Relaties
alle pijlers
Gedegradeerd in vriendschap
woensdag 3 september 2008 om 15:42
Het is een lang verhaal, zal het proberen kort te houden, maar wil graag weten hoe andere met het volgende om zouden gaan of om zijn gegaan:
Mijn allerbeste vriendin is 2 jaar naar het buitenland vertrokken. Ik ging op dat moment een erg moeilijke periode in mijn leven door en heb minimaal contact gehouden. Behalve dat ik niet de middelen had om haar te bellen, zat ik slecht in mijn vel en vond ik het moelijk om contact te hebben, juist omdat ik haar zo mistte.
Toen ze een jaar geleden terug kwam heeft ze me verweten dat ik er niet genoeg voor haar geweest ben. Ze was teleurgesteld en vond het jammer dat ik niet zoals een andere vriendin op bezoek ben geweest of vaker gebeld heb (zoals een andere vriendin). Ik heb haar uitgelegd hoe mijn situatie lag en dat we voor mijn gevoel een onbreekbare band hebben die toch niet stuk gaat door afstand of wat dan ook.
Voor mijn gevoel was daarmee de kous af, maar nu heb ik viavia begrepen dat ze mij niet meer ziet als haar beste vriendin omdat ze vind dat ik er toen niet voor haar geweest ben. Dit gegeven is voor mij erg pijnlijk. Ik loop nu op mijn tenen en probeer er zoveel mogelijk te zijn door contact te houden (iedere dag bijna) en interesse te tonen om het maar goed te maken. Helaas heb ik het gevoel dat ik het niet goed kan maken en daarnaast is dit voor mij ook geen doen.
Is een van jullie weleens gedegradeerd? En hoe ging/ga je hiermee om?
Mijn allerbeste vriendin is 2 jaar naar het buitenland vertrokken. Ik ging op dat moment een erg moeilijke periode in mijn leven door en heb minimaal contact gehouden. Behalve dat ik niet de middelen had om haar te bellen, zat ik slecht in mijn vel en vond ik het moelijk om contact te hebben, juist omdat ik haar zo mistte.
Toen ze een jaar geleden terug kwam heeft ze me verweten dat ik er niet genoeg voor haar geweest ben. Ze was teleurgesteld en vond het jammer dat ik niet zoals een andere vriendin op bezoek ben geweest of vaker gebeld heb (zoals een andere vriendin). Ik heb haar uitgelegd hoe mijn situatie lag en dat we voor mijn gevoel een onbreekbare band hebben die toch niet stuk gaat door afstand of wat dan ook.
Voor mijn gevoel was daarmee de kous af, maar nu heb ik viavia begrepen dat ze mij niet meer ziet als haar beste vriendin omdat ze vind dat ik er toen niet voor haar geweest ben. Dit gegeven is voor mij erg pijnlijk. Ik loop nu op mijn tenen en probeer er zoveel mogelijk te zijn door contact te houden (iedere dag bijna) en interesse te tonen om het maar goed te maken. Helaas heb ik het gevoel dat ik het niet goed kan maken en daarnaast is dit voor mij ook geen doen.
Is een van jullie weleens gedegradeerd? En hoe ging/ga je hiermee om?
woensdag 3 september 2008 om 21:18
quote:Ilke80 schreef op 03 september 2008 @ 18:30:
Bedankt voor je lange verhaal! Maar waarom maakt het voor jou niet uit dat je vriendinnen in NL niet wekelijks spreekt?
Lijkt me erg vermoeiend als je al je vrienden wekelijks zou moeten spreken, zelfs als ze gewoon in Nederland wonen.
quote:Wat Roemenie betreft, ze werkte daar. Hoewel het levensonderhoud niet duur is, is het salaris wel heel weinig. En omdat ze geen Roemeens sprak moest ze het doen met rotbaantjes zonder arbeidscontract, lange dagen en dus een minimaalsalaris.Wat bezielde haar dan om daar naartoe te gaan? Wat had ze te zoeken in 'n land waar ze de taal niet van sprak en waar ze geen fatsoenlijke baan kon vinden. Lijkt me dat er 'n wereld aan mogelijkheden is om in 't buitenland te gaan werken met betere kansen. Ook vind ik het lage salaris geen reden om zelf geen contact met het thuisfront te houden. Het is tenslotte haar keus geweest om weg te gaan en als ze zo stom is dat zonder financiele reserves te doen, so be it, maar dan kan ze ook niet verwachten dat alles vanuit de ander gaat komen. Een (half) uurtje per week internetten zal haar echt geen maaltijd gekost hebben.
Bedankt voor je lange verhaal! Maar waarom maakt het voor jou niet uit dat je vriendinnen in NL niet wekelijks spreekt?
Lijkt me erg vermoeiend als je al je vrienden wekelijks zou moeten spreken, zelfs als ze gewoon in Nederland wonen.
quote:Wat Roemenie betreft, ze werkte daar. Hoewel het levensonderhoud niet duur is, is het salaris wel heel weinig. En omdat ze geen Roemeens sprak moest ze het doen met rotbaantjes zonder arbeidscontract, lange dagen en dus een minimaalsalaris.Wat bezielde haar dan om daar naartoe te gaan? Wat had ze te zoeken in 'n land waar ze de taal niet van sprak en waar ze geen fatsoenlijke baan kon vinden. Lijkt me dat er 'n wereld aan mogelijkheden is om in 't buitenland te gaan werken met betere kansen. Ook vind ik het lage salaris geen reden om zelf geen contact met het thuisfront te houden. Het is tenslotte haar keus geweest om weg te gaan en als ze zo stom is dat zonder financiele reserves te doen, so be it, maar dan kan ze ook niet verwachten dat alles vanuit de ander gaat komen. Een (half) uurtje per week internetten zal haar echt geen maaltijd gekost hebben.
woensdag 3 september 2008 om 21:22
Waarom wil je haar "beste" vriendin zijn? En je klinkt ook ietsje jaloers naar die nieuwe vriendin van haar...
Voel je dit als een competitie? Dat moet je echt loslaten! Het gaat erom wat je hebt met haar, wat je daaruit haalt, en of het wederzijds en gelijkwaardig is. En niet om een rangorde. En ook niet hoe het wordt genoemd of benoemd!
Voel je dit als een competitie? Dat moet je echt loslaten! Het gaat erom wat je hebt met haar, wat je daaruit haalt, en of het wederzijds en gelijkwaardig is. En niet om een rangorde. En ook niet hoe het wordt genoemd of benoemd!
woensdag 3 september 2008 om 21:25
Lastig, aan de ene kant kan ik me goed voorstellen dat jij het hier in NL ook zwaar had. Maar zij zat ook in het buitenland zonder haar beste vriendin...
In tegenstelling tot anderen vind ik dat als jij hier gewoon doorgaat met je leven, je best moeite kan doen om iemand in het buitenland(die helemaal in het begin in een nieuw ritme moet komen) even te mailen.
Kennelijk heb je internet, dus dan had je best af en toe een mail kunnen sturen. Wat langskomen betreft, dat is geen eis om vriendne te blijven, dat slaat gewoon nergens op. Maar ik denk wel dat het mes aan 2 kanten snijdt, en ik heb het gevoel dat jij ook heel goed weet dat je fouten hebt gemaakt. Je kunt haar wel verwijten dat ze niet veel contact heeft gezocht, maar jij ook niet. Nogmaals, ik kan het me proberen voor te stellen, aangezien je zelf issues hebt, maar ik kan me ook voorstellen dat zij teleurgesteld is in jou.
Jammergenoeg kun je de fouten niet meer herstellen, je kunt sorry zeggen, en dan houdt het toch op.Je kunt haar niet dwingen. Haar kont likken zal ook niet plotsklaps voor veel verbetering zorgen. Je kunt haar mailen of bellen en vragen hoe zij het contact dan graag nu zou zien? En wellicht bloeit de vriendschap wel weer op, dat zou toch kunnen?
In tegenstelling tot anderen vind ik dat als jij hier gewoon doorgaat met je leven, je best moeite kan doen om iemand in het buitenland(die helemaal in het begin in een nieuw ritme moet komen) even te mailen.
Kennelijk heb je internet, dus dan had je best af en toe een mail kunnen sturen. Wat langskomen betreft, dat is geen eis om vriendne te blijven, dat slaat gewoon nergens op. Maar ik denk wel dat het mes aan 2 kanten snijdt, en ik heb het gevoel dat jij ook heel goed weet dat je fouten hebt gemaakt. Je kunt haar wel verwijten dat ze niet veel contact heeft gezocht, maar jij ook niet. Nogmaals, ik kan het me proberen voor te stellen, aangezien je zelf issues hebt, maar ik kan me ook voorstellen dat zij teleurgesteld is in jou.
Jammergenoeg kun je de fouten niet meer herstellen, je kunt sorry zeggen, en dan houdt het toch op.Je kunt haar niet dwingen. Haar kont likken zal ook niet plotsklaps voor veel verbetering zorgen. Je kunt haar mailen of bellen en vragen hoe zij het contact dan graag nu zou zien? En wellicht bloeit de vriendschap wel weer op, dat zou toch kunnen?
woensdag 3 september 2008 om 21:51
@Bitter: Oh, maar jaloers ben ik echt niet. Ze heeft die andere vriendin als voorbeeld gesteld (zij deed dat wel) en vervolgens aangegeven aan anderen dat dat een echte vriendin is en ik daarentegen niet. Het voelt voor mij ook niet als competitie, die andere vriendin en ik zijn heel anders. Het geval is nu wel dat het nu niet wederzijds en gelijkwaardig is. Ik haal er nog steeds hetzelfde uit als vroeger, maar het niet wederzijdse en gelijkwaardige speelt me parten. Ik denk dat alleen accepteren of afbreken de balans terug kan brengen, maar eigenlijk wil ik terug naar hoe het was...
@Yellow: ik vind niet dat ik fouten heb gemaakt evenmin als dat ik haar verwijt dat zij niet nog meer contact heeft gezocht. Ik snap heel goed dat ze teleurgesteld is, maar dat maakt niet dat ik er minder verdrietig om ben of haar minder mis.
Ik vind het wel een goed advies om eens te gaan vragen hoe zij ons contact ziet, dat is meer toekomst gericht en dat vind ik eigenlijk wel fijn om te weten omdat ik nu het gevoel heb een beetje te bungelen.
@Yellow: ik vind niet dat ik fouten heb gemaakt evenmin als dat ik haar verwijt dat zij niet nog meer contact heeft gezocht. Ik snap heel goed dat ze teleurgesteld is, maar dat maakt niet dat ik er minder verdrietig om ben of haar minder mis.
Ik vind het wel een goed advies om eens te gaan vragen hoe zij ons contact ziet, dat is meer toekomst gericht en dat vind ik eigenlijk wel fijn om te weten omdat ik nu het gevoel heb een beetje te bungelen.
woensdag 3 september 2008 om 22:06
Lieve Ilke,
ik wilde zeker niet insinueren dat je geen verdriet mag hebben, want dat lijkt me meer dan logisch. Naar mijn mening(en dat is dus mijn mening, die hoef je niet te delen) zijn er van beide kanten dingen fout gegaan.
Ik hoop echt dat een gesprek methaar je kan helpen, misschien liever per mail als je het moeilijk vindt om haar IRL te spreken(als dat nu nog gebeurt)
Ik begrijp gewoon uit jouw verhaal dat je iig wel contact wilt hebben met haar, ennatuurlijk het liefst zoals dat ooit was. Misschien kunje dat toch weer rustig opbouwen met haar, als zij daar open voor staat. Sterkte
ik wilde zeker niet insinueren dat je geen verdriet mag hebben, want dat lijkt me meer dan logisch. Naar mijn mening(en dat is dus mijn mening, die hoef je niet te delen) zijn er van beide kanten dingen fout gegaan.
Ik hoop echt dat een gesprek methaar je kan helpen, misschien liever per mail als je het moeilijk vindt om haar IRL te spreken(als dat nu nog gebeurt)
Ik begrijp gewoon uit jouw verhaal dat je iig wel contact wilt hebben met haar, ennatuurlijk het liefst zoals dat ooit was. Misschien kunje dat toch weer rustig opbouwen met haar, als zij daar open voor staat. Sterkte
woensdag 3 september 2008 om 22:50
Volgens mij kun je vriendschappen niet forceren of sturen. Als de koek op is, is de koek op. Sommige vriendschappen eindigen op een bepaald moment en daarvoor komen nieuwe vriendschappen in de plaats.
Sinds 2 jaar woon ik in het buitenland en net als Ainne, heb ik wel geleerd wie echte vriendinnen zijn en wie niet. Er zijn er maar heel weinig over gebleven. Terwijl er aan de andere kant ook mensen zijn waar ik nu ineens weer meer contact mee heb, meer dan toen ik nog gewoon in NL woonde.
Je kunt het niet op een weegschaal leggen. Volgens mij zijn er nu eenmaal periodes dat je misschien iets minder contact hebt. Een van mijn beste vriendinnen heeft net een nieuw huis gekocht en zit in het begin van een relatie. Ons contact staat op een heel laag pitje, maar ik wil me daar niet druk om maken. Af en toe laat ik iets horen, maar er komt weinig terug. Het leven in het buitenland verandert je ook. Jij gaat gewoon door zoals het altijd al ging, zij heeft in het buitenland hele andere ervaringen opgedaan en jullie wegen zijn gescheiden geweest. Dat kan ook van invloed zijn op jullie contact, misschien passen jullie wel niet meer zo goed bij elkaar als voorheen.
Kan me wel goed voorstellen dat je er last van hebt en verdrietig om kunt zijn. Het is ook niet niks!
Forceer het niet en houdt het contact ontspannen. Geef het tijd, misschien komt het goed, misschien gaan jullie vanaf nu jullie eigen weg in.
Sinds 2 jaar woon ik in het buitenland en net als Ainne, heb ik wel geleerd wie echte vriendinnen zijn en wie niet. Er zijn er maar heel weinig over gebleven. Terwijl er aan de andere kant ook mensen zijn waar ik nu ineens weer meer contact mee heb, meer dan toen ik nog gewoon in NL woonde.
Je kunt het niet op een weegschaal leggen. Volgens mij zijn er nu eenmaal periodes dat je misschien iets minder contact hebt. Een van mijn beste vriendinnen heeft net een nieuw huis gekocht en zit in het begin van een relatie. Ons contact staat op een heel laag pitje, maar ik wil me daar niet druk om maken. Af en toe laat ik iets horen, maar er komt weinig terug. Het leven in het buitenland verandert je ook. Jij gaat gewoon door zoals het altijd al ging, zij heeft in het buitenland hele andere ervaringen opgedaan en jullie wegen zijn gescheiden geweest. Dat kan ook van invloed zijn op jullie contact, misschien passen jullie wel niet meer zo goed bij elkaar als voorheen.
Kan me wel goed voorstellen dat je er last van hebt en verdrietig om kunt zijn. Het is ook niet niks!
Forceer het niet en houdt het contact ontspannen. Geef het tijd, misschien komt het goed, misschien gaan jullie vanaf nu jullie eigen weg in.
woensdag 3 september 2008 om 23:12
Ik heb een jaar gereisd en intensief mailcontact gehad met mensen die ik nl amper zag, en eens in de maand een kort berichtje van mn beste vriendin die in nl twee, drie keer per week zag. Ik ben nu weer in nl, zie m'n beste vriendin weer twee, drie keer week en sommige enthousiaste mailers heb ik sinds ik terug ben, twee maanden geleden, nog maar één keer gezien. Geef niks, sommige mensen zijn mailers, sommigen zijn beter irl. Ik heb nooit iemand verweten dat ze me niet berichtten of wat dan ook. Je leven gaat door, het schiet erbij in, dingen gebeuren waarddor je er niet aan denkt. Prima toch? Echte vriendschap is geen economisch gegeven, jij belt me zo vaak, die ander vaker dus jij bent een minder goede vriendin.
Ik zou als ik jou was met 'r praten. Laten weten dat je het vervelend vindt dat ze teleurgesteld is, maar dat het niet was omdat je niet genoeg om haar geeft. Hou in ieder geval op met je wegcijferen en het 'goed maken'. Dan trekt de vriendschap scheef en komt het helemaal niet goed, omdat je jezelf onder haar plaatst.
Doe weer dingen met 'r zoals voor haar reis, en na een poosje blijkt dat je nog steeds de lieve vriendin bent die je altijd was.
Als jullie vriendschap goed zat voor ze weg ging, dan komt dat wel weer terug. Geef 't wat tijd.
Ik zou als ik jou was met 'r praten. Laten weten dat je het vervelend vindt dat ze teleurgesteld is, maar dat het niet was omdat je niet genoeg om haar geeft. Hou in ieder geval op met je wegcijferen en het 'goed maken'. Dan trekt de vriendschap scheef en komt het helemaal niet goed, omdat je jezelf onder haar plaatst.
Doe weer dingen met 'r zoals voor haar reis, en na een poosje blijkt dat je nog steeds de lieve vriendin bent die je altijd was.
Als jullie vriendschap goed zat voor ze weg ging, dan komt dat wel weer terug. Geef 't wat tijd.
donderdag 4 september 2008 om 11:00
@Ine: bedankt voor je bericht. Ze is heel erg verandert toen ze in het buitenland zat, mijn leven ging niet alleen door; door mijn depressie en intensieve therapie die daarop volgde ben ik ook erg verandert. Maar ik had echt het vertrouwen dat we de afstand en tijd zouden overleven, maar misschien passen we nu gewoon minder bij elkaar, ongeacht wie wie gebeld heeft.
@Zonnetje: De een vind het prima dat je niks laat horen, de ander dus duidelijk niet. We zijn weer alle dingen gaan doen die we deden voor ze wegging, samen sporten, samen stappen, wijn drinken op mijn balkon etc. Maar nu blijkbaar een jaar later verteld ze nog aan anderen dat ik geen echte vriendin ben. Misschien heeft Ine gelijk en zijn we gewoon te veel verandert...
@Zonnetje: De een vind het prima dat je niks laat horen, de ander dus duidelijk niet. We zijn weer alle dingen gaan doen die we deden voor ze wegging, samen sporten, samen stappen, wijn drinken op mijn balkon etc. Maar nu blijkbaar een jaar later verteld ze nog aan anderen dat ik geen echte vriendin ben. Misschien heeft Ine gelijk en zijn we gewoon te veel verandert...
donderdag 4 september 2008 om 14:14
hallo,
Ik heb ook 4 jaar in het buitenland gezeten en sommige vrienden waren heel mailderig...anderen totaal niet...maar dat heeft nooit tot vewijten geleid...meestal mailde ik als ik terug ging naar NL (gem. 2-3 keer per jaar) en dan maakten we een afspraak om bij te kletsen...in mijn optiek is echte vriendschap niet gebonden aan hoeveel contact maar intensiteit...ik ben naar 4 jaar dus met alle vrienden 'verder gegaan waar we gebleven waren' heb in die 4 jaar geen vrienden verloren (maar ik ben dan ook iemand met een paar goeie vrienden, niet handenvol half en half vrienden)
Ik heb ook 4 jaar in het buitenland gezeten en sommige vrienden waren heel mailderig...anderen totaal niet...maar dat heeft nooit tot vewijten geleid...meestal mailde ik als ik terug ging naar NL (gem. 2-3 keer per jaar) en dan maakten we een afspraak om bij te kletsen...in mijn optiek is echte vriendschap niet gebonden aan hoeveel contact maar intensiteit...ik ben naar 4 jaar dus met alle vrienden 'verder gegaan waar we gebleven waren' heb in die 4 jaar geen vrienden verloren (maar ik ben dan ook iemand met een paar goeie vrienden, niet handenvol half en half vrienden)
