Relaties
alle pijlers
zal ik wachten
donderdag 31 juli 2008 om 13:43
Het is uit met mijn vriend; niet omdat we niet gek zijn op elkaar, maar omdat er iets is gebeurd waardoor zijn verleden zodanig opspeelde, dat hij helemaal in de knoop zit. Hier heeft hij gelukkig hulp bij.
Het liefst help ik hem hierbij en wil ik best een stap terug doen,m aar hij zegt dat hij me nu niet de liefde kan geven die hij me eigenlijk wil geven, dat hij dit eerst een plek moet geven. Tegen een goede vriend (die weer de vriend van mijn beste vriendin is) heeft hij gevraagd of het wel slim is wat hij doet, omdat hij wel hartstikke gek op me is. Die vriend heeft gezegd dat hij het niet zo zou doen.
Ik ben hartstikke gek op hem en voel dat er wel een toekomst is voor ons 2en. Maar moet ik op hem wachten? ik moet er niet aan denken dat hij of ik iets met iemand anders begint. Heeft iemand hier ervaring mee en dat het weer goed gekomen is?
Ik zie hem woensdag weer.
Het liefst help ik hem hierbij en wil ik best een stap terug doen,m aar hij zegt dat hij me nu niet de liefde kan geven die hij me eigenlijk wil geven, dat hij dit eerst een plek moet geven. Tegen een goede vriend (die weer de vriend van mijn beste vriendin is) heeft hij gevraagd of het wel slim is wat hij doet, omdat hij wel hartstikke gek op me is. Die vriend heeft gezegd dat hij het niet zo zou doen.
Ik ben hartstikke gek op hem en voel dat er wel een toekomst is voor ons 2en. Maar moet ik op hem wachten? ik moet er niet aan denken dat hij of ik iets met iemand anders begint. Heeft iemand hier ervaring mee en dat het weer goed gekomen is?
Ik zie hem woensdag weer.
donderdag 31 juli 2008 om 13:54
Nooit 'wachten' gewoon leuk contact houden, op een vriendschappelijke manier en vooral opties open blijven houden.
Je weet niet hoe hij uit deze 'knoop' gaat komen en of er daarna nog wel een plekje voor je is ... Misschien heeft ie dan wel de behoefte om 'vrij' te zijn. En zit jij met een heleboel wrok! Hij kan je namelijk niets beloven in zijn huidige toestand.
Dus ik zou dus niet in de 'wachtkamer' blijven zitten. Je hoeft niet persé op zoek naar iemand nieuws ... maar ik zal jezelf nu op de eerste plaats zetten en mocht er iemand leuks voorbij komen, niet bij voorbaat laten gaan omdat je denkt in de 'wacht' te moeten staan! Nooit doen!
Je weet niet hoe hij uit deze 'knoop' gaat komen en of er daarna nog wel een plekje voor je is ... Misschien heeft ie dan wel de behoefte om 'vrij' te zijn. En zit jij met een heleboel wrok! Hij kan je namelijk niets beloven in zijn huidige toestand.
Dus ik zou dus niet in de 'wachtkamer' blijven zitten. Je hoeft niet persé op zoek naar iemand nieuws ... maar ik zal jezelf nu op de eerste plaats zetten en mocht er iemand leuks voorbij komen, niet bij voorbaat laten gaan omdat je denkt in de 'wacht' te moeten staan! Nooit doen!
donderdag 31 juli 2008 om 13:58
Eens met Rubina dat je op vriendschappelijke basis contact met 'm kunt houden. Wat je naar mijn idee vooral niét moet doen is allerlei toezeggingen van 'm vragen over de toekomst. Hij heeft jullie relatie verbroken omdat hij nu andere dingen aan zijn hoofd heeft, dan is dat waarschijnlijk het laatste waar hij trek in heeft.
donderdag 31 juli 2008 om 19:07
zondag 10 augustus 2008 om 14:53
even een update; afgelopen woensdag zijn we naar de parade geweest. Was heel raar om niet als geliefden naast elkaar te lopen.
Toen ik naar huis ging vroeg hij of ik binnenkort weer wat met hem wil doen en dat hij me maandag (morgen) zal bellen.
Aan de ene kant wil ik hem heeeeeeeel graag, maar aan de andere kant wil ik eigenlijk pas met hem af spreken als hij weet wat hij met ons wil.
Wat zal ik doen; dit morgen door de telefoon zeggen of als we hebben afgesproken?
Ik heb al wel bedacht wat ik wil zeggen; "ik wil graag met je afspreken maar pas wanneer jij weet wat je wil".
Ik wil de deur niet dicht gooien, maar wil ook niet meer zo'n vage avond waarbij we het vooral niet over ons hebben of zo, of dat hij alleen maar zegt dat hij het niet weet of waarbij ik me opgelaten voel.
Toen ik naar huis ging vroeg hij of ik binnenkort weer wat met hem wil doen en dat hij me maandag (morgen) zal bellen.
Aan de ene kant wil ik hem heeeeeeeel graag, maar aan de andere kant wil ik eigenlijk pas met hem af spreken als hij weet wat hij met ons wil.
Wat zal ik doen; dit morgen door de telefoon zeggen of als we hebben afgesproken?
Ik heb al wel bedacht wat ik wil zeggen; "ik wil graag met je afspreken maar pas wanneer jij weet wat je wil".
Ik wil de deur niet dicht gooien, maar wil ook niet meer zo'n vage avond waarbij we het vooral niet over ons hebben of zo, of dat hij alleen maar zegt dat hij het niet weet of waarbij ik me opgelaten voel.
zondag 10 augustus 2008 om 18:32
Gelijk heb je, als je zelf nog verliefd bent dan zijn van die avonden waarbij je ineens 'vrienden' moet gaan zijn, killing.
Niet meer aan meedoen is de beste oplossing. Het is uit, beschouw de relatie als uit en ga verder met je leven. Als je ex er uit is met zichzelf en hij zou je terug willen dan kan hij het proberen. Wie weet wil jij hem dan niet meer terug.
Maar wachten? Zonde hoor, voor hetzelfde geld zit je een jaar min of meer op de reservebank en besluit hij alsnóg dat hij niet met je door wil. Allemaal tijd die je nooit meer terug krijgt.
Niet meer aan meedoen is de beste oplossing. Het is uit, beschouw de relatie als uit en ga verder met je leven. Als je ex er uit is met zichzelf en hij zou je terug willen dan kan hij het proberen. Wie weet wil jij hem dan niet meer terug.
Maar wachten? Zonde hoor, voor hetzelfde geld zit je een jaar min of meer op de reservebank en besluit hij alsnóg dat hij niet met je door wil. Allemaal tijd die je nooit meer terug krijgt.
zondag 10 augustus 2008 om 19:03
zondag 10 augustus 2008 om 20:17
ik wil hem ook die ruimte geven en zeggen dat hij me pas weer mag bellen als hij het zeker weet. Maar ik weet niet of dit wel geschikt is om door de telefoon te zeggen, of dat ik nog ene keer met hem moet afspreken om dit tegen hem te zeggen. Ook wil ik nog antwoorden op een hoop vragen die ik heb. Bijvoorbeeld waarom hij er met de volle overtuiging in ging en nadat er wat gebeurd is(niet met mij hoor), hij niet meer wil. Ik vind ergens dat ik daar wel recht op heb, maar zie er aan de andere kant ook tegenop. Het voelt nu gewoon nog niet afgesloten..
maandag 11 augustus 2008 om 08:38
Hi Rocketgirl, wat een nare situatie waarin je beland bent. Ik heb iets soortgelijks, pas geleden een hele leuke man leren kennen, het klikte aan alle kanten. We vonden elkaar gelijk superleuk maar hij heeft nogal wat narigheid meegemaakt en kampt nu met een burnout. Dat kan wel eens een hele langdurige zaak worden. Dat zou moeten kunnen als je elkaar langer kent en de basis goed is, maar in een beginnende relatie bijna een onoverkomelijke hindernis ben ik bang. Ik ben er nog niet uit wat te doen maar weet wel dat dit heel zuur is.
maandag 11 augustus 2008 om 11:06
Probeer sowieso vrienden met hem te blijven. (Voor mij begint een goede relatie bij een goede vriendschap.) En bedenk wat je zelf wil. Weet jij al zeker of je de rest van je leven met deze jongen wil delen? Mogelijk weet je dat zelf ook niet zeker. Meestal zal de tijd het toch moeten leren. Als dit laatste het geval is, zie deze periode dan juist als een kans. Probeer met hem om te gaan als vriend en kijk voor de rest de kat uit de boom. Zo blijf je open voor hem staan en als hij nog gevoelens voor je heeft voelt hij op deze manier alle ruimte om dat te uiten. Ga zelf geen toenaderingen zoeken want dan gaat hij daar misschien op in om jou een plezier te doen.
Bovendien heb jij nu ook alle vrijheid van de wereld. Leef! Kijk lekker om je heen. Alle opties open houden!!
Suc6 my way
Bovendien heb jij nu ook alle vrijheid van de wereld. Leef! Kijk lekker om je heen. Alle opties open houden!!
Suc6 my way
maandag 11 augustus 2008 om 16:09
Herkenbaar. Bij mij duurde de relatie al 2 jaar, maar in dat jaar voorafgaand was hij al afstand aan het creeeren om zichzelf de ruimte te gunnen die hij nodig blijkt te hebben door problemen vanuit zijn verleden en keuzes die hij eerder voor een vrouw heeft gemaakt. Ik heb hem die ruimte nooit durven geven, omdat we ons zo goed voelden bij elkaar en ik hem absoluut niet wilde missen. Hij heeft echter alle ruimte nodig om uit te zoeken wat hij wil met zijn gevoelens. Ik bleef om bevestiging vragen, waardoor hij zich beklemd voelde en nog meer afstand ging zoeken. Uiteindelijk ben ik eraan onderdoor gegaan... Ik heb de knoop voor mezelf doorgehakt: als het echt zo is, dat hij zo gek op mij was en die gevoelens nu alleen maar de kop zijn ingerdrukt door de situatie en niet door de liefde voor elkaar, dan is het een kwestie van tijd. Tot die tijd is het tijd voor mezelf, moet ik mijn eigen leventje oppakken en maar zien wat er gebeurt. Het is ongelooflijk moeilijk... het voelt ook enorm oneerlijk dat dit kapot is gegaan door een situatie waar hij in terecht is gekomen. Maar ik wil niet meer in de wacht staan, want dat zet geen zoden aan de dijk. Niet voor hem, niet voor mezelf en dus ook niet voor ons. Respect voor mezelf terugwinnen, dat moet nu eerst gebeuren en dan zie ik wel wat er nog over is......
maandag 11 augustus 2008 om 16:29
Eens met alle posters die zeggen dat je het contact maar beter af kunt houden. Anders krijg je alleen maar verwarringen en teleurstellingen. Vrienden zijn gaat niet werken als 1 v/d 2 meer wil. En ook vooral niet wachten, maar doorgaan met je leven. Als het dan weer goedkomt is het leuk, komt het niet goed dan komt er wel weer wat anders op je pad. Maar wacht niet op hem hoe graag je er ook voor hem wilt zijn. Hier ga je nu niet gelukkig van worden en hij moet maar even steun bij anderen zoeken.
maandag 11 augustus 2008 om 19:35
Same here, zie mijn topic: daar gaat de man van mijn leven.
Zoals ik je hoor praten lijkt het alsof je al heel snel weer contact zoekt met hem. Alsof je hem nog niet los kunt laten.
Het lijkt mij verstandig dat je echt even helemaal van hem loskomt en vertrouwen hebt dat hij wel weer terugkomt zodra hij heeft gedeald met zijn issues. Dat kan een paar maanden duren, misschien een half jaar, wie weet nog wel langer. Ben je bereid daarop te wachten?
Als hij echt zo in de knoop zit als jij zegt, dan heeft hij sowieso geen interesse in andere vrouwen omdat hij nu even genoeg aan zichzelf heeft.
Probeer hem los te laten, pak jouw eigen levenslijn weer op, dat is niet gemakkelijk maar je staat niet alleen. Ik zit in precies hetzelfde schuitje als jij. Om heel eerlijk te zijn voelde het voor mij gisteren als een doorbraak dat ik mijn spullen bij hem heb opgehaald. Ik ben nu uit dat 'tussen hangen en wurgen in gevoel' van de afgelopen weken gestapt en dat geeft rust moet ik je zeggen. En natuurlijk: als je dan weer een bepaalde plaat hoort op de radio komen de brokken en de tranen... Maar dat is beter dan bij iemand zijn die er (nog) niet (helemaal) voor jou is...
@ Intuitie: jij ook hier? Mooie bijdrage weer trouwens
Zoals ik je hoor praten lijkt het alsof je al heel snel weer contact zoekt met hem. Alsof je hem nog niet los kunt laten.
Het lijkt mij verstandig dat je echt even helemaal van hem loskomt en vertrouwen hebt dat hij wel weer terugkomt zodra hij heeft gedeald met zijn issues. Dat kan een paar maanden duren, misschien een half jaar, wie weet nog wel langer. Ben je bereid daarop te wachten?
Als hij echt zo in de knoop zit als jij zegt, dan heeft hij sowieso geen interesse in andere vrouwen omdat hij nu even genoeg aan zichzelf heeft.
Probeer hem los te laten, pak jouw eigen levenslijn weer op, dat is niet gemakkelijk maar je staat niet alleen. Ik zit in precies hetzelfde schuitje als jij. Om heel eerlijk te zijn voelde het voor mij gisteren als een doorbraak dat ik mijn spullen bij hem heb opgehaald. Ik ben nu uit dat 'tussen hangen en wurgen in gevoel' van de afgelopen weken gestapt en dat geeft rust moet ik je zeggen. En natuurlijk: als je dan weer een bepaalde plaat hoort op de radio komen de brokken en de tranen... Maar dat is beter dan bij iemand zijn die er (nog) niet (helemaal) voor jou is...
@ Intuitie: jij ook hier? Mooie bijdrage weer trouwens
dinsdag 12 augustus 2008 om 17:59
hij heeft me gisteren gebeld om te vragen hoe mijn eerste dag op mijn nieuwe werk was en ik heb het heel luchtig gehouden. Heb ook geen voorstel gedaan om af te spreken of te bellen of zo. Hij zei wel dat hij me binnenkort weer zou bellen, ik zie het wel. Ik weet in ieder geval dat ik niet als vrienden met hem om wil gaan, daarvoor hangen er te veel spanningen tussen ons.
Ik hoop wel dat het weer goed komt, maar inderdaad wel als hij ect ol voor mij kan gaan, anders hoeft het niet.
heb ook besloten om hem over een week of 2 te bellen om te vragen hoe het met hem gaat.
Waarom gaat liefde niet gewoon simpel en zoals in al die liefdesfims?
Ik hoop wel dat het weer goed komt, maar inderdaad wel als hij ect ol voor mij kan gaan, anders hoeft het niet.
heb ook besloten om hem over een week of 2 te bellen om te vragen hoe het met hem gaat.
Waarom gaat liefde niet gewoon simpel en zoals in al die liefdesfims?
dinsdag 12 augustus 2008 om 18:55
Het is heel frusterend, waarom gaat het niet gewoon simpel. Kan me levendig voorstellen waarom je je dat afvraagt. Helaas, het is gewoon zo, er komt zo'n druk op te liggen dat iedere spontaniteit verdwijnt. Ik weet niet of jij langere tijd 'on hold' wilt staan maar ik ga het in ieder geval niet doen. Al hoop ik stiekem dat hij binnenkort beseft dat het hem tussen de vingers door glipt dan.
