eenzaam in je relatie

Mijn tip: Bouw je eigen leven op (ga cursussen/studie/werk/hobby zoeken, al is het maar een bijbaantje voor 3 uur per week) zodat je je eigen dingen hebt en inderdaad niet zit te 'wachten' op je vriend. Je moet je eigen leven leuk maken!

Hmmm, ik heb de hele thread gelezen en ik moet je eerlijk zeggen dat ik niet zo goed begrijp waarom je berust in de huidige situatie. Waarom trap je niet enorme ruzie? Wat al eerder gezegd is: relatie is prioriteit één, dan komt er een heeele tijd niks en dan familie en eventueel werk. Wat maakt 'm zo woest aantrekkelijk dat je de rol van braaf wachtend meisje aanneemt? Dat belgische accent van 'm? Ik hoor je niks zeggen waarom je het (nu) tolereert dat ie er zo weinig is voor je. Hartstikke leuk die profvoetbal aspiraties en de hechtheid met zijn ouders maar wat doet dat voor jullie?



Los van de dingen die je kunt oppakken met vriendinnen, hobbies of whatever om je leven verder in te kleden, denk ik dat je de confrontatie even aan moet gaan. Buigen of barsten zeg maar.

ik sluit me wel aan bij de rest ga lekker leuke dingen doen NAAST je afstuderen. Dat doe ik ook!

Heb zelf huisdieren, en vind het wonderbaarlijk dat je zegt dat jullie SAMEN hebben besloten een hondje te nemen, maar dat je er ALLEEN voor zorgt in de praktijk. Een hond is een levend wezen, waar je de verantwoordelijkheid voor hebt.

Ik had met mijn ex ook honden, en langzaam maar zeker sloop het er bij ons ook in dat ik altijd rekening met ze hield en dingen met ze deed, en hij alleen voor het slapen gaan een rondje met ze liep. Ik werkte in de horeca, en rond carnaval was ik altijd lange dagen aan het werk. Voor hem was het toen ook teveel moeite 1 van de 5 avonden eerder terug te komen voor een rondje met de hondjes, terwijl ik alle 4 de andere dagen in mijn half uur pauze op en neer naar huis ging. Dat is nou eenmaal de consequentie als je kiest voor beestjes. Vond ik. Het is niet voor niets mijn ex nu (en om nog veeeele andere redenen natuurlijk).



Ik vind idd ook dat je lekker je eigen ding moet gaan doen. Maar ook zeker dat je de confrontatie aan moet gaan. Mij is onduidelijk in hoeverre je dat hebt gedaan? In hoeverre weet hij van jouw gevoel? Ik vind dat je in de situatie bent hem het een en ander voor te leggen, en te 'eisen' dat er wat verandert. Je hebt SAMEN een relatie, en moet moeite doen voor elkaar, tenminste, als je daar behoefte aan hebt. En dat heb jij!

Geef je grenzen aan en denk goed na. Word je hier gelukkig van?

50 km op en neer fietsen naar zijn werk? Ik zie een mogelijkheid tot besparing van tijd.



Verder valt het me op dat je niet echt iets opnoemt in je relatie waar je wel helemaal weg van bent, dus . . . het is tijd geworden om serieus na te denken. Trek er wat vaker zelf op uit, onderneem zaken als hij er niet is en wees duidelijk naar hem toe. Stel een ultimatum.



Veel succes!