het begint...Liefdesverdriet
zaterdag 9 augustus 2008 om 17:34
Lieve forum bezoekers,
Inmiddels is het 2 weken geleden dat ik en m'n vriend er een punt achter hebben gezet. Hier heb ik al eerder een topic over gestart, maar die kan ik niet meer vinden.
Mijn vriend R. en ik hebben er in goed overleg een punt achter gezet. Tot vandaag was ik ( en hij) er vrij nuchter onder en hadden er ons bij neergelegd.
Echter vandaag ben ik ineens zo intens verdrietig. Bij ieder lied denk ik wel aan hem. Op dit moment is hij een week in A'dam om even op zichzelf te komen. In het verleden was hij ook wel eens een paar dagen weg, maar nu besef ik dat het vanaf september iedere dag zal zijn dat ik hem mis.
We weten allebei dat het beter is dat we uitelkaar gaan. We hebben allebei verschillende toekomstbeelden en we verschillen dag en nacht.
Voor zover het nuchtere zaken. In september krijg ik de sleutel van m'n appartement. Op dit moment wonen we nog in hetzelfde huis. Eigenlijk lijkt alles hetzelfde. We slapen samen, we eten samen. We geven elkaar nog een zoen na een dag werken en we liggen lepeltje lepeltje in bed.
We krijgen dus ook niet de kans om afstand van elkaar te nemen. Ik ben ineens ook zo angstig om weer alleen te gaan wonen en alles weer alleen te moeten doen.
Al weet ik dat dit het beste is van allebei....
Voel me zo intens verdrietig
Inmiddels is het 2 weken geleden dat ik en m'n vriend er een punt achter hebben gezet. Hier heb ik al eerder een topic over gestart, maar die kan ik niet meer vinden.
Mijn vriend R. en ik hebben er in goed overleg een punt achter gezet. Tot vandaag was ik ( en hij) er vrij nuchter onder en hadden er ons bij neergelegd.
Echter vandaag ben ik ineens zo intens verdrietig. Bij ieder lied denk ik wel aan hem. Op dit moment is hij een week in A'dam om even op zichzelf te komen. In het verleden was hij ook wel eens een paar dagen weg, maar nu besef ik dat het vanaf september iedere dag zal zijn dat ik hem mis.
We weten allebei dat het beter is dat we uitelkaar gaan. We hebben allebei verschillende toekomstbeelden en we verschillen dag en nacht.
Voor zover het nuchtere zaken. In september krijg ik de sleutel van m'n appartement. Op dit moment wonen we nog in hetzelfde huis. Eigenlijk lijkt alles hetzelfde. We slapen samen, we eten samen. We geven elkaar nog een zoen na een dag werken en we liggen lepeltje lepeltje in bed.
We krijgen dus ook niet de kans om afstand van elkaar te nemen. Ik ben ineens ook zo angstig om weer alleen te gaan wonen en alles weer alleen te moeten doen.
Al weet ik dat dit het beste is van allebei....
Voel me zo intens verdrietig
zaterdag 9 augustus 2008 om 18:29
Hey Piekerien,
Wat vervelend voor je, ben momenteel ook verdrietig mbt recente liefdesdeceptie.
Is het niet mogelijk om in de tussentijd ergens anders te logeren? belangrijkste is om even afstand van hem te nemen en dat is niet mogelijk als jullie nog met elkaar in 1 bed slapen etc. Door die afstand te nemen kan je dingen ook weer wat beter relativeren. En verder, krop het verdriet niet op, als je huilen wilt doe dat dan ook, probeer beetje afleiding te zoeken en probeer je eraan te herinneren dat, ook al voelt het zo niet, dit de beste stap is.
Veel sterkte
Wat vervelend voor je, ben momenteel ook verdrietig mbt recente liefdesdeceptie.
Is het niet mogelijk om in de tussentijd ergens anders te logeren? belangrijkste is om even afstand van hem te nemen en dat is niet mogelijk als jullie nog met elkaar in 1 bed slapen etc. Door die afstand te nemen kan je dingen ook weer wat beter relativeren. En verder, krop het verdriet niet op, als je huilen wilt doe dat dan ook, probeer beetje afleiding te zoeken en probeer je eraan te herinneren dat, ook al voelt het zo niet, dit de beste stap is.
Veel sterkte
zaterdag 9 augustus 2008 om 23:41
wat kut voor je!! Tja echt advies heb ik niet. bBehalve dan dat tot september samen wonen niet goed voor je kan zijn. Je blijft dan zo aan elkaar verbonden en krijgt beiden geen rust. Ik weet niet hoe lang je relatie geduurd heeft, maar iemand schreef het al...ga tot die tijd bij iemand anders logeren om je zelf rust te geven. Afleiding helpt altijd!