Relaties
alle pijlers
beste vriend of meer dan dat?
zondag 2 november 2008 om 05:55
Hallo allemaal,
sorry dat ik jullie hiermee lastig val, maar ik zit met erge twijfels en enig advies zou misschien kunnen helpen eruit te komen.
Ik ben 21 jaar, student en heb al 7 jaar een vaste relatie, maar we wonen allebei nog thuis (hij is 23).
Mijn relatie begon toen ik 14 was en heb dus ook nooit een andere jongen gezoend. Ik ben ook zijn eerste vriendin.
Mijn probleem is dat ik echt heel veel van hem hou, maar toch niet weet of dit het nu is. Ik heb terugkerende twijfels of hij nu wel "de ware" is. Of we beste vrienden zijn, of meer dan dat? (Hij heeft overigens totaal geen twijfels over onze relatie of over mij)
De positieve kanten zijn dat ik van hem hou, hij heel erg lief is, alles voor mij doet, we over alles kunnen praten (heb hem ook verteld dat ik twijfelde), denken vaak hetzelfde over dingen, ziet er goed uit en we hebben nooit ruzie. De negatieve kanten zijn dat ik niet weet of de aantrekkingskracht er wel is, spanning mis, wil weten hoe het met een ander zou zijn en hij misschien te lief is...
Ik zit nu voor een half jaar in het buitenland (om te studeren) en dacht daardoor ook zekerheid te krijgen over de relatie. Het was heel gezellig toen hij op bezoek kwam, maar ik mis hem toch niet zoals ik verwacht had...
Een break is hij in ieder geval niet voor in, hij wil alles of niets... wat adviseren jullie?
sorry dat ik jullie hiermee lastig val, maar ik zit met erge twijfels en enig advies zou misschien kunnen helpen eruit te komen.
Ik ben 21 jaar, student en heb al 7 jaar een vaste relatie, maar we wonen allebei nog thuis (hij is 23).
Mijn relatie begon toen ik 14 was en heb dus ook nooit een andere jongen gezoend. Ik ben ook zijn eerste vriendin.
Mijn probleem is dat ik echt heel veel van hem hou, maar toch niet weet of dit het nu is. Ik heb terugkerende twijfels of hij nu wel "de ware" is. Of we beste vrienden zijn, of meer dan dat? (Hij heeft overigens totaal geen twijfels over onze relatie of over mij)
De positieve kanten zijn dat ik van hem hou, hij heel erg lief is, alles voor mij doet, we over alles kunnen praten (heb hem ook verteld dat ik twijfelde), denken vaak hetzelfde over dingen, ziet er goed uit en we hebben nooit ruzie. De negatieve kanten zijn dat ik niet weet of de aantrekkingskracht er wel is, spanning mis, wil weten hoe het met een ander zou zijn en hij misschien te lief is...
Ik zit nu voor een half jaar in het buitenland (om te studeren) en dacht daardoor ook zekerheid te krijgen over de relatie. Het was heel gezellig toen hij op bezoek kwam, maar ik mis hem toch niet zoals ik verwacht had...
Een break is hij in ieder geval niet voor in, hij wil alles of niets... wat adviseren jullie?
zondag 2 november 2008 om 07:15
Naarmate je volwassener wordt, verander je. Je ontdekt nieuwe dingen en je ontdekt misschien ook dat je het léuk vindt om nieuwe dingen te ontdekken. Je vriend heeft dat misschien niet zo. Hij vindt zijn leven wel goed, voor hem hoeven al die nieuwe dingen niet, die jij zo leuk vindt. Hij houdt je niet tegen, maar hij stimuleert je ook niet.
Meestal is dat het moment waarop relaties die jong begonnen overgaan. Niet omdat je niet meer van elkaar houdt, maar omdat je niet meer hetzelfde denkt over hoe je je leven in wilt richten. Dat zijn verdrietige momenten. Je kunt dan twijfelen: 'we waren al zo lang bij elkaar, wat zonde' of 'ik hou toch van hem, waarom vind ik het dan niet genoeg?'.
En ja, jullie hebben heel lang heel goed bij elkaar gepast. Jullie houden heel veel van elkaar, en dat gaat niet over door het volwassen worden. Maar relaties zijn meer dan van elkaar houden. Ze zijn ook: met elkaar meegroeien, samen het leven het hoofd bieden, samen op weg zijn. Ontdekken dat je dat niet meer hebt, is heel verdrietig. Maar het biedt jullie allebei wèl de kans om uit te vinden wat er dan wel bij je past.
Sterkte met beslissen.
Meestal is dat het moment waarop relaties die jong begonnen overgaan. Niet omdat je niet meer van elkaar houdt, maar omdat je niet meer hetzelfde denkt over hoe je je leven in wilt richten. Dat zijn verdrietige momenten. Je kunt dan twijfelen: 'we waren al zo lang bij elkaar, wat zonde' of 'ik hou toch van hem, waarom vind ik het dan niet genoeg?'.
En ja, jullie hebben heel lang heel goed bij elkaar gepast. Jullie houden heel veel van elkaar, en dat gaat niet over door het volwassen worden. Maar relaties zijn meer dan van elkaar houden. Ze zijn ook: met elkaar meegroeien, samen het leven het hoofd bieden, samen op weg zijn. Ontdekken dat je dat niet meer hebt, is heel verdrietig. Maar het biedt jullie allebei wèl de kans om uit te vinden wat er dan wel bij je past.
Sterkte met beslissen.
zondag 2 november 2008 om 10:05
Misschien kan je ervoor zorgen dat de spanning terugkomt? Je moet er hard aan werken, maar bewust leuke dingen plannen kan soms het gevoel terugbrengen hoor!
Een relatie... daar moet je gewoon aan werken. t gaat niet allemaal vanzelf.
Maar als je toch besluit je eigen weg te gaan. Neem dan wel echt de tijd voor jezelf, en stort je niet meteen in een nieuwe relatie (dat was mijn fout
)
Een relatie... daar moet je gewoon aan werken. t gaat niet allemaal vanzelf.
Maar als je toch besluit je eigen weg te gaan. Neem dan wel echt de tijd voor jezelf, en stort je niet meteen in een nieuwe relatie (dat was mijn fout
)
zondag 2 november 2008 om 12:43
quote:Aramilia schreef op 02 november 2008 @ 10:05:
Een relatie... daar moet je gewoon aan werken. t gaat niet allemaal vanzelf.
Ze is 21 hoor. Als je dan al aan je relatie moet werken. Ze zijn niet twintig jaar samen met drie kinderen, een koophuis met een hond.
Op je eenentwintigste mag je er gewoon voor kiezen om er een punt achter te zetten als het niet gaat. Klaar.
Je hebt al veel gedaan om aan je twijfels te werken, maar ze gaan niet weg. Je zit zelfs in het buitenland om jezelf te testen maar die rottwijfels blijven. Je mist hem niet echt.
Die twijfels zijn een teken: de relatie zit niet goed.
Na jarenlang twijfelen bij mijn eerste vriend, dacht ik dat dat bij mij hoorde. Niet dus: in mijn tweede relatie heb ik bijna nooit twijfels.
Kortom: zet jouw twijfels om in daden. Het zal ook jou pijn doen, maar uiteindelijk zal het goed komen.
Een relatie... daar moet je gewoon aan werken. t gaat niet allemaal vanzelf.
Ze is 21 hoor. Als je dan al aan je relatie moet werken. Ze zijn niet twintig jaar samen met drie kinderen, een koophuis met een hond.
Op je eenentwintigste mag je er gewoon voor kiezen om er een punt achter te zetten als het niet gaat. Klaar.
Je hebt al veel gedaan om aan je twijfels te werken, maar ze gaan niet weg. Je zit zelfs in het buitenland om jezelf te testen maar die rottwijfels blijven. Je mist hem niet echt.
Die twijfels zijn een teken: de relatie zit niet goed.
Na jarenlang twijfelen bij mijn eerste vriend, dacht ik dat dat bij mij hoorde. Niet dus: in mijn tweede relatie heb ik bijna nooit twijfels.
Kortom: zet jouw twijfels om in daden. Het zal ook jou pijn doen, maar uiteindelijk zal het goed komen.
dinsdag 4 november 2008 om 05:23
Ik heb het idee dat jij voornamelijk bang bent dat je dingen mist. Ervaringen hebt overgeslagen omdat je aan je allereerste vriendje bent blijven "hangen".
Uit je hele OP springt het "hoe zou het zijn met een ander" me tegemoet.
En dan heb ik het niet alleen over seks, maar over alles. Uitgaan, praten, vrijen, samenleven, iemand echt leren kennen.
Is dat het gevoel dat je nu zo bezig houdt of sla ik de plank enorm mis?
Dat zijn idd moeilijke dingen, het zegt niet automatisch dat je niet echt meer van je vriend houdt, maar het zegt misschien wel dat je het gevoel hebt een stukje jeugd en een stukje opgroeien hebt overgeslagen.
Nu je verder komt in je leven en het zo langzamerhand tijd wordt om na te gaan denken over samenwonen enzo, ja, dan kan dat je aardig opbreken.
Ik weet niet zo goed wat wijsheid is, je kan de ware natuurlijk heel vroeg tegenkomen, maar misschien mis je een stuk ervaring om zeker te weten of dit wel de ware is.
Nou ja, hier heb je dus ook niet zo veel aan, ik wens je iig heel veel sterkte.
Het lijkt me een moeilijke beslissing.
Laat je wellicht het beste dat je ooit gehad hebt lopen, of loop je het risico je de rest van je leven af te vragen wat er verder nog te koop is in de wereld...
Uit je hele OP springt het "hoe zou het zijn met een ander" me tegemoet.
En dan heb ik het niet alleen over seks, maar over alles. Uitgaan, praten, vrijen, samenleven, iemand echt leren kennen.
Is dat het gevoel dat je nu zo bezig houdt of sla ik de plank enorm mis?
Dat zijn idd moeilijke dingen, het zegt niet automatisch dat je niet echt meer van je vriend houdt, maar het zegt misschien wel dat je het gevoel hebt een stukje jeugd en een stukje opgroeien hebt overgeslagen.
Nu je verder komt in je leven en het zo langzamerhand tijd wordt om na te gaan denken over samenwonen enzo, ja, dan kan dat je aardig opbreken.
Ik weet niet zo goed wat wijsheid is, je kan de ware natuurlijk heel vroeg tegenkomen, maar misschien mis je een stuk ervaring om zeker te weten of dit wel de ware is.
Nou ja, hier heb je dus ook niet zo veel aan, ik wens je iig heel veel sterkte.
Het lijkt me een moeilijke beslissing.
Laat je wellicht het beste dat je ooit gehad hebt lopen, of loop je het risico je de rest van je leven af te vragen wat er verder nog te koop is in de wereld...
dinsdag 4 november 2008 om 21:29
Heey geheim 1972 het is precies wat je zegt, het gaat niet alleen om iets met een ander te doen... maar inderdaad gewoon de ervaring van een relatie te hebben gehad en daardoor weten wat je wilt en wat een goede relatie is.
Het is inderdaad kiezen tussen misschien nu het beste wat me ooit is overkomen te laten lopen of af te vragen of er niet meer is aan een relatie dan nu het geval is.
Heb vandaag in ieder geval gezegd dat ik weer twijfel (had ik ook gedaan voor ik wegging) en het is heel rot en vond het ook heeeel moeilijk om te doen, maar tis wel het eerlijkst. Anders blijf hij focussen tot ik terug ben...
Maar hij stelt nu toch een tijdelijke break voor... om te zien of ik em ook echt mis.
Ik schrok hier toch ook wel weer van, maar ik denk wel dat dat voor nu het beste is. Zo kunnen we als ik terugben kijken of ik em dan (zonder contact) wel heel erg mis...
Het is inderdaad kiezen tussen misschien nu het beste wat me ooit is overkomen te laten lopen of af te vragen of er niet meer is aan een relatie dan nu het geval is.
Heb vandaag in ieder geval gezegd dat ik weer twijfel (had ik ook gedaan voor ik wegging) en het is heel rot en vond het ook heeeel moeilijk om te doen, maar tis wel het eerlijkst. Anders blijf hij focussen tot ik terug ben...
Maar hij stelt nu toch een tijdelijke break voor... om te zien of ik em ook echt mis.
Ik schrok hier toch ook wel weer van, maar ik denk wel dat dat voor nu het beste is. Zo kunnen we als ik terugben kijken of ik em dan (zonder contact) wel heel erg mis...
dinsdag 4 november 2008 om 21:32
quote:Parnell schreef op 02 november 2008 @ 07:15:
Naarmate je volwassener wordt, verander je. Je ontdekt nieuwe dingen en je ontdekt misschien ook dat je het léuk vindt om nieuwe dingen te ontdekken. Je vriend heeft dat misschien niet zo. Hij vindt zijn leven wel goed, voor hem hoeven al die nieuwe dingen niet, die jij zo leuk vindt. Hij houdt je niet tegen, maar hij stimuleert je ook niet.
Meestal is dat het moment waarop relaties die jong begonnen overgaan. Niet omdat je niet meer van elkaar houdt, maar omdat je niet meer hetzelfde denkt over hoe je je leven in wilt richten. Dat zijn verdrietige momenten. Je kunt dan twijfelen: 'we waren al zo lang bij elkaar, wat zonde' of 'ik hou toch van hem, waarom vind ik het dan niet genoeg?'.
En ja, jullie hebben heel lang heel goed bij elkaar gepast. Jullie houden heel veel van elkaar, en dat gaat niet over door het volwassen worden. Maar relaties zijn meer dan van elkaar houden. Ze zijn ook: met elkaar meegroeien, samen het leven het hoofd bieden, samen op weg zijn. Ontdekken dat je dat niet meer hebt, is heel verdrietig. Maar het biedt jullie allebei wèl de kans om uit te vinden wat er dan wel bij je past.
Sterkte met beslissen.Eens! Mooi verwoord!
Naarmate je volwassener wordt, verander je. Je ontdekt nieuwe dingen en je ontdekt misschien ook dat je het léuk vindt om nieuwe dingen te ontdekken. Je vriend heeft dat misschien niet zo. Hij vindt zijn leven wel goed, voor hem hoeven al die nieuwe dingen niet, die jij zo leuk vindt. Hij houdt je niet tegen, maar hij stimuleert je ook niet.
Meestal is dat het moment waarop relaties die jong begonnen overgaan. Niet omdat je niet meer van elkaar houdt, maar omdat je niet meer hetzelfde denkt over hoe je je leven in wilt richten. Dat zijn verdrietige momenten. Je kunt dan twijfelen: 'we waren al zo lang bij elkaar, wat zonde' of 'ik hou toch van hem, waarom vind ik het dan niet genoeg?'.
En ja, jullie hebben heel lang heel goed bij elkaar gepast. Jullie houden heel veel van elkaar, en dat gaat niet over door het volwassen worden. Maar relaties zijn meer dan van elkaar houden. Ze zijn ook: met elkaar meegroeien, samen het leven het hoofd bieden, samen op weg zijn. Ontdekken dat je dat niet meer hebt, is heel verdrietig. Maar het biedt jullie allebei wèl de kans om uit te vinden wat er dan wel bij je past.
Sterkte met beslissen.Eens! Mooi verwoord!
