Kinderen
alle pijlers
help!
donderdag 9 oktober 2008 om 13:35
hoi ik ben nieuw hier en zie al wat topics over huilbabies etc maar ik zit er doorheen en heb tips nodig. Ik begin gelijk assertief: tipe en dus geen kritiek en ander commentaar of discussies.
heb een zoon van 9 weken die wordt behandeld voor KISS, het krijsen werd huilen en wij zagen een patroon, tijdens en na de fles drama en tegen de tijd dat ie rustig was was het weer flestijd.We zijn bij de kinderarts beland en vermoedelijk een koemelkallergie.Zitten nu 2 dagen aan de Nutramigen en merken al verschil, eten gaat goed, lekkerer in zijn vel.
Ik heb hem 9 weken overdag bij me gesjouwd met als gevolg dat ie niet in zijn bed wil slapen.
De kinderarts ( een jonge moderne dokter) zegt dat wij door de zure appel moeten bijten , consequent regelmaat moeten gaan bieden en daarbij mag hij een uur huilen,
vooropgesteld wordt dit voor mij een hel, ben niet van het laten huilen. En of dit wel of niet goed is is de vraag niet., de vraag is om tips om het voor mij en mijn zoon draaglijk te maken en met gevolg dat ie in zijn bed gaat slapen.
bvd
een op het randje van een inzinking zittende moeder
heb een zoon van 9 weken die wordt behandeld voor KISS, het krijsen werd huilen en wij zagen een patroon, tijdens en na de fles drama en tegen de tijd dat ie rustig was was het weer flestijd.We zijn bij de kinderarts beland en vermoedelijk een koemelkallergie.Zitten nu 2 dagen aan de Nutramigen en merken al verschil, eten gaat goed, lekkerer in zijn vel.
Ik heb hem 9 weken overdag bij me gesjouwd met als gevolg dat ie niet in zijn bed wil slapen.
De kinderarts ( een jonge moderne dokter) zegt dat wij door de zure appel moeten bijten , consequent regelmaat moeten gaan bieden en daarbij mag hij een uur huilen,
vooropgesteld wordt dit voor mij een hel, ben niet van het laten huilen. En of dit wel of niet goed is is de vraag niet., de vraag is om tips om het voor mij en mijn zoon draaglijk te maken en met gevolg dat ie in zijn bed gaat slapen.
bvd
een op het randje van een inzinking zittende moeder
donderdag 9 oktober 2008 om 14:15
Zou om te dragen ook een echte draagdoek nemen. Geen draagzak, geen babybjörn maar een lekkere doek. Onze dochter is inmiddels ook 6 kilo en dragen in de draagdoek is geen enkel probleem. Ik heb de tricot slen (even googelen) en die bevalt prima. Even flink oefenen met omdoen en dan is het appeltje eitje.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
donderdag 9 oktober 2008 om 14:22
quote:moeke78 schreef op 09 oktober 2008 @ 13:35:
De kinderarts ( een jonge moderne dokter)Deze toevoeging snap ik trouwens niet. Qliefs oudtante (oud-wijkverpleegkundige) heeft me hetzelfde advies gegeven en zei dat ze moeders in haar tijd (ze is nu dik in de 70) ook al hetzelfde advies gaf. Van mijn moeder hoorde ik dat haar huisarts haar ook hetzelfde advies gaf. Blijkbaar is dit een advies dat de tand des tijds goed doorstaan heeft...
De kinderarts ( een jonge moderne dokter)Deze toevoeging snap ik trouwens niet. Qliefs oudtante (oud-wijkverpleegkundige) heeft me hetzelfde advies gegeven en zei dat ze moeders in haar tijd (ze is nu dik in de 70) ook al hetzelfde advies gaf. Van mijn moeder hoorde ik dat haar huisarts haar ook hetzelfde advies gaf. Blijkbaar is dit een advies dat de tand des tijds goed doorstaan heeft...
donderdag 9 oktober 2008 om 14:27
lieve qwertu, das een reactie waarbij de tranen van in mijn ogen staan en dan bedoel ik, daar kan ik wat mee! ik snap wat je bedoeld met het goed voor jezelf zorgen en dan pas ook goed voor je kind kunnen zijn...
er moet dus nu wat gaan veranderen, maar de vraag is dus hoe en ik weet en sta daar ook achter dat dat betekent heel consequent zijn. Ik weet als moeder van dit kind dat dat het eige is wat werkt, het is een practig maar nu al donderseigenwijs manneke. daarom vraag ik dus om tips om de eerste dagen door te komen..., hoe lang wachten voor een aai over zijn ol, er naast gaan zitten of buiten de kamer blijven, wat te doen om mezelf te dwingen hem te snel weer op te pakken...
het moeilijke is ook dat door de medische ellende hij geen specifieke huiltjes meer heeft, honger? kom je alleen achter door een fles te bieden...(wi hem echt niet als ie geen honger heeft...)
Mijn man is inderdaad aan het werk en gaat overleg plegen wat zorgverlof betreft, maar geloof me dat er nog bedrijven zijn die het niet de taak van een man vinden of de zorg van een bedrijf met alle gevolgen vandien waar ze met een leuk excuus mee wegkomen.
hij is een superschat en neemt het over zodra hij thuiskomt, doet grotendeels het huishouden en elke avonmd staat er een warm bad voor me klaar, niets te klagen dus...wat dat betreft...
er moet dus nu wat gaan veranderen, maar de vraag is dus hoe en ik weet en sta daar ook achter dat dat betekent heel consequent zijn. Ik weet als moeder van dit kind dat dat het eige is wat werkt, het is een practig maar nu al donderseigenwijs manneke. daarom vraag ik dus om tips om de eerste dagen door te komen..., hoe lang wachten voor een aai over zijn ol, er naast gaan zitten of buiten de kamer blijven, wat te doen om mezelf te dwingen hem te snel weer op te pakken...
het moeilijke is ook dat door de medische ellende hij geen specifieke huiltjes meer heeft, honger? kom je alleen achter door een fles te bieden...(wi hem echt niet als ie geen honger heeft...)
Mijn man is inderdaad aan het werk en gaat overleg plegen wat zorgverlof betreft, maar geloof me dat er nog bedrijven zijn die het niet de taak van een man vinden of de zorg van een bedrijf met alle gevolgen vandien waar ze met een leuk excuus mee wegkomen.
hij is een superschat en neemt het over zodra hij thuiskomt, doet grotendeels het huishouden en elke avonmd staat er een warm bad voor me klaar, niets te klagen dus...wat dat betreft...
donderdag 9 oktober 2008 om 14:28
Dragen is inderdaad het fijnst in een draagdoek. Ik heb er een van draagdoek.nl aangeschaft, ook vanwege een huilbaby (die ook koemelkallergie bleek te hebben).
Mocht dat het probleem zijn geweest, dan is het goede nieuws dat het met de nutramigen snel opgelost moet zijn. Hier kwam de verbetering vrijwel direct nadat ik op een koemelkvrij dieet was gegaan (ik geef borstvoeding).
Overigens sjouwde ik niet rond met Qtie, maar zat ik op de bank grotendeels. Met haar strak tegen me aanhouden (buik tegen buik) hield ik haar stil, kon zij gewoon slapen en kostte het mij relatief weinig inspanning. Met de invoering van de draagdoek kon ik gedurende de dag ook weer af en toe een boterham voor mezelf smeren en naar het toilet.
Maar echt, ik denk dat het heel belangrijk is om voor jezelf te kiezen. Als je je zoontje niet een uur wilt laten huilen, stel dan de grens voor jezelf op een half uur (met elke tien minuten een aai over de bol). Kwel jezelf niet, zet de babyfoon uit (heb ik ook wel gedaan, als ik het niet meer trok) en pak even die tien minuten voor jezelf (en de tien minuten daarna en de tien minuten dáárna). Straks kun je het weer allemaal proberen op de manier die jou aanstaat, maar als je nu op het randje van instorten staat, is het zaak om nú even adempauze te nemen. Cru gezegd: je zoontje huilt toch wel, dus daar hoef je het niet om te laten.
Mocht dat het probleem zijn geweest, dan is het goede nieuws dat het met de nutramigen snel opgelost moet zijn. Hier kwam de verbetering vrijwel direct nadat ik op een koemelkvrij dieet was gegaan (ik geef borstvoeding).
Overigens sjouwde ik niet rond met Qtie, maar zat ik op de bank grotendeels. Met haar strak tegen me aanhouden (buik tegen buik) hield ik haar stil, kon zij gewoon slapen en kostte het mij relatief weinig inspanning. Met de invoering van de draagdoek kon ik gedurende de dag ook weer af en toe een boterham voor mezelf smeren en naar het toilet.
Maar echt, ik denk dat het heel belangrijk is om voor jezelf te kiezen. Als je je zoontje niet een uur wilt laten huilen, stel dan de grens voor jezelf op een half uur (met elke tien minuten een aai over de bol). Kwel jezelf niet, zet de babyfoon uit (heb ik ook wel gedaan, als ik het niet meer trok) en pak even die tien minuten voor jezelf (en de tien minuten daarna en de tien minuten dáárna). Straks kun je het weer allemaal proberen op de manier die jou aanstaat, maar als je nu op het randje van instorten staat, is het zaak om nú even adempauze te nemen. Cru gezegd: je zoontje huilt toch wel, dus daar hoef je het niet om te laten.
donderdag 9 oktober 2008 om 14:32
Moeke, als ik jouw opmerking over dat je niet van het laten huilen bent, serieus neem, dan kan ik je nu al voorspellen dat het je niet gaat lukken op de manier die de arts aanraadt. Als jouw kind doodongelukkig in zijn bedje zit te huilen laadt jij namelijk helemaal niet op. Je voelt je zelf dan namelijk net zo als je kind.
Ik denk dat het praktischer is, zoals Eowynn aanraadde (en nog een aantal mensen). Allergisch Zwiepje is ook altijd meegesleept en viel op mij in slaap. Daarna legde ik hem pas in bed. Ik kón hem gewoon niet laten huilen.
Wat je ook kan doen is, in plaats van je kind ergens anders te laten, vragen of je ouders/schoonouders bij jou thuis komen helpen. Dat ze er gewoon zijn geeft soms ook al rust en voorkomt de wanhoop.
Daarnaast, vergeet jezelf niet. Ga ook naar de dokter voor jezelf. Heb ik niet gedaan want ik vond een jaar lang elke week bij een dokter voor Zwiepje wel genoeg witte jassen, maar dat had me zoveel ellende gescheeld.
Ik denk dat het praktischer is, zoals Eowynn aanraadde (en nog een aantal mensen). Allergisch Zwiepje is ook altijd meegesleept en viel op mij in slaap. Daarna legde ik hem pas in bed. Ik kón hem gewoon niet laten huilen.
Wat je ook kan doen is, in plaats van je kind ergens anders te laten, vragen of je ouders/schoonouders bij jou thuis komen helpen. Dat ze er gewoon zijn geeft soms ook al rust en voorkomt de wanhoop.
Daarnaast, vergeet jezelf niet. Ga ook naar de dokter voor jezelf. Heb ik niet gedaan want ik vond een jaar lang elke week bij een dokter voor Zwiepje wel genoeg witte jassen, maar dat had me zoveel ellende gescheeld.
donderdag 9 oktober 2008 om 14:32
donderdag 9 oktober 2008 om 14:37
Okay, fijn om te horen dat je man al zo veel van je overneemt. Dat is hier echt mijn redding geweest, dat mijn man ook zoveel deed. Zonder dat was ik finaal ingestort.
Qua voeden: ik zou voorlopig even strak op de klok voeden. Welke schema je aanhoudt, kun je af laten hangen van zijn normale drinkritme, maar houd voor jezelf aan dat er minimaal 3 uur tussen twee flessen moet zitten. Voor die tijd heeft hij géén honger.
Laten huilen: zo lang als je zelf aandurft. Geef elke tien minuten een aai over de bol en vertrek dan weer. Ik heb Qtie ook wel een uur laten huilen (met steeds een aai over haar bol). Probeer een balans te vinden tussen wat jij nodig hebt (rust) en wat hij nodig heeft (aandacht), waarbij de rust op dit moment het belangrijkste is. Babyfoon dus even uit laten als je zenuwachtig wordt van het gehuil. (Ik zette soms de babyfoon aan om tot mijn stomme verbazing erachter te komen dat Qtie al sliep )
Wat hier verlichting gaf bij de buikpijn, was buik tegen buik dragen. Met een draagdoek lukt dat het makkelijkst. Verder helpt het om zijn knietjes naar zijn buikje te brengen. De natuurlijke neiging van baby's bij buikpijn is overstrekken, terwijl ze daarvan alleen maar meer last krijgen. Ik hield Qtie zo krom mogelijk voor me, hetzij strak in mijn armen, hetzij strak in de draagdoek. Vaak volgde daarop een wagonlading windjes en/of een spuitluier en was het probleem in ieder geval voor dat moment opgelost.
Ik geloof dat ik nu echt met mijn eigen kind moet gaan spelen ( ), maar hopelijk heb je wat aan mijn tips. Houd jezelf voor: dit ís niet makkelijk, dit is lood en loeizwaar. Dit houdt geen mens vol zonder rust te pakken. Heel veel sterkte.
Qua voeden: ik zou voorlopig even strak op de klok voeden. Welke schema je aanhoudt, kun je af laten hangen van zijn normale drinkritme, maar houd voor jezelf aan dat er minimaal 3 uur tussen twee flessen moet zitten. Voor die tijd heeft hij géén honger.
Laten huilen: zo lang als je zelf aandurft. Geef elke tien minuten een aai over de bol en vertrek dan weer. Ik heb Qtie ook wel een uur laten huilen (met steeds een aai over haar bol). Probeer een balans te vinden tussen wat jij nodig hebt (rust) en wat hij nodig heeft (aandacht), waarbij de rust op dit moment het belangrijkste is. Babyfoon dus even uit laten als je zenuwachtig wordt van het gehuil. (Ik zette soms de babyfoon aan om tot mijn stomme verbazing erachter te komen dat Qtie al sliep )
Wat hier verlichting gaf bij de buikpijn, was buik tegen buik dragen. Met een draagdoek lukt dat het makkelijkst. Verder helpt het om zijn knietjes naar zijn buikje te brengen. De natuurlijke neiging van baby's bij buikpijn is overstrekken, terwijl ze daarvan alleen maar meer last krijgen. Ik hield Qtie zo krom mogelijk voor me, hetzij strak in mijn armen, hetzij strak in de draagdoek. Vaak volgde daarop een wagonlading windjes en/of een spuitluier en was het probleem in ieder geval voor dat moment opgelost.
Ik geloof dat ik nu echt met mijn eigen kind moet gaan spelen ( ), maar hopelijk heb je wat aan mijn tips. Houd jezelf voor: dit ís niet makkelijk, dit is lood en loeizwaar. Dit houdt geen mens vol zonder rust te pakken. Heel veel sterkte.
donderdag 9 oktober 2008 om 14:38
Ik kan me je wanhoop en vermoeidheid goed voorstellen. Ik denk dat het meeste al gezegd is, maar nog even 1 toevoeging dan: misschien kun je zoiets aanschaffen:
Wij hebben er 1 kado gekregen bij de geboorte van mijn dochtertje en hij was al vanaf het begin favoriet. De projector hoorde gewoon bij het inslaapritueel. Ik weet toevallig dat Phillips met de productie er van is gestopt maar je kan ze zeker nog wel krijgen in veel winkels en anders op MP.
En verder, allebei mijn kinderen waren heel erg gesteld op de draagdoek (tricot slen). Zoon wordt vooral overdag na een uurtje slapen vaak half wakker en gaat dan huilen terwijl hij nog niet is uitgeslapen. Hij tukt dan zo nog 2 uurtjes verder in de draagdoek, lekker warm en veilig bij mama...
En er valt me nog wat te binnen... babies zijn ook heel gevoelig voor geuren.Je kreeg al eerder de tip om een gedragen kledingstuk in zijn wieg te leggen, maar misschien kun je ook wat gaan uitproberen met geurolie. Zorg dan wel dat je hele zuivere (en dus de duurdere varianten!) gebruikt want daar zitten geen schadelijke stoffen in.
Sterkte in ieder geval!
Wij hebben er 1 kado gekregen bij de geboorte van mijn dochtertje en hij was al vanaf het begin favoriet. De projector hoorde gewoon bij het inslaapritueel. Ik weet toevallig dat Phillips met de productie er van is gestopt maar je kan ze zeker nog wel krijgen in veel winkels en anders op MP.
En verder, allebei mijn kinderen waren heel erg gesteld op de draagdoek (tricot slen). Zoon wordt vooral overdag na een uurtje slapen vaak half wakker en gaat dan huilen terwijl hij nog niet is uitgeslapen. Hij tukt dan zo nog 2 uurtjes verder in de draagdoek, lekker warm en veilig bij mama...
En er valt me nog wat te binnen... babies zijn ook heel gevoelig voor geuren.Je kreeg al eerder de tip om een gedragen kledingstuk in zijn wieg te leggen, maar misschien kun je ook wat gaan uitproberen met geurolie. Zorg dan wel dat je hele zuivere (en dus de duurdere varianten!) gebruikt want daar zitten geen schadelijke stoffen in.
Sterkte in ieder geval!
donderdag 9 oktober 2008 om 14:42
quote:Zwieber schreef op 09 oktober 2008 @ 14:32:
Moeke, als ik jouw opmerking over dat je niet van het laten huilen bent, serieus neem, dan kan ik je nu al voorspellen dat het je niet gaat lukken op de manier die de arts aanraadt. Als jouw kind doodongelukkig in zijn bedje zit te huilen laadt jij namelijk helemaal niet op. Je voelt je zelf dan namelijk net zo als je kind.
Okay, nog even dan:
Ik ben ook helemaal niet van het laten huilen. Vind het afschuwelijk en ik vind dat zo lang je in staat bent om te lopen, je naar je kind toe moet gaan om het te troosten. Maar nood breekt wet: ik wás op een gegeven moment niet meer in staat om te lopen. Verkrampte al bij het idéé dat ze weer kon gaan huilen. En in dat geval is het goed om eerst even de uitputting te doorbreken door wél even te laten huilen. Wel beperkt en met de voorzorgsmaatregel van de aai over de bol, maar toch... dan maar de babyfoon uit.
Hier heeft het even laten huilen precies het verschil gemaakt tussen door kunnen gaan met dragen en rondsjouwen en totale uitputting en instorting. Had ik niet geleerd om haar af en toe te laten huilen (door het gewoon te dóen), dan was ik niet in staat geweest om haar daarna precies te bieden wat ik vind dat een kind verdient.
De veiligheid bied je door wel elke tien minuten even te gaan kijken, maar op die manier kun je wel even een half uur rust pakken. Die kleine momenten kunnen net het verschil maken tussen het nog trekken of niet.
Moeke, als ik jouw opmerking over dat je niet van het laten huilen bent, serieus neem, dan kan ik je nu al voorspellen dat het je niet gaat lukken op de manier die de arts aanraadt. Als jouw kind doodongelukkig in zijn bedje zit te huilen laadt jij namelijk helemaal niet op. Je voelt je zelf dan namelijk net zo als je kind.
Okay, nog even dan:
Ik ben ook helemaal niet van het laten huilen. Vind het afschuwelijk en ik vind dat zo lang je in staat bent om te lopen, je naar je kind toe moet gaan om het te troosten. Maar nood breekt wet: ik wás op een gegeven moment niet meer in staat om te lopen. Verkrampte al bij het idéé dat ze weer kon gaan huilen. En in dat geval is het goed om eerst even de uitputting te doorbreken door wél even te laten huilen. Wel beperkt en met de voorzorgsmaatregel van de aai over de bol, maar toch... dan maar de babyfoon uit.
Hier heeft het even laten huilen precies het verschil gemaakt tussen door kunnen gaan met dragen en rondsjouwen en totale uitputting en instorting. Had ik niet geleerd om haar af en toe te laten huilen (door het gewoon te dóen), dan was ik niet in staat geweest om haar daarna precies te bieden wat ik vind dat een kind verdient.
De veiligheid bied je door wel elke tien minuten even te gaan kijken, maar op die manier kun je wel even een half uur rust pakken. Die kleine momenten kunnen net het verschil maken tussen het nog trekken of niet.
donderdag 9 oktober 2008 om 14:43
Mijn moeder liet mijn zusje als ze huilde in de kamer in slaap vallen en legde haar dan in bed. Kan ze wennen aan het wakker worden in een andere kamer.
Maar mijn moeder kon ons gerust een kwartier uur laten huilen, deed ze met de oppaskinderen ook. Op de een of andere manier kon ze horen wat het kind met het huiltje wilde. Misschien dat je bij het huilen van jouw kindje ook kunt horen of het paniek, honger, kramp of aandacht vragen is? Op die manier kun je je er gemakkelijker overheen zetten als hij weer huilt.
Maar mijn moeder kon ons gerust een kwartier uur laten huilen, deed ze met de oppaskinderen ook. Op de een of andere manier kon ze horen wat het kind met het huiltje wilde. Misschien dat je bij het huilen van jouw kindje ook kunt horen of het paniek, honger, kramp of aandacht vragen is? Op die manier kun je je er gemakkelijker overheen zetten als hij weer huilt.
donderdag 9 oktober 2008 om 14:48
quote:moeke78 schreef op 09 oktober 2008 @ 14:45:
thanx...
tis moeilijk en ieders kind is uniek en mijn kind de mooiste en liefste van allemaal maar als ik soms hoor hoe het ook kan (volgens mij ook weer saai na een paar dagen) wil ik best weleens een dagje ruilen...Dat gevoel zal je wel houden, ik wel in ieder geval. Anderen vertellen altijd hoe makkelijk het eerste jaar is, terwijl wij het hier een drama vonden. Soms heb je een hoog : "hoe doen andere ouders dat toch?"-gevoel maar besef je goed dat jij in een veeeeeeeeeel zwaardere situatie zit dan de meeste mensen. Je bent in ieder geval net zo'n goede moeder hoor!
thanx...
tis moeilijk en ieders kind is uniek en mijn kind de mooiste en liefste van allemaal maar als ik soms hoor hoe het ook kan (volgens mij ook weer saai na een paar dagen) wil ik best weleens een dagje ruilen...Dat gevoel zal je wel houden, ik wel in ieder geval. Anderen vertellen altijd hoe makkelijk het eerste jaar is, terwijl wij het hier een drama vonden. Soms heb je een hoog : "hoe doen andere ouders dat toch?"-gevoel maar besef je goed dat jij in een veeeeeeeeeel zwaardere situatie zit dan de meeste mensen. Je bent in ieder geval net zo'n goede moeder hoor!
donderdag 9 oktober 2008 om 15:06
Wat is dit topic een leuke kant opgeslagen. Vind alle reacties echt opbeurend. Idd, we weten het allemaal nog wel hoe zwaar het is in het begin.... Je wilt zo goed doen voor je kleintje maar op een gegeven moment weet je gewoon niet meer hoe en wat. Een paar andere blikken op de zaak kunnen dan heel verhelderend werken!
Lief Moeke, veel succes en volg je gevoel. Dan kan er niets verkeerd gaan!
Lief Moeke, veel succes en volg je gevoel. Dan kan er niets verkeerd gaan!
donderdag 9 oktober 2008 om 22:00
quote:Eowynn_ schreef op 09 oktober 2008 @ 13:52:
Ik ga toch maar een poging doen, want ik snap het ook wel:
Wat onze neonatologie verpleegkundigen ons aanraadden bij onze zoon: (ernstgie prematuur, en die kindjes zijn snel overprikkeld en krijgen in de eerste weken enorm veel negatieve prikkels door alle infusen, onderzoeken enzovoorts, veel premature baby's worden huilbaby's):
Zij zeiden dat hij in de eerste weken zoveel negatieve prikkels heeft gehad dat wij eigenlijk alleen maar moesten zorgen dat die vergeten werden en vervangen door positieve prikkels. Dus heel veel bij ons houden, lekker knuffelen, draagdoek, enzovoorts. Geen populaire opvatting tegenwoordig, maar wel zo menselijk en heel logisch lijkt me.
Jouw zoontje heeft waarschijnlijk ook veel negatieve dingen ondervonden, veel pijn door KISS, veel ongemak vanwege een allergie. Dus ik zou hem vooral véél veiligheid en geborgenheid geven, veel bij je houden en doen wat voor jullie goed voelt.
Als je het trekt. Trek je dat niet, zorg dan dat je oplaadt. Sta de zorg even af en doe wat voor jezelf. Dan kun je die energie en rust daarna weer doorgeven aan je kind.
Dit zou ik ook een fijne manier vinden. Een baby van 9 weken een uur laten huilen, nee dat kan ik niet. Toen ik het idee liet varen dat mijn baby zelf in slaap moest vallen en ik het moest laten huilen kon ik veel meer genieten van het knuffelen en op mijn arm in slaap laten vallen. Ik ben pas met 5 maanden begonnen met het zelf in bed in slaap laten vallen van onze jongste dochter. Toen had ze inmiddels een duidelijk slaapritme, bij 9 weken echt nog niet. Bovendien kon ze al veel meer duidelijk maken met haar huiltjes, het was veel duidelijk voor mij of ze honger had of moe was of een vieze luier had of pijn had of enz.
En dan nog legde ik de grens bij een half uur. Als ze dan nog huilde wiegde ik haar alsnog in slaap. In middels is ze 7 maanden en slaapt prima zelf in haar eigen bedje. Soms huilt ze nog 5 minuutjes en valt dan in slaap.
Ik werd van een week een huilbaby trouwens al gek, gelukkig toen het probleem gevonden, ernstige krampen en met de juiste voeding in 3 dagen weer een rustige blije baby. Ik begrijp dus wel dat je er doorheen zit.
Ik hoop dat het snel beter gaat met jullie.
Ik ga toch maar een poging doen, want ik snap het ook wel:
Wat onze neonatologie verpleegkundigen ons aanraadden bij onze zoon: (ernstgie prematuur, en die kindjes zijn snel overprikkeld en krijgen in de eerste weken enorm veel negatieve prikkels door alle infusen, onderzoeken enzovoorts, veel premature baby's worden huilbaby's):
Zij zeiden dat hij in de eerste weken zoveel negatieve prikkels heeft gehad dat wij eigenlijk alleen maar moesten zorgen dat die vergeten werden en vervangen door positieve prikkels. Dus heel veel bij ons houden, lekker knuffelen, draagdoek, enzovoorts. Geen populaire opvatting tegenwoordig, maar wel zo menselijk en heel logisch lijkt me.
Jouw zoontje heeft waarschijnlijk ook veel negatieve dingen ondervonden, veel pijn door KISS, veel ongemak vanwege een allergie. Dus ik zou hem vooral véél veiligheid en geborgenheid geven, veel bij je houden en doen wat voor jullie goed voelt.
Als je het trekt. Trek je dat niet, zorg dan dat je oplaadt. Sta de zorg even af en doe wat voor jezelf. Dan kun je die energie en rust daarna weer doorgeven aan je kind.
Dit zou ik ook een fijne manier vinden. Een baby van 9 weken een uur laten huilen, nee dat kan ik niet. Toen ik het idee liet varen dat mijn baby zelf in slaap moest vallen en ik het moest laten huilen kon ik veel meer genieten van het knuffelen en op mijn arm in slaap laten vallen. Ik ben pas met 5 maanden begonnen met het zelf in bed in slaap laten vallen van onze jongste dochter. Toen had ze inmiddels een duidelijk slaapritme, bij 9 weken echt nog niet. Bovendien kon ze al veel meer duidelijk maken met haar huiltjes, het was veel duidelijk voor mij of ze honger had of moe was of een vieze luier had of pijn had of enz.
En dan nog legde ik de grens bij een half uur. Als ze dan nog huilde wiegde ik haar alsnog in slaap. In middels is ze 7 maanden en slaapt prima zelf in haar eigen bedje. Soms huilt ze nog 5 minuutjes en valt dan in slaap.
Ik werd van een week een huilbaby trouwens al gek, gelukkig toen het probleem gevonden, ernstige krampen en met de juiste voeding in 3 dagen weer een rustige blije baby. Ik begrijp dus wel dat je er doorheen zit.
Ik hoop dat het snel beter gaat met jullie.
donderdag 9 oktober 2008 om 22:22
Even nog over zijn eigen bed. Als je je kindje een aantal weken bij je gedragen hebt is dat bed hem misschien te groot (als in, onveilig gevoel krijgen). Wat je zou kunnen proberen is om hem in de bak van de kinderwagen te laten slapen, eerst bij jou, en later in zijn eigen bed (met bak en al dus).
Een kindje van 9 weken oud kun je nog niet verwennen. Vanaf een jaar ongeveer begint het echte opvoeden, voor die tijd kun je niet veel verkeerd doen.
Een kindje van 9 weken oud kun je nog niet verwennen. Vanaf een jaar ongeveer begint het echte opvoeden, voor die tijd kun je niet veel verkeerd doen.
donderdag 9 oktober 2008 om 22:41
Hoi Moeke, zo te zien al veel goeie tips gehad.
Balen he, zo'n krijsende kleine gup waarvan je weet dat er iets mis is, maar je voelt je zo machteloos. Wij waren er zelf vrij snel achter dat onze dochter koemelkallergie had en het ging echt snel beter toen ik op dieet ging. Ze lustte de Nutramigen helemaal niet, Nutrilon Pepti gelukkig wel beter (als aanvulling van de bv en later helemaal). Als het goed is heb je al snel een heel ander kind! (na een klein weekje) In een bakerzak was bij onze kleine ook heel fijn, dan sliep ze veel beter in haar eigen bedje (een puckababy hebben wij gebruikt -voorheen bakerzak-) En verder in de draagdoek bij ontroostbare huilbuien i.c.m. paracetamol als het heel erg was.
PS, ik zie dat het een beetje mosterd is, had deze hele pagina gemist. Qwertu is al langs geweest...
Sterkte!
Balen he, zo'n krijsende kleine gup waarvan je weet dat er iets mis is, maar je voelt je zo machteloos. Wij waren er zelf vrij snel achter dat onze dochter koemelkallergie had en het ging echt snel beter toen ik op dieet ging. Ze lustte de Nutramigen helemaal niet, Nutrilon Pepti gelukkig wel beter (als aanvulling van de bv en later helemaal). Als het goed is heb je al snel een heel ander kind! (na een klein weekje) In een bakerzak was bij onze kleine ook heel fijn, dan sliep ze veel beter in haar eigen bedje (een puckababy hebben wij gebruikt -voorheen bakerzak-) En verder in de draagdoek bij ontroostbare huilbuien i.c.m. paracetamol als het heel erg was.
PS, ik zie dat het een beetje mosterd is, had deze hele pagina gemist. Qwertu is al langs geweest...
Sterkte!
donderdag 9 oktober 2008 om 23:02
absoluut geen mosterd, alles is welkom...
rest er behalve moed nog een dingetje... ik zie heel veel advies over niet kunnen verwennen hartstikke mee eens en het liefst zou ik met het in bed willen laten slapen ook pas met een maand of 5 willen wachten voor het aanleren alleen hoe deden jullie dat dan met kinderdagopvang?
die lui gaan niet met hem rondlopen en jullie snappen al wat er gebeurt als hij in een bedje wordt gelegd...dan slaapt er niemand meer.. zou dus voor die tijd hem aan een bedje willen wennen zonder dramatische taferelen....
dat met de kinderwagen lijkt me een strak plan...
wens me succes morgen...
rest er behalve moed nog een dingetje... ik zie heel veel advies over niet kunnen verwennen hartstikke mee eens en het liefst zou ik met het in bed willen laten slapen ook pas met een maand of 5 willen wachten voor het aanleren alleen hoe deden jullie dat dan met kinderdagopvang?
die lui gaan niet met hem rondlopen en jullie snappen al wat er gebeurt als hij in een bedje wordt gelegd...dan slaapt er niemand meer.. zou dus voor die tijd hem aan een bedje willen wennen zonder dramatische taferelen....
dat met de kinderwagen lijkt me een strak plan...
wens me succes morgen...
donderdag 9 oktober 2008 om 23:44
Het vooruitzicht van het verblijf op een creche was voor mij precies het zetje dat ik nodig had om te beseffen dat het niet noodzakelijk was om mijn kind bij elke kik al op te pakken. Dat doen ze daar ook niet en toch zou ik haar daar wel naartoe gaan brengen.
Overigens halen ze mijn dochter op het kdv ook gewoon uit bed als ze daar ligt te krijsen en wordt er wel degelijk extra aandacht aan haar gegeven als ze wat huilerig is. Maar niet zoals ik dat deed in het begin.
Juist die wetenschap heeft mij ook wat lucht gegeven. Precies om wat jij noemt, namelijk dat ik het mijn kind ook gunde om een goede start te kunnen maken op het kdv.
Toen ik haar wat losser begon te laten (minder verstikte met mijn aandacht ), kon ze ook leren zichzelf te vermaken. Ook geen ongewenste ontwikkeling.
De balans ligt misschien wel heel dicht bij het punt waar je nu zit hoor. Maar dat kun je pas ontdekken als je even een stapje terug hebt gedaan. (En je wat minder oververmoeid bent.)
Overigens halen ze mijn dochter op het kdv ook gewoon uit bed als ze daar ligt te krijsen en wordt er wel degelijk extra aandacht aan haar gegeven als ze wat huilerig is. Maar niet zoals ik dat deed in het begin.
Juist die wetenschap heeft mij ook wat lucht gegeven. Precies om wat jij noemt, namelijk dat ik het mijn kind ook gunde om een goede start te kunnen maken op het kdv.
Toen ik haar wat losser begon te laten (minder verstikte met mijn aandacht ), kon ze ook leren zichzelf te vermaken. Ook geen ongewenste ontwikkeling.
De balans ligt misschien wel heel dicht bij het punt waar je nu zit hoor. Maar dat kun je pas ontdekken als je even een stapje terug hebt gedaan. (En je wat minder oververmoeid bent.)
donderdag 9 oktober 2008 om 23:56
Joh, je houdt veel te veel rekening met iedereen - hoe het voor de oppas is om met jouw kind te zitten, of voor de kdv leidsters... en dat terwijl je er zelf doorheen zit! Laat iedereen nou lekker zijn eigen dag doorkomen, dat geeft de meeste rust.
En Q - haal jij echt je slapende kind uit bed omdat dat jouw buikpijn verlicht? Dat is nog eens een symbiotische relatie...
En Q - haal jij echt je slapende kind uit bed omdat dat jouw buikpijn verlicht? Dat is nog eens een symbiotische relatie...
vrijdag 10 oktober 2008 om 00:13
Weet je dat ik dat serieus wel eens gedaan heb?
Had ik d'r bijna niet gezien die dag en we lagen op bed en ik had gewoon letterlijk buikpijn van het haar missen. Heb ik Qlief eruit gestuurd om haar uit haar eigen bed te vissen zodat ze tussen ons in kon liggen.
Verder heb ik vooral het belang van mijn kind in het oog hoor. Maar in deze situatie vond ik het langs secundaire weg in het belang van mijn kind dat zo'n positief gevoel gekoesterd en beloond werd, door het kind er gewoon bij te halen dus. (Wat natuurlijk een lulsmoes is, maar toch... Qlief was er met zijn slaaphoofd gevoelig voor. )
Had ik d'r bijna niet gezien die dag en we lagen op bed en ik had gewoon letterlijk buikpijn van het haar missen. Heb ik Qlief eruit gestuurd om haar uit haar eigen bed te vissen zodat ze tussen ons in kon liggen.
Verder heb ik vooral het belang van mijn kind in het oog hoor. Maar in deze situatie vond ik het langs secundaire weg in het belang van mijn kind dat zo'n positief gevoel gekoesterd en beloond werd, door het kind er gewoon bij te halen dus. (Wat natuurlijk een lulsmoes is, maar toch... Qlief was er met zijn slaaphoofd gevoelig voor. )
vrijdag 10 oktober 2008 om 09:54
oke, ben goed bezig al zeg i het zelf, vanmorgen na de fles even geknuffeld, in de wipstoel, op een gegeven moment zag ik de gaap... ik hem in bed gelegd, alsof er een varken werd geslacht... maar hij viel in slaap. dat was om kwar voor 9 het is nu 10 uur, en hij wordt nu wakker, moet ik hem nu laten liggen (hij huilt erg hard) of moet ik hem pakken, ik bedoel anderhalf uur is netjes, en moet ik dan nu de fles geven, of gewoon wachten... niet dat ik anders niet "uitkom" maar wel iedere keer als ik de regelmaat hanteer van wakker= fles hij vet over zij maximum heen gaat...
vrijdag 10 oktober 2008 om 10:46
Je kan het ook best moeke! Ik zou hem gewoon uit bed halen en een beetje met hem "spelen"/knuffelen. je hoeft hem niet na elk slaapje een fles te geven, gewoon opletten of hij hongersignalen geeft of niet. Als hij honger heeft natuurlijk gewoon de fles geven, en anders een beetje "entertainen". Een baby moet na ongeveer 2 uur wakker te zijn geweest weer in bed gelegd worden, maar dat wist je misschien al...
vrijdag 10 oktober 2008 om 16:18
Lekker uit bed halen als hij wakker wordt, tenzij je de indruk hebt dat hij nog niet genoeg geslapen heeft. Maar als hij ligt te krijsen als een speenvarken, dan gaat dat 'm niet meer worden, denk ik.
Misschien dat je wel dat boek van Ria Blom eens in moet zien. Die geeft duidelijke richtlijnen voor reinheid, rust en regelmaat. Je hoeft dat niet allemaal strikt op te volgen, maar het geeft je wel een idee van hoe je het aan zou kúnnen pakken. En daarna kun je er je eigen interpretatie aan geven.
Ik probeerde activiteiten zo veel mogelijk in dezelfde volgorde aan te bieden. Vanuit het slaapje eerst een schone luier (en knuffelen!), dan spelen / even zelfstandig in de box liggen, vervolgens voeden (en knuffelen!) en daarna weer naar bed. Op die manier krijg je een schema waarbij je waarschijnlijk aardig uitkomt met de voedingstijden, steeds zo voor een slaapje. Als je zoontje meteen van de fles buikpijn krijgt, zou ik het andersom doen trouwens: de fles ná het slaapje. No way dat hij gaat slapen met buikpijn natuurlijk.
Op de momenten waarop mijn dochter in de box lag, liet ik haar zo veel mogelijk haar eigen ding doen. Dat waren de momenten die ik voor mezelf pakte. En lukte het niet (ging ze "roepen"), dan deed ik wat met haar, maar pas als ik mijn boterham op had bijvoorbeeld. De slaapjestijd had ik ook nodig om bij te komen, maar kon ik op den duur ook invullen met kleine bezigheden in huis.
Misschien dat je wel dat boek van Ria Blom eens in moet zien. Die geeft duidelijke richtlijnen voor reinheid, rust en regelmaat. Je hoeft dat niet allemaal strikt op te volgen, maar het geeft je wel een idee van hoe je het aan zou kúnnen pakken. En daarna kun je er je eigen interpretatie aan geven.
Ik probeerde activiteiten zo veel mogelijk in dezelfde volgorde aan te bieden. Vanuit het slaapje eerst een schone luier (en knuffelen!), dan spelen / even zelfstandig in de box liggen, vervolgens voeden (en knuffelen!) en daarna weer naar bed. Op die manier krijg je een schema waarbij je waarschijnlijk aardig uitkomt met de voedingstijden, steeds zo voor een slaapje. Als je zoontje meteen van de fles buikpijn krijgt, zou ik het andersom doen trouwens: de fles ná het slaapje. No way dat hij gaat slapen met buikpijn natuurlijk.
Op de momenten waarop mijn dochter in de box lag, liet ik haar zo veel mogelijk haar eigen ding doen. Dat waren de momenten die ik voor mezelf pakte. En lukte het niet (ging ze "roepen"), dan deed ik wat met haar, maar pas als ik mijn boterham op had bijvoorbeeld. De slaapjestijd had ik ook nodig om bij te komen, maar kon ik op den duur ook invullen met kleine bezigheden in huis.
