Ben jij eerlijk?

Ik probeer het op een subtiele manier, dus een kauwgompje aanbieden of toevallig net zelf deo bij mezelf spuiten en dan vragen of ze ook willen. Als iemand iets in zijn neus heeft zitten waar je echt tegenaan zit te kijken dan zeg ik het wel. Ik hoop dat een ander dat bij mij ook doet.

Tegen iemand zeggen dat hij/zij naar zweet ruikt vindt ik wel moeilijk. Ik ben dan bang om die ander te kwetsen. Of dat nou een vriendin of een collega is. Met andere zaken ben ik minder terughoudend. Ik vind het ook wel zo prettig als iemand mij voor dat soort dingen waarschuwt. Liever 1 beetje gênante waarschuwing, dan de hele dag naar zweet ruiken oid terwijl iedereen het ruikt.

Ik werk in de huisartsenzorg en voer in m'n spreekkamer vaak lichamelijk onderzoek uit. Ik vind dat ik zelf dus ábsoluut niet onfris mag ruiken omdat ik dicht bij mensen sta.



Met de assistentes heb ik afgesproken dat we het elkaar melden als er wat te ruiken valt zodat je jezelf even op kunt frissen. Ik zou het mijn collega's dus wel zeggen.



Patienten ruiken ook wel eens heel sterk naar transpiratie en daar zeg ik dan niets van. Mensen zijn soms erg nerveus als ze bij me komen (ivm mogelijk nare onderzoeken of nare uitslagen van voorgaande onderzoeken etc) en ik denk dat voor een aantal mensen dat het zweten veroorzaakt.

Ook komen er wel eens mensen binnen waarvan ik sterk het idee heb dat ze zich dagen niet (goed) gewassen hebben. De kleding ruikt dan zo enorm zuur of bijna naar kattenpies. En als er dan bv even een bloeddruk gemeten moet worden, of geprikt moet worden en er gaat een trui uit, ruikt het enorm sterk naar "oud" zweet.



Dat is wel onprettig maar toch vind ik het niet mijn plaats om daar dan wat van te zeggen tegen de patient. Zou me kunnen voorstellen dat ze zich enorm ongemakkelijk voelen of zich generen.

Wat daarna dan weer vervelend is, is dat mijn spreekkamer nog een tijdje "naruikt" en ik daar dan wel de volgende patiënt weer in moet binnen laten. Ik kan toch moeilijk zeggen "die lucht, dat ben ik niet hoor!" Soms zet ik eerst even mijn spreekkamer open zodat de volgende patient in een frisse kamer binnen komt.



Vaak komen mensen nuchter bij me ivm bloedonderzoek en dan ruiken ze ook niet erg fris uit hun mond maar ja daar kun je dan ook echt niets aan doen. Dat ruikt gewoon niet lekker als je niets mag eten.... hoewel je natuurlijk wel je tanden mag poetsen



Bij uitstrijkjes maken heb ik 1 keer meegemaakt dat iemand zo onfris rook dat ik navraag heb gedaan (bij stinkende fluor kan er namelijk ook een infectie spelen etc). Ik heb dat uitgelegd "onwelriekende afscheiding kan een aanwijzing zijn voor infecties, wanneer heeft u voor het laatst de vagina gewassen".

Deze vrouw antwoorde volkomen relaxed "uhh ik denk dinsdagavond" (het was vrijdagmiddag). De mevrouw kwam een uitstrijkje maken voor het bevolkingsonderzoek en wist dus waarvoor ze kwam. Ik vind het dan redelijk vreemd dat ze zich niet op de dag van het uitstrijkje nog gewassen heeft.

Dit is gelukkig echt zelden het geval en ik heb dit in 6jr nog maar 1 keer meegemaakt.

Hangt ervan af. Is het iets waar die persoon makkelijk iets aan kan doen (lipstick op tanden ofzo), of is het iets wat vaak voorkomt (zou zomaar okselgeur kunnen zijn), dan zeg ik het wel. Maar als er toch niets aan te doen is op dat moment, waarom zou ik het dan zeggen? Het enige wat je dan bereikt is dat iemand zich de rest van de dag ongemakkelijk voelt en vaak is het voor degene die het ziet niet eens storend.

Ik ben altijd eerlijk.

Zowieso als iemand om mijn mening vraagt ; dan krijg je namelijk ook mijn mening!

En verder zeg ik ook tegen iedereen de onbewust voor lul loopt, dat ie voor lul loopt (en dan natuurlijk ook de bewuste reden)

Ik zou dat nl ook errug op prijs stellen als iemand (ook wildvreemden) dat tegen mij zou zeggen op zo'n moment.

En tegen vrienden ben ik ook altijd over alles heel eerlijk, daarom heb je toch vrienden??

Mijn man heeft wel eens gezegt tegen me ; je moet niet altjd zo eerlijk zijn....

Maar als ik t echt ff niet weet als iemand mijn mening vraagt dan zeg ik altijd "verrassend" (daar kun je nl alle kanten mee op, haha)

Ik heb een keer gehad dat een vrouw spontaan mijn rok rechttrok toen ik in de trein opstond, ik vond dat best grappig

Met zo`n gebaar kan ik echt niet beledigd zijn.



Wel inderdaad met andere zaken een verschil, of er wel of niet om je mening wordt gevraagd.

Ik vind dat mensen het niet kunnen maken om te stinken, maar ja, hoe kun je zoiets nou tactvol genoeg brengen?!

mijn collega zei een keer dat ik zo stonk, waarop ik mn oksels rook=prima, adem rook=prima schoenen rook=prima dus wat kan het dan zijn, wat bleek mijn spijkerbroek had te lang nat in de wasmachine gezeten....slim he

quote:Growing schreef op 20 september 2008 @ 23:30:

Pfoe, lastig hoor, bij collega's. Ik zeg zelf wel eens dat ze het tegen mij moeten zeggen als ik naar zweet ruik. Een enkele keer kan dat wel gebeuren en dat je het zelf niet direct merkt. Maar ik hoor geen klachten!



Gelukkig heb ik geen klagen bij collega's. In het verleden wel. Iemand stonk echt iedere dag naar zweet. Heel erg als je in de buurt zit. Ik begrijp ook niet dat zijn partner dat niet opmerkte. Uiteindelijk heeft een leidinggevende er voorzichtig wat van gezegd. En toen ging het veel beter. Hij was ook blij dat er iets van gezegd was!

Bij mijn eigen partner is het echt geen probleem om er iets van te zeggen. Maar het komt zelden voor.



Knoflook vind ik toch een ander verhaal. Ok, het stinkt dan wel maar dat vind ik minder erg dan zweetlucht. Gewoon zelf ook knoflook eten, dan merk je het niet van een ander!

Is er trouwens een echt goede oplossing tegen knoflooklucht??Even off-topic: verse peterselie in azijn dopen en daarop kauwen. Is heel vies maar het werkt echt! Veel gedaan in studententijd na het stappen en shoarma halen

Ik vind het wel redelijk moeilijk om iemand op zoiets als een zweet lucht aan te spreken.

Is het incidenteel hou ik zowieso mijn mond denk ik, het kan iedereen wel een keer gebeuren dat hij/zij een beetje uit zijn/haar mond ruikt bv, als je een beetje keelpijn hebt of iets dergelijks. Om dan meteen iemand daarop te gaan wijzen vind ik niet nodig dan.

Bij mij op trainen, thaiboksen, zat een kerel die stonk echt ongelooflijk naar zweet, even serieus, echt niet normaal. We trainden 4 avonden achter elkaar en 4 avonden achter elkaar propte hij zijn doorweekte kleren in zijn tas om ze de volgende avond weer net zo hard uit zijn tas te trekken, nog vochtig van de vorige avond en ze gewoon weer aan te trekken.

Maar het is wel een sport waarbij je veel lichamelijk contact hebt, met clinchen bv moet je wel helemaal tegen elkaar aan met de armen om elkaar heen aan elkaar gaan staan trekken, dus toen had ik wel zoiets van luister, dit ga ik écht niet doen, dan lig ik meteen knock out , dus of de trainer gaat deze man erop aanspreken of ik wil het wel doen want iedereen had het erover. De trainer heeft het gezegd en hij is eigenlijk nooit meer terug gekomen

Ik ben ook altijd veel te eerlijk.



Een vriend van ons hele vriendeclubje, was niet zo schoon op zichzelf.

Op elke verjaardag of bijeenkomst ging hij over de tong want hij was zo vies en hij stonk, en dat vond ik oneerlijk en zielig.

Na een tijdje he ik hem aangesproken op "zichzelf" en er kwam ZOveel uit, die jongen zat helemaal in de knoop en niemand had dat gezien.



Om een lang verhaal wat korter te maken, deze jongeman is helemaal opgebloeit , heeft een goede baan en een vriendin.



het leukste was nog een prachtig boeket en zijn oprechte dank.

Lief he?

Ja hoor, met mijn beste vriendinnen zeker en dan wordt er ook nog even lekker overdreven: "Gadverdamme zeg, wat heb jij gegeten!!!!!!!"

Ik zeg alles eerlijk tegen iedereen en heb nou niet het idee dat mensen dat erg vinden, eerder dankbaar.

Ligt volgens mij ook wel aan de intonatie en de plek waar je de persoon aanspreekt.

Hoe moeilijk ik het ook vind, ik zeg het wel. Is me vroeger wel eens verweten dat ik het niet zei en dat vond ik niet zo prettig. De persoon in kwestie had nl gelijk, ik zou het ook geweten willen hebben. Het is meer het rare idee dat ik iemand kwets daarme...ja vreemd toch? Bij collega's zeg ik het ook en pak in door te zeggen:"weet niet of je zo een overleg hebt met externen maar er zit aan je mond/neus, dus ik zeg het maar even" en ga stap meteen over op het onderwerp waar we het in eerste instantie over hadden.



Het is en blijf lastig maar het niet zeggen is toch erger dan mijn ongemak om het wel te vertellen.