Seks
alle pijlers
Minnaar, deel 29.
zaterdag 9 mei 2015 om 18:23
Al 28 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de la?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de la?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
.
dinsdag 2 juni 2015 om 22:17
Het ging bij ons ineens in een stroomversnelling, door die open relatie. Het was niet de reden, wel de katalysator. Ergens maar goed ook... anders hadden we nu doorgesudderd en gerekt en gezucht en gesteund. Als ik nog terugdenk aan hoe het toen voelde... oef... zo krampachtig. Sleuren aan een dood paard, ook al dachten we dat mond-op-mond-beademing wel zou werken. Niet, dus.
En ik vond het doodeng! Wist niet of ik het financieel wel zou redden, waar moest ik wonen, hoe moest dat als er iets in huis gedaan moest worden, help, belastingaangifte, gedoe en gedinges! En ik leef nog. Er is overal een oplossing voor. Ik had best een luxe leven, zit nu in een huis vol vierdehands spulletjes, maar ben zoveel gelukkiger dan in mijn grote mooie huis en drie vakanties per jaar.
En ik vond het doodeng! Wist niet of ik het financieel wel zou redden, waar moest ik wonen, hoe moest dat als er iets in huis gedaan moest worden, help, belastingaangifte, gedoe en gedinges! En ik leef nog. Er is overal een oplossing voor. Ik had best een luxe leven, zit nu in een huis vol vierdehands spulletjes, maar ben zoveel gelukkiger dan in mijn grote mooie huis en drie vakanties per jaar.
dinsdag 2 juni 2015 om 22:24
Madame, jij hebt een goede, liefdevolle relatie met oké seks die alle lampjes keurig laat hangen. Jouw buitendedeurneuks zorgen voor het naar beneden komen van die lampjes, an sich een prima uitgangspunt voor een open relatie denk ik. Daar komt bij dat jullie dates aardig in evenwicht zijn, volgens mij date Monsieur orange zelfs "iets" meer dan jij op dit moment.
Mijn exman is depressief en dat is uiteindelijk de enige echte reden van onze scheiding. Als hij nog dezelfde levensvreugde en lamawaaie mentaliteit had gehad van 20 jaar geleden, had het er heel anders uitgezien.
Mijn exman is depressief en dat is uiteindelijk de enige echte reden van onze scheiding. Als hij nog dezelfde levensvreugde en lamawaaie mentaliteit had gehad van 20 jaar geleden, had het er heel anders uitgezien.
.
dinsdag 2 juni 2015 om 22:33
Ik heb er zelf ook nog even op lopen kauwen. Ik denk dat onze insteek ook anders is geweest destijds. Niet als redmiddel, maar als een way of life. Ook al waren we 15 jaar monogaam geweest, het voelde niet oke om elkaar beperkingen op te leggen toen we daar de gesprekken over aan gingen. Liberaal in hart en nieren dus 
En de bddn is niet alleen maar om de lampjes te laten schommelen. Het is ook leuk, lekker en zeker interessant om nieuwe verbindingen aan te gaan. En iedere verbinding brengt weer wat nieuws. Mooie intieme contacten die soms de lampjes laten schommelen en soms weer andere dingen brengen. Er is gewoon zoveel te koop in de wereld En het voelt zo rijk om dat te mogen ervaren!
En de bddn is niet alleen maar om de lampjes te laten schommelen. Het is ook leuk, lekker en zeker interessant om nieuwe verbindingen aan te gaan. En iedere verbinding brengt weer wat nieuws. Mooie intieme contacten die soms de lampjes laten schommelen en soms weer andere dingen brengen. Er is gewoon zoveel te koop in de wereld En het voelt zo rijk om dat te mogen ervaren!
dinsdag 2 juni 2015 om 23:56
Pearl, wat moeilijk voor jou en je man. Ik vind het zo verdrietig dat jullie allebei lijken te weten dat het niet te redden is maar nog door gaan omdat er nu geen andere optie lijkt te zijn. Zowel jij als je man zullen met angst en onzekerheid te maken hebben. Ik kan je geen advies geven want zit niet in jouw situatie en weet niet wat er nog meer speelt. Maar denk wel dat deze situatie geen jaren kan duren zonder schade, voor jou, je man en jullie kinderen. Kan me voorstellen dat je tijd nodig hebt maar dat kan het juist ook alleen maar moeilijker maken.
Ik herken ook wat oranjexx schrijft. En denk daar ook over na of dit bij ons ook aan de hand is zonder dat we dat door hebben. Ik denk en hoop van niet. Tuurlijk hebben wij onze struikelblokken. Maar we vinden elkaar atijd wel weer en willen niet zonder elkaar. We hebben een fijn sexleven en er is een warme liefde tussen ons. Ga hier nog eens wat verder over denken en binnenkort met 'man' over praten.
Ik herken ook wat oranjexx schrijft. En denk daar ook over na of dit bij ons ook aan de hand is zonder dat we dat door hebben. Ik denk en hoop van niet. Tuurlijk hebben wij onze struikelblokken. Maar we vinden elkaar atijd wel weer en willen niet zonder elkaar. We hebben een fijn sexleven en er is een warme liefde tussen ons. Ga hier nog eens wat verder over denken en binnenkort met 'man' over praten.
woensdag 3 juni 2015 om 07:16
quote:theemok schreef op 02 juni 2015 @ 20:42:
Kinderen willen per definitie hun ouders bij elkaar zien, hoe slecht die relatie ook is. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet gelukkig kunnen worden van twee gescheiden ouders die elk hun draai hebben gevonden. Ik heb dezelfde gedachten gehad hoor, ten tijde van mijn scheiding. Vond het afschuwelijk voor de kinderen, ik vond het zo oneerlijk wat we ze aandeden. Achteraf zijn ze blij want ze zien twee ouders die gelukkig zijn, snappen ze het helemaal, hebben ze hun draai in hun nieuwe situatie gevonden. Ook al was het voor hen een zwaar jaar. Kinderen zijn namelijk ook heel erg flexibel.
Ik heb een jeugdvriend wiens ouders jaren bij elkaar zijn gebleven voor de kinderen. Hij heeft toen herhaaldelijk geroepen: ga alsjeblieft scheiden. Maar ze wilden per se vasthouden aan dat gezinsbeeld. Dat is echt niet heilig.
(Look, niet slaan)
Ik zal niet slaan.
Jij schreef ooit dat jou kinderen dit nooit hadden zien aan komen. Ik vraag me af wat voor invloed dat gaat hebben op hun vaardigheden om relatietje te spelen.
Maar goed, als ik nu lees dat ze jullie zoveel gelukkiger zien, dan zal alles wel genuanceerder zijn.
Kinderen willen per definitie hun ouders bij elkaar zien, hoe slecht die relatie ook is. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet gelukkig kunnen worden van twee gescheiden ouders die elk hun draai hebben gevonden. Ik heb dezelfde gedachten gehad hoor, ten tijde van mijn scheiding. Vond het afschuwelijk voor de kinderen, ik vond het zo oneerlijk wat we ze aandeden. Achteraf zijn ze blij want ze zien twee ouders die gelukkig zijn, snappen ze het helemaal, hebben ze hun draai in hun nieuwe situatie gevonden. Ook al was het voor hen een zwaar jaar. Kinderen zijn namelijk ook heel erg flexibel.
Ik heb een jeugdvriend wiens ouders jaren bij elkaar zijn gebleven voor de kinderen. Hij heeft toen herhaaldelijk geroepen: ga alsjeblieft scheiden. Maar ze wilden per se vasthouden aan dat gezinsbeeld. Dat is echt niet heilig.
(Look, niet slaan)
Ik zal niet slaan.
Jij schreef ooit dat jou kinderen dit nooit hadden zien aan komen. Ik vraag me af wat voor invloed dat gaat hebben op hun vaardigheden om relatietje te spelen.
Maar goed, als ik nu lees dat ze jullie zoveel gelukkiger zien, dan zal alles wel genuanceerder zijn.
woensdag 3 juni 2015 om 08:41
Ik denk dat kinderen een scheiding zelden of nooit aan zien komen als de spinazie niet door het huis vliegt. Als ouder neem je je kind niet in vertrouwen vwb relatieproblemen en waarschijnlijk denken een heleboel stellen (incl ik) dat de boel nog wel redbaar is. Ik weet niet of je dan relatietje speelt of dat je je schijtende best doet splinters te vegen en te kijken of er nog een stuk hout van te lijmen is.
Ik denk dat voor mijn kinderen de scheiding ook als donderslag bij heldere hemel kwam en op een bepaalde manier kwam de scheiding van mijn ouders dat toch ook voor mij al was ik al bijna volwassen en had ik dondersgoed in de gaten dat het niet bepaald goed ging.
Het brein van kinderen is daar niet zo mee bezig, denk ik, als hun veiligheid niet direct in het geding is. Ik nam een situatie gewoon zoals die was zonder me constant af te vragen of het niet anders zou moeten of te "wat alsen".
Ik denk dat voor mijn kinderen de scheiding ook als donderslag bij heldere hemel kwam en op een bepaalde manier kwam de scheiding van mijn ouders dat toch ook voor mij al was ik al bijna volwassen en had ik dondersgoed in de gaten dat het niet bepaald goed ging.
Het brein van kinderen is daar niet zo mee bezig, denk ik, als hun veiligheid niet direct in het geding is. Ik nam een situatie gewoon zoals die was zonder me constant af te vragen of het niet anders zou moeten of te "wat alsen".
.
woensdag 3 juni 2015 om 09:15
Mijn kinderen werden niet overvallen door mijn scheiding, die hadden ze wel aan zien komen hebben ze me verteld. Ook al hadden we nooit ruzie, ze zagen wel dat er geen intimiteit meer was en dat we steeds meer langs elkaar heen gingen leven.
Ik denk dat op een goeie manier uit elkaar gaan ook een voorbeeld voor je kinderen kan zijn. Dat het goed is om voor jezelf te kiezen, zolang je de ander met respect blijft behandelen, vind ik een wijze les tenminste.
Ik denk dat op een goeie manier uit elkaar gaan ook een voorbeeld voor je kinderen kan zijn. Dat het goed is om voor jezelf te kiezen, zolang je de ander met respect blijft behandelen, vind ik een wijze les tenminste.
woensdag 3 juni 2015 om 10:21
Mijn kinderen zien scheidingen om zich heen en vragen dan wel eens 'Jullie gaan toch nooit scheiden hè?' Dat is een lastige. Op dat moment vragen ze om duidelijkheid en bevestiging. Als ouder wil je in eerste instantie alle zorgen bij je kind weg halen. En toch wil ik niet zeggen dat wij nooit gaan scheiden. Kinderen hebben recht op een realistisch antwoord ipv gebagataliseer. Ik zeg ze dat wij nu geen enkele reden hebben om te scheiden, dat we elkaars geluk goed in de gaten houden en dat als het ooit moeilijk zou worden, we er alles aan zullen doen om een scheiding te voorkomen. Dat stelt ze dan wel gerust. Liever zou ik tegen ze zeggen: 'nee joh, natuurlijk gaan wij nooit scheiden!' Maar dat kan niemand garanderen.
Een scheiding is voor kinderen enorm ingrijpend, maar kinderen zijn ook flexibel, en zullen gelukkiger opgroeien met gescheiden ouders die ieder hun eigen geluk proberen te vinden dan in een 'compleet' gezin zonder liefde tussen de ouders met alle gevolgen van dien. Maar hoe bepaal je of je je huwelijk aan het redden bent of dat je op een zinkend schip zit en jezelf (en je kinderen) moet gaan redden? Denk dat dat voor veel mensen vertroebeld kan raken door (valse) hoop en angst. Wanneer en hoe weet je dat?
Een scheiding is voor kinderen enorm ingrijpend, maar kinderen zijn ook flexibel, en zullen gelukkiger opgroeien met gescheiden ouders die ieder hun eigen geluk proberen te vinden dan in een 'compleet' gezin zonder liefde tussen de ouders met alle gevolgen van dien. Maar hoe bepaal je of je je huwelijk aan het redden bent of dat je op een zinkend schip zit en jezelf (en je kinderen) moet gaan redden? Denk dat dat voor veel mensen vertroebeld kan raken door (valse) hoop en angst. Wanneer en hoe weet je dat?
woensdag 3 juni 2015 om 10:24
Ik heb mijn kinderen altijd verteld dat wij nooit zouden scheiden. Ik snap het dat je eerlijk tegen je kinderen wilt zijn, maar ik vind het ook te veel ballast voor ze om allerlei slagen om de arm te houden. Een kind wil bevestiging, dan krijgt ie dat. Ik heb niet zoveel met 'ik wil niet liegen tegen mijn kind'. Soms heb je geen keuze. Ik wil ze veiligheid geven. En het leven is oneerlijk, soms gebeuren er onverwachte dingen, zaken die je liever anders had gezien. Hoort er ook bij.
woensdag 3 juni 2015 om 11:15
Soms heb je inderdaad geen keuze, en moet je kiezen voor veiligheid boven de waarheid. Dat ligt aan de situatie waar je in zit en hoe je kind in elkaar zit. Er zijn ook veel situaties waarin kinderen wel behoefte hebben aan realiteit en het geen kwestie is van kiezen tussen veiligheid bieden of 'ik wil niet liegen tegen mijn kind'. Dat kan samen gaan. Als ik mijn kinderen uitleg waarom de kans op een scheiding in ons geval heel klein is, vind ik dat geen slag om de arm houden. Dat zie ik anders. Ik probeer mijn kinderen te leren om vertrouwen te hebben in zichzelf en de mensen om zich heen, dat ze iedere situatie hoe moeilijk het ook lijkt uiteindelijk door zullen komen. Daarmee bied ik ze realistische veiligheid.
woensdag 3 juni 2015 om 11:33
Goeiemorgen!
Ik kom eens kijken of me hierbij voegen een goed idee is. Ik heb wat pagina's gelezen over jullie situaties. Voor nu lijken jullie allemaal een open relatie te hebben. Maar ik kan het mis hebben. Pas bij meeschrijven blijft het meestal wat beter hangen.
Waar anders ga ik gelijkgestemden vinden. Zonder veroordeling vooral
quote:Fonk schreef op 03 juni 2015 @ 10:21:
Maar hoe bepaal je of je je huwelijk aan het redden bent of dat je op een zinkend schip zit en jezelf (en je kinderen) moet gaan redden? Denk dat dat voor veel mensen vertroebeld kan raken door (valse) hoop en angst. Wanneer en hoe weet je dat?
Ik heb geen open relatie maar heb sinds een half jaar meerdere minnaars. Via SL en SF.
En ik zit in de nadenkfase. Over of ik hiermee door wil gaan. Waarom ik het nou precies ben gaan doen.
Of het mn relatie ten goede komt, of dat ik het juist meer verpest.
Ik heb geen schuldgevoelens. Maar ik analyseer een hoop en ik kom er niet uit. Ik weet eigenlijk niet eens of ik er wel uit wíl komen.
Ik heb teveel plezier. Maar het kost me soms ook teveel energie, de 2 werelden samen.
Ik ben benieuwd naar jullie kijk
Ik kom eens kijken of me hierbij voegen een goed idee is. Ik heb wat pagina's gelezen over jullie situaties. Voor nu lijken jullie allemaal een open relatie te hebben. Maar ik kan het mis hebben. Pas bij meeschrijven blijft het meestal wat beter hangen.
Waar anders ga ik gelijkgestemden vinden. Zonder veroordeling vooral
quote:Fonk schreef op 03 juni 2015 @ 10:21:
Maar hoe bepaal je of je je huwelijk aan het redden bent of dat je op een zinkend schip zit en jezelf (en je kinderen) moet gaan redden? Denk dat dat voor veel mensen vertroebeld kan raken door (valse) hoop en angst. Wanneer en hoe weet je dat?
Ik heb geen open relatie maar heb sinds een half jaar meerdere minnaars. Via SL en SF.
En ik zit in de nadenkfase. Over of ik hiermee door wil gaan. Waarom ik het nou precies ben gaan doen.
Of het mn relatie ten goede komt, of dat ik het juist meer verpest.
Ik heb geen schuldgevoelens. Maar ik analyseer een hoop en ik kom er niet uit. Ik weet eigenlijk niet eens of ik er wel uit wíl komen.
Ik heb teveel plezier. Maar het kost me soms ook teveel energie, de 2 werelden samen.
Ik ben benieuwd naar jullie kijk
The tragedy of life is not death. It's what we let die inside us while we live.
woensdag 3 juni 2015 om 11:47
Hoi Love_Me! Hoe kan het hebben van minnaars zonder medeweten van je partner, je relatie ten goede komen op de lange termijn? Ik snap dat je je vrolijker voelt, daardoor misschien naar je partner leuker en gezelliger bent, maar het komt door iets waar hij niet blij van zou worden als hij het zou weten, tenminste daar ga ik even van uit. Ik snap ook dat je je redenen zult hebben om dit doen, en veroordeel je niet. Hoe is de relatie met je man? Zijn jullie gelukkig met elkaar? Hebben jullie een fijn seksleven? Heb je wel eens met hem gesproken over een open relatie of een andere constructie?
woensdag 3 juni 2015 om 11:53
quote:Fonk schreef op 03 juni 2015 @ 10:21:
Mijn kinderen zien scheidingen om zich heen en vragen dan wel eens 'Jullie gaan toch nooit scheiden hè?' Dat is een lastige. Op dat moment vragen ze om duidelijkheid en bevestiging. Als ouder wil je in eerste instantie alle zorgen bij je kind weg halen. En toch wil ik niet zeggen dat wij nooit gaan scheiden. Kinderen hebben recht op een realistisch antwoord ipv gebagataliseer. Ik zeg ze dat wij nu geen enkele reden hebben om te scheiden, dat we elkaars geluk goed in de gaten houden en dat als het ooit moeilijk zou worden, we er alles aan zullen doen om een scheiding te voorkomen. Dat stelt ze dan wel gerust. Liever zou ik tegen ze zeggen: 'nee joh, natuurlijk gaan wij nooit scheiden!' Maar dat kan niemand garanderen.
Een scheiding is voor kinderen enorm ingrijpend, maar kinderen zijn ook flexibel, en zullen gelukkiger opgroeien met gescheiden ouders die ieder hun eigen geluk proberen te vinden dan in een 'compleet' gezin zonder liefde tussen de ouders met alle gevolgen van dien. Maar hoe bepaal je of je je huwelijk aan het redden bent of dat je op een zinkend schip zit en jezelf (en je kinderen) moet gaan redden? Denk dat dat voor veel mensen vertroebeld kan raken door (valse) hoop en angst. Wanneer en hoe weet je dat?
Wat een rare redenatie. Waarom ga je dan überhaupt trouwen als je niet weet of je bij elkaar blijft? Waarom dan ooit die belofte doen? Kinderen hebben behoefte aan stabiliteit, geborgenheid en zekerheid. Als ouder vind ik dat je verplicht bent om je stinkende best te doen om je kind dat te kunnen bieden. En daar passen dit soort ambivalente gevoelens niet bij vind ik.
Het is fijn dat je als exen door 1 deur kunt en zeker heel verstandig en fatsoenlijk, maar ik denk dat het voor heel veel kinderen geldt dat het toch een beetje wishful thinking is dat hij/zij dan beter af is. Mocht je het niet meer met elkaar uithouden, heb dan in ieder geval het fatsoen om elkaar het leven niet zuur te maken. Ben dus blij om te lezen dat er nog goed met elkaar omgegaan kan worden.
Mijn kinderen zien scheidingen om zich heen en vragen dan wel eens 'Jullie gaan toch nooit scheiden hè?' Dat is een lastige. Op dat moment vragen ze om duidelijkheid en bevestiging. Als ouder wil je in eerste instantie alle zorgen bij je kind weg halen. En toch wil ik niet zeggen dat wij nooit gaan scheiden. Kinderen hebben recht op een realistisch antwoord ipv gebagataliseer. Ik zeg ze dat wij nu geen enkele reden hebben om te scheiden, dat we elkaars geluk goed in de gaten houden en dat als het ooit moeilijk zou worden, we er alles aan zullen doen om een scheiding te voorkomen. Dat stelt ze dan wel gerust. Liever zou ik tegen ze zeggen: 'nee joh, natuurlijk gaan wij nooit scheiden!' Maar dat kan niemand garanderen.
Een scheiding is voor kinderen enorm ingrijpend, maar kinderen zijn ook flexibel, en zullen gelukkiger opgroeien met gescheiden ouders die ieder hun eigen geluk proberen te vinden dan in een 'compleet' gezin zonder liefde tussen de ouders met alle gevolgen van dien. Maar hoe bepaal je of je je huwelijk aan het redden bent of dat je op een zinkend schip zit en jezelf (en je kinderen) moet gaan redden? Denk dat dat voor veel mensen vertroebeld kan raken door (valse) hoop en angst. Wanneer en hoe weet je dat?
Wat een rare redenatie. Waarom ga je dan überhaupt trouwen als je niet weet of je bij elkaar blijft? Waarom dan ooit die belofte doen? Kinderen hebben behoefte aan stabiliteit, geborgenheid en zekerheid. Als ouder vind ik dat je verplicht bent om je stinkende best te doen om je kind dat te kunnen bieden. En daar passen dit soort ambivalente gevoelens niet bij vind ik.
Het is fijn dat je als exen door 1 deur kunt en zeker heel verstandig en fatsoenlijk, maar ik denk dat het voor heel veel kinderen geldt dat het toch een beetje wishful thinking is dat hij/zij dan beter af is. Mocht je het niet meer met elkaar uithouden, heb dan in ieder geval het fatsoen om elkaar het leven niet zuur te maken. Ben dus blij om te lezen dat er nog goed met elkaar omgegaan kan worden.
woensdag 3 juni 2015 om 11:56
quote:oranjexx schreef op 02 juni 2015 @ 22:33:
Ik heb er zelf ook nog even op lopen kauwen. Ik denk dat onze insteek ook anders is geweest destijds. Niet als redmiddel, maar als een way of life. Ook al waren we 15 jaar monogaam geweest, het voelde niet oke om elkaar beperkingen op te leggen toen we daar de gesprekken over aan gingen. Liberaal in hart en nieren dus
Dat denk ik ook. Jij (en ik) hebt een open relatie met een heel andere insteek, vanuit een veel stabielere fundatie. Zolang je met elkaar blijft communiceren en elkaar blijft aanvoelen, dan lijkt mij het gevaar niet zo heel groot.
Ik ben inmiddels alweer bijna 2 jaar monogaam en ook dat went wel weer (er is wel een gedoogconstructie maar daar heb ik nog geen gebruik van gemaakt).
Ik heb er zelf ook nog even op lopen kauwen. Ik denk dat onze insteek ook anders is geweest destijds. Niet als redmiddel, maar als een way of life. Ook al waren we 15 jaar monogaam geweest, het voelde niet oke om elkaar beperkingen op te leggen toen we daar de gesprekken over aan gingen. Liberaal in hart en nieren dus
Dat denk ik ook. Jij (en ik) hebt een open relatie met een heel andere insteek, vanuit een veel stabielere fundatie. Zolang je met elkaar blijft communiceren en elkaar blijft aanvoelen, dan lijkt mij het gevaar niet zo heel groot.
Ik ben inmiddels alweer bijna 2 jaar monogaam en ook dat went wel weer (er is wel een gedoogconstructie maar daar heb ik nog geen gebruik van gemaakt).
woensdag 3 juni 2015 om 11:59
quote:Lookolook schreef op 03 juni 2015 @ 11:53:
[...]
Wat een rare redenatie. Waarom ga je dan überhaupt trouwen als je niet weet of je bij elkaar blijft? Waarom dan ooit die belofte doen? Kinderen hebben behoefte aan stabiliteit, geborgenheid en zekerheid. Als ouder vind ik dat je verplicht bent om je stinkende best te doen om je kind dat te kunnen bieden. En daar passen dit soort ambivalente gevoelens niet bij vind ik.Eensch. Goh Look, het kan!
[...]
Wat een rare redenatie. Waarom ga je dan überhaupt trouwen als je niet weet of je bij elkaar blijft? Waarom dan ooit die belofte doen? Kinderen hebben behoefte aan stabiliteit, geborgenheid en zekerheid. Als ouder vind ik dat je verplicht bent om je stinkende best te doen om je kind dat te kunnen bieden. En daar passen dit soort ambivalente gevoelens niet bij vind ik.Eensch. Goh Look, het kan!
woensdag 3 juni 2015 om 12:23
quote:Fonk schreef op 03 juni 2015 @ 11:47:
Hoe is de relatie met je man? Zijn jullie gelukkig met elkaar? Hebben jullie een fijn seksleven? Heb je wel eens met hem gesproken over een open relatie of een andere constructie?
Dank voor je reactie Fonk!
Hij zou kapot gaan. Dus hij wordt inderdaad niet blij als ie het weet, en ik denk zelfs dat de relatie meteen voorbij is. Dat heeft hij tot nu toe altijd zo gezien en uitgelegd.
Hij weet verder alles van mij, kent me door en door. We praten veel en over alles. Behalve over dat ik hem niet meer fysiek aantrekkelijk vind. Ik vind het kwetsend om hem dat te vertellen. Vooral omdat er geen oplossing voor is. Het is geen kwestie van de kapper of lenzen ipv een bril. Het is het totaalplaatje en zn houding.
Seks is in onze relatie nooit een belangrijk punt geweest. Maar sinds ik rondneuk, is het dat voor mij wel.
Het is alsof er een laatje met seksualiteit open gegaan is in mn lijf.
Wat mn fatsoen me eigenlijk gebied te doen, is proberen met hem het vuur weer op te laaien. Maar dan moet ik wel echt terug naar dik 10 jaar geleden. En toen vond ik hem nog wél aantrekkelijk.
Ik zie het ook niet zitten om dat te doen.
Ik vind het prima om dat deel niet met hem te beleven, want op andere fronten ben ik wel gelukkig met hem.
Van zijn kant zit het er overigens op dit moment ook niet in om die energie er in te steken, daar ligt ook een probleem. Waarover ik niet kan uitweiden. Gaat om onzekerheden en waarschijnlijk niet om slechts een aantal weken of maanden, maar langer.
Over de langere termijn denk ik niet zoveel na. Ik heb nog geen idee wat de toekomst brengt.
Wat als hij wel de mogelijkheid krijgt om er energie in te steken?
Ik geloof dat ik dat op dit moment niet eens wil.
Een open relatie stel ik niet aan hem voor. Ik heb genoeg signalen gehad die erop wijzen dat het geen optie voor hem is. Zijn opvatting over monogamie, maar ook gesprekken over parenclubs bijvoorbeeld.
Hoe is de relatie met je man? Zijn jullie gelukkig met elkaar? Hebben jullie een fijn seksleven? Heb je wel eens met hem gesproken over een open relatie of een andere constructie?
Dank voor je reactie Fonk!
Hij zou kapot gaan. Dus hij wordt inderdaad niet blij als ie het weet, en ik denk zelfs dat de relatie meteen voorbij is. Dat heeft hij tot nu toe altijd zo gezien en uitgelegd.
Hij weet verder alles van mij, kent me door en door. We praten veel en over alles. Behalve over dat ik hem niet meer fysiek aantrekkelijk vind. Ik vind het kwetsend om hem dat te vertellen. Vooral omdat er geen oplossing voor is. Het is geen kwestie van de kapper of lenzen ipv een bril. Het is het totaalplaatje en zn houding.
Seks is in onze relatie nooit een belangrijk punt geweest. Maar sinds ik rondneuk, is het dat voor mij wel.
Het is alsof er een laatje met seksualiteit open gegaan is in mn lijf.
Wat mn fatsoen me eigenlijk gebied te doen, is proberen met hem het vuur weer op te laaien. Maar dan moet ik wel echt terug naar dik 10 jaar geleden. En toen vond ik hem nog wél aantrekkelijk.
Ik zie het ook niet zitten om dat te doen.
Ik vind het prima om dat deel niet met hem te beleven, want op andere fronten ben ik wel gelukkig met hem.
Van zijn kant zit het er overigens op dit moment ook niet in om die energie er in te steken, daar ligt ook een probleem. Waarover ik niet kan uitweiden. Gaat om onzekerheden en waarschijnlijk niet om slechts een aantal weken of maanden, maar langer.
Over de langere termijn denk ik niet zoveel na. Ik heb nog geen idee wat de toekomst brengt.
Wat als hij wel de mogelijkheid krijgt om er energie in te steken?
Ik geloof dat ik dat op dit moment niet eens wil.
Een open relatie stel ik niet aan hem voor. Ik heb genoeg signalen gehad die erop wijzen dat het geen optie voor hem is. Zijn opvatting over monogamie, maar ook gesprekken over parenclubs bijvoorbeeld.
The tragedy of life is not death. It's what we let die inside us while we live.
woensdag 3 juni 2015 om 12:33
Ik vind Fonks redenatie helemaal geen rare. Trouwen heb ik gedaan in een ikhouvanjouikblijfjetrouw fase, denkend dat we de komende 80 jaar stinkend gelukkig zouden zijn, het is dus gebleken van niet. Had ik het dan niet moeten doen? Welnee, waarom ooit? Het was toen wat ik graag wilde en zoals ieder mens ga ik voor het hoogste bod van dat moment. Je weet nooit of je altijd bij elkaar blijft, dat kán je gewoon niet weten. Dan maar geen relatie aangaan vind ik dan weer een rare redenatie.
Ik zou ook nooit zeggen dat ik nooit ga scheiden, voor mij voelt dat als het kweken van een valse verwachting, dan vertel ik liever dat ik nu heel gelukkig ben met papa maar dat ik nooit kan weten hoe dat over 20 jaar voelt en dat ik enorm mijn best zal doen ongeacht hoe dingen lopen.
Jongste doorn vertelde me laatst dat hij het niet meer ziet zitten als ik doodga, gewoon, een kleine prepuber-hersenspinsel, dan kan ik hem ook niet beloven de komende 10 jaar te blijven leven.
Dat is voor mij gewoon realisme.
Ik zou ook nooit zeggen dat ik nooit ga scheiden, voor mij voelt dat als het kweken van een valse verwachting, dan vertel ik liever dat ik nu heel gelukkig ben met papa maar dat ik nooit kan weten hoe dat over 20 jaar voelt en dat ik enorm mijn best zal doen ongeacht hoe dingen lopen.
Jongste doorn vertelde me laatst dat hij het niet meer ziet zitten als ik doodga, gewoon, een kleine prepuber-hersenspinsel, dan kan ik hem ook niet beloven de komende 10 jaar te blijven leven.
Dat is voor mij gewoon realisme.
.
woensdag 3 juni 2015 om 12:47
Lookolook, ik ben getrouwd omdat we van elkaar houden, omdat we onze liefde wilden vieren. Wij hebben elkaar geen eeuwige trouw beloofd, en ook niet dat we eeuwig samen zouden blijven. Gewoon omdat je die garantie niet kunt bieden. Wel hebben we naar elkaar de hoop uitgesproken dat we altijd voor elkaar zouden blijven werken, dat we hoopten dat onze liefde gezond zou blijven en het liefst eeuwig zou duren. Hopen is iets anders dan beloven, minder voorgekauwd maar niet minder oprecht. Voor sommige mensen is dat een rare redenatie, voor mij geldt het andersom. Ik beloof mijn kinderen ook niet dat ik of zij zelf nooit dood zullen gaan of ziek worden. Ik zie dat niet als ambivalent maar als realistisch. Een andere zienswijze of mening is toch niet gelijk raar en ambivalent?
woensdag 3 juni 2015 om 12:48
Met de trouwgelofte beloof je toch bij elkaar te blijven? Waarom anders zo'n handtekening op een papiertje?
Natuurlijk kan het leven anders lopen. Maar zolang er geen reden is om aan te nemen dat je gaat scheiden of dood gaat, lijkt mij het voor de mentale gezondheid van het kind helemaal niet verkeerd om te zeggen dat je niet dood gaat/bij elkaar blijft. Net zoals je je ouders niet wilt zien seksen, wil je je ouders wel graag in leven zien of bij elkaar zien. Beetje bescherming tegen de harde realiteit is zeker op jonge leeftijd helemaal niet verkeerd.
Mok, yes! We kunnen het wel!
Natuurlijk kan het leven anders lopen. Maar zolang er geen reden is om aan te nemen dat je gaat scheiden of dood gaat, lijkt mij het voor de mentale gezondheid van het kind helemaal niet verkeerd om te zeggen dat je niet dood gaat/bij elkaar blijft. Net zoals je je ouders niet wilt zien seksen, wil je je ouders wel graag in leven zien of bij elkaar zien. Beetje bescherming tegen de harde realiteit is zeker op jonge leeftijd helemaal niet verkeerd.
Mok, yes! We kunnen het wel!
