Kinderen
alle pijlers
Dilemma: stoppen met werken of niet?
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:08
Hallo!
Ik weet het echt niet meer.... wil ik stoppen met werken of niet? Mijn gevoel zegt meestal ja, mijn verstand meestal nee.
Ik zal even de situatie schetsen en wat voors en tegens noemen:
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van bijna 8 maanden. Mijn vriend werkt 4 dagen, ik 2,5 en de bedoeling is vanaf 1 oktober 3 dagen. Ik werk op maandag, woensdag en vrijdag, dochter gaat op maandag en vrijdag naar de opvang en op woensdag is papa thuis.
Hier mijn afweeglijstje:
Voors:
- Lekker thuis zijn met mijn dochtertje (ik vind het heerlijk en het is me heel veel waard).
- Ik vind 3 dagen werken en dus niet bij mijn dochtertje zijn véél te veel. Ik heb het er soms echt moeilijk mee.
- Minder stress voor mij
- Dochter en ik minder vaak ziek. Ze gaat nu sinds 3 maanden naar het kdv, maar is constant verkouden en we hebben ook allemaal de buikgriep te pakken gehad. Voor die tijd waren we haast nooit ziek, nu ben ik altijd wel verkouden of heb hoofdpijn...
- Wij hebben genoeg spaargeld waardoor we, mocht het soms te krap zijn, niet in de problemen komen
- Meer tijd voor het huishouden
- Meer tijd voor sociale contacten
Tegens:
- Geen Papa-dag meer
- Dochter niet meer naar kdv, terwijl ze het er zo leuk vindt (wel zou ze dan met 2 jaar naar de peuterpeelzaal gaan en voor die tijd spreek ik dan af met andere moeders en kinderen)
- Minder inkomsten, alhoewel als ik mijn auto wegdoe en ik de heffingskorting en toeslagen van de belastingdienst krijg, het niet eens zo heel veel scheelt. Maar het uitbetalen van de heffingskorting willen ze ook misschien gaan afschaffen, en dan wordt het wel lastig...
- Tijdelijk geen pensioenopbouw meer voor mij, gat in CV e.d.
- Misschien ga ik het wel helemaal niets vinden... kan ik me nu niets bij voorstellen maar goed. Het zou kunnen natuurlijk.
- Moeilijk om straks weer werk te vinden (al is de kans redelijk aanwezig dat ik bij mijn huidige werkgever dan weer aan de slag kan)
- 2 collega's zijn momenteel zwanger en als ik weg zou gaan, is er in februari helemaal niemand meer die het werk kan doen (kul argument, ik weet het, maar ik zou er wel mee zitten als ik zou opzeggen en mijn werkgever zit hier dan mee)
Er waren nog wel wat punten, misschien kom ik daar nog op (het zwerft her en der in mijn hoofd ).
Graag heb ik wat meningen/ervaringen van jullie hierover. Ik zit hier nu al maanden mee in mijn maag, maar kom er maar niet uit. En het hierover nadenken bezorgt me al een hoop stress op zich. Ik heb al een paar keer de gedachte gehad, klaar met dat gezeur ik blijf gewoon werken... maar het zit me dan toch niet lekker. Dan zou je zeggen, stoppen met werken, maar dat durf ik dus ook niet zomaar...
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Snoopy
Ik weet het echt niet meer.... wil ik stoppen met werken of niet? Mijn gevoel zegt meestal ja, mijn verstand meestal nee.
Ik zal even de situatie schetsen en wat voors en tegens noemen:
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van bijna 8 maanden. Mijn vriend werkt 4 dagen, ik 2,5 en de bedoeling is vanaf 1 oktober 3 dagen. Ik werk op maandag, woensdag en vrijdag, dochter gaat op maandag en vrijdag naar de opvang en op woensdag is papa thuis.
Hier mijn afweeglijstje:
Voors:
- Lekker thuis zijn met mijn dochtertje (ik vind het heerlijk en het is me heel veel waard).
- Ik vind 3 dagen werken en dus niet bij mijn dochtertje zijn véél te veel. Ik heb het er soms echt moeilijk mee.
- Minder stress voor mij
- Dochter en ik minder vaak ziek. Ze gaat nu sinds 3 maanden naar het kdv, maar is constant verkouden en we hebben ook allemaal de buikgriep te pakken gehad. Voor die tijd waren we haast nooit ziek, nu ben ik altijd wel verkouden of heb hoofdpijn...
- Wij hebben genoeg spaargeld waardoor we, mocht het soms te krap zijn, niet in de problemen komen
- Meer tijd voor het huishouden
- Meer tijd voor sociale contacten
Tegens:
- Geen Papa-dag meer
- Dochter niet meer naar kdv, terwijl ze het er zo leuk vindt (wel zou ze dan met 2 jaar naar de peuterpeelzaal gaan en voor die tijd spreek ik dan af met andere moeders en kinderen)
- Minder inkomsten, alhoewel als ik mijn auto wegdoe en ik de heffingskorting en toeslagen van de belastingdienst krijg, het niet eens zo heel veel scheelt. Maar het uitbetalen van de heffingskorting willen ze ook misschien gaan afschaffen, en dan wordt het wel lastig...
- Tijdelijk geen pensioenopbouw meer voor mij, gat in CV e.d.
- Misschien ga ik het wel helemaal niets vinden... kan ik me nu niets bij voorstellen maar goed. Het zou kunnen natuurlijk.
- Moeilijk om straks weer werk te vinden (al is de kans redelijk aanwezig dat ik bij mijn huidige werkgever dan weer aan de slag kan)
- 2 collega's zijn momenteel zwanger en als ik weg zou gaan, is er in februari helemaal niemand meer die het werk kan doen (kul argument, ik weet het, maar ik zou er wel mee zitten als ik zou opzeggen en mijn werkgever zit hier dan mee)
Er waren nog wel wat punten, misschien kom ik daar nog op (het zwerft her en der in mijn hoofd ).
Graag heb ik wat meningen/ervaringen van jullie hierover. Ik zit hier nu al maanden mee in mijn maag, maar kom er maar niet uit. En het hierover nadenken bezorgt me al een hoop stress op zich. Ik heb al een paar keer de gedachte gehad, klaar met dat gezeur ik blijf gewoon werken... maar het zit me dan toch niet lekker. Dan zou je zeggen, stoppen met werken, maar dat durf ik dus ook niet zomaar...
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Snoopy
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:16
Snoopy, over dat ziek zijn, dat gaat weer over. Is even een fase waar zij en jij doorheen moeten. Als je dat nu niet hebt, krijg je dat wel als ze naar creche gaat of naar school. Het is even balen, maar rond een jaar gaat het meestal wel beter.
Vindt je man het vervelend als hij straks niet meer thuis zou kunnen zijn een dag?
En als je besluit te stoppen met werken, hebben jullie dan wel financiele zaken vastliggen (samenlevingscontract etc).
En bedenk ook, je jongste is pas 8 maanden. Je hebt nog genoeg hormonen in je lijf die er ook voor zorgen dat je anders denkt.
(sorry als er dingen dubbel staan, heb niet alle andere reacties gelezen).
Vindt je man het vervelend als hij straks niet meer thuis zou kunnen zijn een dag?
En als je besluit te stoppen met werken, hebben jullie dan wel financiele zaken vastliggen (samenlevingscontract etc).
En bedenk ook, je jongste is pas 8 maanden. Je hebt nog genoeg hormonen in je lijf die er ook voor zorgen dat je anders denkt.
(sorry als er dingen dubbel staan, heb niet alle andere reacties gelezen).
marijemarije wijzigde dit bericht op 26-08-2008 13:17
Reden: woord vergeten
Reden: woord vergeten
% gewijzigd
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:16
En het zou best kunnen zijn dat je het nu moeilijk vindt, je kind een paar dagen alleen laten, maar over een jaartje ofzo zou je het misschien wel fijn vinden. Wat Elska ook zegt: "je hersenen gebruiken". is óók beter voor jezelf, trouwens. Er is aangetoond dat je hersenen achteruit gaan, als je ze te weinig gebruikt. 't is wat
Het klinkt wel fijn en lekker en gezellig, maar wat ga je dan doen, zo'n hele dag thuis? Ik zou gillend gek worden, eerlijk gezegd. En ja, ook ik ga met moeite 's morgens m'n bed uit, maar weet je, het hoort er ook gewoon bij!
Je man werkt toch ook? Die staat ook vast niet fluitend op, 's morgens, maar hij moet ook. Waarom zou jij dan thuis mogen blijven? Hebben mannen geen recht op 'lekker thuis met dochter', en 'ik heb niet zo'n zin'? Ik snap dat nooit dat dit altijd wel bij vrouwen mag en gebeurt. Mannen hebben hierin veel minder keuze, lijkt het, en némen die keuze ook minder.
Ik denk dat je hiermee ook een dilemma schept. Werk hoort erbij, als je zo in het leven staat, is je dilemma zo weg.
Het klinkt wel fijn en lekker en gezellig, maar wat ga je dan doen, zo'n hele dag thuis? Ik zou gillend gek worden, eerlijk gezegd. En ja, ook ik ga met moeite 's morgens m'n bed uit, maar weet je, het hoort er ook gewoon bij!
Je man werkt toch ook? Die staat ook vast niet fluitend op, 's morgens, maar hij moet ook. Waarom zou jij dan thuis mogen blijven? Hebben mannen geen recht op 'lekker thuis met dochter', en 'ik heb niet zo'n zin'? Ik snap dat nooit dat dit altijd wel bij vrouwen mag en gebeurt. Mannen hebben hierin veel minder keuze, lijkt het, en némen die keuze ook minder.
Ik denk dat je hiermee ook een dilemma schept. Werk hoort erbij, als je zo in het leven staat, is je dilemma zo weg.
Later is nu
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:17
Ik zou voorzichtig zijn met het stoppen met werken, persoonlijke ontwikkeling en financiele onafhankelijkheid zijn belangrijke dingen. Daarnaast hebben jullie de verhouding tussen zorg en werk samen heel goed geregeld.
Ik heb wel eens gelezen dat je in het eerste jaar na de geboorte van je kind geen belangrijke beslissingen moet nemen ten aanzien van werk omdat je dan nog volop onder invloed van hormonen bent, maar aan de andere kant is je dochter als weer 8 maanden, dus misschien zijn de hormonen al grotendeels weg.
Over het ziek zijn: dat wordt minder. Je kind is nu bezig met het opbouwen van weerstand en daar doen jullie lekker aan mee. Dit gebeurd in de beginperiode op het kdv of anders later als ze naar school gaat.
Ik heb wel eens gelezen dat je in het eerste jaar na de geboorte van je kind geen belangrijke beslissingen moet nemen ten aanzien van werk omdat je dan nog volop onder invloed van hormonen bent, maar aan de andere kant is je dochter als weer 8 maanden, dus misschien zijn de hormonen al grotendeels weg.
Over het ziek zijn: dat wordt minder. Je kind is nu bezig met het opbouwen van weerstand en daar doen jullie lekker aan mee. Dit gebeurd in de beginperiode op het kdv of anders later als ze naar school gaat.
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:19
OH, en wat ik bedoel met 'lekker thuis zitten"
volgens mij is thuiszitten vooral lekker, als je als contrast ook enkele dagen werkt. Zo vind ik vakantie en vrij zijn geweldig en fantastisch, maar werkloos thuiszitten (ook vrij) helemaal niets. Gewoon, omdat je zo oneindig ver geen afbakening hebt.
volgens mij is thuiszitten vooral lekker, als je als contrast ook enkele dagen werkt. Zo vind ik vakantie en vrij zijn geweldig en fantastisch, maar werkloos thuiszitten (ook vrij) helemaal niets. Gewoon, omdat je zo oneindig ver geen afbakening hebt.
Later is nu
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:22
hi Snoopy,
Ik ben thuis bij de kinderen en die virussen die blijven hoor
Ook ik ben om de haverklap, ziek, zwak misselijk of verkouden. En buikgriep die vindt ons hier ook steeds weer. Zoontje gaat naar peuterspeelzaal en neemt het mee. Of pikt het op van andere kindjes. Daarnaast is jouw weerstand misschien nog niet helemaal optimaal en slaaptekort en dan ben je er vatbaarder voor.
Qua thuis zijn bij de kinderen. Ik ben nu drie jaar thuis, waarin ik tussendoor toch weer een jaar ben gaan werken. Toen ik zwanger was van mijn zoontje, werd mijn contract niet verlengd en kwam ik thuis te zitten. Ik heb wel naar werk gezocht, maar erg lastig om weer op de arbeidsmarkt te komen, dus besloten het een poosje aan te kijken en thuis te blijven.
Ik vond het leuk om er voor mijn zoontje te zijn, maar ook erg zwaar. Dag in dag uit was hetzelfde, baby praatte nog niet veel terug, en mijn dag bestond veel uit, boodschappen doen, baby verzorgen en huishouden. Dat ging me wel eens opbreken. Voelde me echt leeg soms en jaloers op mensen die wel werkten.
Ik ben toen gaan werken, 2 dagen. 1 dag daarvan was in het weekend en 1 door de week. Zo kon ik de opvang goed regelen.
Toen raakte ik zwanger van nummer 2, en kwam ik binnen drie maanden thuis te zitten met een te hoge bloeddruk. dat deed de sfeer op mijn werk niet ten goede en ik heb opgezegd. Maar dat is dan dus al anders. Want dit keer was het mijn eigen keus.
Nu ben ik dus thuis met een peuter en een baby van acht maanden. En nu vind ik het heerlijk!. Maar dat komt ook omdat een peuter veel gezelligheid meebrengt, en je kan al veel ondernemen.
Wel wilde ik weer wat gaan doen, dus heb besloten om me om te scholen en ben nu aan het leren om het onderwijs in te gaan.
Ik moet nu stage lopen en heb zoontje voor de BSO opgegeven en dochter voor KDV. Maar daar zijn dus wachttijden van 2 jaar voor.
Mocht je dus besluiten dat je thuisblijft, zou ik je aanraden goed na te denken over de plek op het kdv. De wachttijden worden weer langer. Dus als je straks toch weer aan het werk wilt, kom je in een vicueuze cirkel. Kan pas werken als je opvang hebt, en je kan pas opvang regelen als je werk hebt. Dit vind ik erg lastig.
Ik ben thuis bij de kinderen en die virussen die blijven hoor
Ook ik ben om de haverklap, ziek, zwak misselijk of verkouden. En buikgriep die vindt ons hier ook steeds weer. Zoontje gaat naar peuterspeelzaal en neemt het mee. Of pikt het op van andere kindjes. Daarnaast is jouw weerstand misschien nog niet helemaal optimaal en slaaptekort en dan ben je er vatbaarder voor.
Qua thuis zijn bij de kinderen. Ik ben nu drie jaar thuis, waarin ik tussendoor toch weer een jaar ben gaan werken. Toen ik zwanger was van mijn zoontje, werd mijn contract niet verlengd en kwam ik thuis te zitten. Ik heb wel naar werk gezocht, maar erg lastig om weer op de arbeidsmarkt te komen, dus besloten het een poosje aan te kijken en thuis te blijven.
Ik vond het leuk om er voor mijn zoontje te zijn, maar ook erg zwaar. Dag in dag uit was hetzelfde, baby praatte nog niet veel terug, en mijn dag bestond veel uit, boodschappen doen, baby verzorgen en huishouden. Dat ging me wel eens opbreken. Voelde me echt leeg soms en jaloers op mensen die wel werkten.
Ik ben toen gaan werken, 2 dagen. 1 dag daarvan was in het weekend en 1 door de week. Zo kon ik de opvang goed regelen.
Toen raakte ik zwanger van nummer 2, en kwam ik binnen drie maanden thuis te zitten met een te hoge bloeddruk. dat deed de sfeer op mijn werk niet ten goede en ik heb opgezegd. Maar dat is dan dus al anders. Want dit keer was het mijn eigen keus.
Nu ben ik dus thuis met een peuter en een baby van acht maanden. En nu vind ik het heerlijk!. Maar dat komt ook omdat een peuter veel gezelligheid meebrengt, en je kan al veel ondernemen.
Wel wilde ik weer wat gaan doen, dus heb besloten om me om te scholen en ben nu aan het leren om het onderwijs in te gaan.
Ik moet nu stage lopen en heb zoontje voor de BSO opgegeven en dochter voor KDV. Maar daar zijn dus wachttijden van 2 jaar voor.
Mocht je dus besluiten dat je thuisblijft, zou ik je aanraden goed na te denken over de plek op het kdv. De wachttijden worden weer langer. Dus als je straks toch weer aan het werk wilt, kom je in een vicueuze cirkel. Kan pas werken als je opvang hebt, en je kan pas opvang regelen als je werk hebt. Dit vind ik erg lastig.
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:25
eens met dreamer, en dat ziek zijn, ik werd er ook gek van de eerste maanden nadat kind naar de creche ging, elke week weer raak,en zij was 1 1/2 toen ze voor het eerst ging, en nu, na een half jaar is dat over. Wij waren zelf ook constant ziek zwak en misselijk maar dat is ook niet meer. ze moet er doorheen, is het nu niet, dan is het wel bij de peuterspeelzaal of school.
Ik ben nu sinds december thuis, na verlof heb ik een andere baan gezocht en ga per september beginnen, en daar ben ik ook wel aan toe. Vind thuis zitten heerlijk, kan me goed vermaken, vind het fijn met de kids, maar werken vind ik ook leuk, even andere mensen, eigen geld, alhoewel geld bij ons nooit een issue is, eruit, even weg van de kinderen, tijd voor papa alleen met de kinderen etc. Ik ga zelf 20 uur werken, ideaal vind ik het. Gooi gewoon eens een balletje op bij je werkgever, nee heb je, ja kan je krijgen.
Ik ben nu sinds december thuis, na verlof heb ik een andere baan gezocht en ga per september beginnen, en daar ben ik ook wel aan toe. Vind thuis zitten heerlijk, kan me goed vermaken, vind het fijn met de kids, maar werken vind ik ook leuk, even andere mensen, eigen geld, alhoewel geld bij ons nooit een issue is, eruit, even weg van de kinderen, tijd voor papa alleen met de kinderen etc. Ik ga zelf 20 uur werken, ideaal vind ik het. Gooi gewoon eens een balletje op bij je werkgever, nee heb je, ja kan je krijgen.
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:28
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:32
lees eens op de relatiepijler en vraag je dan af of je (met je kinderen) afhankelijk wil zijn van je man....het lijkt me dood- en doodeng.
die van mij doet zoiets niet, nee, okee, zo denk ik ook. Die van mij gaat niet vreemd, als we al zouden scheiden dan blijft hij gewoon voor de kinderen zorgen en alimentatie betalen, hij gaat me ook nooit slaan of slecht behandelen zodat ik weg wil.
en toch is het schering en inslag. En dan heb je vijf jaar thuis zitten achter de rug.
nog los van of dat voor je eigen geestelijke gezondheid wel zo goed is.
die van mij doet zoiets niet, nee, okee, zo denk ik ook. Die van mij gaat niet vreemd, als we al zouden scheiden dan blijft hij gewoon voor de kinderen zorgen en alimentatie betalen, hij gaat me ook nooit slaan of slecht behandelen zodat ik weg wil.
en toch is het schering en inslag. En dan heb je vijf jaar thuis zitten achter de rug.
nog los van of dat voor je eigen geestelijke gezondheid wel zo goed is.
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:33
Kan je het financieel halen op 1 loon? Lijkt me moeilijk!
Ken je andere thuisblijfmoeders? anders risceer je toch wel sociaal isolement.
Het lijkt mij alsof jullie het nog wel mooi voor elkaar hebben: jij 3 dagen, hij 4 dagen. Emotioneel gezien zou je nu kiezen voor thuisblijven, maar probeer het realistisch te zien. Ik heb een gelezen dat thuisblijfmoeders vaak minder gelukkig zijn dan moeders die deeltijds werken.
Ken je andere thuisblijfmoeders? anders risceer je toch wel sociaal isolement.
Het lijkt mij alsof jullie het nog wel mooi voor elkaar hebben: jij 3 dagen, hij 4 dagen. Emotioneel gezien zou je nu kiezen voor thuisblijven, maar probeer het realistisch te zien. Ik heb een gelezen dat thuisblijfmoeders vaak minder gelukkig zijn dan moeders die deeltijds werken.
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:36
Hoi Snoopy,
Ik sluit me graag aan bij degene die iets zei over hormonen. Neem dit jaar nog geen beslissing, behalve als je bijna in een burn-out belandt, want dan moet je iets ondernemen. Maar als het blijft bij balen, het iritant vinden om 's ochtends te haasten, etc, stel je beslissing dan uit totdat je dochter een jaar is. Het ziekzijn schijnt dan minder te worden, je leven is beter ingericht op je gezinsleven, etc. etc.
Zelf heb ik ook vaak van die momenten dat ik eigenlijk liever thuis zou blijven. Als ik dit dan ga analyseren, dan blijkt dat ik mijn werk gewoon even niet meer zo leuk vind. Ik probeer dat dan altijd wat te verbeteren: andere projecten vragen, even bij wat andere collega's langs gaan om te kletsen, enzo. Misschien is dus een verandering bij jou wel een optie. Maar ook die beslissing: als het kan uitstellen totdat je dochter een jaar is!
Succes in ieder geval. Het is inderdaad niet zomaar iets. En over dat pensioengat en zelfstandigheid enzo: als je besluit te stoppen met werken, (even) regelen. Ik vind het een goed argument van de meiden. Zelf heb ik daar nog niet zo over nagedacht, maar ik ga er zelf toch ook eens achteraan!
Groetjes Jules
Ik sluit me graag aan bij degene die iets zei over hormonen. Neem dit jaar nog geen beslissing, behalve als je bijna in een burn-out belandt, want dan moet je iets ondernemen. Maar als het blijft bij balen, het iritant vinden om 's ochtends te haasten, etc, stel je beslissing dan uit totdat je dochter een jaar is. Het ziekzijn schijnt dan minder te worden, je leven is beter ingericht op je gezinsleven, etc. etc.
Zelf heb ik ook vaak van die momenten dat ik eigenlijk liever thuis zou blijven. Als ik dit dan ga analyseren, dan blijkt dat ik mijn werk gewoon even niet meer zo leuk vind. Ik probeer dat dan altijd wat te verbeteren: andere projecten vragen, even bij wat andere collega's langs gaan om te kletsen, enzo. Misschien is dus een verandering bij jou wel een optie. Maar ook die beslissing: als het kan uitstellen totdat je dochter een jaar is!
Succes in ieder geval. Het is inderdaad niet zomaar iets. En over dat pensioengat en zelfstandigheid enzo: als je besluit te stoppen met werken, (even) regelen. Ik vind het een goed argument van de meiden. Zelf heb ik daar nog niet zo over nagedacht, maar ik ga er zelf toch ook eens achteraan!
Groetjes Jules
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:38
quote:dreamer schreef op 26 augustus 2008 @ 13:19:
OH, en wat ik bedoel met 'lekker thuis zitten"
volgens mij is thuiszitten vooral lekker, als je als contrast ook enkele dagen werkt. Zo vind ik vakantie en vrij zijn geweldig en fantastisch, maar werkloos thuiszitten (ook vrij) helemaal niets. Gewoon, omdat je zo oneindig ver geen afbakening hebt.
Helemaal eens! Ik heb nog zwangerschapsverlof, mijn dochter is nu 9 weken. Over 4 weken ga ik weer aan het werk, voor 4 dagen in de week maar liefst. En stiekem kijk ik er best een beetje naar uit... mijn dochter is de liefste, leukste en mooiste, maar ik zou de kriebels krijgen van het idee dat dit voor jaren mijn leven is..
Maar goed, iedereen is anders, en misschien word jij juist wel heel gelukkig van "alleen maar" moederen.
OH, en wat ik bedoel met 'lekker thuis zitten"
volgens mij is thuiszitten vooral lekker, als je als contrast ook enkele dagen werkt. Zo vind ik vakantie en vrij zijn geweldig en fantastisch, maar werkloos thuiszitten (ook vrij) helemaal niets. Gewoon, omdat je zo oneindig ver geen afbakening hebt.
Helemaal eens! Ik heb nog zwangerschapsverlof, mijn dochter is nu 9 weken. Over 4 weken ga ik weer aan het werk, voor 4 dagen in de week maar liefst. En stiekem kijk ik er best een beetje naar uit... mijn dochter is de liefste, leukste en mooiste, maar ik zou de kriebels krijgen van het idee dat dit voor jaren mijn leven is..
Maar goed, iedereen is anders, en misschien word jij juist wel heel gelukkig van "alleen maar" moederen.
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:39
Hi Rosiero,
geeft niets hoor ik voel me niet aangesproken en is iets waar ik ook zeker over nadenk.
In mijn persoonlijke geval, ik heb zelf acht jaar gewerkt dus ook wel wat achter de hand. Daarnaast vind ik dat je nou eenmaal niet in de toekomst kunt kijken en er in deze huidige tijd het beste van moet maken. Daarnaast zijn dit ook zaken die samen met elkaar moet bespreken en eventueel dingen voor op papier moet zetten.
geeft niets hoor ik voel me niet aangesproken en is iets waar ik ook zeker over nadenk.
In mijn persoonlijke geval, ik heb zelf acht jaar gewerkt dus ook wel wat achter de hand. Daarnaast vind ik dat je nou eenmaal niet in de toekomst kunt kijken en er in deze huidige tijd het beste van moet maken. Daarnaast zijn dit ook zaken die samen met elkaar moet bespreken en eventueel dingen voor op papier moet zetten.
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:44
Het ligt er dus ook aan hoe je er zelf instaat. Over het algemeen heb ik een tijd gehad dat ik niet gelukkig was in deze situatie. Maar ik maakte het mezelf ook niet makkelijk. Ik heb een HBO achtergrond, maar die ene leuke baan die ik zo leuk vind, die kan alleen in 4 of 5 dagen. En dat wil ik niet. Maar iets anders in mijn vakgebied is er niet voor minder dagen en lang niet zo uitdagend. Dus ik wilde "best of both worlds" en dat ging niet. En wat ik dan wel wilde, wist ik ook niet. maakte mezelf dus helemaal gek. Dus deze tijd van thuis zitten is ook goed voor me geweest om na te kunnen denken wat ik nu echt wil, ook al was dat proces en de weg ernaar toe niet makkelijk.
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:49
Hallo,
Graag wil ik iets uit mijn eigen ervaring vertellen, ik doe dit vooral nat het lezen van jouw zinnen; ze slaapt nu al 2,5 uur en dan mis ik dat vrolijke bekkie....
Zelf heb ik een dochter van 15 maanden. Een schat!! Totdat ze 1 jaar werd, kon ik het me niet voorstellen dat ik ooit 's avonds op de bank zou zitten en het gevoel hebben van; oh, heerlijk dat ze slaapt. of dat ik haar een dag naar het kdv zou brengen terwijl ik zelf vrij was.....kon het me ECHT niet indenken!!! nu een aantal maanden later heb ik het wel......het hele makkelijke gaat er af hoor!! Deze meid was echt voorbeeldig, echt een modelkindje....nu nog wel hoor...maar naar mate ze zich verder ontwikkelen komt er ook meer een eigen willetje....nou, kzal je vertellen dat het soms best vermoeiend is. Ik denk dat je die dagen werken straks heerlijk gaat vinden...de afwisselen...de afleiding....even op een ander niveau praten....niet de hele dag 'moeten' spelen omdat de kindjes zichzelf gewoon nog niet de hele dag kunnen vermaken...als je dit de hele week doet...dan snak je volgens mij naar wat afleiding....
Echt.....ik zou nog 100x nadenken voordat je het besluit neemt....ik zou zelf zeggen; ga twee dagen werken....
Succes met het nemen van je besluit...
ik nu lees toevallig nog de reactie waarin je schrijft; ik voel me vooral moeder. ik herken me hier echt heel erg in...als men mij vraagt; waar ben je goed in....dan zal ik zeggen; moeder zijn....ik geniet er zo zielsveel van.....echt......en toch....ik zou het werken niet kunnen missen....of ja...het werken wel hoor!!! maar meer de afleiding....en daarna geniet ik nog weer veel meer van m'n kleine meid...als ik terug kom van een dag werken...
succes
(ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien staat er iets dubbel in...sorry dan)
Groetjes
Graag wil ik iets uit mijn eigen ervaring vertellen, ik doe dit vooral nat het lezen van jouw zinnen; ze slaapt nu al 2,5 uur en dan mis ik dat vrolijke bekkie....
Zelf heb ik een dochter van 15 maanden. Een schat!! Totdat ze 1 jaar werd, kon ik het me niet voorstellen dat ik ooit 's avonds op de bank zou zitten en het gevoel hebben van; oh, heerlijk dat ze slaapt. of dat ik haar een dag naar het kdv zou brengen terwijl ik zelf vrij was.....kon het me ECHT niet indenken!!! nu een aantal maanden later heb ik het wel......het hele makkelijke gaat er af hoor!! Deze meid was echt voorbeeldig, echt een modelkindje....nu nog wel hoor...maar naar mate ze zich verder ontwikkelen komt er ook meer een eigen willetje....nou, kzal je vertellen dat het soms best vermoeiend is. Ik denk dat je die dagen werken straks heerlijk gaat vinden...de afwisselen...de afleiding....even op een ander niveau praten....niet de hele dag 'moeten' spelen omdat de kindjes zichzelf gewoon nog niet de hele dag kunnen vermaken...als je dit de hele week doet...dan snak je volgens mij naar wat afleiding....
Echt.....ik zou nog 100x nadenken voordat je het besluit neemt....ik zou zelf zeggen; ga twee dagen werken....
Succes met het nemen van je besluit...
ik nu lees toevallig nog de reactie waarin je schrijft; ik voel me vooral moeder. ik herken me hier echt heel erg in...als men mij vraagt; waar ben je goed in....dan zal ik zeggen; moeder zijn....ik geniet er zo zielsveel van.....echt......en toch....ik zou het werken niet kunnen missen....of ja...het werken wel hoor!!! maar meer de afleiding....en daarna geniet ik nog weer veel meer van m'n kleine meid...als ik terug kom van een dag werken...
succes
(ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien staat er iets dubbel in...sorry dan)
Groetjes
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:51
quote:RosieRo schreef op 26 augustus 2008 @ 13:32:
en toch is het schering en inslag. En dan heb je vijf jaar thuis zitten achter de rug.
Of 10 jaar of 20 jaar. Ook dat komt nog steeds voor. Als je officieel getrouwd bent heb je na een scheiding recht op 12 jaar alimentatie. (Als je alleen samenwoonde, heb je helemaal nergens recht op.) Dat kan handig zijn om een nieuwe start te maken, maar wat je verloren hebt aan pensioenopbouw, carrieremogelijkheden enz. krijg je nooit meer terug.
en toch is het schering en inslag. En dan heb je vijf jaar thuis zitten achter de rug.
Of 10 jaar of 20 jaar. Ook dat komt nog steeds voor. Als je officieel getrouwd bent heb je na een scheiding recht op 12 jaar alimentatie. (Als je alleen samenwoonde, heb je helemaal nergens recht op.) Dat kan handig zijn om een nieuwe start te maken, maar wat je verloren hebt aan pensioenopbouw, carrieremogelijkheden enz. krijg je nooit meer terug.
dinsdag 26 augustus 2008 om 14:40
quote:SnoopySnoopy schreef op 26 augustus 2008 @ 12:08:
Tegens:
- Geen Papa-dag meer
Huh? Wat dacht je van twee dagen in het weekend? Of gaat hij opeens zeven dagen per week werken? Het is dus 1 dag minder dat je baby je man zien.
Ik vind overigens papa-dag echt zo'n vreselijke term! Alsof hij op andere dagen geen papa zou zijn.
Tegens:
- Geen Papa-dag meer
Huh? Wat dacht je van twee dagen in het weekend? Of gaat hij opeens zeven dagen per week werken? Het is dus 1 dag minder dat je baby je man zien.
Ik vind overigens papa-dag echt zo'n vreselijke term! Alsof hij op andere dagen geen papa zou zijn.
dinsdag 26 augustus 2008 om 14:45
quote:Petrokia schreef op 26 augustus 2008 @ 14:40:
[...]
Huh? Wat dacht je van twee dagen in het weekend? Of gaat hij opeens zeven dagen per week werken? Het is dus 1 dag minder dat je baby je man zien.
Ik vind overigens papa-dag echt zo'n vreselijke term! Alsof hij op andere dagen geen papa zou zijn.
vind ik ook ja. Of als ik naar een feestje oid ga en de mensen daar zeggen: oh, past je man op?
Nee, natuurlijk niet! ik betaal hem geen 5 euro per uur en ik zet ook geen cola en chips voor m klaar, hij PAST niet OP, hij is gewoon hun vader en hij is thuis met ze...pfff..
[...]
Huh? Wat dacht je van twee dagen in het weekend? Of gaat hij opeens zeven dagen per week werken? Het is dus 1 dag minder dat je baby je man zien.
Ik vind overigens papa-dag echt zo'n vreselijke term! Alsof hij op andere dagen geen papa zou zijn.
vind ik ook ja. Of als ik naar een feestje oid ga en de mensen daar zeggen: oh, past je man op?
Nee, natuurlijk niet! ik betaal hem geen 5 euro per uur en ik zet ook geen cola en chips voor m klaar, hij PAST niet OP, hij is gewoon hun vader en hij is thuis met ze...pfff..
dinsdag 26 augustus 2008 om 15:05
Ben ik weer, dochter is wakker en heeft even lekker gegeten (en zit nu naast me op de bank haar slab op te eten )
Fijn om te lezen dat dat ziek zijn minder wordt! Wat ook meespeelt, is dat ik erg gevoelig ben voor ooronstekingen en dan zeker een week uit de running lig. Ik hoop dat dat ons bespaard gaat blijven.
Marije, mijn vriend zou het niet zo heel erg vinden om geen papa-dag te hebben, ik denk dat ik het erger vind. We hebben een samenlevingscontract en willen volgend jaar gaan trouwen. En ik heb inderdaad nog hormonen in mijn lijf, ik geef ook nog borstvoeding, dus dat zou het nog erger kunnen maken.
Dreamer, ik denk eerlijk gezegd niet dat mijn hersenacitviteit nog op peil raakt . Geintje hoor, zal vast wel goed komen (of op z'n minst wat beter worden). Ik heb er best wel wat hinder van bij mijn werk. Maar mischien draagt mijn werk ook wel bij aan het herstel van mijn vermogens .
Mijn vriend vindt het niet erg om op tijd op te moeten staan en te gaan werken. Hij heeft ook nooit 'geen zin' en 1 dag met dochter vindt hij meer dan genoeg, hij vindt het erg zwaar. Ik heb gewoon erg de behoefte om thuis te blijven, hij niet. Gelukkig zijn we daar over eens, hij heeft het liefst dat ik blijf werken, maar als ik echt wil stoppen is het ook goed. Ik ben trouwens degene die de papa-dag bedacht heeft, hij is ermee akkoord gegaan en is er nu ook wel blij mee. Hij had er nog nooit zo over nagedacht eigenlijk.
En ja, je kan denken, werk hoort erbij, maar als je het zwaar vindt allemaal en financieel zou je kunnen stoppen, dan wordt het toch lastig. Vind ik.
En over lekker thuiszitten, ik ben er dus ook wel een beetje bang voor, het gevoel van, is dit het nou? Ik zou wel dingen ondernemen hoor, gaan zwemmen met dochter en afspreken met andere moeders en kinderen. Maar wat combinatie werken/gezin betreft heb ik nu soms ook wel eens, is dit het nou? (en dan kan dat dus beter of erger worden als ik stop met werken...)
Bertje, dat over dat jaar heb ik ook eerder gelezen. En ik geef nog borstvoeding, dus dan geldt het helemaal wel denk ik. Maar voor mijn gevoel voel ik me wel weer helemaal 'normaal'. Maar ik heb er ook al bij stilgestaan hoor, dat ene jaar wat ze zeggen.
Kikkie, weer een voor-argument weg dus, de virussen blijven . Tenzij je nooit buiten de deur komt, maar dat is ook niet de bedoeling (en dan heb ik vriend nog die virussen mee kan brengen ). Slaaptekort heb ik geen last van, dochter slaapt al maanden (soms meer dan) het klokje rond. Maar mijn weerstand is misschien wel wat minder.
Plek bij het kdv had ik ook al over nagedacht. Wel heel dubbel, net nu ik met die twijfels zit, is er plek ook voor de maandagochtend en moet ik dus een halve dag meer gaan werken... Maar jij wil dus ook liever wel werken, of in ieder geval, weer iets om handen hebben behalve de kinderen. Studeren zie ik niet zitten, volgens mij kan ik dat niet meer, voorlopig in ieder geval niet. Van mijn geheugen is vrij weinig over...
Ik zou het niet zo moeilijk vinden om geld uit te geven dat ik niet zelf verdien, ik heb zelf niet zoveel nodig. Mijn vriend geeft dan nog het meeste geld uit. Wel zou ik me schuldig voelen als we niet meer alles zouden kunnen doen wat we willen.
Arwen, ik ga het zeker even navragen bij mijn werkgever of ik toch naar 2 dagen kan.
Visje, wij redden het inderdaad op 1 loon. Het is maar net wat je vaste lasten zijn natuurlijk. Ik ken geen andere thuisblijfmoeders, maar ze werken wel allemaal parttime, dus nog wel dagen waarop ik zou kunnen afspreken met ze.
En dat werkende moeders vaak gelukkiger zijn dan thuisblijfmoeders, dat heb ik ook al eerder gehoord. Maar ik denk dan vaak dat de werkende moeders wel een beetje carriere gericht zijn, wat ik dus absoluut niet ben. Maar misschien heeft dat er ook wel niets mee te maken. In het begin vond ik werken zelfs even wel fijn, om haar even te missen en dan weer te zien. Maar nu valt het allemaal een beetje zwaar.
Jules, ik denk dat ik inderdaad nog een paar maanden wacht voordat ik een beslissing maak.
Elska, toen mijn dochter nog zo jong was, dacht ik ook zo. Ook toen ik ging werken. Maar het was toen leuk, maar nu zoooooveel leuker! Ik vond het toen de eerste weken wel moeilijk, weer werken, na zo lang alleen met mijn dochter, maar ik vond het wel leuk en het was ook wel fijn om even niet constant die zorg te hebben. Maar dat gevoel heb ik nu dus niet meer. Mijn dochter is in een paar maanden 1000x keer leuker geworden!
Moedertje2007, het is heel toevallig dat ze nu 3 uur heeft geslapen hoor. Ze heeft altijd maar kort geslapen. Sinds een paar dagen slaapt ze nog maar 1 keer en dan lang, maar gisteren heeft ze maar 1x 3 kwartier geslapen. Verder kruipt ze en trekt zich overal aan op (en valt dus ook), dus ik heb mijn handen nu al vol aan haar. En het is een pittig ding, altijd al geweest, maar ik vind het juist wel leuk. Verder is ze heel erg makkelijk, maar wel pittig en erg snel met alles. En zo ontzettend vrolijk! Maar ik kan me wel voorstellen dat het als ze ouder is ook wel fijn is om wel even wat anders te hebben. En dan vind ik haar ook een stuk minder kwetsbaar om naar het kdv te gaan, want dat speelt nu ook wel mee. Ik denk dat het voor mij een stuk makkelijker wordt allemaal als ze kan lopen. Dan lijkt ze me wat weerbaarder. Ze kan nu veel, maar veel nog net niet en ze is ook nog maar zo klein.
Petrokia, mijn vriend sport altijd op zondag, het grootste gedeelte van de dag. En op zaterdag hebben we ook altijd van alles te doen en dan ben ik er meestal ook bij. Op woensdag is hij de hele dag met haar alleen, dus bemoei ik me ook nergens mee, kan hij een flesje geven enz.. Tja, de term papa-dag, noem het dan exclusief-papa-dag, ook goed. De meeste vaders zien hun kind grotendeels als de moeder er ook bij is. Ik vind het leuk als hij ook een dagje per week alleen met haar is.
En mijn vriend past niet op, dat vind ik inderdaad een rare omschrijving. Als mensen dat vragen zeg ik dat hij inderdaad thuis is.
Ik ben echt zo blij met jullie reacties! Ik heb er echt heel veel aan! Er worden ook dingen genoemd die ik zelf nog niet zo had bedacht eigenlijk.
Fijn om te lezen dat dat ziek zijn minder wordt! Wat ook meespeelt, is dat ik erg gevoelig ben voor ooronstekingen en dan zeker een week uit de running lig. Ik hoop dat dat ons bespaard gaat blijven.
Marije, mijn vriend zou het niet zo heel erg vinden om geen papa-dag te hebben, ik denk dat ik het erger vind. We hebben een samenlevingscontract en willen volgend jaar gaan trouwen. En ik heb inderdaad nog hormonen in mijn lijf, ik geef ook nog borstvoeding, dus dat zou het nog erger kunnen maken.
Dreamer, ik denk eerlijk gezegd niet dat mijn hersenacitviteit nog op peil raakt . Geintje hoor, zal vast wel goed komen (of op z'n minst wat beter worden). Ik heb er best wel wat hinder van bij mijn werk. Maar mischien draagt mijn werk ook wel bij aan het herstel van mijn vermogens .
Mijn vriend vindt het niet erg om op tijd op te moeten staan en te gaan werken. Hij heeft ook nooit 'geen zin' en 1 dag met dochter vindt hij meer dan genoeg, hij vindt het erg zwaar. Ik heb gewoon erg de behoefte om thuis te blijven, hij niet. Gelukkig zijn we daar over eens, hij heeft het liefst dat ik blijf werken, maar als ik echt wil stoppen is het ook goed. Ik ben trouwens degene die de papa-dag bedacht heeft, hij is ermee akkoord gegaan en is er nu ook wel blij mee. Hij had er nog nooit zo over nagedacht eigenlijk.
En ja, je kan denken, werk hoort erbij, maar als je het zwaar vindt allemaal en financieel zou je kunnen stoppen, dan wordt het toch lastig. Vind ik.
En over lekker thuiszitten, ik ben er dus ook wel een beetje bang voor, het gevoel van, is dit het nou? Ik zou wel dingen ondernemen hoor, gaan zwemmen met dochter en afspreken met andere moeders en kinderen. Maar wat combinatie werken/gezin betreft heb ik nu soms ook wel eens, is dit het nou? (en dan kan dat dus beter of erger worden als ik stop met werken...)
Bertje, dat over dat jaar heb ik ook eerder gelezen. En ik geef nog borstvoeding, dus dan geldt het helemaal wel denk ik. Maar voor mijn gevoel voel ik me wel weer helemaal 'normaal'. Maar ik heb er ook al bij stilgestaan hoor, dat ene jaar wat ze zeggen.
Kikkie, weer een voor-argument weg dus, de virussen blijven . Tenzij je nooit buiten de deur komt, maar dat is ook niet de bedoeling (en dan heb ik vriend nog die virussen mee kan brengen ). Slaaptekort heb ik geen last van, dochter slaapt al maanden (soms meer dan) het klokje rond. Maar mijn weerstand is misschien wel wat minder.
Plek bij het kdv had ik ook al over nagedacht. Wel heel dubbel, net nu ik met die twijfels zit, is er plek ook voor de maandagochtend en moet ik dus een halve dag meer gaan werken... Maar jij wil dus ook liever wel werken, of in ieder geval, weer iets om handen hebben behalve de kinderen. Studeren zie ik niet zitten, volgens mij kan ik dat niet meer, voorlopig in ieder geval niet. Van mijn geheugen is vrij weinig over...
Ik zou het niet zo moeilijk vinden om geld uit te geven dat ik niet zelf verdien, ik heb zelf niet zoveel nodig. Mijn vriend geeft dan nog het meeste geld uit. Wel zou ik me schuldig voelen als we niet meer alles zouden kunnen doen wat we willen.
Arwen, ik ga het zeker even navragen bij mijn werkgever of ik toch naar 2 dagen kan.
Visje, wij redden het inderdaad op 1 loon. Het is maar net wat je vaste lasten zijn natuurlijk. Ik ken geen andere thuisblijfmoeders, maar ze werken wel allemaal parttime, dus nog wel dagen waarop ik zou kunnen afspreken met ze.
En dat werkende moeders vaak gelukkiger zijn dan thuisblijfmoeders, dat heb ik ook al eerder gehoord. Maar ik denk dan vaak dat de werkende moeders wel een beetje carriere gericht zijn, wat ik dus absoluut niet ben. Maar misschien heeft dat er ook wel niets mee te maken. In het begin vond ik werken zelfs even wel fijn, om haar even te missen en dan weer te zien. Maar nu valt het allemaal een beetje zwaar.
Jules, ik denk dat ik inderdaad nog een paar maanden wacht voordat ik een beslissing maak.
Elska, toen mijn dochter nog zo jong was, dacht ik ook zo. Ook toen ik ging werken. Maar het was toen leuk, maar nu zoooooveel leuker! Ik vond het toen de eerste weken wel moeilijk, weer werken, na zo lang alleen met mijn dochter, maar ik vond het wel leuk en het was ook wel fijn om even niet constant die zorg te hebben. Maar dat gevoel heb ik nu dus niet meer. Mijn dochter is in een paar maanden 1000x keer leuker geworden!
Moedertje2007, het is heel toevallig dat ze nu 3 uur heeft geslapen hoor. Ze heeft altijd maar kort geslapen. Sinds een paar dagen slaapt ze nog maar 1 keer en dan lang, maar gisteren heeft ze maar 1x 3 kwartier geslapen. Verder kruipt ze en trekt zich overal aan op (en valt dus ook), dus ik heb mijn handen nu al vol aan haar. En het is een pittig ding, altijd al geweest, maar ik vind het juist wel leuk. Verder is ze heel erg makkelijk, maar wel pittig en erg snel met alles. En zo ontzettend vrolijk! Maar ik kan me wel voorstellen dat het als ze ouder is ook wel fijn is om wel even wat anders te hebben. En dan vind ik haar ook een stuk minder kwetsbaar om naar het kdv te gaan, want dat speelt nu ook wel mee. Ik denk dat het voor mij een stuk makkelijker wordt allemaal als ze kan lopen. Dan lijkt ze me wat weerbaarder. Ze kan nu veel, maar veel nog net niet en ze is ook nog maar zo klein.
Petrokia, mijn vriend sport altijd op zondag, het grootste gedeelte van de dag. En op zaterdag hebben we ook altijd van alles te doen en dan ben ik er meestal ook bij. Op woensdag is hij de hele dag met haar alleen, dus bemoei ik me ook nergens mee, kan hij een flesje geven enz.. Tja, de term papa-dag, noem het dan exclusief-papa-dag, ook goed. De meeste vaders zien hun kind grotendeels als de moeder er ook bij is. Ik vind het leuk als hij ook een dagje per week alleen met haar is.
En mijn vriend past niet op, dat vind ik inderdaad een rare omschrijving. Als mensen dat vragen zeg ik dat hij inderdaad thuis is.
Ik ben echt zo blij met jullie reacties! Ik heb er echt heel veel aan! Er worden ook dingen genoemd die ik zelf nog niet zo had bedacht eigenlijk.
dinsdag 26 augustus 2008 om 15:11
Een dag van de vader alleen met z'n kind(eren) is heel wat anders als thuiszijn, terwijl de moeder ook thuis is. Dan krijg je toch snel(ler) dat mamalief de dagelijkse zorg op zich neemt, want zij heeft het nou eenmaal in de vingers, doet het de hele week (heeft het gevoel het beter te kunnen) en dus is de vader 'erbij' voor spelen, in bad, en dergelijke. Als een vader een dag alleen heeft, dan móet hij wel alles doen die dag, waardoor ook hij ervaring krijgt met het rijlen en zeilen van 'een dag met het kind'
Geeft een kind ook nog eens fijn het voorbeeld dat mannen óók kunnen en willen zorgen. Ook dat is investeren in de toekomst!
Geeft een kind ook nog eens fijn het voorbeeld dat mannen óók kunnen en willen zorgen. Ook dat is investeren in de toekomst!
Later is nu
dinsdag 26 augustus 2008 om 15:50
quote:dreamer schreef op 26 augustus 2008 @ 15:11:
Een dag van de vader alleen met z'n kind(eren) is heel wat anders als thuiszijn, terwijl de moeder ook thuis is. Dan krijg je toch snel(ler) dat mamalief de dagelijkse zorg op zich neemt, want zij heeft het nou eenmaal in de vingers, doet het de hele week (heeft het gevoel het beter te kunnen) en dus is de vader 'erbij' voor spelen, in bad, en dergelijke. Als een vader een dag alleen heeft, dan móet hij wel alles doen die dag, waardoor ook hij ervaring krijgt met het rijlen en zeilen van 'een dag met het kind'
Geeft een kind ook nog eens fijn het voorbeeld dat mannen óók kunnen en willen zorgen. Ook dat is investeren in de toekomst!
Hier ben ik het helemaal mee eens. Zelf zit ik er over te denken om van 4 naar 3 dagen werk te gaan, maar consequentie daarvan zou kunnen zijn is dat vriend zijn papa- dag in zou moeten leveren. En dat is echt een overweging om zelf 4 dagen te blijven werken. Ik vind het voor ons alledrie goed dat papa ook een dag alleen (dus zonder mama bemoeial erbij ) is met dochter.
Overigens hebben wij hier een papa-dag, en een mama-dag. En dan natuurlijk nog weekend en drie kdv-dagen. Hoe zou ik het anders moeten noemen, 'dag dat papa thuis is met dochter' en 'dag dat mama alleen thuis is met dochter'? Wel word ik gek van alle lofredes die vriend over zich uitgestort krijgt omdat hij een papa-dag heeft terwijl ze mij raar aankijken als ik zeg vier dagen te werken, gevolgd door de standaard vraag 'is dat niet zwaar?'.
Een dag van de vader alleen met z'n kind(eren) is heel wat anders als thuiszijn, terwijl de moeder ook thuis is. Dan krijg je toch snel(ler) dat mamalief de dagelijkse zorg op zich neemt, want zij heeft het nou eenmaal in de vingers, doet het de hele week (heeft het gevoel het beter te kunnen) en dus is de vader 'erbij' voor spelen, in bad, en dergelijke. Als een vader een dag alleen heeft, dan móet hij wel alles doen die dag, waardoor ook hij ervaring krijgt met het rijlen en zeilen van 'een dag met het kind'
Geeft een kind ook nog eens fijn het voorbeeld dat mannen óók kunnen en willen zorgen. Ook dat is investeren in de toekomst!
Hier ben ik het helemaal mee eens. Zelf zit ik er over te denken om van 4 naar 3 dagen werk te gaan, maar consequentie daarvan zou kunnen zijn is dat vriend zijn papa- dag in zou moeten leveren. En dat is echt een overweging om zelf 4 dagen te blijven werken. Ik vind het voor ons alledrie goed dat papa ook een dag alleen (dus zonder mama bemoeial erbij ) is met dochter.
Overigens hebben wij hier een papa-dag, en een mama-dag. En dan natuurlijk nog weekend en drie kdv-dagen. Hoe zou ik het anders moeten noemen, 'dag dat papa thuis is met dochter' en 'dag dat mama alleen thuis is met dochter'? Wel word ik gek van alle lofredes die vriend over zich uitgestort krijgt omdat hij een papa-dag heeft terwijl ze mij raar aankijken als ik zeg vier dagen te werken, gevolgd door de standaard vraag 'is dat niet zwaar?'.
dinsdag 26 augustus 2008 om 15:52
quote:RosieRo schreef op 26 augustus 2008 @ 14:45:
[...]
vind ik ook ja. Of als ik naar een feestje oid ga en de mensen daar zeggen: oh, past je man op?
Nee, natuurlijk niet! ik betaal hem geen 5 euro per uur en ik zet ook geen cola en chips voor m klaar, hij PAST niet OP, hij is gewoon hun vader en hij is thuis met ze...pfff..
Jaaa, soms kan ik mensen wel eens slaan die dat zeggen! Afschuwelijk.
Heb zelf geen kinderen. Dus valt er niets te slaan. Maar mocht ik ze ooit krijgen heb ik nu al zin om slimme opmerkingen terug te gaan maken. Die van jou onthoud ik ;-0
[...]
vind ik ook ja. Of als ik naar een feestje oid ga en de mensen daar zeggen: oh, past je man op?
Nee, natuurlijk niet! ik betaal hem geen 5 euro per uur en ik zet ook geen cola en chips voor m klaar, hij PAST niet OP, hij is gewoon hun vader en hij is thuis met ze...pfff..
Jaaa, soms kan ik mensen wel eens slaan die dat zeggen! Afschuwelijk.
Heb zelf geen kinderen. Dus valt er niets te slaan. Maar mocht ik ze ooit krijgen heb ik nu al zin om slimme opmerkingen terug te gaan maken. Die van jou onthoud ik ;-0
dinsdag 26 augustus 2008 om 15:53
Nog even een toevoeging, als ik 3 dagen zou gaan werken en vriend weer 5 dagen zou dat ook betekenen dat de verantwoordelijkheid thuis (voor zowel dochter als huishouden etc.) overwegend bij mij komt te liggen. En dat zie ik ook niet zitten. Mijn ideaal is dus eigenlijk hoe het nu bij Snoopy is, vriend 4 dagen en ik 3 dagen, maar dat is wel een luxe situatie.
