Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
maandag 4 augustus 2008 om 15:39
Hm Yasmijn, ik heb een beetje het idee dat we tegen een muur zitten te praten hier. Wil je niet horen wat er wordt gezegd en gevraagd? Je laat diverse interessante vragen onbeantwoord. Er zijn bijzonder goed doordachte, scherpe woorden geschreven waar je niet op reageert.
Je geeft toe dat je dit niet zomaar terzijde kan schuiven (althans: het "schijnt" dat dat niet kan), maar blijft erbij dat je dit ene jaar eventjes gaat verwerken en dat hoppetee, weg d'rmee.
Vind je het ongemakkelijk kritisch naar jezelf te kijken, op zelfonderzoek te gaan? Lees Felicia's posting eens goed door, ze zegt veel zinnigs.
Je geeft toe dat je dit niet zomaar terzijde kan schuiven (althans: het "schijnt" dat dat niet kan), maar blijft erbij dat je dit ene jaar eventjes gaat verwerken en dat hoppetee, weg d'rmee.
Vind je het ongemakkelijk kritisch naar jezelf te kijken, op zelfonderzoek te gaan? Lees Felicia's posting eens goed door, ze zegt veel zinnigs.
Ga in therapie!
maandag 4 augustus 2008 om 15:40
"De krachtigste mensen kunnen toch diep verwond zijn. En zij moeten net zo goed heling vinden voor die verwondingen"
Dat is iets uit mijn jeugd. Dat weten Leo en Pom wel.
En die heling heb ik wel gevonden. Maar in bepaalde situaties met die vent kreeg ik flashbacks.
Maar ik kan daar goed mee omgaan.
Ik ben daar juist sterker door geworden.
Dat is iets uit mijn jeugd. Dat weten Leo en Pom wel.
En die heling heb ik wel gevonden. Maar in bepaalde situaties met die vent kreeg ik flashbacks.
Maar ik kan daar goed mee omgaan.
Ik ben daar juist sterker door geworden.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 15:43
Dubio, dat weet ik. Ik lees alles steeds na. Maar ik heb ook niet antwoorden op alle vragen paraat. Wellicht komt dat nog. Moet ook even goed laten bezinken.
Ik ben nog even bezig met de dingen autistisch op een rijtje te zetten.
Kijk en die hele zwakke plek, dat haalde ik hierboven al aan, dat is dus iets uit mijn jeugd, maar daar zijn andere topics voor en die heb ik in de loop der jaren al volgeschreven. En daardoor kreeg ik het goed op de plek, mede door de feedback van diegenen die hetzelfde hebben meegemaakt.
Ik ben nog even bezig met de dingen autistisch op een rijtje te zetten.
Kijk en die hele zwakke plek, dat haalde ik hierboven al aan, dat is dus iets uit mijn jeugd, maar daar zijn andere topics voor en die heb ik in de loop der jaren al volgeschreven. En daardoor kreeg ik het goed op de plek, mede door de feedback van diegenen die hetzelfde hebben meegemaakt.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 15:43
Ik heb ook ongeveer een jaar een relatie gehad met een narcist. En ik ken de verwarring die je eraan overhoudt. En het is goed om te beseffen dat niets het gedrag van de ander rechtvaardigt. Maar ik kreeg vrij snel door dat er iets heel goed mis zat. En ik ben mijzelf gaan bestuderen, waarom ik pikte wat ik pikte, waar hij me in verwarring kon brengen waar ik normaal heel zeker van was. Ik heb er veel van geleerd over mijzelf. En ik weet nu dat als ik het nog een keer zou meemaken ik veel eerder zou zeggen: ja hallo, hier heb ik geen zin in. Omdat ik ben gaan begrijpen waarom ik het toestond.
Een ander kan het je alleen aandoen als je het toestaat. De machteloosheid die je ervaart is vaak geen feit maar iets wat blokkeert in jezelf, waardoor je verdedigingsmechanismen en grenzen niet goed werken. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, mensen die echt geen keus hebben. Maar de gevangenschap die we geleefd hebben, die hebben we onszelf aangedaan. Je kunt daarin teveel verantwoordelijkheid nemen of te weinig. De middenweg is het te zien, het te veranderen en jezelf te vergeven denk ik.
Ik weet hoe moeilijk het is. Ik ga er nu weer doorheen ivm mijn man. En het gaat soms alle kanten op. Maar ik weet dat de essentie is dat ik telkens weer voorbij kijk aan de projecties, de verwachtingen, de honger waardoor ik er weer ingetuind ben. En telkens weer uitkom bij wie ik in essentie ben. En dat juist door die ervaringen dat beeld steeds helderder is geworden. Ik denk dat dat de soms wat bittere vrucht is van al die arbeid .
Een ander kan het je alleen aandoen als je het toestaat. De machteloosheid die je ervaart is vaak geen feit maar iets wat blokkeert in jezelf, waardoor je verdedigingsmechanismen en grenzen niet goed werken. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, mensen die echt geen keus hebben. Maar de gevangenschap die we geleefd hebben, die hebben we onszelf aangedaan. Je kunt daarin teveel verantwoordelijkheid nemen of te weinig. De middenweg is het te zien, het te veranderen en jezelf te vergeven denk ik.
Ik weet hoe moeilijk het is. Ik ga er nu weer doorheen ivm mijn man. En het gaat soms alle kanten op. Maar ik weet dat de essentie is dat ik telkens weer voorbij kijk aan de projecties, de verwachtingen, de honger waardoor ik er weer ingetuind ben. En telkens weer uitkom bij wie ik in essentie ben. En dat juist door die ervaringen dat beeld steeds helderder is geworden. Ik denk dat dat de soms wat bittere vrucht is van al die arbeid .
maandag 4 augustus 2008 om 15:46
Maar waarom blijf je dan toch hier lotgenoten opzoeken Yasmijn?
Waarom denk je dat sterke vrouwen per definitie niet in een ongelijkwaardige relatie terecht kunnen komen? Je hoeft er maar een boek over te lezen en je weet dat het tegendeel waar is.
Dat je kritisch kijkt naar een aantal dingen in je leven houdt niet in dat je geen groot respect kunt hebben voor deze personen. Je kunt er zelfs halleluja over blijven roepen.
Je zou eens met mijn ex kunnen gaan praten en hij zal je vertellen hoe groot mijn waffel was. Je zou eens met hem moeten gaan praten en horen hoe sterk ik was.
Je zou mij eens face to face tegenover je moeten hebben en je zou merken hoe sterk ik zowel verbaal als non verbaal ben.
Maar in een ongelijkwaardige relatie kan gaandeweg heel erg veel van je zelfvertrouwen weggenomen worden. De buitenwereld ziet daar niet zo gek veel van eigenlijk, omdat het binnenskamers zich afspeelt. En ik? Ik was er heer en meester in om altijd sterk over te komen in de buitenwereld.
Waarom denk je dat sterke vrouwen per definitie niet in een ongelijkwaardige relatie terecht kunnen komen? Je hoeft er maar een boek over te lezen en je weet dat het tegendeel waar is.
Dat je kritisch kijkt naar een aantal dingen in je leven houdt niet in dat je geen groot respect kunt hebben voor deze personen. Je kunt er zelfs halleluja over blijven roepen.
Je zou eens met mijn ex kunnen gaan praten en hij zal je vertellen hoe groot mijn waffel was. Je zou eens met hem moeten gaan praten en horen hoe sterk ik was.
Je zou mij eens face to face tegenover je moeten hebben en je zou merken hoe sterk ik zowel verbaal als non verbaal ben.
Maar in een ongelijkwaardige relatie kan gaandeweg heel erg veel van je zelfvertrouwen weggenomen worden. De buitenwereld ziet daar niet zo gek veel van eigenlijk, omdat het binnenskamers zich afspeelt. En ik? Ik was er heer en meester in om altijd sterk over te komen in de buitenwereld.
maandag 4 augustus 2008 om 15:50
quote:yasmijn schreef op 04 augustus 2008 @ 15:40:
"De krachtigste mensen kunnen toch diep verwond zijn. En zij moeten net zo goed heling vinden voor die verwondingen"
Dat is iets uit mijn jeugd. Dat weten Leo en Pom wel.
En die heling heb ik wel gevonden. Maar in bepaalde situaties met die vent kreeg ik flashbacks.
Maar ik kan daar goed mee omgaan.
Ik ben daar juist sterker door geworden.
Is dat zo Yas? Ik zelf vind dat ik daar nooit echt helemaal van geheeld kan worden (of zijn?). Dat blijft een barst.
Weet je? En dat mag. Dat maakt mij tot de persoon die ik ben.
Nog wat anders, ik mag van mezelf nu ook gewoon eens zwak zijn. Ben doorgaans stoer genoeg. Maar nu soms gewoon even niet.
Ik bedoel het positief Yasmijn, maar jij behandelt alles als een kapotte knie. Pleister erop en na een week weer niks aan de hand.
"De krachtigste mensen kunnen toch diep verwond zijn. En zij moeten net zo goed heling vinden voor die verwondingen"
Dat is iets uit mijn jeugd. Dat weten Leo en Pom wel.
En die heling heb ik wel gevonden. Maar in bepaalde situaties met die vent kreeg ik flashbacks.
Maar ik kan daar goed mee omgaan.
Ik ben daar juist sterker door geworden.
Is dat zo Yas? Ik zelf vind dat ik daar nooit echt helemaal van geheeld kan worden (of zijn?). Dat blijft een barst.
Weet je? En dat mag. Dat maakt mij tot de persoon die ik ben.
Nog wat anders, ik mag van mezelf nu ook gewoon eens zwak zijn. Ben doorgaans stoer genoeg. Maar nu soms gewoon even niet.
Ik bedoel het positief Yasmijn, maar jij behandelt alles als een kapotte knie. Pleister erop en na een week weer niks aan de hand.
maandag 4 augustus 2008 om 15:51
Ja, verwarring heerst er wel, als ik erover nadenk.
Waarom ik het pikte, hij liep over van de sorry's natuurlijk.
Altijd spijt. En het zo kunnen draaien dat ik dacht dat ik het wel verdiend zou hebben, maar deepdown wist ik veel beter natuurlijk en ik was al een tijdje bezig met een escape. Het liep even anders dan verwacht, maar goed, ik had door dat de grenzen nog verder open gingen, en het werd tijd om de douane er neer te zetten.
En toen kwam de opluchting! Ik stopte het. En het gevoel maar mezelf toe: stomme trut, waarom liet je het zo lang doorgaan?
Misschien heb ik wel verlatingsangst ofzo, dat weet ik niet.
Wat ik wel weet is dat ik niet goed ben in alleen-zijn.
Zit je nu weer in eenzelfde situatie dan, Feli?
Waarom ik het pikte, hij liep over van de sorry's natuurlijk.
Altijd spijt. En het zo kunnen draaien dat ik dacht dat ik het wel verdiend zou hebben, maar deepdown wist ik veel beter natuurlijk en ik was al een tijdje bezig met een escape. Het liep even anders dan verwacht, maar goed, ik had door dat de grenzen nog verder open gingen, en het werd tijd om de douane er neer te zetten.
En toen kwam de opluchting! Ik stopte het. En het gevoel maar mezelf toe: stomme trut, waarom liet je het zo lang doorgaan?
Misschien heb ik wel verlatingsangst ofzo, dat weet ik niet.
Wat ik wel weet is dat ik niet goed ben in alleen-zijn.
Zit je nu weer in eenzelfde situatie dan, Feli?
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 15:52
Heel herkenbaar Pom . Hoe gaat het trouwens met Max?
En wat betreft die heling Yas, ik heb soms het idee dat je dat zelden in 1 keer heelt. Je heelt het naar je kunnen. En dan groei en leef je door, je verandert, je ontwikkelt je. En dan kom je het weer tegen, op een ander niveau, misschien een heel andere situatie. Het laat je een ander facet zien van die oorspronkelijke verwonding. En dan heel je het weer naar je beste kunnen.
Zeker als dingen heel ver terug gaan, betwijfel ik of het echt compleet in 1 keer op te ruimen is. Want juist doordat het zo ver teruggaat, heeft het wrs meerdere gebieden in jezelf aangetast. Dat bij elkaar op te tellen, daardoor ga je de verwonding maar ook de uitzaaiingen overzien.
En wat betreft die heling Yas, ik heb soms het idee dat je dat zelden in 1 keer heelt. Je heelt het naar je kunnen. En dan groei en leef je door, je verandert, je ontwikkelt je. En dan kom je het weer tegen, op een ander niveau, misschien een heel andere situatie. Het laat je een ander facet zien van die oorspronkelijke verwonding. En dan heel je het weer naar je beste kunnen.
Zeker als dingen heel ver terug gaan, betwijfel ik of het echt compleet in 1 keer op te ruimen is. Want juist doordat het zo ver teruggaat, heeft het wrs meerdere gebieden in jezelf aangetast. Dat bij elkaar op te tellen, daardoor ga je de verwonding maar ook de uitzaaiingen overzien.
maandag 4 augustus 2008 om 15:53
quote:yasmijn schreef op 04 augustus 2008 @ 15:32:
Ik snap je punt. Maar ik ga niet heel diep aan zelfonderzoek doen, omdat ik in een relatie zat met een narcist. Hij zei altijd al dat alles mijn schuld was, ik was de loser, dus dat laat ik me niet weer aanpraten, door mezelf niet, door niemand niet.
Want ik weet dat ik sterk ben en geen loser.
[...]
Dus het kan nooit zo zijn dat dit aan mij lag, hoe dit afgelopen is.
En dat krijg ik gelukkig van familie en vrienden ook te horen.
Lieve schat, ik geloof toch echt dat je onze woorden verkeerd opvat. Niemand hier wil jou wijsmaken dat jij hier schuld aan hebt. Verbaal of fysiek geweld mag niet, klaar. De enige schuldige is degene die het geweld gebruikt. Ik leg alle verantwoordelijkheid daarvoor bij jouw ex neer. Het is heel gezond dat jij dat ook doet en ik ben blij te horen dat je omgeving je daarin steunt.
De vraag die hier gesteld wordt, is een andere. Het gaat er niet om dat jij een zwak persoon zou zijn, zeker niet. Je moet jezelf wel de vraag stellen waarom je het hebt laten gebeuren. Jíj hebt over je grenzen laten gaan. Dat is een constatering, verder niets. Ook een sterk persoon heeft zwakheden. Jij bent blijkbaar niet in alle gevallen in staat voor jezelf op te komen. Hoe weet je dat dat vanaf nu gaat veranderen? Denk je dat een gebruiksaanwijzing voor narcisten en andere verknipte personen je daarvoor gaat behoeden? Of ligt de oorzaak daarvan in jouzelf?
Durf jij in het vervolg helemaal op jezelf te vertrouwen?
Ik snap je punt. Maar ik ga niet heel diep aan zelfonderzoek doen, omdat ik in een relatie zat met een narcist. Hij zei altijd al dat alles mijn schuld was, ik was de loser, dus dat laat ik me niet weer aanpraten, door mezelf niet, door niemand niet.
Want ik weet dat ik sterk ben en geen loser.
[...]
Dus het kan nooit zo zijn dat dit aan mij lag, hoe dit afgelopen is.
En dat krijg ik gelukkig van familie en vrienden ook te horen.
Lieve schat, ik geloof toch echt dat je onze woorden verkeerd opvat. Niemand hier wil jou wijsmaken dat jij hier schuld aan hebt. Verbaal of fysiek geweld mag niet, klaar. De enige schuldige is degene die het geweld gebruikt. Ik leg alle verantwoordelijkheid daarvoor bij jouw ex neer. Het is heel gezond dat jij dat ook doet en ik ben blij te horen dat je omgeving je daarin steunt.
De vraag die hier gesteld wordt, is een andere. Het gaat er niet om dat jij een zwak persoon zou zijn, zeker niet. Je moet jezelf wel de vraag stellen waarom je het hebt laten gebeuren. Jíj hebt over je grenzen laten gaan. Dat is een constatering, verder niets. Ook een sterk persoon heeft zwakheden. Jij bent blijkbaar niet in alle gevallen in staat voor jezelf op te komen. Hoe weet je dat dat vanaf nu gaat veranderen? Denk je dat een gebruiksaanwijzing voor narcisten en andere verknipte personen je daarvoor gaat behoeden? Of ligt de oorzaak daarvan in jouzelf?
Durf jij in het vervolg helemaal op jezelf te vertrouwen?
Ga in therapie!
maandag 4 augustus 2008 om 15:57
quote:pom508 schreef op 04 augustus 2008 @ 15:50:
[...]
Is dat zo Yas? Ik zelf vind dat ik daar nooit echt helemaal van geheeld kan worden (of zijn?). Dat blijft een barst.
Weet je? En dat mag. Dat maakt mij tot de persoon die ik ben.
Nog wat anders, ik mag van mezelf nu ook gewoon eens zwak zijn. Ben doorgaans stoer genoeg. Maar nu soms gewoon even niet.
Ik bedoel het positief Yasmijn, maar jij behandelt alles als een kapotte knie. Pleister erop en na een week weer niks aan de hand.
Ja, inderdaad, pleister en over. En in dit specifieke geval met de N, wil ik dat ook. Hij is het niet waard om van in de war te raken. En dat ben ik ook niet, heb geen verdriet om hem, integendeel.
Het geval van vroeger, dat is een barst ja, maar ik kan daar erg goed mee leven als je er maar over mag praten als je daar de behoefte toe voelt. Nu voel ik dat niet vaak, ik had het het afgelopen jaar weleens, maar ik stuitte op een muur. Dat mocht niet. Ik kon met geen enkel emotioneel iets van mezelf bij hem terecht.
Nou, dan ben je me sowieso al niet waard!
Toedeloe!
Ik kom met pakje en dat pakje moet je af en toe open maken, en dan weer in de tas doen. Dat werkt goed.
Maar hij accepteerde die tas met pakjes niet.
[...]
Is dat zo Yas? Ik zelf vind dat ik daar nooit echt helemaal van geheeld kan worden (of zijn?). Dat blijft een barst.
Weet je? En dat mag. Dat maakt mij tot de persoon die ik ben.
Nog wat anders, ik mag van mezelf nu ook gewoon eens zwak zijn. Ben doorgaans stoer genoeg. Maar nu soms gewoon even niet.
Ik bedoel het positief Yasmijn, maar jij behandelt alles als een kapotte knie. Pleister erop en na een week weer niks aan de hand.
Ja, inderdaad, pleister en over. En in dit specifieke geval met de N, wil ik dat ook. Hij is het niet waard om van in de war te raken. En dat ben ik ook niet, heb geen verdriet om hem, integendeel.
Het geval van vroeger, dat is een barst ja, maar ik kan daar erg goed mee leven als je er maar over mag praten als je daar de behoefte toe voelt. Nu voel ik dat niet vaak, ik had het het afgelopen jaar weleens, maar ik stuitte op een muur. Dat mocht niet. Ik kon met geen enkel emotioneel iets van mezelf bij hem terecht.
Nou, dan ben je me sowieso al niet waard!
Toedeloe!
Ik kom met pakje en dat pakje moet je af en toe open maken, en dan weer in de tas doen. Dat werkt goed.
Maar hij accepteerde die tas met pakjes niet.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 15:58
quote:yasmijn schreef op 04 augustus 2008 @ 15:51:
Zit je nu weer in eenzelfde situatie dan, Feli?
Een andere. En toch weer niet op een bepaalde manier. Laat ik het zo zeggen dat ik de kracht van passieve agressie en de emotioneel manipulatieve kant ervan lichtelijk onderschat heb . Omdat het verder geen slecht mens is. En ik geneigd ben teveel verantwoordelijkheid naar me toe te trekken en al snel denk dat het aan mij ligt. En ik weet waarom ik dat doe en ik probeer daar nu maar 's wat zinnigs mee te doen haha.
Maar waarom vind je het zo moeilijk om alleen te zijn? Wat zegt dat over jou wanneer je alleen bent? Of vind je het confronterend, alleen te leven met jezelf?
Zit je nu weer in eenzelfde situatie dan, Feli?
Een andere. En toch weer niet op een bepaalde manier. Laat ik het zo zeggen dat ik de kracht van passieve agressie en de emotioneel manipulatieve kant ervan lichtelijk onderschat heb . Omdat het verder geen slecht mens is. En ik geneigd ben teveel verantwoordelijkheid naar me toe te trekken en al snel denk dat het aan mij ligt. En ik weet waarom ik dat doe en ik probeer daar nu maar 's wat zinnigs mee te doen haha.
Maar waarom vind je het zo moeilijk om alleen te zijn? Wat zegt dat over jou wanneer je alleen bent? Of vind je het confronterend, alleen te leven met jezelf?
maandag 4 augustus 2008 om 16:00
quote:Feliciaatje schreef op 04 augustus 2008 @ 15:52:
Heel herkenbaar Pom . Hoe gaat het trouwens met Max?
En wat betreft die heling Yas, ik heb soms het idee dat je dat zelden in 1 keer heelt. Je heelt het naar je kunnen. En dan groei en leef je door, je verandert, je ontwikkelt je. En dan kom je het weer tegen, op een ander niveau, misschien een heel andere situatie. Het laat je een ander facet zien van die oorspronkelijke verwonding. En dan heel je het weer naar je beste kunnen.
Zeker als dingen heel ver terug gaan, betwijfel ik of het echt compleet in 1 keer op te ruimen is. Want juist doordat het zo ver teruggaat, heeft het wrs meerdere gebieden in jezelf aangetast. Dat bij elkaar op te tellen, daardoor ga je de verwonding maar ook de uitzaaiingen overzien.
Het geval van vroeger, daar heb ik jaaaren over gedaan, hoor
Er waren tijden dat ik er slecht mee om kon gaan. Vooral vlak na de vuurwerkramp, toen kwam het in alle hevigheid weer boven terwijl ik er daarvoor in geen jaren aan dacht.
De ene ramp haalt de andere aan, zeg maar.
Heel herkenbaar Pom . Hoe gaat het trouwens met Max?
En wat betreft die heling Yas, ik heb soms het idee dat je dat zelden in 1 keer heelt. Je heelt het naar je kunnen. En dan groei en leef je door, je verandert, je ontwikkelt je. En dan kom je het weer tegen, op een ander niveau, misschien een heel andere situatie. Het laat je een ander facet zien van die oorspronkelijke verwonding. En dan heel je het weer naar je beste kunnen.
Zeker als dingen heel ver terug gaan, betwijfel ik of het echt compleet in 1 keer op te ruimen is. Want juist doordat het zo ver teruggaat, heeft het wrs meerdere gebieden in jezelf aangetast. Dat bij elkaar op te tellen, daardoor ga je de verwonding maar ook de uitzaaiingen overzien.
Het geval van vroeger, daar heb ik jaaaren over gedaan, hoor
Er waren tijden dat ik er slecht mee om kon gaan. Vooral vlak na de vuurwerkramp, toen kwam het in alle hevigheid weer boven terwijl ik er daarvoor in geen jaren aan dacht.
De ene ramp haalt de andere aan, zeg maar.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 16:03
quote:Feliciaatje schreef op 04 augustus 2008 @ 15:58:
[...]
Een andere. En toch weer niet op een bepaalde manier. Laat ik het zo zeggen dat ik de kracht van passieve agressie en de emotioneel manipulatieve kant ervan lichtelijk onderschat heb . Omdat het verder geen slecht mens is. En ik geneigd ben teveel verantwoordelijkheid naar me toe te trekken en al snel denk dat het aan mij ligt. En ik weet waarom ik dat doe en ik probeer daar nu maar 's wat zinnigs mee te doen haha.
Maar waarom vind je het zo moeilijk om alleen te zijn? Wat zegt dat over jou wanneer je alleen bent? Of vind je het confronterend, alleen te leven met jezelf?
Nee, niet confronterend. Ik mis gewoon herrie en geluid en gezelschap. Beetje kletsen.
Het hoeft geen partner te zijn, maar gewoon iemand die er gezellig is.
[...]
Een andere. En toch weer niet op een bepaalde manier. Laat ik het zo zeggen dat ik de kracht van passieve agressie en de emotioneel manipulatieve kant ervan lichtelijk onderschat heb . Omdat het verder geen slecht mens is. En ik geneigd ben teveel verantwoordelijkheid naar me toe te trekken en al snel denk dat het aan mij ligt. En ik weet waarom ik dat doe en ik probeer daar nu maar 's wat zinnigs mee te doen haha.
Maar waarom vind je het zo moeilijk om alleen te zijn? Wat zegt dat over jou wanneer je alleen bent? Of vind je het confronterend, alleen te leven met jezelf?
Nee, niet confronterend. Ik mis gewoon herrie en geluid en gezelschap. Beetje kletsen.
Het hoeft geen partner te zijn, maar gewoon iemand die er gezellig is.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 16:07
quote:dubiootje schreef op 04 augustus 2008 @ 15:53:
Durf jij in het vervolg helemaal op jezelf te vertrouwen?
Dit vind ik nu een van de ergste dingen Dubio. Dat ik dat niet meer durf. Ik vertrouw op mijzelf voor mijzelf. Maar ik vertrouw mijn instincten niet meer in sommige opzichten in relatie tot anderen. Omdat ik het zelf verkleur blijkbaar in bepaalde situaties, vooral relaties.
Ik heb zo'n heilig vertrouwen erin dat iedereen verlangt naar ontwikkeling van het beste, het sterkste in zichzelf en heling van de wonden. Dat je elkaar kunt steunen, bemoedigen daarbij. Dat dat voor mij ook een stukje liefde is. En ik besef steeds meer dat dat mijn drijfveer is maar dat dat niet per se geldt voor anderen. En dat respecteer ik ook.
Het betekent alleen wel dat ik binnen een relatie altijd zal veranderen. En dus zelf de balans zal veranderen. Dan kan ik een ander niet kwalijk nemen dat hij blijft waar hij zit maar het wordt mij wel kwalijk genomen dat ik er geen genoegen mee neem voor mijzelf. En dat dat dus betekent dat de ander ook voelt dat hij zou moeten veranderen.
Als ik daarnaar kijk vind ik mezelf vooral een naieve muts. Zucht.
Durf jij in het vervolg helemaal op jezelf te vertrouwen?
Dit vind ik nu een van de ergste dingen Dubio. Dat ik dat niet meer durf. Ik vertrouw op mijzelf voor mijzelf. Maar ik vertrouw mijn instincten niet meer in sommige opzichten in relatie tot anderen. Omdat ik het zelf verkleur blijkbaar in bepaalde situaties, vooral relaties.
Ik heb zo'n heilig vertrouwen erin dat iedereen verlangt naar ontwikkeling van het beste, het sterkste in zichzelf en heling van de wonden. Dat je elkaar kunt steunen, bemoedigen daarbij. Dat dat voor mij ook een stukje liefde is. En ik besef steeds meer dat dat mijn drijfveer is maar dat dat niet per se geldt voor anderen. En dat respecteer ik ook.
Het betekent alleen wel dat ik binnen een relatie altijd zal veranderen. En dus zelf de balans zal veranderen. Dan kan ik een ander niet kwalijk nemen dat hij blijft waar hij zit maar het wordt mij wel kwalijk genomen dat ik er geen genoegen mee neem voor mijzelf. En dat dat dus betekent dat de ander ook voelt dat hij zou moeten veranderen.
Als ik daarnaar kijk vind ik mezelf vooral een naieve muts. Zucht.
maandag 4 augustus 2008 om 16:08
[quote]pom508 schreef op 04 augustus 2008 @ 15:46:
Maar waarom blijf je dan toch hier lotgenoten opzoeken Yasmijn?
Waarom denk je dat sterke vrouwen per definitie niet in een ongelijkwaardige relatie terecht kunnen komen? Je hoeft er maar een boek over te lezen en je weet dat het tegendeel waar is.
Dat je kritisch kijkt naar een aantal dingen in je leven houdt niet in dat je geen groot respect kunt hebben voor deze personen. Je kunt er zelfs halleluja over blijven roepen.
Je zou eens met mijn ex kunnen gaan praten en hij zal je vertellen hoe groot mijn waffel was. Je zou eens met hem moeten gaan praten en horen hoe sterk ik was.
Je zou mij eens face to face tegenover je moeten hebben en je zou merken hoe sterk ik zowel verbaal als non verbaal ben.
Maar in een ongelijkwaardige relatie kan gaandeweg heel erg veel van je zelfvertrouwen weggenomen worden. De buitenwereld ziet daar niet zo gek veel van eigenlijk, omdat het binnenskamers zich afspeelt. En ik? Ik was er heer en meester in om altijd sterk over te komen in de buitenwereld.[/quote
Ik weet wel dat sterke vrouwen in situaties als dit terecht kunnen komen. Dat lees je hier her en der in de loop der jaren.
Ik had nooit verwacht dat het mij zou kunnen overkomen. Dat gebeurt alleen bij anderen, niet bij jezelf, zoals alle nare dingen in het leven.
Pom, bij mij zag de omgeving mij dus sterk veranderen. Ik was mezelf kennelijk niet meer.
Ik was een paar weken geleden bij vrienden, zonder hem, en toen ik wegging zeiden ze: sjee, we zagen de oude Yas weer, ontspannen en grappig.
Dat scheen ik niet te zijn als hij erbij was.
En daarom ben ik zo boos op mezelf. Ze waarschuwden me vele malen en ik sloeg alles in de wind.
Eigenwijs, nee hoor.
Maar waarom blijf je dan toch hier lotgenoten opzoeken Yasmijn?
Waarom denk je dat sterke vrouwen per definitie niet in een ongelijkwaardige relatie terecht kunnen komen? Je hoeft er maar een boek over te lezen en je weet dat het tegendeel waar is.
Dat je kritisch kijkt naar een aantal dingen in je leven houdt niet in dat je geen groot respect kunt hebben voor deze personen. Je kunt er zelfs halleluja over blijven roepen.
Je zou eens met mijn ex kunnen gaan praten en hij zal je vertellen hoe groot mijn waffel was. Je zou eens met hem moeten gaan praten en horen hoe sterk ik was.
Je zou mij eens face to face tegenover je moeten hebben en je zou merken hoe sterk ik zowel verbaal als non verbaal ben.
Maar in een ongelijkwaardige relatie kan gaandeweg heel erg veel van je zelfvertrouwen weggenomen worden. De buitenwereld ziet daar niet zo gek veel van eigenlijk, omdat het binnenskamers zich afspeelt. En ik? Ik was er heer en meester in om altijd sterk over te komen in de buitenwereld.[/quote
Ik weet wel dat sterke vrouwen in situaties als dit terecht kunnen komen. Dat lees je hier her en der in de loop der jaren.
Ik had nooit verwacht dat het mij zou kunnen overkomen. Dat gebeurt alleen bij anderen, niet bij jezelf, zoals alle nare dingen in het leven.
Pom, bij mij zag de omgeving mij dus sterk veranderen. Ik was mezelf kennelijk niet meer.
Ik was een paar weken geleden bij vrienden, zonder hem, en toen ik wegging zeiden ze: sjee, we zagen de oude Yas weer, ontspannen en grappig.
Dat scheen ik niet te zijn als hij erbij was.
En daarom ben ik zo boos op mezelf. Ze waarschuwden me vele malen en ik sloeg alles in de wind.
Eigenwijs, nee hoor.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 16:13
Ik hou zo van groei en beweging en verandering. En ik krijg het benauwd wanneer dingen lang stilstaan. Ik kan wel enorm genieten en tot stilte komen binnen mijzelf. En dan wil ik weer verder. Meer meer meer. Ik ben net rupsje nooitgenoeg .
Volgens mij maakt me dat tot een moeilijke partner. Zowel mijn ex als mijn man gaven dat ook aan. Uitdagend maar vermoeiend. Een intercity in de geest. Leuk maar god, staat dat hoofd ooit stil?
Ik denk als ik ooit nog een relatie aanga het met iemand moet zijn die tevreden is met zichzelf en zichzelf goed kent en dus niet overdonderd raakt en/of net zo erg is.
Volgens mij maakt me dat tot een moeilijke partner. Zowel mijn ex als mijn man gaven dat ook aan. Uitdagend maar vermoeiend. Een intercity in de geest. Leuk maar god, staat dat hoofd ooit stil?
Ik denk als ik ooit nog een relatie aanga het met iemand moet zijn die tevreden is met zichzelf en zichzelf goed kent en dus niet overdonderd raakt en/of net zo erg is.
maandag 4 augustus 2008 om 16:14
Of ik mezelf durf te vertrouwen. Dat denk ik wel.
Ik heb nu een les geleerd die ik niet licht zal vergeten. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Wat ik over mezelf geleerd heb: ik ben het waard om fatsoenlijk te behandeld te worden en dat is ook nog nooit anders geweest, totdat hij kwam.
Dus vind ik hem inderdaad een misstap. Ik denk niet dat ik daar erg lang in moet blijven hangen.
Ik koester mijn familie en vrienden die onvoorwaardelijk achter me staan en blij zijn dat mijn oude ik weer tevoorschijn is gekomen.
Ik heb nu een les geleerd die ik niet licht zal vergeten. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Wat ik over mezelf geleerd heb: ik ben het waard om fatsoenlijk te behandeld te worden en dat is ook nog nooit anders geweest, totdat hij kwam.
Dus vind ik hem inderdaad een misstap. Ik denk niet dat ik daar erg lang in moet blijven hangen.
Ik koester mijn familie en vrienden die onvoorwaardelijk achter me staan en blij zijn dat mijn oude ik weer tevoorschijn is gekomen.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 16:16
maandag 4 augustus 2008 om 16:22
quote:yasmijn schreef op 04 augustus 2008 @ 16:16:
[...]
Is het dan al zo ver dat jullie uit elkaar gaan?Ik hou er serieus rekening mee. Ik weet niet hoe dit goed moet komen. Alles wat ik doe is hoe dan ook niet goed. En voor mijn man is het iets heel ongrijpbaars. Hij gaat in therapie en als hij daadwerkelijk iets kan vinden waardoor hij dichter bij zichzelf kan komen, zou het misschien kunnen werken. Er zit iig een enorme blokkade, al heel lang. Los daarvan ben ik de contrasten gaan zien de afgelopen jaren. Die heb je altijd. Maar ik besef dat ik hem geen plezier doe met hoe ik ben in feite, dit bedoel ik niet zielig maar gewoon praktisch gezien. Ook al ervaren anderen om me heen dat anders. Dus misschien toch heel simpel een gebrek aan compatibiliteit (met dank aan Leo , dat besef dat het dat zou kunnen zijn gaf me de rust om er weer eens heel anders naar kijken ipv te denken: waar doe ik het nou toch niet goed?!).
[...]
Is het dan al zo ver dat jullie uit elkaar gaan?Ik hou er serieus rekening mee. Ik weet niet hoe dit goed moet komen. Alles wat ik doe is hoe dan ook niet goed. En voor mijn man is het iets heel ongrijpbaars. Hij gaat in therapie en als hij daadwerkelijk iets kan vinden waardoor hij dichter bij zichzelf kan komen, zou het misschien kunnen werken. Er zit iig een enorme blokkade, al heel lang. Los daarvan ben ik de contrasten gaan zien de afgelopen jaren. Die heb je altijd. Maar ik besef dat ik hem geen plezier doe met hoe ik ben in feite, dit bedoel ik niet zielig maar gewoon praktisch gezien. Ook al ervaren anderen om me heen dat anders. Dus misschien toch heel simpel een gebrek aan compatibiliteit (met dank aan Leo , dat besef dat het dat zou kunnen zijn gaf me de rust om er weer eens heel anders naar kijken ipv te denken: waar doe ik het nou toch niet goed?!).
maandag 4 augustus 2008 om 16:32
maandag 4 augustus 2008 om 16:39
quote:Feliciaatje schreef op 04 augustus 2008 @ 16:07:
Als ik daarnaar kijk vind ik mezelf vooral een naieve muts. Zucht.
Jeetje Felicia
Een naïeve muts? Ik zie een vrouw voor me die zich geweldig weet uit te drukken, bijzonder intelligent is en de vinger haarscherp op de zere plek weet te leggen. Iemand die durft na te denken over zichzelf en haar plek in de wereld, die klaarstaat voor anderen en tegelijkertijd haar eigen ruimte probeert te bewaken en die een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt.
Ik ben bang dat je daarin echt bijzonder bent Felies
Dat verlangen zal iedereen wel hebben, maar niet iedereen is ertoe in staat zich te ontwikkelen of is bereid zich ervoor in te zetten.
Ik denk dat jij wel kan vertrouwen op jezelf. Het gaat er niet om dat je mensen goed weet in te schatten. Het gaat erom dat je weet dat wat er ook gebeurt, jij blijft staan. Alleen in staat bent je leven te leiden, gelukkig te zijn zelfs. Of een vriend, partner, werkgever of collega jou nu helemaal uit het lood staat, omdat je hem of haar onterecht hebt vertrouwd, je krabbelt op en gaat door. Het maakt je niet kapot.
Kijk naar Leo. Kapot was ze, maar zij komt hier echt overheen. Het gaat er niet om gevoelloos te worden of jezelf niet meer durven geven, maar juist jezelf durven overgeven aan een ander, je open te stellen, geen muren hoeven optrekken. Die muren heb je niet nodig, want je staat als een huis.
Als ik daarnaar kijk vind ik mezelf vooral een naieve muts. Zucht.
Jeetje Felicia
Een naïeve muts? Ik zie een vrouw voor me die zich geweldig weet uit te drukken, bijzonder intelligent is en de vinger haarscherp op de zere plek weet te leggen. Iemand die durft na te denken over zichzelf en haar plek in de wereld, die klaarstaat voor anderen en tegelijkertijd haar eigen ruimte probeert te bewaken en die een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt.Ik ben bang dat je daarin echt bijzonder bent Felies
Dat verlangen zal iedereen wel hebben, maar niet iedereen is ertoe in staat zich te ontwikkelen of is bereid zich ervoor in te zetten.Ik denk dat jij wel kan vertrouwen op jezelf. Het gaat er niet om dat je mensen goed weet in te schatten. Het gaat erom dat je weet dat wat er ook gebeurt, jij blijft staan. Alleen in staat bent je leven te leiden, gelukkig te zijn zelfs. Of een vriend, partner, werkgever of collega jou nu helemaal uit het lood staat, omdat je hem of haar onterecht hebt vertrouwd, je krabbelt op en gaat door. Het maakt je niet kapot.
Kijk naar Leo. Kapot was ze, maar zij komt hier echt overheen. Het gaat er niet om gevoelloos te worden of jezelf niet meer durven geven, maar juist jezelf durven overgeven aan een ander, je open te stellen, geen muren hoeven optrekken. Die muren heb je niet nodig, want je staat als een huis.
Ga in therapie!
