Relaties
alle pijlers
35+ en vrijgezel
maandag 18 augustus 2008 om 20:08
Mijn collega's op het werk zijn allemaal eind 20 en/of 30+. Ze hebben allemaal een gezin/partner, kinderen, huisje, boomje en twee auto's. Zelf ben ik nog vrijgezel, heb het prima voor elkaar, ga regelmatig alleen op vakantie en geniet volop van het leven. Toch voel ik de druk, met name door mijn collega's (lees omgeving), om een partner te zoeken, te trouwen en kinderen te krijgen. Het lijkt wel of men het vreemd vindt dat ik als dertiger nog vrijgezel ben. Zo raar is het toch niet om als 30+ alleen te zijn. Zijn er nog meer mensen die dit herkennen?
dinsdag 19 augustus 2008 om 10:42
quote:eve76 schreef op 19 augustus 2008 @ 10:18:
El ninjo
ik vind je ook nogal zwart-wit hoor. Schijnbaar ga jij met mensen om die het alleen maar over hun kinderen kunnen hebben en/ of niets meer kunnen ondernemen vanwege de kinderen. Jij wijst schijbaar gewoon mensen af omdat ze een gezin hebben en dat vind ik erg vreemd en bovendien een vooroordeel! Je denkt schijnbaar precies te weten hoe die mensen in elkaar zitten ofzo???
Je kunt 't ook andersom beredeneren. Mensen die eenmaal aan de kinderen gaan wijzen hun vroegere hechte vriendschappen af (tenzij die in dezelfde richting mee evolueren), omdat zij nu eenmaal een andere weg verkiezen in te gaan die voor 'n groot deel om kinderen draait en waarbij zij nieuwe vriendschappen aangaan met mensen die zij door hun kinderen ontmoeten (bij de kinderopvang, school, sportclubjes etc). Zij laten net zo goed hun voormalige vriendschappen verwateren doordat hun belangen elders komen te liggen.
Ik heb er geen moeite mee dat mensen een andere weg op gaan, maar vind het vreemd dat je dan verwacht dat mensen je achter je reet blijven aanlopen als zij dat doen. Diegene die niet voor kinderen kiest heeft ook een eigen leven en daar passen dus beter mensen in met dezelfde raakvlakken, geen mensen bij wie het altijd passen en meten is om 'n keertje wat af te kunnen spreken.
Dat mensen met kinderen vrienden krijgen die ook kinderen hebben en waarmee zij dus veel meer raakvlakken hebben wordt normaal gevonden, dus toch net zo logisch dat mensen die niet voor kinderen kiezen ook vriendschappen aangaan met mensen die ook niet voor kinderen gekozen hebben?
El ninjo
ik vind je ook nogal zwart-wit hoor. Schijnbaar ga jij met mensen om die het alleen maar over hun kinderen kunnen hebben en/ of niets meer kunnen ondernemen vanwege de kinderen. Jij wijst schijbaar gewoon mensen af omdat ze een gezin hebben en dat vind ik erg vreemd en bovendien een vooroordeel! Je denkt schijnbaar precies te weten hoe die mensen in elkaar zitten ofzo???
Je kunt 't ook andersom beredeneren. Mensen die eenmaal aan de kinderen gaan wijzen hun vroegere hechte vriendschappen af (tenzij die in dezelfde richting mee evolueren), omdat zij nu eenmaal een andere weg verkiezen in te gaan die voor 'n groot deel om kinderen draait en waarbij zij nieuwe vriendschappen aangaan met mensen die zij door hun kinderen ontmoeten (bij de kinderopvang, school, sportclubjes etc). Zij laten net zo goed hun voormalige vriendschappen verwateren doordat hun belangen elders komen te liggen.
Ik heb er geen moeite mee dat mensen een andere weg op gaan, maar vind het vreemd dat je dan verwacht dat mensen je achter je reet blijven aanlopen als zij dat doen. Diegene die niet voor kinderen kiest heeft ook een eigen leven en daar passen dus beter mensen in met dezelfde raakvlakken, geen mensen bij wie het altijd passen en meten is om 'n keertje wat af te kunnen spreken.
Dat mensen met kinderen vrienden krijgen die ook kinderen hebben en waarmee zij dus veel meer raakvlakken hebben wordt normaal gevonden, dus toch net zo logisch dat mensen die niet voor kinderen kiezen ook vriendschappen aangaan met mensen die ook niet voor kinderen gekozen hebben?
dinsdag 19 augustus 2008 om 10:54
Ik ben 26, single (ben eigenlijk altijd single... op af en toe een scharrel na) en kom nu al in de fase dat veel vriend(inn)en samenwonen, trouwen, zwanger worden etc.
Heb beetje nieuwe vrienden gezocht (ook omdat ik zelf verhuisd was en nu wat verder bij 'de koppels' vandaan woon). Daarmee ga ik stappen, naar concerten, spontaan avondjes weg, etc.
Ik heb het geluk dat ik bij vrijwel al mijn gesettelde vrienden met zowel hem als haar goed kan opschieten (soms waren ze beiden al met mij bevriend voordat ze een stel werden) dus ik blijf nog steeds met plezier op bezoek komen.
Ook ga ik op kraamvisite als er een kleintje geboren wordt.
Of de vriendschappen blijven, weet je nooit van tevoren, maar op deze manier zal het in ieder geval niet aan mij liggen.
Overigens vind ik kinderen best leuk, dat maakt het ook makkelijker langs te blijven gaan (als je een hekel hebt aan kinderen lijkt het me lastiger).
Wel merk ik wat onbegrip soms: ben je al een ander huis aan het zoeken? Wil je nu weer op reis? Zou je niet een vaste baan zoeken?
Tja... ieder zijn leven
En Powerwoman, als je zelf niet op zoek bent naar een partner, dan is dat toch prima! Misschien kun je daar naar je omgeving toe duidelijk in zijn, dat jij niet iemand nodig hebt om gelukkig te zijn, dat je je leven prima vindt zo.
Heb beetje nieuwe vrienden gezocht (ook omdat ik zelf verhuisd was en nu wat verder bij 'de koppels' vandaan woon). Daarmee ga ik stappen, naar concerten, spontaan avondjes weg, etc.
Ik heb het geluk dat ik bij vrijwel al mijn gesettelde vrienden met zowel hem als haar goed kan opschieten (soms waren ze beiden al met mij bevriend voordat ze een stel werden) dus ik blijf nog steeds met plezier op bezoek komen.
Ook ga ik op kraamvisite als er een kleintje geboren wordt.
Of de vriendschappen blijven, weet je nooit van tevoren, maar op deze manier zal het in ieder geval niet aan mij liggen.
Overigens vind ik kinderen best leuk, dat maakt het ook makkelijker langs te blijven gaan (als je een hekel hebt aan kinderen lijkt het me lastiger).
Wel merk ik wat onbegrip soms: ben je al een ander huis aan het zoeken? Wil je nu weer op reis? Zou je niet een vaste baan zoeken?
Tja... ieder zijn leven
En Powerwoman, als je zelf niet op zoek bent naar een partner, dan is dat toch prima! Misschien kun je daar naar je omgeving toe duidelijk in zijn, dat jij niet iemand nodig hebt om gelukkig te zijn, dat je je leven prima vindt zo.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 19 augustus 2008 om 11:21
Nou ik kan zeggen dat ik en niemand van mijn vrienden de verwachting hebben dat ze achter je kont moeten aanlopen en wat betreft het maken van afspraken daar hebben mijn single vriendinnen soms net zoveel moeite mee (qua agendagebeuren) vanwege drukte.
Ik en mijn vriendinnen (en vrienden) zien het gelukkig niet zo als een belemmering om met elkaar om te gaan en die werelden heb ik dan in iedergeval nooit als gescheiden ervaren hoor!
Waarom zou dat zo moeten zijn, dat vraag ik me echt af. De vrouwen met kinderen die ik ken (de uitzondering daargelaten natuurlijk) praten echt niet de hele dag over kinderen en of gaan op vakantie naar een camping in Frankrijk.
Ik vind het jammer dat je het zo uitelkaar trekt want naar mijn idee heeft het meer te maken met dat je een bepaald type mens gewoon niet leuk vindt (en daar is niets mis mee hoor) maar dit hang je dan op aan het al dan niet hebben van een relatie en of kinderen.
Ik en mijn vriendinnen (en vrienden) zien het gelukkig niet zo als een belemmering om met elkaar om te gaan en die werelden heb ik dan in iedergeval nooit als gescheiden ervaren hoor!
Waarom zou dat zo moeten zijn, dat vraag ik me echt af. De vrouwen met kinderen die ik ken (de uitzondering daargelaten natuurlijk) praten echt niet de hele dag over kinderen en of gaan op vakantie naar een camping in Frankrijk.
Ik vind het jammer dat je het zo uitelkaar trekt want naar mijn idee heeft het meer te maken met dat je een bepaald type mens gewoon niet leuk vindt (en daar is niets mis mee hoor) maar dit hang je dan op aan het al dan niet hebben van een relatie en of kinderen.
dinsdag 19 augustus 2008 om 11:39
quote:eve76 schreef op 19 augustus 2008 @ 11:21:
Nou ik kan zeggen dat ik en niemand van mijn vrienden de verwachting hebben dat ze achter je kont moeten aanlopen en wat betreft het maken van afspraken daar hebben mijn single vriendinnen soms net zoveel moeite mee (qua agendagebeuren) vanwege drukte.
Ik en mijn vriendinnen (en vrienden) zien het gelukkig niet zo als een belemmering om met elkaar om te gaan en die werelden heb ik dan in iedergeval nooit als gescheiden ervaren hoor!
Waarom zou dat zo moeten zijn, dat vraag ik me echt af. De vrouwen met kinderen die ik ken (de uitzondering daargelaten natuurlijk) praten echt niet de hele dag over kinderen en of gaan op vakantie naar een camping in Frankrijk.
Ik vind het jammer dat je het zo uitelkaar trekt want naar mijn idee heeft het meer te maken met dat je een bepaald type mens gewoon niet leuk vindt (en daar is niets mis mee hoor) maar dit hang je dan op aan het al dan niet hebben van een relatie en of kinderen.Maar het werkt toch gewoon 2 kanten op? Die anderen kiezen er voor een andere levensrichting te kiezen en daarbij doen ze ook nieuwe vriendschappen op met mensen die veel beter passen bij die fase in hun leven en waarmee zij meer raakvlakken delen. Je kunt wel contact blijven houden, maar het contact vermindert en verwatert want ook ik blijf niet stil zitten en verkies dus óók mensen waarmee ik meer raakvlakken heb. En daar zitten uiteraard ook stellen bij, maar dat zijn ook mensen met 'n beetje dezelfde interessesfeer.
Nou ik kan zeggen dat ik en niemand van mijn vrienden de verwachting hebben dat ze achter je kont moeten aanlopen en wat betreft het maken van afspraken daar hebben mijn single vriendinnen soms net zoveel moeite mee (qua agendagebeuren) vanwege drukte.
Ik en mijn vriendinnen (en vrienden) zien het gelukkig niet zo als een belemmering om met elkaar om te gaan en die werelden heb ik dan in iedergeval nooit als gescheiden ervaren hoor!
Waarom zou dat zo moeten zijn, dat vraag ik me echt af. De vrouwen met kinderen die ik ken (de uitzondering daargelaten natuurlijk) praten echt niet de hele dag over kinderen en of gaan op vakantie naar een camping in Frankrijk.
Ik vind het jammer dat je het zo uitelkaar trekt want naar mijn idee heeft het meer te maken met dat je een bepaald type mens gewoon niet leuk vindt (en daar is niets mis mee hoor) maar dit hang je dan op aan het al dan niet hebben van een relatie en of kinderen.Maar het werkt toch gewoon 2 kanten op? Die anderen kiezen er voor een andere levensrichting te kiezen en daarbij doen ze ook nieuwe vriendschappen op met mensen die veel beter passen bij die fase in hun leven en waarmee zij meer raakvlakken delen. Je kunt wel contact blijven houden, maar het contact vermindert en verwatert want ook ik blijf niet stil zitten en verkies dus óók mensen waarmee ik meer raakvlakken heb. En daar zitten uiteraard ook stellen bij, maar dat zijn ook mensen met 'n beetje dezelfde interessesfeer.
dinsdag 19 augustus 2008 om 12:05
Ja kijk ik vind het heel erg logisch dat je vriendschappen sluit met mensen die dezelfde raakvlakken hebben maar voor mij geldt dat dit veel meer te maken heeft met wat voor mens iemand is dan of iemand al dan niet een gezin of een relatie heeft.
Naar mijn idee heb je gewoon verschillende soorten vriendschappen die allemaal zo z'n waarde hebben in mijn leven dan in iedergeval. Zo heb je mensen die voor even in je leven zijn en mensen die altijd zo'n beetje vrienden blijven en ik heb ervaren dat dit dan weer vaak niet de mensen zijn van wie je het had verwacht.
Nou heel verhaal maar eigenlijk vraag ik me gewoon af of je mensen die in je leven komen dan vooraf al be(ver) oordeelt op het feit dat ze kinderen of een gezin hebben of op het mens dat ze zijn (eeeh nou je snapt wat ik bedoel).
En wat zegt jou dat dan als iemand wel kiest voor een ander leven, is dat dan zwak of burgerlijk (om maar even een woord uit de oude doos te gebruiken)???
Ben benieuwd
Naar mijn idee heb je gewoon verschillende soorten vriendschappen die allemaal zo z'n waarde hebben in mijn leven dan in iedergeval. Zo heb je mensen die voor even in je leven zijn en mensen die altijd zo'n beetje vrienden blijven en ik heb ervaren dat dit dan weer vaak niet de mensen zijn van wie je het had verwacht.
Nou heel verhaal maar eigenlijk vraag ik me gewoon af of je mensen die in je leven komen dan vooraf al be(ver) oordeelt op het feit dat ze kinderen of een gezin hebben of op het mens dat ze zijn (eeeh nou je snapt wat ik bedoel).
En wat zegt jou dat dan als iemand wel kiest voor een ander leven, is dat dan zwak of burgerlijk (om maar even een woord uit de oude doos te gebruiken)???
Ben benieuwd
dinsdag 19 augustus 2008 om 12:28
quote:eve76 schreef op 19 augustus 2008 @ 12:05:
Nou heel verhaal maar eigenlijk vraag ik me gewoon af of je mensen die in je leven komen dan vooraf al be(ver) oordeelt op het feit dat ze kinderen of een gezin hebben of op het mens dat ze zijn (eeeh nou je snapt wat ik bedoel).
'k Denk niet omdat ze al 'n gezin hebben, maar omdat ik ze simpelweg niet tegenkom waar ik naartoe ga. En ik zoek het ook niet bewust op, waarom zou ik?
En natuurlijk speelt het hebben van 'n kind wel een grote rol bij hoe iemand verder in 't leven staat. Het is toch 'n grote verantwoording die ze meestal op de eerste plaats laten komen en waar andere dingen voor moeten wijken. Begrijp ik best en heb daar ook geen moeite mee, maar vind het ook niet nodig om er dan zelf wél veel energie in te blijven steken. Die energie besteed ik liever aan de vriendschappen waar ik op dit moment ook veel voor terugkrijg. En dat wil niet zeggen dat mijn jeugdvrienden helemaal uit mijn leven zijn verdwenen, de klik is er nog steeds als we elkaar 'n keer sporadisch zien, maar van een vriendschap waarbij je elkaar regelmatig ziet/mailt is op dit moment gewoon geen sprake, maar ik zie best de mogelijkheid dat dat terugkomt als de kids eenmaal hun eigen plan trekken.
Nou heel verhaal maar eigenlijk vraag ik me gewoon af of je mensen die in je leven komen dan vooraf al be(ver) oordeelt op het feit dat ze kinderen of een gezin hebben of op het mens dat ze zijn (eeeh nou je snapt wat ik bedoel).
'k Denk niet omdat ze al 'n gezin hebben, maar omdat ik ze simpelweg niet tegenkom waar ik naartoe ga. En ik zoek het ook niet bewust op, waarom zou ik?
En natuurlijk speelt het hebben van 'n kind wel een grote rol bij hoe iemand verder in 't leven staat. Het is toch 'n grote verantwoording die ze meestal op de eerste plaats laten komen en waar andere dingen voor moeten wijken. Begrijp ik best en heb daar ook geen moeite mee, maar vind het ook niet nodig om er dan zelf wél veel energie in te blijven steken. Die energie besteed ik liever aan de vriendschappen waar ik op dit moment ook veel voor terugkrijg. En dat wil niet zeggen dat mijn jeugdvrienden helemaal uit mijn leven zijn verdwenen, de klik is er nog steeds als we elkaar 'n keer sporadisch zien, maar van een vriendschap waarbij je elkaar regelmatig ziet/mailt is op dit moment gewoon geen sprake, maar ik zie best de mogelijkheid dat dat terugkomt als de kids eenmaal hun eigen plan trekken.
zondag 24 augustus 2008 om 11:36
Hoi Powerwoman,
leuk je hier ook te zien. Ik ben 36 en nog altijd singel. Eigenlijk nooit echt een serieuze relatie gehad, op 1x na die ik meer had omdat dat zo hoorde. Ik was doodongelukkig in die relatie. Ben dan ook trots op mezelf dat ik uiteindelijk de kracht had om er een einde aan te maken. Sinds dien wel scharrels gehad, maar nooit langer dan een aantal maanden. De redenen dat die relaties eindigden waren divers, soms van de andere zijde, soms van de mijne.
Ik heb ook lang de druk van mijn omgeving gevoeld, doordat iedereen altijd maar zei dat ze het niet begrepen dat zo'n leuke gezellige meid nog alleen was.
Tegenwoordig heb ik geaccepteerd dat ik alleen ben en ben daar ook echt gelukkig mee. Dat zeg ik nu ook tegen mensen als die daar weer eens over beginnen.
Ik sluit het niet uit dat ik ooit een relatie krijg. Toch ben ik niet meer op zoek en heb ik op dit moment het gevoel dat als ik een relatie krijg het een LAT-relatie wordt omdat ik mijn eigen plekje gewoon lekker voor mezelf wil houden.
De training waar ik in je andere topic over schreef heeft ook hier aan bijgedragen.
Ik ben gewoon gelukkig met mezelf en met wat ik heb en dat is voor mij genoeg.
Veel succes met het accepteren van jezelf en de acceptatie van je omgeving van jou leven.
Liefs Lievertje
leuk je hier ook te zien. Ik ben 36 en nog altijd singel. Eigenlijk nooit echt een serieuze relatie gehad, op 1x na die ik meer had omdat dat zo hoorde. Ik was doodongelukkig in die relatie. Ben dan ook trots op mezelf dat ik uiteindelijk de kracht had om er een einde aan te maken. Sinds dien wel scharrels gehad, maar nooit langer dan een aantal maanden. De redenen dat die relaties eindigden waren divers, soms van de andere zijde, soms van de mijne.
Ik heb ook lang de druk van mijn omgeving gevoeld, doordat iedereen altijd maar zei dat ze het niet begrepen dat zo'n leuke gezellige meid nog alleen was.
Tegenwoordig heb ik geaccepteerd dat ik alleen ben en ben daar ook echt gelukkig mee. Dat zeg ik nu ook tegen mensen als die daar weer eens over beginnen.
Ik sluit het niet uit dat ik ooit een relatie krijg. Toch ben ik niet meer op zoek en heb ik op dit moment het gevoel dat als ik een relatie krijg het een LAT-relatie wordt omdat ik mijn eigen plekje gewoon lekker voor mezelf wil houden.
De training waar ik in je andere topic over schreef heeft ook hier aan bijgedragen.
Ik ben gewoon gelukkig met mezelf en met wat ik heb en dat is voor mij genoeg.
Veel succes met het accepteren van jezelf en de acceptatie van je omgeving van jou leven.
Liefs Lievertje
maandag 25 augustus 2008 om 09:46
maandag 25 augustus 2008 om 18:12
Het gekke is dat vooral mensen in mijn omgeving bepaalde verwachtingen hebben. Blijkbaar moet je in deze maatschappij een partner hebben anders wordt er raar tegen je aan gekeken. Ik moet dan ook altijd een glimlach onderdrukken als ik hoor dat mensen die dit soort opmerkingen maken na jaren bij elkaar te zijn geweest ook single zijn geworden. Oeps, daar hadden ze geen rekening mee gehouden.
maandag 25 augustus 2008 om 21:18
Ik vind ook dat er twee groepen worden aangepraat in dit topic; singles en moeders.
Zelf ben ik moeder van twee kids en samenwonend. Ik heb vriendinnen met kinderen en single vriendinnen. En met mijn single vriendinnen gaat het gesprek echt niet alleen over mijn kids. Het gaat om raakvlakken maar ik heb naast mijn gezin ook andere raakvlakken die ik oa deel met mijn single vriendinnen.
Het kan echt wel.
Sal
Zelf ben ik moeder van twee kids en samenwonend. Ik heb vriendinnen met kinderen en single vriendinnen. En met mijn single vriendinnen gaat het gesprek echt niet alleen over mijn kids. Het gaat om raakvlakken maar ik heb naast mijn gezin ook andere raakvlakken die ik oa deel met mijn single vriendinnen.
Het kan echt wel.
Sal
maandag 25 augustus 2008 om 22:51
Om nog even bij je OP te blijven,
ik ben vanaf mijn 19e tot een paar maanden geleden altijd in relaties geweest (3 lange direct achter elkaar) en ik vind het voorlopig even genoeg zo. Ik ben nu 32, bijna 33 trouwens.
Mijn collega's echter, vinden dat het weer hoogste tijd wordt dat ik aan de man ga...Elke nieuwe single man die ze zien moet aan een keuring onderworpen worden, want misschien geschikt voor mij.
Ik wordt er nu al moe van. Op mijn 35e zal ik wel wanhopig aan gepraat zijn, denk ik.
Salle, ik heb niet het idee dat er 2 groepen worden aangepraat.
ik ben vanaf mijn 19e tot een paar maanden geleden altijd in relaties geweest (3 lange direct achter elkaar) en ik vind het voorlopig even genoeg zo. Ik ben nu 32, bijna 33 trouwens.
Mijn collega's echter, vinden dat het weer hoogste tijd wordt dat ik aan de man ga...Elke nieuwe single man die ze zien moet aan een keuring onderworpen worden, want misschien geschikt voor mij.
Ik wordt er nu al moe van. Op mijn 35e zal ik wel wanhopig aan gepraat zijn, denk ik.
Salle, ik heb niet het idee dat er 2 groepen worden aangepraat.
dinsdag 26 augustus 2008 om 11:48
Ik heb ook niet het idee dat hier 2 groepen aangepraat worden. Het is alleen bij sommige mensen zo dat die vanaf dat ze kinderen hebben ze alleen daar nog over kunnen praten. Dat is gewoon een feit. En als singel zonder kids heb je dan inderdaad geen raakvlakken meer.
Gelukkig bestaan er ook moeders die wel buiten hun kinderen/gezinsleven nog hun interesses en leven behouden en met die mensen kun je dan ook als singel nog een vriendschap behouden omdat je dan dus wel raakvlakken hebt.
Verder ken ik inderdaad dat idee dat je aan de man moet volgens je collega's. Ik heb dat ook gehad toen ik nog in de buitendienst op de trein liep, tegenwoordig op kantoor is dat een stuk minder omdat ik nu minder verschillende mensen tegen kom
Gelukkig ben ik daar altijd lakoniek mee omgegaan en heb dan ook vaak tegen collega's (voornamelijk mannen) gezegd dat als die vent dan zo leuk is zij er zelf iets mee moesten beginnen. Nou dat werd niet in dank afgenomen omdat zij toch echt hetro en getrouwd waren, maar de boodschap was duidelijk dat ik niet geinteresseerd was in hun keuzes voor mij.
Gelukkig bestaan er ook moeders die wel buiten hun kinderen/gezinsleven nog hun interesses en leven behouden en met die mensen kun je dan ook als singel nog een vriendschap behouden omdat je dan dus wel raakvlakken hebt.
Verder ken ik inderdaad dat idee dat je aan de man moet volgens je collega's. Ik heb dat ook gehad toen ik nog in de buitendienst op de trein liep, tegenwoordig op kantoor is dat een stuk minder omdat ik nu minder verschillende mensen tegen kom
Gelukkig ben ik daar altijd lakoniek mee omgegaan en heb dan ook vaak tegen collega's (voornamelijk mannen) gezegd dat als die vent dan zo leuk is zij er zelf iets mee moesten beginnen. Nou dat werd niet in dank afgenomen omdat zij toch echt hetro en getrouwd waren, maar de boodschap was duidelijk dat ik niet geinteresseerd was in hun keuzes voor mij.
vrijdag 29 augustus 2008 om 21:00
Hallo iedereen, ben weer terug van vakantie en ja ik ben alleen weggeweest. Het was heerlijk en soms denk ik, waar maak je je druk om. Ik ben gelukkig alleen en daar draait het volgens mij om, toch. Dat je gelukig bent, met of zonder partner. Ik heb een goed leven en dank de heer op mijn knietjes voor alles wat ik heb en waar ik van mag genieten.
Sterker nog, ik heb al heel lang een goede relatie met mezelf en dat is het belangrijkste.
Sterker nog, ik heb al heel lang een goede relatie met mezelf en dat is het belangrijkste.
vrijdag 29 augustus 2008 om 23:51
Powerwoman: wat ben ik jaloers op jouw goede relatie met jezelf! Daar zou ik ook wat voor geven hoor. Heb zelf 20 jaar achter elkaar relaties gehad en ben mezelf een beetje kwijt.
Laat de mensen maar kletsen hoor! Als jij je gelukkig voelt moet je gewoon je eigen weg lekker blijven volgen.
Oh ja, ben overigens wel een moeder en heb zelf een aantal contacten verbroken met andere moeders omdat die het alleen over hun kinderen konden hebben. Net alsof je zelf geen mens meer bent als je moeder bent. Godzijdank zijn er zowel moeders als singel vriendinnen waarmee je nog wel leuke gesprekken kunt hebben over andere dingen dan kinderen (dat ik mijn kind het belangrijkste in mijn leven vind, dat blijft ook wel als ik er niet over praat! Is ook een bewuste keuze geweest dat ik dat niet wilde)
Laat de mensen maar kletsen hoor! Als jij je gelukkig voelt moet je gewoon je eigen weg lekker blijven volgen.
Oh ja, ben overigens wel een moeder en heb zelf een aantal contacten verbroken met andere moeders omdat die het alleen over hun kinderen konden hebben. Net alsof je zelf geen mens meer bent als je moeder bent. Godzijdank zijn er zowel moeders als singel vriendinnen waarmee je nog wel leuke gesprekken kunt hebben over andere dingen dan kinderen (dat ik mijn kind het belangrijkste in mijn leven vind, dat blijft ook wel als ik er niet over praat! Is ook een bewuste keuze geweest dat ik dat niet wilde)
vrijdag 29 augustus 2008 om 23:54
Ik ben tegenwoordig zelfs 39 plus en zo happy als maar zijn kan, moederziel alleen. Heb voor het laatst iemand over de vloer gehad in, ik schat, 1996. Waarschijnlijk zit ie nu nog steeds op die stoel in de kelder met die vaatdoek in zijn mond gepropt Dat doet iemand geen tweede keer, zomaar gezellig mijn leven binnenstappen.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 31 augustus 2008 om 22:32
quote:powerwoman schreef op 18 augustus 2008 @ 20:35:
[...]
Ik begrijp dat ook niet. Laatst zei iemand tegen mij, je hebt alles mee, maar toch ben je nog vrijgezel. Er moet dus wel iets mis met jou zijn. Wat een mega-eikel. Dit gedrocht wist trouwens niet dat ik had gehoord dat hij z'n vrouw bedroog.Kómt die brief!
[...]
Ik begrijp dat ook niet. Laatst zei iemand tegen mij, je hebt alles mee, maar toch ben je nog vrijgezel. Er moet dus wel iets mis met jou zijn. Wat een mega-eikel. Dit gedrocht wist trouwens niet dat ik had gehoord dat hij z'n vrouw bedroog.Kómt die brief!
maandag 1 september 2008 om 10:07
quote:Very Cherry schreef op 29 augustus 2008 @ 23:54:
Ik ben tegenwoordig zelfs 39 plus en zo happy als maar zijn kan, moederziel alleen. Heb voor het laatst iemand over de vloer gehad in, ik schat, 1996. Waarschijnlijk zit ie nu nog steeds op die stoel in de kelder met die vaatdoek in zijn mond gepropt Dat doet iemand geen tweede keer, zomaar gezellig mijn leven binnenstappen.
Ik ben tegenwoordig zelfs 39 plus en zo happy als maar zijn kan, moederziel alleen. Heb voor het laatst iemand over de vloer gehad in, ik schat, 1996. Waarschijnlijk zit ie nu nog steeds op die stoel in de kelder met die vaatdoek in zijn mond gepropt Dat doet iemand geen tweede keer, zomaar gezellig mijn leven binnenstappen.
donderdag 4 september 2008 om 22:20
Ik ben nu geen vrijgezel, maar ben het lang wel geweest. En omg. kan inderdaad wel raar reageren alsof er iets vreselijk mis met je is.
*Wat koop jij een huis in je eentje?
*Ja ik zou er niet zoveel aan verbouwens als je straks iemand vind met wie je wil samen wonen
*Hoe kan dat nou je bent zo'n leuk en knap meisje, ben je misschien lesbisch?
en mijn favoriet,
* Jij kan toch zo een vent krijgen zo'n lekker ding als jij....
dan zei ik ja hoor ik ga zo even naar de supermarkt en dan trek ik er eentje uit het rek.....
ach ik was toen ook heel happy alles allemaal van mij, mijn verdienste, mijn troep en van niemand anders...
*Wat koop jij een huis in je eentje?
*Ja ik zou er niet zoveel aan verbouwens als je straks iemand vind met wie je wil samen wonen
*Hoe kan dat nou je bent zo'n leuk en knap meisje, ben je misschien lesbisch?
en mijn favoriet,
* Jij kan toch zo een vent krijgen zo'n lekker ding als jij....
dan zei ik ja hoor ik ga zo even naar de supermarkt en dan trek ik er eentje uit het rek.....
ach ik was toen ook heel happy alles allemaal van mij, mijn verdienste, mijn troep en van niemand anders...
