Kinderen
alle pijlers
Dochter te klein
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:33
Mijn dochtertje is altijd een kleintje geweest, een krielkipje.
Maar ok, ik was als kind ook altijd overal de kleinste en dunste.
Mijn man ook, die zag er op zijn 16 de nog uit als 11, totdat hij op zijn 17de ging groeien.
Dus dat onze dochter niet groot is, is geen verrassing.
Bij de geboorte (41 weken) was ze 3250 gram en 44 cm
Nu heeft ze ook een eetprobleem; het is een ontzettend moeilijke eter. Al vanaf de geboorte.
Als baby heeft ze nooit meer dan 500ml per 24 uur aan melk weggekregen en nu eet ze nog steeds niet veel, en ook vrij eenzijdig.
We hebben ALLES geprobeerd. En het gaat ietsjes beter nu. Ze eet graag pap, volkoren brood, appels, evergreens en sinds kort spaghetti (vlag uit!!) en kipschnitzels en gedroogd fruit. Verder niets, al probeerde ze gisteren een hap rijst (weer vlag uit!)
Ze heeft altijd net aan de sonde weten te ontkomen. En is tot 18 maanden onder controle van de kinderarts geweest. Maar ze groeide altijd wel volgens een curve (enkele dipjes erin)
Ze wordt in december 3 en weegt 11 kilo en is 85 cm
Onlangs waren we weer bij de kinderarts (ze lijdt al haar hele leven aan obstipatie) en zij was nu toch wel bezorgd.
Haar gewicht was nog ok, net op de -2 lijn, maar daar zat ze altijd al.
Maar haar lengte begon echt af te wijken, van de -1 lijn, naar onder de -2 lijn....
Nu hebben ze mijn man en mij opgemeten en bepaald dat ze 1.68 zou moeten worden. Maar dat gaat ze, als je de lijn nu doortrekt, bij lange na niet halen.
Als ze over een half jaar nog zo klein is (lijkt me wel) dan gaan ze allerlei onderzoeken doen.
Heeft iemand ervaring hiermee? Wat doen ze?
Ik hoorde van hele nare test met een infuus om de aanmaak van groeihormonen te testen, een test op het syndroom van Turner (SCHRIK!) en andere tests....
Ik ben een beetje geschrokken. Als ze klein blijft, soit, ik ben ook niet groot, maar als ze maar niet iets mankeert...
Maar ok, ik was als kind ook altijd overal de kleinste en dunste.
Mijn man ook, die zag er op zijn 16 de nog uit als 11, totdat hij op zijn 17de ging groeien.
Dus dat onze dochter niet groot is, is geen verrassing.
Bij de geboorte (41 weken) was ze 3250 gram en 44 cm
Nu heeft ze ook een eetprobleem; het is een ontzettend moeilijke eter. Al vanaf de geboorte.
Als baby heeft ze nooit meer dan 500ml per 24 uur aan melk weggekregen en nu eet ze nog steeds niet veel, en ook vrij eenzijdig.
We hebben ALLES geprobeerd. En het gaat ietsjes beter nu. Ze eet graag pap, volkoren brood, appels, evergreens en sinds kort spaghetti (vlag uit!!) en kipschnitzels en gedroogd fruit. Verder niets, al probeerde ze gisteren een hap rijst (weer vlag uit!)
Ze heeft altijd net aan de sonde weten te ontkomen. En is tot 18 maanden onder controle van de kinderarts geweest. Maar ze groeide altijd wel volgens een curve (enkele dipjes erin)
Ze wordt in december 3 en weegt 11 kilo en is 85 cm
Onlangs waren we weer bij de kinderarts (ze lijdt al haar hele leven aan obstipatie) en zij was nu toch wel bezorgd.
Haar gewicht was nog ok, net op de -2 lijn, maar daar zat ze altijd al.
Maar haar lengte begon echt af te wijken, van de -1 lijn, naar onder de -2 lijn....
Nu hebben ze mijn man en mij opgemeten en bepaald dat ze 1.68 zou moeten worden. Maar dat gaat ze, als je de lijn nu doortrekt, bij lange na niet halen.
Als ze over een half jaar nog zo klein is (lijkt me wel) dan gaan ze allerlei onderzoeken doen.
Heeft iemand ervaring hiermee? Wat doen ze?
Ik hoorde van hele nare test met een infuus om de aanmaak van groeihormonen te testen, een test op het syndroom van Turner (SCHRIK!) en andere tests....
Ik ben een beetje geschrokken. Als ze klein blijft, soit, ik ben ook niet groot, maar als ze maar niet iets mankeert...
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:40
Als eerste iets persoonlijks: ik was altijd heel groot en heb groeiremmers gehad om de groei tegen te gaan, ben je al nagegaan of, als het echt noodzakelijk is, dit ook bestaat om de groei te stimuleren. Volgens mij wel namelijk.
Dan: ik denk dat ik in jouw geval naast wat ze al lust uit wanhoop mijn kind ook maar flink aan de chips of snoep zou zetten zodat ze tenminste iets binnenkrijgt.
Lust ze geen patat, pizza (ja erg maar ik denk je moet toch wat?), pannekoeken etc?
Over de test...ik ken hem niet maar als er echt sprake van kan zijn dan heb je weinig keus lijkt mij. Heel veel sterkte in ieder geval.
Dan: ik denk dat ik in jouw geval naast wat ze al lust uit wanhoop mijn kind ook maar flink aan de chips of snoep zou zetten zodat ze tenminste iets binnenkrijgt.
Lust ze geen patat, pizza (ja erg maar ik denk je moet toch wat?), pannekoeken etc?
Over de test...ik ken hem niet maar als er echt sprake van kan zijn dan heb je weinig keus lijkt mij. Heel veel sterkte in ieder geval.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:49
Hoi Mars,
Heb hier geen ervaring mee, zelf kom ik uit een nest "lange darmen"
Kan me voorstellen dat je bang bent voor de onderzoeken, het is niet niks.
Maar als er een medische oorzaak is voor het eetgedrag of het slechte groeien van je dochter kun je maar beter weten wat ze heeft.
Dan kan ze tenminste geholpen worden en wordt verdere schade aan haar lichaam daarmee voorkomen of beperkt.
Ik wens jullie veel sterkte met de (nare) onderzoeken en ik hoop dat ze je dochtertje kunnen helpen.
Heb hier geen ervaring mee, zelf kom ik uit een nest "lange darmen"
Kan me voorstellen dat je bang bent voor de onderzoeken, het is niet niks.
Maar als er een medische oorzaak is voor het eetgedrag of het slechte groeien van je dochter kun je maar beter weten wat ze heeft.
Dan kan ze tenminste geholpen worden en wordt verdere schade aan haar lichaam daarmee voorkomen of beperkt.
Ik wens jullie veel sterkte met de (nare) onderzoeken en ik hoop dat ze je dochtertje kunnen helpen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:51
Ik zou denk ik niet heel snel mijn kind aan de chips & patat zetten. Ik was tot mijn 4e jaar ook een heel moeilijke eter en dreef mijn ouders ook tot wanhoop. Mijn oma gaf mij altijd heel veel snoep als ik daar was zodat ik maar wat dikker werd. Op een gegeven moment werd ik makkelijk met eten met als gevolg dat ik nu nog steeds overgewicht heb.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:57
Zwieber:
Ze lust ook geen patat, al heeft ze laatst wel geproefd. Dat is al heel wat, ze begint de laatste tijd dingen te proeven.
Pannekoek heeft ze laats beetje gegeten. Maar omdat ik er lange slierten van heb gemaakt en we er een heel spel van maken. "kijk eens wat een lange" dan houden we het omhoog en wil zij happen, of het ene uiteinde in onze mond en het andere in haar mond en naar elkaar toe eten.
Dan ligt ze compleet in een deuk, en ongemerkt heeft ze zo best wat gegeten.
Ook hebben we laatst met het theeserviesje "spaghetti-thee" gezet. "Drinkt" ze de spaghetti uit de kopjes. En heeft de dikste pret.
Tja je wordt creatief... zeg maar...
Chips en snoep lust ze wel..... staat ze voor de kast: "mama, krijge snoep, krijge chips?" mag ze ook best wel, maar niet als er verder niet wordt gegeten. Dus eerst die boterham op.
Parel27: Nee zelf heb ik dat gevoel niet echt
Lichamelijk is ze klein, maar in dat bolletje heel erg slim.
Volgens mij leeft ze meer in haar hoofd dan met haar lichaam, hoe gek het ook klinkt.
Ze kan tot 40 tellen, en terugtellen, in het Nederlands en tot 12 in het Engels
Ze kan de letters a t/m h lezen/herkennen en de getallen 1 t/m 12 lezen/herkennen en een paar schrijven ( de 6 en de 3 en de 1 en de 0). Echt bizar voor een 2,5 jarige. En we hebben haar niet eens echt gestimuleerd ofzo.
Misschien is ze een beetje een nerd hahaha
Zo'n scharminkel met een grote hersenpan hehehe
Ze lust ook geen patat, al heeft ze laatst wel geproefd. Dat is al heel wat, ze begint de laatste tijd dingen te proeven.
Pannekoek heeft ze laats beetje gegeten. Maar omdat ik er lange slierten van heb gemaakt en we er een heel spel van maken. "kijk eens wat een lange" dan houden we het omhoog en wil zij happen, of het ene uiteinde in onze mond en het andere in haar mond en naar elkaar toe eten.
Dan ligt ze compleet in een deuk, en ongemerkt heeft ze zo best wat gegeten.
Ook hebben we laatst met het theeserviesje "spaghetti-thee" gezet. "Drinkt" ze de spaghetti uit de kopjes. En heeft de dikste pret.
Tja je wordt creatief... zeg maar...
Chips en snoep lust ze wel..... staat ze voor de kast: "mama, krijge snoep, krijge chips?" mag ze ook best wel, maar niet als er verder niet wordt gegeten. Dus eerst die boterham op.
Parel27: Nee zelf heb ik dat gevoel niet echt
Lichamelijk is ze klein, maar in dat bolletje heel erg slim.
Volgens mij leeft ze meer in haar hoofd dan met haar lichaam, hoe gek het ook klinkt.
Ze kan tot 40 tellen, en terugtellen, in het Nederlands en tot 12 in het Engels
Ze kan de letters a t/m h lezen/herkennen en de getallen 1 t/m 12 lezen/herkennen en een paar schrijven ( de 6 en de 3 en de 1 en de 0). Echt bizar voor een 2,5 jarige. En we hebben haar niet eens echt gestimuleerd ofzo.
Misschien is ze een beetje een nerd hahaha
Zo'n scharminkel met een grote hersenpan hehehe
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:04
Kinderartsen, CB en de schoolarts hebben mijn ouders altijd wijsgemaakt dat ik veel te klein zou blijven. Ik woog bij de geboorte maar 2905 gram en was slechts 44 cm. (iets lichter als jouw dochter) Mijn oma van moeders' kant is een dwerg, de vader van mijn moeder is wel een "gewone" lengte-mens, mijn moeder heeft ook een gewone lengte; 1.68 m. Ze zijn dus altijd bang geweest dat ik een mini-mens zou blijven. (geen dwerg, want dwerggroei zie je reeds bij de geboorte)
Daarbij was ik ook een slechte eter, mijn moeder kwam niet verder als 110 ml flesvoeding per voeding, en dat 5 keer per dag. Toen ik "echt" eten ging eten werd dat beter, ik ben nog steeds een Bourgondiër.
Ik ben niet getest op afwijkingen, maar men heeft mijn ouders toendertijd wel aangeboden om evt. hormonen die de groei bevorderen te gaan gebruiken. Mijn ouders hebben dit resoluut geweigerd. Ik ben ze daar heel dankbaar voor! Ik heb in het ziekenhuis vriendjes gemaakt waarbij ze dat wél hebben gedaan, en die zijn niet zo mooi opgedroogd. Alles lijkt een beetje uit proportie. Groot hoofd, klein lijf, lang bovenlijf, korte beentjes. Maar goed, dan praten we over de behandeling in de jaren-80, dit kan natuurlijk al enorm verbeterd zijn.
Het is zelfs zo dat ik me nog kan herinneren dat ik voor het eerst bij de deurklink kon om hem zelf open te maken. Als fanatiek amazonetje heb ik tot mijn 13e op shetlanders kunnen rijden, daarna op kleine Welshjes. Het was als kind wel naar dat ik met gym nooit als eerste gekozen werd, maar ach. En ik mocht lange tijd niet in de achtbaan, maar kon daarintegen wel altijd met korting naar de dierentuin omdat ik jonger werd ingeschat.
Terug naar nu; ik meet nu 1.57 m, en ondervind geen nadelen van mijn lengte. Ik kan overal bij, behalve hoge schappen en keukens voor lange mensen, heb inmiddels een paard van 1.76 m en een man van 1.87 m. Mensen vinden mijn lengte voornamelijk schattig, haha. Met kleding kopen is het nog weleens jammer, maar ach.
In april ben ik bevallen van een volkomen normaal meisje, ze woog 3330 gram bij de geboorte en was wel 49 cm!
Ik zou als je je zorgen maakt om je dochters' gezondheid, wel de medische testen laten doen. Maar ik vraag me af of het nu echt zo erg is om wat kleiner te zijn. Ik heb er persoonlijk nooit last van gehad. Als je in Frankrijk rondwandelt zijn de vrouwen daar helemaal niet zo groot en meet ik een gewoon maatje. Nederland is het land van de lange dames, hè?
Daarbij was ik ook een slechte eter, mijn moeder kwam niet verder als 110 ml flesvoeding per voeding, en dat 5 keer per dag. Toen ik "echt" eten ging eten werd dat beter, ik ben nog steeds een Bourgondiër.
Ik ben niet getest op afwijkingen, maar men heeft mijn ouders toendertijd wel aangeboden om evt. hormonen die de groei bevorderen te gaan gebruiken. Mijn ouders hebben dit resoluut geweigerd. Ik ben ze daar heel dankbaar voor! Ik heb in het ziekenhuis vriendjes gemaakt waarbij ze dat wél hebben gedaan, en die zijn niet zo mooi opgedroogd. Alles lijkt een beetje uit proportie. Groot hoofd, klein lijf, lang bovenlijf, korte beentjes. Maar goed, dan praten we over de behandeling in de jaren-80, dit kan natuurlijk al enorm verbeterd zijn.
Het is zelfs zo dat ik me nog kan herinneren dat ik voor het eerst bij de deurklink kon om hem zelf open te maken. Als fanatiek amazonetje heb ik tot mijn 13e op shetlanders kunnen rijden, daarna op kleine Welshjes. Het was als kind wel naar dat ik met gym nooit als eerste gekozen werd, maar ach. En ik mocht lange tijd niet in de achtbaan, maar kon daarintegen wel altijd met korting naar de dierentuin omdat ik jonger werd ingeschat.
Terug naar nu; ik meet nu 1.57 m, en ondervind geen nadelen van mijn lengte. Ik kan overal bij, behalve hoge schappen en keukens voor lange mensen, heb inmiddels een paard van 1.76 m en een man van 1.87 m. Mensen vinden mijn lengte voornamelijk schattig, haha. Met kleding kopen is het nog weleens jammer, maar ach.
In april ben ik bevallen van een volkomen normaal meisje, ze woog 3330 gram bij de geboorte en was wel 49 cm!
Ik zou als je je zorgen maakt om je dochters' gezondheid, wel de medische testen laten doen. Maar ik vraag me af of het nu echt zo erg is om wat kleiner te zijn. Ik heb er persoonlijk nooit last van gehad. Als je in Frankrijk rondwandelt zijn de vrouwen daar helemaal niet zo groot en meet ik een gewoon maatje. Nederland is het land van de lange dames, hè?
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:15
Laat je niet gek maken. Wat Nastik zegt, in andere landen zijn vrouwen helemaal niet zo groot.
Laatst vertelde een kennis dat ze zijn dochter groeihormonen willen geven omdat handfoto's hadden uitgewezen dat ze 1,64 wordt. Dat ben ik ook!
Ik heb mezelf nooit absurd klein gevonden. Werd er eigenlijk nogal kwaad van. Iedereen moet maar gemiddeld zijn. Allemaal even lang, alle tanden recht, alle borsten even groot.
Waarschijnlijk is er niets mis met je dochter, ze wordt alleen niet 1,70m. Nou en!
Laatst vertelde een kennis dat ze zijn dochter groeihormonen willen geven omdat handfoto's hadden uitgewezen dat ze 1,64 wordt. Dat ben ik ook!
Ik heb mezelf nooit absurd klein gevonden. Werd er eigenlijk nogal kwaad van. Iedereen moet maar gemiddeld zijn. Allemaal even lang, alle tanden recht, alle borsten even groot.
Waarschijnlijk is er niets mis met je dochter, ze wordt alleen niet 1,70m. Nou en!
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:21
het is bij een meisje sowieso moeilijk te zeggen hoe groot ze wordt, ik was als kind bovengemiddeld maar ik werd vlak voor ik 12 zou worden ongesteld en bleef steken bij 1.58 terwijl ik een centimeter of 6 groter had moeten worden.
maar als ze nu al klein is, ligt het anders natuurlijk, ik kan je alleen sterkte wensen, de artsen beginnen geen medisch traject als het geen goede redenen heeft. maar ik zou wel kritisch blijven als ouder hoor, het medische is een goede reden, het feit dat ze geen 1.68 wordt niet ( in mijn ogen dan ).
maar als ze nu al klein is, ligt het anders natuurlijk, ik kan je alleen sterkte wensen, de artsen beginnen geen medisch traject als het geen goede redenen heeft. maar ik zou wel kritisch blijven als ouder hoor, het medische is een goede reden, het feit dat ze geen 1.68 wordt niet ( in mijn ogen dan ).
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:25
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:29
volgens mij is het 1 of 2 cm zwieber maar goed voor de rest ben ik het wel met je eens.
ik heb er geen last van 1.58 te zijn dus ik zou dat voor een dochter ook niet onoverkomelijk vinden, net als jij.
maar het is natuurlijk maar de vraag hoe het allemaal gaat lopen en wat wijsheid is... dat weet je pas achteraf.
ik heb er geen last van 1.58 te zijn dus ik zou dat voor een dochter ook niet onoverkomelijk vinden, net als jij.
maar het is natuurlijk maar de vraag hoe het allemaal gaat lopen en wat wijsheid is... dat weet je pas achteraf.
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:36
Hier is het juist andersom. Max is enorm groot. Hij groeit tegen de klippen op en dat terwijl hij dus eigenlijk vrij normaal tot weinig eet. Hij loopt bij het Sophia voor een schedelafwijking waar ze nu ook zijn formaat onder de loep gaan nemen. Voorspellingen over zijn uiteindelijke lengte op basis van de lengte van de ouders komen uit op 1.96, maar als je zijn groeilijn doortrekt haalt hij met gemak de 2.10. Ik zou wel de testen laten doen om uit te zoeken of er een oorzaak is. Want zowel heel groot als heel klein hebben nu eenmaal nadelen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:40
Ik zou me nog maar niet al te druk maken. Ik woog bij mijn geboorte 2850 gram (2 weken te laat) en ben ook altijd een moeilijke eter geweest (tot ik op mezelf ging wonen en zelf kon uitzoeken wat ik ging eten en zelf ging koken). In mijn eerste levensjaar heb ik ook nog eens alle kinderziektes afgewerkt (mazelen, bof, etc), dus ook toen groeide ik niet veel.
Aan mijn vaders kant van de familie ben ik de een na grootste vrouw, ik ben 1.56m. En daar valt eigenlijk prima mee te leven. Tenzij je dochter last heeft van dwerggroei of echt onder de 1.50 dreigt te komen, zou ik me helemaal niet druk maken. Valt uitstekend mee te leven. Er zijn best veel vrouwen die rond de 1.60 zijn of kleiner, dus 1.68 vind ik niet klein.
Zelf heb ik nog een groeispurt gehad in de brugklas. Ik ben toen in in jaar 15 cm gegroeid. Helaas werd ik in augustus voor het eerst ongesteld en was het uit met de pret (ik hoor wel vaker dat meisjes daarna niet meer groeien), dus ook die groeispurten vallen niet te voorspellen.
Aan mijn vaders kant van de familie ben ik de een na grootste vrouw, ik ben 1.56m. En daar valt eigenlijk prima mee te leven. Tenzij je dochter last heeft van dwerggroei of echt onder de 1.50 dreigt te komen, zou ik me helemaal niet druk maken. Valt uitstekend mee te leven. Er zijn best veel vrouwen die rond de 1.60 zijn of kleiner, dus 1.68 vind ik niet klein.
Zelf heb ik nog een groeispurt gehad in de brugklas. Ik ben toen in in jaar 15 cm gegroeid. Helaas werd ik in augustus voor het eerst ongesteld en was het uit met de pret (ik hoor wel vaker dat meisjes daarna niet meer groeien), dus ook die groeispurten vallen niet te voorspellen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:41
dat is ook zo fluffychuzzle.
bij mij was het eigenlijk onverwacht dat ik niet meer groeide, er kon ook niets meer gedaan worden maar ik denk ook niet dat mijn ouders er iets aan gehad hadden als ze het al geweten hadden dat ik onder de 1.60 zou blijven.
als je al redenen hebt om onderzoeken te doen bij je kind dan is het een ander verhaal, dan zou ik het als ouder ook overwegen onderzoek te laten doen.
bij mij was het eigenlijk onverwacht dat ik niet meer groeide, er kon ook niets meer gedaan worden maar ik denk ook niet dat mijn ouders er iets aan gehad hadden als ze het al geweten hadden dat ik onder de 1.60 zou blijven.
als je al redenen hebt om onderzoeken te doen bij je kind dan is het een ander verhaal, dan zou ik het als ouder ook overwegen onderzoek te laten doen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:45
Hoi Mars als haar "groei" een medische oorzaak heeft kun je er zelf natuurlijk niet al te veel aan doen. Als het komt door middelmatig eten, zou je haar misschien energieverrijkt eten kunnen geven, als je dat al niet doet.
Slagroom door eten, volle produkten gebruiken om maar wat maar calorieen binnen te krijgen.
Lijkt me allemaal heel lastig voor je, hoop iig dat het geen medische oorzaak heeft.
Slagroom door eten, volle produkten gebruiken om maar wat maar calorieen binnen te krijgen.
Lijkt me allemaal heel lastig voor je, hoop iig dat het geen medische oorzaak heeft.
vrijdag 8 augustus 2008 om 12:09
Ik snap je zorgen wel. Mijn dochter is ook een ukkie en daar maak ik me tot nu toe geen zorgen over. Het CB zaait juist wat paniek hier over haar lengte en groei, maar ik had daar geen boodschap aan. Moet wel zeggen dat mijn dochter heel goed eet en dat ik zeker weet dat ze genoeg binnenkrijgt, dat maakt wel verschil.
Maar de kinderarts vond nadat ik vertelde hoe het CB erover dacht wél dat het in de gaten gehouden moest worden.
Overigens is klein zijn niet erg, maar té klein zijn is níet leuk. Mijn nichtje is véél kleiner dan de rest van haar klasgenoten (en haar verhaal lijkt heel erg op dat van mijn dochter, ook dysmatuur geboren, altijd klein geweest enzovoorts) en nu ze 12 is is dat echt niet meer grappig. Ze is zelfs de kleinste van de klas nu ze een keer is blijven zitten. Klasgenootjes behandelen haar als een klein kind en eigenlijk wordt ze door iedereen gezien als veel jonger dan ze werkelijk is. Ook door haar karakter hoor, maar haar lengte en gewicht spelen absoluut mee.
Dat wil ik niet voor mijn dochter, dus ik ga het wel in de gaten houden.
Maar de kinderarts vond nadat ik vertelde hoe het CB erover dacht wél dat het in de gaten gehouden moest worden.
Overigens is klein zijn niet erg, maar té klein zijn is níet leuk. Mijn nichtje is véél kleiner dan de rest van haar klasgenoten (en haar verhaal lijkt heel erg op dat van mijn dochter, ook dysmatuur geboren, altijd klein geweest enzovoorts) en nu ze 12 is is dat echt niet meer grappig. Ze is zelfs de kleinste van de klas nu ze een keer is blijven zitten. Klasgenootjes behandelen haar als een klein kind en eigenlijk wordt ze door iedereen gezien als veel jonger dan ze werkelijk is. Ook door haar karakter hoor, maar haar lengte en gewicht spelen absoluut mee.
Dat wil ik niet voor mijn dochter, dus ik ga het wel in de gaten houden.
vrijdag 8 augustus 2008 om 12:30
Hoe groot ze zal worden als je de lijn doortrekt weet ik niet, mijn man was met haar in het ziekenhuis. Zal eens vragen.
Volle producten geef ik al. Energieverrijkt niet.
Ik vraag me ook wel eens af of ze nu weinig eet omdat het maar zo'n ukkie is, of dat ze zo'n ukkie is omdat ze zo weinig eet.
Handrontgenfoto is niet gemaakt, misschien doen ze dat dan over een half jaar als ze dan nog te klein is voor de curve.
Het CB heeft nooit gezeurd, maar die wisten dat ze bij de kinderarts liep, dus ze vroegen altijd alleen maar: wat zei de kinderarts ervan? En daar gingen ze altijd in mee.
En ze was altijd wel klein, maar de curve maakte ze wel zo ongeveer.
Nu gaat de curve erg afbuigen.
En dat baart zorgen. Dat ze klein is en uiteindelijk wellicht niet de langste wordt vind ik het probleem niet. Wel als er een nare oorzaak zou zijn. Dan schrik je wel even.
Ze is overigens wel half-surinaams, en dat zijn meestal ook niet de langste mensen. Ze ziet er wel 100% blank uit, dus artsen houden ook vaak geen rekening met dat feit.
Maar afgelopen keer was mijn man er met haar,. dus dat moeten ze gezien hebben
Volle producten geef ik al. Energieverrijkt niet.
Ik vraag me ook wel eens af of ze nu weinig eet omdat het maar zo'n ukkie is, of dat ze zo'n ukkie is omdat ze zo weinig eet.
Handrontgenfoto is niet gemaakt, misschien doen ze dat dan over een half jaar als ze dan nog te klein is voor de curve.
Het CB heeft nooit gezeurd, maar die wisten dat ze bij de kinderarts liep, dus ze vroegen altijd alleen maar: wat zei de kinderarts ervan? En daar gingen ze altijd in mee.
En ze was altijd wel klein, maar de curve maakte ze wel zo ongeveer.
Nu gaat de curve erg afbuigen.
En dat baart zorgen. Dat ze klein is en uiteindelijk wellicht niet de langste wordt vind ik het probleem niet. Wel als er een nare oorzaak zou zijn. Dan schrik je wel even.
Ze is overigens wel half-surinaams, en dat zijn meestal ook niet de langste mensen. Ze ziet er wel 100% blank uit, dus artsen houden ook vaak geen rekening met dat feit.
Maar afgelopen keer was mijn man er met haar,. dus dat moeten ze gezien hebben
vrijdag 8 augustus 2008 om 12:31
Zover ik weet zijn die onderzoeken niet heel vervelend hoor Mars 74. Ik heb iemand in mijn kennissenkring waarvan het kindje ook echt extreem klein is. Dat kindje heeft daarbij ook nog een eetprobleem (zij is een jaar ouder dan jouw kindje). Een paar maanden geleden is dat kindje ook getest, een rontgenfoto van de hand gemaakt, dna afgenomen en bloed geprikt. Daarbij hebben ze bij haar ook naar de familie gekeken (lengte etc). Zij hebben de uitslagen nog niet binnen dus weten ook niet of groeihormonen noodzakelijk zijn.
vrijdag 8 augustus 2008 om 12:34
quote:princessetamtam schreef op 08 augustus 2008 @ 12:26:
@ eowynn
ik wil de problemen die samenhangen met echt klein zijn ook niet bagatelliseren, ik vind ook dat je daar dan op moet letten, ik constateer alleen dat als kleine volwassen vrouw het leven best leuk kan zijn.
Dat ben ik met je eens hoor, je hoeft geen 1,75 te zijn om gelukkig te worden. Ik ben zelf 1.70 en dat vind ik prima, mijn moeder is een stuk kleiner en vindt dat ook prima. Maar 1.60 is nog iets anders dan 1,40 bijvoorbeeld, dan wordt het wel problematischer en dat zou ik, als het zonder teveel risico kon, proberen te voorkomen.
Een ander meisje in mijn omgeving is écht heel klein, ze is nu 19 en heeft er vrede mee (ik schat dat ze de 1,50 nog lang niet haalt) maar ze heeft het er ontzéttend moeilijk mee gehad. Toen ik haar voor het eerst zag dacht ik dat het een 12-jarige was die in haar moeders kledingkast en make-updoos was gedoken, maar ze bleek al 17 te zijn. Dat is wel heel sneu, want ze ondervindt er op heel veel gebieden problemen van.
@ eowynn
ik wil de problemen die samenhangen met echt klein zijn ook niet bagatelliseren, ik vind ook dat je daar dan op moet letten, ik constateer alleen dat als kleine volwassen vrouw het leven best leuk kan zijn.
Dat ben ik met je eens hoor, je hoeft geen 1,75 te zijn om gelukkig te worden. Ik ben zelf 1.70 en dat vind ik prima, mijn moeder is een stuk kleiner en vindt dat ook prima. Maar 1.60 is nog iets anders dan 1,40 bijvoorbeeld, dan wordt het wel problematischer en dat zou ik, als het zonder teveel risico kon, proberen te voorkomen.
Een ander meisje in mijn omgeving is écht heel klein, ze is nu 19 en heeft er vrede mee (ik schat dat ze de 1,50 nog lang niet haalt) maar ze heeft het er ontzéttend moeilijk mee gehad. Toen ik haar voor het eerst zag dacht ik dat het een 12-jarige was die in haar moeders kledingkast en make-updoos was gedoken, maar ze bleek al 17 te zijn. Dat is wel heel sneu, want ze ondervindt er op heel veel gebieden problemen van.
vrijdag 8 augustus 2008 om 12:36
quote:Silvy schreef op 08 augustus 2008 @ 12:31:
Zover ik weet zijn die onderzoeken niet heel vervelend hoor Mars 74. Ik heb iemand in mijn kennissenkring waarvan het kindje ook echt extreem klein is. Dat kindje heeft daarbij ook nog een eetprobleem (zij is een jaar ouder dan jouw kindje). Een paar maanden geleden is dat kindje ook getest, een rontgenfoto van de hand gemaakt, dna afgenomen en bloed geprikt. Daarbij hebben ze bij haar ook naar de familie gekeken (lengte etc). Zij hebben de uitslagen nog niet binnen dus weten ook niet of groeihormonen noodzakelijk zijn.
Oh dank voor je reactie.
Dat valt nogal mee zo te lezen. Zou het zo sneu vinden voor mijn dochtertje als ze allerhande ellendige onderzoeken zou moeten doorstaan.
Zover ik weet zijn die onderzoeken niet heel vervelend hoor Mars 74. Ik heb iemand in mijn kennissenkring waarvan het kindje ook echt extreem klein is. Dat kindje heeft daarbij ook nog een eetprobleem (zij is een jaar ouder dan jouw kindje). Een paar maanden geleden is dat kindje ook getest, een rontgenfoto van de hand gemaakt, dna afgenomen en bloed geprikt. Daarbij hebben ze bij haar ook naar de familie gekeken (lengte etc). Zij hebben de uitslagen nog niet binnen dus weten ook niet of groeihormonen noodzakelijk zijn.
Oh dank voor je reactie.
Dat valt nogal mee zo te lezen. Zou het zo sneu vinden voor mijn dochtertje als ze allerhande ellendige onderzoeken zou moeten doorstaan.
vrijdag 8 augustus 2008 om 12:39
ik snap je zorgen, mars74.
maar ik zou wel alert blijven als je met het kind een medisch traject aangaat... ik weet niet precies hoe ze je meer laten groeien maar het lijkt me wel een ingreep in de natuurlijke ontwikkeling van een kind. zeker het kan de moeite waard, misschien zelfs nodig zijn maar ik zou er toch niet al te licht over denken.
maar ik zou wel alert blijven als je met het kind een medisch traject aangaat... ik weet niet precies hoe ze je meer laten groeien maar het lijkt me wel een ingreep in de natuurlijke ontwikkeling van een kind. zeker het kan de moeite waard, misschien zelfs nodig zijn maar ik zou er toch niet al te licht over denken.
