Relaties
alle pijlers
Ik ben in de war
zondag 31 augustus 2008 om 11:09
Mijn hart is gebroken
--------------------------------------------------------------------------------
Ik denk er nog vaak aan terug.
Aan onze ontmoetingen en aan onze gesprekken.
Aan de dag dat je kennis maakte met mijn familie, aan de dag dat ik kennis maakte met jouw familie
Aan onze mooie momenten samen
Aan onze diepzinnige gesprekken
Aan de dagen dat je zoveel moeite voor me deed
Aan de dag dat ik je afwees
Aan de dag dat ik je weer terug wou
Aan de dag dat je weer voor me open stond
Aan de dag dat ik je toch weer afwees omdat ik niet kon voorstellen dat zo een mooie en intelligente jongen voor mij zou gaan
Aan de dag dat ik besloot om zonder liefde met iemand anders te trouwen zodat ik niet constant in onzekerheid zou zitten zoals ik dat bij jou had.
Ik denk weer terug aan gisteren
De dag dat ik hoorde van familie dat je mijn neef was tegengekomen
Dat je nog vroeg hoe het met mij ging
Dat mijn neef je vertelde dat ik intussen getrouwd ben en 1 kindje heb
Dat je tegen mijn neef vertelde dat je intussen ook getrouwd bent en een zoontje hebt.
Gisteren was het moment dat mijn hart defintief brak.
Waarom heb ik je laten gaan?
Jij hebt jouw gezin en ik heb de mijne, maar wat doet het toch zo een pijn.
Mijn man verdient mij niet want ik heb gekozen voor een verstandshuwelijk.
De boot met liefde heb ik laten wegvaren, gisteren is hij gezonken voor altijd...............
Ik weet dus echt niet hoe ik hiermee moet omgaan.
--------------------------------------------------------------------------------
Ik denk er nog vaak aan terug.
Aan onze ontmoetingen en aan onze gesprekken.
Aan de dag dat je kennis maakte met mijn familie, aan de dag dat ik kennis maakte met jouw familie
Aan onze mooie momenten samen
Aan onze diepzinnige gesprekken
Aan de dagen dat je zoveel moeite voor me deed
Aan de dag dat ik je afwees
Aan de dag dat ik je weer terug wou
Aan de dag dat je weer voor me open stond
Aan de dag dat ik je toch weer afwees omdat ik niet kon voorstellen dat zo een mooie en intelligente jongen voor mij zou gaan
Aan de dag dat ik besloot om zonder liefde met iemand anders te trouwen zodat ik niet constant in onzekerheid zou zitten zoals ik dat bij jou had.
Ik denk weer terug aan gisteren
De dag dat ik hoorde van familie dat je mijn neef was tegengekomen
Dat je nog vroeg hoe het met mij ging
Dat mijn neef je vertelde dat ik intussen getrouwd ben en 1 kindje heb
Dat je tegen mijn neef vertelde dat je intussen ook getrouwd bent en een zoontje hebt.
Gisteren was het moment dat mijn hart defintief brak.
Waarom heb ik je laten gaan?
Jij hebt jouw gezin en ik heb de mijne, maar wat doet het toch zo een pijn.
Mijn man verdient mij niet want ik heb gekozen voor een verstandshuwelijk.
De boot met liefde heb ik laten wegvaren, gisteren is hij gezonken voor altijd...............
Ik weet dus echt niet hoe ik hiermee moet omgaan.
zondag 31 augustus 2008 om 11:23
Och fatimaaa, wat moet dat moeilijk voor je zijn. Maar waarom, waarom ben je toch getrouwd met iemand waar je niet van hield? Misschien dat je grote liefde voor jou niet was weggelegd maar waarom niet gewacht tot er een nieuwe liefde voorbij kwam. Ik geloof niet dat er voor ieder mens maar 1 de ware is. Er zijn meer "ware liefdes".
Deze man moet je vergeten, dat doet alleen maar pijn.
Is er ergens een mogelijkheid dat er toch iets moois ontstaat tussen je man en jou? Zoniet, moet je misschien toch de moeilijke stap maken en je huwelijk los laten. Ook voor jou gaat dan ooit de zon weer schijnen als je een nieuwe "ware" tegenkomt....
Deze man moet je vergeten, dat doet alleen maar pijn.
Is er ergens een mogelijkheid dat er toch iets moois ontstaat tussen je man en jou? Zoniet, moet je misschien toch de moeilijke stap maken en je huwelijk los laten. Ook voor jou gaat dan ooit de zon weer schijnen als je een nieuwe "ware" tegenkomt....
zondag 31 augustus 2008 om 13:04
Destijds kon ik me niet kon voorstellen dat HIJ voor mij zou gaan.
Hij is me echt ten huwelijk komen vragen. Maar mijn onzekerheid was te groot.
Hij was professioneel voetballer in Frankrijk, hooggeschoold en tegelijktijd een mooi hart en erg gewild. Dat laatste maakte dat ik zo onzeker werd. Maar hij had echt serieuze plannen.
De liefde maakte mij gewoon bang. Ik was bang dat ik constant onzeker zou zijn naast hem. Dat ik na een aantal jaar niet meer kon voldoen aan het mooie beeld dat hij van mij had, dat ik constant concurrentie zou hebben etc. Ik had angsten, terwijl hij mij geen reden gaf om die angsten te hebben
Vandaar dat ik het heb losgelaten. Hij heeft jaren later nog een paar pogingen gedaan. Maar toen leek het mij beter om te gaan voor een verstandshuwelijk dan een liefdeshuwelijk omdat ik dan te kwetsbaar zou zijn.
Nu komt de klap pas.
En ja ik ben inderdaad op dit moment geen goede echtgenote, dat weet ik.
Er is geen weg terug, ik moet hier overheen komen
Hij is me echt ten huwelijk komen vragen. Maar mijn onzekerheid was te groot.
Hij was professioneel voetballer in Frankrijk, hooggeschoold en tegelijktijd een mooi hart en erg gewild. Dat laatste maakte dat ik zo onzeker werd. Maar hij had echt serieuze plannen.
De liefde maakte mij gewoon bang. Ik was bang dat ik constant onzeker zou zijn naast hem. Dat ik na een aantal jaar niet meer kon voldoen aan het mooie beeld dat hij van mij had, dat ik constant concurrentie zou hebben etc. Ik had angsten, terwijl hij mij geen reden gaf om die angsten te hebben
Vandaar dat ik het heb losgelaten. Hij heeft jaren later nog een paar pogingen gedaan. Maar toen leek het mij beter om te gaan voor een verstandshuwelijk dan een liefdeshuwelijk omdat ik dan te kwetsbaar zou zijn.
Nu komt de klap pas.
En ja ik ben inderdaad op dit moment geen goede echtgenote, dat weet ik.
Er is geen weg terug, ik moet hier overheen komen
zondag 31 augustus 2008 om 13:12
Ik had de liefde kunnen hebben nu heb ik niets.
Verstandhuwelijken zijn in de islam algemeen geaccepteerd, soms ontstaan de mooiste en grootste liefdes in zo een huwelijk. Ik heb verkeerd gegokt.
Mijn man is gek op mij, ik ben ZIJN grootste liefde geworden door dit huwelijk, hij aanbidt ons kindje, hij is fantastisch voor mij, en soms draai ik de knop om en voel ik me goed bij hem.
Maar mij ex heeft mij geraakt en raakt mij nog steeds, altijd.
Maar hij heeft ook gekozen om door te gaan, er zal voor ons nooit meer een kans komen.
Verstandhuwelijken zijn in de islam algemeen geaccepteerd, soms ontstaan de mooiste en grootste liefdes in zo een huwelijk. Ik heb verkeerd gegokt.
Mijn man is gek op mij, ik ben ZIJN grootste liefde geworden door dit huwelijk, hij aanbidt ons kindje, hij is fantastisch voor mij, en soms draai ik de knop om en voel ik me goed bij hem.
Maar mij ex heeft mij geraakt en raakt mij nog steeds, altijd.
Maar hij heeft ook gekozen om door te gaan, er zal voor ons nooit meer een kans komen.
zondag 31 augustus 2008 om 14:37
Ik weet dat het leven door moet gaan, alleen ik weet niet hoe ik dat moet doen, wat moet ik doen om die knop om te zetten, om die herinneringen uit mijn hoofd te krijgen, om niet steeds te denken, wat als.........
Vooral dat laatste maakt me ziek en wil niet uit mijn hoofd: Wat als.....ik een andere keuze had gemaakt?
(sorry dat ik hier steeds losse berichten neerzet, maar ik moet steeds hetgeen wat in mijn hoofd zit direct kwijt)
Vooral dat laatste maakt me ziek en wil niet uit mijn hoofd: Wat als.....ik een andere keuze had gemaakt?
(sorry dat ik hier steeds losse berichten neerzet, maar ik moet steeds hetgeen wat in mijn hoofd zit direct kwijt)
maandag 1 september 2008 om 12:24
Dag Courage
Ik had misschien gewoon toch de liefde moeten ervaren, als ik inderdaad bijvoorbeeld gekwetst zou worden dan zou het nu voor mij aan afgesloten hoofdstuk zijn geweest en dan had ik verder gekund. Maar ik ben degene die destijds de deur recht in zijn gezicht heeft dichtgedaan.
Hij heeft ZIJN hoofdstuk met mij daarna afgesloten. Ik denk dat als iemand zelf gedumpd (stom woord trouwens) wordt het heel anders is om door te gaan: Hij zal gedacht hebben: Ze wil me niet meer, ze heeft het gezegd, ik ga door en misschien wel definitief die knop omgedraaid.
Maar ik heb hem weggestuurd terwijl ik hem zooo graag wilde, stiekem had ik altijd nog het gevoel dat er een klein deurtje nog open was voor ons. Daarom zijn mijn gevoelens altijd blijven bestaan en misschien zijn ze bij hem uitgedoofd omdat hij dat signaal van mij kreeg
Ik ben nog niet heel lang getrouwd, pas 2 jaar ( ik kende mijn man wel een aantal jaren daarvoor) Nog een jaar voordat ik definitief zou trouwen hebben we nog heel intensief telefonisch contact gehad. Hij woonde intussen ivm zijn werk in Italie, maar wilde me nog 1 keer zien, nog een keer spreken, alles nog een keer...Hij zou overvliegen naar Brussel en daar zouden we elkaar nog een keer zien om te zien of er nog een kans voor ons was... Een paar dagen voordat hij zou vertrekken heb ik afgebeld en het contact verbroken. Ik vond het niet eerlijk naar mijn huidige man toe om te zien of er nog een vlam tussen mijn ex en mij zou zijn. Ik wilde eerst mijn gedachten op een rijtje hebben.
Dat was zijn laatste poging om voor onze liefde te gaan. Hij heeft me daarna met rust gelaten.
Omdat ik al zo vergevorderd was in de relatie met mijn huidige man (stonden op het punt om een huis te kopen, bruiloftplannen etc) -er was elke keer wel iets- durfde ik niet uit die relatie durfde te stappen. Na een tijdje zo doorgesukkeld te hebben besloot ik rationeel om met mijn huidige man te trouwen.
Hij is nooit uit mijn gedachten verdwenen
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die ooit een relatie hebben verbroken omdat ze bang waren om later gekwetst te worden..
Wat je aangeeft van de knop omzetten: het werkt maar even bij mij, ik moet eerst de pijn wegkrijgen.
Ik had misschien gewoon toch de liefde moeten ervaren, als ik inderdaad bijvoorbeeld gekwetst zou worden dan zou het nu voor mij aan afgesloten hoofdstuk zijn geweest en dan had ik verder gekund. Maar ik ben degene die destijds de deur recht in zijn gezicht heeft dichtgedaan.
Hij heeft ZIJN hoofdstuk met mij daarna afgesloten. Ik denk dat als iemand zelf gedumpd (stom woord trouwens) wordt het heel anders is om door te gaan: Hij zal gedacht hebben: Ze wil me niet meer, ze heeft het gezegd, ik ga door en misschien wel definitief die knop omgedraaid.
Maar ik heb hem weggestuurd terwijl ik hem zooo graag wilde, stiekem had ik altijd nog het gevoel dat er een klein deurtje nog open was voor ons. Daarom zijn mijn gevoelens altijd blijven bestaan en misschien zijn ze bij hem uitgedoofd omdat hij dat signaal van mij kreeg
Ik ben nog niet heel lang getrouwd, pas 2 jaar ( ik kende mijn man wel een aantal jaren daarvoor) Nog een jaar voordat ik definitief zou trouwen hebben we nog heel intensief telefonisch contact gehad. Hij woonde intussen ivm zijn werk in Italie, maar wilde me nog 1 keer zien, nog een keer spreken, alles nog een keer...Hij zou overvliegen naar Brussel en daar zouden we elkaar nog een keer zien om te zien of er nog een kans voor ons was... Een paar dagen voordat hij zou vertrekken heb ik afgebeld en het contact verbroken. Ik vond het niet eerlijk naar mijn huidige man toe om te zien of er nog een vlam tussen mijn ex en mij zou zijn. Ik wilde eerst mijn gedachten op een rijtje hebben.
Dat was zijn laatste poging om voor onze liefde te gaan. Hij heeft me daarna met rust gelaten.
Omdat ik al zo vergevorderd was in de relatie met mijn huidige man (stonden op het punt om een huis te kopen, bruiloftplannen etc) -er was elke keer wel iets- durfde ik niet uit die relatie durfde te stappen. Na een tijdje zo doorgesukkeld te hebben besloot ik rationeel om met mijn huidige man te trouwen.
Hij is nooit uit mijn gedachten verdwenen
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die ooit een relatie hebben verbroken omdat ze bang waren om later gekwetst te worden..
Wat je aangeeft van de knop omzetten: het werkt maar even bij mij, ik moet eerst de pijn wegkrijgen.
maandag 1 september 2008 om 13:10
Beste Fatima, ik heb hetzelfde wat jij had dat jij twijfelde ook met mijn huidige vriend (zie ook het topic over samenwonen in koophuis van partner). Deze man brengt mij ook ontzettend aan het twijfelen en onzeker en ik sta ook regelmatig op het punt om er een einde aan te maken, omdat ik gewend ben dat iemand echt 100% voor me gaat en niet zo half. Dus ik begrijp heel erg goed dat jij zo onzeker was dat je niet meer door wilde gaan terwijl je er eigenlijk geen reden voor had. Heel erg moeilijk die beslissing, maar je moet er wel bij nadenken dat als je bij hem was gebleven je waarschijnlijk nog steeds onzeker was geweest en misschien nog wel onzekerder dan daarvoor. En onzekerheid is 1 van de ergste dingen om mee te leven. Ik kan je niet echt raad geven, maar ik zou proberen ervoor te gaan met je man.
maandag 1 september 2008 om 19:13
quote:fatimaaa schreef op 31 augustus 2008 @ 13:04:
De liefde maakte mij gewoon bang. Ik was bang dat ik constant onzeker zou zijn naast hem. Dat ik na een aantal jaar niet meer kon voldoen aan het mooie beeld dat hij van mij had, dat ik constant concurrentie zou hebben etc. Ik had angsten, terwijl hij mij geen reden gaf om die angsten te hebbenIk denk dat je het jezelf moeilijk maakt door de manier waarop je het formuleert. Je zegt: "de liefde maakte me bang."
De liefde is wel erg groot en abstract. Je hebt liefde voor deze man, een ander soort liefde voor je echtgenoot, voor je kind, voor je ouders, er bestaan zoveel varianten van liefde. De liefde van deze man maakte je bang. En misschien wel heel terecht! Misschien heb je wel een heel goede keus gemaakt. Als je moet voldoen aan het beeld dat iemand van je heeft, dat is erg vermoeiend hoor. Ik noem dat zelf geen liefde. Ik noem dat eerder verliefdheid, of heldenverering.
Toen ik nog jong was (heeul lang geleden) heb ik het ook eens uitgemaakt met een Grote Liefde omdat ik me veiliger voelde bij iemand die me meer zekerheid gaf. En omdat ik ergens ook bang was dat er krasjes op die Grote Liefde zouden komen? Natuurlijk heb ik later wel eens gedacht "wat als..."
Tsja, dat weet je niet. Misschien hadden we het ongelooflijk romantisch en fijn gehad. Maar misschien ook niet. Misschien was ik wel altijd onzeker gebleven bij hem.
Je schrijft: "ik had de liefde kunnen hebben en nu heb ik niets." Maar het is niet zo dat je maar 1 kans hebt op liefde. Je hebt er heel veel, telkens opnieuw een kans. Misschien heb je wel een grote kans op liefde met je huidige man.
Je schrijft dat die andere man je zo raakte. Misschien kan je huidige man je ook zo raken. Maar dan moet je je daar wel voor openstellen. Dat kan niet als jij blijft dromen. Dromen is een heel goede manier om van mensen weg te vluchten, net zoals je van die andere man bent weggevlucht.
De liefde maakte mij gewoon bang. Ik was bang dat ik constant onzeker zou zijn naast hem. Dat ik na een aantal jaar niet meer kon voldoen aan het mooie beeld dat hij van mij had, dat ik constant concurrentie zou hebben etc. Ik had angsten, terwijl hij mij geen reden gaf om die angsten te hebbenIk denk dat je het jezelf moeilijk maakt door de manier waarop je het formuleert. Je zegt: "de liefde maakte me bang."
De liefde is wel erg groot en abstract. Je hebt liefde voor deze man, een ander soort liefde voor je echtgenoot, voor je kind, voor je ouders, er bestaan zoveel varianten van liefde. De liefde van deze man maakte je bang. En misschien wel heel terecht! Misschien heb je wel een heel goede keus gemaakt. Als je moet voldoen aan het beeld dat iemand van je heeft, dat is erg vermoeiend hoor. Ik noem dat zelf geen liefde. Ik noem dat eerder verliefdheid, of heldenverering.
Toen ik nog jong was (heeul lang geleden) heb ik het ook eens uitgemaakt met een Grote Liefde omdat ik me veiliger voelde bij iemand die me meer zekerheid gaf. En omdat ik ergens ook bang was dat er krasjes op die Grote Liefde zouden komen? Natuurlijk heb ik later wel eens gedacht "wat als..."
Tsja, dat weet je niet. Misschien hadden we het ongelooflijk romantisch en fijn gehad. Maar misschien ook niet. Misschien was ik wel altijd onzeker gebleven bij hem.
Je schrijft: "ik had de liefde kunnen hebben en nu heb ik niets." Maar het is niet zo dat je maar 1 kans hebt op liefde. Je hebt er heel veel, telkens opnieuw een kans. Misschien heb je wel een grote kans op liefde met je huidige man.
Je schrijft dat die andere man je zo raakte. Misschien kan je huidige man je ook zo raken. Maar dan moet je je daar wel voor openstellen. Dat kan niet als jij blijft dromen. Dromen is een heel goede manier om van mensen weg te vluchten, net zoals je van die andere man bent weggevlucht.
maandag 1 september 2008 om 19:48
Bij mijn huidige man heb ik gewoon rationeel gedacht:
Hij heeft een goed hart, is lief, bij hem zal ik minder concurrentie hebben, ik hoef niet al teveel inspanningen te doen om aanbeden te worden. Het is veilig. Ik kies voor het makkelijke.
Maar nu is juist het makkelijke het moeilijkste geworden.
Soms is het juist wel goed om de uitdaging aan te gaan. Later ben ik pas echt de uitdrukking: liever spijt om iets wat je hebt gedaan dan om iets wat je niet hebt gedaan gaan begrijpen.
Hij heeft een goed hart, is lief, bij hem zal ik minder concurrentie hebben, ik hoef niet al teveel inspanningen te doen om aanbeden te worden. Het is veilig. Ik kies voor het makkelijke.
Maar nu is juist het makkelijke het moeilijkste geworden.
Soms is het juist wel goed om de uitdaging aan te gaan. Later ben ik pas echt de uitdrukking: liever spijt om iets wat je hebt gedaan dan om iets wat je niet hebt gedaan gaan begrijpen.
dinsdag 2 september 2008 om 10:18
dinsdag 2 september 2008 om 10:31
