Kinderen
alle pijlers
Ervaringen met autist en amandelen verwijderen
woensdag 27 augustus 2008 om 20:10
Hallo ervaringsdeskundigen,
Omdat ik al gemerkt heb dat er hier verschillende moeders van autisten rondzwerven wil ik hier graag mijn vraag in de groep gooien.
Ik heb een zoon, 6 jr, die klassiek autistisch is. Daarbij heeft hij een matige verstandelijke beperking plus daarbij een grote spraak-taalachterstand.
Aanstaande woensdag worden bij hem zijn amandelen verwijderd. We hebben al ervaring met het laten plaatsen en verwijderen van buisjes. Maar ja amandelen verwijderen is toch een ander verhaal. Ik ken ondertussen de beelden van zieke en zielige kinderen iets te goed. En tja daar zit ik straks met mijn mannetje. Ik benieuwd wie hier ervaring mee heeft en dus misschien ook goede tips. Want eerlijk gezegd zie ik er behoorlijk tegen op... het is zo moeilijk om hem uit te leggen wat er gaat gebeuren. Of dat hij het bloed moet uitspugen ipv doorslikken (ha ha dat snapt hij gewoon niet).
Dag 1 zal gevuld worden met heel veel ijs, maar wanneer kan hij brood, crackers en beschuit eten? Hij eet nl. niets anders.
Omdat ik al gemerkt heb dat er hier verschillende moeders van autisten rondzwerven wil ik hier graag mijn vraag in de groep gooien.
Ik heb een zoon, 6 jr, die klassiek autistisch is. Daarbij heeft hij een matige verstandelijke beperking plus daarbij een grote spraak-taalachterstand.
Aanstaande woensdag worden bij hem zijn amandelen verwijderd. We hebben al ervaring met het laten plaatsen en verwijderen van buisjes. Maar ja amandelen verwijderen is toch een ander verhaal. Ik ken ondertussen de beelden van zieke en zielige kinderen iets te goed. En tja daar zit ik straks met mijn mannetje. Ik benieuwd wie hier ervaring mee heeft en dus misschien ook goede tips. Want eerlijk gezegd zie ik er behoorlijk tegen op... het is zo moeilijk om hem uit te leggen wat er gaat gebeuren. Of dat hij het bloed moet uitspugen ipv doorslikken (ha ha dat snapt hij gewoon niet).
Dag 1 zal gevuld worden met heel veel ijs, maar wanneer kan hij brood, crackers en beschuit eten? Hij eet nl. niets anders.
woensdag 27 augustus 2008 om 20:14
Ervaring met amandelen knippen heb ik niet, dus daarvoor geen tips. Maar de meeste ziekenhuizen heb een pedagogisch medewerker die kinderen begeleidt in het ziekenhuis. Mogelijk niet bij zo'n relatief eenvoudige, standaard ingreep, maar misschien kun je speciale begeleiding vragen?
Succes ermee en sterkte voor je kleine man.
Succes ermee en sterkte voor je kleine man.
woensdag 27 augustus 2008 om 20:29
Mijn broertje is verstandelijk gehandicapt, heeft ook wel wat autistische trekjes. Nooit amandelen ofzo laten knippen, maar wel altijd problemen met de tandarts gehad. Doodsbang.
Sinds kort heeft hij een nieuwe tandarts, hij had namelijk 2 gaatjes. Hij heeft nu 4 afspraken gehad. De eerste keer was kletsen, en uitleggen hoe je goed moet poetsen. De tweede keer was uitleggen hoe ze de gaatjes ging vullen. De derde keer was één gaatje, de vierde keer het andere gaatje. Hij ging er lachend heen en was hartstikke trots achteraf. En poetst nu z'n tanden een stuk beter.
Nouja, ik zou dus willen zeggen: toch proberen uit te leggen wat er gaat gebeuren, zodat hij niet heel bang wakker wordt. Heel vaak vertellen hoe het dan is als hij wakker wordt, zodat hij daar niet teveel van schrikt. En, misschien kun je dat bloed uitspugen "oefenen" met tandpasta ofzo. Of... koop een pak rode dubbelfris en oefen daarmee. Dan kun je op dat moment zeggen "weet je nog hoe dat ging? Ja, goed zo, uitspugen! Kijk, dat ziet er net uit als dubbelfris...".
Succes...
Sinds kort heeft hij een nieuwe tandarts, hij had namelijk 2 gaatjes. Hij heeft nu 4 afspraken gehad. De eerste keer was kletsen, en uitleggen hoe je goed moet poetsen. De tweede keer was uitleggen hoe ze de gaatjes ging vullen. De derde keer was één gaatje, de vierde keer het andere gaatje. Hij ging er lachend heen en was hartstikke trots achteraf. En poetst nu z'n tanden een stuk beter.
Nouja, ik zou dus willen zeggen: toch proberen uit te leggen wat er gaat gebeuren, zodat hij niet heel bang wakker wordt. Heel vaak vertellen hoe het dan is als hij wakker wordt, zodat hij daar niet teveel van schrikt. En, misschien kun je dat bloed uitspugen "oefenen" met tandpasta ofzo. Of... koop een pak rode dubbelfris en oefen daarmee. Dan kun je op dat moment zeggen "weet je nog hoe dat ging? Ja, goed zo, uitspugen! Kijk, dat ziet er net uit als dubbelfris...".
Succes...
woensdag 27 augustus 2008 om 20:38
woensdag 27 augustus 2008 om 20:42
Hai Maroetje,
Vanuit mijn werk geen ervaring met amandelen, wel met wat andere operatieve ingerepen bij jonge kinderen met ASS, wel normaal intelligent.
Wat wij doen is het volgende: We gaan vantevoren naar het ziekenhuis om daar foto's te maken van alles wat hij / zij tegenkomt. Daar maken we een boekje van. Een soort stripverhaal van de dag zonder tekst zeg maar. Afhankelijk van (angst)nivo van het kind bespreken we dit ruim vantevoren, of pas op de ochtend zelf. Of iets wat daartussen zit. Boekje willen ze meestal zelf graag bij zich houden. Iedere keer als er een foto 'voorbij' is mag daar een kruis doorheen. Zo verduidelijk je ook op de dag zelf nog wat er komt.
Belangrijk is dat ze weten wat er gaat gebeuren, wie er bij ze blijft, wie er is als hij wakker wordt, wat hij mag eten en wanneer hij naar huis mag.
Hoe je hem duidelijk kunt maken dat hij het bloed moet uitspugen is een goeie... Begrijpt hij foto's? Dan zou je daar iets creatiefs mee kunnen doen. Maar dan nog is het lastig denk ik. Want waarom komt er ineens bloed uit je mond en doet je keel zeer...?
Belangrijk is denk ik dat jij bij hem in de buurt bent! Jij bent zijn anker en kunt hem er doorheen loodsen.
Ik hoop dat hij het kan 'ondergaan'. Angst en paniek maken het hele gebeuren er niet makkelijker op.
Dan nog het eten; kinderen met ASS ervaren pijn heel anders als mensen zonder ASS. Soms heftiger, maar soms ook veel minder erg. Wie weet heeft hij weinig last (pijn) van zijn keel, en eet hij snel weer wat hij lust. Gewoon proberen maar?
In ieder geval, veel succes! Het zal voor jou niet makkelijk zijn, en voor de kleine man ook niet!
Vanuit mijn werk geen ervaring met amandelen, wel met wat andere operatieve ingerepen bij jonge kinderen met ASS, wel normaal intelligent.
Wat wij doen is het volgende: We gaan vantevoren naar het ziekenhuis om daar foto's te maken van alles wat hij / zij tegenkomt. Daar maken we een boekje van. Een soort stripverhaal van de dag zonder tekst zeg maar. Afhankelijk van (angst)nivo van het kind bespreken we dit ruim vantevoren, of pas op de ochtend zelf. Of iets wat daartussen zit. Boekje willen ze meestal zelf graag bij zich houden. Iedere keer als er een foto 'voorbij' is mag daar een kruis doorheen. Zo verduidelijk je ook op de dag zelf nog wat er komt.
Belangrijk is dat ze weten wat er gaat gebeuren, wie er bij ze blijft, wie er is als hij wakker wordt, wat hij mag eten en wanneer hij naar huis mag.
Hoe je hem duidelijk kunt maken dat hij het bloed moet uitspugen is een goeie... Begrijpt hij foto's? Dan zou je daar iets creatiefs mee kunnen doen. Maar dan nog is het lastig denk ik. Want waarom komt er ineens bloed uit je mond en doet je keel zeer...?
Belangrijk is denk ik dat jij bij hem in de buurt bent! Jij bent zijn anker en kunt hem er doorheen loodsen.
Ik hoop dat hij het kan 'ondergaan'. Angst en paniek maken het hele gebeuren er niet makkelijker op.
Dan nog het eten; kinderen met ASS ervaren pijn heel anders als mensen zonder ASS. Soms heftiger, maar soms ook veel minder erg. Wie weet heeft hij weinig last (pijn) van zijn keel, en eet hij snel weer wat hij lust. Gewoon proberen maar?
In ieder geval, veel succes! Het zal voor jou niet makkelijk zijn, en voor de kleine man ook niet!
woensdag 27 augustus 2008 om 20:47
Mijn zoon met autisme was 4 toen zijn amandelen verwijderd werden en eerlijk gezegd heeft hij toen bijna het ziekenhuis afgebroken. Hij was ontzettend bang,vooral van de verpleging omdat die hem om de paar uur wakker maakte omdat hij moest drinken. Na iedere drinkbeurt kon ik dan zijn pyama verschonen
De volgende dag mochten we naar huis. Hij was ontzettend boos op alles en iedereen,dat heeft een paar dagen geduurd.
Het enige wat je kunt doen ik proberen rustig te blijven en van te voren vaak uitleggen en vertellen wat er gaat gebeuren
Heel veel succes!
De volgende dag mochten we naar huis. Hij was ontzettend boos op alles en iedereen,dat heeft een paar dagen geduurd.
Het enige wat je kunt doen ik proberen rustig te blijven en van te voren vaak uitleggen en vertellen wat er gaat gebeuren
Heel veel succes!
woensdag 27 augustus 2008 om 21:23
Mocht je het interessant vinden:
Ouders van autistische kinderen kunnen veel leren van de ondervindingen van andere ouders, daarom schreef Ginette Wieken -- moeder van twee autistische kinderen -- dit boek.
In een ontroerend verhaal dat nergens sentimenteel wordt, vertelt zij met humor en relativering over de diepte- en hoogtepunten van het leven met haar autistische zoon en dochter. (...)
Voor ouders van autistische kinderen is De dinoman en het muziekmeisje een bron van herkenning, troost en informatie. Leraren en therapeuten krijgen een levendige beschrijving van de problemen die de opvoeding van autistische kinderen met zich meebrengt.
Ouders van autistische kinderen kunnen veel leren van de ondervindingen van andere ouders, daarom schreef Ginette Wieken -- moeder van twee autistische kinderen -- dit boek.
In een ontroerend verhaal dat nergens sentimenteel wordt, vertelt zij met humor en relativering over de diepte- en hoogtepunten van het leven met haar autistische zoon en dochter. (...)
Voor ouders van autistische kinderen is De dinoman en het muziekmeisje een bron van herkenning, troost en informatie. Leraren en therapeuten krijgen een levendige beschrijving van de problemen die de opvoeding van autistische kinderen met zich meebrengt.
donderdag 28 augustus 2008 om 10:51
Dank dank voor alle reacties!
De uren voor de operatie zijn gelukkig niet zo'n probleem... niet dat hij staat te springen. Eerst de verdovingspleisters en dan het kalmeringsmiddel... en op het laatste moment zijn kleren uit. Want dat vind hij zeer vervelend. Gelukkig vind hij het dan weer zeer interessant als hij zijn infuus krijgt
.
Ik lees (had ik misschien niet moeten doen) van die verschrikkelijke verhalen van hele zieke kindertjes en dan raakt Maroetje alvast in de pre-stress. Ik probeer dus alvast een oplossing voor alle mogelijke enge/vervelende dingen te vinden.
En het probleem is dat zijn taalbegrip minimaal is. En ik heb echt geen idee hoe ik een foto moet fabriceren waardoor hij begrijpt dat hij bloed moet uitspugen ipv doorslikken. En mijn uitleg gaat hij niet begrijpen... als ik het woord 'bloed' noem zegt hij vrolijk 'bloed ja', omdat hij het woord herkent... maar er verder weinig betekenis aan verleend.
En inderdaad faery zijn pijngrens ligt hoog, maar dit is ook een gevaar. Meneertje liep vrolijk weken rond met twee ooronstekingen, keelontsteking en grote amandelen. En er was niets te merken dan een beetje hangerig. Pfff en daarna dan wel au zeggen als hij zijn teen stoot... gekke mensen die autisten.
Trouwens een boek waar ik weg van ben is: Autisme van binnenuit van H. de Clercq. Dit is een van de weinige boeken die mij aansprak en een goede duidelijke uitgebreide uitleg gaf over autisme.
En als laatste.... natuurlijk laat ik mijn mannetje niet alleen. Ik ben echt continu bij hem. Fijn zo'n mama om te kroelen en mee te vechten als je bang bent. Dus dat zit wel goed (hi hi als ik dat zelf mag zeggen). Ik wil gewoon zorgen dat hij zo min mogelijk last heeft van deze operatie.
Iemand een idee wanneer ze weer brood en crackers mogen?
De uren voor de operatie zijn gelukkig niet zo'n probleem... niet dat hij staat te springen. Eerst de verdovingspleisters en dan het kalmeringsmiddel... en op het laatste moment zijn kleren uit. Want dat vind hij zeer vervelend. Gelukkig vind hij het dan weer zeer interessant als hij zijn infuus krijgt
.Ik lees (had ik misschien niet moeten doen) van die verschrikkelijke verhalen van hele zieke kindertjes en dan raakt Maroetje alvast in de pre-stress. Ik probeer dus alvast een oplossing voor alle mogelijke enge/vervelende dingen te vinden.
En het probleem is dat zijn taalbegrip minimaal is. En ik heb echt geen idee hoe ik een foto moet fabriceren waardoor hij begrijpt dat hij bloed moet uitspugen ipv doorslikken. En mijn uitleg gaat hij niet begrijpen... als ik het woord 'bloed' noem zegt hij vrolijk 'bloed ja', omdat hij het woord herkent... maar er verder weinig betekenis aan verleend.
En inderdaad faery zijn pijngrens ligt hoog, maar dit is ook een gevaar. Meneertje liep vrolijk weken rond met twee ooronstekingen, keelontsteking en grote amandelen. En er was niets te merken dan een beetje hangerig. Pfff en daarna dan wel au zeggen als hij zijn teen stoot... gekke mensen die autisten.
Trouwens een boek waar ik weg van ben is: Autisme van binnenuit van H. de Clercq. Dit is een van de weinige boeken die mij aansprak en een goede duidelijke uitgebreide uitleg gaf over autisme.
En als laatste.... natuurlijk laat ik mijn mannetje niet alleen. Ik ben echt continu bij hem. Fijn zo'n mama om te kroelen en mee te vechten als je bang bent. Dus dat zit wel goed (hi hi als ik dat zelf mag zeggen). Ik wil gewoon zorgen dat hij zo min mogelijk last heeft van deze operatie.
Iemand een idee wanneer ze weer brood en crackers mogen?
donderdag 28 augustus 2008 om 11:06
Geen tips met betrekking tot de situatie van je zoontje. Maar misschien ter geruststelling...
Ik heb een jaar geleden mijn amandelen eruit laten halen. Bloed moet je uitspugen omdat je er misselijk van wordt. Ik heb helemaal geen last gehad van bloed in mijn keel, dus ook niet hoeven spugen. Daarnaast hebben ze goede middeltjes tegen de misselijkheid die ze via het infuus indienen. Dus mocht je zoontje toch een beetje bloed binnen krijgen is dat vast op te lossen.
Ik heb de eerste dag ijs gegeten en wat likjes appelmoes. Brood de volgende ochtend al. Zolang je maar heel zacht brood hebt in babystukjes zonder kostjes kan dit wel. Let wel even op het beleg:
-geen zuivel producten (krijg je slijmvorming van)
-geen plakkerige dingen als smeerworst of pasta.
-geen losse dingen als hagelslag.
Crackers zou ik even mee wachten omdat die toch wel erg hard zijn.
Geen hete dingen en dus vooral zachte kleine dingetjes.
En wat die kleertjes betreft. Ik mocht gewoon een onderbroek aanhouden.Misschien mag hij zelfs wel een pyama broek aan houden. En mocht je dat met die foto's gaan doen kun je misschien ook meteen een operatieschort en haarkapje meenemen voor jezelf en voor hem. Ik ga ervanuit dat je erbij blijft als hij in slaap gebracht wordt. Dan kun je thuis vast laten zien wat hij aanmoet en wat jij dan aanhebt...
Ik heb een jaar geleden mijn amandelen eruit laten halen. Bloed moet je uitspugen omdat je er misselijk van wordt. Ik heb helemaal geen last gehad van bloed in mijn keel, dus ook niet hoeven spugen. Daarnaast hebben ze goede middeltjes tegen de misselijkheid die ze via het infuus indienen. Dus mocht je zoontje toch een beetje bloed binnen krijgen is dat vast op te lossen.
Ik heb de eerste dag ijs gegeten en wat likjes appelmoes. Brood de volgende ochtend al. Zolang je maar heel zacht brood hebt in babystukjes zonder kostjes kan dit wel. Let wel even op het beleg:
-geen zuivel producten (krijg je slijmvorming van)
-geen plakkerige dingen als smeerworst of pasta.
-geen losse dingen als hagelslag.
Crackers zou ik even mee wachten omdat die toch wel erg hard zijn.
Geen hete dingen en dus vooral zachte kleine dingetjes.
En wat die kleertjes betreft. Ik mocht gewoon een onderbroek aanhouden.Misschien mag hij zelfs wel een pyama broek aan houden. En mocht je dat met die foto's gaan doen kun je misschien ook meteen een operatieschort en haarkapje meenemen voor jezelf en voor hem. Ik ga ervanuit dat je erbij blijft als hij in slaap gebracht wordt. Dan kun je thuis vast laten zien wat hij aanmoet en wat jij dan aanhebt...
vrijdag 29 augustus 2008 om 11:10
Ik heb er nog even over nagedacht he.
Ik denk dat het helemaal niet relevant is wat hij moet uitspugen, maar dat hij moet uitspugen. Je zou een picto kunnen tekenen (begrijpt hij die?) die je aan hem laat zien op het moment dat hij moet spugen.
Dus alleen wat je van hem verwacht. (En niet dat wat hij niet moet doen (doorslikken). Veel te verwarrend denk ik)
Anyway, veel succes!
Ik denk dat het helemaal niet relevant is wat hij moet uitspugen, maar dat hij moet uitspugen. Je zou een picto kunnen tekenen (begrijpt hij die?) die je aan hem laat zien op het moment dat hij moet spugen.
Dus alleen wat je van hem verwacht. (En niet dat wat hij niet moet doen (doorslikken). Veel te verwarrend denk ik)
Anyway, veel succes!
vrijdag 29 augustus 2008 om 11:12
quote:Maroetje schreef op 28 augustus 2008 @ 10:51:
Trouwens een boek waar ik weg van ben is: Autisme van binnenuit van H. de Clercq. Dit is een van de weinige boeken die mij aansprak en een goede duidelijke uitgebreide uitleg gaf over autisme.
Ook van Hilde de Clerq --> Mama, is dit een mens of een beest (over ASS en detaildenken) Goed boek ook!
Trouwens een boek waar ik weg van ben is: Autisme van binnenuit van H. de Clercq. Dit is een van de weinige boeken die mij aansprak en een goede duidelijke uitgebreide uitleg gaf over autisme.
Ook van Hilde de Clerq --> Mama, is dit een mens of een beest (over ASS en detaildenken) Goed boek ook!
donderdag 4 september 2008 om 21:09
Toch nog even laten weten hoe het verlopen is.
Ha ha meneertje had tijdens zijn laatste bezoek blijkbaar indruk gemaakt... we hadden een zespersoonkamer voor ons alleen ter beschikking! Eerst het kalmeringsdrankje, daarna de pleisters en 10 min voor vertrek naar de OK kleren uit. Dat lukte dus niet... alleen zijn schoenen, jas en t-shirt. Dikke tranen en groot verdriet. Buiten de OK infuus ingebracht en lieve verpleegsters die zeiden dat hij met zijn schoenen aan ook de OK in had gemogen. Grrrr hadden ze op de dagafdeling ook kunnen zeggen. Maar ja in tranen onder narcose... en als een vechtend beestje daarna wakker geworden. Meneer wilde maar een ding en dat was naar huis. Op de dagafdeling vlug kleding weer aangetrokken.... en meneertje maar brullen. Proberen uit te leggen dat hij eerst een ijsje op moest eten en dan kon hij naar huis. Hi hi het koste pijn en moeite maar om 8.10 ging hij de OK binnen en om 8.45 verlieten we het ziekenhuis. Echt bizar hoe vlug dit ging... maar langer was alleen maar zielig geweest. In de auto kwam hij meteen tot rust. En hij heeft dus niet gespuugd! Dus dat valt reuze mee.
Het is wel moeilijk om hem te laten drinken... hij is nu nog steeds behoorlijk ziek van de operatie plus een heerlijk koorts. Maar ik moet zeggen het is mij meegevallen.
Ha ha meneertje had tijdens zijn laatste bezoek blijkbaar indruk gemaakt... we hadden een zespersoonkamer voor ons alleen ter beschikking! Eerst het kalmeringsdrankje, daarna de pleisters en 10 min voor vertrek naar de OK kleren uit. Dat lukte dus niet... alleen zijn schoenen, jas en t-shirt. Dikke tranen en groot verdriet. Buiten de OK infuus ingebracht en lieve verpleegsters die zeiden dat hij met zijn schoenen aan ook de OK in had gemogen. Grrrr hadden ze op de dagafdeling ook kunnen zeggen. Maar ja in tranen onder narcose... en als een vechtend beestje daarna wakker geworden. Meneer wilde maar een ding en dat was naar huis. Op de dagafdeling vlug kleding weer aangetrokken.... en meneertje maar brullen. Proberen uit te leggen dat hij eerst een ijsje op moest eten en dan kon hij naar huis. Hi hi het koste pijn en moeite maar om 8.10 ging hij de OK binnen en om 8.45 verlieten we het ziekenhuis. Echt bizar hoe vlug dit ging... maar langer was alleen maar zielig geweest. In de auto kwam hij meteen tot rust. En hij heeft dus niet gespuugd! Dus dat valt reuze mee.
Het is wel moeilijk om hem te laten drinken... hij is nu nog steeds behoorlijk ziek van de operatie plus een heerlijk koorts. Maar ik moet zeggen het is mij meegevallen.
