Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskramen...
woensdag 29 april 2015 om 18:25
Hoi allemaal,
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
donderdag 3 september 2015 om 23:45
Dag Door,
Het gaat goed. Gister mooie echo weer gehad (9+5) en hoewel ze nog geen harde garanties kunnen geven, dacht echoscopiste wel te kunnen zien dat het schedeldakje dichtzat en de hersentjes er mooi onder zaten. Dat was wel geruststelling, al denk ik dat het tot en met 20 weken allemaal zorgelijk voor me blijft.
Volgende week gesprek met arts, over hoe nu verder. Daarnaast eerder teruggekomen van vakantie, want dierbare was jong en onverwachts overleden. Vertragingen met vliegtuig, overstappen, etc, dus had twee dagen vliegen van 24 en 19 uur in één week achter de rug. Na te zijn geland en direct naar familie gegaan, geen idee hoe lang ik niet geslapen heb (uurtje of 40...?)
Frummel was op echo zelfs wat aan grote kant, dus ben blij dat het de zwangerschap niet beïnvloed heeft. Vandaag mooie maar intens verdrietige begrafenis gehad. Was blij dat echo goed was, want weet niet of ik nog meer ellende had aangekund deze week... Hoe dan ook, nu maar slapen en morgen weer werken
Het gaat goed. Gister mooie echo weer gehad (9+5) en hoewel ze nog geen harde garanties kunnen geven, dacht echoscopiste wel te kunnen zien dat het schedeldakje dichtzat en de hersentjes er mooi onder zaten. Dat was wel geruststelling, al denk ik dat het tot en met 20 weken allemaal zorgelijk voor me blijft.
Volgende week gesprek met arts, over hoe nu verder. Daarnaast eerder teruggekomen van vakantie, want dierbare was jong en onverwachts overleden. Vertragingen met vliegtuig, overstappen, etc, dus had twee dagen vliegen van 24 en 19 uur in één week achter de rug. Na te zijn geland en direct naar familie gegaan, geen idee hoe lang ik niet geslapen heb (uurtje of 40...?)
Frummel was op echo zelfs wat aan grote kant, dus ben blij dat het de zwangerschap niet beïnvloed heeft. Vandaag mooie maar intens verdrietige begrafenis gehad. Was blij dat echo goed was, want weet niet of ik nog meer ellende had aangekund deze week... Hoe dan ook, nu maar slapen en morgen weer werken
maandag 7 september 2015 om 21:14
Hoi allemaal,
Ik ben even afwezig geweest wegens vakantie, en heb ook mijn gedachten even op wat anders proberen te zetten.
Laura, wat fijn dat de echo weer goed was, het gaat toch echt de goede kant op! Wat heftig dat je een dierbare hebt verloren, hele dubbele emoties. Veel sterkte!
Wij hebben even een verplichte pauze tot halverwege oktober. Ik moet volgende maand weer voor bloedonderzoek naar het ziekenhuis en ik mag dan 3 maanden niet zwanger zijn geweest. Ik heb positief getest op antifosfolipidensyndroom, maar er moet een tweede test worden gedaan om dit vast te stellen. Wanneer ik straks weer positief test, zal er een behandelplan gemaakt moeten worden aangezien ik dan een zeer kleine kans heb om een goede zwangerschap te hebben. Met de juiste medicatie zal die kans flink omhoog gaan. Even afwachten dus nog, maar het is eerlijk gezegd wel even fijn om niet in spanning te zitten. De vakantie was daardoor heel erg ontspannen en relaxed. Ik hou jullie op de hoogte.
Hoe gaat het verder met iedereen?
Ik ben even afwezig geweest wegens vakantie, en heb ook mijn gedachten even op wat anders proberen te zetten.
Laura, wat fijn dat de echo weer goed was, het gaat toch echt de goede kant op! Wat heftig dat je een dierbare hebt verloren, hele dubbele emoties. Veel sterkte!
Wij hebben even een verplichte pauze tot halverwege oktober. Ik moet volgende maand weer voor bloedonderzoek naar het ziekenhuis en ik mag dan 3 maanden niet zwanger zijn geweest. Ik heb positief getest op antifosfolipidensyndroom, maar er moet een tweede test worden gedaan om dit vast te stellen. Wanneer ik straks weer positief test, zal er een behandelplan gemaakt moeten worden aangezien ik dan een zeer kleine kans heb om een goede zwangerschap te hebben. Met de juiste medicatie zal die kans flink omhoog gaan. Even afwachten dus nog, maar het is eerlijk gezegd wel even fijn om niet in spanning te zitten. De vakantie was daardoor heel erg ontspannen en relaxed. Ik hou jullie op de hoogte.
Hoe gaat het verder met iedereen?
maandag 7 september 2015 om 22:36
Hi meiden,
Ik lees hier al een tijdje af en toe mee en nu toch maar besloten me aan te melden.
Ik heb net voor de tweede keer in 4 maanden tijd een miskraam achter de rug en merk dat ik erg op zoek ben naar informatie, houvast en wat positieve verhalen..
Saart, ik denk dat wij nu zo'n beetje in dezelfde fase zitten.. Ook wij zijn net gestart met onderzoeken (stolling, schildklier, chromosomen, baarmoeder enz.) naar mogelijke oorzaken van deze twee miskramen. Ik weet ook niet zo goed of ik nou hoop dat er iets uitkomt of juist niet.. Aan de ene kant wil je natuurlijk dat het gewoon pech is, aan de andere kant kan het idee dat er sprake is van een behandelbare oorzaak ook wel weer een soort rust geven.. Ik kan me voorstellen dat die 3 maanden verplichte pauze ook wel lang aanvoelen, mooi om te horen dat het ook wel een soort rust geeft!
Fijn om hier zorgen, frustraties en ook juist positieve verhalen te kunnen delen met meiden die hetzelfde hebben meegemaakt!
Ik wens jullie allemaal sterkte en succes en hoop op allemaal mooie babies in 2016!!
Ik lees hier al een tijdje af en toe mee en nu toch maar besloten me aan te melden.
Ik heb net voor de tweede keer in 4 maanden tijd een miskraam achter de rug en merk dat ik erg op zoek ben naar informatie, houvast en wat positieve verhalen..
Saart, ik denk dat wij nu zo'n beetje in dezelfde fase zitten.. Ook wij zijn net gestart met onderzoeken (stolling, schildklier, chromosomen, baarmoeder enz.) naar mogelijke oorzaken van deze twee miskramen. Ik weet ook niet zo goed of ik nou hoop dat er iets uitkomt of juist niet.. Aan de ene kant wil je natuurlijk dat het gewoon pech is, aan de andere kant kan het idee dat er sprake is van een behandelbare oorzaak ook wel weer een soort rust geven.. Ik kan me voorstellen dat die 3 maanden verplichte pauze ook wel lang aanvoelen, mooi om te horen dat het ook wel een soort rust geeft!
Fijn om hier zorgen, frustraties en ook juist positieve verhalen te kunnen delen met meiden die hetzelfde hebben meegemaakt!
Ik wens jullie allemaal sterkte en succes en hoop op allemaal mooie babies in 2016!!
woensdag 9 september 2015 om 21:23
Hoi Rosalinde,
Wanneer krijg je uitslag van de bloedonderzoeken? Ergens ben ik opelucht dat ze iets gevonden hebben, dan is er in ieder geval een reden dat het gebeurt.
Mocht het tweede bloedonderzoek op aps positief zijn, dan komt er een behandelplan. Ik zal sowieso aan de bloedverdunners moeten, en zodra er een positieve test is zal ik medicatie moeten spuiten... Maar zover is het nog niet, even afwachten.
Wanneer krijg je uitslag van de bloedonderzoeken? Ergens ben ik opelucht dat ze iets gevonden hebben, dan is er in ieder geval een reden dat het gebeurt.
Mocht het tweede bloedonderzoek op aps positief zijn, dan komt er een behandelplan. Ik zal sowieso aan de bloedverdunners moeten, en zodra er een positieve test is zal ik medicatie moeten spuiten... Maar zover is het nog niet, even afwachten.
woensdag 9 september 2015 om 23:20
Bloedonderzoek heb ik sinds gister binnen, dat is allemaal goed.
Ik merk dat ik toch ook wel opgelucht ben.. Zou het dan toch twee keer pech geweest zijn?
Eerst de andere onderzoeken maar weer afwachten..
Kan me jouw dubbele gevoel ook helemaal voorstellen, fijn dat het de kansen in ieder geval flink verhoogt als het behandelplan in werking gaat!
Ik merk dat ik toch ook wel opgelucht ben.. Zou het dan toch twee keer pech geweest zijn?
Eerst de andere onderzoeken maar weer afwachten..
Kan me jouw dubbele gevoel ook helemaal voorstellen, fijn dat het de kansen in ieder geval flink verhoogt als het behandelplan in werking gaat!
zaterdag 12 september 2015 om 14:48
Typ ik net een heel bericht: weg!!! Grrrr
Korte versie: hier gaat het redelijk. Nu op vakantie. Al het bloed behalve chromosomen (duurt al 6 weken) is nu terug en alles is goed. Na vakantie opnieuw naar gyn: is 3 x MK (waarvan 2x zo vroeg in de zwangerschap) nog toeval? Mentaal vind ik het zwaar: hier op vakantie is de hele wereld zwanger van kind 2
@Lau, super blij voor je!
@Door, zo benieuwd naar jouw Gyn op de 15e.. Bij jou gaat het ook telkens na 4 á 5 weken mis en ben erg benieuwd wat daar de oorzaak van kan zijn.
@Saart, fijn dat bloed oké is
@rosalinde, ben benieuwd of bij jou chromosoomonderzoek ook zo lang duurt...
Hier net eisprong gehad- goed benut midden in de vakantie
. Ik zie een pauze niet zitten, dan word ik helemaal depressief...
Korte versie: hier gaat het redelijk. Nu op vakantie. Al het bloed behalve chromosomen (duurt al 6 weken) is nu terug en alles is goed. Na vakantie opnieuw naar gyn: is 3 x MK (waarvan 2x zo vroeg in de zwangerschap) nog toeval? Mentaal vind ik het zwaar: hier op vakantie is de hele wereld zwanger van kind 2
@Lau, super blij voor je!
@Door, zo benieuwd naar jouw Gyn op de 15e.. Bij jou gaat het ook telkens na 4 á 5 weken mis en ben erg benieuwd wat daar de oorzaak van kan zijn.
@Saart, fijn dat bloed oké is
@rosalinde, ben benieuwd of bij jou chromosoomonderzoek ook zo lang duurt...
Hier net eisprong gehad- goed benut midden in de vakantie
. Ik zie een pauze niet zitten, dan word ik helemaal depressief...
zaterdag 12 september 2015 om 20:05
Hoi allemaal, hier even wat meer afstand gehouden omdat ik 't zelf niet meer trok. Ben er klaar mee
Xuxa81: wij hebben besloten om niet te gaan voor het chromosoom onderzoek omdat de arts aangaf dat dat echt wel een paar maanden tot een half jaar kan duren voordat je daar de uitslag van hebt. Gezien ik dat echt te lang vond (en te duur) hebben wij het dus maar achterwege gelaten. Daarnaast gaf de arts bij ons aan dat er 'maar' een kans van was 2.8 % dat ze daarin iets zouden vinden en als ze al wat zouden vinden dat ze er dan ook vrij weinig mee konden doen.
Bloedonderzoeken tegen stollingsdingen kunnen pas in oktober gedaan worden omdat je 3 maanden niet zwanger mag zijn voordat de test gedaan kan worden, dus dat zie ik dan wel.
Verder ben ik er nog steeds erg mee bezig, maar trek ik het allemaal bijzonder slecht. M'n beste vriendinnetje met een dochter van 5 maanden vertelde me een week na onze laatste miskraam doodleuk dat ze weer zwanger is. Er zit letterlijk 2 maanden tussen de bevalling en bevruchting, dat was wel echt extreem confronterend en pijnlijk. Daarnaast zit ik met wat strubbelingen op kantoor, zou een vast contract krijgen maar ze hebben op het laatste moment toch gekozen voor jaarcontract. Dus dat moet ook nog uitgevochten worden.
Ik kan me zo goed vinden in wat Laura zegt: als ik dit voor een paar jaar even op pauze kon zetten dan had ik dat per direct gedaan! Het zou beter zijn om afstand te nemen en weer tot rust te komen, maar ik zie dat als een luxe die ik me niet kan permiteren. Zeker met het trage tempo waarop het nu gaat is het gewoon te link.
Maar goed, ik zit er helemaal doorheen, heb er ook helemaal geen zin meer in en ben daarom wat minder aanwezig. Ik lees af en toe nog wel mee en wens jullie in ieder geval nog steeds het allerbeste!
Xuxa81: wij hebben besloten om niet te gaan voor het chromosoom onderzoek omdat de arts aangaf dat dat echt wel een paar maanden tot een half jaar kan duren voordat je daar de uitslag van hebt. Gezien ik dat echt te lang vond (en te duur) hebben wij het dus maar achterwege gelaten. Daarnaast gaf de arts bij ons aan dat er 'maar' een kans van was 2.8 % dat ze daarin iets zouden vinden en als ze al wat zouden vinden dat ze er dan ook vrij weinig mee konden doen.
Bloedonderzoeken tegen stollingsdingen kunnen pas in oktober gedaan worden omdat je 3 maanden niet zwanger mag zijn voordat de test gedaan kan worden, dus dat zie ik dan wel.
Verder ben ik er nog steeds erg mee bezig, maar trek ik het allemaal bijzonder slecht. M'n beste vriendinnetje met een dochter van 5 maanden vertelde me een week na onze laatste miskraam doodleuk dat ze weer zwanger is. Er zit letterlijk 2 maanden tussen de bevalling en bevruchting, dat was wel echt extreem confronterend en pijnlijk. Daarnaast zit ik met wat strubbelingen op kantoor, zou een vast contract krijgen maar ze hebben op het laatste moment toch gekozen voor jaarcontract. Dus dat moet ook nog uitgevochten worden.
Ik kan me zo goed vinden in wat Laura zegt: als ik dit voor een paar jaar even op pauze kon zetten dan had ik dat per direct gedaan! Het zou beter zijn om afstand te nemen en weer tot rust te komen, maar ik zie dat als een luxe die ik me niet kan permiteren. Zeker met het trage tempo waarop het nu gaat is het gewoon te link.
Maar goed, ik zit er helemaal doorheen, heb er ook helemaal geen zin meer in en ben daarom wat minder aanwezig. Ik lees af en toe nog wel mee en wens jullie in ieder geval nog steeds het allerbeste!
zaterdag 12 september 2015 om 21:02
voor MissGlitch
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Ik zat een paar maanden terug ook in die situatie. Iemand in m'n omgeving zwanger van de tweede, ikzelf mogelijk op zoek naar een andere baan omdat mijn contract misschien niet werd verlengd. En toen was ik er ook wel even klaar mee. Niet suïcidaal ofzo, maar wel dat ik dacht: hebben we nog niet genoeg ellende gehad? En ja, het zou heerlijk zijn als je zwanger worden dan zou kunnen parkeren...
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Ik zat een paar maanden terug ook in die situatie. Iemand in m'n omgeving zwanger van de tweede, ikzelf mogelijk op zoek naar een andere baan omdat mijn contract misschien niet werd verlengd. En toen was ik er ook wel even klaar mee. Niet suïcidaal ofzo, maar wel dat ik dacht: hebben we nog niet genoeg ellende gehad? En ja, het zou heerlijk zijn als je zwanger worden dan zou kunnen parkeren...
dinsdag 15 september 2015 om 22:06
He meiden! Ik ben even een dikke maand afwezig geweest: vakantie en direct aansluitend super druk!
Miss g, ik snap je zooooo goed. Het voelt soms zo oneerlijk waarom het allemaal zo makkelijk en goed lijkt te gaan bij anderen. Wil je een dikke knuffel geven en wens je van hieraf alle sterkte en succes en liefde van de wereld toe!
lau! Wat fijn dat je een mooie echo achter de rug hebt. Het is nu snel 12 weken voor je. Ik hoop dat je je dan snel zekerder kunt voelen in je zwangerschap!
Hoe voel jij je verder?
Xuxa, voor jou dus spannend als je weer naar de gyn gaat? Het kan idd zo stom toeval zijn... Maar heb begrepen dat de artsen op dit vlak eigenlijk nog relatief weinig weten. "Helaas" zijn miskramen meestal niet levensbedreigend en worden er veel kindjes geboren. En die combinatie is dus niet erg genoeg om er veel onderzoek naar te doen....
Rosalinde, ik had helemaal niet gezien dat jij ook al in deze groep meesprak! Vind het fijn voor je dat je nu je "ei" een beetje kwijt kunt!
Wat is aps Saart? Sorry als het een heel domme vraag is...
Ik heb het geprobeerd zoveel als mogelijk los te laten. Dus lekker sexen als ik er zin had en niet een verplicht nummertje maken. Maar geen succesvol resultaat tot nu toe. Tijdens de vakantie kreeg ik een paar dagen na het gevoel te hebben gehad dat er een innesteling was een bizarre bloeding met stolsels. Ik had er geen pijn bij, maar zon bloeding alleen nog maar meegemaakt met miskramen. Vriendlief schrok zich wezenloos, en ik had stiekem de hoop dat het dan een innestelingsbloeding was. Maar toen werd ik een paar dagen voor nod ongesteld. Dus wij gaan ook weer richting de gyn. Ik ben er klaar mee. Mijn wens om zwanger te raken word steeds kleiner, en ik zie steeds meer nadelen. Geen idee of dit zelfbescherming is of dat mijn wens daadwerkelijk afneemt.
Ik heb sinds die bloeding ook continue weer van die heftige steken in mijn buik, die ik na de operatie van de BBZ ook had. Snap er werkelijk waar geen snars meer van... Maar dan ook echt hemmenex...
Slaap lekker voor zo! En tot snel weer
Miss g, ik snap je zooooo goed. Het voelt soms zo oneerlijk waarom het allemaal zo makkelijk en goed lijkt te gaan bij anderen. Wil je een dikke knuffel geven en wens je van hieraf alle sterkte en succes en liefde van de wereld toe!
lau! Wat fijn dat je een mooie echo achter de rug hebt. Het is nu snel 12 weken voor je. Ik hoop dat je je dan snel zekerder kunt voelen in je zwangerschap!
Hoe voel jij je verder?
Xuxa, voor jou dus spannend als je weer naar de gyn gaat? Het kan idd zo stom toeval zijn... Maar heb begrepen dat de artsen op dit vlak eigenlijk nog relatief weinig weten. "Helaas" zijn miskramen meestal niet levensbedreigend en worden er veel kindjes geboren. En die combinatie is dus niet erg genoeg om er veel onderzoek naar te doen....
Rosalinde, ik had helemaal niet gezien dat jij ook al in deze groep meesprak! Vind het fijn voor je dat je nu je "ei" een beetje kwijt kunt!
Wat is aps Saart? Sorry als het een heel domme vraag is...
Ik heb het geprobeerd zoveel als mogelijk los te laten. Dus lekker sexen als ik er zin had en niet een verplicht nummertje maken. Maar geen succesvol resultaat tot nu toe. Tijdens de vakantie kreeg ik een paar dagen na het gevoel te hebben gehad dat er een innesteling was een bizarre bloeding met stolsels. Ik had er geen pijn bij, maar zon bloeding alleen nog maar meegemaakt met miskramen. Vriendlief schrok zich wezenloos, en ik had stiekem de hoop dat het dan een innestelingsbloeding was. Maar toen werd ik een paar dagen voor nod ongesteld. Dus wij gaan ook weer richting de gyn. Ik ben er klaar mee. Mijn wens om zwanger te raken word steeds kleiner, en ik zie steeds meer nadelen. Geen idee of dit zelfbescherming is of dat mijn wens daadwerkelijk afneemt.
Ik heb sinds die bloeding ook continue weer van die heftige steken in mijn buik, die ik na de operatie van de BBZ ook had. Snap er werkelijk waar geen snars meer van... Maar dan ook echt hemmenex...
Slaap lekker voor zo! En tot snel weer
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
dinsdag 15 september 2015 om 23:00
Hee meiden,
Ik had niet gezien dat hier weer wat geschreven was.
@Xuxa: Bij mij duurt chromosoomonderzoek volgens mij 3 maanden.. maar weet niet of ik daar op wil 'wachten', word net als jij een beetje depri bij de gedachte aan een pauze. Het enige wat echt helpt om het verdriet te verdringen is een nieuwe zwangerschap. Heftig dat jij het al 3 keer hebt mee moeten maken.. Ik vraag me ook steeds af of het nog verschil maakt 'wanneer' het misgaat, bij mij gaat het steeds wat later mis, ik ben ook benieuwd of het dan bv vaker met chromosomen of juist vorm van baarmoeder of progesteron of wat dan ook te maken heeft.. Geen idee..
Wat pittig voor je dat je op vakantie juist ook veel zwangeren tegenkwam, eigenlijk wil je dan het liefst naar een oord met alleen maar bejaarden of mensen zonder kinderen he.. Het komt dan nog harder binnen!
@Missglitch: bij mij deden ze stollingsonderzoek wel al een paar weken na de miskraam.. Ze zeiden: als het dan goed is, is het gewoon goed. Is het verhoogd, dan moet het over 3 maanden opnieuw (want dat kan door de miskraam komen). Ik vond het wel fijn om al wat sneller de uitslag te hebben. Maar blijkbaar hebben ze bij jouw ziekenhuis een ander beleid? Dikke voor jou... Wat rot dat je je zo voelt.. Hopelijk voel je je snel weer ietsje beter.. Hoewel het natuurlijk een hele moeilijke situatie blijft.. Bij mij is afleiding het enige dat helpt, maar misschien werkt dat voor jou weer anders.. Sterkte!
@Hormonster, jaa ik kletste hier ook sinds kort wat mee.. Je bent toch op zoek naar wat info en mensen die hetzelfde hebben meegemaakt hebben he Balen dat het bij jou nog niet opnieuw gelukt is.. En dan wel van die gekke lichamelijke klachten waar je ook niks mee kan.. Succes bij de gyn, hopelijk heb je snel duidelijkheid! Ik kan me wel voorstellen hoor dat je wens soms ook weer tijdelijk afneemt, ik merk dat ik nu zelf sinds deze week ook een beetje in die fase kom, zo van: waarom wil ik dit eigenlijk zo graag? Al die ellende, al dat gedoe.. En zijn kinderen nou echt zo leuk? Ik probeer tot die tijd ook maar te genieten van andere leuke dingen en van de tijd met mijn vriend.. En dan kijken we volgende week wel weer hoe het er dan voor staat.
@Laura, ik ben ook benieuwd hoe het met jou gaat! Je nadert nu echt de 12 weken! Heb je binnenkort ook weer een echo?
Ik had niet gezien dat hier weer wat geschreven was.
@Xuxa: Bij mij duurt chromosoomonderzoek volgens mij 3 maanden.. maar weet niet of ik daar op wil 'wachten', word net als jij een beetje depri bij de gedachte aan een pauze. Het enige wat echt helpt om het verdriet te verdringen is een nieuwe zwangerschap. Heftig dat jij het al 3 keer hebt mee moeten maken.. Ik vraag me ook steeds af of het nog verschil maakt 'wanneer' het misgaat, bij mij gaat het steeds wat later mis, ik ben ook benieuwd of het dan bv vaker met chromosomen of juist vorm van baarmoeder of progesteron of wat dan ook te maken heeft.. Geen idee..
Wat pittig voor je dat je op vakantie juist ook veel zwangeren tegenkwam, eigenlijk wil je dan het liefst naar een oord met alleen maar bejaarden of mensen zonder kinderen he.. Het komt dan nog harder binnen!
@Missglitch: bij mij deden ze stollingsonderzoek wel al een paar weken na de miskraam.. Ze zeiden: als het dan goed is, is het gewoon goed. Is het verhoogd, dan moet het over 3 maanden opnieuw (want dat kan door de miskraam komen). Ik vond het wel fijn om al wat sneller de uitslag te hebben. Maar blijkbaar hebben ze bij jouw ziekenhuis een ander beleid? Dikke voor jou... Wat rot dat je je zo voelt.. Hopelijk voel je je snel weer ietsje beter.. Hoewel het natuurlijk een hele moeilijke situatie blijft.. Bij mij is afleiding het enige dat helpt, maar misschien werkt dat voor jou weer anders.. Sterkte!
@Hormonster, jaa ik kletste hier ook sinds kort wat mee.. Je bent toch op zoek naar wat info en mensen die hetzelfde hebben meegemaakt hebben he Balen dat het bij jou nog niet opnieuw gelukt is.. En dan wel van die gekke lichamelijke klachten waar je ook niks mee kan.. Succes bij de gyn, hopelijk heb je snel duidelijkheid! Ik kan me wel voorstellen hoor dat je wens soms ook weer tijdelijk afneemt, ik merk dat ik nu zelf sinds deze week ook een beetje in die fase kom, zo van: waarom wil ik dit eigenlijk zo graag? Al die ellende, al dat gedoe.. En zijn kinderen nou echt zo leuk? Ik probeer tot die tijd ook maar te genieten van andere leuke dingen en van de tijd met mijn vriend.. En dan kijken we volgende week wel weer hoe het er dan voor staat.
@Laura, ik ben ook benieuwd hoe het met jou gaat! Je nadert nu echt de 12 weken! Heb je binnenkort ook weer een echo?
dinsdag 15 september 2015 om 23:23
Oja, die overkill in de media van die twee klagende moeders die een boekje hebben geschreven, helpt niet echt nee... dan denk je bijna: waarom zou ik überhaupt nog aan kinderen beginnen?
Dat denk ik tussen alle moeheid en misselijkheid door nog steeds, hoewel het fijn is dat mijn baas ervan weet en ik vrijgesteld ben van overwerk en in ochtend kan blijven liggen als ik misselijk ben. ik ben hem daar heel dankbaar voor.
Ik ben nu 11+4, donderdag gesprek in zh. Ze belden al wel dat ze een vruchtwaterpunctie willen doen om eea aan neurale buisdefecten uit te sluiten, die ze niet met NIPT kunnen traceren. Heb er lang over nagedacht en misschien dat ze me donderdag nog ompraten, maar mijn reactie is nu: blijf van mijn baby af en echo me maar drie keer zo grondig...
Weet dat de kans op een miskraam heel klein is, maar heb het afgelopen jaar iets te vaak gehoord: u heeft gewoon pech gehad, u bent een uitzondering, zo gaat het anders nooit hoor, etc.
Eigenlijk wil ik het liefste morgen wakker worden en een gezond kind in m'n armen hebben. Al deze onzekerheid is ook niks...
Dat denk ik tussen alle moeheid en misselijkheid door nog steeds, hoewel het fijn is dat mijn baas ervan weet en ik vrijgesteld ben van overwerk en in ochtend kan blijven liggen als ik misselijk ben. ik ben hem daar heel dankbaar voor.
Ik ben nu 11+4, donderdag gesprek in zh. Ze belden al wel dat ze een vruchtwaterpunctie willen doen om eea aan neurale buisdefecten uit te sluiten, die ze niet met NIPT kunnen traceren. Heb er lang over nagedacht en misschien dat ze me donderdag nog ompraten, maar mijn reactie is nu: blijf van mijn baby af en echo me maar drie keer zo grondig...
Weet dat de kans op een miskraam heel klein is, maar heb het afgelopen jaar iets te vaak gehoord: u heeft gewoon pech gehad, u bent een uitzondering, zo gaat het anders nooit hoor, etc.
Eigenlijk wil ik het liefste morgen wakker worden en een gezond kind in m'n armen hebben. Al deze onzekerheid is ook niks...
woensdag 16 september 2015 om 06:46
Kan het me heel goed voorstellen Lau. Al dat gezeur, al die ellende, geen invloed op wat er in je lichaam gebeurd, elke keer weer afscheid moeten nemen van je droom. Zo'n punctie heb je wel zelf in de hand; stel dat het wel mis gaat daardoor dan zal je jezelf dat nooit vergeven! Ik snap dat je het risico niet wilt nemen. Je moet doen in deze wat je hart je ingeeft. "Pech" is nu al vaak genoeg om de hoek komen kijken...
Rosalinde, je zegt het precies zoals ik het denk. Gister toch sex gehad met vriendlief. En vervolgens dacht ik; daar gaat mijn volledige rust. Weer straks dat moment voor je ongesteld wordt en je je afvraagt of je zwanger bent. En als je zwanger bent in mijn geval de vraag of het wel op de juiste plek zit en of het wel goed zal gaan.
Ik ga bij de gyn eisen om progesteronpillen. Er was hier iemand die dat zei en ik ken iemand die dat ook al heeft gebruikt en onlangs mamma is geworden. Ze zeggen niet dat het bewezen is dat het helpt, maar ja: baat het niet, schaadt het niet. En tot nu toe is het bij mij altijd al heel vroeg misgegaan, dus zo gek vind ik die gedachte niet eens...
Ik las hier al iets over B12? Maar geen idee wat dat doet? Kunnen jullie me dat vertellen?
Rosalinde, je zegt het precies zoals ik het denk. Gister toch sex gehad met vriendlief. En vervolgens dacht ik; daar gaat mijn volledige rust. Weer straks dat moment voor je ongesteld wordt en je je afvraagt of je zwanger bent. En als je zwanger bent in mijn geval de vraag of het wel op de juiste plek zit en of het wel goed zal gaan.
Ik ga bij de gyn eisen om progesteronpillen. Er was hier iemand die dat zei en ik ken iemand die dat ook al heeft gebruikt en onlangs mamma is geworden. Ze zeggen niet dat het bewezen is dat het helpt, maar ja: baat het niet, schaadt het niet. En tot nu toe is het bij mij altijd al heel vroeg misgegaan, dus zo gek vind ik die gedachte niet eens...
Ik las hier al iets over B12? Maar geen idee wat dat doet? Kunnen jullie me dat vertellen?
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
woensdag 16 september 2015 om 08:18
Dat was ik, over die B12. Zwanger zijn vreet B12 en neurale buisdefecten kunnen soms het gevolg zijn van foliumzuurtekort en/of B12-tekort. Vandaar dat ik dus fanatiek B12 bijslik, ook omdat die in eerste zwangerschap te laag was (foliumzuur destijds ook).
Soms neemt je lichaam niet altijd B12 via maagslijmvlies op en dan kan je ook smelttabletten nemen (leg je onder je tong).
Mijn gyn adviseerde mij MamaCompleet met visolie (geen gewone multivitamines meer want daar zit te veel vitamine A in), met extra B12 en tienvoudige dosis foliumzuur. Dat zijn wel 12 pillen per dag en is met misselijkheid soms een hele opgave, maar m'n waarden lijken nu wel goed.
Ik weet niet of ik iedereen die tienvoudige dosis foliumzuur aan zou raden, maar lees wel dat een beetje extra slikken geen kwaad kan en weet dat er nu een onderzoek is of verhoogde dosis foliumzuur slikken (in de gehele zwangerschap) de kans op zwangerschapsvergiftiging vermindert (ze vermoeden van wel)
Soms neemt je lichaam niet altijd B12 via maagslijmvlies op en dan kan je ook smelttabletten nemen (leg je onder je tong).
Mijn gyn adviseerde mij MamaCompleet met visolie (geen gewone multivitamines meer want daar zit te veel vitamine A in), met extra B12 en tienvoudige dosis foliumzuur. Dat zijn wel 12 pillen per dag en is met misselijkheid soms een hele opgave, maar m'n waarden lijken nu wel goed.
Ik weet niet of ik iedereen die tienvoudige dosis foliumzuur aan zou raden, maar lees wel dat een beetje extra slikken geen kwaad kan en weet dat er nu een onderzoek is of verhoogde dosis foliumzuur slikken (in de gehele zwangerschap) de kans op zwangerschapsvergiftiging vermindert (ze vermoeden van wel)
woensdag 16 september 2015 om 08:21
En verder vind ik het maar stom dat we hier zoveel mee bezig moeten zijn. Onze lichamen zijn tempels..., dus baby's kunnen daar gerust 9 maanden blijven zitten. Het voelt soms zo oneerlijk dat mijn schoonzus wel vier kinderen zo patsboem op wereld heeft gezet zonder ook maar één miskraam (in eerste twee zwangerschappen had ze obesitas / morbide obesitas, en bij haar laatste zwangerschap van tweeling heeft ze stevig doorgerookt)
woensdag 16 september 2015 om 14:53
@ missglitch, bij mij hadden ze ook direct stollingsfactoren enz geprikt na mk. Precies zoals Rosalinde zegt.. Als het dan goed is, is het zeker goed, zo niet dan doen ze het opnieuw... Misschien fijn voor je om nog eens te checken?
@Hormonster, wat vreemd die bloeding.. Klinkt misschien toch wel als een hele vroege MK, of niet? Fijn als ze nog een keer echo kunnen doen. Had je getest?
@Rosalinde, ik wil dat idd graag vragen aan Gyn, of het uitmaakt wanneer het mis gaat. Ook of ik mijn 3 mken over 1 kam kan scheren (1x bij 11 weken hartje gestopt, 2x bij 5 weken MK) of dat het toch anders is. Ik ga ook zeker vragen naar dat Progresteron- de vkige begon daar ook over. Ik slik al 2 jaar MamaCompleet met visolie, en sinds deze maand ook B12 en weer tarwekiemolie vanaf ovulatie... Baadt het niet, schaadt het niet.
@Doortje, ben benieuwd hoe het was bij Gyn? Misschien heb jij al wel wat antwoorden op de vraag of het uitmaakt wanneer het mis gaat?
Groeten uit de zon en 5000 zwangeren met een peuter. Mijn zoontje geniet zo enorm en het is eigenlijk zo'n top vakantie en toch hangt er een dikke vette schaduw over mijn hoofd 
@Hormonster, wat vreemd die bloeding.. Klinkt misschien toch wel als een hele vroege MK, of niet? Fijn als ze nog een keer echo kunnen doen. Had je getest?
@Rosalinde, ik wil dat idd graag vragen aan Gyn, of het uitmaakt wanneer het mis gaat. Ook of ik mijn 3 mken over 1 kam kan scheren (1x bij 11 weken hartje gestopt, 2x bij 5 weken MK) of dat het toch anders is. Ik ga ook zeker vragen naar dat Progresteron- de vkige begon daar ook over. Ik slik al 2 jaar MamaCompleet met visolie, en sinds deze maand ook B12 en weer tarwekiemolie vanaf ovulatie... Baadt het niet, schaadt het niet.
@Doortje, ben benieuwd hoe het was bij Gyn? Misschien heb jij al wel wat antwoorden op de vraag of het uitmaakt wanneer het mis gaat?
Groeten uit de zon en 5000 zwangeren met een peuter
. Mijn zoontje geniet zo enorm en het is eigenlijk zo'n top vakantie en toch hangt er een dikke vette schaduw over mijn hoofd 
vrijdag 18 september 2015 om 13:11
Dank voor je uitleg Lau! Ik ga het maandag eens bij mijn gyneacoloog navragen.
En je hebt gelijk. Waarom moeten wij ons er zoveel zorgen over maken? Zo is zwanger willen worden helemaal niet leuk of romantisch. En het klinkt vooral extra oneerlijk als je de verhalen kent zoals jij met je schoonzus mee krijgt.
Bij mij op kantoor loopt ook de ene zwangere in, zusje zwanger, vriendinnengroep een stuk of 4 zwanger. Soms ga je de moed bijna opgeven. Ik zeg bijna, want ik doe het niet...!
En je hebt gelijk. Waarom moeten wij ons er zoveel zorgen over maken? Zo is zwanger willen worden helemaal niet leuk of romantisch. En het klinkt vooral extra oneerlijk als je de verhalen kent zoals jij met je schoonzus mee krijgt.
Bij mij op kantoor loopt ook de ene zwangere in, zusje zwanger, vriendinnengroep een stuk of 4 zwanger. Soms ga je de moed bijna opgeven. Ik zeg bijna, want ik doe het niet...!
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
vrijdag 18 september 2015 om 13:13
Xuxa, probeer alsjeblieft te genieten van je prachtvakantie! En probeer te genieten met volle teugen van je zoontje. Het mag je levensplezier niet zo erg beïnvloeden als je op vakantie bent. Zo zonde als je achteraf naar de foto's kijkt en dan denkt: o het was toch heel erg leuk!
Sterkte mop!
Sterkte mop!
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
vrijdag 18 september 2015 om 23:17
O ja Hormonster, hier ook hoor... Nu de 12 weken bereikt. Heel onwerkelijk en ik voel er weinig bij, terwijl ik bij eerste zwangerschap iedere dag over m'n buik aaide. Dat heb ik nu misschien twee keer gedaan en dat voelt heel ongemakkelijk, net alsof het niet echt is... Terwijl uit de echo's toch echt bleek dat er een kindje zit
zaterdag 19 september 2015 om 14:44
Hoi allemaal,
Hier gaat het prima! Ben me meer aan het richten op andere dingen in het leven en niet meer op kindjes.. Hebben het ook ff niet meer geprobeerd! Uit de onderzoeken kwam dat ik gewoon zwanger moet kunnen worden en waarom het steeds misgaat weten ze niet en ik heb ook geen zin om nog verder onderzoek te laten doen! Lau.. Hoop dat je toch snel wat kunt gaan genieten! Miss als die 13 weken voorbij zijn.. Maar wss lukt het pas als je een gezond kindje in je armen hebt! Snap ik heel goed! Het is ook gewoon jammer dat het zo moet en de roze wolk je niet gegund is geweest.. Dat laat je niet zomaar los!
Rest: voel met jullie mee!
Hier gaat het prima! Ben me meer aan het richten op andere dingen in het leven en niet meer op kindjes.. Hebben het ook ff niet meer geprobeerd! Uit de onderzoeken kwam dat ik gewoon zwanger moet kunnen worden en waarom het steeds misgaat weten ze niet en ik heb ook geen zin om nog verder onderzoek te laten doen! Lau.. Hoop dat je toch snel wat kunt gaan genieten! Miss als die 13 weken voorbij zijn.. Maar wss lukt het pas als je een gezond kindje in je armen hebt! Snap ik heel goed! Het is ook gewoon jammer dat het zo moet en de roze wolk je niet gegund is geweest.. Dat laat je niet zomaar los!
Rest: voel met jullie mee!
zaterdag 19 september 2015 om 18:54
O nee, te snel op ENTER. Heb geen zin om iedereen zelf het nieuws te vertellen dus heb heel strategisch mijn zwangerschap bij paar roddelfiguren ingefluisterd van familie, sporten, etc. Maar nu komen er dus om de haverklap mensen op me af met: 'GEFELICITEERD HÈ?', en ik dan nog beetje mompel van: 'nou, dat moeten we nog maar zien...'
Kennelijk denken mensen echt dat als je de twaalf weken maar voorbij bent, alles goedkomt. Las laatst artikel dat we af moeten van de naam 'pretecho' voor de 20-wkn-echo, omdat mensen zich te weinig beseffen hoeveel complicaties er ook dan nog ineens kunnen opduiken
Kennelijk denken mensen echt dat als je de twaalf weken maar voorbij bent, alles goedkomt. Las laatst artikel dat we af moeten van de naam 'pretecho' voor de 20-wkn-echo, omdat mensen zich te weinig beseffen hoeveel complicaties er ook dan nog ineens kunnen opduiken
zondag 20 september 2015 om 10:31
Ik denk dat je jezelf nog enorm aan het beschermen bent tegen een eventueel verlies Lau! En dat is heel logisch na wat jullie meegemaakt hebben. Misschien dat je het weer anders gaat ervaren wanneer je je kindje ook echt gaat voelen?
Mijn vriendinnetje zei van de week dat zwanger zijn geen roze wolk is. Dat je alles los moet laten omdat je geen controle hebt, dat de veranderingen van je lichaam zo snel gaan dat het moeilijk is om bij te benen, en de hormonen gekke dingen doen. En zij heeft gelukkig geen nare ervaring met zwanger zijn. Ik denk dus eigenlijk dat het voor veel vrouwen al moeilijk is om zwanger te zijn, maar als je de zorgen meedraagt zoals wij ze helaas al kennen, het nog veel lastiger is.
Loslaten en je eraan overgeven is het enige wat kan denk ik...?
Door wat fijn om te horen dat er geen afwijkingen gevonden zijn! Dat moet voor jou ook wel een opluchting zijn denk ik? De kans dat het botte pech is, is idd erg groot. Maar de kans op een gezonde zwangerschap in de toekomst ook! Dus laten we daarop inzetten!
Mijn vriendinnetje zei van de week dat zwanger zijn geen roze wolk is. Dat je alles los moet laten omdat je geen controle hebt, dat de veranderingen van je lichaam zo snel gaan dat het moeilijk is om bij te benen, en de hormonen gekke dingen doen. En zij heeft gelukkig geen nare ervaring met zwanger zijn. Ik denk dus eigenlijk dat het voor veel vrouwen al moeilijk is om zwanger te zijn, maar als je de zorgen meedraagt zoals wij ze helaas al kennen, het nog veel lastiger is.
Loslaten en je eraan overgeven is het enige wat kan denk ik...?
Door wat fijn om te horen dat er geen afwijkingen gevonden zijn! Dat moet voor jou ook wel een opluchting zijn denk ik? De kans dat het botte pech is, is idd erg groot. Maar de kans op een gezonde zwangerschap in de toekomst ook! Dus laten we daarop inzetten!
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
