Kinderen
alle pijlers
Moeder van een engeltje.
maandag 25 augustus 2008 om 17:15
Sinds afgelopen vrijdag ook een trotse mama van een prachtig engeltje. Na 22 weken de zwangersachap helaas afgebroken vanwege een ernstige afwijking, geconstateerd op de 20-weken echo. Toch voel ik me echt moeder van onze eerste.
Ik lees dat het bij jullie al wat langer geleden is en wil graag weten of dit verdriet echt een plaatsje kan krijgen, want dat zie ik nu (natuurlijk) nog niet.....
Ik lees dat het bij jullie al wat langer geleden is en wil graag weten of dit verdriet echt een plaatsje kan krijgen, want dat zie ik nu (natuurlijk) nog niet.....
maandag 25 augustus 2008 om 23:57
voor jullie allemaal!
Ik ben sinds september 2003 mama van twee engeltjes, ze zijn met 23 weken geboren en na een paar uur overleden.
Het is nu bijna 5 jaar geleden en het verdriet heeft zijn plekje in ons leven gekregen, ook dankzij de twee kindjes die we daarna nog hebben mogen krijgen.
Dus ja, het verdriet en de pijn zullen hun plekje in je leven vinden. Het is voortaan een deel van jou, er zal geen dag voorbij gaan dat je niet aan je kleine engeltje zal denken. Op een dag kan je weer schaterlachen, genieten van kleine dingen. Het kost tijd, veel tijd. Geef het die tijd, dan komt het vanzelf. Heel veel sterkte!
Ik ben sinds september 2003 mama van twee engeltjes, ze zijn met 23 weken geboren en na een paar uur overleden.
Het is nu bijna 5 jaar geleden en het verdriet heeft zijn plekje in ons leven gekregen, ook dankzij de twee kindjes die we daarna nog hebben mogen krijgen.
Dus ja, het verdriet en de pijn zullen hun plekje in je leven vinden. Het is voortaan een deel van jou, er zal geen dag voorbij gaan dat je niet aan je kleine engeltje zal denken. Op een dag kan je weer schaterlachen, genieten van kleine dingen. Het kost tijd, veel tijd. Geef het die tijd, dan komt het vanzelf. Heel veel sterkte!
dinsdag 26 augustus 2008 om 15:05
Ik ben begin juli mijn zoontje na een zwangerschap van bijna 42 weken verloren. Nu iets meer dan 7 weken geleden.
Hij was gezond, maar ik blijk zwangerschapsdiabetes te hebben gehad waardoor hij bijna 11 pond was. Helaas was de placenta niet op zijn omvang berekend en heeft hij op het allerlaatste moment (3 dagen voordat de bevalling ingeleid zou worden) zuurstofgebrek gehad waardoor hij is overleden.
Het ergste is dat dit op een CTG wat 2 dagen daarvoor gemaakt is achteraf toch al te zien was. De arts-assistente heeft dit echter niet goed geïnterpreteerd en zij is niet gecontroleerd door haar supervisor. We zijn dus naar huis gestuurd terwijl dit niet had gemogen...
In de brief van het ziekenhuis die we hebben gekregen staat zwart op wit dat zijn dood wellicht voorkomen had kunnen worden als het CTG diezelfde avond was herhaald en de bevalling eerder ingeleid was. Hard, héél hard!
Het is heel moeilijk, maar we proberen niet in onze woede te blijven hangen. We schieten met boosheid niets op, en krijgen ons kindje er niet mee terug. We proberen postitief te blijven en naar de toekomst te kijken, maar we missen onze kleine vent en het leven wat we met hem zouden moeten hebben enorm!
Toch kunnen we nog steeds genieten van de mooie dingen in ons leven. We hebben vanaf het begin geprobeerd om dit verdriet los te zien van alle mooie dingen die het leven te bieden heeft en waar we dankbaar voor kunnen zijn. Deze gebeurtenis heeft bijvoorbeeld onze toch al zo sterke relatie nóg sterker gemaakt!
We kunnen nu al weer lachen en genieten, ondanks de verdrietige momenten die er nog bijna iedere dag zijn. Het feit dat je jezelf af en toe toestaat te lachen, maakt die verdrietige momenten draaglijker, omdat je weet dat er ook weer goede momenten zullen komen!
Hij was gezond, maar ik blijk zwangerschapsdiabetes te hebben gehad waardoor hij bijna 11 pond was. Helaas was de placenta niet op zijn omvang berekend en heeft hij op het allerlaatste moment (3 dagen voordat de bevalling ingeleid zou worden) zuurstofgebrek gehad waardoor hij is overleden.
Het ergste is dat dit op een CTG wat 2 dagen daarvoor gemaakt is achteraf toch al te zien was. De arts-assistente heeft dit echter niet goed geïnterpreteerd en zij is niet gecontroleerd door haar supervisor. We zijn dus naar huis gestuurd terwijl dit niet had gemogen...
In de brief van het ziekenhuis die we hebben gekregen staat zwart op wit dat zijn dood wellicht voorkomen had kunnen worden als het CTG diezelfde avond was herhaald en de bevalling eerder ingeleid was. Hard, héél hard!
Het is heel moeilijk, maar we proberen niet in onze woede te blijven hangen. We schieten met boosheid niets op, en krijgen ons kindje er niet mee terug. We proberen postitief te blijven en naar de toekomst te kijken, maar we missen onze kleine vent en het leven wat we met hem zouden moeten hebben enorm!
Toch kunnen we nog steeds genieten van de mooie dingen in ons leven. We hebben vanaf het begin geprobeerd om dit verdriet los te zien van alle mooie dingen die het leven te bieden heeft en waar we dankbaar voor kunnen zijn. Deze gebeurtenis heeft bijvoorbeeld onze toch al zo sterke relatie nóg sterker gemaakt!
We kunnen nu al weer lachen en genieten, ondanks de verdrietige momenten die er nog bijna iedere dag zijn. Het feit dat je jezelf af en toe toestaat te lachen, maakt die verdrietige momenten draaglijker, omdat je weet dat er ook weer goede momenten zullen komen!
donderdag 28 augustus 2008 om 11:37
Vandaag een hele moeilijke dag. Kan eigenlijk alleen maar huilen....
Zaterdag wordt onze Roos gecremeerd, dus ik zal daarom wel zo verdrietig zijn vandaag.
Gelukkig (en niet iedereen zal het met me eens zijn) hebben wij zelf kunnen kiezen om Roos alle pijn te besparen in haar leven. Als ik het verhaal lees van jou AaEmmetje, ben ik toch ongelofelijk onder de indruk van je positivime!
Voor iedereen een dikke knuffel.
Zaterdag wordt onze Roos gecremeerd, dus ik zal daarom wel zo verdrietig zijn vandaag.
Gelukkig (en niet iedereen zal het met me eens zijn) hebben wij zelf kunnen kiezen om Roos alle pijn te besparen in haar leven. Als ik het verhaal lees van jou AaEmmetje, ben ik toch ongelofelijk onder de indruk van je positivime!
Voor iedereen een dikke knuffel.
donderdag 28 augustus 2008 om 11:45
quote:roos2008 schreef op 28 augustus 2008 @ 11:37:
Vandaag een hele moeilijke dag. Kan eigenlijk alleen maar huilen....
Zaterdag wordt onze Roos gecremeerd, dus ik zal daarom wel zo verdrietig zijn vandaag.
Gelukkig (en niet iedereen zal het met me eens zijn) hebben wij zelf kunnen kiezen om Roos alle pijn te besparen in haar leven. Als ik het verhaal lees van jou AaEmmetje, ben ik toch ongelofelijk onder de indruk van je positivime!
Voor iedereen een dikke knuffel.Lieve Roos, wat een verschrikkelijke moeilijk tijd voor jou nu. Wil je alle sterkte wensen voor de komende tijd en hoop dat je zaterdag je kleine schat toch een mooi afscheid kunt geven!
Vandaag een hele moeilijke dag. Kan eigenlijk alleen maar huilen....
Zaterdag wordt onze Roos gecremeerd, dus ik zal daarom wel zo verdrietig zijn vandaag.
Gelukkig (en niet iedereen zal het met me eens zijn) hebben wij zelf kunnen kiezen om Roos alle pijn te besparen in haar leven. Als ik het verhaal lees van jou AaEmmetje, ben ik toch ongelofelijk onder de indruk van je positivime!
Voor iedereen een dikke knuffel.Lieve Roos, wat een verschrikkelijke moeilijk tijd voor jou nu. Wil je alle sterkte wensen voor de komende tijd en hoop dat je zaterdag je kleine schat toch een mooi afscheid kunt geven!
