Relaties
alle pijlers
Famile op bezoek, problemen met partner
maandag 11 augustus 2008 om 14:29
Ik zit met een probleem. Ik ben en woon nu zo’n 8 mnd samen met mijn partner. Heb hem leren kennen via een datingsite (was liefde op het eerste gezicht) en ja, het is idd snel gegaan tussen ons: woonden binnen een paar weken samen. Komt ook doordat we beide vanuit huis werken en bijna 24 uur per dag bij elkaar zijn, in zo’n heel korte tijd leer je elkaar dus heel goed kennen en dat gaat prima samen, mits er geen andere mensen bijkomen….
Zijn ouders wonen op de Canarische Eilanden (zijn Nederlanders en zijn daarnaar toe vertrokken nadat ze gestopt zijn met werken). Toen zij nog in NL woonden, hadden ze dagelijks contact met mijn partner, nu vooral per MSN. Zijn moeder en vader hebben mijn partner veel geholpen toen mijn partner met zijn ex in dit huis trokken. Mijn partner heeft hier eerst met zijn ex gewoond. Zij was iemand die nooit haar mond open trok en alles maar gelaten over haar heen liet komen. Als zijn ouders hier waren en zij verzette een bloempot, dan zette zijn vader dit zonder blikken of blozen weer terug; zij had gewoon niet veel in te brengen in dit huishouden. Dit is dan ook vast de reden dat zij, als zijn ouders hier waren, zich terugtrok achter de computer en bijna nooit naar beneden ging als ze alleen thuis was met schoonouders.
Toen ik hier in december ben komen wonen, waren zijn ouders hier ook 2 weken. Was erg gezellig. Achteraf denk ik dat er toen nog geen irritaties waren, doordat ik me ook nog een beetje ‘op bezoek’ voelde in het huis van mijn partner waar ik bij in ben getrokken.
Zijn moeder vertelde me hoe ik de droogtrommel moest gebruiken, hoe ik de sokken op moest vouwen en hoe zijn ex met de rest van het huishouden omging.
Wij zijn toen in februari-maart 10 daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest, hebben ook daar in huis geslapen. Hebben die periode heel veel discussies gehad. Van de troep die we op de slaapkamer maakten, tot het tijdstip van opstaan ’s morgens daar bij hen in huis tot het feit dat ze vonden dat ik hun zoon niet kon laten strijken. Mijn partner wilde zijn eigen blouse strijken en zijn moeder heeft toen deze blouse afgepakt en het voor hem gestreken (wat mij het gevoel gaf dat mijn partner mij afviel, want hij had ook kunnen zeggen ‘ma heel lief van je, maar ik kan dat prima zelf) want strijken is echt een vrouwending vinden zij.
Mijn partner heeft toen elke keer weer gezegd van ‘pa en ma, wij hebben ons leven in NL, als ik een blouse nodig heb en Keetie heeft geen tijd om te strijken, dan strijk ik zelf. Keetie betaald (in tegenstelling tot mijn ex die nooit een baan heeft gehad en nog nooit meebetaald heeft in het huishouden) ook mee met alles, dus ONS huishouden. Volgende keer nemen we wel een appartement als we langskomen, wat dat geeft minder spanningen etc etc. Jullie hebben vroeger idd heel vel voor me gedaan, maar dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen en mogen zeggen’
Nou, zoiets heeft mijn partner zijn hele leven nog niet gezegd tegen zijn ouders, dus dat was wel schrikken en dan toch ook niet helemaal de bedoeling, dus dan was het weer een dag goed en de volgende dag kregen we weer van die steken onder water toegeworpen.
Ik heb het idee dat zijn ouders zich superieur t.o.v. voelen in ons huis, want zij hebben meegeholpen met alles hier in huis en ik woon hier nog maar net. Dit blijkt ook zo te zijn, want de zus van mijn partner zegt ook dat zijn ouders dit zo verteld hebben tegen haar.
Toen zijn ze net voor Koninginnedag hier in NL geweest, voor 14 dagen.
Nou, het hek was van de dam ‘dit was fout, dat was een rotzooi etc etc’, kregen we steeds weer van zijn vader te horen. Hebben bijna elke avond een discussie erover gehad. Nu werk ik vanuit huis en heeft mijn schoonvader het gevoel dat ik de hele dag maar loop te Internetten, dus vandaar dat hij steeds liet vallen dat ik hem bijv. wel koffie in kon schenken. Weer elke avond discussies, mijn partner zei dan ‘huur volgende keer dan zelf wat, als jullie weer komen, ons huis ons leven. Jullie kunnen dan vroeger wel heel veel voor me gedaan hebben, dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen zeggen en doen’.
Zijn moeder legde me weer uit hoe alles werkte en wat zijn ex altijd fout deed. Ondertussen vouwde zij de was op en deed ze andere dingen. Het gaf mij het gevoel dat ik daardoor op mijn vingers werd getikt en het niet goed genoeg deed voor haar zoon, maar ik heb het toen maar opgevat als ’ze bedoeld het goed’ en ik heb dat dan ook tegen haar gezegd ‘fijn dat u dat doet voor ons’. Toen zij zei van ‘ik koop nieuw beddengoed voor jullie’ zei ik wel van ‘dat hoeft niet hoor, wij moeten toch nog een en ander qua huishoudelijke dingen kopen, maar als u het ons cadeau wilt geven, prima, maar dan ga ik graag mee i.v.m. onze smaak.’
Moet zeggen dat ik, toen de einddatum van hun vertrek in zicht kwam, wel vrolijker werd, want ondertussen veel discussies ’s avonds in bed gehad met mijn partner over de gang van zaken in huis.
Mijn eigen moeder is met de Paasdagen overleden, dus ik was wel een beetje toe aan wat rust. Zeker na opmerkingen van zijn vader die gemaakt werden als ‘je moeder is al overleden en het as is al as, dus als dat een paar dagen later wordt opgehaald, maakt dat toch niet uit?’ toen door een ongelukkig voorval het as ophalen van mijn moeder een dag werd verzet en ik op die datum net met mijn schoonmoeder een bruidsjapon zou gaan passen, omdat we plannen hadden om volgend jaar te gaan trouwen en mijn schoonmoeder niet zo vaak in NL is en er een wachttijd op zo’n jurk zit. Uiteindelijk ben ik niet met mijn vader meegegaan om het as op te halen, omdat ik niet nog meer scheve gezichten erover hier thuis wilde hebben.
Toen bleek dat zijn vader nog 2 weken langer moest blijven i.v.m. een onderzoekje in het ziekenhuis. Zijn moeder is toen wel terug gegaan (achteraf hoor ik dat zij zich ook groen en geel liep te ergeren aan haar man en zijn opmerkingen). Die twee weken langer waren echt een crime. Schoonpa had nu helemaal niks meer om handen, want zijn vrouw was naar huis, dus liep over van alles en nog wat opmerkingen te maken. Mijn partner zei dan wel ‘hij bedoeld het goed’, maar die begreep ook wel dat als je steeds een klap in je gezicht krijgt (figuurlijk) en de gever zegt daarna ‘sorry’ dat je dat een paar keer accepteert, maar dat de keren daarna het niet meer zo makkelijk is om eroverheen te stappen.
Toen schoonpa weg was hebben we het er goed over gehad (daar ook weer de nodige discussies over gehad met elkaar). Prima als zijn ouders op bezoek komen, maar ze zijn wel op visite. Ik ga ook niet bij hun in huis dingen verzetten, beslissen of er buitenverlichting komt te hangen buiten en vertellen hoe bepaalde dingen moeten in HUN huishouden.
Mijn partner vind aan de ene kant dat ik helemaal gelijk heb en weet dat als zijn ouders zich wat minder superieur zouden opstellen, dat het allemaal heel gezellig is. Maar hij loopt al zijn hele leven tegen dit aan, zijn exvrouw en partners konden er ook niet mee leven door de mate waarin ze in hun leven aanwezig waren en hij had gehoopt dat ik daar anders in zou staan. Ik sta er anders in, mits mensen zich gedragen als dat ze op bezoek zijn bij ons en bepaalde opmerkingen voor zich houden, want ze zijn op bezoek: ons huis ons leven: hun huis hun leven. Het kan echt zo gezellig zijn, want het zijn leuke mensen (bel ze regelmatig zelf even op, of ik mail met zijn moeder), heus!
Goed, eind mei schoonpa naar huis.
Krijgen we midden juli een telefoontje van zijn moeder of we zijn zus (waar partner 14 jaar geen contact mee heeft gehad) per direct op willen vangen voor 3 weken want ze heeft het helemaal gehad op de Canarische Eilanden (ze woont daar ook). Eerlijk is eerlijk, ik heb daar een forse discussie met mijn partner over gehad. O.a. door het feit dat we al op ons tandvlees liepen, want elk weekend zaten we vol met afpraken en visite en dat we het nodig hadden om even een tijdje heerlijk met zijn 2en onze vrije tijd door te brengen (was partner het helemaal me eens hoor) en ik het gevoel had geen keuze te hebben in deze kwestie; schoonma had namelijk bijna binnen de 10 minuten dat ze het aan ons vroeg (en partner en ik er samen nog in conclaaf over waren), al het ticket van zijn zus geboekt.
Goed, schoonzus en haar zoon van 16 jaar zitten nu 3 weken bij ons in huis. We hebben afgesproken dat ze nog een halve week langer mag blijven, maar dat ze dan toch echt naar andere vrienden moeten of wat dan ook. Klinkt hard, maar als deze afspraak niet gemaakt wordt (volgens partner), dan zitten ze hier over een maand nog, zo makkelijk is ze.
Nu maakte zijn moeder (die weet dat we doodmoe zijn, dat wist ze al voordat ze vroeg of zus hier mocht komen) op MSN doodleuk de opmerking van ‘ik wil er wel een weekje tussenuit, kan ik langskomen?’. Waarop mijn partner meteen terug schreef van ‘ma, dat begrijpt u toch wel, we zijn beide doodmoe, hebben bijna om de maand een paar weken familie hier zitten, nu even samen, ieder even in zijn eigen huis’. Waarop ze behoorlijk geïrriteerd reageerde ‘nou, dan kom ik wel niet, ik kan trouwens ook bij een vriendin van mij logeren in NL’. Feit is dat mijn partner nu pissig is op mij ‘mijn ouders zijn heel belangrijk voor me en zijn altijd welkom bij mij. Nu ben jij er en mijn moeder weet ook wel dat het feit dat ze even niet welkom is van jou afkomt. Jij drijft een wig tussen mij en mijn ouders’.
Waarop ik tegen hem zei van ‘je moeder weet ook dat we heel erg moe zijn, we hebben haar geholpen door je zus en zoon hier 3,5 weken in huis te nemen (en geloof me, als je vanuit huis werkt en behoorlijk op je privacy bent gesteld, geeft dat de laatste week best wel wat irritaties). Ze had ook kunnen zeggen: ‘lieve zoon, ik weet dat jullie moe zijn, tijd voor jullie zelf nodig hebben en ik gun je nu wat rust samen met je vriendin, ik ga een week bij een vriendin in huis zitten.'
Daarbij vind jij diep in je hart ook dat ze als ze hier zijn zich wat anders moeten gaan opstellen, zelfs je moeder beaamde dat je vader erg aan het doordraven is qua bemoeienissen. MAAR als je wilt dat je moeder komt, dan komt ze. Ik blijf erbij dat het voor ons goed is om een tijd lekker samen te zijn, maar goed, als jij dat echt wilt, dan komt ze. Je zus heeft hier immers straks ook 3,5 week gezeten met haar zoon’.
Nu ben ik dus weer de gebeten hond. Zo erg zelfs dat mijn partner zo de buik vol heeft van al het gezeur (hij heeft het immers zijn hele leven al, met al zijn vorige partners) dat hij gezegd heeft dat hij geen toekomst meer ziet in onze relatie, dat ik maar andere woonruimte moet zoeken, want: ik druk een stempel op dit huishouden (dat ik zijn ouders verbied te komen, vind hij) waar hij niet mee kan leven.
Zijn ouders hebben al zijn hele leven (43 jaar) voor hem klaar gestaan en mij kent hij nog maar kort. Zijn ouders zijn heel belangrijk in zijn leven en daar wil hij geen gezeur over en er is vast wel een vrouw op deze wereld die daar wel mee om kan gaan. Ik heb hem gevraagd in ieder geval te wachten met het verbreken van de relatie tot in elk geval zijn zus en haar zoon hier weg zijn en we een weekend met zijn 2en hebben gehad (want als we SAMEN zijn is er niks aan de hand) en dat hij na dat weekend, als we beide wat meer rust in ons hoofd hebben, zo’n beslissing mag maken, maar niet nu in deze setting, wetende dat we het voordat zijn zus hier kwam het zelfs hadden over een kindje krijgen samen etc etc.
Zijn ouders wonen op de Canarische Eilanden (zijn Nederlanders en zijn daarnaar toe vertrokken nadat ze gestopt zijn met werken). Toen zij nog in NL woonden, hadden ze dagelijks contact met mijn partner, nu vooral per MSN. Zijn moeder en vader hebben mijn partner veel geholpen toen mijn partner met zijn ex in dit huis trokken. Mijn partner heeft hier eerst met zijn ex gewoond. Zij was iemand die nooit haar mond open trok en alles maar gelaten over haar heen liet komen. Als zijn ouders hier waren en zij verzette een bloempot, dan zette zijn vader dit zonder blikken of blozen weer terug; zij had gewoon niet veel in te brengen in dit huishouden. Dit is dan ook vast de reden dat zij, als zijn ouders hier waren, zich terugtrok achter de computer en bijna nooit naar beneden ging als ze alleen thuis was met schoonouders.
Toen ik hier in december ben komen wonen, waren zijn ouders hier ook 2 weken. Was erg gezellig. Achteraf denk ik dat er toen nog geen irritaties waren, doordat ik me ook nog een beetje ‘op bezoek’ voelde in het huis van mijn partner waar ik bij in ben getrokken.
Zijn moeder vertelde me hoe ik de droogtrommel moest gebruiken, hoe ik de sokken op moest vouwen en hoe zijn ex met de rest van het huishouden omging.
Wij zijn toen in februari-maart 10 daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest, hebben ook daar in huis geslapen. Hebben die periode heel veel discussies gehad. Van de troep die we op de slaapkamer maakten, tot het tijdstip van opstaan ’s morgens daar bij hen in huis tot het feit dat ze vonden dat ik hun zoon niet kon laten strijken. Mijn partner wilde zijn eigen blouse strijken en zijn moeder heeft toen deze blouse afgepakt en het voor hem gestreken (wat mij het gevoel gaf dat mijn partner mij afviel, want hij had ook kunnen zeggen ‘ma heel lief van je, maar ik kan dat prima zelf) want strijken is echt een vrouwending vinden zij.
Mijn partner heeft toen elke keer weer gezegd van ‘pa en ma, wij hebben ons leven in NL, als ik een blouse nodig heb en Keetie heeft geen tijd om te strijken, dan strijk ik zelf. Keetie betaald (in tegenstelling tot mijn ex die nooit een baan heeft gehad en nog nooit meebetaald heeft in het huishouden) ook mee met alles, dus ONS huishouden. Volgende keer nemen we wel een appartement als we langskomen, wat dat geeft minder spanningen etc etc. Jullie hebben vroeger idd heel vel voor me gedaan, maar dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen en mogen zeggen’
Nou, zoiets heeft mijn partner zijn hele leven nog niet gezegd tegen zijn ouders, dus dat was wel schrikken en dan toch ook niet helemaal de bedoeling, dus dan was het weer een dag goed en de volgende dag kregen we weer van die steken onder water toegeworpen.
Ik heb het idee dat zijn ouders zich superieur t.o.v. voelen in ons huis, want zij hebben meegeholpen met alles hier in huis en ik woon hier nog maar net. Dit blijkt ook zo te zijn, want de zus van mijn partner zegt ook dat zijn ouders dit zo verteld hebben tegen haar.
Toen zijn ze net voor Koninginnedag hier in NL geweest, voor 14 dagen.
Nou, het hek was van de dam ‘dit was fout, dat was een rotzooi etc etc’, kregen we steeds weer van zijn vader te horen. Hebben bijna elke avond een discussie erover gehad. Nu werk ik vanuit huis en heeft mijn schoonvader het gevoel dat ik de hele dag maar loop te Internetten, dus vandaar dat hij steeds liet vallen dat ik hem bijv. wel koffie in kon schenken. Weer elke avond discussies, mijn partner zei dan ‘huur volgende keer dan zelf wat, als jullie weer komen, ons huis ons leven. Jullie kunnen dan vroeger wel heel veel voor me gedaan hebben, dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen zeggen en doen’.
Zijn moeder legde me weer uit hoe alles werkte en wat zijn ex altijd fout deed. Ondertussen vouwde zij de was op en deed ze andere dingen. Het gaf mij het gevoel dat ik daardoor op mijn vingers werd getikt en het niet goed genoeg deed voor haar zoon, maar ik heb het toen maar opgevat als ’ze bedoeld het goed’ en ik heb dat dan ook tegen haar gezegd ‘fijn dat u dat doet voor ons’. Toen zij zei van ‘ik koop nieuw beddengoed voor jullie’ zei ik wel van ‘dat hoeft niet hoor, wij moeten toch nog een en ander qua huishoudelijke dingen kopen, maar als u het ons cadeau wilt geven, prima, maar dan ga ik graag mee i.v.m. onze smaak.’
Moet zeggen dat ik, toen de einddatum van hun vertrek in zicht kwam, wel vrolijker werd, want ondertussen veel discussies ’s avonds in bed gehad met mijn partner over de gang van zaken in huis.
Mijn eigen moeder is met de Paasdagen overleden, dus ik was wel een beetje toe aan wat rust. Zeker na opmerkingen van zijn vader die gemaakt werden als ‘je moeder is al overleden en het as is al as, dus als dat een paar dagen later wordt opgehaald, maakt dat toch niet uit?’ toen door een ongelukkig voorval het as ophalen van mijn moeder een dag werd verzet en ik op die datum net met mijn schoonmoeder een bruidsjapon zou gaan passen, omdat we plannen hadden om volgend jaar te gaan trouwen en mijn schoonmoeder niet zo vaak in NL is en er een wachttijd op zo’n jurk zit. Uiteindelijk ben ik niet met mijn vader meegegaan om het as op te halen, omdat ik niet nog meer scheve gezichten erover hier thuis wilde hebben.
Toen bleek dat zijn vader nog 2 weken langer moest blijven i.v.m. een onderzoekje in het ziekenhuis. Zijn moeder is toen wel terug gegaan (achteraf hoor ik dat zij zich ook groen en geel liep te ergeren aan haar man en zijn opmerkingen). Die twee weken langer waren echt een crime. Schoonpa had nu helemaal niks meer om handen, want zijn vrouw was naar huis, dus liep over van alles en nog wat opmerkingen te maken. Mijn partner zei dan wel ‘hij bedoeld het goed’, maar die begreep ook wel dat als je steeds een klap in je gezicht krijgt (figuurlijk) en de gever zegt daarna ‘sorry’ dat je dat een paar keer accepteert, maar dat de keren daarna het niet meer zo makkelijk is om eroverheen te stappen.
Toen schoonpa weg was hebben we het er goed over gehad (daar ook weer de nodige discussies over gehad met elkaar). Prima als zijn ouders op bezoek komen, maar ze zijn wel op visite. Ik ga ook niet bij hun in huis dingen verzetten, beslissen of er buitenverlichting komt te hangen buiten en vertellen hoe bepaalde dingen moeten in HUN huishouden.
Mijn partner vind aan de ene kant dat ik helemaal gelijk heb en weet dat als zijn ouders zich wat minder superieur zouden opstellen, dat het allemaal heel gezellig is. Maar hij loopt al zijn hele leven tegen dit aan, zijn exvrouw en partners konden er ook niet mee leven door de mate waarin ze in hun leven aanwezig waren en hij had gehoopt dat ik daar anders in zou staan. Ik sta er anders in, mits mensen zich gedragen als dat ze op bezoek zijn bij ons en bepaalde opmerkingen voor zich houden, want ze zijn op bezoek: ons huis ons leven: hun huis hun leven. Het kan echt zo gezellig zijn, want het zijn leuke mensen (bel ze regelmatig zelf even op, of ik mail met zijn moeder), heus!
Goed, eind mei schoonpa naar huis.
Krijgen we midden juli een telefoontje van zijn moeder of we zijn zus (waar partner 14 jaar geen contact mee heeft gehad) per direct op willen vangen voor 3 weken want ze heeft het helemaal gehad op de Canarische Eilanden (ze woont daar ook). Eerlijk is eerlijk, ik heb daar een forse discussie met mijn partner over gehad. O.a. door het feit dat we al op ons tandvlees liepen, want elk weekend zaten we vol met afpraken en visite en dat we het nodig hadden om even een tijdje heerlijk met zijn 2en onze vrije tijd door te brengen (was partner het helemaal me eens hoor) en ik het gevoel had geen keuze te hebben in deze kwestie; schoonma had namelijk bijna binnen de 10 minuten dat ze het aan ons vroeg (en partner en ik er samen nog in conclaaf over waren), al het ticket van zijn zus geboekt.
Goed, schoonzus en haar zoon van 16 jaar zitten nu 3 weken bij ons in huis. We hebben afgesproken dat ze nog een halve week langer mag blijven, maar dat ze dan toch echt naar andere vrienden moeten of wat dan ook. Klinkt hard, maar als deze afspraak niet gemaakt wordt (volgens partner), dan zitten ze hier over een maand nog, zo makkelijk is ze.
Nu maakte zijn moeder (die weet dat we doodmoe zijn, dat wist ze al voordat ze vroeg of zus hier mocht komen) op MSN doodleuk de opmerking van ‘ik wil er wel een weekje tussenuit, kan ik langskomen?’. Waarop mijn partner meteen terug schreef van ‘ma, dat begrijpt u toch wel, we zijn beide doodmoe, hebben bijna om de maand een paar weken familie hier zitten, nu even samen, ieder even in zijn eigen huis’. Waarop ze behoorlijk geïrriteerd reageerde ‘nou, dan kom ik wel niet, ik kan trouwens ook bij een vriendin van mij logeren in NL’. Feit is dat mijn partner nu pissig is op mij ‘mijn ouders zijn heel belangrijk voor me en zijn altijd welkom bij mij. Nu ben jij er en mijn moeder weet ook wel dat het feit dat ze even niet welkom is van jou afkomt. Jij drijft een wig tussen mij en mijn ouders’.
Waarop ik tegen hem zei van ‘je moeder weet ook dat we heel erg moe zijn, we hebben haar geholpen door je zus en zoon hier 3,5 weken in huis te nemen (en geloof me, als je vanuit huis werkt en behoorlijk op je privacy bent gesteld, geeft dat de laatste week best wel wat irritaties). Ze had ook kunnen zeggen: ‘lieve zoon, ik weet dat jullie moe zijn, tijd voor jullie zelf nodig hebben en ik gun je nu wat rust samen met je vriendin, ik ga een week bij een vriendin in huis zitten.'
Daarbij vind jij diep in je hart ook dat ze als ze hier zijn zich wat anders moeten gaan opstellen, zelfs je moeder beaamde dat je vader erg aan het doordraven is qua bemoeienissen. MAAR als je wilt dat je moeder komt, dan komt ze. Ik blijf erbij dat het voor ons goed is om een tijd lekker samen te zijn, maar goed, als jij dat echt wilt, dan komt ze. Je zus heeft hier immers straks ook 3,5 week gezeten met haar zoon’.
Nu ben ik dus weer de gebeten hond. Zo erg zelfs dat mijn partner zo de buik vol heeft van al het gezeur (hij heeft het immers zijn hele leven al, met al zijn vorige partners) dat hij gezegd heeft dat hij geen toekomst meer ziet in onze relatie, dat ik maar andere woonruimte moet zoeken, want: ik druk een stempel op dit huishouden (dat ik zijn ouders verbied te komen, vind hij) waar hij niet mee kan leven.
Zijn ouders hebben al zijn hele leven (43 jaar) voor hem klaar gestaan en mij kent hij nog maar kort. Zijn ouders zijn heel belangrijk in zijn leven en daar wil hij geen gezeur over en er is vast wel een vrouw op deze wereld die daar wel mee om kan gaan. Ik heb hem gevraagd in ieder geval te wachten met het verbreken van de relatie tot in elk geval zijn zus en haar zoon hier weg zijn en we een weekend met zijn 2en hebben gehad (want als we SAMEN zijn is er niks aan de hand) en dat hij na dat weekend, als we beide wat meer rust in ons hoofd hebben, zo’n beslissing mag maken, maar niet nu in deze setting, wetende dat we het voordat zijn zus hier kwam het zelfs hadden over een kindje krijgen samen etc etc.
maandag 11 augustus 2008 om 15:43
Een eventuele volgende keer ga ik dat ook voorstellen mochten we ooit weer richting de Canarische Eilanden gaan 'een paar dagen bij zijn ouders en de rest met zijn 2en in een huisje en kunnen doen en laten wat we ZELF willen'.
Tja, mijn motivatie (ik ben 33 jaar) om met deze man een kind te willen: nooit dat gevoel van soulmate gehad en ik moet eerlijk zeggen; ik herken hem steeds minder nu... Maar ik weet ook dat (als dit alles even niet speelt en we weer SAMEN zijn) dat we de hemel zo gelukkig zijn. Maar idd, wil noooooit in deze situatie een kind (mogen) krijgen.
Pijn doet het me dat zijn ouders zichzelf steeds zo op plaats 1 zetten. Zoals toen met het ophalen van het as van mijn moeder. Als IKZELF moeder was geweest had ik tegen mijn schoondochter gezegd 'meis, we maken een nieuwe afspraak voor die trouwjurk, het gaat om je moeder, ga maar, ondanks dat we onze afspraak al een tijdje hebben staan.’. (Nog daargelaten die opmerking van zijn pa ‘het as is toch as’… )
Net zoals zijn moeder er nu een ‘weekje tussen uit’ wilt. Moeder zijn is jezelf toch ook wegcijferen voor het geluk of wat dan ook van je zoon/dochter/dierbaren?!
Tja, mijn motivatie (ik ben 33 jaar) om met deze man een kind te willen: nooit dat gevoel van soulmate gehad en ik moet eerlijk zeggen; ik herken hem steeds minder nu... Maar ik weet ook dat (als dit alles even niet speelt en we weer SAMEN zijn) dat we de hemel zo gelukkig zijn. Maar idd, wil noooooit in deze situatie een kind (mogen) krijgen.
Pijn doet het me dat zijn ouders zichzelf steeds zo op plaats 1 zetten. Zoals toen met het ophalen van het as van mijn moeder. Als IKZELF moeder was geweest had ik tegen mijn schoondochter gezegd 'meis, we maken een nieuwe afspraak voor die trouwjurk, het gaat om je moeder, ga maar, ondanks dat we onze afspraak al een tijdje hebben staan.’. (Nog daargelaten die opmerking van zijn pa ‘het as is toch as’… )
Net zoals zijn moeder er nu een ‘weekje tussen uit’ wilt. Moeder zijn is jezelf toch ook wegcijferen voor het geluk of wat dan ook van je zoon/dochter/dierbaren?!
maandag 11 augustus 2008 om 15:43
Keetie,
Wat een ontzettend vervelende situatie waar je nu in zit. Helaas heb ik weinig constructieve tips voor je. Ik heb zelf 3 jaar lang in zo'n soortgelijke situatie gezeten, en mijn (ex)schoonouders, en de manier waarop mijn (ex)vriend met zijn ouders om ging is een van de redenen dat mijn relatie is stukgelopen.
Uit ervaring kan ik je vertellen dat dit waarschijnlijk niet beter gaat worden, of je vriend moet zelf inzien dat dit zo echt niet langer gaat en de verantwoordelijkheid hiervoor bij zichzelf zoekt.
In ieder geval veel sterkte, en ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen.
Wat een ontzettend vervelende situatie waar je nu in zit. Helaas heb ik weinig constructieve tips voor je. Ik heb zelf 3 jaar lang in zo'n soortgelijke situatie gezeten, en mijn (ex)schoonouders, en de manier waarop mijn (ex)vriend met zijn ouders om ging is een van de redenen dat mijn relatie is stukgelopen.
Uit ervaring kan ik je vertellen dat dit waarschijnlijk niet beter gaat worden, of je vriend moet zelf inzien dat dit zo echt niet langer gaat en de verantwoordelijkheid hiervoor bij zichzelf zoekt.
In ieder geval veel sterkte, en ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen.
maandag 11 augustus 2008 om 15:49
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 15:43:
Pijn doet het me dat zijn ouders zichzelf steeds zo op plaats 1 zetten. Zoals toen met het ophalen van het as van mijn moeder. Als IKZELF moeder was geweest had ik tegen mijn schoondochter gezegd 'meis, we maken een nieuwe afspraak voor die trouwjurk, het gaat om je moeder, ga maar, ondanks dat we onze afspraak al een tijdje hebben staan.’. (Nog daargelaten die opmerking van zijn pa ‘het as is toch as’… )
Net zoals zijn moeder er nu een ‘weekje tussen uit’ wilt. Moeder zijn is jezelf toch ook wegcijferen voor het geluk of wat dan ook van je zoon/dochter/dierbaren?!Maar daar was jij toch zelf bij? Waarom laat je je koeieneren door dat mens? Je gaat je vader toch niet alleen laten op zo'n emotioneel moment? Steek die trouwjurk maar in je reet zou ik tegen eender wie hebben gezegd (ook dus tegen de aanstaande) als ze niet uit zichzelf snappen dat je vader op dat moment belangrijker is.
Pijn doet het me dat zijn ouders zichzelf steeds zo op plaats 1 zetten. Zoals toen met het ophalen van het as van mijn moeder. Als IKZELF moeder was geweest had ik tegen mijn schoondochter gezegd 'meis, we maken een nieuwe afspraak voor die trouwjurk, het gaat om je moeder, ga maar, ondanks dat we onze afspraak al een tijdje hebben staan.’. (Nog daargelaten die opmerking van zijn pa ‘het as is toch as’… )
Net zoals zijn moeder er nu een ‘weekje tussen uit’ wilt. Moeder zijn is jezelf toch ook wegcijferen voor het geluk of wat dan ook van je zoon/dochter/dierbaren?!Maar daar was jij toch zelf bij? Waarom laat je je koeieneren door dat mens? Je gaat je vader toch niet alleen laten op zo'n emotioneel moment? Steek die trouwjurk maar in je reet zou ik tegen eender wie hebben gezegd (ook dus tegen de aanstaande) als ze niet uit zichzelf snappen dat je vader op dat moment belangrijker is.
maandag 11 augustus 2008 om 15:50
Geeft niet hoor Keetie, dat je OP wat lang is, maar het schrikt sommigen mensen af, om eerst zo'n lang verhaal te lezen. Daardoor krijg je dan soms weinig reacties, maar in jouw situatie heb je al aardig wat reacties, dus gaat in dit geval niet op! Gelukkig maar, want je kunt wel wat steun gebruiken.
Ik heb echt geen tips voor je, wel zou ik je inderdaad adviseren maar even te wachten met het krijgen van kinderen, eerst een stabiele relatie krijgen.
Jammer dat je vriend jou niet steunt, je kunt dan voor je gevoel geen kant op.
Heel veel sterkte en een knuffel voor jou!
Ik heb echt geen tips voor je, wel zou ik je inderdaad adviseren maar even te wachten met het krijgen van kinderen, eerst een stabiele relatie krijgen.
Jammer dat je vriend jou niet steunt, je kunt dan voor je gevoel geen kant op.
Heel veel sterkte en een knuffel voor jou!
...
maandag 11 augustus 2008 om 15:50
Wat me ook zo verbaasd is dat, ondanks de afstand, je nog steeds het gevoel hebt of ze elk moment op de stoep kunnen staan...
Hoe kijkt je vriend aan tegen de relatie met zijn ouders? Vind hij die goed? Ziet hij wel in dat zijn ouders hun eigen belang voor dat van hem zetten? Dat zijn ouders dus eigenlijk helemaal niet zo liefdevol zijn als hij misschien denkt? Dat de band goed is zolang hij bruikbaar is maar zogauw hij kiest voor zijn eigen geluk er ruzie ontstaat?
Hoe kijkt je vriend aan tegen de relatie met zijn ouders? Vind hij die goed? Ziet hij wel in dat zijn ouders hun eigen belang voor dat van hem zetten? Dat zijn ouders dus eigenlijk helemaal niet zo liefdevol zijn als hij misschien denkt? Dat de band goed is zolang hij bruikbaar is maar zogauw hij kiest voor zijn eigen geluk er ruzie ontstaat?
maandag 11 augustus 2008 om 15:54
Tja, ik sluit me bij bovenstaande reacties aan. Wat ik ergens in de eerste helft van je OP dacht: Ik zou in een adremme bui een lijstje met taken opgesteld hebben en gezegd hebben: "Als schoonmams toch vanalles en nog wat oppakt in het huishouden, dan heb ik hier een lijstje van dingen die gedaan moeten worden terwijl ik aan het werk ben". Misschien gaat de lol er vanzelf af wanneer ze als huishoudster aan het werk gezet wordt. Gewoon schaamteloos misbruik van maken.
Maar ja, toen kwam de rest van de post en inmiddels is het daar wel wat laat voor.
Geef hem eens wat om over na te denken. Inderdaad: als dit in elke relatie een probleem is geweest, misschien zou hij dan beter de oorzaak van het probleem kunnen aanpakken dan symptoom bestrijden.
Ik ben het er ook mee eens dat erop lijkt dat jij toch nog steeds tot op zekere hoogte een logee bent. Zelfs al heb je er eigen spullen staan.
Maar ja, toen kwam de rest van de post en inmiddels is het daar wel wat laat voor.
Geef hem eens wat om over na te denken. Inderdaad: als dit in elke relatie een probleem is geweest, misschien zou hij dan beter de oorzaak van het probleem kunnen aanpakken dan symptoom bestrijden.
Ik ben het er ook mee eens dat erop lijkt dat jij toch nog steeds tot op zekere hoogte een logee bent. Zelfs al heb je er eigen spullen staan.
maandag 11 augustus 2008 om 16:00
Gezien zijn verleden en zijn reactie (Er moet toch ergens een vrouw zijn die dit wel accepteert?) denk ik niet dat je van hem veel kunt verwachten.
Ondanks dat het niet redelijk en eerlijk is denk ik dat je bij jezelf goed moet nagaan wat je wil. Een relatie met deze man en met de rest van zijn familie, of geen relatie.
Ik denk niet dat je je vriend na 43 jaar nog zo ver krijgt dat hij zich onder moeders rokken vandaan weet te wurmen.
Je kunt hem niet dwingen anders met de dingen om te gaan. Dan blijf je de gebeten hond.
Maar ik zou voor mezelf kiezen als ik jou was. Sterkte!
ps. Een kind krijgen is al complex genoeg....het lijkt me niet verstandig daar op dit moment aan te beginnen.
Ondanks dat het niet redelijk en eerlijk is denk ik dat je bij jezelf goed moet nagaan wat je wil. Een relatie met deze man en met de rest van zijn familie, of geen relatie.
Ik denk niet dat je je vriend na 43 jaar nog zo ver krijgt dat hij zich onder moeders rokken vandaan weet te wurmen.
Je kunt hem niet dwingen anders met de dingen om te gaan. Dan blijf je de gebeten hond.
Maar ik zou voor mezelf kiezen als ik jou was. Sterkte!
ps. Een kind krijgen is al complex genoeg....het lijkt me niet verstandig daar op dit moment aan te beginnen.
maandag 11 augustus 2008 om 16:01
Klopt, ik ben in veel dingen assertief, maar als het om dit soort dingen gaat, uit ik me alleen tegen partner (die daar heel moe van wordt, want is niet de eerste keer dat hij dit meemaakt) en slik ik de rest. Heb toen ook tegen zijn pa gezegd dat ik vond dat die opmerking niet kon, maar daar werd een beetje overheen gepraat en ik heb het (alles voor de sfeer, want er waren al zoveel spanningen doordat ze in huis waren), maar gelaten uiteindelijk. Idd heel veel spijt dat ik de keuze gemaakt heb niet naar mijn vader te gaan.
En ja, geloof me, 1 telefoontje en ze staan hier binnen 12 uur op de stoep. Zo ook laatste keer, schoonma belde om een uur of 11 ’s morgens en ’s avonds landde zijn zus met zoon.
Partner heeft door alles wat hij in zijn leven heeft meegemaakt wel zoiets van ‘ons leven’, maar aan de andere kant tellen diep in zijn hart de meningen van zijn ouders toch wel heel zwaar (vooral als het hem uitkomt).
En ja, geloof me, 1 telefoontje en ze staan hier binnen 12 uur op de stoep. Zo ook laatste keer, schoonma belde om een uur of 11 ’s morgens en ’s avonds landde zijn zus met zoon.
Partner heeft door alles wat hij in zijn leven heeft meegemaakt wel zoiets van ‘ons leven’, maar aan de andere kant tellen diep in zijn hart de meningen van zijn ouders toch wel heel zwaar (vooral als het hem uitkomt).
maandag 11 augustus 2008 om 16:04
maandag 11 augustus 2008 om 16:06
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 16:01:
Partner heeft door alles wat hij in zijn leven heeft meegemaakt wel zoiets van ‘ons leven’, maar aan de andere kant tellen diep in zijn hart de meningen van zijn ouders toch wel heel zwaar (vooral als het hem uitkomt).
Dat betekent dat hij voor jou nooit een betrouwbare partner zal zijn. Jij zal nooit op nr. 1 komen voor hem.
Het verhaal over de as van je moeder vind ik echt schrijnend. Jouw vriend had alles op alles moeten zetten om jou naar je vader te laten gaan.
Partner heeft door alles wat hij in zijn leven heeft meegemaakt wel zoiets van ‘ons leven’, maar aan de andere kant tellen diep in zijn hart de meningen van zijn ouders toch wel heel zwaar (vooral als het hem uitkomt).
Dat betekent dat hij voor jou nooit een betrouwbare partner zal zijn. Jij zal nooit op nr. 1 komen voor hem.
Het verhaal over de as van je moeder vind ik echt schrijnend. Jouw vriend had alles op alles moeten zetten om jou naar je vader te laten gaan.
maandag 11 augustus 2008 om 16:07
quote:wanda_p schreef op 11 augustus 2008 @ 16:06:
[...]
Dat betekent dat hij voor jou nooit een betrouwbare partner zal zijn. Jij zal nooit op nr. 1 komen voor hem.
Het verhaal over de as van je moeder vind ik echt schrijnend. Jouw vriend had alles op alles moeten zetten om jou naar je vader te laten gaan.Helemaal met het laatste eens, die trouwjurk hangt daar morgen ook wel.
[...]
Dat betekent dat hij voor jou nooit een betrouwbare partner zal zijn. Jij zal nooit op nr. 1 komen voor hem.
Het verhaal over de as van je moeder vind ik echt schrijnend. Jouw vriend had alles op alles moeten zetten om jou naar je vader te laten gaan.Helemaal met het laatste eens, die trouwjurk hangt daar morgen ook wel.
maandag 11 augustus 2008 om 16:12
Beste Zwieber,
Als ik dat nu vraag zegt hij meteen 'mijn ouders en niemand anders', maar dat snap je ook wel gezien de situatie en sfeer nu in huis .
MAAR hij zegt normaal gesproken altijd van 'er zijn maar een paar mensen echt belangrijk in mijn leven en dat is als 1e mijn partner en daarna mijn ouders'.
Zegt: 'ik leef met jou en zie mijn ouders maar een paar wkn p jaar. Wij moeten het samen leuk hebben'.
Als ik dat nu vraag zegt hij meteen 'mijn ouders en niemand anders', maar dat snap je ook wel gezien de situatie en sfeer nu in huis .
MAAR hij zegt normaal gesproken altijd van 'er zijn maar een paar mensen echt belangrijk in mijn leven en dat is als 1e mijn partner en daarna mijn ouders'.
Zegt: 'ik leef met jou en zie mijn ouders maar een paar wkn p jaar. Wij moeten het samen leuk hebben'.
maandag 11 augustus 2008 om 16:13
Wanda: Keetie had ZELF alles op alles moeten zetten om met haar vader mee te gaan, en haar vriend had haar daarin moeten steunen.
Dat ze dit niet doet, uit angst of onzekerheid of omdat ze geen 'gedoe' wilde geeft al aan dat het hier niet om een gelijkwaardige relatie gaat met wederzijds respect.
Dit is overigens niet vervelend bedoeld. Ik zie zo vaak om me heen dat vrouwen als een kameleon veranderen om vooral hun relatie maar in stand te houden. Omdat......?
Het moet binnen een relatie toch mogelijk zijn om de as van je eigen moeder op te gaan halen. Kom nou....
Kom voor jezelf op meid!
Dat ze dit niet doet, uit angst of onzekerheid of omdat ze geen 'gedoe' wilde geeft al aan dat het hier niet om een gelijkwaardige relatie gaat met wederzijds respect.
Dit is overigens niet vervelend bedoeld. Ik zie zo vaak om me heen dat vrouwen als een kameleon veranderen om vooral hun relatie maar in stand te houden. Omdat......?
Het moet binnen een relatie toch mogelijk zijn om de as van je eigen moeder op te gaan halen. Kom nou....
Kom voor jezelf op meid!
maandag 11 augustus 2008 om 16:15
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 16:12:
Beste Zwieber,
Als ik dat nu vraag zegt hij meteen 'mijn ouders en niemand anders', maar dat snap je ook wel gezien de situatie en sfeer nu in huis .
MAAR hij zegt normaal gesproken altijd van 'er zijn maar een paar mensen echt belangrijk in mijn leven en dat is als 1e mijn partner en daarna mijn ouders'.Als zijn antwoord afhankelijk is van de bui waarin hij is, lijkt het me ook niet echt een goede fundering voor een relatie hoor. Wat als je hem een maximum aan "quality-time" met zijn ouders oplegt. Zo van: ze zijn van harte welkom hier 4 weken per jaar te blijven logeren en hoe ze dat verdelen mag je zelf weten maar voor de rest slapen ze ergens anders. Mogen ze wel langskomen natuurlijk. Zou hij dat pikken?
Beste Zwieber,
Als ik dat nu vraag zegt hij meteen 'mijn ouders en niemand anders', maar dat snap je ook wel gezien de situatie en sfeer nu in huis .
MAAR hij zegt normaal gesproken altijd van 'er zijn maar een paar mensen echt belangrijk in mijn leven en dat is als 1e mijn partner en daarna mijn ouders'.Als zijn antwoord afhankelijk is van de bui waarin hij is, lijkt het me ook niet echt een goede fundering voor een relatie hoor. Wat als je hem een maximum aan "quality-time" met zijn ouders oplegt. Zo van: ze zijn van harte welkom hier 4 weken per jaar te blijven logeren en hoe ze dat verdelen mag je zelf weten maar voor de rest slapen ze ergens anders. Mogen ze wel langskomen natuurlijk. Zou hij dat pikken?
maandag 11 augustus 2008 om 16:17
quote:augustus82 schreef op 11 augustus 2008 @ 16:13:
Wanda: Keetie had ZELF alles op alles moeten zetten om met haar vader mee te gaan, en haar vriend had haar daarin moeten steunen.
Dat ze dit niet doet, uit angst of onzekerheid of omdat ze geen 'gedoe' wilde geeft al aan dat het hier niet om een gelijkwaardige relatie gaat met wederzijds respect.
Dit is overigens niet vervelend bedoeld. Ik zie zo vaak om me heen dat vrouwen als een kameleon veranderen om vooral hun relatie maar in stand te houden. Omdat......?
Ik ben het met je eens, maar als haar vriend ziet dat zij klem zit tussen zijn familie en haar eigen familie zou hij haar wel kunnen stimuleren om even voor haar eigen vader die net weduwnaar is geworden te kiezen.
Ik vind het trouwens heel schokkend om te zien dat de OP van Keetie voor 90 % over haar schoonouders gaat en dat ze dan even tussen neus en lippen meldt dat haar eigen moeder pas geleden is overleden.
Wanda: Keetie had ZELF alles op alles moeten zetten om met haar vader mee te gaan, en haar vriend had haar daarin moeten steunen.
Dat ze dit niet doet, uit angst of onzekerheid of omdat ze geen 'gedoe' wilde geeft al aan dat het hier niet om een gelijkwaardige relatie gaat met wederzijds respect.
Dit is overigens niet vervelend bedoeld. Ik zie zo vaak om me heen dat vrouwen als een kameleon veranderen om vooral hun relatie maar in stand te houden. Omdat......?
Ik ben het met je eens, maar als haar vriend ziet dat zij klem zit tussen zijn familie en haar eigen familie zou hij haar wel kunnen stimuleren om even voor haar eigen vader die net weduwnaar is geworden te kiezen.
Ik vind het trouwens heel schokkend om te zien dat de OP van Keetie voor 90 % over haar schoonouders gaat en dat ze dan even tussen neus en lippen meldt dat haar eigen moeder pas geleden is overleden.
maandag 11 augustus 2008 om 16:22
Beste Zwieber, ik denk idd dat dat shocking voor hem zal zijn, want hij heeft ze nooit de deur geweigerd, want ze staan altijd voor hem klaar. Aan de andere kant is hij toch niet helemaal gek, want is (ook) op zoek naar ‘samen, elkaar 100% vertrouwen, voor elkaar door het vuur gaan’ en weet liefde is… ook concessies op zijn tijd doen is. MAAR heeft het nu even gehad, is moe: heeft net zijn moeder zaterdagavond verteld dat ze even niet welkom is; heeft zijn zus over de vloer die niet 1,2,3 andere woonruimte heeft met haar zoon (want ze blijft hier voorgoed in NL en gaat niet meer terug); merkt bij hemzelf en bij mij dat er onderhand wat irritaties opkomen over het feit dat we onze privacy kwijt zijn etc etc.
Dus... (ik ben nu even hem): GEEN gezeur meer AUB, er is vast wel ergens een vrouw die er wel mee kan omgaan, wil nu eens rust aan mijn hoofd!!!! Ben het zo zat al dat gezeur steeds (in het begin ook wel wat discussie om ex die hier gewoond had, want ook HAAR huis geweest), steeds weer dat gezeur om familie en ouders!!!!! Ben het zat.
Zo kreeg ik het gisteravond dus (weer eens) te horen in bed.
Dus... (ik ben nu even hem): GEEN gezeur meer AUB, er is vast wel ergens een vrouw die er wel mee kan omgaan, wil nu eens rust aan mijn hoofd!!!! Ben het zo zat al dat gezeur steeds (in het begin ook wel wat discussie om ex die hier gewoond had, want ook HAAR huis geweest), steeds weer dat gezeur om familie en ouders!!!!! Ben het zat.
Zo kreeg ik het gisteravond dus (weer eens) te horen in bed.
maandag 11 augustus 2008 om 16:25
Precies, Wanda.
Ik denk dat TO even het probleem 'schoonouders' wilde belichten en haar eigen ouders voor dit topic als 'bijzaak' zag, maar toch. Hoe zou vriendlief het vinden als de vader van Keetie even een maand tot rust kwam in hun huis?
Is er geen mogelijkheid om even afstand te nemen, Keetie? Een flatje huren, bij een vriendin in trekken, onderhuren? Even pas op de plaats, zodat jij kan bedenken of je de situatie met je schoonouders acceptabel vind en zodat hij kan bedenken waar het hem nu eigenlijk om gaat.
Ik denk dat TO even het probleem 'schoonouders' wilde belichten en haar eigen ouders voor dit topic als 'bijzaak' zag, maar toch. Hoe zou vriendlief het vinden als de vader van Keetie even een maand tot rust kwam in hun huis?
Is er geen mogelijkheid om even afstand te nemen, Keetie? Een flatje huren, bij een vriendin in trekken, onderhuren? Even pas op de plaats, zodat jij kan bedenken of je de situatie met je schoonouders acceptabel vind en zodat hij kan bedenken waar het hem nu eigenlijk om gaat.
maandag 11 augustus 2008 om 16:28
1: denk niet dat je je partner of schoonouders kan veranderen.
2: mijd mensen die je kwetsen, niemand heeft het recht om je pijn te doen.
3: zoek een vriendin waar je je hart kunt luchten, een medestander/klankbord
4: denk na over de toekomst, wat als zijn ouders in nederland komen wonen, je kinderen krijgt enz.
5: vertel je partner nooit wat je van zijn ouders vindt, mannen hebben een blinde vlek m.b.t. hun moeder. Zoek steun bij punt 3.
6: als laatste; blijf jezelf, jij bent niet gek en laat je dan ook niet gek maken. Jij bent een kostbaar mens.
-nog 1 dingetje....ik wordt altijd opstandig van eerder genoemde egoïsten...ik zou een enorme bende maken van het huis als mijn schoonouders zouden komen en vervolgens een weekendje bij mijn vader of vriendinnen gaan logeren -
2: mijd mensen die je kwetsen, niemand heeft het recht om je pijn te doen.
3: zoek een vriendin waar je je hart kunt luchten, een medestander/klankbord
4: denk na over de toekomst, wat als zijn ouders in nederland komen wonen, je kinderen krijgt enz.
5: vertel je partner nooit wat je van zijn ouders vindt, mannen hebben een blinde vlek m.b.t. hun moeder. Zoek steun bij punt 3.
6: als laatste; blijf jezelf, jij bent niet gek en laat je dan ook niet gek maken. Jij bent een kostbaar mens.
-nog 1 dingetje....ik wordt altijd opstandig van eerder genoemde egoïsten...ik zou een enorme bende maken van het huis als mijn schoonouders zouden komen en vervolgens een weekendje bij mijn vader of vriendinnen gaan logeren -
maandag 11 augustus 2008 om 16:30
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 16:22:
Beste Zwieber, ik denk idd dat dat shocking voor hem zal zijn, want hij heeft ze nooit de deur geweigerd, want ze staan altijd voor hem klaar. Aan de andere kant is hij toch niet helemaal gek, want is (ook) op zoek naar ‘samen, elkaar 100% vertrouwen, voor elkaar door het vuur gaan’ en weet liefde is… ook concessies op zijn tijd doen is.
Nou ja, hij moet nu weten dat jouw grenzen zijn overschreden. Dat zijn relatie met zijn ouders jullie relatie op het spel zet. Dat het essentieel is dat jullie samen een visie kunnen hebben met betrekking tot zijn ouders en hun bezoekjes. En het is helemaal niet erg als ze vaak langskomen of wel eens blijven logeren, zolang je ook maar het recht behoudt om nee te zeggen als het jullie niet uitkomt. Ik heb het idee dat hijzelf ook in een ongelijkwaardige relatie met zijn ouders zit waarin hij degene is die geeft en zij nemen. Ja, ze helpen hem wel, maar niet met het allerbelangrijkste in zijn leven en dat ben jij. Dit moet hij inzien en als hij dat niet wil of kan, dan betekent dat een onoverkomelijk obstakel.
Keetie, ik heb zelf ook een hele goed band met mijn ouders, ik zie ze ook bijna dagelijks en we delen ook alles samen. Maar een ding staat voorop: man en kind komen op de eerste plaats. En mijn ouders ondersteunen dat juist van harte! De vraag over wat hij wil doen als ze ziek zijn later (die heb je nog niet beantwoord) komt vanuit mijn eigen ervaring waarin ik graag samen met mijn ouders twee huizen naast elkaar zou willen (wel ieder zijn privacy). Ook hierin stond voorop dat manlief het wel moest willen en als hij niet wilde, het niet doorging. Mijn ouders hebben dat ook benadrukt, juist onder het motto dat ze niet tussen ons in willen komen. (gelukkig kunnen manlief en mijn ouder het prima vinden).
Ik vertel dit omdat ik denk dat ook jullie toekomstvisie nogal uiteen zal lopen op de langere termijn. Wat voor een rol zien jullie weggelegd voor zijn ouders als er kinderen zijn? Gegarandeerd dat ze dan nog vaker langs zullen komen? Wat als jouw vader ziek wordt? Dit zijn echt dingen om heel goed over na te denken en die dealbreakers zijn in een relatie. Heel veel sterkte in ieder geval.
Beste Zwieber, ik denk idd dat dat shocking voor hem zal zijn, want hij heeft ze nooit de deur geweigerd, want ze staan altijd voor hem klaar. Aan de andere kant is hij toch niet helemaal gek, want is (ook) op zoek naar ‘samen, elkaar 100% vertrouwen, voor elkaar door het vuur gaan’ en weet liefde is… ook concessies op zijn tijd doen is.
Nou ja, hij moet nu weten dat jouw grenzen zijn overschreden. Dat zijn relatie met zijn ouders jullie relatie op het spel zet. Dat het essentieel is dat jullie samen een visie kunnen hebben met betrekking tot zijn ouders en hun bezoekjes. En het is helemaal niet erg als ze vaak langskomen of wel eens blijven logeren, zolang je ook maar het recht behoudt om nee te zeggen als het jullie niet uitkomt. Ik heb het idee dat hijzelf ook in een ongelijkwaardige relatie met zijn ouders zit waarin hij degene is die geeft en zij nemen. Ja, ze helpen hem wel, maar niet met het allerbelangrijkste in zijn leven en dat ben jij. Dit moet hij inzien en als hij dat niet wil of kan, dan betekent dat een onoverkomelijk obstakel.
Keetie, ik heb zelf ook een hele goed band met mijn ouders, ik zie ze ook bijna dagelijks en we delen ook alles samen. Maar een ding staat voorop: man en kind komen op de eerste plaats. En mijn ouders ondersteunen dat juist van harte! De vraag over wat hij wil doen als ze ziek zijn later (die heb je nog niet beantwoord) komt vanuit mijn eigen ervaring waarin ik graag samen met mijn ouders twee huizen naast elkaar zou willen (wel ieder zijn privacy). Ook hierin stond voorop dat manlief het wel moest willen en als hij niet wilde, het niet doorging. Mijn ouders hebben dat ook benadrukt, juist onder het motto dat ze niet tussen ons in willen komen. (gelukkig kunnen manlief en mijn ouder het prima vinden).
Ik vertel dit omdat ik denk dat ook jullie toekomstvisie nogal uiteen zal lopen op de langere termijn. Wat voor een rol zien jullie weggelegd voor zijn ouders als er kinderen zijn? Gegarandeerd dat ze dan nog vaker langs zullen komen? Wat als jouw vader ziek wordt? Dit zijn echt dingen om heel goed over na te denken en die dealbreakers zijn in een relatie. Heel veel sterkte in ieder geval.
maandag 11 augustus 2008 om 16:33
Ik ben een stukje jonger dan jij, maar heb 5 jaar gevochten voor de nummer 1 postitie in het leven van mijn, inmiddels, ex-man. Ik heb verloren, ben roemloos ten onder gegaan. Terwijl hij me alles waard was wat ik had.
Ik heb er van geleerd. Termen als 'diep in zijn hart wil hij wel anders', doen me niets. Als hij het werkelijk diep in zijn hart anders wil, dan zou hij het anders doen! Ik heb hem keer op keer geloofd als hij zei dat ie voor me op zou komen en telkens weer zat ik huilend in een hoekje.
Er is 1 strijd die je niet aan moet willen gaan en dat is een concurrentiestrijd met je schoonfamilie...
Ik heb er van geleerd. Termen als 'diep in zijn hart wil hij wel anders', doen me niets. Als hij het werkelijk diep in zijn hart anders wil, dan zou hij het anders doen! Ik heb hem keer op keer geloofd als hij zei dat ie voor me op zou komen en telkens weer zat ik huilend in een hoekje.
Er is 1 strijd die je niet aan moet willen gaan en dat is een concurrentiestrijd met je schoonfamilie...
maandag 11 augustus 2008 om 16:47
Idd wilde ik alleen de situatie met mijn schoonouders belichten, niet de sterfte van mijn moeder. Mijn partner is zelf heel makkelijk, iedereen mag van hem bij ons in huis komen logeren en als mijn vader een maandje of zo ertussenuit zou hebben gewild, dan was hij ECHT welkom. Zo is partner.
Partner kan zich heel makkelijk afsluiten voor iets en verder gaan met zijn leven (heeft hij in de psychiatrie geleerd waar hij ooit werkzaam is geweest). Het liefst zou hij willen dat ik de eer aan mezelf hou (zoals hij het zo mooi noemt) en wegga.
Tuurlijk denk ik dan de volgende dag ‘wat doe ik hier bij een man die het gezien heeft met je en je liever kwijt dan rijk is, maar ik weet ook dat hij dat zegt uit moe-zijn, emotieloosheid, er helemaal doorheen zittend.
Ik weet diep in mijn hart ook wel dat ik die kar die relatie heet, niet alleen kan trekken. Dat als hij nu zegt van ‘ik geloof er niet meer in’, dat ik me afvraag waarom ik nog zou wachten tot iedereen hier weg is en wij eens een weekend weer samen zijn. MAAR ik hoop dat hij (gezien het voordat zijn zus hier was alles tussen ons helemaal goed was) die uitspraak heeft gedaan uit moeheid, emotie- en lusteloosheid.
Dus, nu maar even voor mijn gevoel ‘bukken’, geen ad-hoc beslissingen nemend en hopen dat straks alles weer op zijn pootjes terecht gaat komen.
En idd, is zijn wens ook om straks met zijn allen (wij en zijn ouders) op een stuk grond twee huizen te bouwen. Persoonlijk vind ik dat prima, want heb niks tegen zijn ouders (mits...).
Snap het niet zo goed, want zijn moeder heeft gezegd 'jij bent voor mij de eerste vrouw waar ik het gevoel bij heb dat je ook echt mijn schoondochter bent', partner vind het helemaal leuk dat ik contact heb met zijn moeder per mail en dat zijn moeder mij ook belt op tijden waarvan ze weet dat hij weg is, dus dat ze echt voor mij belt (dat is hem nog nooit overkomen in zijn leven met exen...), dus mijn intentie is echt wel goed mbt tot zijn ouders.
Partner kan zich heel makkelijk afsluiten voor iets en verder gaan met zijn leven (heeft hij in de psychiatrie geleerd waar hij ooit werkzaam is geweest). Het liefst zou hij willen dat ik de eer aan mezelf hou (zoals hij het zo mooi noemt) en wegga.
Tuurlijk denk ik dan de volgende dag ‘wat doe ik hier bij een man die het gezien heeft met je en je liever kwijt dan rijk is, maar ik weet ook dat hij dat zegt uit moe-zijn, emotieloosheid, er helemaal doorheen zittend.
Ik weet diep in mijn hart ook wel dat ik die kar die relatie heet, niet alleen kan trekken. Dat als hij nu zegt van ‘ik geloof er niet meer in’, dat ik me afvraag waarom ik nog zou wachten tot iedereen hier weg is en wij eens een weekend weer samen zijn. MAAR ik hoop dat hij (gezien het voordat zijn zus hier was alles tussen ons helemaal goed was) die uitspraak heeft gedaan uit moeheid, emotie- en lusteloosheid.
Dus, nu maar even voor mijn gevoel ‘bukken’, geen ad-hoc beslissingen nemend en hopen dat straks alles weer op zijn pootjes terecht gaat komen.
En idd, is zijn wens ook om straks met zijn allen (wij en zijn ouders) op een stuk grond twee huizen te bouwen. Persoonlijk vind ik dat prima, want heb niks tegen zijn ouders (mits...).
Snap het niet zo goed, want zijn moeder heeft gezegd 'jij bent voor mij de eerste vrouw waar ik het gevoel bij heb dat je ook echt mijn schoondochter bent', partner vind het helemaal leuk dat ik contact heb met zijn moeder per mail en dat zijn moeder mij ook belt op tijden waarvan ze weet dat hij weg is, dus dat ze echt voor mij belt (dat is hem nog nooit overkomen in zijn leven met exen...), dus mijn intentie is echt wel goed mbt tot zijn ouders.
maandag 11 augustus 2008 om 17:07
Pfffft. Wat een situatie! Dat je het nog trekt..
Wat me heel erg opvalt is dat je vriend nu duidelijk aangeeft: 'Ik ben het zat'. Maar ehm.. What about you?! Is er überhaupt wel plaats voor jouw gevoelens in dit verhaal? Ik heb het idee dat daar alleen plaats voor is, wanneer het in het straatje van pa, ma of vriend past. Heel sociaal...
Mijn haren gaan er van overeind staan. Wat een belachelijke uitspraken. 'Er is vast wel een vrouw die dit wel pikt'. Pardon? Misschien moet vriend eens goed naar zichzelf kijken!
En verder... Dit kun je niet veranderen. Als ze jou al zo geweldig vinden en het levert alsnog dit resultaat op... Deze mensen hebben niet zomaar een bord, maar een meter dik gewapend beton voor hun hoofd!
Wat me heel erg opvalt is dat je vriend nu duidelijk aangeeft: 'Ik ben het zat'. Maar ehm.. What about you?! Is er überhaupt wel plaats voor jouw gevoelens in dit verhaal? Ik heb het idee dat daar alleen plaats voor is, wanneer het in het straatje van pa, ma of vriend past. Heel sociaal...
Mijn haren gaan er van overeind staan. Wat een belachelijke uitspraken. 'Er is vast wel een vrouw die dit wel pikt'. Pardon? Misschien moet vriend eens goed naar zichzelf kijken!
En verder... Dit kun je niet veranderen. Als ze jou al zo geweldig vinden en het levert alsnog dit resultaat op... Deze mensen hebben niet zomaar een bord, maar een meter dik gewapend beton voor hun hoofd!
