Kinderen
alle pijlers
Dilemma: stoppen met werken of niet?
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:08
Hallo!
Ik weet het echt niet meer.... wil ik stoppen met werken of niet? Mijn gevoel zegt meestal ja, mijn verstand meestal nee.
Ik zal even de situatie schetsen en wat voors en tegens noemen:
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van bijna 8 maanden. Mijn vriend werkt 4 dagen, ik 2,5 en de bedoeling is vanaf 1 oktober 3 dagen. Ik werk op maandag, woensdag en vrijdag, dochter gaat op maandag en vrijdag naar de opvang en op woensdag is papa thuis.
Hier mijn afweeglijstje:
Voors:
- Lekker thuis zijn met mijn dochtertje (ik vind het heerlijk en het is me heel veel waard).
- Ik vind 3 dagen werken en dus niet bij mijn dochtertje zijn véél te veel. Ik heb het er soms echt moeilijk mee.
- Minder stress voor mij
- Dochter en ik minder vaak ziek. Ze gaat nu sinds 3 maanden naar het kdv, maar is constant verkouden en we hebben ook allemaal de buikgriep te pakken gehad. Voor die tijd waren we haast nooit ziek, nu ben ik altijd wel verkouden of heb hoofdpijn...
- Wij hebben genoeg spaargeld waardoor we, mocht het soms te krap zijn, niet in de problemen komen
- Meer tijd voor het huishouden
- Meer tijd voor sociale contacten
Tegens:
- Geen Papa-dag meer
- Dochter niet meer naar kdv, terwijl ze het er zo leuk vindt (wel zou ze dan met 2 jaar naar de peuterpeelzaal gaan en voor die tijd spreek ik dan af met andere moeders en kinderen)
- Minder inkomsten, alhoewel als ik mijn auto wegdoe en ik de heffingskorting en toeslagen van de belastingdienst krijg, het niet eens zo heel veel scheelt. Maar het uitbetalen van de heffingskorting willen ze ook misschien gaan afschaffen, en dan wordt het wel lastig...
- Tijdelijk geen pensioenopbouw meer voor mij, gat in CV e.d.
- Misschien ga ik het wel helemaal niets vinden... kan ik me nu niets bij voorstellen maar goed. Het zou kunnen natuurlijk.
- Moeilijk om straks weer werk te vinden (al is de kans redelijk aanwezig dat ik bij mijn huidige werkgever dan weer aan de slag kan)
- 2 collega's zijn momenteel zwanger en als ik weg zou gaan, is er in februari helemaal niemand meer die het werk kan doen (kul argument, ik weet het, maar ik zou er wel mee zitten als ik zou opzeggen en mijn werkgever zit hier dan mee)
Er waren nog wel wat punten, misschien kom ik daar nog op (het zwerft her en der in mijn hoofd ).
Graag heb ik wat meningen/ervaringen van jullie hierover. Ik zit hier nu al maanden mee in mijn maag, maar kom er maar niet uit. En het hierover nadenken bezorgt me al een hoop stress op zich. Ik heb al een paar keer de gedachte gehad, klaar met dat gezeur ik blijf gewoon werken... maar het zit me dan toch niet lekker. Dan zou je zeggen, stoppen met werken, maar dat durf ik dus ook niet zomaar...
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Snoopy
Ik weet het echt niet meer.... wil ik stoppen met werken of niet? Mijn gevoel zegt meestal ja, mijn verstand meestal nee.
Ik zal even de situatie schetsen en wat voors en tegens noemen:
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van bijna 8 maanden. Mijn vriend werkt 4 dagen, ik 2,5 en de bedoeling is vanaf 1 oktober 3 dagen. Ik werk op maandag, woensdag en vrijdag, dochter gaat op maandag en vrijdag naar de opvang en op woensdag is papa thuis.
Hier mijn afweeglijstje:
Voors:
- Lekker thuis zijn met mijn dochtertje (ik vind het heerlijk en het is me heel veel waard).
- Ik vind 3 dagen werken en dus niet bij mijn dochtertje zijn véél te veel. Ik heb het er soms echt moeilijk mee.
- Minder stress voor mij
- Dochter en ik minder vaak ziek. Ze gaat nu sinds 3 maanden naar het kdv, maar is constant verkouden en we hebben ook allemaal de buikgriep te pakken gehad. Voor die tijd waren we haast nooit ziek, nu ben ik altijd wel verkouden of heb hoofdpijn...
- Wij hebben genoeg spaargeld waardoor we, mocht het soms te krap zijn, niet in de problemen komen
- Meer tijd voor het huishouden
- Meer tijd voor sociale contacten
Tegens:
- Geen Papa-dag meer
- Dochter niet meer naar kdv, terwijl ze het er zo leuk vindt (wel zou ze dan met 2 jaar naar de peuterpeelzaal gaan en voor die tijd spreek ik dan af met andere moeders en kinderen)
- Minder inkomsten, alhoewel als ik mijn auto wegdoe en ik de heffingskorting en toeslagen van de belastingdienst krijg, het niet eens zo heel veel scheelt. Maar het uitbetalen van de heffingskorting willen ze ook misschien gaan afschaffen, en dan wordt het wel lastig...
- Tijdelijk geen pensioenopbouw meer voor mij, gat in CV e.d.
- Misschien ga ik het wel helemaal niets vinden... kan ik me nu niets bij voorstellen maar goed. Het zou kunnen natuurlijk.
- Moeilijk om straks weer werk te vinden (al is de kans redelijk aanwezig dat ik bij mijn huidige werkgever dan weer aan de slag kan)
- 2 collega's zijn momenteel zwanger en als ik weg zou gaan, is er in februari helemaal niemand meer die het werk kan doen (kul argument, ik weet het, maar ik zou er wel mee zitten als ik zou opzeggen en mijn werkgever zit hier dan mee)
Er waren nog wel wat punten, misschien kom ik daar nog op (het zwerft her en der in mijn hoofd ).
Graag heb ik wat meningen/ervaringen van jullie hierover. Ik zit hier nu al maanden mee in mijn maag, maar kom er maar niet uit. En het hierover nadenken bezorgt me al een hoop stress op zich. Ik heb al een paar keer de gedachte gehad, klaar met dat gezeur ik blijf gewoon werken... maar het zit me dan toch niet lekker. Dan zou je zeggen, stoppen met werken, maar dat durf ik dus ook niet zomaar...
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Snoopy
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:14
Ja dat zou ik ook eerst doen......ouderschapsverlof.
Dan kun je altijd nog terug want stel nou dat het tegenvalt?
Kun je niet 2 dagen werken?
Ik weet niet hoe het met jou is maar ik lees veel mensen die toch wel tegen de muren opvliegen bij het altijd thuis zijn..
In ieder geval succes met je beslissing!
Dan kun je altijd nog terug want stel nou dat het tegenvalt?
Kun je niet 2 dagen werken?
Ik weet niet hoe het met jou is maar ik lees veel mensen die toch wel tegen de muren opvliegen bij het altijd thuis zijn..
In ieder geval succes met je beslissing!
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:14
Hoi Snoopy,
Lastige keuze he?!
Mijn dochtertje is 10 maanden, mijn man werkt 5 dagen per week, ikzelf werk 2 dagen per week. Mijn dochtertje gaat een dag naar het KDV en een dag naar mijn ouders. Gaat allemaal prima, voor mij echt de perfecte combinatie. Alleen begin oktober is mijn ouderschapsverlof afgelopen, en moet ik ook weer 3 dagen aan de slag. Ben dus ook heel erg benieuwd hoe me dat gaat bevallen..... Zie er best wel een beetje tegenop. Vind de 3 dagen nu samen thuis met dochtertje heerlijk!
Aan de andere kant, een hele week thuis zou voor mij niets zijn eerlijk gezegd. Veel vriendinnen en kennissen werken veel, dus ik zou me denk ik snel gaan vervelen. Daarnaast vind ik het nu heerlijk om 2 daagjes echt met mijn werk bezig te zijn.
Ik heb mezelf voorgenomen dat ik het minstens een half jaar aan ga kijken hoe het 3 dagen werken me bevalt!
Succes iniedergeval met je keuze!
Lastige keuze he?!
Mijn dochtertje is 10 maanden, mijn man werkt 5 dagen per week, ikzelf werk 2 dagen per week. Mijn dochtertje gaat een dag naar het KDV en een dag naar mijn ouders. Gaat allemaal prima, voor mij echt de perfecte combinatie. Alleen begin oktober is mijn ouderschapsverlof afgelopen, en moet ik ook weer 3 dagen aan de slag. Ben dus ook heel erg benieuwd hoe me dat gaat bevallen..... Zie er best wel een beetje tegenop. Vind de 3 dagen nu samen thuis met dochtertje heerlijk!
Aan de andere kant, een hele week thuis zou voor mij niets zijn eerlijk gezegd. Veel vriendinnen en kennissen werken veel, dus ik zou me denk ik snel gaan vervelen. Daarnaast vind ik het nu heerlijk om 2 daagjes echt met mijn werk bezig te zijn.
Ik heb mezelf voorgenomen dat ik het minstens een half jaar aan ga kijken hoe het 3 dagen werken me bevalt!
Succes iniedergeval met je keuze!
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:16
Ik heb de eerste maanden al ouderschapsverlof opnemen en ben het nog steeds aan het opnemen... dus ik heb niet zoveel meer. Daarbij ziet mijn werkgever het ook niet zitten als ik nu het resterende deel fulltime zou opnemen.
Ik had ook nóóit gedacht dat ik zou willen stoppen met werken. Ik vond juist dat we het zo goed voor elkaar hadeen, qua verdeling. Dat vind ik eigenlijk nog steeds, maar mijn gevoel zit me heel erg in de weg. Maar dat maakt het wel moeilijker een keuze te maken, want wat gooi ik allemaal weg als ik nu besluit te stoppen met werken?
Ik had ook nóóit gedacht dat ik zou willen stoppen met werken. Ik vond juist dat we het zo goed voor elkaar hadeen, qua verdeling. Dat vind ik eigenlijk nog steeds, maar mijn gevoel zit me heel erg in de weg. Maar dat maakt het wel moeilijker een keuze te maken, want wat gooi ik allemaal weg als ik nu besluit te stoppen met werken?
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:21
Ik zou nooit stoppen met werken. Als samenwoner heb je nergens recht op als je uit elkaar gaat. Niet op alimentatie, niet op een deel van het pensioen van je partner als je uit elkaar gaat.
Stoppen met werken of in deeltijdwerken is je eigen financiele graf graven. 1 op de 2 samenwoonrelaties loopt uit op een breuk. Vrouwen, zeker vrouwen met kinderen, trekken in de meeste gevallen aan het korste eind omdat ze niks geregeld hebben.
Waarom delen jullie zorg en werk niet?
Stoppen met werken of in deeltijdwerken is je eigen financiele graf graven. 1 op de 2 samenwoonrelaties loopt uit op een breuk. Vrouwen, zeker vrouwen met kinderen, trekken in de meeste gevallen aan het korste eind omdat ze niks geregeld hebben.
Waarom delen jullie zorg en werk niet?
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:21
Oh, alsof ik mijn verhaal lees! Ik vind het ook voornamelijk vervelend dat mijn man geen dag meer thuis is dan en dat mijn dochter niet meer naar de opvang gaat, terwijl ze het daar zo naar haar zin heeft! Ik zit nu nog in mijn zwangerschapsverlof van mijn tweede dochter en moet over 5 weken weer beginnen met werken, ik kijk er vreselijk tegenop, vind mijn werk sowieso al niet zo leuk meer. Geen tips dus, maar ik lees mee!
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:24
ooooo dames pas toch op om je economische zelfstandigheid op te geven!!
oke, met een deeltijdbaantje ben je niet zelfstandig maar als je er een paar jaar uit bent ben je op de arbeidsmarkt niet de meest gewilde werknemer!
wil je je man om geld vragen? wordt je wereld niet erg klein zonder werk? wat als hij over x jaar zegt: sorry schat, ik wil niet meer verder, wat dan?
Wat als JIJ ooit es wil scheiden en je bent economisch geheel afhankelijk?
Op zich, als je je niet goed voelt als werkende moeder kan je overwegen om huisvrouw te worden maar neem bovenstaande in overweging...het gaat nog zo vaak heel erg fout hiermee en iedereen denkt: dat overkomt ons niet...
oke, met een deeltijdbaantje ben je niet zelfstandig maar als je er een paar jaar uit bent ben je op de arbeidsmarkt niet de meest gewilde werknemer!
wil je je man om geld vragen? wordt je wereld niet erg klein zonder werk? wat als hij over x jaar zegt: sorry schat, ik wil niet meer verder, wat dan?
Wat als JIJ ooit es wil scheiden en je bent economisch geheel afhankelijk?
Op zich, als je je niet goed voelt als werkende moeder kan je overwegen om huisvrouw te worden maar neem bovenstaande in overweging...het gaat nog zo vaak heel erg fout hiermee en iedereen denkt: dat overkomt ons niet...
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:29
Waarom niet bij deze of een andere werkgever 1 of 2 dagen werken? Dan heeft je dochter 1 papadag, en kun je haar op de evt. tweede dag naar de opvang brengen als ze het daar zo leuk heeft.
Zou eea wel even bij de notaris dichttimmeren mbt je vriend, maar ik zou niet blijven werken 'omdat het wel eens uit kan gaan'. Werk is er altijd wel te vinden. Bovendien zijn er honderdduizenden vrouwen met een gat in hun cv vanwege het krijgen van kinderen lijkt mij, en dat valt ook wel weer te overbruggen.
Zou eea wel even bij de notaris dichttimmeren mbt je vriend, maar ik zou niet blijven werken 'omdat het wel eens uit kan gaan'. Werk is er altijd wel te vinden. Bovendien zijn er honderdduizenden vrouwen met een gat in hun cv vanwege het krijgen van kinderen lijkt mij, en dat valt ook wel weer te overbruggen.
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:29
quote:RosieRo schreef op 26 augustus 2008 @ 12:24:
Wat als JIJ ooit es wil scheiden en je bent economisch geheel afhankelijk?
TO is niet getrouwd en heeft dus helemaal nergens recht op als zij en haar vriend uit elkaar gaan. Dat is een veel gemaakte misrekening van samenwonende stellen. Vrouwen worden in 90 procent van deze gevallen de dupe. Ze gaan minder werken of stoppen met werken omdat huishouden en kinderverzorging veel tijd kost. Vriend blijft doorwerken en profiteert van hun gratis werk thuis. Hij bouwt een carriere en een pensioen op en zij heeft letterlijk niets.
Wat als JIJ ooit es wil scheiden en je bent economisch geheel afhankelijk?
TO is niet getrouwd en heeft dus helemaal nergens recht op als zij en haar vriend uit elkaar gaan. Dat is een veel gemaakte misrekening van samenwonende stellen. Vrouwen worden in 90 procent van deze gevallen de dupe. Ze gaan minder werken of stoppen met werken omdat huishouden en kinderverzorging veel tijd kost. Vriend blijft doorwerken en profiteert van hun gratis werk thuis. Hij bouwt een carriere en een pensioen op en zij heeft letterlijk niets.
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:31
quote:sarinadanae schreef op 26 augustus 2008 @ 12:29:
ik zou niet blijven werken 'omdat het wel eens uit kan gaan'. Werk is er altijd wel te vinden. Bovendien zijn er honderdduizenden vrouwen met een gat in hun cv vanwege het krijgen van kinderen lijkt mij, en dat valt ook wel weer te overbruggen.
Ik vind dat heel optimistisch, te optimistisch zelfs. Er zijn ook honderdduizenden vrouwen met kinderen in de bijstand omdat ze geen werk kunnen vinden. Uit elkaar gaan is een armoedeval voor vrouwen met kinderen. Geen man zou het in zijn hoofd halen om te stoppen met werken omdat er een kind is geboren.
Een paar jaar niet werken of minder werken levert bijvoorbeeld al een veel lager pensioen op.
ik zou niet blijven werken 'omdat het wel eens uit kan gaan'. Werk is er altijd wel te vinden. Bovendien zijn er honderdduizenden vrouwen met een gat in hun cv vanwege het krijgen van kinderen lijkt mij, en dat valt ook wel weer te overbruggen.
Ik vind dat heel optimistisch, te optimistisch zelfs. Er zijn ook honderdduizenden vrouwen met kinderen in de bijstand omdat ze geen werk kunnen vinden. Uit elkaar gaan is een armoedeval voor vrouwen met kinderen. Geen man zou het in zijn hoofd halen om te stoppen met werken omdat er een kind is geboren.
Een paar jaar niet werken of minder werken levert bijvoorbeeld al een veel lager pensioen op.
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:32
Wow, als of ik mijn eigen verhaal lees!
Heel toevallig, precies het zelfde...(hoewel nog niet zo uitgedacht in voor en tegens)
En dacht ook om eerst maar eens mijn verlof op te nemen. Ik weet ook dat ik wel iets moet blijven doen om "op nivo" te blijven. Want een hele week alleen maar kind trek ik ook niet.
Maar voor mij is het ook een soort vlucht. Om de stress, druk en verantwoordelijkheid van het werk te ontlopen. Het moeten...blehhh. Hoe heerlijk lijkt het me om 's morgens niet om 6.15 je bed uit te moeten. Te racen om op tijd op je werk te zijn. Een (huilend) kind achter te laten op het kdv (en ja hij heeft het super naar zijn zin, dus dat plezier wil ik hem zeker niet ontnemen, hij mag dan ook gewoon 1 dag blijven gaan is ook heel goed voor m)
Maar bij mij was het ook weer een typisch maandagochtendhumeur, donker en een regelrecht naar je "herfst-dip-dag"
"Alles moet anders" (denk ik vaak op maandag)
Gevoelsmatig zou ik minder willen werken, of meer willen doen wat ik leuk vind. Verstandig weet ik dat ik het eigenlijk heel goed heb en niet moet klagen.
Maar dan toch...zou ik het liefst niets hoeven, en dan zelf weer ontdekken wat ik leuk vind. Maar lukt dat ook, als je 24 uur per dag een kind om je heen hebt?
Dus eigenlijk is het een interne crisis.
Wat verhelderend om het even op te schrijven.
Jammer dat ik niet in de luxe staat verkeer om het zo aan te kunnen pakken. Want als ik geen geld binnen breng dan moeten we echt een hoop dingen anders gaan doen en dat heb ik er dan eigenlijk ook weer niet voor over.
Misschien moet ik maar eens gaan voorstellen of ik niet 2 dagen kan gaan werken...dat scheelt toch weer een halve.
Goed plan, ik ga gelijk eens kijken hoe ik dat met m'n verlof kan regelen!
Misschien een tip voor jou?
Bedankt voor je topic, het heeft me echt wat opgeleverd!
Heel toevallig, precies het zelfde...(hoewel nog niet zo uitgedacht in voor en tegens)
En dacht ook om eerst maar eens mijn verlof op te nemen. Ik weet ook dat ik wel iets moet blijven doen om "op nivo" te blijven. Want een hele week alleen maar kind trek ik ook niet.
Maar voor mij is het ook een soort vlucht. Om de stress, druk en verantwoordelijkheid van het werk te ontlopen. Het moeten...blehhh. Hoe heerlijk lijkt het me om 's morgens niet om 6.15 je bed uit te moeten. Te racen om op tijd op je werk te zijn. Een (huilend) kind achter te laten op het kdv (en ja hij heeft het super naar zijn zin, dus dat plezier wil ik hem zeker niet ontnemen, hij mag dan ook gewoon 1 dag blijven gaan is ook heel goed voor m)
Maar bij mij was het ook weer een typisch maandagochtendhumeur, donker en een regelrecht naar je "herfst-dip-dag"
"Alles moet anders" (denk ik vaak op maandag)
Gevoelsmatig zou ik minder willen werken, of meer willen doen wat ik leuk vind. Verstandig weet ik dat ik het eigenlijk heel goed heb en niet moet klagen.
Maar dan toch...zou ik het liefst niets hoeven, en dan zelf weer ontdekken wat ik leuk vind. Maar lukt dat ook, als je 24 uur per dag een kind om je heen hebt?
Dus eigenlijk is het een interne crisis.
Wat verhelderend om het even op te schrijven.
Jammer dat ik niet in de luxe staat verkeer om het zo aan te kunnen pakken. Want als ik geen geld binnen breng dan moeten we echt een hoop dingen anders gaan doen en dat heb ik er dan eigenlijk ook weer niet voor over.
Misschien moet ik maar eens gaan voorstellen of ik niet 2 dagen kan gaan werken...dat scheelt toch weer een halve.
Goed plan, ik ga gelijk eens kijken hoe ik dat met m'n verlof kan regelen!
Misschien een tip voor jou?
Bedankt voor je topic, het heeft me echt wat opgeleverd!
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:37
quote:wanda_p schreef op 26 augustus 2008 @ 12:31:
[...]
Ik vind dat heel optimistisch, te optimistisch zelfs. Er zijn ook honderdduizenden vrouwen met kinderen in de bijstand omdat ze geen werk kunnen vinden. Uit elkaar gaan is een armoedeval voor vrouwen met kinderen. Geen man zou het in zijn hoofd halen om te stoppen met werken omdat er een kind is geboren.
Een paar jaar niet werken of minder werken levert bijvoorbeeld al een veel lager pensioen op.
ben het helemaal met je eens. Ik ken een stel dat uitelkaar gaat, samenwonend, beide zeer hoog opgeleid maar zij heeft na dr opleiding eerst voor de kinderen gezorgd. Ze heeft nu NIETS, geen baan, geen geld, geen woning, geen werkervaring. Wel een afgeronde studie, een stageplek (levert niks op) een kinderopvangprobleem en nooit pensioen opgebouwd.
verder, maar dat is persoonlijk, zou ik nooit mijn uitgaven willen hoeven verantwoorden aan een ander, ik ben er trots op om mijn eigen geld uit te geven dat overblijft na alle vaste lasten.
[...]
Ik vind dat heel optimistisch, te optimistisch zelfs. Er zijn ook honderdduizenden vrouwen met kinderen in de bijstand omdat ze geen werk kunnen vinden. Uit elkaar gaan is een armoedeval voor vrouwen met kinderen. Geen man zou het in zijn hoofd halen om te stoppen met werken omdat er een kind is geboren.
Een paar jaar niet werken of minder werken levert bijvoorbeeld al een veel lager pensioen op.
ben het helemaal met je eens. Ik ken een stel dat uitelkaar gaat, samenwonend, beide zeer hoog opgeleid maar zij heeft na dr opleiding eerst voor de kinderen gezorgd. Ze heeft nu NIETS, geen baan, geen geld, geen woning, geen werkervaring. Wel een afgeronde studie, een stageplek (levert niks op) een kinderopvangprobleem en nooit pensioen opgebouwd.
verder, maar dat is persoonlijk, zou ik nooit mijn uitgaven willen hoeven verantwoorden aan een ander, ik ben er trots op om mijn eigen geld uit te geven dat overblijft na alle vaste lasten.
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:37
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:47
quote:sarinadanae schreef op 26 augustus 2008 @ 12:29:
Waarom niet bij deze of een andere werkgever 1 of 2 dagen werken? Dan heeft je dochter 1 papadag, en kun je haar op de evt. tweede dag naar de opvang brengen als ze het daar zo leuk heeft.
Zou eea wel even bij de notaris dichttimmeren mbt je vriend, maar ik zou niet blijven werken 'omdat het wel eens uit kan gaan'. Werk is er altijd wel te vinden. Bovendien zijn er honderdduizenden vrouwen met een gat in hun cv vanwege het krijgen van kinderen lijkt mij, en dat valt ook wel weer te overbruggen.Dat valt even vies tegen.
Waarom niet bij deze of een andere werkgever 1 of 2 dagen werken? Dan heeft je dochter 1 papadag, en kun je haar op de evt. tweede dag naar de opvang brengen als ze het daar zo leuk heeft.
Zou eea wel even bij de notaris dichttimmeren mbt je vriend, maar ik zou niet blijven werken 'omdat het wel eens uit kan gaan'. Werk is er altijd wel te vinden. Bovendien zijn er honderdduizenden vrouwen met een gat in hun cv vanwege het krijgen van kinderen lijkt mij, en dat valt ook wel weer te overbruggen.Dat valt even vies tegen.
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:47
quote:wanda_p schreef op 26 augustus 2008 @ 12:21:
Ik zou nooit stoppen met werken. Als samenwoner heb je nergens recht op als je uit elkaar gaat. Niet op alimentatie, niet op een deel van het pensioen van je partner als je uit elkaar gaat.
Stoppen met werken of in deeltijdwerken is je eigen financiele graf graven. 1 op de 2 samenwoonrelaties loopt uit op een breuk. Vrouwen, zeker vrouwen met kinderen, trekken in de meeste gevallen aan het korste eind omdat ze niks geregeld hebben.
Waarom delen jullie zorg en werk niet?ik heb zelf geen kinderen, maar kan dit wel beamen. Je moet uiteraard een keuze maken, waarbij je je goed voelt. Maar onderschat niet de gevolgen van een pensioensgat (en je CV). Het is heel zuur als je tot je 65e nog uit de naad moet werken, omdat je 30 jaar terug besloot een paar jaar niet te werken. Dit soort gaten zijn bijzonder moeilijk nog te overbruggen. Zorg dus dat je dit financieel eerst voor jezelf op een rijtje zet. Klinkt heel zakelijk, vooral als het om meer tijd met je kind doorbrengen gaat. Maar een dergelijke keuze kan nog vervelende gevolgen krijgen, terwijl je dit kunt voorkomen.
Ik zou nooit stoppen met werken. Als samenwoner heb je nergens recht op als je uit elkaar gaat. Niet op alimentatie, niet op een deel van het pensioen van je partner als je uit elkaar gaat.
Stoppen met werken of in deeltijdwerken is je eigen financiele graf graven. 1 op de 2 samenwoonrelaties loopt uit op een breuk. Vrouwen, zeker vrouwen met kinderen, trekken in de meeste gevallen aan het korste eind omdat ze niks geregeld hebben.
Waarom delen jullie zorg en werk niet?ik heb zelf geen kinderen, maar kan dit wel beamen. Je moet uiteraard een keuze maken, waarbij je je goed voelt. Maar onderschat niet de gevolgen van een pensioensgat (en je CV). Het is heel zuur als je tot je 65e nog uit de naad moet werken, omdat je 30 jaar terug besloot een paar jaar niet te werken. Dit soort gaten zijn bijzonder moeilijk nog te overbruggen. Zorg dus dat je dit financieel eerst voor jezelf op een rijtje zet. Klinkt heel zakelijk, vooral als het om meer tijd met je kind doorbrengen gaat. Maar een dergelijke keuze kan nog vervelende gevolgen krijgen, terwijl je dit kunt voorkomen.
dinsdag 26 augustus 2008 om 12:55
Wat leuk, al zoveel reacties!
Wanda, wij verdelen zorg en werk nu, ik werk 3 dagen, mijn vriend 4. 2 dagen opvang vind ik meer dan genoeg. Dus meer dan dit zit er sowieso niet in. En je eigen graf graven, als we uit elkaar zouden gaan, zou ik weer gaan werken. Maar goed, dat is dus ook mijn dilemma. Eigenlijk zou het het beste zijn om te blijven werken, maar het is ook niet de bedoeling dat ik het straks niet meer trek (emotioneel gezien). Ik moet me vaak echt naar het werk slepen, terwijl ik mijn werk wel leuk vind...
Uma, ik zou wel 2 dagen willen werken misschien... dochter 1 papa-dag en 1 dag kdv. Alleen kan mijn contract elke 2 jaar vernieuwd worden... en het contract is van dit jaar. Dus officieel kan het dus niet... Maar misschien bij jou nog wel?
Rosie, dat is dus net mijn punt onder andere! We hebben wel spaargeld, dus bij uit elkaar gaan hou ik ook nog een aardig centje over. Maar toch, ik vind het ook doodeng om te stoppen met werken...
Wat betreft eigen geld uitgeven, hier komt het op 1 rekening en in overleg geven we het uit. Maar ik geef niet zoveel uit, heb niet zoveel nodig. Ik hoef dus niets te verantwoorden. Zelfs als ik zou stoppen met werken. Mijn vriend vindt dat ik zelf die keuze moet maken, hij ziet ook dat ik het er erg moeilijk mee heb en niet ondoordacht zal stoppen met werken.
Ik zit nu dus wel structureel te balen... het vroege opstaan vind ik niet erg, de verplichting wel.
Sarinadanae, bij een andere werkgever 2 dagen gaan werken zou ook nog kunnen... maar het liefst blijf ik bij mijn huidige werkgever. En soms denk ik dat 2 dagen ook nog teveel is...
Javaaar, heel herkenbaar dat moeten gevoel, bleeeeeeeehhhhh. Soms denk ik wel eens dat ik gewoon te lui ben , maar dat is het niet, tot aan mijn zwangerschapsverlof werkte ik met plezier fulltime... maar nu, ik vind het niet zo interessant meer. Wel leuk hoor, maar mijn dochter is zoveel leuker .
Maarre... ik moet 's ochtends wel rond 6:30 mijn bed uit, want dochter is dan uitgeslapen. Maar dat gehaast en gesjouw naar het kdv vind ik wel heel irritant. Veel fijner als je die verplichting niet meer hebt (al is het maar 2 dagen).
Interne crisis, dat is het inderdaad! Ik herken echt alles wat je schrijft. Al zou ik het wel 7 dagen per week trekken met mijn kind geloof ik. Ze ligt nu al ruim 2,5 uur te slapen en dan mis ik dat vrolijke bekkie echt!
Carlice, dat is nu ook net waar ik dus mee zit... en daarom zit ik er al maanden mee in mijn maag. Het makkelijkste zou zijn om gewoon te zeggen, ik blijf lekker werken. Maar zo makkelijk gaat dat dus niet. Maar jeetje wat haal ik me op de hals als ik stop!
Pffff het is echt lastig
Wanda, wij verdelen zorg en werk nu, ik werk 3 dagen, mijn vriend 4. 2 dagen opvang vind ik meer dan genoeg. Dus meer dan dit zit er sowieso niet in. En je eigen graf graven, als we uit elkaar zouden gaan, zou ik weer gaan werken. Maar goed, dat is dus ook mijn dilemma. Eigenlijk zou het het beste zijn om te blijven werken, maar het is ook niet de bedoeling dat ik het straks niet meer trek (emotioneel gezien). Ik moet me vaak echt naar het werk slepen, terwijl ik mijn werk wel leuk vind...
Uma, ik zou wel 2 dagen willen werken misschien... dochter 1 papa-dag en 1 dag kdv. Alleen kan mijn contract elke 2 jaar vernieuwd worden... en het contract is van dit jaar. Dus officieel kan het dus niet... Maar misschien bij jou nog wel?
Rosie, dat is dus net mijn punt onder andere! We hebben wel spaargeld, dus bij uit elkaar gaan hou ik ook nog een aardig centje over. Maar toch, ik vind het ook doodeng om te stoppen met werken...
Wat betreft eigen geld uitgeven, hier komt het op 1 rekening en in overleg geven we het uit. Maar ik geef niet zoveel uit, heb niet zoveel nodig. Ik hoef dus niets te verantwoorden. Zelfs als ik zou stoppen met werken. Mijn vriend vindt dat ik zelf die keuze moet maken, hij ziet ook dat ik het er erg moeilijk mee heb en niet ondoordacht zal stoppen met werken.
Ik zit nu dus wel structureel te balen... het vroege opstaan vind ik niet erg, de verplichting wel.
Sarinadanae, bij een andere werkgever 2 dagen gaan werken zou ook nog kunnen... maar het liefst blijf ik bij mijn huidige werkgever. En soms denk ik dat 2 dagen ook nog teveel is...
Javaaar, heel herkenbaar dat moeten gevoel, bleeeeeeeehhhhh. Soms denk ik wel eens dat ik gewoon te lui ben , maar dat is het niet, tot aan mijn zwangerschapsverlof werkte ik met plezier fulltime... maar nu, ik vind het niet zo interessant meer. Wel leuk hoor, maar mijn dochter is zoveel leuker .
Maarre... ik moet 's ochtends wel rond 6:30 mijn bed uit, want dochter is dan uitgeslapen. Maar dat gehaast en gesjouw naar het kdv vind ik wel heel irritant. Veel fijner als je die verplichting niet meer hebt (al is het maar 2 dagen).
Interne crisis, dat is het inderdaad! Ik herken echt alles wat je schrijft. Al zou ik het wel 7 dagen per week trekken met mijn kind geloof ik. Ze ligt nu al ruim 2,5 uur te slapen en dan mis ik dat vrolijke bekkie echt!
Carlice, dat is nu ook net waar ik dus mee zit... en daarom zit ik er al maanden mee in mijn maag. Het makkelijkste zou zijn om gewoon te zeggen, ik blijf lekker werken. Maar zo makkelijk gaat dat dus niet. Maar jeetje wat haal ik me op de hals als ik stop!
Pffff het is echt lastig
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:01
Tja, economische zelfstandigheid, pensioengat, allemaal leuke redenen om te blijven werken.
Maar voor mij is de belangrijkste reden altijd nog: persoonlijke ontwikkeling, hersenen laten kraken, over andere dingen praten dan poepluiers en niet alleen maar moeder zijn maar ook nog gewoon Elska. Denk je niet dat je die dingen gaat missen, Snoopy?
Maar voor mij is de belangrijkste reden altijd nog: persoonlijke ontwikkeling, hersenen laten kraken, over andere dingen praten dan poepluiers en niet alleen maar moeder zijn maar ook nog gewoon Elska. Denk je niet dat je die dingen gaat missen, Snoopy?
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:08
Arwen, daar zat ik ook al aan te denken, of ik het toch niet kan laten aanpassen. Maar dan zit ik nog wel met het ene dagje kdv en de virussen die we daarvan meekrijgen. Klinkt misschien een beetje mutserig, maar ik vind het heel irritant om opeens zoveel ziekerig te zijn. En dat is dus ook vaak op de dagen dat ik thuis zit en dan kan ik de volgende dag weer 'lekker' werken. Ik heb het idee dat ik een beetje achter de feiten aanloop. Maar misschien is dat ook wel als ik stop met werken... tja, het topic begint niet voor niets met 'dilemma' .
Elska, ik denk eigenlijk niet dat ik het ga missen... ik voel me vooral moeder eigenlijk, op mijn werk voel ik me ook vaak niet op mijn plaats. Als ik kijk wie Snoopy is, ben ik meer moeder dan werknemer, zo voelt het.
Elska, ik denk eigenlijk niet dat ik het ga missen... ik voel me vooral moeder eigenlijk, op mijn werk voel ik me ook vaak niet op mijn plaats. Als ik kijk wie Snoopy is, ben ik meer moeder dan werknemer, zo voelt het.
dinsdag 26 augustus 2008 om 13:14
quote:SnoopySnoopy schreef op 26 augustus 2008 @ 13:08:
Elska, ik denk eigenlijk niet dat ik het ga missen... ik voel me vooral moeder eigenlijk, op mijn werk voel ik me ook vaak niet op mijn plaats. Als ik kijk wie Snoopy is, ben ik meer moeder dan werknemer, zo voelt het.Nou, prima, dan is dat in elk geval 1 argument minder in je keuze
Elska, ik denk eigenlijk niet dat ik het ga missen... ik voel me vooral moeder eigenlijk, op mijn werk voel ik me ook vaak niet op mijn plaats. Als ik kijk wie Snoopy is, ben ik meer moeder dan werknemer, zo voelt het.Nou, prima, dan is dat in elk geval 1 argument minder in je keuze
