Relaties
alle pijlers
Vreemdgaan en dan?
woensdag 6 augustus 2008 om 23:22
Ik lees veel op dit forum over vreemdgaan; SVtjes of minnaars....
Ik ben zeker geen moraalridder en wil niemand aanvallen, maar ik vind het niet kunnen.
Je gaat een relatie met iemand aan en bent gebonden met diegene.
For better and worse.
Vraag me af wat je ermee wint en je kwetst mensen van wie je houdt,
je zelfrespect lijkt me ver te zoeken en schuldgevoel lijkt me niet ongewoon.
Ik vraag me af of er nog meer mensen zijn die hier hetzelfde over denken?
Onder vreemdgaan versta ik: intiem zijn met iemand, dus zoenen, geslachtgemeenschap en handenwerk met iemand anders dan je partner zonder dat je partner hier van af weet.
Ik ben zeker geen moraalridder en wil niemand aanvallen, maar ik vind het niet kunnen.
Je gaat een relatie met iemand aan en bent gebonden met diegene.
For better and worse.
Vraag me af wat je ermee wint en je kwetst mensen van wie je houdt,
je zelfrespect lijkt me ver te zoeken en schuldgevoel lijkt me niet ongewoon.
Ik vraag me af of er nog meer mensen zijn die hier hetzelfde over denken?
Onder vreemdgaan versta ik: intiem zijn met iemand, dus zoenen, geslachtgemeenschap en handenwerk met iemand anders dan je partner zonder dat je partner hier van af weet.
donderdag 7 augustus 2008 om 10:39
quote:eleonora schreef op 07 augustus 2008 @ 10:01:
Niet iedereen denkt zo simpel als in dit mag wel en dat mag niet. Mensen hebben de neiging om de regels op zichzelf anders toe te passen dan op anderen. Het gaat mij niet eens zozeer om het mogen, of om het wel of niet naleven van regels. Het gaat mij erom dat ik er absoluut niet bij kan dat als je beweert van iemand te houden en diegene te respecteren hoe je diegene dan zou kunt belazeren en voorliegen. Dan klopt er toch iets niet in je relatie? Ik zou dat niet kunnen en niet willen, want daarvoor houd ik teveel van mijn partner. Als je per ongeluk verliefd wordt op iemand anders, praat er dan over met je partner. Of verbreek de relatie. doe in ieder geval niets met die verliefdheid voor je duidelijkheid hebt gegeven aan en open en eerlijk bent geweest tegen je partner. Ik vind dat iedereen zelf de keuze moet hebben tot hoever hij of zij ergens in mee wil gaan, in wat hij of zij accepteert. Door dingen stiekem te doen wordt je partner, degene van wie je toch het allermeest zou 'moeten' houden, die keuze ontnomen. En dus ook de kans om de regie over zijn of haar leven te nemen, op basis van feiten, in plaats van op basis van een illusie. Want dat is een relatie waarin vreemdgegaan wordt voor mij; een illusie, een farce, waarvan de ene hoofdrolspeler niet op de hoogte is. Is snap niet dat mensen hun partner dat aan willen doen als ze echt van hem of haar houden. Dat vind ik puur egoïstisch, absoluut geen basis voor een (liefdes)relatie. Maar tot nu toe is er nog niemand van de vreemdgangers die mij dit heeft kunnen uitleggen.
Niet iedereen denkt zo simpel als in dit mag wel en dat mag niet. Mensen hebben de neiging om de regels op zichzelf anders toe te passen dan op anderen. Het gaat mij niet eens zozeer om het mogen, of om het wel of niet naleven van regels. Het gaat mij erom dat ik er absoluut niet bij kan dat als je beweert van iemand te houden en diegene te respecteren hoe je diegene dan zou kunt belazeren en voorliegen. Dan klopt er toch iets niet in je relatie? Ik zou dat niet kunnen en niet willen, want daarvoor houd ik teveel van mijn partner. Als je per ongeluk verliefd wordt op iemand anders, praat er dan over met je partner. Of verbreek de relatie. doe in ieder geval niets met die verliefdheid voor je duidelijkheid hebt gegeven aan en open en eerlijk bent geweest tegen je partner. Ik vind dat iedereen zelf de keuze moet hebben tot hoever hij of zij ergens in mee wil gaan, in wat hij of zij accepteert. Door dingen stiekem te doen wordt je partner, degene van wie je toch het allermeest zou 'moeten' houden, die keuze ontnomen. En dus ook de kans om de regie over zijn of haar leven te nemen, op basis van feiten, in plaats van op basis van een illusie. Want dat is een relatie waarin vreemdgegaan wordt voor mij; een illusie, een farce, waarvan de ene hoofdrolspeler niet op de hoogte is. Is snap niet dat mensen hun partner dat aan willen doen als ze echt van hem of haar houden. Dat vind ik puur egoïstisch, absoluut geen basis voor een (liefdes)relatie. Maar tot nu toe is er nog niemand van de vreemdgangers die mij dit heeft kunnen uitleggen.
donderdag 7 augustus 2008 om 10:42
quote:isolde55 schreef op 07 augustus 2008 @ 10:34:
Als de ene partner in een relatie geen sex meer wil en zelfs aangeeft: zoek het maar ergens anders, maar ik wil het niet weten, en die ander doet dat dan ook inderdaad, is dat dan vreemdgaan?
nee, dan niet.
Ik bedoel die ene partner wil het dan toch niet weten en houdt willens en wetens de boot af qua sex.
Als de ene partner in een relatie geen sex meer wil en zelfs aangeeft: zoek het maar ergens anders, maar ik wil het niet weten, en die ander doet dat dan ook inderdaad, is dat dan vreemdgaan?
nee, dan niet.
Ik bedoel die ene partner wil het dan toch niet weten en houdt willens en wetens de boot af qua sex.
donderdag 7 augustus 2008 om 10:48
quote:Nou ik snap ook jullie punt wel hoor, het is een vrij algemene stelling.
Maar ja, ik merk dat zelfs deze algemene stelling voer is voor discussie
Hahaha Eve, klopt!
quote:Zusenzo: Ok eleanora dat is dan zijn waarheid en de uwe.
In zijn belevingswereld was zijn gedrag ok.
Was zijn gedrag dan ook ok, heeft hij jou daar niet mee gekwetst.
Zusenzo, verschrikkelijk. Je went er nooit aan, aan een bedriegende partner. Tenminste, ik wende er nooit aan en ik heb het tien jaar geprobeerd. Nu was mijn relatie sowieso ingewikkeld en ongelijkwaardig en kwam er verbaal en fysiek geweld bij, maar ik had uiteindelijk, in de laatste maanden voor mijn ex en ik uit elkaar gingen een andere man nodig om me te laten zien dat ik geen stuk vuil, domme, dikke hysterische vrouw was. In de armen van een man die lief voor me was leerde ik pas dat niet iedere man er op uit was om me kapot te maken en me de grond in te trappen.
Ik ben in twee maanden tijd twee keer vreemdgegaan, iets wat ik in mijn eigen stoutste dromen niet van mezelf verwacht had, en heb daarna mijn relatie verbroken.
Nooit vreemdgaan, ik kan het niet meer zeggen. Ik heb het gedaan, ook al vind ik mezelf niet een prototype vreemdganger. De reden waarom ik vreemdging, niet mooi maar voor mij op dat moment nodig. Het ging mij niet om de spanning of de seks, die kon me gestolen worden, het ging mij om de warmte, de genegenheid, de bevestiging zo je wilt.
Het maakt het er allemaal niks mooier op maar niet al het vreemdgaan ontstaat vanuit een gevoel van meer spanning zoeken bijvoorbeeld. Spanning had ik in mijn vorige relatie meer dan genoeg.
Maar ja, ik merk dat zelfs deze algemene stelling voer is voor discussie
Hahaha Eve, klopt!
quote:Zusenzo: Ok eleanora dat is dan zijn waarheid en de uwe.
In zijn belevingswereld was zijn gedrag ok.
Was zijn gedrag dan ook ok, heeft hij jou daar niet mee gekwetst.
Zusenzo, verschrikkelijk. Je went er nooit aan, aan een bedriegende partner. Tenminste, ik wende er nooit aan en ik heb het tien jaar geprobeerd. Nu was mijn relatie sowieso ingewikkeld en ongelijkwaardig en kwam er verbaal en fysiek geweld bij, maar ik had uiteindelijk, in de laatste maanden voor mijn ex en ik uit elkaar gingen een andere man nodig om me te laten zien dat ik geen stuk vuil, domme, dikke hysterische vrouw was. In de armen van een man die lief voor me was leerde ik pas dat niet iedere man er op uit was om me kapot te maken en me de grond in te trappen.
Ik ben in twee maanden tijd twee keer vreemdgegaan, iets wat ik in mijn eigen stoutste dromen niet van mezelf verwacht had, en heb daarna mijn relatie verbroken.
Nooit vreemdgaan, ik kan het niet meer zeggen. Ik heb het gedaan, ook al vind ik mezelf niet een prototype vreemdganger. De reden waarom ik vreemdging, niet mooi maar voor mij op dat moment nodig. Het ging mij niet om de spanning of de seks, die kon me gestolen worden, het ging mij om de warmte, de genegenheid, de bevestiging zo je wilt.
Het maakt het er allemaal niks mooier op maar niet al het vreemdgaan ontstaat vanuit een gevoel van meer spanning zoeken bijvoorbeeld. Spanning had ik in mijn vorige relatie meer dan genoeg.
donderdag 7 augustus 2008 om 10:55
Wat wil je dan uitgelegd krijgen eigenlijk Capibara? Wil je begrijpen waarom mensen hun partner naar jouw normen en waarden niet netjes behandelen?
Niet zo gek he, dat je daar geen antwoord op krijgt.
Ik denk dat bij vreemdgaan er vaker niet dan wel sprake is van verliefdheid. En ik denk ook dat er bij heel veel mensen op een gegeven moment iets niet klopt in de relatie, een relatie verandert in de loop der jaren en af en toe is ie uit balans.
Niet in iedere relatie helpt praten en jezelf wegcijferen om 'm weer in balans te krijgen. Waarmee ik ook niet wil zeggen dat je dan maar vreemdgaan moet proberen, helemaal niet.
Capibara, het vreemdgaan waar jij het over hebt is meer het hebben van een stiekeme affaire met iemand waar je verliefd op bent. Dat is zeg maar de grootste manier van vreemdgaan en ik denk dat iedereen het wel met je eens is dat je relatie dan een illusie is. Zijn er voor jou ook minder erge vormen van vreemd gaan?
Ik heb zelf in een cafe gewerkt. Waar ik behoorlijk wat hoorde. Deze vorm komt lang niet zo vaak voor als de nietszeggende wip met een ander om dat de vrouw thuis allang al geen zin meer heeft. Er zouden heel wat gezinnen uit elkaar spatten als de man dan maar gelijk moet vertrekken.
Dus voor jou de stelling:
"Als je vreemdgaat, dan verbreek je hoe dan ook de relatie"
Niet zo gek he, dat je daar geen antwoord op krijgt.
Ik denk dat bij vreemdgaan er vaker niet dan wel sprake is van verliefdheid. En ik denk ook dat er bij heel veel mensen op een gegeven moment iets niet klopt in de relatie, een relatie verandert in de loop der jaren en af en toe is ie uit balans.
Niet in iedere relatie helpt praten en jezelf wegcijferen om 'm weer in balans te krijgen. Waarmee ik ook niet wil zeggen dat je dan maar vreemdgaan moet proberen, helemaal niet.
Capibara, het vreemdgaan waar jij het over hebt is meer het hebben van een stiekeme affaire met iemand waar je verliefd op bent. Dat is zeg maar de grootste manier van vreemdgaan en ik denk dat iedereen het wel met je eens is dat je relatie dan een illusie is. Zijn er voor jou ook minder erge vormen van vreemd gaan?
Ik heb zelf in een cafe gewerkt. Waar ik behoorlijk wat hoorde. Deze vorm komt lang niet zo vaak voor als de nietszeggende wip met een ander om dat de vrouw thuis allang al geen zin meer heeft. Er zouden heel wat gezinnen uit elkaar spatten als de man dan maar gelijk moet vertrekken.
Dus voor jou de stelling:
"Als je vreemdgaat, dan verbreek je hoe dan ook de relatie"
donderdag 7 augustus 2008 om 10:59
quote:Capibara schreef op 07 augustus 2008 @ 10:39:
[...]
Het gaat mij niet eens zozeer om het mogen, of om het wel of niet naleven van regels. Het gaat mij erom dat ik er absoluut niet bij kan dat als je beweert van iemand te houden en diegene te respecteren hoe je diegene dan zou kunt belazeren en voorliegen. Dan klopt er toch iets niet in je relatie? Ik zou dat niet kunnen en niet willen, want daarvoor houd ik teveel van mijn partner. Als je per ongeluk verliefd wordt op iemand anders, praat er dan over met je partner. Of verbreek de relatie. doe in ieder geval niets met die verliefdheid voor je duidelijkheid hebt gegeven aan en open en eerlijk bent geweest tegen je partner. Ik vind dat iedereen zelf de keuze moet hebben tot hoever hij of zij ergens in mee wil gaan, in wat hij of zij accepteert. Door dingen stiekem te doen wordt je partner, degene van wie je toch het allermeest zou 'moeten' houden, die keuze ontnomen. En dus ook de kans om de regie over zijn of haar leven te nemen, op basis van feiten, in plaats van op basis van een illusie. Want dat is een relatie waarin vreemdgegaan wordt voor mij; een illusie, een farce, waarvan de ene hoofdrolspeler niet op de hoogte is. Is snap niet dat mensen hun partner dat aan willen doen als ze echt van hem of haar houden. Dat vind ik puur egoïstisch, absoluut geen basis voor een (liefdes)relatie. Maar tot nu toe is er nog niemand van de vreemdgangers die mij dit heeft kunnen uitleggen.
Mensen gaan vreemd omdat ze in de basis aan zichzelf denken en niet al-tijd bezig zijn met de gevolgen voor anderen. Dat heb je met hardrijders ook valt mij op. Zij moeten ergens snel wezen, of zij vinden 120 te langzaam en of ze daar een ander meer in gevaar brengen dat zal ze worst wezen. Die boete is vervelend en als je je rijbewijs kwijt bent is de agent die je aanhield ene lul maar hand in eigen boezem steken en nadenken voor je iets doet, het is niet iedereen gegeven.
Dat jij wel zo in het leven staat is voor jou fijn, omdat jij dat soort normen en waarden hoog in het vaandel hebt staan. Een ander zit daar veel minder mee, die is meer bezig met de eigen behoeftebevrediging dan met die van een ander, ook al houden ze nog zoveel van die ander. Niet iedereen heeft een even groot geweten of heeft de behoefte dat geweten rein te houden.
Het frappante vind ik altijd de spijt achteraf. Waarom spijt hebben als je iets zó belangrijk vond dat je je relatie er voor op het spel zette? Dat begrijp ik niet. Als je het dan toch doet, doe het dan met overtuiging en heb er geen spijt van. Anders had je het simpelweg niet moeten doen. 'Het overkwam me' dat is iets waar ik niks mee kan.
[...]
Het gaat mij niet eens zozeer om het mogen, of om het wel of niet naleven van regels. Het gaat mij erom dat ik er absoluut niet bij kan dat als je beweert van iemand te houden en diegene te respecteren hoe je diegene dan zou kunt belazeren en voorliegen. Dan klopt er toch iets niet in je relatie? Ik zou dat niet kunnen en niet willen, want daarvoor houd ik teveel van mijn partner. Als je per ongeluk verliefd wordt op iemand anders, praat er dan over met je partner. Of verbreek de relatie. doe in ieder geval niets met die verliefdheid voor je duidelijkheid hebt gegeven aan en open en eerlijk bent geweest tegen je partner. Ik vind dat iedereen zelf de keuze moet hebben tot hoever hij of zij ergens in mee wil gaan, in wat hij of zij accepteert. Door dingen stiekem te doen wordt je partner, degene van wie je toch het allermeest zou 'moeten' houden, die keuze ontnomen. En dus ook de kans om de regie over zijn of haar leven te nemen, op basis van feiten, in plaats van op basis van een illusie. Want dat is een relatie waarin vreemdgegaan wordt voor mij; een illusie, een farce, waarvan de ene hoofdrolspeler niet op de hoogte is. Is snap niet dat mensen hun partner dat aan willen doen als ze echt van hem of haar houden. Dat vind ik puur egoïstisch, absoluut geen basis voor een (liefdes)relatie. Maar tot nu toe is er nog niemand van de vreemdgangers die mij dit heeft kunnen uitleggen.
Mensen gaan vreemd omdat ze in de basis aan zichzelf denken en niet al-tijd bezig zijn met de gevolgen voor anderen. Dat heb je met hardrijders ook valt mij op. Zij moeten ergens snel wezen, of zij vinden 120 te langzaam en of ze daar een ander meer in gevaar brengen dat zal ze worst wezen. Die boete is vervelend en als je je rijbewijs kwijt bent is de agent die je aanhield ene lul maar hand in eigen boezem steken en nadenken voor je iets doet, het is niet iedereen gegeven.
Dat jij wel zo in het leven staat is voor jou fijn, omdat jij dat soort normen en waarden hoog in het vaandel hebt staan. Een ander zit daar veel minder mee, die is meer bezig met de eigen behoeftebevrediging dan met die van een ander, ook al houden ze nog zoveel van die ander. Niet iedereen heeft een even groot geweten of heeft de behoefte dat geweten rein te houden.
Het frappante vind ik altijd de spijt achteraf. Waarom spijt hebben als je iets zó belangrijk vond dat je je relatie er voor op het spel zette? Dat begrijp ik niet. Als je het dan toch doet, doe het dan met overtuiging en heb er geen spijt van. Anders had je het simpelweg niet moeten doen. 'Het overkwam me' dat is iets waar ik niks mee kan.
donderdag 7 augustus 2008 om 11:00
donderdag 7 augustus 2008 om 11:04
quote:zusenzo schreef op 07 augustus 2008 @ 10:57:
Kijk, je hebt nu je verhaal gedaan en dat is zeker niet mis.
Ik kan het zeker ook begrijpen maar had je het vreemdgaan dan nodig om bij je vriend weg te gaan.
Heeft dat je laten realiseren dat je meer waard was?
Ik was er al jaren van overtuigd dat ik zonder mijn ex nooit meer liefde zou kennen. Of er tussen hem en mij de laatste jaren sprake was van liefde of dat we verslaafd waren aan elkaar, laat ik in het midden, daar ben ik zelf niet eens uit. Na 7 1/2 jaar zou het makkelijk zijn om te roepen dat ik niet van hem hield maar ik vind dat eigenlijk onzin. Toen hield ik van hem, al kan ik me dat nú niet meer voorstellen. Ik verwarde mijn verslaving en mijn afhankelijkheid aan hem met liefde.
Niemand kon mijn er van overtuigen dat ik niet een dik, dom, waardeloos stuk vreten was. Pas toen iemand me raakte waar ik niet meer geraakt was, in mijn hart, voelde ik dat dat helemaal niet waar was. Nogmaals, vreemdgaan zoals ik het beleefd heb had weinig met seks te maken (voor mij) meer met warmte en genegenheid. Iemand die me urenlang gewoon heeft vastgehouden. Ik was vergeten hoe dat voelde en nadat ik de tweede keer terugkwam, uit de armen van die andere man, heb ik voor eens en altijd een einde aan mijn relatie gemaakt.
Dus ja, ik had het nodig. Toen in ieder geval wel.
Kijk, je hebt nu je verhaal gedaan en dat is zeker niet mis.
Ik kan het zeker ook begrijpen maar had je het vreemdgaan dan nodig om bij je vriend weg te gaan.
Heeft dat je laten realiseren dat je meer waard was?
Ik was er al jaren van overtuigd dat ik zonder mijn ex nooit meer liefde zou kennen. Of er tussen hem en mij de laatste jaren sprake was van liefde of dat we verslaafd waren aan elkaar, laat ik in het midden, daar ben ik zelf niet eens uit. Na 7 1/2 jaar zou het makkelijk zijn om te roepen dat ik niet van hem hield maar ik vind dat eigenlijk onzin. Toen hield ik van hem, al kan ik me dat nú niet meer voorstellen. Ik verwarde mijn verslaving en mijn afhankelijkheid aan hem met liefde.
Niemand kon mijn er van overtuigen dat ik niet een dik, dom, waardeloos stuk vreten was. Pas toen iemand me raakte waar ik niet meer geraakt was, in mijn hart, voelde ik dat dat helemaal niet waar was. Nogmaals, vreemdgaan zoals ik het beleefd heb had weinig met seks te maken (voor mij) meer met warmte en genegenheid. Iemand die me urenlang gewoon heeft vastgehouden. Ik was vergeten hoe dat voelde en nadat ik de tweede keer terugkwam, uit de armen van die andere man, heb ik voor eens en altijd een einde aan mijn relatie gemaakt.
Dus ja, ik had het nodig. Toen in ieder geval wel.
donderdag 7 augustus 2008 om 11:12
quote:Vl43inder schreef op 07 augustus 2008 @ 10:55:
Wat wil je dan uitgelegd krijgen eigenlijk Capibara? Wil je begrijpen waarom mensen hun partner naar jouw normen en waarden niet netjes behandelen?
Blijkbaar behandelen ze hun partner ook niet naar hun eigen normen netjes, want iedereen lijkt het erover eens te zijn dat je niet zou moeten/mogen vreemdgaan. Dat was toch de kritiek die op de OP kwam, dat het een stelling was waar iedereen het wel mee eens zou zijn? Dus ja, wel gek dat ik daar geen antwoord op krijg, blijkbaar hebben al die mensen dezelfde waarden en normen als ik maar kunnen ze hun geweten op de een of andere manier sussen als ze vreemdgaan. Ik ben dus nog steeds benieuwd hoe ze dat dan voor zichzelf verantwoorden.
quote:Vl43inder schreef op 07 augustus 2008 @ 10:55:Zijn er voor jou ook minder erge vormen van vreemd gaan?
"Als je vreemdgaat, dan verbreek je hoe dan ook de relatie"
Ja, natuurlijk zou ik een keertje in een dronken bui met iemand anders zoenen minder erg vinden dan een langdurige relatie met een ander met bijbehorende leugens, ik denk dat iedereen dat met me eens is. Ik denk ook dat ik het liegen en bedriegen erger zou vinden dan het vreemdgaan an sich. Als mijn partner mij de volgende ochtend zou vertellen dat hij zich de avond ervoor toen hij in de kroeg was niet meer kon inhouden en flink heeft staan bekken met een leuke meid; tsja, vind ik ècht niet leuk, maar ik zou er zeker wel respect voor kunnen opbrengen dat hij het mij meteen vertelt en het in ieder geval niet verborgen probeert te houden. Het wordt al minder leuk als ik een paar dagen later via via te horen krijg dat mijn vriend betrapt is terwijl hij met iemand aan het zoenen was. En mijn vertrouwen in hem zou absoluut weg zijn als hij een maanden- of jarenlange relatie erbij gehad zou hebben.
Ik zeg niet dat ik de relatie dan meteen verbreek, dat kan ik namelijk nu niet zeggen. Ik weet van mezelf dat ik heel veel (te veel) pik van iemand waar ik gek op ben (heb een relatie gehad met een polyamoreuze partner die echt alle grenzen over is gegaan die ik voor mezelf gesteld had, en elke keer werd er weer een nieuwe grens overschreden, net zolang tot ik totaal geen eigenwaarde meer over had. Maar dat ging (meestal) nog open en eerlijk, als het allemaal stiekem was gebeurd had ik er heel anders mee omgegaan denk ik). Ik lees (en schrijf soms) mee op het 'mijn man ging vreemd en zijn vriendin is nu zwanger'-topic (ofzo) en heb bewondering voor het proces waar die meiden nu doorheen gaan. Ik kan het me niet altijd voorstellen, maar ik zeg nu dus niet dat het meteen einde verhaal is, dat zal ik dan wel merken. Alleen komt het niet zo ver; mijn vriend weet hoe ik over vreemdgaan denk, en dat ik liever heb dat hij dingen eerlijk vertelt dan dat hij ook maar 1 woord tegen me liegt. Ik ken hem goed genoeg om hem erin te vertrouwen dat hij dat niet zal doen. En dat is wederzijds.
Wat wil je dan uitgelegd krijgen eigenlijk Capibara? Wil je begrijpen waarom mensen hun partner naar jouw normen en waarden niet netjes behandelen?
Blijkbaar behandelen ze hun partner ook niet naar hun eigen normen netjes, want iedereen lijkt het erover eens te zijn dat je niet zou moeten/mogen vreemdgaan. Dat was toch de kritiek die op de OP kwam, dat het een stelling was waar iedereen het wel mee eens zou zijn? Dus ja, wel gek dat ik daar geen antwoord op krijg, blijkbaar hebben al die mensen dezelfde waarden en normen als ik maar kunnen ze hun geweten op de een of andere manier sussen als ze vreemdgaan. Ik ben dus nog steeds benieuwd hoe ze dat dan voor zichzelf verantwoorden.
quote:Vl43inder schreef op 07 augustus 2008 @ 10:55:Zijn er voor jou ook minder erge vormen van vreemd gaan?
"Als je vreemdgaat, dan verbreek je hoe dan ook de relatie"
Ja, natuurlijk zou ik een keertje in een dronken bui met iemand anders zoenen minder erg vinden dan een langdurige relatie met een ander met bijbehorende leugens, ik denk dat iedereen dat met me eens is. Ik denk ook dat ik het liegen en bedriegen erger zou vinden dan het vreemdgaan an sich. Als mijn partner mij de volgende ochtend zou vertellen dat hij zich de avond ervoor toen hij in de kroeg was niet meer kon inhouden en flink heeft staan bekken met een leuke meid; tsja, vind ik ècht niet leuk, maar ik zou er zeker wel respect voor kunnen opbrengen dat hij het mij meteen vertelt en het in ieder geval niet verborgen probeert te houden. Het wordt al minder leuk als ik een paar dagen later via via te horen krijg dat mijn vriend betrapt is terwijl hij met iemand aan het zoenen was. En mijn vertrouwen in hem zou absoluut weg zijn als hij een maanden- of jarenlange relatie erbij gehad zou hebben.
Ik zeg niet dat ik de relatie dan meteen verbreek, dat kan ik namelijk nu niet zeggen. Ik weet van mezelf dat ik heel veel (te veel) pik van iemand waar ik gek op ben (heb een relatie gehad met een polyamoreuze partner die echt alle grenzen over is gegaan die ik voor mezelf gesteld had, en elke keer werd er weer een nieuwe grens overschreden, net zolang tot ik totaal geen eigenwaarde meer over had. Maar dat ging (meestal) nog open en eerlijk, als het allemaal stiekem was gebeurd had ik er heel anders mee omgegaan denk ik). Ik lees (en schrijf soms) mee op het 'mijn man ging vreemd en zijn vriendin is nu zwanger'-topic (ofzo) en heb bewondering voor het proces waar die meiden nu doorheen gaan. Ik kan het me niet altijd voorstellen, maar ik zeg nu dus niet dat het meteen einde verhaal is, dat zal ik dan wel merken. Alleen komt het niet zo ver; mijn vriend weet hoe ik over vreemdgaan denk, en dat ik liever heb dat hij dingen eerlijk vertelt dan dat hij ook maar 1 woord tegen me liegt. Ik ken hem goed genoeg om hem erin te vertrouwen dat hij dat niet zal doen. En dat is wederzijds.
donderdag 7 augustus 2008 om 11:23
quote:Capibara schreef op 07 augustus 2008 @ 11:12:
[...]
Blijkbaar behandelen ze hun partner ook niet naar hun eigen normen netjes, want iedereen lijkt het erover eens te zijn dat je niet zou moeten/mogen vreemdgaan. Dat was toch de kritiek die op de OP kwam, dat het een stelling was waar iedereen het wel mee eens zou zijn? Dus ja, wel gek dat ik daar geen antwoord op krijg, blijkbaar hebben al die mensen dezelfde waarden en normen als ik maar kunnen ze hun geweten op de een of andere manier sussen als ze vreemdgaan. Ik ben dus nog steeds benieuwd hoe ze dat dan voor zichzelf verantwoorden.
.
Er is een verschil tussen normen en waarden. De meesten hangen dezelfde norm wel aan maar sommigen geven er een andere waarde aan. Anderen geven een andere waarde dan jij aan die norm omdat ze gewoonweg in een andere situatie zitten dan jij.
De norm is 120 is de maximumsnelheid. De meesten zijn het daar wel min of meer mee eens. Er zijn mensen die 180 rijden omdat ze het lekker vinden, er zijn mensen die 180 rijden om hun overlijdende oma nog één keer te kunnen spreken.
Ik vergelijk bovenstaande niet met vreemdgaan, ik bedoel er alleen maar mee te zeggen dat dezelfde norm niet in iedere situatie dezelfde waarde krijgt.
Zoals jij ook al zegt. De norm is dat vreemdgaan niet toelaatbaar is. Maar je hecht onder bepaalde omstandigheden minder waarde aan die norm dan onder andere omstandigheden. Voor jou is eerlijkheid een norm waar jij kennelijk ten allen tijde veel waarde aan hecht. Er zijn mensen die in situaties terecht komen dat zelfs voor de norm eerlijkheid een andere waarde geld dan voor jou.
Ieder beoordeeld situaties anders, iedereen reageert anders op situaties.
Totale normloosheid en waardeloosheid is natuurlijk hardstikke verwerpelijk. Dus daar hoeven we niet over te discussieren.
[...]
Blijkbaar behandelen ze hun partner ook niet naar hun eigen normen netjes, want iedereen lijkt het erover eens te zijn dat je niet zou moeten/mogen vreemdgaan. Dat was toch de kritiek die op de OP kwam, dat het een stelling was waar iedereen het wel mee eens zou zijn? Dus ja, wel gek dat ik daar geen antwoord op krijg, blijkbaar hebben al die mensen dezelfde waarden en normen als ik maar kunnen ze hun geweten op de een of andere manier sussen als ze vreemdgaan. Ik ben dus nog steeds benieuwd hoe ze dat dan voor zichzelf verantwoorden.
.
Er is een verschil tussen normen en waarden. De meesten hangen dezelfde norm wel aan maar sommigen geven er een andere waarde aan. Anderen geven een andere waarde dan jij aan die norm omdat ze gewoonweg in een andere situatie zitten dan jij.
De norm is 120 is de maximumsnelheid. De meesten zijn het daar wel min of meer mee eens. Er zijn mensen die 180 rijden omdat ze het lekker vinden, er zijn mensen die 180 rijden om hun overlijdende oma nog één keer te kunnen spreken.
Ik vergelijk bovenstaande niet met vreemdgaan, ik bedoel er alleen maar mee te zeggen dat dezelfde norm niet in iedere situatie dezelfde waarde krijgt.
Zoals jij ook al zegt. De norm is dat vreemdgaan niet toelaatbaar is. Maar je hecht onder bepaalde omstandigheden minder waarde aan die norm dan onder andere omstandigheden. Voor jou is eerlijkheid een norm waar jij kennelijk ten allen tijde veel waarde aan hecht. Er zijn mensen die in situaties terecht komen dat zelfs voor de norm eerlijkheid een andere waarde geld dan voor jou.
Ieder beoordeeld situaties anders, iedereen reageert anders op situaties.
Totale normloosheid en waardeloosheid is natuurlijk hardstikke verwerpelijk. Dus daar hoeven we niet over te discussieren.
donderdag 7 augustus 2008 om 16:04
quote:Capibara schreef op 07 augustus 2008 @ 08:08:
[...]
Voor mij is het leven inderdaad zo simpel: ik ga niet vreemd en ik dood niet. Dat zijn namelijk keuzes die je kunt maken, iedereen.
Goed dat je jezelf kan vasthouden aan duidelijke normen en waarden. Echter, de meeste mensen roepen hetzelfde t.a.v. beide zaken die je hierboven noemt.
En toch wordt er af en toe gedood en op veel, VEEL, grotere schaal vreemd gegaan. Iedereen, ja ook jij, heeft een punt waarop ie het niet meer trekt en dingen doet waarvan je je eerder niet kon voorstellen dat je ze zou kunnen doen. Nu ligt dat voor doden gelukkig wat verder weg dan voor een verdwaalde zoen op de foute lippen in halfdronken conditie, maar het principe is hetzelfde.
Moraalridderij is hartstikke mooi, accepteren dat het leven veel meer grijs is dan zwart-wit is ook niet onbelangrijk.
[...]
Voor mij is het leven inderdaad zo simpel: ik ga niet vreemd en ik dood niet. Dat zijn namelijk keuzes die je kunt maken, iedereen.
Goed dat je jezelf kan vasthouden aan duidelijke normen en waarden. Echter, de meeste mensen roepen hetzelfde t.a.v. beide zaken die je hierboven noemt.
En toch wordt er af en toe gedood en op veel, VEEL, grotere schaal vreemd gegaan. Iedereen, ja ook jij, heeft een punt waarop ie het niet meer trekt en dingen doet waarvan je je eerder niet kon voorstellen dat je ze zou kunnen doen. Nu ligt dat voor doden gelukkig wat verder weg dan voor een verdwaalde zoen op de foute lippen in halfdronken conditie, maar het principe is hetzelfde.
Moraalridderij is hartstikke mooi, accepteren dat het leven veel meer grijs is dan zwart-wit is ook niet onbelangrijk.
Clowns to the left of me..
vrijdag 8 augustus 2008 om 13:09
Ik accepteer dat het leven niet zwart-wit is, en ik weet dat niet iedereen altijd alleen doet wat aan de algemeen heerstende normen en waarden voldoet, maar dat wil nog niet zeggen dat ik het daarom ook maar met alles eens moet zijn.
Ik weiger om het doden van mensen goed te keuren. Of het nu een crime passionel is of het in koelen bloede vermoorden van iemand. Ik weiger ook om vreemdgaan goed te keuren. Of het nu een verdwaalde zoen in halfdronken conditie is of een jarenlange stiekeme relatie. En ik blijf erbij dat je altijd eerlijk zou moeten zijn tegen je partner, omdat anders je relatie geen ene reet voorstelt. Als je je partner zat bent en je wilt zonodig met een ander neuken heb dan eerst het lef om het met je partner te bespreken (en de relatie eventueel te verbreken als je partner er niet mee om kan gaan) voor je je verstand verliest. Niemand is een weerloos slachtoffer van zijn of haar hormonen, iedereen heeft het vermogen om na te denken voor hij of zij zijn of haar partner belazert.
Bedenk anders maar eens hoe je zou willen dat je partner jou behandelt, en of je het dan nog zo normaal zou vinden als er buiten de deur geneukt wordt zonder dat de ander daarvan op de hoogte is. Ik zou zelf in ieder geval niet belazerd willen worden en doe dat dus ook mijn partner niet aan.
Ik weiger om het doden van mensen goed te keuren. Of het nu een crime passionel is of het in koelen bloede vermoorden van iemand. Ik weiger ook om vreemdgaan goed te keuren. Of het nu een verdwaalde zoen in halfdronken conditie is of een jarenlange stiekeme relatie. En ik blijf erbij dat je altijd eerlijk zou moeten zijn tegen je partner, omdat anders je relatie geen ene reet voorstelt. Als je je partner zat bent en je wilt zonodig met een ander neuken heb dan eerst het lef om het met je partner te bespreken (en de relatie eventueel te verbreken als je partner er niet mee om kan gaan) voor je je verstand verliest. Niemand is een weerloos slachtoffer van zijn of haar hormonen, iedereen heeft het vermogen om na te denken voor hij of zij zijn of haar partner belazert.
Bedenk anders maar eens hoe je zou willen dat je partner jou behandelt, en of je het dan nog zo normaal zou vinden als er buiten de deur geneukt wordt zonder dat de ander daarvan op de hoogte is. Ik zou zelf in ieder geval niet belazerd willen worden en doe dat dus ook mijn partner niet aan.
vrijdag 8 augustus 2008 om 13:33
Dat is het kromme; de vreemdganger doet het zijn partner aan, maar zodra de partner het dan ook zou doen, kunnen ze het niet aan. Dan is het klaar, over en valt er niet meer te praten.
Van al die vreemdgangers hier op het forum, zou er geen enkele zijn die het zou kunnen handelen als hun nr 1 hetzelfde zou doen. Vreemdgaan is een daad uit egoisme, je eigen geluk op nummer 1 zetten. En liefde is dat je ook bereid moet zijn om het geluk van je partner te stellen boven je eigen geluk, indien nodig. Gebeurt dat niet, dan is er geen sprake van echte liefde, in mijn ogen.
Dit kan ook iets heel kleins zijn; stel je partner wilt graag nar een festival wat voor hem heel belangrijk is. Jij wilt liever shoppen. Jij gaat absoluut niet mee naar dat festival, want shoppen gaat voor. In mijn ogen is het liefde als je dan bereid kunt zijn om te zeggen, als het voor jou belangrijk is, dan ga ik mee. En v.v. natuurlijk.
Van al die vreemdgangers hier op het forum, zou er geen enkele zijn die het zou kunnen handelen als hun nr 1 hetzelfde zou doen. Vreemdgaan is een daad uit egoisme, je eigen geluk op nummer 1 zetten. En liefde is dat je ook bereid moet zijn om het geluk van je partner te stellen boven je eigen geluk, indien nodig. Gebeurt dat niet, dan is er geen sprake van echte liefde, in mijn ogen.
Dit kan ook iets heel kleins zijn; stel je partner wilt graag nar een festival wat voor hem heel belangrijk is. Jij wilt liever shoppen. Jij gaat absoluut niet mee naar dat festival, want shoppen gaat voor. In mijn ogen is het liefde als je dan bereid kunt zijn om te zeggen, als het voor jou belangrijk is, dan ga ik mee. En v.v. natuurlijk.
vrijdag 8 augustus 2008 om 13:51
quote:JustJuice schreef op 08 augustus 2008 @ 13:50:
[quote]Capibara schreef op 08 augustus 2008 @ 13:09:
Ik accepteer dat het leven niet zwart-wit is, en ik weet dat niet iedereen altijd alleen doet wat aan de algemeen heerstende normen en waarden voldoet, maar dat wil nog niet zeggen dat ik het daarom ook maar met alles eens moet zijn.
Ik weiger om het doden van mensen goed te keuren. Of het nu een crime passionel is of het in koelen bloede vermoorden van iemand. Ik weiger ook om vreemdgaan goed te keuren.
En ik blijf erbij dat je altijd eerlijk zou moeten zijn tegen je partner, omdat anders je relatie geen ene reet voorstelt. Als je je partner zat bent en je wilt zonodig met een ander neuken heb dan eerst het lef om het met je partner te bespreken (en de relatie eventueel te verbreken als je partner er niet mee om kan gaan) quote]
Eens, het is ook niet goed te keuren en je moet ook eerlijk zijn. Maar omdat het niet goed te keuren is wil het niet nog zeggen dat het niet gebeurt en misschien ook jou wel kan gebeuren. Ik probeerde de wat überheilige vaandeldragers der moraal te herinneren aan het feit dat dingen ook wel eens gebeuren terwijl je zelf nog zo zuiver in de leer denkt te zijn en ze dus niet voor mogelijk had geacht. Van sommige dingen kan je niet altijd even stellig verkondigen dat het je niet zal overkomen totdat je in een situatie bent geweest waarin het je wel dreigt te overkomen/overkomt. Ik keur geweld ook niet goed, maar dat betekent niet dat ik nog nooit iemand op zijn neus heb gemept.
Dat betekent niet dat je niet eerlijk/standvastig.. vul maar in.. bent, maar dat de wereld soms niet werkt zoals het zou moeten en dat je geconfronteerd wordt met het feit dat je minder controle hebt dan je dacht dat je had. Geeft dat een conflict met jezelf? Tuurlijk. Ben je er een slecht mens door? Nee.
[quote]Capibara schreef op 08 augustus 2008 @ 13:09:
Ik accepteer dat het leven niet zwart-wit is, en ik weet dat niet iedereen altijd alleen doet wat aan de algemeen heerstende normen en waarden voldoet, maar dat wil nog niet zeggen dat ik het daarom ook maar met alles eens moet zijn.
Ik weiger om het doden van mensen goed te keuren. Of het nu een crime passionel is of het in koelen bloede vermoorden van iemand. Ik weiger ook om vreemdgaan goed te keuren.
En ik blijf erbij dat je altijd eerlijk zou moeten zijn tegen je partner, omdat anders je relatie geen ene reet voorstelt. Als je je partner zat bent en je wilt zonodig met een ander neuken heb dan eerst het lef om het met je partner te bespreken (en de relatie eventueel te verbreken als je partner er niet mee om kan gaan) quote]
Eens, het is ook niet goed te keuren en je moet ook eerlijk zijn. Maar omdat het niet goed te keuren is wil het niet nog zeggen dat het niet gebeurt en misschien ook jou wel kan gebeuren. Ik probeerde de wat überheilige vaandeldragers der moraal te herinneren aan het feit dat dingen ook wel eens gebeuren terwijl je zelf nog zo zuiver in de leer denkt te zijn en ze dus niet voor mogelijk had geacht. Van sommige dingen kan je niet altijd even stellig verkondigen dat het je niet zal overkomen totdat je in een situatie bent geweest waarin het je wel dreigt te overkomen/overkomt. Ik keur geweld ook niet goed, maar dat betekent niet dat ik nog nooit iemand op zijn neus heb gemept.
Dat betekent niet dat je niet eerlijk/standvastig.. vul maar in.. bent, maar dat de wereld soms niet werkt zoals het zou moeten en dat je geconfronteerd wordt met het feit dat je minder controle hebt dan je dacht dat je had. Geeft dat een conflict met jezelf? Tuurlijk. Ben je er een slecht mens door? Nee.
Clowns to the left of me..
