Relaties
alle pijlers
Vriend motiveren?
zondag 7 februari 2016 om 23:26
Hi Viva,
Enige tijd geleden heb ik een topic gepost over mijn vriend en ik. Het ging in dit topic over de verdeling van kosten bij onze lat relatie. (Verdeling kosten)
Inmiddels zijn we (bijna) een half jaar verder. Ik heb me inmiddels wel beseft dat mijn frustratie bij hem vooral ligt omdat hij nog steeds geen opleiding volgt en alleen op zaterdag werkt bij de lokale supermarkt. Dit nog steeds met het argument dat hij "nergens echt goed in is" en "niet weet wat hij wil gaan doen". Ik had gehoopt dat hij in februari zou beginnen met een opleiding, maar dit is dus niet het geval. Ik heb inmiddels wel wat dingen geprobeerd zodat hij in september zal beginnen (wat ik vorig jaar ook al heb geprobeerd), hem mee gevraagd naar open dagen, folders gehaald, met hem proberen te praten over wat hij denkt te gaan doen in de toekomst. Hij had wel vaag het idee om een bepaalde studie te gaan doen, maar toelating is verbonden aan een loting, dus zal hij mee moeten doen aan een decentrale selectie. Heb ik ook vanalles over opgezocht voor hem, en daar was hij dankbaar voor.
Er zijn nog steeds gevoelens voor hem, hij is heel erg lief voor me en houdt echt van me, maar het voorgaande is wel een bron van irritatie. Vooral omdat ik hem probeer te helpen en hij er zo weinig mee doet. Hij is een intelligente jongen, maar hij zit zo veilig op dit moment (woont nog bij z'n vader). Ik heb wat studievertraging opgelopen maar begin volgende maand met afstuderen. Hij heeft het soms zelfs over trouwen, terwijl we nog niet eens samenwonen. Het is soms alsof hij in een soort Neverland woont. En ik weet dus niet of dit te maken heeft met het overlijden van z'n moeder. En ik wil hem ook nergens mee kwetsen.
Ben ik veeleisend? Of moet ik gewoon afwachten tot hij het licht ziet? Mijn droom is ook om samen te gaan wonen, maar zoals hij nu in het leven staat, zie ik dit niet gebeuren.
Oh, ik ben btw 23 en hij is 27.
Enige tijd geleden heb ik een topic gepost over mijn vriend en ik. Het ging in dit topic over de verdeling van kosten bij onze lat relatie. (Verdeling kosten)
Inmiddels zijn we (bijna) een half jaar verder. Ik heb me inmiddels wel beseft dat mijn frustratie bij hem vooral ligt omdat hij nog steeds geen opleiding volgt en alleen op zaterdag werkt bij de lokale supermarkt. Dit nog steeds met het argument dat hij "nergens echt goed in is" en "niet weet wat hij wil gaan doen". Ik had gehoopt dat hij in februari zou beginnen met een opleiding, maar dit is dus niet het geval. Ik heb inmiddels wel wat dingen geprobeerd zodat hij in september zal beginnen (wat ik vorig jaar ook al heb geprobeerd), hem mee gevraagd naar open dagen, folders gehaald, met hem proberen te praten over wat hij denkt te gaan doen in de toekomst. Hij had wel vaag het idee om een bepaalde studie te gaan doen, maar toelating is verbonden aan een loting, dus zal hij mee moeten doen aan een decentrale selectie. Heb ik ook vanalles over opgezocht voor hem, en daar was hij dankbaar voor.
Er zijn nog steeds gevoelens voor hem, hij is heel erg lief voor me en houdt echt van me, maar het voorgaande is wel een bron van irritatie. Vooral omdat ik hem probeer te helpen en hij er zo weinig mee doet. Hij is een intelligente jongen, maar hij zit zo veilig op dit moment (woont nog bij z'n vader). Ik heb wat studievertraging opgelopen maar begin volgende maand met afstuderen. Hij heeft het soms zelfs over trouwen, terwijl we nog niet eens samenwonen. Het is soms alsof hij in een soort Neverland woont. En ik weet dus niet of dit te maken heeft met het overlijden van z'n moeder. En ik wil hem ook nergens mee kwetsen.
Ben ik veeleisend? Of moet ik gewoon afwachten tot hij het licht ziet? Mijn droom is ook om samen te gaan wonen, maar zoals hij nu in het leven staat, zie ik dit niet gebeuren.
Oh, ik ben btw 23 en hij is 27.
zondag 7 februari 2016 om 23:36
Dit is het welbekende dode paard. Ik zou eens stoppen met van alles voor hem te regelen, en stoppen met 'zeuren en pushen', en dan kijken wat er gebeurt. Als hij dan na de zomer nog geen concrete plannen heeft en iets doet zou ik de relatie beëindigen. Het leven is over het algemeen al lastig genoeg als je voor jezelf moet zorgen, laat staan als je zo'n klaploper op sleeptouw moet nemen.
zondag 7 februari 2016 om 23:36
quote:evaq schreef op 07 februari 2016 @ 23:31:
Mijn droom is ook om samen te gaan wonen, maar zoals hij nu in het leven staat, zie ik dit niet gebeuren.
Heb je dat al eens geantwoord toen hij zei dat hij wilde trouwen?Ja. Als hij zoiets uit zeg ik altijd dat we eerst maar eens moeten gaan samenwonen, om te zien hoe dat gaat.
Mijn droom is ook om samen te gaan wonen, maar zoals hij nu in het leven staat, zie ik dit niet gebeuren.
Heb je dat al eens geantwoord toen hij zei dat hij wilde trouwen?Ja. Als hij zoiets uit zeg ik altijd dat we eerst maar eens moeten gaan samenwonen, om te zien hoe dat gaat.
zondag 7 februari 2016 om 23:42
27 jaar en alleen op zaterdag werken? Wil hij zelf niet de deur uit? Hoe kan je op die manier iets opbouwen? Hij snapt wel hopelijk dat samenwonen veel geld kan kosten? Kan je uiteraard zo duur maken als je zelf wil, maar lijkt me sterk dat hij nu wat opbouwt in spaargeld met alleen 1 dag werken.
Wat doet hij dan de hele dag? Hij klinkt nogal lui op deze manier.
Als jij graag wil samenwonen, zou ik zelf de deur uitgaan en hem lekker thuis laten (als je dit financieel zelf aankan natuurlijk). Het bekende ik weet niet wat ik wil worden verhaal mag hij hebben, maar ga dan op zijn minst meerdere dagen werken, niet maar 1 dag.
Wat vindt zijn vader ervan dat hij maar 1 dag werkt? Als het mijn zoon zou zijn zou ik het niet accepteren.
Wat doet hij dan de hele dag? Hij klinkt nogal lui op deze manier.
Als jij graag wil samenwonen, zou ik zelf de deur uitgaan en hem lekker thuis laten (als je dit financieel zelf aankan natuurlijk). Het bekende ik weet niet wat ik wil worden verhaal mag hij hebben, maar ga dan op zijn minst meerdere dagen werken, niet maar 1 dag.
Wat vindt zijn vader ervan dat hij maar 1 dag werkt? Als het mijn zoon zou zijn zou ik het niet accepteren.
'We should all start to live before we get too old.'
zondag 7 februari 2016 om 23:48
zondag 7 februari 2016 om 23:48
quote:beautygoodies schreef op 07 februari 2016 @ 23:42:
27 jaar en alleen op zaterdag werken? Wil hij zelf niet de deur uit? Hoe kan je op die manier iets opbouwen? Hij snapt wel dat samenwonen veel geld kan kosten? Kan je uiteraard zo duur maken als je zelf wil, maar lijkt me sterk dat hij nu wat opbouw in spaargeld met alleen 1 dag werken.
Wat doet hij dan de hele dag?Hij heeft al wel eens samengewoond, dus dat weet hij wel. Ik snap het ook niet dat hij niet meer werkt. Hij doet wel eens een invaldienst volgens mij, maar dat is het. Verder doet hij niet zoveel op een dag, nee. Qua spaargeld weet ik het niet precies, maar het is niet veel.
27 jaar en alleen op zaterdag werken? Wil hij zelf niet de deur uit? Hoe kan je op die manier iets opbouwen? Hij snapt wel dat samenwonen veel geld kan kosten? Kan je uiteraard zo duur maken als je zelf wil, maar lijkt me sterk dat hij nu wat opbouw in spaargeld met alleen 1 dag werken.
Wat doet hij dan de hele dag?Hij heeft al wel eens samengewoond, dus dat weet hij wel. Ik snap het ook niet dat hij niet meer werkt. Hij doet wel eens een invaldienst volgens mij, maar dat is het. Verder doet hij niet zoveel op een dag, nee. Qua spaargeld weet ik het niet precies, maar het is niet veel.
zondag 7 februari 2016 om 23:49
Hoezo werkt hij alleen op zaterdag als hij 27 is? Als hij niet weet wat hij wil, kan hij toch op z'n minst in elk geval een (tijdelijke) baan nemen waar hij tenminste wel geld mee in het laatje brengt?
Verder lijkt me dat 'm dit niet gaat worden. Hij zal zelf moeten willen en blijkbaar wil hij het niet. Stop hiermee en bedenk je of dit is wat je wilt.
Verder lijkt me dat 'm dit niet gaat worden. Hij zal zelf moeten willen en blijkbaar wil hij het niet. Stop hiermee en bedenk je of dit is wat je wilt.
zondag 7 februari 2016 om 23:53
quote:janna-sophie schreef op 07 februari 2016 @ 23:48:
[...]
Zeg je dan ook dat ie daarvoor een baan moet hebben? Verwacht hij dat jij alles betaalt?
Ja, dat heb ik al gezegd. Hij maakte wel eens grapjes erover dat hij dan huisman zou worden. En hij heeft dus al samengewoond, voor 2 jaar, dus ik neem aan dat hij weet hoe het werkt.
Ik vind het ook wat lastig omdat hij zijn moeder verloren heeft een aantal jaren geleden en hij daar nog steeds veel mee zit. Hij is er ook voor in therapie, wat niet veel hielp omdat het maar 1x in de 2 weken was, dat zou nu opgeschaald worden, maar daar heb ik hem niet meer over gehoord. Wel naar gevraagd, maar hij is nog niet doorverwezen oid.
Hij heeft een slechte relatie met zijn vader, en zijn vader motiveert hem dan ook niet.
[...]
Zeg je dan ook dat ie daarvoor een baan moet hebben? Verwacht hij dat jij alles betaalt?
Ja, dat heb ik al gezegd. Hij maakte wel eens grapjes erover dat hij dan huisman zou worden. En hij heeft dus al samengewoond, voor 2 jaar, dus ik neem aan dat hij weet hoe het werkt.
Ik vind het ook wat lastig omdat hij zijn moeder verloren heeft een aantal jaren geleden en hij daar nog steeds veel mee zit. Hij is er ook voor in therapie, wat niet veel hielp omdat het maar 1x in de 2 weken was, dat zou nu opgeschaald worden, maar daar heb ik hem niet meer over gehoord. Wel naar gevraagd, maar hij is nog niet doorverwezen oid.
Hij heeft een slechte relatie met zijn vader, en zijn vader motiveert hem dan ook niet.
zondag 7 februari 2016 om 23:54
Ik vind je trouwens niet veeleisend. Ik zou niet met zo iemand kunnen leven. Tuurlijk hij kan ineens het licht gaan inzien, maar dat gaat sowieso niet gebeuren als jij dat forceert.
Motivatie moet echt zelf uit iemand komen. Hoe meer mensen gaan zeggen wat hij moet doen, hoe harder hij er waarschijnlijk tegenaan gaat schoppen.
Je kan alleen zeggen dat je er op deze manier geen toekomst in hem ziet en daar een deadline aan vaststellen. Dus of binnen iets langer dan een half jaar studeren, laten we zeggen begin september of nu gaan werken. En anders zou ik niet bij zo iemand blijven. Werk jij dalijk heel hard om wat op te bouwen, komt hij voor een appel en een ei inwonen.
Heb je weleens gevraagd hoe hij dat deed toen die wel samenwoonde? Ook financieel?
Motivatie moet echt zelf uit iemand komen. Hoe meer mensen gaan zeggen wat hij moet doen, hoe harder hij er waarschijnlijk tegenaan gaat schoppen.
Je kan alleen zeggen dat je er op deze manier geen toekomst in hem ziet en daar een deadline aan vaststellen. Dus of binnen iets langer dan een half jaar studeren, laten we zeggen begin september of nu gaan werken. En anders zou ik niet bij zo iemand blijven. Werk jij dalijk heel hard om wat op te bouwen, komt hij voor een appel en een ei inwonen.
Heb je weleens gevraagd hoe hij dat deed toen die wel samenwoonde? Ook financieel?
'We should all start to live before we get too old.'
zondag 7 februari 2016 om 23:57
quote:hello.goodmorning schreef op 07 februari 2016 @ 23:53:
[...]
Ja, dat heb ik al gezegd. Hij maakte wel eens grapjes erover dat hij dan huisman zou worden. En hij heeft dus al samengewoond, voor 2 jaar, dus ik neem aan dat hij weet hoe het werkt.
Ik vind het ook wat lastig omdat hij zijn moeder verloren heeft een aantal jaren geleden en hij daar nog steeds veel mee zit. Hij is er ook voor in therapie, wat niet veel hielp omdat het maar 1x in de 2 weken was, dat zou nu opgeschaald worden, maar daar heb ik hem niet meer over gehoord. Wel naar gevraagd, maar hij is nog niet doorverwezen oid.
Hij heeft een slechte relatie met zijn vader, en zijn vader motiveert hem dan ook niet.
Heel erg dat zijn moeder is overleden, maar na een paar jaar had hij zelf toch weer eens de draad op moeten pakken. Hij kan niet zijn hele leven vergooien hierom.
Als hij maar blijft hangen in zijn ellende en verdriet, dan kun je hem niet helpen.
[...]
Ja, dat heb ik al gezegd. Hij maakte wel eens grapjes erover dat hij dan huisman zou worden. En hij heeft dus al samengewoond, voor 2 jaar, dus ik neem aan dat hij weet hoe het werkt.
Ik vind het ook wat lastig omdat hij zijn moeder verloren heeft een aantal jaren geleden en hij daar nog steeds veel mee zit. Hij is er ook voor in therapie, wat niet veel hielp omdat het maar 1x in de 2 weken was, dat zou nu opgeschaald worden, maar daar heb ik hem niet meer over gehoord. Wel naar gevraagd, maar hij is nog niet doorverwezen oid.
Hij heeft een slechte relatie met zijn vader, en zijn vader motiveert hem dan ook niet.
Heel erg dat zijn moeder is overleden, maar na een paar jaar had hij zelf toch weer eens de draad op moeten pakken. Hij kan niet zijn hele leven vergooien hierom.
Als hij maar blijft hangen in zijn ellende en verdriet, dan kun je hem niet helpen.
maandag 8 februari 2016 om 00:03
quote:beautygoodies schreef op 07 februari 2016 @ 23:54:
Ik vind je trouwens niet veeleisend. Ik zou niet met zo iemand kunnen leven. Tuurlijk hij kan ineens het licht gaan inzien, maar dat gaat sowieso niet gebeuren als jij dat forceert.
Motivatie moet echt zelf uit iemand komen. Hoe meer mensen gaan zeggen wat hij moet doen, hoe harder hij er waarschijnlijk tegenaan gaat schoppen.
Je kan alleen zeggen dat je er op deze manier geen toekomst in hem ziet en daar een deadline aan vaststellen. Dus of binnen iets langer dan een half jaar studeren, laten we zeggen begin september of nu gaan werken. En anders zou ik niet bij zo iemand blijven. Werk jij dalijk heel hard om wat op te bouwen, komt hij voor een appel en een ei inwonen.
Heb je weleens gevraagd hoe hij dat deed toen die wel samenwoonde? Ook financieel?Volgens mij ging alles 50/50. Volgens mij had hij op dat moment ook nog stufi, dat heeft hij nu niet meer. Hij gaat het iig niet meer halen om binnen de 10 jaar, of voor z'n 30e, een hbo bachelor te halen, dus hij moet ook alles terugbetalen. Zonder diploma is dat dus best zuur geld.
Ik vind je trouwens niet veeleisend. Ik zou niet met zo iemand kunnen leven. Tuurlijk hij kan ineens het licht gaan inzien, maar dat gaat sowieso niet gebeuren als jij dat forceert.
Motivatie moet echt zelf uit iemand komen. Hoe meer mensen gaan zeggen wat hij moet doen, hoe harder hij er waarschijnlijk tegenaan gaat schoppen.
Je kan alleen zeggen dat je er op deze manier geen toekomst in hem ziet en daar een deadline aan vaststellen. Dus of binnen iets langer dan een half jaar studeren, laten we zeggen begin september of nu gaan werken. En anders zou ik niet bij zo iemand blijven. Werk jij dalijk heel hard om wat op te bouwen, komt hij voor een appel en een ei inwonen.
Heb je weleens gevraagd hoe hij dat deed toen die wel samenwoonde? Ook financieel?Volgens mij ging alles 50/50. Volgens mij had hij op dat moment ook nog stufi, dat heeft hij nu niet meer. Hij gaat het iig niet meer halen om binnen de 10 jaar, of voor z'n 30e, een hbo bachelor te halen, dus hij moet ook alles terugbetalen. Zonder diploma is dat dus best zuur geld.
maandag 8 februari 2016 om 00:11
Tja, jij kan wel eindeloos veel opzoeken voor hem ... maar hij zal het toch zelf moeten gaan doen.
En hoezo op zijn 27ste (!) maar 1 dag per week werken???
Wat doe ie de overige 6 dagen dan? Of als je de weekenddagen eraf trekt de overige 4 dagen?
Ik zou er nu al mee klaar zijn. Hij leeft immers kennelijk al een hele tijd zo.
En anders zou ik toch ook echt denken aan de situatie in augustus evalueren.
Ga in elk geval niet samenwonen of trouwen vooraleer er centen binnenkomen langs zijn kant of hij aan een opleiding begonnen is.
Als hij praat over trouwen ... kaats de bal dan gewoon terug dat daar toch echt centen voor nodig zijn.
Als hij praat over samenwonen ... kaats de bal terug dat de huur (en vaste kosten en eten ...) betaald moet raken en dat jij dat echt niet in je ééntje gaat doen. En dat dat ook niet te betalen valt van 4 of 5 dagen per maand werken.
En hoezo op zijn 27ste (!) maar 1 dag per week werken???
Wat doe ie de overige 6 dagen dan? Of als je de weekenddagen eraf trekt de overige 4 dagen?
Ik zou er nu al mee klaar zijn. Hij leeft immers kennelijk al een hele tijd zo.
En anders zou ik toch ook echt denken aan de situatie in augustus evalueren.
Ga in elk geval niet samenwonen of trouwen vooraleer er centen binnenkomen langs zijn kant of hij aan een opleiding begonnen is.
Als hij praat over trouwen ... kaats de bal dan gewoon terug dat daar toch echt centen voor nodig zijn.
Als hij praat over samenwonen ... kaats de bal terug dat de huur (en vaste kosten en eten ...) betaald moet raken en dat jij dat echt niet in je ééntje gaat doen. En dat dat ook niet te betalen valt van 4 of 5 dagen per maand werken.
maandag 8 februari 2016 om 00:14
Ja dat terugbetalen is zonde zonder diploma, maar dat hij het moet betalen staat al vast.
Heb je weleens een serieus gesprek erover gehad over hoe hij het voor zich ziet in de toekomst? Heeft hij daar helemaal geen tijdsplanning in? Wil hij nog lang thuis blijven wonen omdat hij dit zo wel prima vindt bijvoorbeeld? Ik zou dat soort serieuze vragen stellen en serieuze antwoorden daarin verwachten. Dan kun je ook kijken of jullie perspectief wel bij elkaar past.
Uiteraard erg vervelend voor hem dat zijn moeder is overleden. Toch kan hij niks opbouwen op deze manier en dat zal hij zelf denk ik wel weten. Misschien heeft hij gewoon geen zin om meer te werken, omdat dit zo wel makkelijk is.
Ik zou in ieder geval niet wachten op hem als dat niet aansluit bij jouw toekomstperspectief. Zoals ik al zei, zodra jij het financieel kan en wil zou ik op mezelf gaan. Als hij dan mee wil zou ik de kosten eerlijk verdelen en anders hem weigeren in te laten trekken. Misschien dat hij dan pas inziet en voelt dat hij zo niet door kan gaan. Op die manier sta jij in ieder geval niet stil.
Edit:
Lees net dat je al op jezelf woont. Ik zou dan verder gaan met opbouwen van jouw toekomst. Daarna heb je 2 keuzes: relatie verbreken of niet samenwonen tot hij eraan toe is.
Heb je weleens een serieus gesprek erover gehad over hoe hij het voor zich ziet in de toekomst? Heeft hij daar helemaal geen tijdsplanning in? Wil hij nog lang thuis blijven wonen omdat hij dit zo wel prima vindt bijvoorbeeld? Ik zou dat soort serieuze vragen stellen en serieuze antwoorden daarin verwachten. Dan kun je ook kijken of jullie perspectief wel bij elkaar past.
Uiteraard erg vervelend voor hem dat zijn moeder is overleden. Toch kan hij niks opbouwen op deze manier en dat zal hij zelf denk ik wel weten. Misschien heeft hij gewoon geen zin om meer te werken, omdat dit zo wel makkelijk is.
Ik zou in ieder geval niet wachten op hem als dat niet aansluit bij jouw toekomstperspectief. Zoals ik al zei, zodra jij het financieel kan en wil zou ik op mezelf gaan. Als hij dan mee wil zou ik de kosten eerlijk verdelen en anders hem weigeren in te laten trekken. Misschien dat hij dan pas inziet en voelt dat hij zo niet door kan gaan. Op die manier sta jij in ieder geval niet stil.
Edit:
Lees net dat je al op jezelf woont. Ik zou dan verder gaan met opbouwen van jouw toekomst. Daarna heb je 2 keuzes: relatie verbreken of niet samenwonen tot hij eraan toe is.
'We should all start to live before we get too old.'
maandag 8 februari 2016 om 00:24
quote:beautygoodies schreef op 08 februari 2016 @ 00:14:
Ja dat terugbetalen is zonde zonder diploma, maar dat hij het moet betalen staat al vast.
Heb je weleens een serieus gesprek erover gehad over hoe hij het voor zich ziet in de toekomst? Heeft hij daar helemaal geen tijdsplanning in? Wil hij nog lang thuis blijven wonen omdat hij dit zo wel prima vindt bijvoorbeeld? Ik zou dat soort serieuze vragen stellen en serieuze antwoorden daarin verwachten. Dan kun je ook kijken of jullie perspectief wel bij elkaar past.
Uiteraard erg vervelend voor hem dat zijn moeder is overleden. Toch kan hij niks opbouwen op deze manier en dat zal hij zelf denk ik wel weten. Misschien heeft hij gewoon geen zin om meer te werken, omdat dit zo wel makkelijk is.
Ik zou in ieder geval niet wachten op hem als dat niet aansluit bij jouw toekomstperspectief. Zoals ik al zei, zodra jij het financieel kan en wil zou ik op mezelf gaan. Als hij dan mee wil zou ik de kosten eerlijk verdelen en anders hem weigeren in te laten trekken. Misschien dat hij dan pas inziet en voelt dat hij zo niet door kan gaan. Op die manier sta jij in ieder geval niet stil.
Edit:
Lees net dat je al op jezelf woont. Ik zou dan verder gaan met opbouwen van jouw toekomst. Daarna heb je 2 keuzes: relatie verbreken of niet samenwonen tot hij eraan toe is.Dankjewel, dit zijn indd de vragen die ik moet stellen. Maar hij reageert vaak zo defensief als we een wat diepgaander gesprek hebben. Dat het wel goedkomt enzo. En ik hou vaak rekening met het feit dat zijn moeder niet meer leeft, hij verder weinig familie heeft en geen goede relatie heeft met z'n vader. Terwijl ik ook geen toprelatie heb met mijn familie.Hij zou ook hier komen dit weekend, maar ik heb het afgehouden. Van de week moet ik dit gesprek maar eens echt goed aangaan
Ja dat terugbetalen is zonde zonder diploma, maar dat hij het moet betalen staat al vast.
Heb je weleens een serieus gesprek erover gehad over hoe hij het voor zich ziet in de toekomst? Heeft hij daar helemaal geen tijdsplanning in? Wil hij nog lang thuis blijven wonen omdat hij dit zo wel prima vindt bijvoorbeeld? Ik zou dat soort serieuze vragen stellen en serieuze antwoorden daarin verwachten. Dan kun je ook kijken of jullie perspectief wel bij elkaar past.
Uiteraard erg vervelend voor hem dat zijn moeder is overleden. Toch kan hij niks opbouwen op deze manier en dat zal hij zelf denk ik wel weten. Misschien heeft hij gewoon geen zin om meer te werken, omdat dit zo wel makkelijk is.
Ik zou in ieder geval niet wachten op hem als dat niet aansluit bij jouw toekomstperspectief. Zoals ik al zei, zodra jij het financieel kan en wil zou ik op mezelf gaan. Als hij dan mee wil zou ik de kosten eerlijk verdelen en anders hem weigeren in te laten trekken. Misschien dat hij dan pas inziet en voelt dat hij zo niet door kan gaan. Op die manier sta jij in ieder geval niet stil.
Edit:
Lees net dat je al op jezelf woont. Ik zou dan verder gaan met opbouwen van jouw toekomst. Daarna heb je 2 keuzes: relatie verbreken of niet samenwonen tot hij eraan toe is.Dankjewel, dit zijn indd de vragen die ik moet stellen. Maar hij reageert vaak zo defensief als we een wat diepgaander gesprek hebben. Dat het wel goedkomt enzo. En ik hou vaak rekening met het feit dat zijn moeder niet meer leeft, hij verder weinig familie heeft en geen goede relatie heeft met z'n vader. Terwijl ik ook geen toprelatie heb met mijn familie.Hij zou ook hier komen dit weekend, maar ik heb het afgehouden. Van de week moet ik dit gesprek maar eens echt goed aangaan
maandag 8 februari 2016 om 00:41
quote:hello.goodmorning schreef op 08 februari 2016 @ 00:24:
[...]
Dankjewel, dit zijn indd de vragen die ik moet stellen. Maar hij reageert vaak zo defensief als we een wat diepgaander gesprek hebben. Dat het wel goedkomt enzo. En ik hou vaak rekening met het feit dat zijn moeder niet meer leeft, hij verder weinig familie heeft en geen goede relatie heeft met z'n vader. Terwijl ik ook geen toprelatie heb met mijn familie.Hij zou ook hier komen dit weekend, maar ik heb het afgehouden. Van de week moet ik dit gesprek maar eens echt goed aangaan
Blijkbaar langs beide kanten wel zo goed dat hij daar inwoont, zijn vader de rekeningen betaalt (aangezien hij zelf nauwelijks geld heeft) en hij daar kennelijk op zijn 27ste nog altijd nauwelijks weg wil.
Begrijp mij niet verkeerd: Het is vreselijk dat hij zijn moeder kwijt is.
Maar dat wil toch niet zeggen dat hij de rest van zijn leven maar moet zitten nietsdoen en maar hoopt dat het geld en werk (of een studie) hem ooit komt aanwaaien? Want zo lijkt het nu toch.
Hij spreekt over trouwen en samenwonen, maar ziet hij dan zelf écht niet dat daar centen voor nodig zijn?
En gewoon vooral "beweging" van zijn kant uit?
Of denkt hij echt dat jij nog 5 jaar gaat blijven wachten tot hij misschien ooit een keer iets doet?
Hoe vriend motiveren?
Hij moet vooral zichzelf motiveren.
Om een toekomst op te bouwen.
Tenzij hij graag op zijn 50ste nog bij zijn vader woont.
[...]
Dankjewel, dit zijn indd de vragen die ik moet stellen. Maar hij reageert vaak zo defensief als we een wat diepgaander gesprek hebben. Dat het wel goedkomt enzo. En ik hou vaak rekening met het feit dat zijn moeder niet meer leeft, hij verder weinig familie heeft en geen goede relatie heeft met z'n vader. Terwijl ik ook geen toprelatie heb met mijn familie.Hij zou ook hier komen dit weekend, maar ik heb het afgehouden. Van de week moet ik dit gesprek maar eens echt goed aangaan
Blijkbaar langs beide kanten wel zo goed dat hij daar inwoont, zijn vader de rekeningen betaalt (aangezien hij zelf nauwelijks geld heeft) en hij daar kennelijk op zijn 27ste nog altijd nauwelijks weg wil.
Begrijp mij niet verkeerd: Het is vreselijk dat hij zijn moeder kwijt is.
Maar dat wil toch niet zeggen dat hij de rest van zijn leven maar moet zitten nietsdoen en maar hoopt dat het geld en werk (of een studie) hem ooit komt aanwaaien? Want zo lijkt het nu toch.
Hij spreekt over trouwen en samenwonen, maar ziet hij dan zelf écht niet dat daar centen voor nodig zijn?
En gewoon vooral "beweging" van zijn kant uit?
Of denkt hij echt dat jij nog 5 jaar gaat blijven wachten tot hij misschien ooit een keer iets doet?
Hoe vriend motiveren?
Hij moet vooral zichzelf motiveren.
Om een toekomst op te bouwen.
Tenzij hij graag op zijn 50ste nog bij zijn vader woont.
maandag 8 februari 2016 om 00:56
Hij heeft een slechte relatie met zijn vader maar woont wel met hem onder 1 dak. Meestal is het toch zo dat mensen die een slechte relatie met elkaar hebben juist niet onder 1 dak willen wonen?
Het is vreselijk verdrietig dat zijn moeder is overleden, ik weet dat uit ervaring. Ik weet zeker dat er hier meer mensen zijn die hun moeder hebben verloren maar denk je echt dat die allemaal maar 1 dag per week werken en verder maar niet kunnen beslissen wat ze met hun toekomst gaan doen?
Hoe verdrietig het ook is, het mag geen reden zijn om een afwachtende houding aan te nemen en op de zak van iemand anders ( nu vader, straks bij jou) te teren!
Het is vreselijk verdrietig dat zijn moeder is overleden, ik weet dat uit ervaring. Ik weet zeker dat er hier meer mensen zijn die hun moeder hebben verloren maar denk je echt dat die allemaal maar 1 dag per week werken en verder maar niet kunnen beslissen wat ze met hun toekomst gaan doen?
Hoe verdrietig het ook is, het mag geen reden zijn om een afwachtende houding aan te nemen en op de zak van iemand anders ( nu vader, straks bij jou) te teren!
maandag 8 februari 2016 om 01:01
In dat gesprek is het handig om dicht bij jezelf te blijven. Dat wanneer hij zegt komt wel goed, jij bijvoorbeeld zegt dat je hem graag wil geloven maar dat je dat moeilijk vindt omdat je het bewijs nu niet ziet. Dat je anders zou denken als hij meer zou werken (maakt niet uit waar als het maar meer uren zijn). Dat je pas gelooft in een goede toekomst samen als hij daarvoor al laat zien dat hij er serieus mee bezig is.
Het lijkt mij dat hij het ook niet prettig vindt om pas te gaan sparen voor alles in huis als jullie samenwonen. Je kan met weinig ver komen, maar sommige dingen heb je misschien echt nodig ook als je er al woont. Nou kan dit zo duur en zo goedkoop als je zelf wil, maar ook voor goedkopere opties moet dat geld er wel zijn. En je wil neem ik aan ook sparen (bijv. die bruiloft
Ook het afbetalen van zijn studie moet gaan gebeuren op een gegeven moment en ook dat geld moet er dan zijn. Nu staat de rente heel laag, maar er komt een moment dat je af moet betalen en het is prettiger om zo snel mogelijk ervan af te zijn zodra dat kan.
Het kan natuurlijk ook dat hij al spaargeld heeft omdat hij niet heel veel vaste lasten heeft. Je kan daar best eens naar vragen, misschien dat je je dan ook minder zorgen maakt.
Oogt hij in jouw ogen depressief? Wat doet hij bijvoorbeeld door de week? Zit hij alleen maar op de bank of onderneemt hij dingen.
En over het grapje wat hij maakt met dat jij veel geld gaat verdienen: in elk grapje zit een kern van waarheid, dus misschien wil die wel volledig afhankelijk zijn van jou dalijk. Ik zou wel duidelijk maken dat je dat niet ziet zitten, ondanks dat hij er een grapje van maakt.
Het is lastig, want ik snap dat je hem wil ontzien omdat zijn moeder is overleden. Toch mag je wel je eigen grenzen gaan aangeven als het gaat om jouw (en jullie) toekomst. Maar ik begrijp je gevoel wel, volgens mij ben je gewoon lief en zorgzaam. Kijk alleen uit dat je niet te lief en zorgzaam bent en dat hij bijvoorbeeld een loopje met je neemt.
Hopelijk gaat hij snel weer verder met de hulp die hij kreeg voor de verwerking. Misschien dat je eens tussendoor kan vragen wanneer hij weer moet gaan of wanneer hij dat van plan is en of je hem ergens mee kan helpen daarin. Dat vraag je dan gewoon uit nieuwsgierigheid omdat hij had gezegd dat het zou worden opgeschroefd naar meer Hulp.
Het lijkt mij dat hij het ook niet prettig vindt om pas te gaan sparen voor alles in huis als jullie samenwonen. Je kan met weinig ver komen, maar sommige dingen heb je misschien echt nodig ook als je er al woont. Nou kan dit zo duur en zo goedkoop als je zelf wil, maar ook voor goedkopere opties moet dat geld er wel zijn. En je wil neem ik aan ook sparen (bijv. die bruiloft
Ook het afbetalen van zijn studie moet gaan gebeuren op een gegeven moment en ook dat geld moet er dan zijn. Nu staat de rente heel laag, maar er komt een moment dat je af moet betalen en het is prettiger om zo snel mogelijk ervan af te zijn zodra dat kan.
Het kan natuurlijk ook dat hij al spaargeld heeft omdat hij niet heel veel vaste lasten heeft. Je kan daar best eens naar vragen, misschien dat je je dan ook minder zorgen maakt.
Oogt hij in jouw ogen depressief? Wat doet hij bijvoorbeeld door de week? Zit hij alleen maar op de bank of onderneemt hij dingen.
En over het grapje wat hij maakt met dat jij veel geld gaat verdienen: in elk grapje zit een kern van waarheid, dus misschien wil die wel volledig afhankelijk zijn van jou dalijk. Ik zou wel duidelijk maken dat je dat niet ziet zitten, ondanks dat hij er een grapje van maakt.
Het is lastig, want ik snap dat je hem wil ontzien omdat zijn moeder is overleden. Toch mag je wel je eigen grenzen gaan aangeven als het gaat om jouw (en jullie) toekomst. Maar ik begrijp je gevoel wel, volgens mij ben je gewoon lief en zorgzaam. Kijk alleen uit dat je niet te lief en zorgzaam bent en dat hij bijvoorbeeld een loopje met je neemt.
Hopelijk gaat hij snel weer verder met de hulp die hij kreeg voor de verwerking. Misschien dat je eens tussendoor kan vragen wanneer hij weer moet gaan of wanneer hij dat van plan is en of je hem ergens mee kan helpen daarin. Dat vraag je dan gewoon uit nieuwsgierigheid omdat hij had gezegd dat het zou worden opgeschroefd naar meer Hulp.
'We should all start to live before we get too old.'
maandag 8 februari 2016 om 01:02
Stop er maar mee, TO. Dit is inderdaad een dood paard, ik spreek als ervaringsdeskundige. Alleen was ik destijds de man in de relatie, en was mijn vriendin iets jonger. Iemand een duwtje in de rug geven, motiveren of zelfs een schop onder de kont geven is af en toe nodig. Dat hoort er bij in een relatie. Maar iemand die op zijn 27ste één dag in de week werkt, totaal geen ambities heeft en zoals het er uit ziet op korte termijn ook niets op gaat bouwen, die verander je niet.
