Kinderen
alle pijlers
Trombose medicijnen en borstvoeding?
vrijdag 17 oktober 2008 om 20:47
Hallo ladies,
Een van mijn allerbeste vriendinnetjes is zwanger, maar zij heeft op hele jonge leeftijd twee hartinfarcts doorgemaakt en heeft sindsdien dus trombose medicatie (bloedverdunners).
Gelukkig gaat de zwangerschap tot nu toe heel erg goed, maar ze moet dus wel elke dag spuiten en dat is geen pretje. Nu staat ze hier naast me en vertelde me dat ze waarschijnlijk geen borstvoeding wil geven omdat ze tijdens de borstvoeding door zou moeten spuiten. Dat kan ik me heel goed voorstellen, maar ik vind het zo zonde! Dit is de vrouw die mij bijna dagelijks heeft zien kolven, zien voeden, met wie ik heb gelachen om mijn klaptieten, ik zou het zo leuk vinden als zij ook borstvoeding zou kunnen geven.
Zijn er mensen in de zaal die weten of er andere medicatie bestaat die wel samen kunnen met borstvoeden en die voor haar minder belastend zijn? Ik vind her en der wel wat amerikaanse bronnen die het over tabletten hebben, maar misschien zijn er hier ervaringsdeskundigen of lactatiekundigen aanwezig die het ook aan de hand hebben gehad.
Alvast bedankt van een trotse aanstaande tante fash.
Een van mijn allerbeste vriendinnetjes is zwanger, maar zij heeft op hele jonge leeftijd twee hartinfarcts doorgemaakt en heeft sindsdien dus trombose medicatie (bloedverdunners).
Gelukkig gaat de zwangerschap tot nu toe heel erg goed, maar ze moet dus wel elke dag spuiten en dat is geen pretje. Nu staat ze hier naast me en vertelde me dat ze waarschijnlijk geen borstvoeding wil geven omdat ze tijdens de borstvoeding door zou moeten spuiten. Dat kan ik me heel goed voorstellen, maar ik vind het zo zonde! Dit is de vrouw die mij bijna dagelijks heeft zien kolven, zien voeden, met wie ik heb gelachen om mijn klaptieten, ik zou het zo leuk vinden als zij ook borstvoeding zou kunnen geven.
Zijn er mensen in de zaal die weten of er andere medicatie bestaat die wel samen kunnen met borstvoeden en die voor haar minder belastend zijn? Ik vind her en der wel wat amerikaanse bronnen die het over tabletten hebben, maar misschien zijn er hier ervaringsdeskundigen of lactatiekundigen aanwezig die het ook aan de hand hebben gehad.
Alvast bedankt van een trotse aanstaande tante fash.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 17 oktober 2008 om 20:56
Hoi, ik slik (weer tijdelijk ivm operatie) weer acenocoumarol en heb even in de bijsluiter gekeken. Daar staat dat tijdens de zwangerschap dit middel niet gebruikt moet worden in de eerste 3 maanden en na de 36e week. Bij borstvoeding staat:
Vraag uw arts of apotheker om advies voordat u een geneesmiddel inneemt.
Acenocoumarol kan worden gebruikt tjdens de borstvoeding: de zuigeling krijgt dan vaak uit voorzorg 1 mg phytomenadion
(vitamine k) per week.
Dus het lijkt mij dat het goed gaat borstvoeding en bloedverdunners. Helaas zal ze dus wel de zwangerschap moeten spuiten. (En dat is balen, maar de beste oplossing).
Voor jullie beiden nog een prettige zwangerschap, en vergeet niet te genieten.
Vraag uw arts of apotheker om advies voordat u een geneesmiddel inneemt.
Acenocoumarol kan worden gebruikt tjdens de borstvoeding: de zuigeling krijgt dan vaak uit voorzorg 1 mg phytomenadion
(vitamine k) per week.
Dus het lijkt mij dat het goed gaat borstvoeding en bloedverdunners. Helaas zal ze dus wel de zwangerschap moeten spuiten. (En dat is balen, maar de beste oplossing).
Voor jullie beiden nog een prettige zwangerschap, en vergeet niet te genieten.
Waren al die roddels over mij maar waar.
vrijdag 17 oktober 2008 om 20:57
hoi fashionvictim,
Ik heb een stollingsafwijking waardoor ik hoge kans heb op stolselvorming. Ik moest Fragmin spuiten (gemene spuitjes en een wit met blauwe verpakking). Ik heb de fabrikant gebeld en die zei dat borstvoeding niet kon. Ik was daar ook heel verdrietig over (net als je vriendin). Uiteindelijk heb ik de verloskundige en een lactatiekundige geraadpleegd en volgens hun kon het wel. Ik heb uiteindelijk 4 maanden borstvoeding gegeven en toen ben ik er mee gestopt omdat ik weer ging werken (stoppen had dus niks met de antistolling te maken). Hou wel in de gaten dat de baby een paar druppeltjes extra vitamine K nodig heeft. Vitamine K bevordert bloedstolling en de baby krijgt hiervan minder binnen als de moeder antistolling gebruikt (remt vitamine K aanmaak).
Ik ben momenteel zwanger van de tweede en ik ga absoluut weer borstvoeding geven. Maandag ga ik naar de gyn om uit te zoeken of extra controles nodig zijn. Ik heb het idee dat de artsen er ook verschillend tegenaan kijken wat het beleid zou moeten zijn bij vrouwen met een hoog tromboserisico. het is nogal een specifiek onderwerp.
Is je vriendin er verder van op de hoogte dat het eten van vis een verhoogd tromboserisico heeft omdat er heel veel vitamine K inzit? Mijn zus laat dit nu allemaal uitzoeken door de internist omdat ze al twee keer een stolsel gehad heeft.
Heel veel succes voor je vriendin en ik hou dit topic in de gaten!
Vv.
Ik heb een stollingsafwijking waardoor ik hoge kans heb op stolselvorming. Ik moest Fragmin spuiten (gemene spuitjes en een wit met blauwe verpakking). Ik heb de fabrikant gebeld en die zei dat borstvoeding niet kon. Ik was daar ook heel verdrietig over (net als je vriendin). Uiteindelijk heb ik de verloskundige en een lactatiekundige geraadpleegd en volgens hun kon het wel. Ik heb uiteindelijk 4 maanden borstvoeding gegeven en toen ben ik er mee gestopt omdat ik weer ging werken (stoppen had dus niks met de antistolling te maken). Hou wel in de gaten dat de baby een paar druppeltjes extra vitamine K nodig heeft. Vitamine K bevordert bloedstolling en de baby krijgt hiervan minder binnen als de moeder antistolling gebruikt (remt vitamine K aanmaak).
Ik ben momenteel zwanger van de tweede en ik ga absoluut weer borstvoeding geven. Maandag ga ik naar de gyn om uit te zoeken of extra controles nodig zijn. Ik heb het idee dat de artsen er ook verschillend tegenaan kijken wat het beleid zou moeten zijn bij vrouwen met een hoog tromboserisico. het is nogal een specifiek onderwerp.
Is je vriendin er verder van op de hoogte dat het eten van vis een verhoogd tromboserisico heeft omdat er heel veel vitamine K inzit? Mijn zus laat dit nu allemaal uitzoeken door de internist omdat ze al twee keer een stolsel gehad heeft.
Heel veel succes voor je vriendin en ik hou dit topic in de gaten!
Vv.
Ik geloof in leven voor de dood
vrijdag 17 oktober 2008 om 21:07
Ik heb tijdens mijn zwangerschap een trombosebeen gekregen, en moest vanaf toen ook 2x daags fraxi spuiten. Volgens mijn gyn kan het geen kwaad. Ook bv mocht ik volgens de kinderarts en gyn en verloskundige (heb het gewoon bij iedereen die ik kende gecheckt 
) gewoon geven. Elke volgende zwangerschap zal ik ook vanaf 12 wkn moeten spuiten, dus ik kan me heel goed voorstellen hoe vervelend ze zich voelt, want die prikjes ook al zijn ze klein zijn gemeen en de harde plekken die overblijven zijn ook niet alles!
Veel geluk voor haar (en jou) met de zwangerschap!
) gewoon geven. Elke volgende zwangerschap zal ik ook vanaf 12 wkn moeten spuiten, dus ik kan me heel goed voorstellen hoe vervelend ze zich voelt, want die prikjes ook al zijn ze klein zijn gemeen en de harde plekken die overblijven zijn ook niet alles!Veel geluk voor haar (en jou) met de zwangerschap!
vrijdag 17 oktober 2008 om 21:09
En oh ja..misschien een tip, misschien ook niet...bij mij hebben ze de bevalling ingeleid, dit omdat ik zo een avond van tevoren met fraxi kon stoppen en zo dus minder kans had op heftige bloedingen bij de bevalling. Misschien iets wat ze in de toekomst met haar gyn kan overleggen, want ze zal toch wel onder controle van een gyn zijn en in het zh moeten bevallen als ze fraxi gebruikt.
vrijdag 17 oktober 2008 om 21:12
En Oh ja 2..lees nu pas je laatste vraag; bij mij was tabletten slikken voor antistolling na de bevalling wel een optie in overleg met een internist (tijdens zw niet). Het enige nadeel daarvan is dat je wekelijks naar de trombosedienst moet om je bloed na te laten kijken, omdat het moeilijker is je daarop goed af te stellen. Het heeft zo allebei zijn voor- en nadelen...
vrijdag 17 oktober 2008 om 21:14
Ja, dat ze kan spuiten weten we wel, het gaat er juist om dat ze - ivm met de harde plekken, de littekens, het ongemak, alles dus eigenlijk - niet ook nog maanden na de zwangerschap wil blijven spuiten.
Maar Roestje gebruikt dezelfde pillen als die mijn vriendin slikt, en zo te lezen kan dat dus wel. De gynaecoloog had tegen haar gezegd dat ze alleen kon spuiten, maar mijn ervaring met gynaecologen is dat ze over het algemeen weinig over borstvoeding weten of redelijk snel roepen dat borstvoeding geven niet kan ivm medicijnen. Ik heb zelf bijna 3 jaar borstvoeding gegeven en moest ook altijd zelf met info bij artsen aankomen omdat ze vaak niet weten welke medicijnen als alternatief gegeven kunnen worden of of het uberhaupt kan.
Maar we zijn erg blij met de reacties en jullie krijgen allemaal de groetjes van mijn stralende vriendin (staat nu mee te lezen )
Maar Roestje gebruikt dezelfde pillen als die mijn vriendin slikt, en zo te lezen kan dat dus wel. De gynaecoloog had tegen haar gezegd dat ze alleen kon spuiten, maar mijn ervaring met gynaecologen is dat ze over het algemeen weinig over borstvoeding weten of redelijk snel roepen dat borstvoeding geven niet kan ivm medicijnen. Ik heb zelf bijna 3 jaar borstvoeding gegeven en moest ook altijd zelf met info bij artsen aankomen omdat ze vaak niet weten welke medicijnen als alternatief gegeven kunnen worden of of het uberhaupt kan.
Maar we zijn erg blij met de reacties en jullie krijgen allemaal de groetjes van mijn stralende vriendin (staat nu mee te lezen )
Am Yisrael Chai!
vrijdag 17 oktober 2008 om 21:24
Ik heb bloedverdunners geslikt na de bevalling ivm trombose en ik heb toen in overleg met mijn huisarts besloten te stoppen met borstvoeding. Je mag met die tabletten wel borstvoeding geven maar dan zou je je pasgeboren babietje dus mee moeten nemen naar de trombosedienst omdat van die kleine dan ook het bloed gecontroleerd moet worden. Het komt via de moedermelk ook in de kleine terecht die daardoor dus problemen met de bloedstolling zou kunnen komen. Dat ging mij veeeels te ver. Wel heb ik na de periode van 3 maanden de bv weer opgebouwd toen ik mocht stoppen met de verdunners.
vrijdag 17 oktober 2008 om 21:54
Fash, laat de behandelend arts van je vriendin contact opnemen met het TIS over de keuze voor het middel dat beste gebruikt kan worden.
Soms betekent borstvoeding geven overigens kiezen voor een minder aantrekkelijk alternatief. De keuze wat je als moeder belangrijker vindt, kan een arts niet maken.
Ik heb besloten te kiezen vóór borstvoeding. Ik ben na mijn bevalling niet begonnen met mijn normale medicatie. In eerste instantie met helemaal geen medicatie zelfs, in tweede instantie kreeg ik medicatie die slechts werkte tegen één van de symptomen van mijn chronische ziekte, die enkel ergere schade voorkwamen dus, maar die niets deden qua herstel. Uiteindelijk ben ik terecht gekomen op een alternatief voor mijn eigen medicijnen, die weliswaar wel iets deden voor mijn herstel, maar die ik anders nooit gekozen zou hebben. Het is namelijk wel een slechter alternatief dan wat ik normaal krijg (3x daags moeten slikken in plaats van 1x daags, minder goed afgestemd op mijn situatie en meer en vervelender bijwerkingen). Voor mij woog dat niet op tegen het voordeel: borstvoeding kunnen geven.
Een ander had in mijn plaats wellicht een andere keuze gemaakt. Bijvoorbeeld voor de beste en meest comfortabele medicatie, waarvan bij voorbaat al vaststond dat ze positief effect hadden, vanwege de eerdere ervaring ermee. Ik zou een ander die keuze niet kwalijk kunnen nemen. Borstvoeding is uiteindelijk maar net zo belangrijk als je het zelf maakt. Als je vriendin het belangrijker vindt om te mogen stoppen met prikken (en dat kun je haar niet kwalijk nemen: ik heb ook moeten prikken tijdens mijn zwangerschap, fraxiparine en epo, ik werd daar ook niet vrolijk van...) en als een alternatief niet mogelijk of niet wenselijk is (voor haar specifieke situatie of in het algemeen), dan heeft ze gewoon het recht die keuze te maken. Het zijn háár afwegingen, zíj is degene die het gewicht van haar argumenten voelt en ervaart.
Maar goed, leuke afwegingen zijn het niet, want er is altijd één verliezer. Ik wil je vriendin veel succes wensen bij het nemen van haar beslissing.
Soms betekent borstvoeding geven overigens kiezen voor een minder aantrekkelijk alternatief. De keuze wat je als moeder belangrijker vindt, kan een arts niet maken.
Ik heb besloten te kiezen vóór borstvoeding. Ik ben na mijn bevalling niet begonnen met mijn normale medicatie. In eerste instantie met helemaal geen medicatie zelfs, in tweede instantie kreeg ik medicatie die slechts werkte tegen één van de symptomen van mijn chronische ziekte, die enkel ergere schade voorkwamen dus, maar die niets deden qua herstel. Uiteindelijk ben ik terecht gekomen op een alternatief voor mijn eigen medicijnen, die weliswaar wel iets deden voor mijn herstel, maar die ik anders nooit gekozen zou hebben. Het is namelijk wel een slechter alternatief dan wat ik normaal krijg (3x daags moeten slikken in plaats van 1x daags, minder goed afgestemd op mijn situatie en meer en vervelender bijwerkingen). Voor mij woog dat niet op tegen het voordeel: borstvoeding kunnen geven.
Een ander had in mijn plaats wellicht een andere keuze gemaakt. Bijvoorbeeld voor de beste en meest comfortabele medicatie, waarvan bij voorbaat al vaststond dat ze positief effect hadden, vanwege de eerdere ervaring ermee. Ik zou een ander die keuze niet kwalijk kunnen nemen. Borstvoeding is uiteindelijk maar net zo belangrijk als je het zelf maakt. Als je vriendin het belangrijker vindt om te mogen stoppen met prikken (en dat kun je haar niet kwalijk nemen: ik heb ook moeten prikken tijdens mijn zwangerschap, fraxiparine en epo, ik werd daar ook niet vrolijk van...) en als een alternatief niet mogelijk of niet wenselijk is (voor haar specifieke situatie of in het algemeen), dan heeft ze gewoon het recht die keuze te maken. Het zijn háár afwegingen, zíj is degene die het gewicht van haar argumenten voelt en ervaart.
Maar goed, leuke afwegingen zijn het niet, want er is altijd één verliezer. Ik wil je vriendin veel succes wensen bij het nemen van haar beslissing.
vrijdag 17 oktober 2008 om 22:07
FV, als je googelt op dr. Jack Newman vind je heel veel nuttige informatie. Newman is een Canadese kinderarts die zich heeft gespecialiseerd in onderzoek naar borstvoeding. Ik heb zijn boek ook maar daar kon ik het zo snel niet vinden. Je kunt hem ook een mailtje sturen (heb ik ook wel eens gedaan en ik had heel snel antwoord) op dr jacknewman @ sympatico . ca
vrijdag 17 oktober 2008 om 22:34
Mirjam, waarom hierover een Canadese arts benaderen als er gewoon Nederlandse richtlijnen zijn? Ik denk dat een behandelend arts die in Nederland werkt eerder geneigd zal zijn om de voorschriften te volgen zoals die gelden in eigen land! Overigens werken ook in Nederland artsen (gynaecologen bijvoorbeeld) die gespecialiseerd zijn in borstvoeding. Ik heb er toevallig één aan mijn bed gehad, die mij zeer zinnige adviezen kon geven.
Dank voor het compliment, Zusenzo.
Dank voor het compliment, Zusenzo.
vrijdag 17 oktober 2008 om 22:36
Hai,
Dank jullie wel voor de antwoorden weer.
Q,
Ze wil wel graag borstvoeding geven hoor, dat is het probleem niet. Maar goed, het heeft al heel wat voeten in de aarde gehad om zwanger te mogen worden, ik heb haar toentertijd ook al eens over jou verteld omdat ook zij te horen kreeg dat ze nooit zwanger zou mogen worden omdat dat haar dood zou kunnen betekenen. Ik wist natuurlijk een beetje van jouw verhaal (jij lag toentertijd plat in het zkh en daar heeft ze toen veel steun aan gehad, liever negen maanden plat dan geen kind, dachten we toen en uiteindelijk hebben we oa door jouw verhaal verder gezocht naar mogelijkheden en doorgevraagd, want ze wilde al heel lang kinderen) en vandaar dat ik er ook aan dacht om het hier eens te vragen.
Het spuiten is op dit moment wel al een enorme belasting, ze ziet er niet uit (echt alsof ze dagelijks in elkaar gebeukt wordt ongeveer) en heeft echt veel pijn erdoor. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat ze dat na de bevalling niet wil voortzetten, want de verwachting is dat ze sowieso de bevalling niet gemakkelijk zal doorstaan. We hopen natuurlijk van wel, en vooralsnog gaat het gelukkig heel erg voorspoedig, ze werkt zelfs nog maar we hebben het er net over gehad dat dat niet al te lang meer zal duren omdat ze nu wel echt last begint te krijgen.
Ze geeft zelf aan dat ze in principe tijdens haar verlof nog wel zou willen spuiten, als het echt niet anders kan dan maar spuiten, maar als er een alternatief is doet ze dat natuurlijk liever.
Ik ga even googlen naar die Canadees en zal haar de info geven, echt enorm bedankt voor het advies.
Dank jullie wel voor de antwoorden weer.
Q,
Ze wil wel graag borstvoeding geven hoor, dat is het probleem niet. Maar goed, het heeft al heel wat voeten in de aarde gehad om zwanger te mogen worden, ik heb haar toentertijd ook al eens over jou verteld omdat ook zij te horen kreeg dat ze nooit zwanger zou mogen worden omdat dat haar dood zou kunnen betekenen. Ik wist natuurlijk een beetje van jouw verhaal (jij lag toentertijd plat in het zkh en daar heeft ze toen veel steun aan gehad, liever negen maanden plat dan geen kind, dachten we toen en uiteindelijk hebben we oa door jouw verhaal verder gezocht naar mogelijkheden en doorgevraagd, want ze wilde al heel lang kinderen) en vandaar dat ik er ook aan dacht om het hier eens te vragen.
Het spuiten is op dit moment wel al een enorme belasting, ze ziet er niet uit (echt alsof ze dagelijks in elkaar gebeukt wordt ongeveer) en heeft echt veel pijn erdoor. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat ze dat na de bevalling niet wil voortzetten, want de verwachting is dat ze sowieso de bevalling niet gemakkelijk zal doorstaan. We hopen natuurlijk van wel, en vooralsnog gaat het gelukkig heel erg voorspoedig, ze werkt zelfs nog maar we hebben het er net over gehad dat dat niet al te lang meer zal duren omdat ze nu wel echt last begint te krijgen.
Ze geeft zelf aan dat ze in principe tijdens haar verlof nog wel zou willen spuiten, als het echt niet anders kan dan maar spuiten, maar als er een alternatief is doet ze dat natuurlijk liever.
Ik ga even googlen naar die Canadees en zal haar de info geven, echt enorm bedankt voor het advies.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 17 oktober 2008 om 23:12
Sjee, Fash, van wat je daar zegt, krijg ik gewoon tranen in mijn ogen...
Ik hoop dat je vriendin een voor haar bevredigende keuze kan maken. En mocht het haar helpen: ik heb ook in eerste instantie gedacht "al is het maar voor een week, dat ze in ieder geval het colostrum binnenkrijgt". Maar met het geven van de borstvoeding verschoven ook mijn grenzen en in mijn geval ook de mogelijkheden. Iemand ergens van weerhouden is makkelijker dan iemand stoppen die ergens al daadwerkelijk aan begonnen is.
De eerste acht maanden heb ik zo'n beetje maandelijks heroverwogen of ik het de moeite (en de inspanning en de lasten en de bijwerkingen) waard vond om door te gaan. En dan ook echt en oprecht heroverwogen, voor zover dat natuurlijk mogelijk is met een hoofd vol hormonen. (Achteraf denk ik wel: ik was gék! Maar ja, dat moet je in mijn geval ook wel zijn om überhaupt een kind te willen, dus dat is verder niets nieuws onder de zon. Bovendien: ik betrok Qlief in de afweging, om te voorkomen dat ik me vast zou bijten op basis van die hormonen. De afweging kon in redelijk ontspannen sfeer gemaakt worden. Niet altijd met de meest valide argumenten, ik heb ook wel eens besloten om door te gaan "omdat dit nog niet het moment is om te stoppen, vraag me niet waarom", maar ook dan was ik daar wel ontspannen onder.)
Toen de acht maanden voorbij waren (en Qtie allergisch bleek), vond ik het de vanzelfsprekendste zaak ter wereld dat ik door zou gaan. Maar ja, toen was ik inmiddels ook al heel ver, was mijn lichaam al hersteld, was ik gewend aan de bijwerkingen, de pijn waarmee voeden bij mij gepaard gaat, etc. Intussen is Qtie een jaar en wil ik ècht stoppen. Nog niet vandaag en ook nog niet morgen, maar binnen nu en een half jaar moet het gedaan zijn. (Die grens is alweer verschoven hoor, vorige maand was het nog een stellig "voor het einde van dit kalenderjaar". )
Met intussen wat minder hormonen, maak ik nog steeds regelmatig de afweging wat me meer waard is, wiens voordeel zwaarder telt en in hoeverre de nadelen van belang zijn.
Terugkijkend op het afgelopen jaar, ben ik eigenlijk best tevreden over hoe ik het gedaan heb, qua keuzes op gebied van de borstvoeding.
Als je vriendin zichzelf vertrouwt en als ze beschikt over een goede sparring partner (die haar ook serieus neemt als ze zegt dat ze het niet meer trekt, maar die haar ook helpt haar eigen grenzen te bewaken, al was het maar door haar erop te wijzen dat ze ooit die grenzen had), dan lijkt het me een uitstekend plan om er eerst maar gewoon eens aan te beginnen. (Wel mogelijke alternatieve medicatie uitgebreid met de arts bespreken dus en de arts doorverwijzen naar het RIVM en vragen om argumenten voor keuzes en de hele reutemeteut.) Bij mij was het zo dat toen ik eenmaal begonnen was, de deur naar de medicatie die ik nu gebruik (en waarover in eerste instantie dus gezegd was dat ik die níet mocht gebruiken) opeens wel open ging. Alsof ik mezelf er eerst voor moest bewijzen ofzo.
En tatoëer aan de binnenkant van je voorhoofd de leuze dat borstvoeding mag en nooit moet. Die kreet heeft mij juist de kracht gegeven om door te zetten als ik het even helemaal zat was. Juist omdat ik niet hoefde van mezelf. (En ik dan dacht "ach, wat betekent een beetje pijn (huh huh) nou als ik het opweeg tegen het belang van zo'n qrummeltje". )
Nogmaals heel veel sterkte met het maken van de keuze!
Ik hoop dat je vriendin een voor haar bevredigende keuze kan maken. En mocht het haar helpen: ik heb ook in eerste instantie gedacht "al is het maar voor een week, dat ze in ieder geval het colostrum binnenkrijgt". Maar met het geven van de borstvoeding verschoven ook mijn grenzen en in mijn geval ook de mogelijkheden. Iemand ergens van weerhouden is makkelijker dan iemand stoppen die ergens al daadwerkelijk aan begonnen is.
De eerste acht maanden heb ik zo'n beetje maandelijks heroverwogen of ik het de moeite (en de inspanning en de lasten en de bijwerkingen) waard vond om door te gaan. En dan ook echt en oprecht heroverwogen, voor zover dat natuurlijk mogelijk is met een hoofd vol hormonen. (Achteraf denk ik wel: ik was gék! Maar ja, dat moet je in mijn geval ook wel zijn om überhaupt een kind te willen, dus dat is verder niets nieuws onder de zon. Bovendien: ik betrok Qlief in de afweging, om te voorkomen dat ik me vast zou bijten op basis van die hormonen. De afweging kon in redelijk ontspannen sfeer gemaakt worden. Niet altijd met de meest valide argumenten, ik heb ook wel eens besloten om door te gaan "omdat dit nog niet het moment is om te stoppen, vraag me niet waarom", maar ook dan was ik daar wel ontspannen onder.)
Toen de acht maanden voorbij waren (en Qtie allergisch bleek), vond ik het de vanzelfsprekendste zaak ter wereld dat ik door zou gaan. Maar ja, toen was ik inmiddels ook al heel ver, was mijn lichaam al hersteld, was ik gewend aan de bijwerkingen, de pijn waarmee voeden bij mij gepaard gaat, etc. Intussen is Qtie een jaar en wil ik ècht stoppen. Nog niet vandaag en ook nog niet morgen, maar binnen nu en een half jaar moet het gedaan zijn. (Die grens is alweer verschoven hoor, vorige maand was het nog een stellig "voor het einde van dit kalenderjaar". )
Met intussen wat minder hormonen, maak ik nog steeds regelmatig de afweging wat me meer waard is, wiens voordeel zwaarder telt en in hoeverre de nadelen van belang zijn.
Terugkijkend op het afgelopen jaar, ben ik eigenlijk best tevreden over hoe ik het gedaan heb, qua keuzes op gebied van de borstvoeding.
Als je vriendin zichzelf vertrouwt en als ze beschikt over een goede sparring partner (die haar ook serieus neemt als ze zegt dat ze het niet meer trekt, maar die haar ook helpt haar eigen grenzen te bewaken, al was het maar door haar erop te wijzen dat ze ooit die grenzen had), dan lijkt het me een uitstekend plan om er eerst maar gewoon eens aan te beginnen. (Wel mogelijke alternatieve medicatie uitgebreid met de arts bespreken dus en de arts doorverwijzen naar het RIVM en vragen om argumenten voor keuzes en de hele reutemeteut.) Bij mij was het zo dat toen ik eenmaal begonnen was, de deur naar de medicatie die ik nu gebruik (en waarover in eerste instantie dus gezegd was dat ik die níet mocht gebruiken) opeens wel open ging. Alsof ik mezelf er eerst voor moest bewijzen ofzo.
En tatoëer aan de binnenkant van je voorhoofd de leuze dat borstvoeding mag en nooit moet. Die kreet heeft mij juist de kracht gegeven om door te zetten als ik het even helemaal zat was. Juist omdat ik niet hoefde van mezelf. (En ik dan dacht "ach, wat betekent een beetje pijn (huh huh) nou als ik het opweeg tegen het belang van zo'n qrummeltje". )
Nogmaals heel veel sterkte met het maken van de keuze!
vrijdag 17 oktober 2008 om 23:28
Hahaha, ik ken dat, van die grenzen verschuiven. Op zoons tweede verjaardag was ik Echt. Gestopt. Ik heb het toen zelfs heel stellig op het forum gezegd, ik was er klaar mee, dat gelurk was afgelopen, mijn lijf was weer van mij.... Tien maanden later gaf ik nog steeds borstvoeding, hahaha.
Ze kan zich er nu natuurlijk ook nog niks bij voorstellen, en ze zit ook niet echt in een borstvoedingsvriendelijke omgeving dus het wordt aan alle kanten afgeraden. Het komt echt door mij en mijn klaptieten dat ze er stiekem toch best veel zin in heeft, en dus in ieder geval naar mogelijkheden zoekt.
Haar kennende denk ik zelf dat ze als ze eenmaal begonnen is ook niet meer ophoudt, hahaha. Maar we zullen het zien, de moeilijkste periode moet nog komen, de belasting voor haar hart wordt steeds groter en daar ben ik wel angstig om. Zijzelf gek genoeg niet, gelukkig ook maar.
Het is in ieder geval fijn dat die pillen ook kunnen, en met mij als tante die alles weet over elke mogelijke borstvoedingskwaal moet het wel goedkomen.
Dank nogmaals voor je advies, en tja, het is echt zo hoor, irl kom je natuurlijk lang niet zoveel "speciale gevallen" qua medische zwangerschappen tegen en haar kinderwens en jouw zwangerschap waren ongeveer tegelijk. Dus toen ze jankend kwam vertellen dat de arts had gezegd dat ze nooit zwanger mocht worden was jij een soort lichtend voorbeeld. Ik belde echt op om te zeggen dat jij inmiddels ook de zoveel weken was gepasseerd en dat het kind er nog zat, en dat het dus echt wel kon. (En dan heel droog samen: "ja, als je daar toch al ligt laten ze je heus niet doodgaan, toch?" "Nee, vast niet." En dan moesten we weer lachen door de tranen heen.)
Dus dank daarvoor nog, ook al wist je dat toen niet.
Ze kan zich er nu natuurlijk ook nog niks bij voorstellen, en ze zit ook niet echt in een borstvoedingsvriendelijke omgeving dus het wordt aan alle kanten afgeraden. Het komt echt door mij en mijn klaptieten dat ze er stiekem toch best veel zin in heeft, en dus in ieder geval naar mogelijkheden zoekt.
Haar kennende denk ik zelf dat ze als ze eenmaal begonnen is ook niet meer ophoudt, hahaha. Maar we zullen het zien, de moeilijkste periode moet nog komen, de belasting voor haar hart wordt steeds groter en daar ben ik wel angstig om. Zijzelf gek genoeg niet, gelukkig ook maar.
Het is in ieder geval fijn dat die pillen ook kunnen, en met mij als tante die alles weet over elke mogelijke borstvoedingskwaal moet het wel goedkomen.
Dank nogmaals voor je advies, en tja, het is echt zo hoor, irl kom je natuurlijk lang niet zoveel "speciale gevallen" qua medische zwangerschappen tegen en haar kinderwens en jouw zwangerschap waren ongeveer tegelijk. Dus toen ze jankend kwam vertellen dat de arts had gezegd dat ze nooit zwanger mocht worden was jij een soort lichtend voorbeeld. Ik belde echt op om te zeggen dat jij inmiddels ook de zoveel weken was gepasseerd en dat het kind er nog zat, en dat het dus echt wel kon. (En dan heel droog samen: "ja, als je daar toch al ligt laten ze je heus niet doodgaan, toch?" "Nee, vast niet." En dan moesten we weer lachen door de tranen heen.)
Dus dank daarvoor nog, ook al wist je dat toen niet.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 18 oktober 2008 om 01:21
Het is maar goed dat jullie niet weten hoe vaak ik bang geweest ben voor het omgekeerde.
Maar fijn om te horen dat zíj zich geen zorgen maakt. Ik had ook een heel sterk basisvertrouwen in mijn lichaam en in mijn kind. Ik wist dat alles er ontzéttend slecht voor stond, maar wist om een of andere reden ook, door mijn angst heen, dat dit kind het zou redden. (Edit: nou ja, op die ene rampzalige week halverwege na dan. Toen had ik alle hoop even verloren, zowel voor mijn kind als voor mijn eigen toekomst... maar daar wil ik maar liever niet aan terugdenken...) Mijn omgeving heeft zich veel meer zorgen gemaakt dan ik. Dat herken ik wel dus. (En misschien waren die zorgen ook wel terecht, maar daar wil ik gewoon niet over nadenken.)
Hoe ver is ze inmiddels? Zijn er al "veilige zones" in zicht? En is ze onder behandeling in hetzelfde ziekenhuis als waar ik liep? Want als dat het geval is, dan is ze in zeer goede en kundige handen. Ik heb althans zeer veel bewondering en respect voor de manier waarop de artsen daar op het scherpst van de snede gehandeld hebben.
Tja en verder geen dank. Ik vind het echt bijzonder om te horen dat mijn geschrijf over dingen waarvan ik me regelmatig afvraag of ze wel op een forum thuishoren of dat ze te privé zijn, haar hoop hebben gegeven op gebied van haar eigen toekomst en kinderwens. Wens d'r maar veel sterkte!
Maar fijn om te horen dat zíj zich geen zorgen maakt. Ik had ook een heel sterk basisvertrouwen in mijn lichaam en in mijn kind. Ik wist dat alles er ontzéttend slecht voor stond, maar wist om een of andere reden ook, door mijn angst heen, dat dit kind het zou redden. (Edit: nou ja, op die ene rampzalige week halverwege na dan. Toen had ik alle hoop even verloren, zowel voor mijn kind als voor mijn eigen toekomst... maar daar wil ik maar liever niet aan terugdenken...) Mijn omgeving heeft zich veel meer zorgen gemaakt dan ik. Dat herken ik wel dus. (En misschien waren die zorgen ook wel terecht, maar daar wil ik gewoon niet over nadenken.)
Hoe ver is ze inmiddels? Zijn er al "veilige zones" in zicht? En is ze onder behandeling in hetzelfde ziekenhuis als waar ik liep? Want als dat het geval is, dan is ze in zeer goede en kundige handen. Ik heb althans zeer veel bewondering en respect voor de manier waarop de artsen daar op het scherpst van de snede gehandeld hebben.
Tja en verder geen dank. Ik vind het echt bijzonder om te horen dat mijn geschrijf over dingen waarvan ik me regelmatig afvraag of ze wel op een forum thuishoren of dat ze te privé zijn, haar hoop hebben gegeven op gebied van haar eigen toekomst en kinderwens. Wens d'r maar veel sterkte!
zaterdag 18 oktober 2008 om 02:08
Fv,
Ik heb ook maanden fragmin gespoten en borstvoeding gegeven.
Maar harde plekken en littekens? Dat kan ik me niet herinneren. (Ik spoot de fragmin in mijn buik. )
Het enige vervelende vond ik dat het wel eens pijnlijk was, lag een beetje aan de plek waar ik spoot. De ene keer deed het meer pijn dan de andere keer. Maar dat duurde nooit lang. De pijn zeurde soms wel wat na, maar ach..
Ik vond het zeker geen ongemak.
Ik heb ook maanden fragmin gespoten en borstvoeding gegeven.
Maar harde plekken en littekens? Dat kan ik me niet herinneren. (Ik spoot de fragmin in mijn buik. )
Het enige vervelende vond ik dat het wel eens pijnlijk was, lag een beetje aan de plek waar ik spoot. De ene keer deed het meer pijn dan de andere keer. Maar dat duurde nooit lang. De pijn zeurde soms wel wat na, maar ach..
Ik vond het zeker geen ongemak.
zaterdag 18 oktober 2008 om 10:18
Lonbonton,
Ik heb gisteravond even gevoeld, maar haar buik zit vol harde schijven op de plekken waar ze spuit (er is inmiddels ook geen geschikte plek meer om te spuiten daardoor, moet nu in bovenbeen) en ze vertelde dat ze op de echo's (krijgt ze elke week) ook om het littekenweefsel heen moeten echo-en. En de blauwe plekken zien er echt heel naar uit, echt alsof ze met harde kistjes in haar buik is getrapt ofzo.
Q,
Volgende week al op de helft! Gaat echt snel! Maar de artsen hadden gezegd dat ze ook vanaf de helft ongeveer rekening moet gaan houden met volledige rust, volgende week gaan ze haar hart testen en allerlei onderzoeken doen. Ze loopt in een ander ziekenhuis, maar wel vergelijkbaar met het jouwe. (andere plaats). Ze heeft wel veel vertrouwen in haar ziekenhuis, ze loopt daar al jaaaaaaaaaren. Dus wat dat aangaat geen angst verder.
Zal haar vertellen wat je hebt geschreven .
Ik heb gisteravond even gevoeld, maar haar buik zit vol harde schijven op de plekken waar ze spuit (er is inmiddels ook geen geschikte plek meer om te spuiten daardoor, moet nu in bovenbeen) en ze vertelde dat ze op de echo's (krijgt ze elke week) ook om het littekenweefsel heen moeten echo-en. En de blauwe plekken zien er echt heel naar uit, echt alsof ze met harde kistjes in haar buik is getrapt ofzo.
Q,
Volgende week al op de helft! Gaat echt snel! Maar de artsen hadden gezegd dat ze ook vanaf de helft ongeveer rekening moet gaan houden met volledige rust, volgende week gaan ze haar hart testen en allerlei onderzoeken doen. Ze loopt in een ander ziekenhuis, maar wel vergelijkbaar met het jouwe. (andere plaats). Ze heeft wel veel vertrouwen in haar ziekenhuis, ze loopt daar al jaaaaaaaaaren. Dus wat dat aangaat geen angst verder.
Zal haar vertellen wat je hebt geschreven .
Am Yisrael Chai!
zaterdag 18 oktober 2008 om 12:23
Die schijven en blauwe plekken zijn herkenbaar voor mij. Gelukkig zijn ze wel allemaal verdwenen een paar maanden nadat ik gestopt was met spuiten. Uiteindelijk heb ik er 1 blauwe plek op mijn boven been aan overgehouden, die nooit meer weg zal gaan (denk ik, want zit er al 1 jaar bijna). Ik kreeg de tip van mijn vk om op je been 9 (of 12) punten te maken en die af te lopen telkens in de zelfde volgorde om te spuiten. Tegen de tijd dat je weer naar plek 1 moet is die een beetje genezen. Ik zelf vond prikken in mijn buik een verademing, maar ik mocht eerst ook echt alleen in 1 been prikken en pas na de zwangerschap in mijn buik. Succes ermee!
zaterdag 18 oktober 2008 om 12:42
Hier hetzelfde verhaal, ik spuit ook in mijn buik en af en toe heb ik inderdaad grote blauwe plekken en bulten. Maar niet altijd gelukkig.
Vervelend lijkt me dat je er zoveel hebt dat je geen plek meer hebt!
Ik heb trouwens gisteravond mijn honderdste spuit gezet! Haha jubileum!
Sterkte en succes voor je vriendin Fashion Victim!
Vervelend lijkt me dat je er zoveel hebt dat je geen plek meer hebt!
Ik heb trouwens gisteravond mijn honderdste spuit gezet! Haha jubileum!
Sterkte en succes voor je vriendin Fashion Victim!
