Gezondheid
alle pijlers
Waarom donor of geen donor?
woensdag 15 oktober 2014 om 09:18
In het kader van donorweek: Ben jij donor? En waarom wel of waarom niet?
Ik ben donor, omdat ik vind dat er meer voordelen als mogelijke nadelen aan zitten. De enige reden die ik had toen ik mijn keuze nog had staan op 'ik laat mijn nabestaanden beslissen', was omdat ik het aan de ene kant zoiets heb van: als ik dood ben, heb ik toch niets meer aan mijn organen. Het is mooi als je met zoiets een leven kunt redden. Aan de andere kant vond ik het geen fijn idee dat mijn organen terecht kunnen komen bij een slecht mens. Dat vind achteraf een beetje te zwart-wit gedacht. Daarbij: hoe groot is die kans nu eigenlijk? Een paar maanden geleden heb ik mijn keuze veranderd in 'ja'. En jij??
Ik ben donor, omdat ik vind dat er meer voordelen als mogelijke nadelen aan zitten. De enige reden die ik had toen ik mijn keuze nog had staan op 'ik laat mijn nabestaanden beslissen', was omdat ik het aan de ene kant zoiets heb van: als ik dood ben, heb ik toch niets meer aan mijn organen. Het is mooi als je met zoiets een leven kunt redden. Aan de andere kant vond ik het geen fijn idee dat mijn organen terecht kunnen komen bij een slecht mens. Dat vind achteraf een beetje te zwart-wit gedacht. Daarbij: hoe groot is die kans nu eigenlijk? Een paar maanden geleden heb ik mijn keuze veranderd in 'ja'. En jij??
woensdag 15 oktober 2014 om 16:11
denk dat ik al 30 jaar donor ben. Als ik dood ben en ik kan er een ander gelukkig mee maken, waarom niet
Het wordt tijd dat het opt out systeem wordt ingevoerd.
Je hebt redenen om geen donor te willen zijn, ok maar dan ook geen donor orgaan in geval dat je het zelf nodig hebt.
In het geval van kleine kinderen wordt het ethisch lastiger. ouders geen donor, moet je dan het kind ook weigeren of moet je het daar wel doen , juist omdat het kind zelf nog geen keuze heeft kunnen maken.
ik kies voor dat het kind dan toch een orgaan mag ontvangen.
Het wordt tijd dat het opt out systeem wordt ingevoerd.
Je hebt redenen om geen donor te willen zijn, ok maar dan ook geen donor orgaan in geval dat je het zelf nodig hebt.
In het geval van kleine kinderen wordt het ethisch lastiger. ouders geen donor, moet je dan het kind ook weigeren of moet je het daar wel doen , juist omdat het kind zelf nog geen keuze heeft kunnen maken.
ik kies voor dat het kind dan toch een orgaan mag ontvangen.
wie de toekomst als tegenwind ervaart, loopt in de verkeerde richting.
woensdag 15 oktober 2014 om 16:22
quote:emmylou schreef op 15 oktober 2014 @ 14:37:
Mij maakt het niet uit. Ik vind het prima als mijn organen getransplanteerd worden. Maar ik vind wel dat mijn nabestaanden dat moeten beslissen. Zij moeten immers met de situatie doorleven en ik heb nergens last van want ik ben dan dood. Als ze het onverteerbaar zouden vinden moeten ze het niet doen.
Hier weten ze ook vanaf, zijn het ermee eens dat ik het aan hen overlaat, en ik heb ook vastgelegd dat de nabestaanden beslissen.
Tja jij bent dood dus zit niet met het verdriet..
In een toestand dat je je dierbare verliest en misschien al andere moeilijke beslissingen hebt moeten nemen is een keus als dit vreselijk moeilijk.
Ik heb eens gezien hoe het was dat iemand moest beslissen omdat er niks geregistreerd was. Uit emotie is er besloten het niet te doen. Wat logisch is. Maar beslissingen nemen als je al enorm ge-emotioneerd bent zijn vaak niet de goede beslissingen. Er zijn ook verhalen van mensen die besloten het wel te doen en achteraf spijt hadden maar andersom idem.. Als de persoon dan JA of NEE geregistreerd heeft is het een houvast dat nabestaande weten "ja het was moeilijk maar we hebben wel gedaan wat hij/zij wilde" (ongeacht ja of nee)
Maar je hebt het in ieder geval wel besproken en geregistreerd. En dat is sowieso al een punt wat veel vergeten wordt.
Mij maakt het niet uit. Ik vind het prima als mijn organen getransplanteerd worden. Maar ik vind wel dat mijn nabestaanden dat moeten beslissen. Zij moeten immers met de situatie doorleven en ik heb nergens last van want ik ben dan dood. Als ze het onverteerbaar zouden vinden moeten ze het niet doen.
Hier weten ze ook vanaf, zijn het ermee eens dat ik het aan hen overlaat, en ik heb ook vastgelegd dat de nabestaanden beslissen.
Tja jij bent dood dus zit niet met het verdriet..
In een toestand dat je je dierbare verliest en misschien al andere moeilijke beslissingen hebt moeten nemen is een keus als dit vreselijk moeilijk.
Ik heb eens gezien hoe het was dat iemand moest beslissen omdat er niks geregistreerd was. Uit emotie is er besloten het niet te doen. Wat logisch is. Maar beslissingen nemen als je al enorm ge-emotioneerd bent zijn vaak niet de goede beslissingen. Er zijn ook verhalen van mensen die besloten het wel te doen en achteraf spijt hadden maar andersom idem.. Als de persoon dan JA of NEE geregistreerd heeft is het een houvast dat nabestaande weten "ja het was moeilijk maar we hebben wel gedaan wat hij/zij wilde" (ongeacht ja of nee)
Maar je hebt het in ieder geval wel besproken en geregistreerd. En dat is sowieso al een punt wat veel vergeten wordt.
Be yourself, be different
woensdag 15 oktober 2014 om 16:24
quote:_isis_ schreef op 15 oktober 2014 @ 16:00:
[...]
Misschien kunnen ze samengevoegd worden? Met die van de jaren ervóór ook.
Nee want dan is het idee van het onder de aandacht brengen weg.
Dit is een onderwerp die ieder jaar terugkomt. Net als borstkankerdag, vaderdag, moederdag, sinterklaas, kerst enz.
Alleen is dit een onderwerp die gaat over leve en dood letterlijk.
Een nieuw topic zorgt ervoor dat mensen weer wakker geschud worden.
[...]
Misschien kunnen ze samengevoegd worden? Met die van de jaren ervóór ook.
Nee want dan is het idee van het onder de aandacht brengen weg.
Dit is een onderwerp die ieder jaar terugkomt. Net als borstkankerdag, vaderdag, moederdag, sinterklaas, kerst enz.
Alleen is dit een onderwerp die gaat over leve en dood letterlijk.
Een nieuw topic zorgt ervoor dat mensen weer wakker geschud worden.
Be yourself, be different
woensdag 15 oktober 2014 om 17:54
quote:_isis_ schreef op 15 oktober 2014 @ 16:00:
[...]
Misschien kunnen ze samengevoegd worden? Met die van de jaren ervóór ook.Goed idee. Ik stel voor dat we dat ook gaan doen met alle wat te doen met kerst, sinterklaas, help, help ben ik zwanger, mijn man is een lul/narcist, alle zaterdag/weekdag topics, xx aantal kilo afvallen topics doen, dat hebben we nou ook allemaal wel gehad.
[...]
Misschien kunnen ze samengevoegd worden? Met die van de jaren ervóór ook.Goed idee. Ik stel voor dat we dat ook gaan doen met alle wat te doen met kerst, sinterklaas, help, help ben ik zwanger, mijn man is een lul/narcist, alle zaterdag/weekdag topics, xx aantal kilo afvallen topics doen, dat hebben we nou ook allemaal wel gehad.
woensdag 15 oktober 2014 om 17:57
quote:dreyal schreef op 15 oktober 2014 @ 16:24:
[...]
Nee want dan is het idee van het onder de aandacht brengen weg.
Dit is een onderwerp die ieder jaar terugkomt. Net als borstkankerdag, vaderdag, moederdag, sinterklaas, kerst enz.
Alleen is dit een onderwerp die gaat over leve en dood letterlijk.
Een nieuw topic zorgt ervoor dat
mensen weer wakker geschud worden.
Mee eens.
En de 2 topics staan op verschillende pijlers, en trekken op die manier misschien ook andere mensen aan.
Het maakt mij niet uit wat je vastlegt, maar leg het wel vast. Dat is fijn voor iedereen.
Ik krijg trouwens weleens het idee dat mensen zich niet registreren omdat ze denken dat dat betekent dat je 'ja' zegt. Misschien doordat de campagne steevast erg gericht is op 'ja' en minder op 'registreer wat je wil'.
[...]
Nee want dan is het idee van het onder de aandacht brengen weg.
Dit is een onderwerp die ieder jaar terugkomt. Net als borstkankerdag, vaderdag, moederdag, sinterklaas, kerst enz.
Alleen is dit een onderwerp die gaat over leve en dood letterlijk.
Een nieuw topic zorgt ervoor dat
mensen weer wakker geschud worden.
Mee eens.
En de 2 topics staan op verschillende pijlers, en trekken op die manier misschien ook andere mensen aan.
Het maakt mij niet uit wat je vastlegt, maar leg het wel vast. Dat is fijn voor iedereen.
Ik krijg trouwens weleens het idee dat mensen zich niet registreren omdat ze denken dat dat betekent dat je 'ja' zegt. Misschien doordat de campagne steevast erg gericht is op 'ja' en minder op 'registreer wat je wil'.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
donderdag 16 oktober 2014 om 12:06
Fluim, je zegt dat je vader donor is, en dat jij uiteindelijk beslist of er wel of niet gedoneerd wordt. Dit kan alleen wanneer je vader heeft laten registreren dat hij de keus aan de nabestaanden over laat. Wanneer je vader als donor geregistreerd staat, hoef jij helemaal geen toestemming te geven. Er wordt dan gewoon uitgegaan van het feit dat hij donor is, en daar mag een arts naar handelen.
donderdag 16 oktober 2014 om 19:47
quote:dreyal schreef op 15 oktober 2014 @ 15:57:
[...]
Maar dan zie je van beide kanten zowel de positieve als negatieve dingen. Ik denk dat beide kanten positieve en negatieve kanten hebben. SOmmige vonden het moeilijk dat mijn vader nog geopereerd werd. Anderen juist fijn voor de 4 andere mensen die een orgaan zouden ontvangen. Ik vond de rouwverwerking bij mijn vader veel fijner dan bij familieleden die niet doneerde. Tevens omdat ik wist dat 4 mensen geholpen werden.
Mijn verhaal in mijn topic van 13 oktober:
Praat erover. Mijn verhaal - Orgaandonatie
Dat klopt. Er zijn nabestaanden voor wie het donorschap van de overledene een enorme troost kan zijn en die het heel mooi vinden. Dan is het iets moois en positiefs. Er zijn ook mensen (die ik dus regelmatig als cliënt voor me krijg) die het juist moeilijk vinden dat hun geliefde donor was. Soms komt dat doordat ze niet op de hoogte waren van de beslissing om donor te zijn of omdat ze niet wisten wat ze van het proces rond het overlijden moesten verwachten. Soms wisten ze alles, maar viel het gewoon tegen. Het is maar net hoe je het ervaart. Dingen die moeilijk kunnen zijn, zoals ik dat tot nu toe gezien heb bij cliënten, zijn vooral het kunstmatig door laten draaien van het lichaam na het overlijden (dus het niet meemaken dat het lichaam op natuurlijke wijze afkoelt, en daardoor dus niet zo letterlijk kunnen ervaren dat de persoon is overleden) en de gedachte dat hun geliefde die al zo veel voor anderen deed "niet eens rustig dood kon gaan" omdat het lichaam kunstmatig op gang wordt gehouden en de operatie zo snel mogelijk plaatsvindt. Verder kan het feit dat het lichaam snel na het overlijden naar de operatiekamer gaat, en de nabestaanden het lichaam dus direct na het overlijden al (tijdelijk) even los moeten laten, het rouwproces moeilijker maken.
Deze ervaringen die ik heb met rouwverwerkingsproblemen rond orgaandonatie doet wat mij betreft trouwens niets af aan de verhalen van mensen voor wie orgaandonatie juist iets moois en een grote troost is geweest. Het is denk ik heel persoonlijk hoe je erin staat. Hier goed over praten met nabestaanden lijkt me heel belangrijk. Hoe je het uiteindelijk ervaart als je geliefde(n) doneren, kun je niet voorspellen. Maar ik hoop wel dat zoveel mogelijk mensen de voor hun juiste keuze kunnen maken door duidelijke voorlichting over het proces en goed overleg met nabestaanden.
[...]
Maar dan zie je van beide kanten zowel de positieve als negatieve dingen. Ik denk dat beide kanten positieve en negatieve kanten hebben. SOmmige vonden het moeilijk dat mijn vader nog geopereerd werd. Anderen juist fijn voor de 4 andere mensen die een orgaan zouden ontvangen. Ik vond de rouwverwerking bij mijn vader veel fijner dan bij familieleden die niet doneerde. Tevens omdat ik wist dat 4 mensen geholpen werden.
Mijn verhaal in mijn topic van 13 oktober:
Praat erover. Mijn verhaal - Orgaandonatie
Dat klopt. Er zijn nabestaanden voor wie het donorschap van de overledene een enorme troost kan zijn en die het heel mooi vinden. Dan is het iets moois en positiefs. Er zijn ook mensen (die ik dus regelmatig als cliënt voor me krijg) die het juist moeilijk vinden dat hun geliefde donor was. Soms komt dat doordat ze niet op de hoogte waren van de beslissing om donor te zijn of omdat ze niet wisten wat ze van het proces rond het overlijden moesten verwachten. Soms wisten ze alles, maar viel het gewoon tegen. Het is maar net hoe je het ervaart. Dingen die moeilijk kunnen zijn, zoals ik dat tot nu toe gezien heb bij cliënten, zijn vooral het kunstmatig door laten draaien van het lichaam na het overlijden (dus het niet meemaken dat het lichaam op natuurlijke wijze afkoelt, en daardoor dus niet zo letterlijk kunnen ervaren dat de persoon is overleden) en de gedachte dat hun geliefde die al zo veel voor anderen deed "niet eens rustig dood kon gaan" omdat het lichaam kunstmatig op gang wordt gehouden en de operatie zo snel mogelijk plaatsvindt. Verder kan het feit dat het lichaam snel na het overlijden naar de operatiekamer gaat, en de nabestaanden het lichaam dus direct na het overlijden al (tijdelijk) even los moeten laten, het rouwproces moeilijker maken.
Deze ervaringen die ik heb met rouwverwerkingsproblemen rond orgaandonatie doet wat mij betreft trouwens niets af aan de verhalen van mensen voor wie orgaandonatie juist iets moois en een grote troost is geweest. Het is denk ik heel persoonlijk hoe je erin staat. Hier goed over praten met nabestaanden lijkt me heel belangrijk. Hoe je het uiteindelijk ervaart als je geliefde(n) doneren, kun je niet voorspellen. Maar ik hoop wel dat zoveel mogelijk mensen de voor hun juiste keuze kunnen maken door duidelijke voorlichting over het proces en goed overleg met nabestaanden.
donderdag 16 oktober 2014 om 20:00
Dat rouwverwerkingsproblemen kunnen ontstaan doordat nabestaanden kort na het overlijden even weg moeten bij het lichaam en doordat het donorschap soms als iets onverwachts komt, wist ik al. Maar dat het niet meemaken van het afkoelen van het lichaam en het idee dat je geliefde niet rustig dood heeft kunnen gaan ook vaak genoemd wordt, wist ik niet.
Zelf vind ik dat de voorlichting te eenzijdig is. Ik ben me ervan bewust dat doneren voor de nabestaanden zowel iets positiefs (zelfs heel mooi) als iets negatiefs (zelfs heel heftig) kan zijn. Maar ik ben bang dat de voorlichting te veel nadruk legt op 'ja' en daarmee niet altijd aansluit op hoe mensen zich uiteindelijk daadwerkelijk voelen. Want zo lang nabestaanden van donoren regelmatig problemen ervaren, lijkt het me ook een ethische plicht om betere voorlichting te bieden en mensen te helpen om een keuze te maken die bij hen past. Ik ben bang dat er nu ook hele lieve mensen zijn die 'ja' zeggen zonder dat zij én hun nabestaanden echt goed hebben overzien wat de (positieve en negatieve) gevolgen kunnen zijn.
Zelf vind ik dat de voorlichting te eenzijdig is. Ik ben me ervan bewust dat doneren voor de nabestaanden zowel iets positiefs (zelfs heel mooi) als iets negatiefs (zelfs heel heftig) kan zijn. Maar ik ben bang dat de voorlichting te veel nadruk legt op 'ja' en daarmee niet altijd aansluit op hoe mensen zich uiteindelijk daadwerkelijk voelen. Want zo lang nabestaanden van donoren regelmatig problemen ervaren, lijkt het me ook een ethische plicht om betere voorlichting te bieden en mensen te helpen om een keuze te maken die bij hen past. Ik ben bang dat er nu ook hele lieve mensen zijn die 'ja' zeggen zonder dat zij én hun nabestaanden echt goed hebben overzien wat de (positieve en negatieve) gevolgen kunnen zijn.
donderdag 16 oktober 2014 om 22:49
quote:dreyal schreef op 15 oktober 2014 @ 16:22:
[...]
Tja jij bent dood dus zit niet met het verdriet..
In een toestand dat je je dierbare verliest en misschien al andere moeilijke beslissingen hebt moeten nemen is een keus als dit vreselijk moeilijk.
Ik heb eens gezien hoe het was dat iemand moest beslissen omdat er niks geregistreerd was. Uit emotie is er besloten het niet te doen. Wat logisch is. Maar beslissingen nemen als je al enorm ge-emotioneerd bent zijn vaak niet de goede beslissingen. Er zijn ook verhalen van mensen die besloten het wel te doen en achteraf spijt hadden maar andersom idem.. Als de persoon dan JA of NEE geregistreerd heeft is het een houvast dat nabestaande weten "ja het was moeilijk maar we hebben wel gedaan wat hij/zij wilde" (ongeacht ja of nee)
Maar je hebt het in ieder geval wel besproken en geregistreerd. En dat is sowieso al een punt wat veel vergeten wordt.
Dat klopt.
Mijn wens is dat zij beslissen. Ik hoop dat ze daar voldoende houvast aan hebben. Ze weten ook dat ik beide beslissingen prima vind. Voor mij is dit de beste keuze, voor hen wellicht niet. Wellicht ook juist wel. Ze zijn het er iig mee eens dat ik het zo heb geregistreerd en respecteren mijn standpunt.
Het is voor mij of dit, of nee zeggen. Maar nee zeggen voelt ook niet goed. Want misschien helpt het ze juist wel in de rouwverwerking. Ik kan en wil geen ja zeggen en mijn nabestaanden hierin passeren.
Ik ben me ervan bewust dat ze misschien wel in een emotionele stemming een besluit gaan moeten nemen.Daar hebben we over gesproken. Maar voor mij voelt dit echt als hoe ik het zou willen. En dat is wat je doet, je eigen keuze vastleggen.
[...]
Tja jij bent dood dus zit niet met het verdriet..
In een toestand dat je je dierbare verliest en misschien al andere moeilijke beslissingen hebt moeten nemen is een keus als dit vreselijk moeilijk.
Ik heb eens gezien hoe het was dat iemand moest beslissen omdat er niks geregistreerd was. Uit emotie is er besloten het niet te doen. Wat logisch is. Maar beslissingen nemen als je al enorm ge-emotioneerd bent zijn vaak niet de goede beslissingen. Er zijn ook verhalen van mensen die besloten het wel te doen en achteraf spijt hadden maar andersom idem.. Als de persoon dan JA of NEE geregistreerd heeft is het een houvast dat nabestaande weten "ja het was moeilijk maar we hebben wel gedaan wat hij/zij wilde" (ongeacht ja of nee)
Maar je hebt het in ieder geval wel besproken en geregistreerd. En dat is sowieso al een punt wat veel vergeten wordt.
Dat klopt.
Mijn wens is dat zij beslissen. Ik hoop dat ze daar voldoende houvast aan hebben. Ze weten ook dat ik beide beslissingen prima vind. Voor mij is dit de beste keuze, voor hen wellicht niet. Wellicht ook juist wel. Ze zijn het er iig mee eens dat ik het zo heb geregistreerd en respecteren mijn standpunt.
Het is voor mij of dit, of nee zeggen. Maar nee zeggen voelt ook niet goed. Want misschien helpt het ze juist wel in de rouwverwerking. Ik kan en wil geen ja zeggen en mijn nabestaanden hierin passeren.
Ik ben me ervan bewust dat ze misschien wel in een emotionele stemming een besluit gaan moeten nemen.Daar hebben we over gesproken. Maar voor mij voelt dit echt als hoe ik het zou willen. En dat is wat je doet, je eigen keuze vastleggen.
Ab imo pectore
vrijdag 17 oktober 2014 om 21:14
Ik ben wel donor. Ik hoop dat als ik voortijdig dood ga dat het niet helemaal voot niks is geweest. Verder heb ik na mijn dood toch niks meer nodig. Ze mogen alles hebben. En ik ben ook gelovig. Niet elk geloof is tegen doneren.
Mijn hele familie weet dat ik donor worden dus dat zal geen verassing zijn.
Mijn hele familie weet dat ik donor worden dus dat zal geen verassing zijn.
dinsdag 4 november 2014 om 19:21
Ik las het op nu.nl maar het staat ook met een vette - en foute - kop op de teledinges van vandaag: donoren mogen wellicht straks aangeven naar wie de organen mogen gaan. (Teledinges laat uiteraard in de kop weg dat dit slechts plannen zijn...)
Mij lijkt dit een bijzonder slecht plan: organen moeten terecht komen bij degene die er het hardst eentje nodig heeft + met wie de beste match is om afstoting zoveel mogelijk tegen te gaan. Maar ik kan me voorstellen dat het twijfelaars over de streep trekt. Dus mijn vraag: wat vinden jullie hiervan?
Mij lijkt dit een bijzonder slecht plan: organen moeten terecht komen bij degene die er het hardst eentje nodig heeft + met wie de beste match is om afstoting zoveel mogelijk tegen te gaan. Maar ik kan me voorstellen dat het twijfelaars over de streep trekt. Dus mijn vraag: wat vinden jullie hiervan?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 4 november 2014 om 20:00
Ik ben sinds mijn 18e donor. Ik heb zelf aangegeven wat wel en niet uit me gehaald mag worden. Dus geen beslissing voor mijn ouders of partner. Ik wil ze niet met zo een beslissing opzadelen als ze het al zwaar genoeg hebben.
Waarom donor? Hoeveel mensen staan er niet op een lijst? Mensen die ik, wanneer ik er niet meer ben, kan helpen. Waarom zou ik dat niet doen?
Waarom donor? Hoeveel mensen staan er niet op een lijst? Mensen die ik, wanneer ik er niet meer ben, kan helpen. Waarom zou ik dat niet doen?
Carpe Diem!
dinsdag 4 november 2014 om 22:46
Tenzij je je orgaan afstaat aan een geliefde bekende vind ik dat een donor geen zak te zeggen moet krijgen over de ontvanger.
Het orgaan moet naar de beste match gaan, de grootste kanshebber dat het orgaan ook blijft zitten en niet wordt afgestoten.
Het gaat niet om een pakje boter zeg. Laat de mensen die ervoor hebben geleerd hun werk doen en beslissen.
Het orgaan moet naar de beste match gaan, de grootste kanshebber dat het orgaan ook blijft zitten en niet wordt afgestoten.
Het gaat niet om een pakje boter zeg. Laat de mensen die ervoor hebben geleerd hun werk doen en beslissen.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
