielig voor mij en mijn zusje.
En ik zit hier maar, aan de andere kant van de wereld, ik kan niets doen. Alleen maar bellen.
Ik zou wel naar huis willen, maar is dit de tijd? Ik kom er eigenlijk net vandaan ivm de dood van mijn vader.
Als na deze operatie alles goed gaat, dan zijn we allemaal weer blij en gaat het leven weer door.
Als er toch uitzaaiingen zijn dan is mijn aanwezigheid over een tijdje wellicht nog veel harder nodig dan nu.
Ik kan niet heen en weer blijven vliegen. Financieel niet, wat mijn baan betreft niet... Het is niet zo dat ik even kan overwippen voor een paar daagjes.
Ik ben zo godvergeten nutteloos op dit moment.
Zo, nou zit ik natuurlijk te janken.
Om mijn verhaal en die van jullie.
Wat een rotziekte.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en hoop dat ons allemaal nog veel tijd is gegunt met onze dierbaren.Ach meid een hele dikke knuffel voor jou, die kun je vast wel gebruiken. Wat vreselijk allemaal! Wat moet dat zuur zijn om daar niet te kunnen zijn en wat zwaar om nu dit te hebben bovenop zo'n vers verlies. Veel sterkte, denk om jezelf
Saran, wat een ontzettend fijn nieuws!
Ik ben heel blij voor jou en je moeder.
Hier nog niets nieuws, mijn moeder heeft woensdag weer een afspraak, dus dan horen we weer iets meer.
Wat ik heel moeilijk vind is dat mijn vader amper een jaar geleden overleden is. Niet aan kanker, hij viel gewoon dood neer, om het maar bot uit te drukken.
Mijn moeder begon net een beetje op te krabbelen na dat verlies, en nu dit.
Ze is ineens weer terug bij af, ze wil dit niet alleen doen, zonder hem, ze is bang en ze heeft mijn vader nodig.
En die is er niet meer.
Ik vind het allemaal gewoon zo zielig.
Zielig voor mijn moeder, zielig voor mij en mijn zusje.
En ik zit hier maar, aan de andere kant van de wereld, ik kan niets doen. Alleen maar bellen.
Ik zou wel naar huis willen, maar is dit de tijd? Ik kom er eigenlijk net vandaan ivm de dood van mijn vader.
Als na deze operatie alles goed gaat, dan zijn we allemaal weer blij en gaat het leven weer door.
Als er toch uitzaaiingen zijn dan is mijn aanwezigheid over een tijdje wellicht nog veel harder nodig dan nu.
Ik kan niet heen en weer blijven vliegen. Financieel niet, wat mijn baan betreft niet... Het is niet zo dat ik even kan overwippen voor een paar daagjes.
Ik ben zo godvergeten nutteloos op dit moment.
Zo, nou zit ik natuurlijk te janken.
Om mijn verhaal en die van jullie.
Wat een rotziekte.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en hoop dat ons allemaal nog veel tijd is gegunt met onze dierbaren.Ach meid een hele dikke knuffel voor jou, die kun je vast wel gebruiken. Wat vreselijk allemaal! Wat moet dat zuur zijn om daar niet te kunnen zijn en wat zwaar om nu dit te hebben bovenop zo'n vers verlies. Veel sterkte, denk om jezelf
dinsdag 22 juli 2014 om 00:37
Wat een ontzettend lieve reacties, waar ik zeker morgen op ga reageren. Sowieso op alle reacties. Vanavond nog even een wijntje gedronken met m'n zus om het te vieren en daarna blij en vooral heel moe op de bank gehangen. Wat een dag! Nogmaals dank en ik blijf uiteraard wel duimen voor degenen nog in afwachting zijn.
dinsdag 22 juli 2014 om 15:08
quote:miss112 schreef op 21 juli 2014 @ 16:35:
@saran. Gefeliciteerd met zo'n goede uitslag. Geniet er vooral van. Je reageert heel respectvol hoor!!
Je vroeg of ik het alleen moest doen maar dat is niet zo. Mijn vader heeft mijn moeder nog en drie kinderen (allemaal een partner) en 6 kleinkinderen. We hebben ook het gevoel dat we het echt samen dragen. Mijn vader zelf is heel positief ingesteld en dat is fijn. Dat is de beste manier om te genieten van de tijd die we nog hebben samen.
Mijn partner is zijn moeder aan kanker verloren toen hij ongeveer 8 jaar was. Haar leven was nog niet af. Er waren nog kinderen afhankelijk van haar.
Ik houd echt zielsveel van mijn vader. Hij is 70 en kan wel terug kijken op een leven dat heel goed is (geweest). Hij heeft kinderen en schoonkinderen die hem heel graag mogen. Hij heeft 6 kleinkinderen variërend in de leeftijd van 10 tot 16 die allemaal nog even graag naar opa en oma gaan. En een vrouw die zielsveel van hem houdt. Hij mag trots zijn op zichzelf.
Tot nu toe heeft hij behoudens dat hij moe is ook niet echt bijwerkingen gehad van de chemo. Dat is echt geweldig voor hem.
Zijn eerste bestraling vandaag is ook goed gegaan. Deze week nog 4 te gaan.
Er zullen nog moeilijke tijden aanbreken. Op het moment dat hij meer ongemak gaat krijgen en op het moment dat we echt afscheid van hem moeten gaan nemen, maar voor dit moment genieten we nog volop van elkaar.
Nogmaals gefeliciteerd met jouw goede nieuws. Je hebt al veel ellende mee gemaakt lees ik. Het mag ook wel eens een keer een goed bericht zijn.
Zo, hier was ik weer. Ik hoop niet dat je het vervelend vindt dat ik je reactie heb gequote, maar vanwege mijn eigen medicatie ben ik wat vergeetachtig/warrig. Daardoor heb ik moeite teksten te onthouden.
Wauw, wat fijn om te lezen dat je vader geen bijwerkingen heeft gehad van de chemo en de eerste bestraling ook goed is gegaan. Super! Net als dat er zulke warme familiebanden zijn. Bij ziekte en verdriet kun je zoveel steun aan en van elkaar hebben. Dat is fijn en hartverwarmend op moeilijke momenten.
Mijn moeder heeft zoveel ziekenhuisbedden gezien inmiddels met wisselende kamergenoten, dat ik ook wel eens mee heb gemaakt dat er helemaal geen familie en/of dierbaren van de kamergenoot langskwamen. Wat koud, hard en confronterend lijkt me dat. Gelukkig is dat bij jullie niet aan de orde en wat goed van je dat je vooral zo positief kan denken over het leven van je vader.
Ik dacht telkens alleen maar: "Ja, f*ck, ze is gewoon te jong om nu al te 'verdwijnen'". Ik hoop dat jullie nog veel dierbare momenten zullen delen en mooie herinneringen kunnen maken met z'n allen. Dat gun ik jullie enorm.
@saran. Gefeliciteerd met zo'n goede uitslag. Geniet er vooral van. Je reageert heel respectvol hoor!!
Je vroeg of ik het alleen moest doen maar dat is niet zo. Mijn vader heeft mijn moeder nog en drie kinderen (allemaal een partner) en 6 kleinkinderen. We hebben ook het gevoel dat we het echt samen dragen. Mijn vader zelf is heel positief ingesteld en dat is fijn. Dat is de beste manier om te genieten van de tijd die we nog hebben samen.
Mijn partner is zijn moeder aan kanker verloren toen hij ongeveer 8 jaar was. Haar leven was nog niet af. Er waren nog kinderen afhankelijk van haar.
Ik houd echt zielsveel van mijn vader. Hij is 70 en kan wel terug kijken op een leven dat heel goed is (geweest). Hij heeft kinderen en schoonkinderen die hem heel graag mogen. Hij heeft 6 kleinkinderen variërend in de leeftijd van 10 tot 16 die allemaal nog even graag naar opa en oma gaan. En een vrouw die zielsveel van hem houdt. Hij mag trots zijn op zichzelf.
Tot nu toe heeft hij behoudens dat hij moe is ook niet echt bijwerkingen gehad van de chemo. Dat is echt geweldig voor hem.
Zijn eerste bestraling vandaag is ook goed gegaan. Deze week nog 4 te gaan.
Er zullen nog moeilijke tijden aanbreken. Op het moment dat hij meer ongemak gaat krijgen en op het moment dat we echt afscheid van hem moeten gaan nemen, maar voor dit moment genieten we nog volop van elkaar.
Nogmaals gefeliciteerd met jouw goede nieuws. Je hebt al veel ellende mee gemaakt lees ik. Het mag ook wel eens een keer een goed bericht zijn.
Zo, hier was ik weer. Ik hoop niet dat je het vervelend vindt dat ik je reactie heb gequote, maar vanwege mijn eigen medicatie ben ik wat vergeetachtig/warrig. Daardoor heb ik moeite teksten te onthouden.
Wauw, wat fijn om te lezen dat je vader geen bijwerkingen heeft gehad van de chemo en de eerste bestraling ook goed is gegaan. Super! Net als dat er zulke warme familiebanden zijn. Bij ziekte en verdriet kun je zoveel steun aan en van elkaar hebben. Dat is fijn en hartverwarmend op moeilijke momenten.
Mijn moeder heeft zoveel ziekenhuisbedden gezien inmiddels met wisselende kamergenoten, dat ik ook wel eens mee heb gemaakt dat er helemaal geen familie en/of dierbaren van de kamergenoot langskwamen. Wat koud, hard en confronterend lijkt me dat. Gelukkig is dat bij jullie niet aan de orde en wat goed van je dat je vooral zo positief kan denken over het leven van je vader.
Ik dacht telkens alleen maar: "Ja, f*ck, ze is gewoon te jong om nu al te 'verdwijnen'". Ik hoop dat jullie nog veel dierbare momenten zullen delen en mooie herinneringen kunnen maken met z'n allen. Dat gun ik jullie enorm.
dinsdag 22 juli 2014 om 15:11
quote:miss*poes schreef op 21 juli 2014 @ 16:45:
Wat een fijn nieuws, volgens mij kon je dat wel gebruiken! Ik hoop dat je er van kan genieten.
Wat lief, dank je wel! Nu begint het wel steeds meer door te dringen dat m'n moeder hopelijk nog een heel lange tijd bij ons mag blijven. Geweldig! Ze mag morgen naar huis. En ik vind het zo'n mooi idee dat het dan de trouwdag is van m'n ouders; nou ja, de datum bedoel ik.
Een mooier kado konden ze elkaar niet geven.
Wat een fijn nieuws, volgens mij kon je dat wel gebruiken! Ik hoop dat je er van kan genieten.
Wat lief, dank je wel! Nu begint het wel steeds meer door te dringen dat m'n moeder hopelijk nog een heel lange tijd bij ons mag blijven. Geweldig! Ze mag morgen naar huis. En ik vind het zo'n mooi idee dat het dan de trouwdag is van m'n ouders; nou ja, de datum bedoel ik.
Een mooier kado konden ze elkaar niet geven.
dinsdag 22 juli 2014 om 15:14
quote:suzyqfive schreef op 21 juli 2014 @ 17:05:
Wat fijn heerlijk! En voel je alsjeblieft niet schuldig joh!
Mensen overlijden nu eenmaal aan kanker, en dat is voor ons heftig, maar ik kan alleen maar oprecht blij zijn dat jouw moeder een goede uitslag heeft! En jullie zijn al eens door het proces gegaan, dan is dit des te fijner.Dank je wel, lieve suzyqfive. Ik weet het, mensen overlijden nu eenmaal aan kanker. Toch vind ik het zo oneerlijk en vaders en moeders "mogen" niet ziek worden. Maar wat zijn we opgelucht hier. Alsof er 10kg van m'n schouders valt. Het eten smaakte me gisteren ook sinds dagen weer wat beter.
Wat fijn heerlijk! En voel je alsjeblieft niet schuldig joh!
Mensen overlijden nu eenmaal aan kanker, en dat is voor ons heftig, maar ik kan alleen maar oprecht blij zijn dat jouw moeder een goede uitslag heeft! En jullie zijn al eens door het proces gegaan, dan is dit des te fijner.Dank je wel, lieve suzyqfive. Ik weet het, mensen overlijden nu eenmaal aan kanker. Toch vind ik het zo oneerlijk en vaders en moeders "mogen" niet ziek worden. Maar wat zijn we opgelucht hier. Alsof er 10kg van m'n schouders valt. Het eten smaakte me gisteren ook sinds dagen weer wat beter.
dinsdag 22 juli 2014 om 15:16
