Kinderen
alle pijlers
2 verschillende vragen
woensdag 29 oktober 2008 om 20:10
Hallo,
Morgen ga ik onze kat laten inslapen, 19, stokdoof, versleten heupen, incontinent (weet niet of er ook zo'n woord als loopdiarree bestaat, maar dat ook) en kanker bij de neus. Met andere woorden, het wil niet meer en het beestje is gewoon op.
maar goed, nu komt dat diertje al een tijdje niet meer in huis (alleen in de bijkeuken en schuur) vanwege de continue stroom van diarree en plas, maar mijn zoon (2,5) weet wel dat het diertje er is en gaat vaak even bij het beestje kijken.
Kun je zo'n jong ventje al uitleggen wat de dood is?
Volgens mijn moeder moet ik gewoon niet meer over het beestje praten, maar dat vind ik ook zo wat.
Ervaringen misschien?
Andere vraag: ik heb al lang een nieuwe relatie en de vorige relatie is al voordat ik wist dat ik zwanger was op de klippen gelopen en die vuile rat nooit weer gezien gelukkig. Nieuwe relatie nooit als papa geïntroduceerd, want dat is gewoon niet waar.
Maar goed, nu gaat zoon naar de peuterspeelzaal en beginnen de vragen.....ik kan toch moeilijk zeggen dat ik hoop dat die zak hooi ergens onder een steen ligt?
Hopelijk hiervoor ook iemand met advies?
Alvast bedankt!
Morgen ga ik onze kat laten inslapen, 19, stokdoof, versleten heupen, incontinent (weet niet of er ook zo'n woord als loopdiarree bestaat, maar dat ook) en kanker bij de neus. Met andere woorden, het wil niet meer en het beestje is gewoon op.
maar goed, nu komt dat diertje al een tijdje niet meer in huis (alleen in de bijkeuken en schuur) vanwege de continue stroom van diarree en plas, maar mijn zoon (2,5) weet wel dat het diertje er is en gaat vaak even bij het beestje kijken.
Kun je zo'n jong ventje al uitleggen wat de dood is?
Volgens mijn moeder moet ik gewoon niet meer over het beestje praten, maar dat vind ik ook zo wat.
Ervaringen misschien?
Andere vraag: ik heb al lang een nieuwe relatie en de vorige relatie is al voordat ik wist dat ik zwanger was op de klippen gelopen en die vuile rat nooit weer gezien gelukkig. Nieuwe relatie nooit als papa geïntroduceerd, want dat is gewoon niet waar.
Maar goed, nu gaat zoon naar de peuterspeelzaal en beginnen de vragen.....ik kan toch moeilijk zeggen dat ik hoop dat die zak hooi ergens onder een steen ligt?
Hopelijk hiervoor ook iemand met advies?
Alvast bedankt!
woensdag 29 oktober 2008 om 20:18
Je kan een kind van 2 1/2 heel goed uitleggen wat dood is. Hij ziet toch ook wel dat de poes niet meer zo fief is als eerst?
Toen mijn dochter 20 maanden was, werd onze kat heel ziek. We moesten hem laten inslapen. Hebben dochter vantevoren uitgelegd dat ie heel, heel ziek was, en dat z'n lijfje waarschijnlijk niet heel lang meer zou kunnen, en dat de poes heel veel pijn had. Ze is meegeweest naar de dierenarts toen ie z'n spuitje kreeg: ze wilde em nog wel aaien toen ie in slaap was gebracht, vond hem ook nog lief,maar vertikte het ook maar in de buurt te komen toen ie het dodelijke spuitje had gehad. Ze snapte heel goed dat de poes het niet meer deed.
Een paar maanden daarna overleed een oma van mijn Lief, daarna werd er een volgroeide baby doodgeboren, weer later overleed de andere oma van mijn Lief: we hebben het haar allemaal uitgelegd, ook al was ze toen net 2 jaar, en ze begreep het en 'accepteerde' het.
Gewoon uitleggen.
En voor wat betreft de 'oude' papa en de nieuwe relatie: hoe noemt jouw zoon de nieuwe relatie? Als ie em geen papa noemt, zou ik dus zeggen dat je zoon geen papa heeft. Dat je voor baby's een jongen en een meisje nodig hebt, en dat dat ook zo was, maar om een papa te zijn: daarvoor moet je elkaar toch minstens kennen, en dat is niet zo, dus heeft je zoon geen papa.
Als jouw nieuwe vriend bij jullie in huis woont, lijkt het me een ander verhaal, maar daar ga ik gezien je verhaal niet van uit.
Toen mijn dochter 20 maanden was, werd onze kat heel ziek. We moesten hem laten inslapen. Hebben dochter vantevoren uitgelegd dat ie heel, heel ziek was, en dat z'n lijfje waarschijnlijk niet heel lang meer zou kunnen, en dat de poes heel veel pijn had. Ze is meegeweest naar de dierenarts toen ie z'n spuitje kreeg: ze wilde em nog wel aaien toen ie in slaap was gebracht, vond hem ook nog lief,maar vertikte het ook maar in de buurt te komen toen ie het dodelijke spuitje had gehad. Ze snapte heel goed dat de poes het niet meer deed.
Een paar maanden daarna overleed een oma van mijn Lief, daarna werd er een volgroeide baby doodgeboren, weer later overleed de andere oma van mijn Lief: we hebben het haar allemaal uitgelegd, ook al was ze toen net 2 jaar, en ze begreep het en 'accepteerde' het.
Gewoon uitleggen.
En voor wat betreft de 'oude' papa en de nieuwe relatie: hoe noemt jouw zoon de nieuwe relatie? Als ie em geen papa noemt, zou ik dus zeggen dat je zoon geen papa heeft. Dat je voor baby's een jongen en een meisje nodig hebt, en dat dat ook zo was, maar om een papa te zijn: daarvoor moet je elkaar toch minstens kennen, en dat is niet zo, dus heeft je zoon geen papa.
Als jouw nieuwe vriend bij jullie in huis woont, lijkt het me een ander verhaal, maar daar ga ik gezien je verhaal niet van uit.
woensdag 29 oktober 2008 om 20:19
Vraag 1: als je zoontje vraagt waar de kat is gebleven, dan an je zeggen dat hij ergens anders woont nu. Mijn zoontje is net 3 maar begrippen als dood daar begrijpt hij nog niet veel van. Ik denk dat jouw kind er op een moment ook niet meer naar zal vragen.
Vraag 2: welke vragen beginnen? Als iemand vraagt waar zijn vader is dan zeg je toch gewoon dat jullie niet meer bij elkaar zijn en dat er geen contact meer is? Makkelijk zat lijkt me.
Vraag 2: welke vragen beginnen? Als iemand vraagt waar zijn vader is dan zeg je toch gewoon dat jullie niet meer bij elkaar zijn en dat er geen contact meer is? Makkelijk zat lijkt me.
woensdag 29 oktober 2008 om 20:21
Mijn nichtje van precies 3 vroeg laatst aan haar oma of haar overgrootoma kanker had, terwijl wij ook nog niet wisten wat we haar moesten vertellen. We schrokken ons wild. We hebben toen gezegd dat zij idd kanker had en dood gaat. Volgens mij weten kinderen heel veel. Mijn nichtje ging er goed mee om. Heel nuchter. Ik denk dat je wel kan uitleggen dat de kat doodgaat.
Over je andere vraag... je hoeft toch niet meteen te vertellen dat je hoopt dat zn papa onder een steen ligt? Je kan het ook wat minder cru verwoorden Zou er sowieso wel eerlijk over zijn.
Over je andere vraag... je hoeft toch niet meteen te vertellen dat je hoopt dat zn papa onder een steen ligt? Je kan het ook wat minder cru verwoorden Zou er sowieso wel eerlijk over zijn.
woensdag 29 oktober 2008 om 20:22
Dank je Tilalia, dat ga ik dan ook maar doen.
Wat betreft het advies over 'papa', blijft lastig, maar zie wel wat in je advies.
nee, mijn vriend en ik wonen nog niet bij elkaar (woont in het buitenland) maar gaan daar regelmatig heen voor een week of wat en andersom ook. Denk dat hij hem wel ziet als een soort papa, want hij is dol op hem, maar noemt hem niet zo.
We gaan in maart definitief samenwonen, dus misschien verandert alles dan ook wel weer.
Misschien moet ik tot die tijd inderdaad jouw advies maar opvolgen.
Wat betreft het advies over 'papa', blijft lastig, maar zie wel wat in je advies.
nee, mijn vriend en ik wonen nog niet bij elkaar (woont in het buitenland) maar gaan daar regelmatig heen voor een week of wat en andersom ook. Denk dat hij hem wel ziet als een soort papa, want hij is dol op hem, maar noemt hem niet zo.
We gaan in maart definitief samenwonen, dus misschien verandert alles dan ook wel weer.
Misschien moet ik tot die tijd inderdaad jouw advies maar opvolgen.
woensdag 29 oktober 2008 om 21:47
Wat betreft de kat:
Gewoon vertellen dat ie ziek is, heel ziek en niet meer beter kan worden. Je hoeft niet alles tot in den treure uit te leggen, maar je hoeft het ook niet te verzwijgen.
Bij ons word iemand of iets wat dood is een sterretje in de hemel, en nu, als het donker word/is als dochter naar bed gaat zwaaien we geregeld naar oa dochters broertje, mijn tante, onze poes, de zielige kikker die we laatst zagen, allemaal sterretjes aan de hemel. dood hoort er hier, hoe wrang ook, gewoon bij.
Wat betreft papa:
Ik begrijp dat je helemaal geen contact meer hebt met de vader? Lastig hoor, ik zou denk ik ook voor de optie van Tila gaan..
Gewoon vertellen dat ie ziek is, heel ziek en niet meer beter kan worden. Je hoeft niet alles tot in den treure uit te leggen, maar je hoeft het ook niet te verzwijgen.
Bij ons word iemand of iets wat dood is een sterretje in de hemel, en nu, als het donker word/is als dochter naar bed gaat zwaaien we geregeld naar oa dochters broertje, mijn tante, onze poes, de zielige kikker die we laatst zagen, allemaal sterretjes aan de hemel. dood hoort er hier, hoe wrang ook, gewoon bij.
Wat betreft papa:
Ik begrijp dat je helemaal geen contact meer hebt met de vader? Lastig hoor, ik zou denk ik ook voor de optie van Tila gaan..
woensdag 29 oktober 2008 om 22:10
Ik zou eerlijk zijn, over allebei de dingen. Doe je dat niet of verzwijg je dingen, dan bedenken kinderen er vaak de rest zelf wel bij (en dat kunnen dan nog heel nare dingen zijn ook).
Hier zijn ook wel eens huisdieren overleden, daarover heb ik toen gewoon eerlijk verteld dat poes/konijn/gerbil/etc. heel ziek of oud was en dood was gegaan. Daarna het beest samen begraven in de tuin. Best wel verdrietig natuurlijk, maar ik vind doodgaan wel iets dat bij het leven hoort en waarvan kinderen dus ook moeten leren ermee om te gaan.
De vader van mijn oudste zoon is overleden toen mijn oudste een baby was en was daarbij zo ongeveer van het kaliber dat jij omschrijft ('onder een steen' en zo...). Mijn zoon was 2 toen hij begon met vragen daarover te stellen en ook toen ben ik eerlijk geweest en heb in het kort en op zijn niveau uitgelegd hoe het zat. Naarmate hij ouder werd heb ik het verhaal steeds wat uitgebreider kunnen vertellen (nu is hij 12). Het lijkt me best erg als je je kind op een dag in een heftig gesprek opeens moet confronteren met een waarheid die hij nog niet kende. Mijn zoon is ermee opgegroeid bij wijze van spreken.
Hier zijn ook wel eens huisdieren overleden, daarover heb ik toen gewoon eerlijk verteld dat poes/konijn/gerbil/etc. heel ziek of oud was en dood was gegaan. Daarna het beest samen begraven in de tuin. Best wel verdrietig natuurlijk, maar ik vind doodgaan wel iets dat bij het leven hoort en waarvan kinderen dus ook moeten leren ermee om te gaan.
De vader van mijn oudste zoon is overleden toen mijn oudste een baby was en was daarbij zo ongeveer van het kaliber dat jij omschrijft ('onder een steen' en zo...). Mijn zoon was 2 toen hij begon met vragen daarover te stellen en ook toen ben ik eerlijk geweest en heb in het kort en op zijn niveau uitgelegd hoe het zat. Naarmate hij ouder werd heb ik het verhaal steeds wat uitgebreider kunnen vertellen (nu is hij 12). Het lijkt me best erg als je je kind op een dag in een heftig gesprek opeens moet confronteren met een waarheid die hij nog niet kende. Mijn zoon is ermee opgegroeid bij wijze van spreken.
woensdag 29 oktober 2008 om 22:19
Mies, er is een mooi boek over het doodgaan van een kat, dat heet 'Dat is heel wat voor een kat', van Judith Viorst en Fleur van der Weel. Misschien is je kind er wat te klein voor nog (het is veel tekst, en ook wel een beetje filosofisch), maar kinderen vinden het altijd fijn als er een 'officieel' ritueel bij zo'n soort gebeurtenis hoort. Dus: de poes is dood en dat is heel verdrietig want dan kunnen we nooit meer bij hem kijken maar ik heb ook een mooi boekje voor jou gekocht daarover en dat gaan we nu samen lezen. En als je de poes mist kunnen we het boekje lezen.
Ook al begrijpt hij maar de helft van het boekje, dan nog kan zoiets hem grip geven op de situatie. Hij kan wat concreets doen als hij de poes mist, nl. het boekje pakken. Ook zou je een foto van de kat ergens kunnen ophangen en daar dan even samen naar kijken.
Wat de vader betreft: ik vind het een beetje triest en hard om te zeggen dat hij geen papa heeft. Dat zegt de moeder van een vriendje van mijn zoon ook altijd, omdat zij hem gekregen heeft met haar vriendin. Die jongen zie je dan altijd een beetje ineenkrimpen als ze dat zegt. En zelf denk ik dan ook: hij heeft wel ergens een vader, een verwekker rondlopen. Tja, dat is geen papa in de warme emotionele zin van het woord, maar een kind wil niet graag een uitzondering zijn. Misschien kun je het voorlopig in het midden laten (zeggen dat zijn papa niet bij jullie woont oid) als je verwacht dat je vriend uiteindelijk zijn 'papa' word. Maar goed, dat is gewoon mijn kijk erop, misschien zijn hier echte deskundigen aanwezig!
Ook al begrijpt hij maar de helft van het boekje, dan nog kan zoiets hem grip geven op de situatie. Hij kan wat concreets doen als hij de poes mist, nl. het boekje pakken. Ook zou je een foto van de kat ergens kunnen ophangen en daar dan even samen naar kijken.
Wat de vader betreft: ik vind het een beetje triest en hard om te zeggen dat hij geen papa heeft. Dat zegt de moeder van een vriendje van mijn zoon ook altijd, omdat zij hem gekregen heeft met haar vriendin. Die jongen zie je dan altijd een beetje ineenkrimpen als ze dat zegt. En zelf denk ik dan ook: hij heeft wel ergens een vader, een verwekker rondlopen. Tja, dat is geen papa in de warme emotionele zin van het woord, maar een kind wil niet graag een uitzondering zijn. Misschien kun je het voorlopig in het midden laten (zeggen dat zijn papa niet bij jullie woont oid) als je verwacht dat je vriend uiteindelijk zijn 'papa' word. Maar goed, dat is gewoon mijn kijk erop, misschien zijn hier echte deskundigen aanwezig!
woensdag 29 oktober 2008 om 22:37
Wij hebben van de zomer ook onze oude poes moeten laten inslapen en zaten met het zelfde dillemma: hoe vertellen we het onze dochter (2,5 jaar). We hebben haar verteld dat Poes oud en ziek was en niet meer beter kon worden, en dat ze dood zou gaan. We hebben haar bewust niet verteld hoe dat zou gaan gebeuren (spuitje) en ook niet dat Poes ging slapen en niet meer wakker ging worden. Ons verhaal werd gewoon aangenomen en daarna speelde ze weer lekker verder. Soms zegt ze ineens "Poes is oud en ziek en dood", of vraagt ze waar Poes nu is. We hebben de poezenhemel er maar bij gehaald en uitgelegd dat dode poezen daar heen gaan en met andere (oude, zieke, dode) poezen spelen en lekkere brokjes eten en in zachte mandjes slapen. Vooralsnog lijkt ze deze uitleg prima te vinden.
Sterkte ermee!!
Op je andere vraag heb ik helaas geen echt antwoord, maar het lijkt me niet ideaal om je zoon te vertellen dat hij geen vader (of in dit geval: verwekker) heeft. Je bent overduidelijk blij dat de relatie met de vader van je zoon voorbij is, je bleek zwanger te zijn toen jullie al uit elkaar waren, maar je hebt er, ondanks alles, wel voor gekozen om je zoontje te laten komen. Daar kun je m.i. niet aan voorbij gaan, dat zou niet eerlijk zijn t.o.v. je zoon. En als je huidige vriend de papa-rol echt op zich neemt, dan kan je misschien daar de nadruk op leggen.
Sterkte ermee!!
Op je andere vraag heb ik helaas geen echt antwoord, maar het lijkt me niet ideaal om je zoon te vertellen dat hij geen vader (of in dit geval: verwekker) heeft. Je bent overduidelijk blij dat de relatie met de vader van je zoon voorbij is, je bleek zwanger te zijn toen jullie al uit elkaar waren, maar je hebt er, ondanks alles, wel voor gekozen om je zoontje te laten komen. Daar kun je m.i. niet aan voorbij gaan, dat zou niet eerlijk zijn t.o.v. je zoon. En als je huidige vriend de papa-rol echt op zich neemt, dan kan je misschien daar de nadruk op leggen.
woensdag 29 oktober 2008 om 22:54
Ik begrijp degenen wel die schrijven dat het zielig is voor je zoontje om hem te vertellen dat hij geen vader heeft. Toch vinden kinderen zoiets vaak helemaal niet zo erg; als je het tenminste zelf ook niet brengt als iets ergs. Ik kan me herinneren dat mijn zoon een keer vertelde over zijn vriendje die geen oma had (die heeft hij zelf dus wel) en dat vond hij net zoiets. Kinderen missen datgene wat ze nooit hebben gehad niet. Daarbij zijn gezinnen die anders-dan-anders in elkaar zitten tegenwoordig geen uitzondering meer, dus leren ze daar ook wel dat niet elk gezin standaard uit papa, mama en kind(eren) bestaat.
woensdag 29 oktober 2008 om 23:21
Een ander verhaaltje vertellen, zoals dat poes ergens anders woont, lijkt mij ridicuul. Je kind komt er later ook echt wel achter hoe de vork in de steel zit, en dan weet hij dus dat je gelogen hebt. Lijkt me niet echt gewenst. Het er helemaal niet over hebben is net zo raar, je zoontje merkt zeker weten dat poes weg is.
De dood hoort bij het leven, dus heb het hier over. Ik ben het er mee eens dat je niet in detail hoeft uit te leggen hoe alles gaat, maar wel dat poes al heel oud is, ziek is en niet meer beter kan worden.
Over de papa, je moet sowieso niet liegen. Dus niet zeggen dat er geen papa is lijkt mij, want die is er wel degelijk. Je kan zeggen dat je zoontje wel een vader heeft, alleen dat die niet samen met jullie woont. Als er een 'waarom dan' komt, kan je toevoegen dat mama en papa niet zulke goede vrienden meer waren en daarom niet meer bij elkaar wonen.
Het idee dat hierboven beschreven werd, dat een papa meer is dan alleen iemand die nodig is om een nieuw kindje te maken, vind ik ook mooi. Wellicht dat je dat er ook in kunt verweven. Werk je direct toe naar het eventuele papa-zijn van je huidige vriend.
De dood hoort bij het leven, dus heb het hier over. Ik ben het er mee eens dat je niet in detail hoeft uit te leggen hoe alles gaat, maar wel dat poes al heel oud is, ziek is en niet meer beter kan worden.
Over de papa, je moet sowieso niet liegen. Dus niet zeggen dat er geen papa is lijkt mij, want die is er wel degelijk. Je kan zeggen dat je zoontje wel een vader heeft, alleen dat die niet samen met jullie woont. Als er een 'waarom dan' komt, kan je toevoegen dat mama en papa niet zulke goede vrienden meer waren en daarom niet meer bij elkaar wonen.
Het idee dat hierboven beschreven werd, dat een papa meer is dan alleen iemand die nodig is om een nieuw kindje te maken, vind ik ook mooi. Wellicht dat je dat er ook in kunt verweven. Werk je direct toe naar het eventuele papa-zijn van je huidige vriend.
woensdag 29 oktober 2008 om 23:24
Hmm, jullie hebben allemaal wel een punt.
wat de kat betreft: ga ik gewoon eerlijk over zijn en misschien is de tip van dat boek nog niet eens zo gek!
MissMara: je hebt geheel gelijk en dat bedoelde ik ook in mijn reactie op Tilalia2 met: in maart gaan we samenwonen en veranderd er misschien weer van alles. met andere woorden, zijn "verwekker" (blijft een raar woord) zal hij nooit kunnen worden, maar wel een papa.
Zeggen dat hij geen vader heeft, nee, dat helpt misschien nu wel even, maar later moet ik er dan toch aan geloven.
Tot nu toe heb ik hem af kunnen leiden als er een vraag kwam en denk dat ik dat toch maar even probeer te blijven rekken met het oog op de toekomst.
Als hij dan weer wat ouder is en echt gericht vragen gaat stellen, dan is het wat makkelijker uit te leggen.
Annepanne: vind ik een heel subtiele oplossing. ga eerst eens aankijken of het onderwerp af te leiden valt, mocht dat niet lukken, vind ik jouw oplossing in combinatie met die van de anderen een hele mooie!
Dank jullie wel voor jullie advies, heb er zeker wat aan gehad!
wat de kat betreft: ga ik gewoon eerlijk over zijn en misschien is de tip van dat boek nog niet eens zo gek!
MissMara: je hebt geheel gelijk en dat bedoelde ik ook in mijn reactie op Tilalia2 met: in maart gaan we samenwonen en veranderd er misschien weer van alles. met andere woorden, zijn "verwekker" (blijft een raar woord) zal hij nooit kunnen worden, maar wel een papa.
Zeggen dat hij geen vader heeft, nee, dat helpt misschien nu wel even, maar later moet ik er dan toch aan geloven.
Tot nu toe heb ik hem af kunnen leiden als er een vraag kwam en denk dat ik dat toch maar even probeer te blijven rekken met het oog op de toekomst.
Als hij dan weer wat ouder is en echt gericht vragen gaat stellen, dan is het wat makkelijker uit te leggen.
Annepanne: vind ik een heel subtiele oplossing. ga eerst eens aankijken of het onderwerp af te leiden valt, mocht dat niet lukken, vind ik jouw oplossing in combinatie met die van de anderen een hele mooie!
Dank jullie wel voor jullie advies, heb er zeker wat aan gehad!
woensdag 29 oktober 2008 om 23:40
woensdag 29 oktober 2008 om 23:55
Eerst vertellen dat de kat ergens anders woont, en dan dat papa ergen anders woont.
Lijkt me niet leuk als hij gaat denken dat ergens anders wonen betekend dood zijn, als hij direct wat ouder is.
Of je moet willen dat hij denkt dat papa dood is, maar ja als hij er dan later achter komt dat t niet zo is, wat vertel je hem dan?
Lijkt me niet leuk als hij gaat denken dat ergens anders wonen betekend dood zijn, als hij direct wat ouder is.
Of je moet willen dat hij denkt dat papa dood is, maar ja als hij er dan later achter komt dat t niet zo is, wat vertel je hem dan?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 30 oktober 2008 om 03:56
Kleintjes kan je best vertellen dat een huisdier dood is maar verwacht niet dat ze het echt begrijpen.
Dochterlief was woedend op me omdat ik geen nieuwe batterijen in de cavia wilde stoppen toen het arme beest op hoge leeftijd overleed.
Heeft dagenlang geduurd en elke keer weer uitleggen dat nieuwe batterijen niet hielpen.
Dochterlief was woedend op me omdat ik geen nieuwe batterijen in de cavia wilde stoppen toen het arme beest op hoge leeftijd overleed.
Heeft dagenlang geduurd en elke keer weer uitleggen dat nieuwe batterijen niet hielpen.
donderdag 30 oktober 2008 om 08:24
Sorry Phoenix, maar stiekem vind ik dat een hele geweldige peuterreactie
Verder eens met de rest, je kunt een kind best uitleggen wat er gebeurt met de poes. Ik vind het ongezond om ze verhaaltjes voor te houden, omdat je dan feitelijk tegen je kind liegt.
Maar ja, ik ben daar vrij stellig in
668, the neighbour of the Beast
donderdag 30 oktober 2008 om 18:28
quote:LittlePhoenixxx schreef op 30 oktober 2008 @ 03:56:
Kleintjes kan je best vertellen dat een huisdier dood is maar verwacht niet dat ze het echt begrijpen.
Dochterlief was woedend op me omdat ik geen nieuwe batterijen in de cavia wilde stoppen toen het arme beest op hoge leeftijd overleed.
Heeft dagenlang geduurd en elke keer weer uitleggen dat nieuwe batterijen niet hielpen.ocharm t kind, daar kan ze nog jaren mee geplaagd worden later met sinterklaasgedichten en levenslopen op trouwdagen ed
Kleintjes kan je best vertellen dat een huisdier dood is maar verwacht niet dat ze het echt begrijpen.
Dochterlief was woedend op me omdat ik geen nieuwe batterijen in de cavia wilde stoppen toen het arme beest op hoge leeftijd overleed.
Heeft dagenlang geduurd en elke keer weer uitleggen dat nieuwe batterijen niet hielpen.ocharm t kind, daar kan ze nog jaren mee geplaagd worden later met sinterklaasgedichten en levenslopen op trouwdagen ed
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
