Relaties
alle pijlers
Famile op bezoek, problemen met partner
maandag 11 augustus 2008 om 14:29
Ik zit met een probleem. Ik ben en woon nu zo’n 8 mnd samen met mijn partner. Heb hem leren kennen via een datingsite (was liefde op het eerste gezicht) en ja, het is idd snel gegaan tussen ons: woonden binnen een paar weken samen. Komt ook doordat we beide vanuit huis werken en bijna 24 uur per dag bij elkaar zijn, in zo’n heel korte tijd leer je elkaar dus heel goed kennen en dat gaat prima samen, mits er geen andere mensen bijkomen….
Zijn ouders wonen op de Canarische Eilanden (zijn Nederlanders en zijn daarnaar toe vertrokken nadat ze gestopt zijn met werken). Toen zij nog in NL woonden, hadden ze dagelijks contact met mijn partner, nu vooral per MSN. Zijn moeder en vader hebben mijn partner veel geholpen toen mijn partner met zijn ex in dit huis trokken. Mijn partner heeft hier eerst met zijn ex gewoond. Zij was iemand die nooit haar mond open trok en alles maar gelaten over haar heen liet komen. Als zijn ouders hier waren en zij verzette een bloempot, dan zette zijn vader dit zonder blikken of blozen weer terug; zij had gewoon niet veel in te brengen in dit huishouden. Dit is dan ook vast de reden dat zij, als zijn ouders hier waren, zich terugtrok achter de computer en bijna nooit naar beneden ging als ze alleen thuis was met schoonouders.
Toen ik hier in december ben komen wonen, waren zijn ouders hier ook 2 weken. Was erg gezellig. Achteraf denk ik dat er toen nog geen irritaties waren, doordat ik me ook nog een beetje ‘op bezoek’ voelde in het huis van mijn partner waar ik bij in ben getrokken.
Zijn moeder vertelde me hoe ik de droogtrommel moest gebruiken, hoe ik de sokken op moest vouwen en hoe zijn ex met de rest van het huishouden omging.
Wij zijn toen in februari-maart 10 daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest, hebben ook daar in huis geslapen. Hebben die periode heel veel discussies gehad. Van de troep die we op de slaapkamer maakten, tot het tijdstip van opstaan ’s morgens daar bij hen in huis tot het feit dat ze vonden dat ik hun zoon niet kon laten strijken. Mijn partner wilde zijn eigen blouse strijken en zijn moeder heeft toen deze blouse afgepakt en het voor hem gestreken (wat mij het gevoel gaf dat mijn partner mij afviel, want hij had ook kunnen zeggen ‘ma heel lief van je, maar ik kan dat prima zelf) want strijken is echt een vrouwending vinden zij.
Mijn partner heeft toen elke keer weer gezegd van ‘pa en ma, wij hebben ons leven in NL, als ik een blouse nodig heb en Keetie heeft geen tijd om te strijken, dan strijk ik zelf. Keetie betaald (in tegenstelling tot mijn ex die nooit een baan heeft gehad en nog nooit meebetaald heeft in het huishouden) ook mee met alles, dus ONS huishouden. Volgende keer nemen we wel een appartement als we langskomen, wat dat geeft minder spanningen etc etc. Jullie hebben vroeger idd heel vel voor me gedaan, maar dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen en mogen zeggen’
Nou, zoiets heeft mijn partner zijn hele leven nog niet gezegd tegen zijn ouders, dus dat was wel schrikken en dan toch ook niet helemaal de bedoeling, dus dan was het weer een dag goed en de volgende dag kregen we weer van die steken onder water toegeworpen.
Ik heb het idee dat zijn ouders zich superieur t.o.v. voelen in ons huis, want zij hebben meegeholpen met alles hier in huis en ik woon hier nog maar net. Dit blijkt ook zo te zijn, want de zus van mijn partner zegt ook dat zijn ouders dit zo verteld hebben tegen haar.
Toen zijn ze net voor Koninginnedag hier in NL geweest, voor 14 dagen.
Nou, het hek was van de dam ‘dit was fout, dat was een rotzooi etc etc’, kregen we steeds weer van zijn vader te horen. Hebben bijna elke avond een discussie erover gehad. Nu werk ik vanuit huis en heeft mijn schoonvader het gevoel dat ik de hele dag maar loop te Internetten, dus vandaar dat hij steeds liet vallen dat ik hem bijv. wel koffie in kon schenken. Weer elke avond discussies, mijn partner zei dan ‘huur volgende keer dan zelf wat, als jullie weer komen, ons huis ons leven. Jullie kunnen dan vroeger wel heel veel voor me gedaan hebben, dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen zeggen en doen’.
Zijn moeder legde me weer uit hoe alles werkte en wat zijn ex altijd fout deed. Ondertussen vouwde zij de was op en deed ze andere dingen. Het gaf mij het gevoel dat ik daardoor op mijn vingers werd getikt en het niet goed genoeg deed voor haar zoon, maar ik heb het toen maar opgevat als ’ze bedoeld het goed’ en ik heb dat dan ook tegen haar gezegd ‘fijn dat u dat doet voor ons’. Toen zij zei van ‘ik koop nieuw beddengoed voor jullie’ zei ik wel van ‘dat hoeft niet hoor, wij moeten toch nog een en ander qua huishoudelijke dingen kopen, maar als u het ons cadeau wilt geven, prima, maar dan ga ik graag mee i.v.m. onze smaak.’
Moet zeggen dat ik, toen de einddatum van hun vertrek in zicht kwam, wel vrolijker werd, want ondertussen veel discussies ’s avonds in bed gehad met mijn partner over de gang van zaken in huis.
Mijn eigen moeder is met de Paasdagen overleden, dus ik was wel een beetje toe aan wat rust. Zeker na opmerkingen van zijn vader die gemaakt werden als ‘je moeder is al overleden en het as is al as, dus als dat een paar dagen later wordt opgehaald, maakt dat toch niet uit?’ toen door een ongelukkig voorval het as ophalen van mijn moeder een dag werd verzet en ik op die datum net met mijn schoonmoeder een bruidsjapon zou gaan passen, omdat we plannen hadden om volgend jaar te gaan trouwen en mijn schoonmoeder niet zo vaak in NL is en er een wachttijd op zo’n jurk zit. Uiteindelijk ben ik niet met mijn vader meegegaan om het as op te halen, omdat ik niet nog meer scheve gezichten erover hier thuis wilde hebben.
Toen bleek dat zijn vader nog 2 weken langer moest blijven i.v.m. een onderzoekje in het ziekenhuis. Zijn moeder is toen wel terug gegaan (achteraf hoor ik dat zij zich ook groen en geel liep te ergeren aan haar man en zijn opmerkingen). Die twee weken langer waren echt een crime. Schoonpa had nu helemaal niks meer om handen, want zijn vrouw was naar huis, dus liep over van alles en nog wat opmerkingen te maken. Mijn partner zei dan wel ‘hij bedoeld het goed’, maar die begreep ook wel dat als je steeds een klap in je gezicht krijgt (figuurlijk) en de gever zegt daarna ‘sorry’ dat je dat een paar keer accepteert, maar dat de keren daarna het niet meer zo makkelijk is om eroverheen te stappen.
Toen schoonpa weg was hebben we het er goed over gehad (daar ook weer de nodige discussies over gehad met elkaar). Prima als zijn ouders op bezoek komen, maar ze zijn wel op visite. Ik ga ook niet bij hun in huis dingen verzetten, beslissen of er buitenverlichting komt te hangen buiten en vertellen hoe bepaalde dingen moeten in HUN huishouden.
Mijn partner vind aan de ene kant dat ik helemaal gelijk heb en weet dat als zijn ouders zich wat minder superieur zouden opstellen, dat het allemaal heel gezellig is. Maar hij loopt al zijn hele leven tegen dit aan, zijn exvrouw en partners konden er ook niet mee leven door de mate waarin ze in hun leven aanwezig waren en hij had gehoopt dat ik daar anders in zou staan. Ik sta er anders in, mits mensen zich gedragen als dat ze op bezoek zijn bij ons en bepaalde opmerkingen voor zich houden, want ze zijn op bezoek: ons huis ons leven: hun huis hun leven. Het kan echt zo gezellig zijn, want het zijn leuke mensen (bel ze regelmatig zelf even op, of ik mail met zijn moeder), heus!
Goed, eind mei schoonpa naar huis.
Krijgen we midden juli een telefoontje van zijn moeder of we zijn zus (waar partner 14 jaar geen contact mee heeft gehad) per direct op willen vangen voor 3 weken want ze heeft het helemaal gehad op de Canarische Eilanden (ze woont daar ook). Eerlijk is eerlijk, ik heb daar een forse discussie met mijn partner over gehad. O.a. door het feit dat we al op ons tandvlees liepen, want elk weekend zaten we vol met afpraken en visite en dat we het nodig hadden om even een tijdje heerlijk met zijn 2en onze vrije tijd door te brengen (was partner het helemaal me eens hoor) en ik het gevoel had geen keuze te hebben in deze kwestie; schoonma had namelijk bijna binnen de 10 minuten dat ze het aan ons vroeg (en partner en ik er samen nog in conclaaf over waren), al het ticket van zijn zus geboekt.
Goed, schoonzus en haar zoon van 16 jaar zitten nu 3 weken bij ons in huis. We hebben afgesproken dat ze nog een halve week langer mag blijven, maar dat ze dan toch echt naar andere vrienden moeten of wat dan ook. Klinkt hard, maar als deze afspraak niet gemaakt wordt (volgens partner), dan zitten ze hier over een maand nog, zo makkelijk is ze.
Nu maakte zijn moeder (die weet dat we doodmoe zijn, dat wist ze al voordat ze vroeg of zus hier mocht komen) op MSN doodleuk de opmerking van ‘ik wil er wel een weekje tussenuit, kan ik langskomen?’. Waarop mijn partner meteen terug schreef van ‘ma, dat begrijpt u toch wel, we zijn beide doodmoe, hebben bijna om de maand een paar weken familie hier zitten, nu even samen, ieder even in zijn eigen huis’. Waarop ze behoorlijk geïrriteerd reageerde ‘nou, dan kom ik wel niet, ik kan trouwens ook bij een vriendin van mij logeren in NL’. Feit is dat mijn partner nu pissig is op mij ‘mijn ouders zijn heel belangrijk voor me en zijn altijd welkom bij mij. Nu ben jij er en mijn moeder weet ook wel dat het feit dat ze even niet welkom is van jou afkomt. Jij drijft een wig tussen mij en mijn ouders’.
Waarop ik tegen hem zei van ‘je moeder weet ook dat we heel erg moe zijn, we hebben haar geholpen door je zus en zoon hier 3,5 weken in huis te nemen (en geloof me, als je vanuit huis werkt en behoorlijk op je privacy bent gesteld, geeft dat de laatste week best wel wat irritaties). Ze had ook kunnen zeggen: ‘lieve zoon, ik weet dat jullie moe zijn, tijd voor jullie zelf nodig hebben en ik gun je nu wat rust samen met je vriendin, ik ga een week bij een vriendin in huis zitten.'
Daarbij vind jij diep in je hart ook dat ze als ze hier zijn zich wat anders moeten gaan opstellen, zelfs je moeder beaamde dat je vader erg aan het doordraven is qua bemoeienissen. MAAR als je wilt dat je moeder komt, dan komt ze. Ik blijf erbij dat het voor ons goed is om een tijd lekker samen te zijn, maar goed, als jij dat echt wilt, dan komt ze. Je zus heeft hier immers straks ook 3,5 week gezeten met haar zoon’.
Nu ben ik dus weer de gebeten hond. Zo erg zelfs dat mijn partner zo de buik vol heeft van al het gezeur (hij heeft het immers zijn hele leven al, met al zijn vorige partners) dat hij gezegd heeft dat hij geen toekomst meer ziet in onze relatie, dat ik maar andere woonruimte moet zoeken, want: ik druk een stempel op dit huishouden (dat ik zijn ouders verbied te komen, vind hij) waar hij niet mee kan leven.
Zijn ouders hebben al zijn hele leven (43 jaar) voor hem klaar gestaan en mij kent hij nog maar kort. Zijn ouders zijn heel belangrijk in zijn leven en daar wil hij geen gezeur over en er is vast wel een vrouw op deze wereld die daar wel mee om kan gaan. Ik heb hem gevraagd in ieder geval te wachten met het verbreken van de relatie tot in elk geval zijn zus en haar zoon hier weg zijn en we een weekend met zijn 2en hebben gehad (want als we SAMEN zijn is er niks aan de hand) en dat hij na dat weekend, als we beide wat meer rust in ons hoofd hebben, zo’n beslissing mag maken, maar niet nu in deze setting, wetende dat we het voordat zijn zus hier kwam het zelfs hadden over een kindje krijgen samen etc etc.
Zijn ouders wonen op de Canarische Eilanden (zijn Nederlanders en zijn daarnaar toe vertrokken nadat ze gestopt zijn met werken). Toen zij nog in NL woonden, hadden ze dagelijks contact met mijn partner, nu vooral per MSN. Zijn moeder en vader hebben mijn partner veel geholpen toen mijn partner met zijn ex in dit huis trokken. Mijn partner heeft hier eerst met zijn ex gewoond. Zij was iemand die nooit haar mond open trok en alles maar gelaten over haar heen liet komen. Als zijn ouders hier waren en zij verzette een bloempot, dan zette zijn vader dit zonder blikken of blozen weer terug; zij had gewoon niet veel in te brengen in dit huishouden. Dit is dan ook vast de reden dat zij, als zijn ouders hier waren, zich terugtrok achter de computer en bijna nooit naar beneden ging als ze alleen thuis was met schoonouders.
Toen ik hier in december ben komen wonen, waren zijn ouders hier ook 2 weken. Was erg gezellig. Achteraf denk ik dat er toen nog geen irritaties waren, doordat ik me ook nog een beetje ‘op bezoek’ voelde in het huis van mijn partner waar ik bij in ben getrokken.
Zijn moeder vertelde me hoe ik de droogtrommel moest gebruiken, hoe ik de sokken op moest vouwen en hoe zijn ex met de rest van het huishouden omging.
Wij zijn toen in februari-maart 10 daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest, hebben ook daar in huis geslapen. Hebben die periode heel veel discussies gehad. Van de troep die we op de slaapkamer maakten, tot het tijdstip van opstaan ’s morgens daar bij hen in huis tot het feit dat ze vonden dat ik hun zoon niet kon laten strijken. Mijn partner wilde zijn eigen blouse strijken en zijn moeder heeft toen deze blouse afgepakt en het voor hem gestreken (wat mij het gevoel gaf dat mijn partner mij afviel, want hij had ook kunnen zeggen ‘ma heel lief van je, maar ik kan dat prima zelf) want strijken is echt een vrouwending vinden zij.
Mijn partner heeft toen elke keer weer gezegd van ‘pa en ma, wij hebben ons leven in NL, als ik een blouse nodig heb en Keetie heeft geen tijd om te strijken, dan strijk ik zelf. Keetie betaald (in tegenstelling tot mijn ex die nooit een baan heeft gehad en nog nooit meebetaald heeft in het huishouden) ook mee met alles, dus ONS huishouden. Volgende keer nemen we wel een appartement als we langskomen, wat dat geeft minder spanningen etc etc. Jullie hebben vroeger idd heel vel voor me gedaan, maar dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen en mogen zeggen’
Nou, zoiets heeft mijn partner zijn hele leven nog niet gezegd tegen zijn ouders, dus dat was wel schrikken en dan toch ook niet helemaal de bedoeling, dus dan was het weer een dag goed en de volgende dag kregen we weer van die steken onder water toegeworpen.
Ik heb het idee dat zijn ouders zich superieur t.o.v. voelen in ons huis, want zij hebben meegeholpen met alles hier in huis en ik woon hier nog maar net. Dit blijkt ook zo te zijn, want de zus van mijn partner zegt ook dat zijn ouders dit zo verteld hebben tegen haar.
Toen zijn ze net voor Koninginnedag hier in NL geweest, voor 14 dagen.
Nou, het hek was van de dam ‘dit was fout, dat was een rotzooi etc etc’, kregen we steeds weer van zijn vader te horen. Hebben bijna elke avond een discussie erover gehad. Nu werk ik vanuit huis en heeft mijn schoonvader het gevoel dat ik de hele dag maar loop te Internetten, dus vandaar dat hij steeds liet vallen dat ik hem bijv. wel koffie in kon schenken. Weer elke avond discussies, mijn partner zei dan ‘huur volgende keer dan zelf wat, als jullie weer komen, ons huis ons leven. Jullie kunnen dan vroeger wel heel veel voor me gedaan hebben, dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen zeggen en doen’.
Zijn moeder legde me weer uit hoe alles werkte en wat zijn ex altijd fout deed. Ondertussen vouwde zij de was op en deed ze andere dingen. Het gaf mij het gevoel dat ik daardoor op mijn vingers werd getikt en het niet goed genoeg deed voor haar zoon, maar ik heb het toen maar opgevat als ’ze bedoeld het goed’ en ik heb dat dan ook tegen haar gezegd ‘fijn dat u dat doet voor ons’. Toen zij zei van ‘ik koop nieuw beddengoed voor jullie’ zei ik wel van ‘dat hoeft niet hoor, wij moeten toch nog een en ander qua huishoudelijke dingen kopen, maar als u het ons cadeau wilt geven, prima, maar dan ga ik graag mee i.v.m. onze smaak.’
Moet zeggen dat ik, toen de einddatum van hun vertrek in zicht kwam, wel vrolijker werd, want ondertussen veel discussies ’s avonds in bed gehad met mijn partner over de gang van zaken in huis.
Mijn eigen moeder is met de Paasdagen overleden, dus ik was wel een beetje toe aan wat rust. Zeker na opmerkingen van zijn vader die gemaakt werden als ‘je moeder is al overleden en het as is al as, dus als dat een paar dagen later wordt opgehaald, maakt dat toch niet uit?’ toen door een ongelukkig voorval het as ophalen van mijn moeder een dag werd verzet en ik op die datum net met mijn schoonmoeder een bruidsjapon zou gaan passen, omdat we plannen hadden om volgend jaar te gaan trouwen en mijn schoonmoeder niet zo vaak in NL is en er een wachttijd op zo’n jurk zit. Uiteindelijk ben ik niet met mijn vader meegegaan om het as op te halen, omdat ik niet nog meer scheve gezichten erover hier thuis wilde hebben.
Toen bleek dat zijn vader nog 2 weken langer moest blijven i.v.m. een onderzoekje in het ziekenhuis. Zijn moeder is toen wel terug gegaan (achteraf hoor ik dat zij zich ook groen en geel liep te ergeren aan haar man en zijn opmerkingen). Die twee weken langer waren echt een crime. Schoonpa had nu helemaal niks meer om handen, want zijn vrouw was naar huis, dus liep over van alles en nog wat opmerkingen te maken. Mijn partner zei dan wel ‘hij bedoeld het goed’, maar die begreep ook wel dat als je steeds een klap in je gezicht krijgt (figuurlijk) en de gever zegt daarna ‘sorry’ dat je dat een paar keer accepteert, maar dat de keren daarna het niet meer zo makkelijk is om eroverheen te stappen.
Toen schoonpa weg was hebben we het er goed over gehad (daar ook weer de nodige discussies over gehad met elkaar). Prima als zijn ouders op bezoek komen, maar ze zijn wel op visite. Ik ga ook niet bij hun in huis dingen verzetten, beslissen of er buitenverlichting komt te hangen buiten en vertellen hoe bepaalde dingen moeten in HUN huishouden.
Mijn partner vind aan de ene kant dat ik helemaal gelijk heb en weet dat als zijn ouders zich wat minder superieur zouden opstellen, dat het allemaal heel gezellig is. Maar hij loopt al zijn hele leven tegen dit aan, zijn exvrouw en partners konden er ook niet mee leven door de mate waarin ze in hun leven aanwezig waren en hij had gehoopt dat ik daar anders in zou staan. Ik sta er anders in, mits mensen zich gedragen als dat ze op bezoek zijn bij ons en bepaalde opmerkingen voor zich houden, want ze zijn op bezoek: ons huis ons leven: hun huis hun leven. Het kan echt zo gezellig zijn, want het zijn leuke mensen (bel ze regelmatig zelf even op, of ik mail met zijn moeder), heus!
Goed, eind mei schoonpa naar huis.
Krijgen we midden juli een telefoontje van zijn moeder of we zijn zus (waar partner 14 jaar geen contact mee heeft gehad) per direct op willen vangen voor 3 weken want ze heeft het helemaal gehad op de Canarische Eilanden (ze woont daar ook). Eerlijk is eerlijk, ik heb daar een forse discussie met mijn partner over gehad. O.a. door het feit dat we al op ons tandvlees liepen, want elk weekend zaten we vol met afpraken en visite en dat we het nodig hadden om even een tijdje heerlijk met zijn 2en onze vrije tijd door te brengen (was partner het helemaal me eens hoor) en ik het gevoel had geen keuze te hebben in deze kwestie; schoonma had namelijk bijna binnen de 10 minuten dat ze het aan ons vroeg (en partner en ik er samen nog in conclaaf over waren), al het ticket van zijn zus geboekt.
Goed, schoonzus en haar zoon van 16 jaar zitten nu 3 weken bij ons in huis. We hebben afgesproken dat ze nog een halve week langer mag blijven, maar dat ze dan toch echt naar andere vrienden moeten of wat dan ook. Klinkt hard, maar als deze afspraak niet gemaakt wordt (volgens partner), dan zitten ze hier over een maand nog, zo makkelijk is ze.
Nu maakte zijn moeder (die weet dat we doodmoe zijn, dat wist ze al voordat ze vroeg of zus hier mocht komen) op MSN doodleuk de opmerking van ‘ik wil er wel een weekje tussenuit, kan ik langskomen?’. Waarop mijn partner meteen terug schreef van ‘ma, dat begrijpt u toch wel, we zijn beide doodmoe, hebben bijna om de maand een paar weken familie hier zitten, nu even samen, ieder even in zijn eigen huis’. Waarop ze behoorlijk geïrriteerd reageerde ‘nou, dan kom ik wel niet, ik kan trouwens ook bij een vriendin van mij logeren in NL’. Feit is dat mijn partner nu pissig is op mij ‘mijn ouders zijn heel belangrijk voor me en zijn altijd welkom bij mij. Nu ben jij er en mijn moeder weet ook wel dat het feit dat ze even niet welkom is van jou afkomt. Jij drijft een wig tussen mij en mijn ouders’.
Waarop ik tegen hem zei van ‘je moeder weet ook dat we heel erg moe zijn, we hebben haar geholpen door je zus en zoon hier 3,5 weken in huis te nemen (en geloof me, als je vanuit huis werkt en behoorlijk op je privacy bent gesteld, geeft dat de laatste week best wel wat irritaties). Ze had ook kunnen zeggen: ‘lieve zoon, ik weet dat jullie moe zijn, tijd voor jullie zelf nodig hebben en ik gun je nu wat rust samen met je vriendin, ik ga een week bij een vriendin in huis zitten.'
Daarbij vind jij diep in je hart ook dat ze als ze hier zijn zich wat anders moeten gaan opstellen, zelfs je moeder beaamde dat je vader erg aan het doordraven is qua bemoeienissen. MAAR als je wilt dat je moeder komt, dan komt ze. Ik blijf erbij dat het voor ons goed is om een tijd lekker samen te zijn, maar goed, als jij dat echt wilt, dan komt ze. Je zus heeft hier immers straks ook 3,5 week gezeten met haar zoon’.
Nu ben ik dus weer de gebeten hond. Zo erg zelfs dat mijn partner zo de buik vol heeft van al het gezeur (hij heeft het immers zijn hele leven al, met al zijn vorige partners) dat hij gezegd heeft dat hij geen toekomst meer ziet in onze relatie, dat ik maar andere woonruimte moet zoeken, want: ik druk een stempel op dit huishouden (dat ik zijn ouders verbied te komen, vind hij) waar hij niet mee kan leven.
Zijn ouders hebben al zijn hele leven (43 jaar) voor hem klaar gestaan en mij kent hij nog maar kort. Zijn ouders zijn heel belangrijk in zijn leven en daar wil hij geen gezeur over en er is vast wel een vrouw op deze wereld die daar wel mee om kan gaan. Ik heb hem gevraagd in ieder geval te wachten met het verbreken van de relatie tot in elk geval zijn zus en haar zoon hier weg zijn en we een weekend met zijn 2en hebben gehad (want als we SAMEN zijn is er niks aan de hand) en dat hij na dat weekend, als we beide wat meer rust in ons hoofd hebben, zo’n beslissing mag maken, maar niet nu in deze setting, wetende dat we het voordat zijn zus hier kwam het zelfs hadden over een kindje krijgen samen etc etc.
maandag 11 augustus 2008 om 14:40
Ik zou gillend wegrennen, maar daar heb je natuurlijk niet zoveel aan. Waarschijnlijk zou het helpen als jullie samen een nieuw huis zoeken, waar jullie samen een leven in opbouwen. Dan hebben je schoonouders tenminste weer het gevoel dat ze gewoon op visite zijn, woon jij niet in een huis waar je vriend ook met zijn ex in gewoond heeft, en heb jij de kans om je eigen stempel op je leefomgeving te drukken.
Verder zou ik met je vriend afspreken hoe vaak jullie visite willen en hoe lang ze blijven. Dit is overduidelijk te vaak en te lang. Nooit lijkt me ook ongezellig, dus probeer daar ergens tussenin te gaan zitten.
Sterkte!
Verder zou ik met je vriend afspreken hoe vaak jullie visite willen en hoe lang ze blijven. Dit is overduidelijk te vaak en te lang. Nooit lijkt me ook ongezellig, dus probeer daar ergens tussenin te gaan zitten.
Sterkte!
maandag 11 augustus 2008 om 14:42
Jemig meid, wat een verhaal!!! Ik denk dat ik al lang gillend was weggerend... leuk hoor als je partner een goede band heeft met z`n ouders maar nu ben jij er ook nog...
Blijkbaar heeft je partner zijn keuze al gemaakt door te zeggen: ga maar andere woonruimte zoeken.... Ik neem aan dat hij dat heeft gezegd in een moment waarin hij niet helemaal toerekeningsvatbaar was( om het maar even zo te noemen).
Als ik jou was, zou ik nu zelf contact opnemen met je schoonouders, in ieder geval je schoonmoeder... en daar het verhaal voorleggen... grote kans dat ze haar zoon bijvalt, maar aan de andere kant zijn schoonmoeders als ze geconfronteerd worden met de waarheid ineens alle begrip zelve...
En als je partner echt niet tot rede vatbaar is, dan kan ik alleen maar zeggen, meid kies eieren voor je geld... als het nu al zo gaat, hoe moet dat dan over bijvoorbeeld 10 jaar??
In ieder geval een dikke knuffel, ik neem m`n petje voor je af, want nogmaals ik denk dat ik allang gillend gek was geworden
Blijkbaar heeft je partner zijn keuze al gemaakt door te zeggen: ga maar andere woonruimte zoeken.... Ik neem aan dat hij dat heeft gezegd in een moment waarin hij niet helemaal toerekeningsvatbaar was( om het maar even zo te noemen).
Als ik jou was, zou ik nu zelf contact opnemen met je schoonouders, in ieder geval je schoonmoeder... en daar het verhaal voorleggen... grote kans dat ze haar zoon bijvalt, maar aan de andere kant zijn schoonmoeders als ze geconfronteerd worden met de waarheid ineens alle begrip zelve...
En als je partner echt niet tot rede vatbaar is, dan kan ik alleen maar zeggen, meid kies eieren voor je geld... als het nu al zo gaat, hoe moet dat dan over bijvoorbeeld 10 jaar??
In ieder geval een dikke knuffel, ik neem m`n petje voor je af, want nogmaals ik denk dat ik allang gillend gek was geworden
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 11 augustus 2008 om 14:43
Het eerste wat in mij opkomt: het is toch ook lógisch en zelfs nódig dat jij je stempel op het huishouden drukt? Het is toch ook jóuw huis? En als jij aangeeft dat je grens in je eigen huis bereikt is heeft je partner dat te respecteren. Hij woont met jou samen en niet met zijn familie.
Dat zijn familie belangrijk voor hem is is prima, maar dat hij dat ten koste laat gaan van zijn relatie met jou vind ik schokkend eigenlijk. Het is ook niet zo dat je niets pikt, want als ik het zo lees heb je een engelengeduld gehad, maar iedereen heeft zijn grenzen.
Wat Parnell ook zegt lijkt me verstandig, dat je afspraken maakt over hoevaak visite en wanneer, en dat je een alternatief afspreekt. Kan hij niet af en toe naar hén toe, kan zijn moeder niet pas over een maand komen bijvoorbeeld, kan ze ergens anders logeren en op bezoek komen?
Dat zijn familie belangrijk voor hem is is prima, maar dat hij dat ten koste laat gaan van zijn relatie met jou vind ik schokkend eigenlijk. Het is ook niet zo dat je niets pikt, want als ik het zo lees heb je een engelengeduld gehad, maar iedereen heeft zijn grenzen.
Wat Parnell ook zegt lijkt me verstandig, dat je afspraken maakt over hoevaak visite en wanneer, en dat je een alternatief afspreekt. Kan hij niet af en toe naar hén toe, kan zijn moeder niet pas over een maand komen bijvoorbeeld, kan ze ergens anders logeren en op bezoek komen?
maandag 11 augustus 2008 om 14:44
maandag 11 augustus 2008 om 14:44
Poeh he, wat een verhaal. Eigenlijk heel erg om te lezen hoe factoren van buiten jullie goede relatie tot een dieptepunt weten te krijgen.
Het idee om met zijn tweeen een weekendje weg te gaan lijkt me heel goed, ik zou wel wat langer gaan zelfs.
Ik denk dat je je vriend ook duidelijk moet maken dat je het helemaal niet erg vind als zijn ouders langskomen maar dat het toch echt aan jullie is om dat tijdstip te bepalen en niet aan zijn ouders. Dat je een relatie met zijn tweeen hebt en dat het heel moeilijk is deze te onderhouden als er continue andere mensen in huis zijn. dat er spanningen zijn vind ik dan ook heel begrijpelijk, jullie hebben nauwelijks tijd voor elkaar gehad.
Uit elkaar gaan lijkt me onnodig. Wat jullie wel moeten doen is met elkaar een draaiboek: "wat te doen met onverwacht langskomende schoonouders" in elkaar zetten. Jullie moeten zorgen dat je op een lijn zit hierbij want als jullie het samen niet eens zijn, dan gaat dat ten koste van je relatie.
Overigens vind ik dat zijn ouders zich niet erg liefdevol naar hem gedragen. Als hij zegt: mam ik zit er compleet doorheen, kan je een maandje later komen want ik trek het ff niet, dan moet zij dat toch juist accepteren en doen wat het beste voor haar kind is. En niet voor haar. Jullie zijn meer dan een gratis vakantie-adresje!
Let goed op dat als je met je vriend praat, je niet in termen van "ik vind het geen goed idee" praat maar eerder "voor ons beiden komt het nu niet uit, vind je ook niet?". Jij bent het niet die zijn moeder verbiedt te komen, jullie relatie, situatie, gemoedstoestand, staat dat nu even niet toe. Maak duidelijk dat jij dus niets verbiedt. Heel veel succes in ieder geval!
Het idee om met zijn tweeen een weekendje weg te gaan lijkt me heel goed, ik zou wel wat langer gaan zelfs.
Ik denk dat je je vriend ook duidelijk moet maken dat je het helemaal niet erg vind als zijn ouders langskomen maar dat het toch echt aan jullie is om dat tijdstip te bepalen en niet aan zijn ouders. Dat je een relatie met zijn tweeen hebt en dat het heel moeilijk is deze te onderhouden als er continue andere mensen in huis zijn. dat er spanningen zijn vind ik dan ook heel begrijpelijk, jullie hebben nauwelijks tijd voor elkaar gehad.
Uit elkaar gaan lijkt me onnodig. Wat jullie wel moeten doen is met elkaar een draaiboek: "wat te doen met onverwacht langskomende schoonouders" in elkaar zetten. Jullie moeten zorgen dat je op een lijn zit hierbij want als jullie het samen niet eens zijn, dan gaat dat ten koste van je relatie.
Overigens vind ik dat zijn ouders zich niet erg liefdevol naar hem gedragen. Als hij zegt: mam ik zit er compleet doorheen, kan je een maandje later komen want ik trek het ff niet, dan moet zij dat toch juist accepteren en doen wat het beste voor haar kind is. En niet voor haar. Jullie zijn meer dan een gratis vakantie-adresje!
Let goed op dat als je met je vriend praat, je niet in termen van "ik vind het geen goed idee" praat maar eerder "voor ons beiden komt het nu niet uit, vind je ook niet?". Jij bent het niet die zijn moeder verbiedt te komen, jullie relatie, situatie, gemoedstoestand, staat dat nu even niet toe. Maak duidelijk dat jij dus niets verbiedt. Heel veel succes in ieder geval!
maandag 11 augustus 2008 om 14:52
Pffff, lieve mensen die een reactie hebben geplaatst,
Ik zit werkelijk met tranen in mijn ogen jullie reacties te lezen!
Weet je, op een gegeven moment denk je echt dat je zo'n heks bent en dat alles door jou alleen komt, dat jij het zelf creeert. En dan die onzekerheid die er erdoor krijgt
Bedankt!!!
Ik zit werkelijk met tranen in mijn ogen jullie reacties te lezen!
Weet je, op een gegeven moment denk je echt dat je zo'n heks bent en dat alles door jou alleen komt, dat jij het zelf creeert. En dan die onzekerheid die er erdoor krijgt
Bedankt!!!
maandag 11 augustus 2008 om 14:52
Meid, als hij zijn ouders en familie voor jou stelt, zou ik maar snel wegwezen. Koffers pakken en gaan!
Het zegt toch al genoeg dat al zijn vorige relaties hier ook op stuk liepen?
Tip: Maar je OP iets korter, dit is wel een heeeeeeeeeeeeeeeeeel stuk om te lezen, maar het is wel een duidelijk verhaal!
Het zegt toch al genoeg dat al zijn vorige relaties hier ook op stuk liepen?
Tip: Maar je OP iets korter, dit is wel een heeeeeeeeeeeeeeeeeel stuk om te lezen, maar het is wel een duidelijk verhaal!
...
maandag 11 augustus 2008 om 14:56
jee wat klote. ik zeg: "doorknippen die navelstreng"... maar goed, zo eenvoudig ligt het jammer genoeg niet.
eerlijk gezegd ben ik bang dat het niet écht zal veranderen. een patroon van 43 jaar kun je niet zomaar doorbreken. aan de andere kant begrijp ik dat het wel goed zit tussen jou en je partner dus is het wel erg zuur als het hierop moet foutlopen.
dit lezende vind ik trouwens dat je niet overdrijft. het gedrag van je schoonouders (vooral -vader) vind ik echt te ver gaan! een beetje rust nemen voor je onomkeerbare beslissingen neemt lijkt me verstandig. hij kan wel bluffen dat hij wel iemand zoekt die dit accepteert, maar ik denk dat geen enkele zichzelf respecterende vrouw dit zou pikken.
eerlijk gezegd ben ik bang dat het niet écht zal veranderen. een patroon van 43 jaar kun je niet zomaar doorbreken. aan de andere kant begrijp ik dat het wel goed zit tussen jou en je partner dus is het wel erg zuur als het hierop moet foutlopen.
dit lezende vind ik trouwens dat je niet overdrijft. het gedrag van je schoonouders (vooral -vader) vind ik echt te ver gaan! een beetje rust nemen voor je onomkeerbare beslissingen neemt lijkt me verstandig. hij kan wel bluffen dat hij wel iemand zoekt die dit accepteert, maar ik denk dat geen enkele zichzelf respecterende vrouw dit zou pikken.
maandag 11 augustus 2008 om 14:57
Lijkt me 'n heel moeilijke situatie. Zou ten eerste nooit accepteren dat familie (hoe goed je er ook mee omgaat) wekenlang bij je blijft logeren. Een weekend is okee, maar dan moeten ze gewoon 'n vakantiehuisje huren als ze hier geen eigen verblijfplaats meer hebben. Uiteraard geldt dat omgekeerd ook, als ik bij vrienden/familie in 't buitenland op bezoek ga blijf ik ook maar 'n paar dagen bij hen overnachten en daarna trek ik weer m'n eigen plan. D'r was zo'n spreekwoord over: bezoek is als verse vis, het blijft maar 3 dagen fris.
Dat je schoonouders het huis van hun zoon als eigen zien zou je kunnen oplossen door te verhuizen zodat je opnieuw begint en zij er op bezoek zijn ipv zich thuis voelen.
Dat je schoonouders het huis van hun zoon als eigen zien zou je kunnen oplossen door te verhuizen zodat je opnieuw begint en zij er op bezoek zijn ipv zich thuis voelen.
maandag 11 augustus 2008 om 14:59
Ik zou sowieso niet zo graag in een huis willen wonen waarin je vriend met zijn ex gewoond heeft. Maar goed, da's een ander verhaal. Verhuizen zal denk ik wel iets helpen kwa opmerkingen maar het huis is natuurlijk niet de kern van je probleem, dat zijn je schoonouders en het vinden van de juiste balans om hiermee om te gaan. Heb je trouwens wel eens met een van zijn exen hierover gepraat?
maandag 11 augustus 2008 om 14:59
Keetie, het lijkt me dat dit zeker niet door jou komt. Zijn ouders zijn gewend een bepaalde positie in jouw vriends leven in te nemen, en zijn niet geneigd die positie af te staan aan jou.
Je hebt twee opties: of je schikt je in de onderdanige positie die zijn ouders (en hij!) je toebedelen, en bent niet meer dan de vervanger van zijn ouders als zij er niet zijn. Dit zal geen strijd opleveren, er hoeft namelijk niets te veranderen.
Optie twee is zijn ouders die positie afnemen. Ze dus 'slechts' zijn ouders laten zijn, in plaats van ouders, verzorgers, partners en management van zijn leven. Ze die positie afnemen zal met veel strijd gepaard gaan, ze zullen dat liever niet willen. Het is echter wel te doen, door duidelijk te zijn, eventueel een ander huis te zoeken en door je grenzen te bewaken. Het werkt echter alleen als je vriend ook bereid is jou de positie van zijn ouders te gunnen. Als dat niet het geval is, heb je eigenlijk alleen nog optie 1. Of de exit-optie.
Je hebt twee opties: of je schikt je in de onderdanige positie die zijn ouders (en hij!) je toebedelen, en bent niet meer dan de vervanger van zijn ouders als zij er niet zijn. Dit zal geen strijd opleveren, er hoeft namelijk niets te veranderen.
Optie twee is zijn ouders die positie afnemen. Ze dus 'slechts' zijn ouders laten zijn, in plaats van ouders, verzorgers, partners en management van zijn leven. Ze die positie afnemen zal met veel strijd gepaard gaan, ze zullen dat liever niet willen. Het is echter wel te doen, door duidelijk te zijn, eventueel een ander huis te zoeken en door je grenzen te bewaken. Het werkt echter alleen als je vriend ook bereid is jou de positie van zijn ouders te gunnen. Als dat niet het geval is, heb je eigenlijk alleen nog optie 1. Of de exit-optie.
anoniem_69819 wijzigde dit bericht op 11-08-2008 15:01
Reden: brrr spelfout
Reden: brrr spelfout
% gewijzigd
maandag 11 augustus 2008 om 15:04
Wat een nare situatie. Jouw vriend is duidelijk nog een kind in de relatie met zijn ouders. Hij toont geen ruggengraat. Ik vind het gedrag van zijn ouders echt abnormaal. Zij bedoelen het helemaal niet goed. Het zijn manipulatieve narcisten. Je vriend kan duidelijk niet tegen ze op en laat keer op keer over zich lopen. Dat gaat tenkoste van jou. Jouw leven wordt geterroriseerd door je vijandige schoonfamilie. Jouw vriend geeft jou nu al het gevoel dat jij een stoorzender bent in de relatie met zijn ouders.
Ik heb nooit in zo'n situatie gezeten maar als ik jouw verhaal lees denk ik: ik zou heel snel mijn eigen woon- en werkruimte zoeken en een einde aan de relatie maken. Ik heb het gevoel dat dit nooit meer goed komt. Als je met hem trouwt zit je hier voorgoed aan vast. Ik zou dat een nachtmerrie achtige situatie vinden.
Ik heb nooit in zo'n situatie gezeten maar als ik jouw verhaal lees denk ik: ik zou heel snel mijn eigen woon- en werkruimte zoeken en een einde aan de relatie maken. Ik heb het gevoel dat dit nooit meer goed komt. Als je met hem trouwt zit je hier voorgoed aan vast. Ik zou dat een nachtmerrie achtige situatie vinden.
maandag 11 augustus 2008 om 15:12
Jeetje Keetie, wat een toestand. Twijfel niet aan jezelf hoor. Het feit dat zijn eerdere relatie hier ook grote moeite mee hadden zegt toch al genoeg? Het ligt niet aan jou.
En precies wat Eowyn schrijft: hij heeft zelf gekozen voor een relatie met jou, hij heeft zelf gekozen om met jou zijn huis en zijn leven te delen. Dus hij heeft er ook zelf voor gekozen dat jij je stempel op dat huis en dat leven drukt.
En precies wat Eowyn schrijft: hij heeft zelf gekozen voor een relatie met jou, hij heeft zelf gekozen om met jou zijn huis en zijn leven te delen. Dus hij heeft er ook zelf voor gekozen dat jij je stempel op dat huis en dat leven drukt.
maandag 11 augustus 2008 om 15:23
Beste Queenie1: idd, helemaal gelijk. Verhaal is (te) lang, maar ik dacht even 'duidelijk voor alles', zodat ik met de event. reacties ook echt uit de voeten kan.
Beste Zwieber: Daar gingen in het begin van onze relatie vooral de gesprekken over, want 'haar' matras, 'haar eetkamer zitplaats-stoel'. Dat ik eigenlijk geluidloos haar plaats invulde, want hij had al zijn vaste gewoontes etc etc. en ik stroomde nu in, bij wijze van spreken. Is natuurlijk allemaal inherent aan het intrekken bij iemand in huis. Gelukkig over die zaken wel heen gegroeid doordat het huis nu ook wel ONS huis (met o.a. ook MIJN spullen) werd.
Tuurlijk er over gehad om SAMEN een nieuwe woning te zoeken (maar volgens partner blijven zijn ouders de houding die ze nu hebben houden, ook al zullen ze niks aan die nieuwe woning doen), maar ja, hij heeft behoorlijk veel geld, zweet, bloed en tranen in dit huis geïnvesteerd, dus zo’n beslissing is niet 1, 2, 3 genomen. Maar mochten we wat tegenkomen (huis), dan zijn er zeker wel mogelijkheden (maar goed, ik ben zelf waarschijnlijk exit…).
Nee, heb geen van zijn exen gesproken. Relatie met laatste ex is nogal precair verlopen en zijn exvrouw had een bloedhekel aan zijn moeder, hoor ik van zijn zus, die wist dat nog te vertellen van vroeger.
Zoals ik al vertelde waren we bezig met een kindje. Nu dacht partner dat het wel een goed idee was om, als ik uitgerekend zou zijn (als we een kindje zouden ogen krijgen), dat zijn moeder dan voor een tijdje hier in huis kwam. Want bij zijn exvrouw had ze ook geholpen (toen woonde zijn ouders bij hen om de hoek hier in NL). Jullie kunnen je voorstellen dat ik die opmerking vriendelijk heb geparkeerd. Zo van ‘woonde ze toentertijd 21 jaar geleden dan ook zo lang bij jullie in huis, of ging ze elke avond weer naar haar eigen woning?!’. Dat begreep hij gelukkig dan wel weer.
Beste Elninjoo, ik noem de periode in feb-maart altijd heel lieflijk ‘op familiebezoek’ geweest i.p.v. ‘een vakantie’. Graag had ik (en diep in zijn had mijn partner dat ook wel gewild) een appartementje gehuurd, maar dat zou het hart van zijn moeder breken, dus vandaar bij hun in huis.
Beste Zwieber: Daar gingen in het begin van onze relatie vooral de gesprekken over, want 'haar' matras, 'haar eetkamer zitplaats-stoel'. Dat ik eigenlijk geluidloos haar plaats invulde, want hij had al zijn vaste gewoontes etc etc. en ik stroomde nu in, bij wijze van spreken. Is natuurlijk allemaal inherent aan het intrekken bij iemand in huis. Gelukkig over die zaken wel heen gegroeid doordat het huis nu ook wel ONS huis (met o.a. ook MIJN spullen) werd.
Tuurlijk er over gehad om SAMEN een nieuwe woning te zoeken (maar volgens partner blijven zijn ouders de houding die ze nu hebben houden, ook al zullen ze niks aan die nieuwe woning doen), maar ja, hij heeft behoorlijk veel geld, zweet, bloed en tranen in dit huis geïnvesteerd, dus zo’n beslissing is niet 1, 2, 3 genomen. Maar mochten we wat tegenkomen (huis), dan zijn er zeker wel mogelijkheden (maar goed, ik ben zelf waarschijnlijk exit…).
Nee, heb geen van zijn exen gesproken. Relatie met laatste ex is nogal precair verlopen en zijn exvrouw had een bloedhekel aan zijn moeder, hoor ik van zijn zus, die wist dat nog te vertellen van vroeger.
Zoals ik al vertelde waren we bezig met een kindje. Nu dacht partner dat het wel een goed idee was om, als ik uitgerekend zou zijn (als we een kindje zouden ogen krijgen), dat zijn moeder dan voor een tijdje hier in huis kwam. Want bij zijn exvrouw had ze ook geholpen (toen woonde zijn ouders bij hen om de hoek hier in NL). Jullie kunnen je voorstellen dat ik die opmerking vriendelijk heb geparkeerd. Zo van ‘woonde ze toentertijd 21 jaar geleden dan ook zo lang bij jullie in huis, of ging ze elke avond weer naar haar eigen woning?!’. Dat begreep hij gelukkig dan wel weer.
Beste Elninjoo, ik noem de periode in feb-maart altijd heel lieflijk ‘op familiebezoek’ geweest i.p.v. ‘een vakantie’. Graag had ik (en diep in zijn had mijn partner dat ook wel gewild) een appartementje gehuurd, maar dat zou het hart van zijn moeder breken, dus vandaar bij hun in huis.
maandag 11 augustus 2008 om 15:23
[quote]wanda_p schreef op 11 augustus 2008 @ 15:04:
Zij bedoelen het helemaal niet goed. Het zijn manipulatieve narcisten. . Jouw leven wordt geterroriseerd door je vijandige schoonfamilie.
[quote]
Nou nou nou, is dat niet een béétje overdreven? Manipulatieve narcisten? Mevrouw is psychiater?
Geterroriseerd? Vijandig? Sjonge jonge....
Zij bedoelen het helemaal niet goed. Het zijn manipulatieve narcisten. . Jouw leven wordt geterroriseerd door je vijandige schoonfamilie.
[quote]
Nou nou nou, is dat niet een béétje overdreven? Manipulatieve narcisten? Mevrouw is psychiater?
Geterroriseerd? Vijandig? Sjonge jonge....
maandag 11 augustus 2008 om 15:27
Het klinkt niet alsof jullie samenwonen (tenminste niet in zijn ogen), het klinkt alsof jij in zijn huis woont.
Ik weet dat het volgende idee op het moment niet haalbaar is maar het lijkt me wel leuk om voor te stellen dat JOUW ouders of JOUW moeder een week komt logeren. Want die zijn er altijd voor jou geweest enzo...
Is hij dan ook zo flexibel?
Ik denk dat die uitspraak over dat jij andere woonruimte moet zoeken en een moment van stress is gedaan en ik ben het met je eens dat jullie heel erg nodig even samen moeten zijn. Maar toch... zou ik hem eens polsen over "wat zou je ervan vinden als mijn ouders/moeder". Bij veel mensen gaan de ogen pas open als je ze dwingt om in jouw schoenen te gaan staan.
Ik weet dat het volgende idee op het moment niet haalbaar is maar het lijkt me wel leuk om voor te stellen dat JOUW ouders of JOUW moeder een week komt logeren. Want die zijn er altijd voor jou geweest enzo...
Is hij dan ook zo flexibel?Ik denk dat die uitspraak over dat jij andere woonruimte moet zoeken en een moment van stress is gedaan en ik ben het met je eens dat jullie heel erg nodig even samen moeten zijn. Maar toch... zou ik hem eens polsen over "wat zou je ervan vinden als mijn ouders/moeder". Bij veel mensen gaan de ogen pas open als je ze dwingt om in jouw schoenen te gaan staan.
maandag 11 augustus 2008 om 15:28
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 15:23:
Relatie met laatste ex is nogal precair verlopen en zijn exvrouw had een bloedhekel aan zijn moeder, hoor ik van zijn zus, die wist dat nog te vertellen van vroeger.
Dat verbaast mij nu helemaal niets.
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 15:23:
Zoals ik al vertelde waren we bezig met een kindje. Nu dacht partner dat het wel een goed idee was om, als ik uitgerekend zou zijn (als we een kindje zouden ogen krijgen), dat zijn moeder dan voor een tijdje hier in huis kwam. Wat is jouw motivatie om met deze man een kind te krijgen?
Relatie met laatste ex is nogal precair verlopen en zijn exvrouw had een bloedhekel aan zijn moeder, hoor ik van zijn zus, die wist dat nog te vertellen van vroeger.
Dat verbaast mij nu helemaal niets.
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 15:23:
Zoals ik al vertelde waren we bezig met een kindje. Nu dacht partner dat het wel een goed idee was om, als ik uitgerekend zou zijn (als we een kindje zouden ogen krijgen), dat zijn moeder dan voor een tijdje hier in huis kwam. Wat is jouw motivatie om met deze man een kind te krijgen?
maandag 11 augustus 2008 om 15:29
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 15:23:
Beste Elninjoo, ik noem de periode in feb-maart altijd heel lieflijk ‘op familiebezoek’ geweest i.p.v. ‘een vakantie’. Graag had ik (en diep in zijn had mijn partner dat ook wel gewild) een appartementje gehuurd, maar dat zou het hart van zijn moeder breken, dus vandaar bij hun in huis.Had je dat niet kunnen omzeilen door te zeggen dat je wel 'n paar dagen bij aankomst en eventueel ook vlak voor vertrek bij zijn ouders zou logeren, maar de rest van de vakantie met z'n tweeen samen rond wilden trekken? Zoveel weken boven op elkaars lip zitten lijkt me nooit fijn, zelf niet al heb je 'n goede band met elkaar.
Beste Elninjoo, ik noem de periode in feb-maart altijd heel lieflijk ‘op familiebezoek’ geweest i.p.v. ‘een vakantie’. Graag had ik (en diep in zijn had mijn partner dat ook wel gewild) een appartementje gehuurd, maar dat zou het hart van zijn moeder breken, dus vandaar bij hun in huis.Had je dat niet kunnen omzeilen door te zeggen dat je wel 'n paar dagen bij aankomst en eventueel ook vlak voor vertrek bij zijn ouders zou logeren, maar de rest van de vakantie met z'n tweeen samen rond wilden trekken? Zoveel weken boven op elkaars lip zitten lijkt me nooit fijn, zelf niet al heb je 'n goede band met elkaar.
maandag 11 augustus 2008 om 15:33
Iets anders geformuleerd dan Wanda, maar zelfde onderwerp: je hebt nog maar net iets met deze man. Jullie hebben constant ruzie omdat zijn ouders zijn leven bestieren, ondanks het feit dat ze meer dan duizend kilometer verderop wonen. Je mag bij hun aller gratie in zijn huis wonen. En je wilt een kind van hem??? Niet doen! Eerst een stabiele relatie, anders zit je de rest van je leven aan een drama vast.
maandag 11 augustus 2008 om 15:35
Inderdaad, jullie zijn nog wel érg kort samen en hebben nu al een behoorlijke portie problemen zo te lezen. Zijn vorige relaties zijn ook niet voor niets uitgegaan. En dan kan het nog zo goed voelen en 'liefde op het eerste gezicht' zijn, dat zegt níets over de kans van slagen van je relatie. En eerlijk gezegd schat ik die kans niet zo héél hoog in, als ik lees dat een kerel van 43 zich zo laat koeioneren door zijn ouders. Hoe oud ben je zelf?
